Overig
alle pijlers
afschuwelijke bruiloften en andere partijen
vrijdag 24 november 2006 om 15:46
Iemand schreef op topic nummer 457 "hoeveel geef je op een bruiloft " dat sommige feesten zó erg zijn dat ze eigenlijk jou hadden moeten betalen om te komen ( okee , redelijk vrije interpretatie )
Nou, shoot ........ vertel je afschuwelijke verjaardagervaringen waarbij iedereen in een kringetje aan de HEMAtaart zit en oma over haar aambeien begint .....
Vertel hier over je aanwezigheid op het meest smakeloze bruidspaar ooit .......
Nou, shoot ........ vertel je afschuwelijke verjaardagervaringen waarbij iedereen in een kringetje aan de HEMAtaart zit en oma over haar aambeien begint .....
Vertel hier over je aanwezigheid op het meest smakeloze bruidspaar ooit .......
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
vrijdag 26 oktober 2018 om 20:07
Ik voel me net Jamie Lee Curtis. De ene hel overleefd en dan weer in the sequel dezelfde ellende.
vrijdag 26 oktober 2018 om 20:09
Ik moest hardop lachen om deze vergelijking.Het-groepje schreef: ↑26-10-2018 20:07Ik voel me net Jamie Lee Curtis. De ene hel overleefd en dan weer in the sequel dezelfde ellende.
Am Yisrael Chai!
vrijdag 26 oktober 2018 om 20:11
Doodgevallen van de dorst en de hitte.
vrijdag 26 oktober 2018 om 20:11
Het-groepje schreef: ↑26-10-2018 20:07Ik voel me net Jamie Lee Curtis. De ene hel overleefd en dan weer in the sequel dezelfde ellende.
vrijdag 26 oktober 2018 om 20:14
Now you’ve jinxed it!
vrijdag 26 oktober 2018 om 20:39
Pergamon kom asjeblieft terug om je verhaal af te maken, dan zijn we iig weer ontopic.. wil iedereen nou asjeblieft es ophouden te nuilen over de kleding van tante truus op de begrafenis? Dit topic gaat overafschuwelijke bruiloften, niet over begrafenissen!
Begin anders fijn een topic over de kledingregels op begrafenissen om verder te discuzeuren ofzo..
Begin anders fijn een topic over de kledingregels op begrafenissen om verder te discuzeuren ofzo..
vrijdag 26 oktober 2018 om 20:39
Ik snap dus echt niet waarom je dit op deze manier meent te moeten verwoorden, je impliceert hier mee dat mijn mening dus niet normaal is.fashionvictim schreef: ↑26-10-2018 19:25Dus jouw vader heeft als wens dat iedereen in zwart komt of in wit ofzo, en Tante Truus komt in knalrood, dan zeg jij er niks van?
Mijn mening lijkt me overigens vrij gangbaar, de meeste normale mensen met manieren vinden dat de kinderen van de overledene bepalen wat de dresscode is of andere wensen zijn, en houden zich daar bovendien aan.
Jij hoeft jouw mening niet door mijn strot te duwen dankjewel.
En nee ik zou dus echt waar niemand weg sturen op een uitvaart vanwege kleding, want daar ging het over.
vrijdag 26 oktober 2018 om 21:11
Ik kom terug!! Maar wel pas morgen - heb nu een hele leuke man naast me zitten die ik aandacht ga geven na een drukke week
vrijdag 26 oktober 2018 om 21:19
zaterdag 27 oktober 2018 om 10:02
Een paar weken geleden overleed de moeder van een van mijn beste vriendinnen. Ze vond het fijn als ik bij de begrafenis zou zijn. Maar omdat ik wist dat ze uit een domineesfamilie komt, heb ik wel even gevraagd wat er verwacht werd qua kleding. Ze zei dat gewoon nette kleding en niet te felle kleuren prima waren. Dus in mijn kledingkast gedoken en een zwarte broek met lichtblauwe blouse en zwarte blazer aangetrokken. Was prima. De dienst zelf was erg mooi. De dominee had haar moeder gekend en wist dus veel mooie dingen te vertellen over haar. Zelf ben ik niet christelijk, maar ik vond het een mooi afscheid van de moeder van mijn vriendin. Paste echt bij haar, ook omdat ze een heel zachtmoedige en lieve vrouw was.
Ik heb eens een begrafenisdienst meegemaakt waar de overledene aangeduid werd als slaaf van God. Daar keek ik wel van op. En tussendoor werd ook nog hel en verdoemenis gepreekt. Dat vond ik helemaal niets. Zo zie je wel dat er verschillende gradaties van kerkdiensten zijn.
Ook een keer een begrafenisdienst van een kind meegemaakt. Was zo triest omdat ze nog maar 5 jaar oud was en heel plotseling overleden was. Er wordt vaak gezegd dat God het zo gewild heeft, maar deze dominee zei dat niet. Hij zei: ik begrijp het ook niet en ik denk dat God het ook niet zo gewild heeft. Dat vond ik mooi van die dominee.
Ik heb eens een begrafenisdienst meegemaakt waar de overledene aangeduid werd als slaaf van God. Daar keek ik wel van op. En tussendoor werd ook nog hel en verdoemenis gepreekt. Dat vond ik helemaal niets. Zo zie je wel dat er verschillende gradaties van kerkdiensten zijn.
Ook een keer een begrafenisdienst van een kind meegemaakt. Was zo triest omdat ze nog maar 5 jaar oud was en heel plotseling overleden was. Er wordt vaak gezegd dat God het zo gewild heeft, maar deze dominee zei dat niet. Hij zei: ik begrijp het ook niet en ik denk dat God het ook niet zo gewild heeft. Dat vond ik mooi van die dominee.
zaterdag 27 oktober 2018 om 10:11
Goedemorgen, ben ik weer Geen Schuimspekkie 2, maar eerlijkheidehalve moet ik ook aangeven dat mijn verhaal lang niet zo goed is als haar verhaal hoor!
We stonden dus met een man of 40 rond tafel 2, omdat de tuthola haal lijstje niet kon lezen en ons allemaal naar tafel 2 stuurde. Ik had het inmiddels wel gehad en ik moest nog steeds zo vreselijk plassen. Dat toastje kregen we buiten, en dit waren pas de eerste stappen binnen en ik had eerder dus geen kans gezien. Ik heb de andere gasten gelaten voor wat het was en ging op zoek naar de WC’s. Op mijn zoektocht liep ik langs ik een behoorlijk buffet. Ik was in mijn nopjes, eindelijk: eten! Bij de WC’s aangekomen bleken het dixies te zijn. Maar goed, een vrouw in nood doet niet moeilijk, dus met mijn jurk opgehesen tot aan mijn oksels kon ik eindelijk plassen. Terug naar de tafel. Geen schot in de zaak, een aantal gasten waren terug gelopen naar de dame met de tafelschikking om achter de juiste tafelschikking te komen, dus dat ging ik ook maar doen. Daar aangekomen zie ik de vader van de bruidegom in gesprek met diezelfde dame.
“Ik ben de vader van de bruidegom, natuurlijk sta ik op de lijst!”
-“ik zie uw naam niet staan meneer, ik kan u helaas niet binnenlaten”
U begrijpt me niet, mijn zoon is getrouwd, hij is de bruidegom.
Dat heeft u al gezegd, maar u staat niet op de lijst.
Ja, dat sta ik wel. Mijn naam is Janssen! Kijk nou even goed
Menee....
De vader is (terecht) inmiddels zo geïrriteerd dat hij zelf de lijst maar pakt.
“Tafel 1. Prima. Fijne avond”
“Oooh, maar dat is de tafel van het bruidspaar, had u dat niet even kunnen zeggen, daar had ik niet naar gekeken!”
De vader beent (wederom terecht) kwaad weg. Op tafel 1 zit hij trouwens naast zijn ex-vrouw, blijkt bij binnenkomst, dus dat werd een heel gezellige avond voor die twee.
Vijf minuten later kom ik er achter dat we niet aan tafel 2, maar aan tafel 18 zitten. (Van 18 tafels). Ergens weggedrukt in een hoekje, wederom bloedheet. Ik snak inmiddels naar wat drinken. Op tafel staat een lauwe literfles water, maar als je 1 liter verdeeld onder 8 mensen blijft er weinig over. Maar goed, iets is beter dan niks, dus 1,5 slok lauw water dan maar. Naar de kraan is geen optie, want het kraanwater is niet drinkbaar en met die dixie in mijn achterhoofd neem ik liever geen risico’s. Op tafel staat een vaas met drijfkaarsen en water. We bespreken of we daar van die coctail rietjes in zullen steken en de vaas gezamelijk leeg zullen drinken.
gelukkig zie ik twee dames van de bediening verschijnen. Ze beginnen keurig bij tafel 1 drankjes op te nemen. En dan tafel 2. Tafels 3. Kortom: na een lange tijd mogen we bestellen. Iedereen bestelt meteen maar twee glazen voor de zekerheid, en wat extra flessen water. Omdat iedereen die glazen zowat in 1 teug achterover klokt en al uren niks hebben gegeten, is iedereen vrij snel behoorlijk aangeschoten. Behalve Pergamon, want ivm kinderwens, een daarvoor medisch traject en de “wachtbankje periode”, drink ik even niet.
Op tafel liggen sterretjes met daaraan een briefje in de lokale taal. We hebben geen idee wat er op staat dus, hallo aangeschoten mensen, de eerste gaat al gezellig aan. Ceremoniemeester rent op ons af. Die zijn voor bij de openingsdans! Was handig geweest als er ook een Engelstalige vertaling op had gestaan dan, maar wie ben ik.
Waar is het bruidspaar eigenlijk? En waarom mag ik niet naar dan verdomde buffet toe?
Eindelijk, om 23.15 komt het bruidspaar onder applaus de zaal in. Geen idee wat ze in de tussentijd hebben gedaan, maar het zou zo maar kunnen dat er over 9 maanden een baby geboren wordt. Maar: bruidspaar aanwezig + buffet = eten!
Nee dus.
Schijnbaar eerst een openingsdans. Ga ik überhaupt nog eten krijgen? Ik had snickers in mijn clutch moeten stoppen. Openingsdans betekent sterretjes aansteken, dus iedereen steekt de sterretjes in de vaas met drijfkaarsen die op tafel staan. De helft is inmiddels dronken, dus die steken mis en de sterretjes gaan niet aan want die zijn inmiddels kletsnat. Maar toch: er gaan veel sterretjes de lucht, het bruidspaar is overduidelijk gelukkig en ik ook want: buffet!
Nee.
Een vader dochter dans. Uitgesmeerd over twee liedjes.
Een speech van vader van de bruid.
Nog een speech.
Er staat een bord voor me. Ik ga toch alsjeblieft wel eten krijgen?
Nog een speech.
En dan, eindelijk, zie ik tafel 1 naar het buffet vertrekken.
Tafel 2 mag dan ook.
En tafel 3.
4.
5.
Ja doe deze tafel nog maar 7 bier en een ice tea.
6.
7.
8.
9.
Ja doe ons nog maar 7 bier en een ehh.. nee doe mij maar spa rood.
10.
11.
12.
13.
14.
Ja 7 bier en een spa rood graag.
15.
16.
17.
Jaaaaaaa we mogen, als allerlaatse, richting buffet. Het is 0.15 uur.
Is het verdomde buffet bijna leeg. Ik verzin dit niet. Maar goed, we houden kannen en schalen ondersteboven en we hebben allemaal een maaltijd!
Tafel 18 is inmiddels katje lam, en terwijl wij willen gaan eten gaat tafel 1 de dansvloer op. Tafels en stoelen aan de kant! Dus wij met ons bordje eten staand tegen de muur. Staand eten + dronken = knoeien, dus de mooie overhemden zitten al snel onder de satesaus.
Mijn (doorgaans vrij stille) vriend is zo dronken dat hij er een dansje aan waagt met de tante in de oranje jurk.
Ik ben het inmiddels zat. Ik ben heerlijk buiten gaan zitten en heb genoten van de omgeving (want was werkelijk schitterend) en laat om 01.30 uur een taxi bellen.
Zijn “alle” taxi’s (2 stuks) uit de omgeving al bezet!! “We kunnen ook uit plaats B een taxi laten komen, maaarrrrrr dat kost dan zeker 100 euro want hij moet eerst een uur rijden”. WAT?!?! Uiteindelijk laat ik ons op de wachtlijst zetten voor 1 van de twee taxi’s. gelukkig maar, want we staan daardoor vrij ‘hoog’ en kunnen om 02.45 instappen. Dat was nog even een gedoe, want mijn vriend was zo dronken dat hij niet mee wou
. Gelukkig waren we om 3.15 uur in het huisje, alwaar ik de koelkast heb geplunderd voordat ik ben gaan slapen. Geen idee hoe andere gasten thuis zijn gekomen.
Een memorabele avond
Geen Schuimspekkie 2, maar eerlijkheidehalve moet ik ook aangeven dat mijn verhaal lang niet zo goed is als haar verhaal hoor!We stonden dus met een man of 40 rond tafel 2, omdat de tuthola haal lijstje niet kon lezen en ons allemaal naar tafel 2 stuurde. Ik had het inmiddels wel gehad en ik moest nog steeds zo vreselijk plassen. Dat toastje kregen we buiten, en dit waren pas de eerste stappen binnen en ik had eerder dus geen kans gezien. Ik heb de andere gasten gelaten voor wat het was en ging op zoek naar de WC’s. Op mijn zoektocht liep ik langs ik een behoorlijk buffet. Ik was in mijn nopjes, eindelijk: eten! Bij de WC’s aangekomen bleken het dixies te zijn. Maar goed, een vrouw in nood doet niet moeilijk, dus met mijn jurk opgehesen tot aan mijn oksels kon ik eindelijk plassen. Terug naar de tafel. Geen schot in de zaak, een aantal gasten waren terug gelopen naar de dame met de tafelschikking om achter de juiste tafelschikking te komen, dus dat ging ik ook maar doen. Daar aangekomen zie ik de vader van de bruidegom in gesprek met diezelfde dame.
“Ik ben de vader van de bruidegom, natuurlijk sta ik op de lijst!”
-“ik zie uw naam niet staan meneer, ik kan u helaas niet binnenlaten”
U begrijpt me niet, mijn zoon is getrouwd, hij is de bruidegom.
Dat heeft u al gezegd, maar u staat niet op de lijst.
Ja, dat sta ik wel. Mijn naam is Janssen! Kijk nou even goed
Menee....
De vader is (terecht) inmiddels zo geïrriteerd dat hij zelf de lijst maar pakt.
“Tafel 1. Prima. Fijne avond”
“Oooh, maar dat is de tafel van het bruidspaar, had u dat niet even kunnen zeggen, daar had ik niet naar gekeken!”
De vader beent (wederom terecht) kwaad weg. Op tafel 1 zit hij trouwens naast zijn ex-vrouw, blijkt bij binnenkomst, dus dat werd een heel gezellige avond voor die twee.
Vijf minuten later kom ik er achter dat we niet aan tafel 2, maar aan tafel 18 zitten. (Van 18 tafels). Ergens weggedrukt in een hoekje, wederom bloedheet. Ik snak inmiddels naar wat drinken. Op tafel staat een lauwe literfles water, maar als je 1 liter verdeeld onder 8 mensen blijft er weinig over. Maar goed, iets is beter dan niks, dus 1,5 slok lauw water dan maar. Naar de kraan is geen optie, want het kraanwater is niet drinkbaar en met die dixie in mijn achterhoofd neem ik liever geen risico’s. Op tafel staat een vaas met drijfkaarsen en water. We bespreken of we daar van die coctail rietjes in zullen steken en de vaas gezamelijk leeg zullen drinken.
gelukkig zie ik twee dames van de bediening verschijnen. Ze beginnen keurig bij tafel 1 drankjes op te nemen. En dan tafel 2. Tafels 3. Kortom: na een lange tijd mogen we bestellen. Iedereen bestelt meteen maar twee glazen voor de zekerheid, en wat extra flessen water. Omdat iedereen die glazen zowat in 1 teug achterover klokt en al uren niks hebben gegeten, is iedereen vrij snel behoorlijk aangeschoten. Behalve Pergamon, want ivm kinderwens, een daarvoor medisch traject en de “wachtbankje periode”, drink ik even niet.
Op tafel liggen sterretjes met daaraan een briefje in de lokale taal. We hebben geen idee wat er op staat dus, hallo aangeschoten mensen, de eerste gaat al gezellig aan. Ceremoniemeester rent op ons af. Die zijn voor bij de openingsdans! Was handig geweest als er ook een Engelstalige vertaling op had gestaan dan, maar wie ben ik.
Waar is het bruidspaar eigenlijk? En waarom mag ik niet naar dan verdomde buffet toe?
Eindelijk, om 23.15 komt het bruidspaar onder applaus de zaal in. Geen idee wat ze in de tussentijd hebben gedaan, maar het zou zo maar kunnen dat er over 9 maanden een baby geboren wordt. Maar: bruidspaar aanwezig + buffet = eten!
Nee dus.
Schijnbaar eerst een openingsdans. Ga ik überhaupt nog eten krijgen? Ik had snickers in mijn clutch moeten stoppen. Openingsdans betekent sterretjes aansteken, dus iedereen steekt de sterretjes in de vaas met drijfkaarsen die op tafel staan. De helft is inmiddels dronken, dus die steken mis en de sterretjes gaan niet aan want die zijn inmiddels kletsnat. Maar toch: er gaan veel sterretjes de lucht, het bruidspaar is overduidelijk gelukkig en ik ook want: buffet!
Nee.
Een vader dochter dans. Uitgesmeerd over twee liedjes.
Een speech van vader van de bruid.
Nog een speech.
Er staat een bord voor me. Ik ga toch alsjeblieft wel eten krijgen?
Nog een speech.
En dan, eindelijk, zie ik tafel 1 naar het buffet vertrekken.
Tafel 2 mag dan ook.
En tafel 3.
4.
5.
Ja doe deze tafel nog maar 7 bier en een ice tea.
6.
7.
8.
9.
Ja doe ons nog maar 7 bier en een ehh.. nee doe mij maar spa rood.
10.
11.
12.
13.
14.
Ja 7 bier en een spa rood graag.
15.
16.
17.
Jaaaaaaa we mogen, als allerlaatse, richting buffet. Het is 0.15 uur.
Is het verdomde buffet bijna leeg. Ik verzin dit niet. Maar goed, we houden kannen en schalen ondersteboven en we hebben allemaal een maaltijd!
Tafel 18 is inmiddels katje lam, en terwijl wij willen gaan eten gaat tafel 1 de dansvloer op. Tafels en stoelen aan de kant! Dus wij met ons bordje eten staand tegen de muur. Staand eten + dronken = knoeien, dus de mooie overhemden zitten al snel onder de satesaus.
Mijn (doorgaans vrij stille) vriend is zo dronken dat hij er een dansje aan waagt met de tante in de oranje jurk.
Ik ben het inmiddels zat. Ik ben heerlijk buiten gaan zitten en heb genoten van de omgeving (want was werkelijk schitterend) en laat om 01.30 uur een taxi bellen.
Zijn “alle” taxi’s (2 stuks) uit de omgeving al bezet!! “We kunnen ook uit plaats B een taxi laten komen, maaarrrrrr dat kost dan zeker 100 euro want hij moet eerst een uur rijden”. WAT?!?! Uiteindelijk laat ik ons op de wachtlijst zetten voor 1 van de twee taxi’s. gelukkig maar, want we staan daardoor vrij ‘hoog’ en kunnen om 02.45 instappen. Dat was nog even een gedoe, want mijn vriend was zo dronken dat hij niet mee wou
. Gelukkig waren we om 3.15 uur in het huisje, alwaar ik de koelkast heb geplunderd voordat ik ben gaan slapen. Geen idee hoe andere gasten thuis zijn gekomen.Een memorabele avond
zaterdag 27 oktober 2018 om 10:18
Ik hang normaal aan jouw lippen, dus andersom is ook wel eens een keertje leuk
(als je m’n oude ava ziet weet je het denk ik meteen)
zaterdag 27 oktober 2018 om 10:19
Het bruidspaar was gelukkig, het zijn super lieve mensen, de omgeving was werkelijk schitterend én ik heb een mooi verhaal voor feesten en partijen. Ze kunnen alleen niet organiseren. Nouja, dan weet ik dat voor een volgende keer-Darkside- schreef: ↑27-10-2018 10:16WTF pergamon, wat slecht geregeld allemaal. En pas zo laat eten, pffff
zaterdag 27 oktober 2018 om 10:22
Jemig Pergamon, wat een drama zeg!
Maar dit doet me denken aan de bruiloft van een vriendin van mij.
Ze trouwden in de zomer, het was 30 graden. En omdat dat zo lekker praktisch is, was alles in het bos. Letterlijk in het bos. Dus bruidspaar in het wit op hakjes, alle gasten keurig in pak en jurk op hakjes.
Andere vriendin en ik waren ceremoniemeester, dus wij waren met aanhang wat eerder. Op de parkeerplaats aangekomen hadden we geen idee waar we heen moesten. Na tien minuten kwam er een wandelaar die het opviel dat we toch wat netjes aangekleed waren voor een boswandeling. Hij had gezien dat ze elders iets aan het opbouwen waren en wees ons de weg.
Daar aangekomen was de weddingplanner net begonnen met het 'opbouwen' van de feestlocatie. Wij keurig aangegeven dat niet duidelijk is waar de gasten heen moeten want op de parkeerplaats staat niets aangegeven. Weddingplanner snapte het probleem niet, want je kent de weg wel toch? Niet dus, want we waren nog nooit in dat bos geweest, zoals eigenlijk alle gasten.
Dus wij aanhang terug naar de parkeerplaats gestuurd om gasten op te vangen en de weg te wijzen.
Uiteindelijk kwam bruidspaar met fotograaf. Inmiddels stonden de tafels en stoelen wel, maar de cateraar met drank was nog niet gearriveerd. Ook de eerste gasten kwamen voorzichtig aanstrompelen. Weddingplanner maakte zich niet zo druk en dacht dat alles wel goed zou komen.
Fotograaf vroeg bruidspaar waar en hoe ze foto's wilden hebben, daar was van te voren niet over nagedacht.
Na een tijdje kwamen er twee agenten aangelopen die meldden dat er ergens een cateraar ronddwaalde in het bos, zoekende naar een feestlocatie. Of hij hier moest zijn. De vriendelijke agenten hebben de beste man naar de juiste plaats geloodst, waar hij alles nog moest opbouwen. En, de drank was dus ook verre van koel.
Inmiddels waren alle gasten zowat aanwezig en er waren mensen die naar het toilet moesten. Bruid had van te voren gezegd dat er een toiletwagen zou zijn, de praktijk was echter dat er twee dixies stonden. De meeste mannen verdwenen dus maar achter diverse bomen.
De trouwerij zelf was wel mooi, behalve dat de ambtenaar erg hard moest schreeuwen want er was geen microfoon, want geen elektra geregeld door de weddingplanner.
De ringen zouden aangevlogen worden door een valkenier met zijn roofvogels, die stond echter in de file.
Dus plechtigheid verlopen zonder ringen. Halverwege het 'feest' moesten opeens toch nog de ringen omgedaan worden.
De weddingplanner had geen tijd ingepland voor stukjes, ondanks dat wij dat herhaaldelijk hadden aangegeven bij haar. Dus planning liep nog verder in de soep.
Uiteindelijk was het gelukkig tijd om te eten. Twee lange tafels, met veel kleine gangen die uitgeserveerd werden. Omdat wij aan het einde van een tafel zaten, kregen we dus elke keer dezelfde restjes. Niks gevarieerd eten dus.
Gelukkig was het na het 'diner' afgelopen en kon iedereen via de McDonalds naar huis.
Maar dit doet me denken aan de bruiloft van een vriendin van mij.
Ze trouwden in de zomer, het was 30 graden. En omdat dat zo lekker praktisch is, was alles in het bos. Letterlijk in het bos. Dus bruidspaar in het wit op hakjes, alle gasten keurig in pak en jurk op hakjes.
Andere vriendin en ik waren ceremoniemeester, dus wij waren met aanhang wat eerder. Op de parkeerplaats aangekomen hadden we geen idee waar we heen moesten. Na tien minuten kwam er een wandelaar die het opviel dat we toch wat netjes aangekleed waren voor een boswandeling. Hij had gezien dat ze elders iets aan het opbouwen waren en wees ons de weg.
Daar aangekomen was de weddingplanner net begonnen met het 'opbouwen' van de feestlocatie. Wij keurig aangegeven dat niet duidelijk is waar de gasten heen moeten want op de parkeerplaats staat niets aangegeven. Weddingplanner snapte het probleem niet, want je kent de weg wel toch? Niet dus, want we waren nog nooit in dat bos geweest, zoals eigenlijk alle gasten.
Dus wij aanhang terug naar de parkeerplaats gestuurd om gasten op te vangen en de weg te wijzen.
Uiteindelijk kwam bruidspaar met fotograaf. Inmiddels stonden de tafels en stoelen wel, maar de cateraar met drank was nog niet gearriveerd. Ook de eerste gasten kwamen voorzichtig aanstrompelen. Weddingplanner maakte zich niet zo druk en dacht dat alles wel goed zou komen.
Fotograaf vroeg bruidspaar waar en hoe ze foto's wilden hebben, daar was van te voren niet over nagedacht.
Na een tijdje kwamen er twee agenten aangelopen die meldden dat er ergens een cateraar ronddwaalde in het bos, zoekende naar een feestlocatie. Of hij hier moest zijn. De vriendelijke agenten hebben de beste man naar de juiste plaats geloodst, waar hij alles nog moest opbouwen. En, de drank was dus ook verre van koel.
Inmiddels waren alle gasten zowat aanwezig en er waren mensen die naar het toilet moesten. Bruid had van te voren gezegd dat er een toiletwagen zou zijn, de praktijk was echter dat er twee dixies stonden. De meeste mannen verdwenen dus maar achter diverse bomen.
De trouwerij zelf was wel mooi, behalve dat de ambtenaar erg hard moest schreeuwen want er was geen microfoon, want geen elektra geregeld door de weddingplanner.
De ringen zouden aangevlogen worden door een valkenier met zijn roofvogels, die stond echter in de file.
Dus plechtigheid verlopen zonder ringen. Halverwege het 'feest' moesten opeens toch nog de ringen omgedaan worden.
De weddingplanner had geen tijd ingepland voor stukjes, ondanks dat wij dat herhaaldelijk hadden aangegeven bij haar. Dus planning liep nog verder in de soep.
Uiteindelijk was het gelukkig tijd om te eten. Twee lange tafels, met veel kleine gangen die uitgeserveerd werden. Omdat wij aan het einde van een tafel zaten, kregen we dus elke keer dezelfde restjes. Niks gevarieerd eten dus.
Gelukkig was het na het 'diner' afgelopen en kon iedereen via de McDonalds naar huis.
zaterdag 27 oktober 2018 om 10:44
Op zoek naar iets vergelijkbaars op YouTube trof ik dit aan. https://youtu.be/D6VQDNIZH7UHet-groepje schreef: ↑27-10-2018 10:37Pergamon filmpje van dronken dansende vriend!!!
Goed verhaal!!!
Dat klopt wel een beetje. Mijn vriend wordt een vrij behoorlijke (stijl)danser als hij wat op heeft. Een leuke, vrolijke dronk. Ook een betweter, dat is dan het enige irritante
zaterdag 27 oktober 2018 om 12:06
Dan betaal je dus heel veel geld voor zo'n weddingplanner!lise1985 schreef: ↑27-10-2018 10:22Jemig Pergamon, wat een drama zeg!
Maar dit doet me denken aan de bruiloft van een vriendin van mij.
Ze trouwden in de zomer, het was 30 graden. En omdat dat zo lekker praktisch is, was alles in het bos. Letterlijk in het bos. Dus bruidspaar in het wit op hakjes, alle gasten keurig in pak en jurk op hakjes.
Andere vriendin en ik waren ceremoniemeester, dus wij waren met aanhang wat eerder. Op de parkeerplaats aangekomen hadden we geen idee waar we heen moesten. Na tien minuten kwam er een wandelaar die het opviel dat we toch wat netjes aangekleed waren voor een boswandeling. Hij had gezien dat ze elders iets aan het opbouwen waren en wees ons de weg.
Daar aangekomen was de weddingplanner net begonnen met het 'opbouwen' van de feestlocatie. Wij keurig aangegeven dat niet duidelijk is waar de gasten heen moeten want op de parkeerplaats staat niets aangegeven. Weddingplanner snapte het probleem niet, want je kent de weg wel toch? Niet dus, want we waren nog nooit in dat bos geweest, zoals eigenlijk alle gasten.
Dus wij aanhang terug naar de parkeerplaats gestuurd om gasten op te vangen en de weg te wijzen.
Uiteindelijk kwam bruidspaar met fotograaf. Inmiddels stonden de tafels en stoelen wel, maar de cateraar met drank was nog niet gearriveerd. Ook de eerste gasten kwamen voorzichtig aanstrompelen. Weddingplanner maakte zich niet zo druk en dacht dat alles wel goed zou komen.
Fotograaf vroeg bruidspaar waar en hoe ze foto's wilden hebben, daar was van te voren niet over nagedacht.
Na een tijdje kwamen er twee agenten aangelopen die meldden dat er ergens een cateraar ronddwaalde in het bos, zoekende naar een feestlocatie. Of hij hier moest zijn. De vriendelijke agenten hebben de beste man naar de juiste plaats geloodst, waar hij alles nog moest opbouwen. En, de drank was dus ook verre van koel.
Inmiddels waren alle gasten zowat aanwezig en er waren mensen die naar het toilet moesten. Bruid had van te voren gezegd dat er een toiletwagen zou zijn, de praktijk was echter dat er twee dixies stonden. De meeste mannen verdwenen dus maar achter diverse bomen.
De trouwerij zelf was wel mooi, behalve dat de ambtenaar erg hard moest schreeuwen want er was geen microfoon, want geen elektra geregeld door de weddingplanner.
De ringen zouden aangevlogen worden door een valkenier met zijn roofvogels, die stond echter in de file.
Dus plechtigheid verlopen zonder ringen. Halverwege het 'feest' moesten opeens toch nog de ringen omgedaan worden.
De weddingplanner had geen tijd ingepland voor stukjes, ondanks dat wij dat herhaaldelijk hadden aangegeven bij haar. Dus planning liep nog verder in de soep.
Uiteindelijk was het gelukkig tijd om te eten. Twee lange tafels, met veel kleine gangen die uitgeserveerd werden. Omdat wij aan het einde van een tafel zaten, kregen we dus elke keer dezelfde restjes. Niks gevarieerd eten dus.
Gelukkig was het na het 'diner' afgelopen en kon iedereen via de McDonalds naar huis.
zaterdag 27 oktober 2018 om 12:22
Eens! Ik applaudisseer voor je!Caitriona* schreef: ↑27-10-2018 10:21Pergamon, wat een geweldig verhaal! Goed beschreven zeg.
Ik nomineer je voor het beste VIVAforumvervolgverhaal van 2018.
Maar ik ben ook heel nieuwsgierig wie je bent
Ik vind hier dingen van.
zaterdag 27 oktober 2018 om 13:07
Ik zit op je LinkedInSabeltandcavia schreef: ↑27-10-2018 12:22Eens! Ik applaudisseer voor je!
Maar ik ben ook heel nieuwsgierig wie je bent
ik bericht je even!
