Ben ik mijns broeders hoeder?

06-01-2023 20:03 162 berichten
Stel, je ziet een onbekende op straat in een vervelende situatie (enkel verzwikt, verward, gevallen met de fiets). Loop je dan verder of help je? Of help je soms wel en soms niet en waar ligt dat aan?

Ben jij weleens wel of niet geholpen door vreemden, wat leer je je kinderen en wat zijn jouw ervaringen als helper?
Alle reacties Link kopieren Quote
Solomio schreef:
06-01-2023 20:35
Ik denk dat we allemaal vinden dat we moeten helpen en ook denken dat we dat zullen doen.

Maar je weet pas echt wat je doet als je in zo'n situatie komt.

Ik heb geen illusie dat ik ga helpen, ook al vind ik dat ik dat moet doen.
Maar bij helpen denk ik aan iemand ondersteunen, of overeind helpen, of uit het water vissen.
Kortom: aan dingen waarbij fysiek contact komt kijken.
En daar heb ik een enorme afkeer van, dus ik loop liefst snel weg en hoop dat er anderen gaan helpen.
Ja, dit. Ik heb een keer een oudere meneer zien vallen op 20 meter afstand ofzo, plat voorover, en ik stond aan de grond genageld. Andere mensen reageerden gelukkig wel, hielpen hem overeind enzo, en toen ben ik beschaamd weggelopen in de hoop dat niemand had gezien dat ik gewoon niks deed. Heb me er ook best rot over gevoeld, het viel me gewoon zo tegen van mezelf.
Nothing happens for a reason
Alle reacties Link kopieren Quote
Ik vind het bizar dat er dus echt mensen zijn die iemand die hulp nodig heeft of zelfs in nood kunnen negeren. Al maak je even oogcontact zodat diegene zich op z'n minst gezien voelt
Ik zou de wereld denk ik, heel raar gaan vinden als niemand elkaar meer helpt.

Heb ook best wel eens bizarre situaties meegemaakt met niet helpen en dat was ik hoogst verbaasd over. Of zelfs boos.

Stratenmakers die weigerden twee bejaarden te helpen die hun caravan niet op hun eigen oprit krijgen omdat zij (de stratenmakers) de stoep te hoog hebben gemaakt.

Ik kon niet helpen want met twee kinderen op de fiets kon ik die fiets niet even parkeren. Want waar laat je een peuter en dreumes dan?
Alle reacties Link kopieren Quote
Als ik kan helpen qua eigen veiligheid dan help ik zeker.
Zelf regelmatig niet geholpen. Ik ben nogal onhandig en struikel regelmatig over mijn eigen voeten tijdens het hardlopen of fietsen. Ik strompel bijna ieder jaar wel een keer met open knieën en bebloede benen naar huis, er biedt eigenlijk nooit iemand hulp aan.
Alle reacties Link kopieren Quote
xynix schreef:
06-01-2023 20:09
Soms wel, soms niet. Ligt aan de tijd van de dag, mijn humeur en de situatie.

Mensen die vallen help ik meestal wel. Huilende kinderen ook.
Erg dronken mensen meestal niet, omdat ik niet goed weet hoe.
Stelletjes die gewelddadig naar elkaar zijn ook meestal niet, omdat ik bang ben dat het een averechts effect heeft als ik daar tussen kom.
Idem. Ik help zeker, maar niet als iemand onder invloed van drank of drugs is. Dat vind ik te onvoorspelbaar. Stelletjes die ruzie hebben, of een vechtpartij, daar ga ik niet tussen springen. Wel zou ik bijvoorbeeld de politie bellen.
Ik ben trouwens wel één keer in het midden van een fysiek gevecht tussen twee zeventienjarigen gesprongen. Dat was op mijn werk, waar deze jongeren min of meer mijn verantwoordelijkheid zijn. Dus dan wel. Prive spring ik niet tussen twee wildvreemde vechtende mensen.
Alle reacties Link kopieren Quote
Maloochem schreef:
06-01-2023 20:54
Ik vind het bizar dat er dus echt mensen zijn die iemand die hulp nodig heeft of zelfs in nood kunnen negeren. Al maak je even oogcontact zodat diegene zich op z'n minst gezien voelt
Misschien is het wel hetzelfde vechten/vluchten/die andere reactie en kan je er niks aan doen.
Alle reacties Link kopieren Quote
Jufjoke schreef:
06-01-2023 20:58
Idem. Ik help zeker, maar niet als iemand onder invloed van drank of drugs is. Dat vind ik te onvoorspelbaar. Stelletjes die ruzie hebben, of een vechtpartij, daar ga ik niet tussen springen. Wel zou ik bijvoorbeeld de politie bellen.
Tegen de tijd dat de politie hun telefoon opneemt én effectief komt is die knok-partij al lang afgelopen of hebben ze zich met zijn allen tegen mij gekeerd.

La-ma-zitten dat bellen dus. Ik ren vooral ver weg zodat ik niet betrokken raak.
Is dit nu later?
Ik snap geen donder van het leven
Ik weet nog steeds niet wie ik ben
Zelf ook al regelmatig fijne hulp ontvangen.

Iemand die in vloeiend Frans even een telefoontje pleegde met de dokter.

Iemand die even hielp mijn hand te verbinden op de camping.

Zelfs iemand die ons twee droge slaapplaatsen aanbood toen onze tent had gelekt.
Alle reacties Link kopieren Quote
Mevrouw75 schreef:
06-01-2023 21:00
Misschien is het wel hetzelfde vechten/vluchten/die andere reactie en kan je er niks aan doen.

Was mijn reactie op o.a. cuculuscanorus
Alle reacties Link kopieren Quote
Ik help regelmatig, maar inderdaad ook niet altijd.
Dronken of onder invloed van drugs die staan te schreeuwen doe ik niets mee.
Iemand die gewond is geraakt oid help ik als er niet al voldoende mensen mee bezig zijn en het voor mezelf geen gevaar oplevert.
Mensen die slecht ter been zijn wel vaker geholpen.
Alle reacties Link kopieren Quote
Wissewis schreef:
06-01-2023 21:01
Tegen de tijd dat de politie hun telefoon opneemt én effectief komt is die knok-partij al lang afgelopen of hebben ze zich met zijn allen tegen mij gekeerd.

La-ma-zitten dat bellen dus. Ik ren vooral ver weg zodat ik niet betrokken raak.
Ja, misschien heb je gelijk. Maar even om aan te geven dat ik niet zomaar overal als een soort Batman tussen spring als redder in nood. Er zijn situaties denkbaar waarin ik dat echt niet zal doen.
Alle reacties Link kopieren Quote
cuculuscanorus schreef:
06-01-2023 20:33
Ja. Ik denk verzwikt, is ook dik. Maar goed, er zijn veel ergere dingen.
Het viel me alleen op dat niemand iets deed. Alsof ik niet bestond, zeg maar.
Ik vind dat echt raar.

Yep ik help.
Life is short. Eat dessert first.
Alle reacties Link kopieren Quote
Het hangt van de situatie af.

Vorig jaar zat ik met mijn 5 jarige kind in de auto. We reden op een landweggetje. Een ouder echtpaar fietste daar, en uit het niets viel de man om, hij werd onwel.
Ik vond dat ik moést helpen, ook gezien het feit dat er weinig ander verkeer langs kwam, maar wou tegelijkertijd ook niet dat mijn kind vervelende dingen zou zien. Dus auto stukje verderop geparkeerd, kind mijn telefoon met een filmpje in de handen gedrukt, gezegd dat hij moest blijven zitten en ik ben ze gaan helpen. Gelukkig kwam er snel nog iemand aan.

Ik woon in een ‘dorpse’ omgeving, daar zou ik over het algemeen mensen wel helpen, mits ik daar op dat moment toe in staat ben en bijv niet 2 kleine kinderen bij me heb.
In een (onbekende) stad zou ik het minder snel doen denk ik. Je weet gewoon niet wie je voor je hebt, hoe mensen reageren etc.
Alle reacties Link kopieren Quote
BassVick schreef:
06-01-2023 20:41
Ja, meestal help ik. Ben ook een aantal keren geholpen toen ik zelf in een lastige situatie zat. Toen ik zichtbaar zwanger was ( behoorlijk bolle buik ) waren er verschillende mensen die mij hun plek in de bus aanboden of mij vroegen of ik hulp nodig had met het tillen van volle boodschappentassen op de trap.
Dit waren meestal allochtone mannen btw. Weet niet of dat gezegd mag worden maar het was iets positiefs.

Een keer heb ik getwijfeld of ik me ergens mee moest bemoeien en heb het uiteindelijk gelaten. Een jonge vrouw stond hard te huilen en daarnaast stond een geagiteerde jongeman. Toen ik stopte met mijn fiets en haar wilde aanspreken begon hij mij uit te schelden. Er was verder niemand in de buurt. Achteraf denk ik dat ik de goede beslissing heb genomen door me er niet verder in te mengen.
:facepalm:

Geen idee waarom je dat onderscheid zou (willen) maken.
Alle reacties Link kopieren Quote
Natuurlijk help ik. Laatst een vrouw die struikelde en haar boodschappen liet vallen. Ze had verder niks, maar ik hielp haar omhoog en raapte de boodschappen bij elkaar. En een vrouw die gevallen was doordat ze onwel was geworden heb ik thuis gebracht met de auto. Dat soort dingen vind ik echt het minimale wat je voor je medemens doet. Jouw verhaal vind ik ook echt bizar, TO.
nerdopviva schreef:
06-01-2023 20:21
Ik ben weleens flink uitgescholden toen ik wilde helpen. Een oudere man die kleingeld in de winkel liet vallen. Ik wilde hem helpen door het op te rapen en aan hem te geven, maar hij begon te schelden dat de jeugd van tegenwoordig (ik was rond de 40) alleen maar dacht dat ouderen niets konden en alles voor zichzelf hielden. Oké, dan niet joh. Ik ben toen wel een tijdje wat huiveriger geweest om anderen te helpen. Verder gelukkig alleen goede ervaringen, al kom ik niet vaak in de gelegenheid om iemand te helpen.
Ook wel eens meegemaakt. Een vader die met een kindje voorop van de fiets viel. Misschien was het van de schrik maar die reageerde dus ook heel afwijzend en scheldend toen ik te hulp schoot...
Als de situatie zich voordoet help ik wel. Ik woon in de stad, dus kom zelden situaties tegen waar niet al meerdere mensen omheen staan.
Ik wijs wel vaak de weg als mensen het vragen.

Kan me nog wel goed herinneren, toen was ik op vakantie naar Barcelona en ik deed een rondvaart in de haven. Het golfde nogal en in mijn buurt zat een schoolklas met hun juf en een paar ouders. Binnen no-time al die kinderen zeeziek. Toen ben ik ook maar gaan helpen met mondjes afvegen, zakjes voor mondjes houden en slokjes water geven. Eenmaal weer in rustiger water vroeg de juf me om mijn adres, toen ik thuis kwam lag er een kaartje als bedankje.

Alleenstaande ouders met te veel bagage in het ov/vliegtuig help ik ook altijd.
Alle reacties Link kopieren Quote
Ik heb regelmatig geholpen, er zat eens een meisje tegenover me in de trein te huilen, die heb ik gevraagd of het wel ging en een flesje water aangeboden. Ook eens een hondje gevonden en deze geprobeerd bij me te houden (hij had geen riem om) en gelukkig liepen we al snel het baasje tegen het lijf. Andere keer ook een hondje thuisgebracht.

Een andere keer liep ik met m'n hondje langs en ruziënd stelletje, toen durfde ik niet in te grijpen. Hij was heel agressief tegen haar, zij huilde. Dat heeft nog wel een week in m'n hoofd rondgespookt, ik kon mezelf niet uitstaan.

Toen ik een keer met m'n fiets gevallen was tijdens een storm, in the middle of nowhere, stond er binnen enkele seconden een man naast me om te vragen of het wel ging en of ik hulp nodig had.
Ik voelde me enorm opgelaten, maar het was natuurlijk goed bedoeld.
Alle reacties Link kopieren Quote
Oh ja, ook leuke, handige dingen doe ik ook. Koffers mee de trap op sjouwen bij het station.

En op evenementen vraag ik vaak om de telefoon, om een foto van hen te maken met de achtergrond erbij. Beter dan een selfie van te dicht bij.
Je kunt het leven ook met een vrolijk gezicht serieus nemen - Irmgard Erath
Hoerabanaan schreef:
06-01-2023 20:50
Ik heb dat eens gehad voor een sollicitatie gesprek. Ik vond dat ik het niet kon maken om niet te helpen, maar man, wat baalde ik! Ik heb daardoor de trein gemist en ik had ook niet het idee dat ik werd geloofd. Ik ben het niet geworden, deels waarschijnlijk ook omdat ik me niet meer op mijn gemak voelde tijdens het gesprek. Het leek net alsof ik onzorgvuldig was geweest, terwijl ik me eigenlijk alleen moreel verplicht voelde om te helpen. Je laat iemand niet alleen in zo'n situatie (oudere vrouw, verward, lopend op sokken, geen kip in de buurt en dan duurt het wel even voordat je iemand hebt gevonden aan wie je zo'n vrouw kunt overdragen. Kon eigenlijk wel janken door de omstandigheden). Tuurlijk is het relatief, maar ik had meer sympathie voor mezelf eigenlijk :facepalm:
Oeh, dan word je wel voor het blok gezet, als je onderweg bent naar een sollicatie.
Al heb je de baan niet gekregen, ik hoop dat je er wel veel karmapunten mee hebt verdiend.
Alle reacties Link kopieren Quote
Ik heb een jongen van een jaar of 17/18 in de trein geholpen. We zaten en de trein stond nog stil op het perron. De jongen keek nerveus om zich heen, ik vroeg of het wel goed ging.
Hij gaf aan dat hij last had van paniekaanvallen en dat hij aan het oefenen was om een stukje met de trein te reizen.

Ik heb hem aangeboden om als hij dat wilde hem door het ritje (8 minuten) heen te kletsen, en dat wilde hij wel.

Hij heeft de 8 minuten durende rit me de oren van het hoofd gepraat, maar hij heeft het maar mooi geflikt.

Wat was hij dankbaar, en wat was ik blij voor hem dat hij iig dit ritje goed had doorstaan.

Ik leer mijn kinderen ook om anderen te helpen.

Vanmiddag ging mijn dochter met de bus, en er stonden 2 kinderen en ze hadden te weinig voor een kaartje, zij heeft de rest bijgelegd.

Zelf is zij ook eens door iemand op die manier geholpen.

En dat vond ik in deze het mooie, wie goed doet, die goed ontmoet ( over het algemeen)

Enige tijd geleden ook een blinde persoon de trein in geholpen, wel eerst gevraagd.
Deze persoon moest er op hetzelfde station als ik uit en heb ik hem ook met uitstappen geholpen.

Ik vind het echt niet meer dan normaal.

Wel schat ik in of mijn hulp van toegevoegde waarde is, én veilig.

Mijn dochter is een keer met een vriendin na een feestje in de bres gesprongen toen een jongen in een kring van andere jongeren stond in een bedreigende situatie.
Ze reden met de auto langs, zagen het reden hard achteruit en brulden uit het raam.
Zette de auto aan de kant en maakten een hoop herrie, daardoor week de groep uiteen en konden zij de jongen hulp bieden.

Later gaf ze wel aan dat het heel impulsief was, en mogelijk niet geheel veilig en slim. Maar ze zei " we deden het gewoon mam "
People sometimes ask, why do you always choose the hardest road. Who says there was an easier way?
Dumptiedum schreef:
06-01-2023 21:27
Als de situatie zich voordoet help ik wel. Ik woon in de stad, dus kom zelden situaties tegen waar niet al meerdere mensen omheen staan.
Ik wijs wel vaak de weg als mensen het vragen.

Kan me nog wel goed herinneren, toen was ik op vakantie naar Barcelona en ik deed een rondvaart in de haven. Het golfde nogal en in mijn buurt zat een schoolklas met hun juf en een paar ouders. Binnen no-time al die kinderen zeeziek. Toen ben ik ook maar gaan helpen met mondjes afvegen, zakjes voor mondjes houden en slokjes water geven. Eenmaal weer in rustiger water vroeg de juf me om mijn adres, toen ik thuis kwam lag er een kaartje als bedankje.

Alleenstaande ouders met te veel bagage in het ov/vliegtuig help ik ook altijd.
Wat een lief verhaal, maar wel dapper! Andermans overgevende kind is wel echt een uitdaging voor me.
Als ik iemand zie die de ketting weer op zijn fiets probeert te krijgen, bied ik altijd papieren zakdoekjes aan. (Ik wil ook wel daarbij helpen, maar mensen willen het altijd zelf doen.)
Boze mensen: zag deze zomer een klein kind zonder begeleiding bijna kopje onder gaan in een diep zwembad. Ingegrepen, opgelet. Kwam er een nijdige oma aan, zij lette heus wel op, ik hoefde me er niet mee te bemoeien. Mwah.
Alle reacties Link kopieren Quote
Meestal probeer ik te helpen als ik weet hoe. Soms is dat ambulance bellen.
Een keer een peuter uit de sneeuw getrokken.

Een keer politie gebeld omdat een vrouw op straat werd mishandeld.
Ze stonden niet heel zichtbaar bij een auto. De auto was enigszins zichtbaar. Ik zag dat er iets was met de auto en wilde dat tegen ze zeggen. Bij de auto gekomen zag ik een man die een vrouw mishandelde. Ik sprak de man aan die gewoon wegliep. De vrouw wilde niet dat ik politie belde. Ik heb haar gelaten. Haar persoonlijk helpen vond ik lastig, ze werd door een man mishandeld en ik dacht ze is meer geholpen door een vrouw. En ik wist niet zo hoe. Ik heb de politie gebeld, nummerplaat van auto doorgegeven. Politie zei dat ik niet hoefde te wachten. Later gebeld, de politie was gekomen maar trof niemand.

Als ik met de trein ga zie ik eigenlijk altijd wel iemand met een rugtas open. Dat vertel ik mensen dan en dat waarderen ze wel.

Op straat doe ik 's avonds straatlampjes uit van stilstaande fietsen als ze aanstaan en het lukt ze uit te doen.

Mensen vragen me in de supermarkt wel eens om iets te pakken omdat het hoog staat. Ook okay.

Een keer vrouw een meisje of ze even op haar peuter kon passen terwijl ze sigaretten ging halen. Vrouw is nog niet weg of peuter springt uit de buggy langs het spoor. Ik heb het kindje gepakt en in de buggy gedaan.

Gebruikersavatar
Anonymous
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn

Terug naar boven