Ben ik mijns broeders hoeder?

06-01-2023 20:03 162 berichten
Stel, je ziet een onbekende op straat in een vervelende situatie (enkel verzwikt, verward, gevallen met de fiets). Loop je dan verder of help je? Of help je soms wel en soms niet en waar ligt dat aan?

Ben jij weleens wel of niet geholpen door vreemden, wat leer je je kinderen en wat zijn jouw ervaringen als helper?
Hangt sterk af van de context. Ik woon in het centrum van de stad en er lopen nogal eens problematische figuren rond. Die schiet ik niet altijd te hulp. Maar verder wel, in principe.

Ik zeg wel eerlijk, ik ben er niet superassertief mee, als ik zie dat anderen al wat doen, dan bemoei ik me er verder niet mee. Ik ken ook geen ehbo. Wel ooit bhv-cursus moeten doen, vreselijk vond ik dat. Ook het idee dat ik moet handelen. Heb er ook weinig van onthouden, alleen stabiele zijligging is een kreet die ik me herinner.
Alle reacties Link kopieren Quote
Laatst nog. Was aan het wandelen en liep langs een rij huizen. Ik keek toevallig de oprit op en ik was het huis al voorbij voordat mijn hersenen geregistreerd hadden wat ik zag. Teruggelopen en daar lag een oudere vrouw tussen haar fiets en de muur van haar huis. Ze was gevallen en kon niet rechtop komen.

Kan me niet voorstellen dat anderen iets anders gedaan zouden hebben dan wat ik deed: fiets van haar afhalen. Helpen met opstaan en vragen of ze ergens pijn had, of ik iemand voor haar kon bellen enz.
Alle reacties Link kopieren Quote
Een keer iemand geholpen die met een veter verdraaid was om het fietspedaal. Echt akelig! Sindsdien zeg ik dat tegen fietsers met losse veters

En meest recente: in het supermarkt ergernissen topic. Achteraf gezien weet ik met dit soort dingen niet hoe verstandig het is maar het zou te moeilijk zijn om níks te zeggen/doen
Alle reacties Link kopieren Quote
Ik heb 2 keer een aangereden fietser overeind geholpen. En beoordeeld of er meer hulp nodig was. Ik ging er eigenlijk uit een soort automatisme naar toe. Mijn man was er bij, maar die zou niet weten wat hij moet doen in zo’n situatie. Verder bel ik regelmatig 112 in verband met gevaarlijke situaties op de weg. Dronken, verwarde en ruziënde mensen loop ik met een grote boog omheen.

Ik ben zelf ook wel eens geholpen, maar ik vind dat dus vreselijk ongemakkelijk. Ik zeg dan snel dat het prima gaat en hoop dat ze me met rust laten terwijl ik de pijn sta te verbijten. Ik voel me dan zo opgelaten.
Alle reacties Link kopieren Quote
Deed Ted Bundy dat niet? Doen alsof hij hulp nodig had omdat zijn arm zogenaamd in een mitella zat? Of heb ik gewoon te vaak Silence of the Lambs gekeken?
Jufjoke schreef:
06-01-2023 22:19
Deed Ted Bundy dat niet? Doen alsof hij hulp nodig had omdat zijn arm zogenaamd in een mitella zat? Of heb ik gewoon te vaak Silence of the Lambs gekeken?
Ja, Ted Bundy deed dat.
Dus je mag iedereen helpen, maar niet als je een knap meisje bent met bruin haar.
Solomio schreef:
06-01-2023 20:35
Ik denk dat we allemaal vinden dat we moeten helpen en ook denken dat we dat zullen doen.

Maar je weet pas echt wat je doet als je in zo'n situatie komt.
Dat klopt. Ik ben eens getuige geweest van geweld op straat en ik bevroor. Ik dacht altijd dat ik dan m’n mond open zou trekken of 112 bellen maar ik stond echt verlamd.
Maar ja, ook wel eens zonder nadenken achter een straatrover aangerend.

Je kunt wel behulpzaam en verstandig willen zijn, maar je reflexen doe je niks aan.
Alle reacties Link kopieren Quote
cuculuscanorus schreef:
06-01-2023 22:24
Ja, Ted Bundy deed dat.
Dus je mag iedereen helpen, maar niet als je een knap meisje bent met bruin haar.
Nou ja, wie weet hoeveel Ted Bundy's er in Nederland rondlopen. Vermomd als oude vrouwen die de hele dag van hun fiets vallen tot iemand helpt.
Alle reacties Link kopieren Quote
cuculuscanorus schreef:
06-01-2023 20:17
Ik help ook, maar bij drank, drugs of geweld niet. Slim is het niet altijd, ik heb al een keer een hele inrit geharkt omdat ik een oude vrouw hielp met een weggewaaide zak bladeren. Ze duwde mij de hark in de handen en ging zelf lekker binnen zitten :proud:
Mijn man houdt niet zo van de meeste mensen, maar heeft als een soort Sheldon geleerd dat hij hoort te helpen. Ik vind dat enorm lief.
Een warme drank kan soms ook heel helpend zijn :D
Alle reacties Link kopieren Quote
xynix schreef:
06-01-2023 22:25
Dat klopt. Ik ben eens getuige geweest van geweld op straat en ik bevroor. Ik dacht altijd dat ik dan m’n mond open zou trekken of 112 bellen maar ik stond echt verlamd.
Maar ja, ook wel eens zonder nadenken achter een straatrover aangerend.

Je kunt wel behulpzaam en verstandig willen zijn, maar je reflexen doe je niks aan.
Ik vind geweld ook echt wel een op zichzelf staande situatie, niet te vergelijken met iemand die zijn boodschappen laat vallen.
Ik denk zelf ook niet dat ik tussen vechtende mensen in spring. En ik denk ook niet dat ik een straatrover zijn mes zal proberen te ontfrutselen.
Oh, er schiet me nu een recent hulpactie te binnen. Er waren twee blinde (een volledig blind, ander zeer slechtziend) mensen uit India op Amsterdam Centraal, spraken Engels, en moesten naar Bussum. Ze zouden daar door iemand opgehaald worden en hadden instructies meegekregen.

Maar alles was chaos op het spoor, niks reed vanaf het normale spoor, alle omroepberichten waren in het Nederlands (op die omtrent Schiphol na). Dus hun instructies waren nutteloos. Het was niet te doen. Dus toen heb ik ze naar het op dat moment juiste spoor begeleid aan mijn arm, maar ivm vele vertragingen zou ik niet raar opkijken als het later weer zou wijzigen.

Geen NS-persoon te bekennen. Ik moest zelf ook echt weer door, en heb ze toen iemand anders op het perron gevraagd of ze ook naar Naarden-Bussum moesten, en of ze er op wilden letten dat als een en ander zou wijzigen om deze mensen dan ook even te informeren (of mee te nemen, maar ze liepen niet snel). Nou ja, ik hoop maar dat het verder goed is gegaan… verderop op het station zag ik opeens wel iemand van de NS, en die heb ik gevraagd of hij even wilde kijken op spoor X, of die mensen nog hulp nodig hadden. Maar of ze elkaar uiteindelijk getroffen hebben weet ik niet.
Jufjoke schreef:
06-01-2023 22:26
Nou ja, wie weet hoeveel Ted Bundy's er in Nederland rondlopen. Vermomd als oude vrouwen die de hele dag van hun fiets vallen tot iemand helpt.
:proud:
Een beetje hetzelfde: elk jaar in oktober deden de eerstejaars sociologie van de RUG een onderzoek naar behulpzaamheid, meestal met een tas vol sinaasappels. Dat wist je op een gegeven moment, dus toen heb ik ook wel eens geroepen dat ik de onaardige persoon was in hun onderzoekje.
Zijspoor. Ik was een keer aan het fietsen, een groepje wielrenners passeerde me en er ging er eentje nogal spectaculair onderuit. Veel bloed, bezorgd voor schade aan nek, enz. Afijn, wij bellen en wachten op de dokter. Komt er een jonge meid langs joggen: “kan ik helpen?”
Groepje oudere, mannelijke wielrenners: “nee we wachten op de dokter.”
Joggend meisje: “eehm... ik bèn dokter, daarom vraag ik het.”

:P
Cookielover schreef:
06-01-2023 22:27
Een warme drank kan soms ook heel helpend zijn :D
:proud:
Alle reacties Link kopieren Quote
Meestal wel, ligt ook aan de situatie.

Ik heb eens als eerste auto voor een rood stoplicht gestaan en voor mijn auto kieperde een overstekende scootmobiel om. Er stopte gelijk een fietser en er kwamen ook 2 mannen van de gemeente op af (die waren aan de zijkant bezig met snoeien oid). Op zo’n moment als er al 3 mensen helpen blijf ik dus niet ook nog eens de rijbaan blokkeren door uit de auto te stappen en daar als vierde persoon bij te gaan staan kijken.

Was er verder niemand geweest, dan had ik m’n panieklichten aangezet en was ik uitgestapt om te helpen.
Alle reacties Link kopieren Quote
Ga ernaartoe om te helpen, maar vaak staan er dan al vijf andere mensen te helpen, dus loop dan door als ik overbodig ben
Alle reacties Link kopieren Quote
4klavertje4 schreef:
06-01-2023 20:41
Ik help, behalve als ik me er echt niet veilig bij zou voelen. Dan zou ik proberen op een andere manier hulp te regelen.

Ik leer mijn kinderen overigens dat elkaar helpen heel belangrijk is, maar dat volwassen mensen in principe hulp moeten vragen aan andere volwassen mensen.
Dit omdat er in de buurt van hun school/BSO plein diverse kinderen hadden gemeld hadden dat er iemand rondliep die kinderen vroeg met hem mee te komen (volgens mij om te helpen zoeken naar een puppy).
Dan mogen ze zeggen dat hun vader/moeder/juf ook graag wil helpen en dat ze die even ophalen.
Wel een goeie positieve insteek.
Ik heb ooit helemaal uit mezelf hulp aangeboden aan een man die alleen maar vroeg of ik mensen met katten in de buurt kende, omdat hij een nest jonge poesjes bij de waterkant had gevonden. Liep niet goed af.

Ik heb nooit echt een goede manier gevonden om mijn kinderen te leren wel te helpen zonder ze met mijn angsten/pech op te zadelen.
Ik zou dit best graag tig jaar geleden al gelezen hebben.
Je hebt zo’n 26.000 dagen tussen níets en eeuwigheid, je kunt lachen, je kunt klagen, maar elke dag ben je voor eeuwig kwijt.
Alle reacties Link kopieren Quote
Bij kleine ongelukjes is het vrij gemakkelijk om te helpen en meestal doe ik dat ook. Maar wat als er een ernstig ongeluk op de weg heeft plaatsgevonden en jij bent er als eerste bij? Dit gebeurde man en mij in Frankrijk op een verlaten weg. Wij zaten met baby in de auto en er lag plotsing een vrouw in een plas bloed voor ons met een brommertje ernaast. Verder niemand te zien. Wij stopten direct maar ik verstarde enorm en durfde er niet naartoe. Dat had met de taal te maken maar misschien had ik het in Nederland ook wel niet gedurfd. Na ons kwam er een andere Nederlandse auto aan en de vrouw uit deze auto liep meteen naar het slachtoffer toe. Zij begonnen ook te bellen met hun autotelefoon ( was in premobiel tijdperk). Ik voelde me achteraf heel stom over mijn reactie en nam me voor om dit in het vervolg anders te doen. Want ook al hadden wij geen telefoon, ik had wel iets kunnen doen misschien.
Vorig jaar hoorden we tijdens het avondeten een harde gil buiten. Ik rende er meteen op af, net als andere buren overigens. Ik sommeerde man 112 te bellen en dat deed hij. Ons buurmeisje was met de auto van pa achteruit over haar eigen zus heen gereden (ze had net haar rijbewijs). Echt afschuwelijk. Zusje had vreselijke pijn aan haar benen. Het stortregende ook nog. We zijn er met enkele buren bij gebleven met een paraplu en we hebben de straat afgezet. Toen de ambulance kwam zat onze taak erop. Ik was blij dat ik nu wel iets had kunnen doen.
Het verbaast me altijd hoeveel artsen vliegen. Diverse keren op een vlucht gezeten waarbij er werd gevraagd of er een arts aan boord was. Dan staan er altijd het en der mensen op. Een vriendin van me is ook arts, en vloog ook meteen naar voren toen er eens een oproep werd gedaan.
Alle reacties Link kopieren Quote
Oh, ik heb ook een keer een puber + moeder naar een voorlichtingsavond van een school gebracht.

Ze kwamen de snackbar in lopen waar wij op onze bestelling stonden te wachten maar waren dus 2 haltes te vroeg uitgestapt. Lopen was best een eindje en het was slecht weer. Weer terug naar de metro, wachten daar, verderop uitstappen en dan nog lopen ging te lang duren, dus toen heb ik ze even gebracht.
Alle reacties Link kopieren Quote
navyblue schreef:
06-01-2023 22:37
Het verbaast me altijd hoeveel artsen vliegen. Diverse keren op een vlucht gezeten waarbij er werd gevraagd of er een arts aan boord was. Dan staan er altijd het en der mensen op. Een vriendin van me is ook arts, en vloog ook meteen naar voren toen er eens een oproep werd gedaan.
Die hebben waarschijnlijk het geld ;-).

En over 't algemeen zoveel overuren dat ze geregeld op vakantie moeten om die uren op te krijgen.


Hier zie ik dan meestal verpleegsters opduiken.
Is dit nu later?
Ik snap geen donder van het leven
Ik weet nog steeds niet wie ik ben
Wissewis schreef:
06-01-2023 22:45
Die hebben waarschijnlijk het geld ;-).

En over 't algemeen zoveel overuren dat ze geregeld op vakantie moeten om die uren op te krijgen.


Hier zie ik dan meestal verpleegsters opduiken.
Nou zeg, wat onvriendelijk.
Alle reacties Link kopieren Quote
feow schreef:
06-01-2023 22:36
Wel een goeie positieve insteek.
Ik heb ooit helemaal uit mezelf hulp aangeboden aan een man die alleen maar vroeg of ik mensen met katten in de buurt kende, omdat hij een nest jonge poesjes bij de waterkant had gevonden. Liep niet goed af.

Ik heb nooit echt een goede manier gevonden om mijn kinderen te leren wel te helpen zonder ze met mijn angsten/pech op te zadelen.
Ik zou dit best graag tig jaar geleden al gelezen hebben.
Oh hier ben ik even stil van zeg. :hug:
Goed idee inderdaad om het zo aan mijn kinderen te gaan leren, denk ik...
Alle reacties Link kopieren Quote
Moiren schreef:
06-01-2023 20:10
Niet echt. Waarom zou dat denk je?
Na een paar jaar in een stad gewoond te hebben en nu in een dorp kan ik je zeggen dat er echt een heel groot verschil zit in ‘hulpbehoevenden’ die je tegen komt.
In het dorp gaat het om vallende kinderen, een aanrijding, bejaarde die even de draad kwijt is, iemand waarvan de boodschappentas scheurt, auto in de sloot.
Die mensen zou ik in de stad ook helpen. Maar daar kom je nog meer tegen. Niet te helpen of stiekem een beetje eng…. Een verwarde, dronken en schreeuwende dakloze. Kotsende studenten in een portiek, doorgesnoven types, de ‘buurtgek’. Sorry, maar niet iedereen is te redden zullen we maar zeggen…Nadat ik ze opgeraapt heb liggen ze 5 minuten later weer. Ik woonde een tijdje vlak naast een psychiatrische instelling. Nou, dan maak je wel eens wat mee 😅.

Het scheelt in mijn dorp ook dat je veel mensen hier wel kent. Als ik een bejaarde verdwaasd rond zie kijken weet ik vaak wel uit welk buurtje ze komen en of ik er op zo’n moment iets mee ‘moet’ of dat ze gewoon bijna thuis zijn en even uitrusten.

Hier wordt ook geregeld hulp geboden zonder dat er echt iets is. Als ik van de Appie naar huis loop met een iets te zware tas is me al meerdere keren door iemand gevraagd (vage bekenden) of ze mij of mijn tas even thuis af moeten zetten. Ik heb ook wel eens een oudere dame thuis afgezet die met haar rollator door de stromende regen liep.
Ik heb jammergenoeg wel een keer een dronken man geholpen. Ik fietste met kind (jaar of 5) achterop en zag al vanuit de verte dat de man behoorlijk onder invloed was. Kind zag gewoon een man die op straat was gevallen (wat 'dronken' is wist hij nog niet) en riep dat naar mij.
Ik twijfelde maar ben toch afgestapt (nog een gedoe, kind wat verderop laten staan), heb de man naar de stoep geholpen zodat hij daar kon zitten, fiets opgeraapt, tegen een muur en op slot gezet en gevraagd aan man of hij een mobiel had zodat hij iemand / een taxi kon bellen om hem op te halen. Maar ja, hij bewoog raar en keek raar uit zijn ogen, wat op kind veel indruk heeft gemaakt. Hij is een tijd lang bang geweest voor dronken mensen (die we gelukkig verder nooit tegenkomen).
Gewoon doorfietsen had kind ook niet begrepen (hoezo laat je iemand op straat liggen?), maar had ik achteraf wel moeten doen.
(De straat was geen weg met autoverkeer, maar een straatje voor alleen voetgangers en fietsers).

Gebruikersavatar
Anonymous
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn

Terug naar boven