Overig
alle pijlers
Bekenden van vroeger onverwacht in je leven
zaterdag 4 april 2009 om 14:07
Hebben juIlie een situatie meegemaakt waarin jullie iemand tegenkwamen die jullie eigenlijk liever zouden mijden. B.v. dat je erachter komt dat de grootste pestkop van de school je nieuwe schoonzus is.
Of dat je iemand tegenkwam die je nooit meer dacht te treffen en dat je dat wél erg leuk vond. B.v. dat je een bekeuring krijgt van een politieagent waarmee je tien jaar geleden een one-nightstand hebt gehad.
Ik ken dit soort situaties wel en dit is een voorbeeld ervan:
The return of Jannie
In een vorig leven woonde ik samen met twee huisgenootjes (laat ik ze Annie en Jannie noemen).
Het klikte best o.k. tussen hun en mij, maar samen hadden ze soms ruzie. Jannie beschuldigde Annie ervan dat ze spullen van haar gestolen had. Ook werd ze boos om de kleinste dingen die Annie deed, b.v. als ze muziek draaide op haar kamer of als ze een vriendje op bezoek had. Beide meiden kwamen bij mij hun hart luchten en soms werd ik daar helemaal gek van.
Op een gegeven moment kwamen Annie en ik erachter dat Jannie aan een heleboel mensen roddels over haar aan het verspreiden was. Dus we besloten om een gesprek met haar aan te gaan. Tijdens dit gesprek ontstond er een discussie tussen Annie en Jannie. Op een gegeven moment werd mij om mijn mening gevraagd en ik koos partij voor Annie.
Jannie flipte toen volledig. Ze vertelde dat ze dacht dat ik aan haar kant stond. Ze was teleurgesteld in me en ze vond dat wij haar samen aanvielen. Ze belde meteen haar ouders op en de volgende dag hebben die de huur opgezegd. Een paar dagen later kwam Jannie's moeder verhaal halen. Ze was heel erg boos op ons, omdat we haar Jannie zo hadden behandeld. Ik schrok me rot en probeerde het nog uit te leggen, maar het mocht niet baten. Na Jannie kregen we een andere huisgenoot met wie het wel klikte.
Inmiddels ben ik jaren verder en ben ik heel wat minder puberaal. Ik heb al lang geen contact meer met de mensen met wie ik toen omging.
Een paar weken geleden had ik een gesprek met een psychologe in opleiding bij een bepaalde instantie (Ver van waar ik vroeger gewoond heb). Ik was heel erg zenuwachtig dus ik verstond haar naam niet goed. Na een paar minuten praten keek ik haar eens goed aan en..... ze leek wel heel erg op Jannie! Ook haar stem klonk hetzelfde en ik weet dat haar voornaam met dezelfde letter begint. Inmiddels heb ik haar al een paar keer gezien. Ik durf niet te vragen of ze de Jannie is met wie ik heb samengewoond en ik voel me erg ongemakkelijk.
Of dat je iemand tegenkwam die je nooit meer dacht te treffen en dat je dat wél erg leuk vond. B.v. dat je een bekeuring krijgt van een politieagent waarmee je tien jaar geleden een one-nightstand hebt gehad.
Ik ken dit soort situaties wel en dit is een voorbeeld ervan:
The return of Jannie
In een vorig leven woonde ik samen met twee huisgenootjes (laat ik ze Annie en Jannie noemen).
Het klikte best o.k. tussen hun en mij, maar samen hadden ze soms ruzie. Jannie beschuldigde Annie ervan dat ze spullen van haar gestolen had. Ook werd ze boos om de kleinste dingen die Annie deed, b.v. als ze muziek draaide op haar kamer of als ze een vriendje op bezoek had. Beide meiden kwamen bij mij hun hart luchten en soms werd ik daar helemaal gek van.
Op een gegeven moment kwamen Annie en ik erachter dat Jannie aan een heleboel mensen roddels over haar aan het verspreiden was. Dus we besloten om een gesprek met haar aan te gaan. Tijdens dit gesprek ontstond er een discussie tussen Annie en Jannie. Op een gegeven moment werd mij om mijn mening gevraagd en ik koos partij voor Annie.
Jannie flipte toen volledig. Ze vertelde dat ze dacht dat ik aan haar kant stond. Ze was teleurgesteld in me en ze vond dat wij haar samen aanvielen. Ze belde meteen haar ouders op en de volgende dag hebben die de huur opgezegd. Een paar dagen later kwam Jannie's moeder verhaal halen. Ze was heel erg boos op ons, omdat we haar Jannie zo hadden behandeld. Ik schrok me rot en probeerde het nog uit te leggen, maar het mocht niet baten. Na Jannie kregen we een andere huisgenoot met wie het wel klikte.
Inmiddels ben ik jaren verder en ben ik heel wat minder puberaal. Ik heb al lang geen contact meer met de mensen met wie ik toen omging.
Een paar weken geleden had ik een gesprek met een psychologe in opleiding bij een bepaalde instantie (Ver van waar ik vroeger gewoond heb). Ik was heel erg zenuwachtig dus ik verstond haar naam niet goed. Na een paar minuten praten keek ik haar eens goed aan en..... ze leek wel heel erg op Jannie! Ook haar stem klonk hetzelfde en ik weet dat haar voornaam met dezelfde letter begint. Inmiddels heb ik haar al een paar keer gezien. Ik durf niet te vragen of ze de Jannie is met wie ik heb samengewoond en ik voel me erg ongemakkelijk.
zaterdag 4 april 2009 om 14:19
Ik zou maken dat ik weg kwam. Maar dat is mijn mening, toegespitst op een persoonlijke allergie en aversie tegen dit soort situaties.
Als je je ziel bloot wilt leggen moet je de ander vertrouwen.
Als je dat kunt is het ok. Maar er moet niet iets tussen jou en je psych instaan.
Ik zou echt om een ander vragen. Want hoe serieus kun je haar nemen als je deze geschiedenis van haar weet?
Als je je ziel bloot wilt leggen moet je de ander vertrouwen.
Als je dat kunt is het ok. Maar er moet niet iets tussen jou en je psych instaan.
Ik zou echt om een ander vragen. Want hoe serieus kun je haar nemen als je deze geschiedenis van haar weet?
\"Float down a river forever and ever, Emily, Emily There is no other day Let\'s try it another way\" see.emily.play1@gmail.com
zaterdag 4 april 2009 om 14:29
quote:Chequita schreef op 04 april 2009 @ 14:23:
Hmm, als 't lang geleden is en ze is veel veranderd, misschien niet.
Zo in ieder geval een andere psycholoog zoeken, zou me niet op me gemak voelen. Zelfs als ze het niet is, dan blijft ze je altijd aan haar herinneren.Het probleem is dat ze werkt bij de instantie waar ik een klinische opname krijg.
Hmm, als 't lang geleden is en ze is veel veranderd, misschien niet.
Zo in ieder geval een andere psycholoog zoeken, zou me niet op me gemak voelen. Zelfs als ze het niet is, dan blijft ze je altijd aan haar herinneren.Het probleem is dat ze werkt bij de instantie waar ik een klinische opname krijg.
zaterdag 4 april 2009 om 14:31
quote:annetd schreef op 04 april 2009 @ 14:18:
Maar je herkent je vroegere huisgenoot toch wel??
Nou het is al een paar jaar terug en deze mevrouw ziet eruit als de verbeterde versie van Jannie. En Jannie deed destijds een studie die iets met maatschappelijk werk te doen had en deze mevrouw is psycholoog in opleiding. En we zitten best een eind van de plek waar we vroeger woonden.
Ik durf er niks van te zeggen, want ik sta zo voor lul als het niet zo is.
Mén, ik heb altijd van dit soort dingen!
Maar je herkent je vroegere huisgenoot toch wel??
Nou het is al een paar jaar terug en deze mevrouw ziet eruit als de verbeterde versie van Jannie. En Jannie deed destijds een studie die iets met maatschappelijk werk te doen had en deze mevrouw is psycholoog in opleiding. En we zitten best een eind van de plek waar we vroeger woonden.
Ik durf er niks van te zeggen, want ik sta zo voor lul als het niet zo is.
Mén, ik heb altijd van dit soort dingen!
zaterdag 4 april 2009 om 14:35
Ik begrijp het probleem eerlijk gezegd niet. Als jij serieus denkt dat deze behandelaar lijkt op je vroegere huisgenoot kun je dat toch tegen haar zeggen? Dan blijkt vanzelf wel of zij inderdaad 'jouw Jannie' is. Daarna kun je altijd nog bedenken of je een andere behandelaar wilt. Ik zou niet weten waarom je verplicht zou zijn tot deze mevrouw als jij dat niet wilt.
zaterdag 4 april 2009 om 14:37
Van de week nog zon situatie meegemaakt.
Gaat ook over huisgenoten
Ik woonde nog niet zo lang op mezelf en toen kreeg ik een vriendinnetje. Dat vriendinnetje was erg rijk en krijg van haar mams een huis voor haar 17e verjaardag. En ik mocht daar wel komen wonen. Vriendinnetje kreeg een vriendje op een gegeven moment. Laat ik hem pietje noemen. Pietje mocht ik niet zo, en pietje mij ook niet. Eigenlijk konden we elkaar niet uitstaan.
Vriendinnetje belandde op een gegeven moment in een psychose en beweerde dat ik haar van alles aan wilde doen. Pietje geloofde dat en ging samen met zijn vriendinnetje aangifte tegen mij doen van bedreiging enzo. Toen vond ik pietje nog minder lief. Afijn, ik ben uit dat huis vertrokken, zij wonen daar nog steeds samen.
Kom ik van de week op school '' hallo hier is jullie nieuwe studiegenoot''
Juist. Pietje.
En daar sta je dan, per god niet weten wat je moet zeggen. Gelukkig krijg ik voorlopig niet heel veel met hem te maken.
Chocolaila ik zou er toch met die jannie over praten, Jij kan niet fijn een opname in op deze manier denk je wel?
Gaat ook over huisgenoten
Ik woonde nog niet zo lang op mezelf en toen kreeg ik een vriendinnetje. Dat vriendinnetje was erg rijk en krijg van haar mams een huis voor haar 17e verjaardag. En ik mocht daar wel komen wonen. Vriendinnetje kreeg een vriendje op een gegeven moment. Laat ik hem pietje noemen. Pietje mocht ik niet zo, en pietje mij ook niet. Eigenlijk konden we elkaar niet uitstaan.
Vriendinnetje belandde op een gegeven moment in een psychose en beweerde dat ik haar van alles aan wilde doen. Pietje geloofde dat en ging samen met zijn vriendinnetje aangifte tegen mij doen van bedreiging enzo. Toen vond ik pietje nog minder lief. Afijn, ik ben uit dat huis vertrokken, zij wonen daar nog steeds samen.
Kom ik van de week op school '' hallo hier is jullie nieuwe studiegenoot''
Juist. Pietje.
En daar sta je dan, per god niet weten wat je moet zeggen. Gelukkig krijg ik voorlopig niet heel veel met hem te maken.
Chocolaila ik zou er toch met die jannie over praten, Jij kan niet fijn een opname in op deze manier denk je wel?
zaterdag 4 april 2009 om 14:37
quote:wuiles schreef op 04 april 2009 @ 14:35:
Ik begrijp het probleem eerlijk gezegd niet. Als jij serieus denkt dat deze behandelaar lijkt op je vroegere huisgenoot kun je dat toch tegen haar zeggen? Dan blijkt vanzelf wel of zij inderdaad 'jouw Jannie' is. Daarna kun je altijd nog bedenken of je een andere behandelaar wilt. Ik zou niet weten waarom je verplicht zou zijn tot deze mevrouw als jij dat niet wilt.
In principe moet dat geen probleem zijn nee, maar laat ik daar nou net o.a. voor mijn sociale angst zitten.....
Maar kom op meiden, ik wil anekdotes!
Ik begrijp het probleem eerlijk gezegd niet. Als jij serieus denkt dat deze behandelaar lijkt op je vroegere huisgenoot kun je dat toch tegen haar zeggen? Dan blijkt vanzelf wel of zij inderdaad 'jouw Jannie' is. Daarna kun je altijd nog bedenken of je een andere behandelaar wilt. Ik zou niet weten waarom je verplicht zou zijn tot deze mevrouw als jij dat niet wilt.
In principe moet dat geen probleem zijn nee, maar laat ik daar nou net o.a. voor mijn sociale angst zitten.....
Maar kom op meiden, ik wil anekdotes!
zaterdag 4 april 2009 om 14:40
quote:Moordwijf schreef op 04 april 2009 @ 14:37:
Van de week nog zon situatie meegemaakt.
Gaat ook over huisgenoten
Ik woonde nog niet zo lang op mezelf en toen kreeg ik een vriendinnetje. Dat vriendinnetje was erg rijk en krijg van haar mams een huis voor haar 17e verjaardag. En ik mocht daar wel komen wonen. Vriendinnetje kreeg een vriendje op een gegeven moment. Laat ik hem pietje noemen. Pietje mocht ik niet zo, en pietje mij ook niet. Eigenlijk konden we elkaar niet uitstaan.
Vriendinnetje belandde op een gegeven moment in een psychose en beweerde dat ik haar van alles aan wilde doen. Pietje geloofde dat en ging samen met zijn vriendinnetje aangifte tegen mij doen van bedreiging enzo. Toen vond ik pietje nog minder lief. Afijn, ik ben uit dat huis vertrokken, zij wonen daar nog steeds samen.
Kom ik van de week op school '' hallo hier is jullie nieuwe studiegenoot''
Juist. Pietje.
En daar sta je dan, per god niet weten wat je moet zeggen. Gelukkig krijg ik voorlopig niet heel veel met hem te maken.
Chocolaila ik zou er toch met die jannie over praten, Jij kan niet fijn een opname in op deze manier denk je wel?Ik snap je ongemakkelijke gevoel helemaal. Gedeelde smart is halve smart.
Van de week nog zon situatie meegemaakt.
Gaat ook over huisgenoten
Ik woonde nog niet zo lang op mezelf en toen kreeg ik een vriendinnetje. Dat vriendinnetje was erg rijk en krijg van haar mams een huis voor haar 17e verjaardag. En ik mocht daar wel komen wonen. Vriendinnetje kreeg een vriendje op een gegeven moment. Laat ik hem pietje noemen. Pietje mocht ik niet zo, en pietje mij ook niet. Eigenlijk konden we elkaar niet uitstaan.
Vriendinnetje belandde op een gegeven moment in een psychose en beweerde dat ik haar van alles aan wilde doen. Pietje geloofde dat en ging samen met zijn vriendinnetje aangifte tegen mij doen van bedreiging enzo. Toen vond ik pietje nog minder lief. Afijn, ik ben uit dat huis vertrokken, zij wonen daar nog steeds samen.
Kom ik van de week op school '' hallo hier is jullie nieuwe studiegenoot''
Juist. Pietje.
En daar sta je dan, per god niet weten wat je moet zeggen. Gelukkig krijg ik voorlopig niet heel veel met hem te maken.
Chocolaila ik zou er toch met die jannie over praten, Jij kan niet fijn een opname in op deze manier denk je wel?Ik snap je ongemakkelijke gevoel helemaal. Gedeelde smart is halve smart.
zaterdag 4 april 2009 om 14:54
quote:CHOCOlaiLA schreef op 04 april 2009 @ 14:31:
[...]
Ik durf er niks van te zeggen, want ik sta zo voor lul als het niet zo is.
Ik vind dat je meer voor lul staat als je er niks van zegt en het blijkt haar wel te zijn.. Je kunt het toch brengen als" wat kom je me toch bekend voor... waarvan zou dat kunnen zijn... of iets in die trant?
[...]
Ik durf er niks van te zeggen, want ik sta zo voor lul als het niet zo is.
Ik vind dat je meer voor lul staat als je er niks van zegt en het blijkt haar wel te zijn.. Je kunt het toch brengen als" wat kom je me toch bekend voor... waarvan zou dat kunnen zijn... of iets in die trant?
zaterdag 4 april 2009 om 14:57
quote:Voyager schreef op 04 april 2009 @ 14:54:
[...]
Ik vind dat je meer voor lul staat als je er niks van zegt. Je kunt het toch brengen als" wat kom je me toch bekend voor... waarvan zou dat kunnen zijn... of iets in die trant?Mhhh, das waar. Maar toch vind ik het doodeng. (als ze het is vind ik het trouwens ook maf dat ze er zelf niks over zegt)
[...]
Ik vind dat je meer voor lul staat als je er niks van zegt. Je kunt het toch brengen als" wat kom je me toch bekend voor... waarvan zou dat kunnen zijn... of iets in die trant?Mhhh, das waar. Maar toch vind ik het doodeng. (als ze het is vind ik het trouwens ook maf dat ze er zelf niks over zegt)
zaterdag 4 april 2009 om 15:02
heb ooit onderweg naar een feestje een verkeersruzie gehad met een ouwe man, die begon met zn voorwiel tegen mijn achterwiel te duwen omdat ik naar zijn smaak niet hard genoeg fietste.
ik leg nog rustig uit dat er een taxi plotseling stopte voor mij, en dat ik er dus niet langs kon!
Toen probeerde hij mijn fiets om te gooien!
ik pakte zijn stuur en duwde zijn stuur met een flinke zet van me af, anders zou ik omvallen. Toen sloeg hij mijn bril van mn hoofd!
Ik was als de dood dat mn bril beschadigd zou worden dus ik stapte af en probeerde mn bril te zoeken (het was ook al donker) en ik gaf die zak nog een flinke douw. Die ouwe wilde weer aanvallen maar toen kwamen er een paar marokkanen en die grepen in, hielden hem in bedwang en lieten mij wegfietsen.
ik kom op dat feestje, doe mn verhaal en wie komt er na een kwartier binnen? Juist ja, die ouwe woesteling. Bleek een aangetrouwde oom van de jarige, waar ik al veel rare verhalen over heb gehoord. Hij is meteen weggestuurd van het feestje door de jarige.
ik leg nog rustig uit dat er een taxi plotseling stopte voor mij, en dat ik er dus niet langs kon!
Toen probeerde hij mijn fiets om te gooien!
ik pakte zijn stuur en duwde zijn stuur met een flinke zet van me af, anders zou ik omvallen. Toen sloeg hij mijn bril van mn hoofd!
Ik was als de dood dat mn bril beschadigd zou worden dus ik stapte af en probeerde mn bril te zoeken (het was ook al donker) en ik gaf die zak nog een flinke douw. Die ouwe wilde weer aanvallen maar toen kwamen er een paar marokkanen en die grepen in, hielden hem in bedwang en lieten mij wegfietsen.
ik kom op dat feestje, doe mn verhaal en wie komt er na een kwartier binnen? Juist ja, die ouwe woesteling. Bleek een aangetrouwde oom van de jarige, waar ik al veel rare verhalen over heb gehoord. Hij is meteen weggestuurd van het feestje door de jarige.
zaterdag 4 april 2009 om 15:03
quote:Voyager schreef op 04 april 2009 @ 14:59:
Kan me wel voorstellen dat je het eng vindt, maar wat iemand al zei: je moet echt goed die opname ingaan. Lijkt me belangrijker. Succes en sterkte!
Dankjewel voor je steun. Ik denk trouwens niet dat het mijn opname gaat verstoren tenzij ze nog echt een hekel aan me heeft.
Over een tijdje kan ik er vast om lachen.
Kan me wel voorstellen dat je het eng vindt, maar wat iemand al zei: je moet echt goed die opname ingaan. Lijkt me belangrijker. Succes en sterkte!
Dankjewel voor je steun. Ik denk trouwens niet dat het mijn opname gaat verstoren tenzij ze nog echt een hekel aan me heeft.
Over een tijdje kan ik er vast om lachen.
zaterdag 4 april 2009 om 15:56
Moest gelijk aan het volgende denken.
Als meisje van 15 beleefde ik mijn eerste zoen tijdens een vakantie. Het was echt Vakantieliefde met een hoofdletter V: met mijn vriendinnen heb ik dat moment wel een jaar lang geanalyseerd. Twee jaar later kwam ik mister x weer tegen en kwam wederom straalverliefd thuis. Weken droomde ik van hem, besprak ik alle details met mijn vriendinnen (dat ik niets van hem op mijn trouwhartige brief hoorde, vergat ik voor het gemak).
Sprong in de tijd van 10 jaar: situatie Zima studeert een exotische taal en woont in een exotisch buitenland.
Alle studenten en expats worden met koninginnedag uitgenodigd op de ambassade. Terwijl ik in de rij sta om haring en bitterballen te bemachtigen spreekt de jongen voor me me aan. Ik voel gelijk blossen op mijn wangen komen. Mr x.
Ik probeer net als 10 jaar eerder charmant en begeerlijk over te komen. Vraag wat hij hier in dit exotische land is en vanwaar zijn interesse in dit land. En terwijl ik een bitterbal op mijn bord schuif, zegt hij met een stralende lach. Ik zal me eerst even aan je voor stellen, ik ben mr x.
Op dat moment was het enige wat ik wist te zeggen: 'Vertel mij wat'. Na en vreemde blik netjes mijn naam gezegd, maar geen spoortje herkenning. Als ik dat 10 jaar eerder had geweten
Als meisje van 15 beleefde ik mijn eerste zoen tijdens een vakantie. Het was echt Vakantieliefde met een hoofdletter V: met mijn vriendinnen heb ik dat moment wel een jaar lang geanalyseerd. Twee jaar later kwam ik mister x weer tegen en kwam wederom straalverliefd thuis. Weken droomde ik van hem, besprak ik alle details met mijn vriendinnen (dat ik niets van hem op mijn trouwhartige brief hoorde, vergat ik voor het gemak).
Sprong in de tijd van 10 jaar: situatie Zima studeert een exotische taal en woont in een exotisch buitenland.
Alle studenten en expats worden met koninginnedag uitgenodigd op de ambassade. Terwijl ik in de rij sta om haring en bitterballen te bemachtigen spreekt de jongen voor me me aan. Ik voel gelijk blossen op mijn wangen komen. Mr x.
Ik probeer net als 10 jaar eerder charmant en begeerlijk over te komen. Vraag wat hij hier in dit exotische land is en vanwaar zijn interesse in dit land. En terwijl ik een bitterbal op mijn bord schuif, zegt hij met een stralende lach. Ik zal me eerst even aan je voor stellen, ik ben mr x.
Op dat moment was het enige wat ik wist te zeggen: 'Vertel mij wat'. Na en vreemde blik netjes mijn naam gezegd, maar geen spoortje herkenning. Als ik dat 10 jaar eerder had geweten
zaterdag 4 april 2009 om 16:05
Ik ben erg slecht in het herkennen van mensen, dan ben ik gewoon vergeten waarvan ik ze ken.
Nu heb ik een aantal jaar in de schoonmaak gewerkt in een verzorgingstehuis als bijbaantje. Op een gegeven moment komt een stagair na me toe om me gedag te zeggen. Hij vraag hoe het met me gaat en wat ik studeer, ik stel dezelfde beleefde aan hem. Terwijl we gezellig kletsen heb ik één groot vraagteken in mijn hoofd ik kon er maar niet op komen wie hij was en waar ik hem van kende. Vond't te genant om te vragen, omdat hij mij overduidelijk wel herkende. Heb'm na dat gesprek niet meer gezien en inmiddels twee jaar later vraag ik mij nog steeds af wie dat nou was.
Nu heb ik een aantal jaar in de schoonmaak gewerkt in een verzorgingstehuis als bijbaantje. Op een gegeven moment komt een stagair na me toe om me gedag te zeggen. Hij vraag hoe het met me gaat en wat ik studeer, ik stel dezelfde beleefde aan hem. Terwijl we gezellig kletsen heb ik één groot vraagteken in mijn hoofd ik kon er maar niet op komen wie hij was en waar ik hem van kende. Vond't te genant om te vragen, omdat hij mij overduidelijk wel herkende. Heb'm na dat gesprek niet meer gezien en inmiddels twee jaar later vraag ik mij nog steeds af wie dat nou was.
zaterdag 4 april 2009 om 16:59
quote:varuca schreef op 04 april 2009 @ 16:05:
Terwijl we gezellig kletsen heb ik één groot vraagteken in mijn hoofd ik kon er maar niet op komen wie hij was en waar ik hem van kende. Vond't te genant om te vragen, omdat hij mij overduidelijk wel herkende. Heb'm na dat gesprek niet meer gezien en inmiddels twee jaar later vraag ik mij nog steeds af wie dat nou was.Haha! Dat heb ik ook wel eens gehad. Ik was (ben..) regelmatig dronken en dan leer je op feestje van vrienden weer andere mensen kennen. Hartstikke leuk, ware het niet dat ik totaal vergeet met wie ik dan heb gesproken. Enkele maanden later ga ik weer met vriendin X mee naar een feestje in haar hometown en ik word daar door drie van haar vriendinnen begroet alsof ze me gemist hadden, niet normaal! Dikke zoenen, "wat leuk dat je er bent", "we gaan zoveel lol hebben vanavond".. En ik maar een beetje blaten in de hoop dat het niet opviel dat ik niet eens meer wist hoe ze heetten, laat staan dat ik weet wat die avond hebben gedaan.. Het komt dan ook vaak voor dat ik wel weet wat 'ie het liefst drinkt, dat 'ie op z'n 17e ontmaagd is en dat er problemen zijn met vriendje/vriendinnetje, maar geen ideeee heb hoe diegene heet, oud 'ie is en hoe ik hem/haar ken, de basis zeg maar... Nogal awkward als ik ze nog eens zie..
Overigens: mensen die ik wel herken van vroeger maar niet WIL zien kan ik dan ook heel goed negeren alsof ik niet weet wie ze zijn. Vooral handig als ik een weekend bij m'n ouders ben!
Terwijl we gezellig kletsen heb ik één groot vraagteken in mijn hoofd ik kon er maar niet op komen wie hij was en waar ik hem van kende. Vond't te genant om te vragen, omdat hij mij overduidelijk wel herkende. Heb'm na dat gesprek niet meer gezien en inmiddels twee jaar later vraag ik mij nog steeds af wie dat nou was.Haha! Dat heb ik ook wel eens gehad. Ik was (ben..) regelmatig dronken en dan leer je op feestje van vrienden weer andere mensen kennen. Hartstikke leuk, ware het niet dat ik totaal vergeet met wie ik dan heb gesproken. Enkele maanden later ga ik weer met vriendin X mee naar een feestje in haar hometown en ik word daar door drie van haar vriendinnen begroet alsof ze me gemist hadden, niet normaal! Dikke zoenen, "wat leuk dat je er bent", "we gaan zoveel lol hebben vanavond".. En ik maar een beetje blaten in de hoop dat het niet opviel dat ik niet eens meer wist hoe ze heetten, laat staan dat ik weet wat die avond hebben gedaan.. Het komt dan ook vaak voor dat ik wel weet wat 'ie het liefst drinkt, dat 'ie op z'n 17e ontmaagd is en dat er problemen zijn met vriendje/vriendinnetje, maar geen ideeee heb hoe diegene heet, oud 'ie is en hoe ik hem/haar ken, de basis zeg maar... Nogal awkward als ik ze nog eens zie..
Overigens: mensen die ik wel herken van vroeger maar niet WIL zien kan ik dan ook heel goed negeren alsof ik niet weet wie ze zijn. Vooral handig als ik een weekend bij m'n ouders ben!
zaterdag 4 april 2009 om 17:13
Op de middelbare school als 14 jarige heb ik kilometers omgefietst om HEM tegen te komen en zo nonchelant mogelijk 'hoi' te zeggen. 2 jaar lang ben ik met kriebels in mijn buik naar school gegaan. Eindelijk durfde ik hem op een schoolfeest te dans te vragen op Glen Meideros (haha). Hij lebberde flink in mijn nek, maar ik durfde niets te doen, dus daar bleef het bij.
De liefde ebte weg, ik kreeg verkering met mijn huidige man en jaren later gingen we naar een samen naar een strandje waar ik in mijn middelbare schooltijd ook vaak kwam.
En ja hoor, wie kwam daar aanlopen en ging pal voor ons liggen? Hij. Mijn (toen nog) vriend wist niet dat ik jaren smoor op hem was geweest en ik zei niets. Hij herkende mij niet. Hij legde zijn handdoek neer, trok zijn kleren uit en.... had een soort badpak aan! Een zwembroek met banden over zijn schouders ofzo! Mijn vriend lag ik een deuk en ik prijste me gelukkig dat ik zijn zoen destijds niet had beantwoord
De liefde ebte weg, ik kreeg verkering met mijn huidige man en jaren later gingen we naar een samen naar een strandje waar ik in mijn middelbare schooltijd ook vaak kwam.
En ja hoor, wie kwam daar aanlopen en ging pal voor ons liggen? Hij. Mijn (toen nog) vriend wist niet dat ik jaren smoor op hem was geweest en ik zei niets. Hij herkende mij niet. Hij legde zijn handdoek neer, trok zijn kleren uit en.... had een soort badpak aan! Een zwembroek met banden over zijn schouders ofzo! Mijn vriend lag ik een deuk en ik prijste me gelukkig dat ik zijn zoen destijds niet had beantwoord
zaterdag 4 april 2009 om 17:20
Oooh en nog erger:
Mijn eerste vriendje was, laten we zeggen, Paul. Ik vond hem niet echt leuk, was ook nog jong (en eigenlijk nog verliefd op meneer badpak van hierboven, ha ha), maar hij was de vriend van een vriend met wie mijn vriendin verkering had.
De eerste zoen volgde, walgelijk.
Na 3 weken telefonisch uitgemaakt (hé, ik was 15 hoor!), en nog een jaar bij hem in de klas gezeten.
Een jaar of 10 later loop ik rond op Proef Amersfoort. Ik zie allemaal gezellige, leuke mensen van vroeger (was ondertussen al 9 jaar verhuisd) en zie een jongen uit mijn oude straat met wat vrienden. Hij roept: hé Amalia, wat leuk je weer te zien! Biertje?' Ik ga erbij staan, zeg: 'gezellig, Camiel! Hoe is het?'
Beginnen al die jongens heel hard te lachen, hij krijgt een kleur en zegt zachtjes: 'Nee, ik ben Paul...'. Roep ik er nog achter aan: 'Oh wat erg, mijn eerste vriendje! En ik herken je nieteens!!' (had ondertussen de nodige biertjes op). Die jongens begonnen nog harder te lachen en ik vond het tijd om door te lopen.
Mijn eerste vriendje was, laten we zeggen, Paul. Ik vond hem niet echt leuk, was ook nog jong (en eigenlijk nog verliefd op meneer badpak van hierboven, ha ha), maar hij was de vriend van een vriend met wie mijn vriendin verkering had.
De eerste zoen volgde, walgelijk.
Na 3 weken telefonisch uitgemaakt (hé, ik was 15 hoor!), en nog een jaar bij hem in de klas gezeten.
Een jaar of 10 later loop ik rond op Proef Amersfoort. Ik zie allemaal gezellige, leuke mensen van vroeger (was ondertussen al 9 jaar verhuisd) en zie een jongen uit mijn oude straat met wat vrienden. Hij roept: hé Amalia, wat leuk je weer te zien! Biertje?' Ik ga erbij staan, zeg: 'gezellig, Camiel! Hoe is het?'
Beginnen al die jongens heel hard te lachen, hij krijgt een kleur en zegt zachtjes: 'Nee, ik ben Paul...'. Roep ik er nog achter aan: 'Oh wat erg, mijn eerste vriendje! En ik herken je nieteens!!' (had ondertussen de nodige biertjes op). Die jongens begonnen nog harder te lachen en ik vond het tijd om door te lopen.
