Ben ik mijns broeders hoeder?

06-01-2023 20:03 162 berichten
Stel, je ziet een onbekende op straat in een vervelende situatie (enkel verzwikt, verward, gevallen met de fiets). Loop je dan verder of help je? Of help je soms wel en soms niet en waar ligt dat aan?

Ben jij weleens wel of niet geholpen door vreemden, wat leer je je kinderen en wat zijn jouw ervaringen als helper?
Ik heb een keer mijn enkel verzwikt op de dam in Amsterdam en toen ben ik door zo'n fiets-karretje (dat net langsreed toen ik viel, was niet zijn schuld trouwens) gratis naar het centraal station gereden. Vond ik heel aardig :)

Zelf kom ik niet vaak mensen tegen die hulp nodig hebben of ik merk het niet natuurlijk. Soms wel dat er al een aantal mensen omheen staan om iemand die gevallen is ofzo maar dan denk ik die wordt al goed geholpen.
Ja ik help. Zowel mensen als dieren. Heb al meermaals een egeltje van de weg geplukt en loslopende honden opgevangen en teruggebracht. Ik denk altijd maar zo ik zou ook geholpen willen worden en het is een kleine moeite vaak. Maar ja zeker bij dieren zie je zoveel mensen gewoon doorrijden alsof er niks aan de hand is...
Alle reacties Link kopieren Quote
Lucie78 schreef:
07-01-2023 08:03
Volgens de wet moet je in sommige gevallen je broeders hoeder zijn. Het is strafbaar om mensen die in levensgevaar te zijn niet te helpen.
Ik heb zo’n situatie nog niet meegemaakt.
Ik weet echt niet hoe ik zou reageren als ik iemand zou aantreffen in groot gevaar. Het zou best kunnen zijn dat ik bevries en niks doe.
112 bellen is ook helpen, je doet dan in principe genoeg. Je zorgt immers dat er professionals komen die hulp verlenen. Je hoeft niet fysiek hulp te verlenen. En hoe je reageert op een noodsituatie verschilt per persoon en per situatie.
Ik ben ook nog nooit iemand tegengekomen die echt in heel grote problemen was. Wel verkeersongelukken en gevallen fietsers maar daar waren dan al mensen bij. Ik blijf dan ook nooit staan ramptoeristen.
Wel help ik vaak met kleine dingetjes:
Iemand laat fiets vallen of krijgt fiets niet tussen de andere fietsen het rek uit, Iemand kan ergens niet bij in de supermarkt of loopt iets te zoeken waarvan ik weet waar het staat,
Een keer een jongen die geen tas bij zich had zo'n opvouwtasje gegeven.
Dat soort dingetjes.
anoniem_6527270f28ee9 wijzigde dit bericht op 07-01-2023 10:59
0.29% gewijzigd
xynix schreef:
07-01-2023 08:12
O inderdaad. Dat hoort bij ‘afhankelijk van de situatie’: in de Schipholtrein bied ik geen hulp. Ik maak niet eens een foto van een toeristenfamilie, als ze dat vragen. Daar verdwijnen nèt iets te veel laptops terwijl jij de andere kant op kijkt.

Dat is er nog eentje: maak je een foto als mensen dat vragen? Ik woon in toeristisch gebied, dus ik krijg de vraag geregeld. En ik zeg dus ook wel eens ‘nee’. Dat kan niet op veel begrip rekenen.
Ik woon ook centrum Amsterdam, dus krijg die fotovraag ook vaak. Af en toe doe ik het wel, maar 1) ik maak echt slechte foto’s en 2) ik geef zelf geen zier om foto’s en maak zelf ook nooit foto’s, dus ik vind het eigenlijk altijd getrut. De weg wijzen doe ik wel graag en vaak. Uitleggen hoe tram en trein werkt ook. Kaartjes bij een automaat kopen ook.

Ik zit inderdaad vaak in de Schipholtrein, ik bied daar ook geen hulp (dan denk aan gesjouw met spullen enzo, misschien iemand serieus onwel wel), hooguit wijs ik iemand er op zijn spullen in het zicht te houden.
makreel schreef:
07-01-2023 08:18
Ik help en zo is me dat ook door mijn ouders geleerd. Ik ben verbaasd als ik hier lees dat niet iedereen dat doet. Heb nog nooit iets naars meegemaakt als ik mensen wilde helpen, daar zal het wel mee te maken hebben.
Mijn ouders (hoewel ik die ook niet als super behulpzaam zie) hebben me wel meer geleerd waar ik me zelf niet aan houd.
Wij hebben met de straat ook een groepsapp voor hulpvragen. Oudere buren vragen daar gerust om even een lampje in te draaien zodat ze dat niet aan hun zoon hoeven vragen die 40km verder woont.

Of mijn buurvrouw (leerkracht) doet en oproep omdat ze voor haar klas met spoed 150 wc rolletjes zocht.

Of de vraag wie even kan helpen met zijn auto om de mijne te starten met startkabels.

Maar ook voor advies wordt op die manier soms iets gevraagd.
Alle reacties Link kopieren Quote
Je hebt hier 2 situaties in dit topic, mensen die hulp vragen voor lampjes etc. En mensen die hulpeloos zijn door ongeluk oid. Dat laatste is een tikkie heftiger als je er betrokken bij bent.
Voor iedereen een groene tuin
GroenTuintje schreef:
07-01-2023 11:08
Je hebt hier 2 situaties in dit topic, mensen die hulp vragen voor lampjes etc. En mensen die hulpeloos zijn door ongeluk oid. Dat laatste is een tikkie heftiger als je er betrokken bij bent.

Uiteraard, maar toch mooi als er mensen zijn die gewoon helpen. In beide gevallen.

Hoe zou Nederland er voor staan als beide soorten hulp niet gegaan zouden worden?
Alle reacties Link kopieren Quote
Andersom schreef:
07-01-2023 11:12
Uiteraard, maar toch mooi als er mensen zijn die gewoon helpen. In beide gevallen.

Hoe zou Nederland er voor staan als beide soorten hulp niet gegaan zouden worden?
Uiteraard. Maar ik dacht bij dit topic aan situaties die nogal onverwachts zijn, zoals ongelukken.
Voor iedereen een groene tuin
Alle reacties Link kopieren Quote
Ik help graag als het kan.

Zo was ik een eind aan het fietsen en zag ik iemand met rugzak en een rolkoffer het bos in lopen. Rolkoffer deed het heel slecht, gehannes.

Ik vraag of deze persoon in het natuurvriendenhuis 4 km verderop moet wezen. Dat bleek het geval.
Aangeboden de rolkoffer daar af te geven aan de huiswacht, zodat persoon zonder gedoe er heen kon wandelen. Was een beetje vreemd aanbod maar werd gretig aangenomen. Lag toch op mijn route. Kleine moeite.

Of de keer dat ik 112 bel bij een ongeluk en erbij blijf tot politie kwam.

Of dat in de biowinkel een onbekende haar pinpas was vergeten en ik afrekende voor die persoons weekboodschappen, en het later via de giro overgemaakt kreeg.

Of de keren dat ik klaar was met reizen en mijn papieren ns dagkaart doorgaf aan iemand op station die stond te hamessen bij de kaartautomaat.

Ik heb ook priemende ogen en stap af en blijf kijken als ik een groepje jongens een ander jochie zie lastig vallen. Pesten doe je niet waar ik bij ben.

Of ik deel mijn thermos thee met mensen die erachter komen dat je op maandag bij de enige horeca op de 17 km wandeling niet terecht kan.

Ik wijs mensen de weg, help ze in de trein. Deel tissues. Bied smeerolie aan bij piepende fietskettingen. Etc.

Vaak heel gezellig.
hanke321 schreef:
07-01-2023 11:23
Ik help graag als het kan.

Zo was ik een eind aan het fietsen en zag ik iemand met rugzak en een rolkoffer het bos in lopen. Rolkoffer deed het heel slecht, gehannes.

Ik vraag of deze persoon in het natuurvriendenhuis 4 km verderop moet wezen. Dat bleek het geval.
Aangeboden de rolkoffer daar af te geven aan de huiswacht, zodat persoon zonder gedoe er heen kon wandelen. Was een beetje vreemd aanbod maar werd gretig aangenomen. Lag toch op mijn route. Kleine moeite.

Of de keer dat ik 112 bel bij een ongeluk en erbij blijf tot politie kwam.

Of dat in de biowinkel een onbekende haar pinpas was vergeten en ik afrekende voor die persoons weekboodschappen, en het later via de giro overgemaakt kreeg.

Of de keren dat ik klaar was met reizen en mijn papieren ns dagkaart doorgaf aan iemand op station die stond te hamessen bij de kaartautomaat.

Ik heb ook priemende ogen en stap af en blijf kijken als ik een groepje jongens een ander jochie zie lastig vallen. Pesten doe je niet waar ik bij ben.

Of ik deel mijn thermos thee met mensen die erachter komen dat je op maandag bij de enige horeca op de 17 km wandeling niet terecht kan.

Ik wijs mensen de weg, help ze in de trein. Deel tissues. Bied smeerolie aan bij piepende fietskettingen. Etc.

Vaak heel gezellig.
Oh ja, hier zijn wel voorbeelden bij waar ik niet vanzelfsprekend zou helpen. Ook omdat ik zelf nooit dat soort hulp zou vragen of accepteren. Ik ben toch wel egocentrischer.
hanke321 schreef:
07-01-2023 11:23


Of dat in de biowinkel een onbekende haar pinpas was vergeten en ik afrekende voor die persoons weekboodschappen, en het later via de giro overgemaakt kreeg.


Dat is echt heel goed van vertrouwen.
ñuca schreef:
07-01-2023 11:43
Dat is echt heel goed van vertrouwen.
Er komt in een kleine biowinkel misschien toch een bepaald publiek. En op zich, in het ergste geval ben je een bedragje kwijt. Zal geen honderden euro’s boodschappen zijn geweest.

Maar zelf zou ik niet geaccepteerd hebben. Ik ga dan gewoon thuis pas halen, of kom morgen terug.
Alle reacties Link kopieren Quote
ñuca schreef:
07-01-2023 11:43
Dat is echt heel goed van vertrouwen.
Had eerder die week iets gelijkaardigs op het forum gelezen. Was duidelijk een jonge, oververmoeide moeder die het niet trok om een dorp verder op en neer te fietsen om geld/pas te halen. Dus idd het was een gok, maar dit forum had me geïnspireerd om het aan te bieden.

Geen spijt van gehad. Was meer dan 50 euro, voor mij best een hoop geld.
navyblue schreef:
07-01-2023 11:49
Er komt in een kleine biowinkel misschien toch een bepaald publiek. En op zich, in het ergste geval ben je een bedragje kwijt. Zal geen honderden euro’s boodschappen zijn geweest.

Maar zelf zou ik niet geaccepteerd hebben. Ik ga dan gewoon thuis pas halen, of kom morgen terug.

Weekboodschappen in een biowinkel is niet echt goedkoop. Maar je hebt wel gelijk dat daar een bepaald soort mensen komt.
Ik weet niet goed of ik het zou accepteren. Ik vind wel, als iemand iets aanbiedt is het geen schande om hulp te accepteren. Niemand biedt hulp aan met de verwachting dat de ander die hulp weigert.
ñuca schreef:
07-01-2023 11:53
Weekboodschappen in een biowinkel is niet echt goedkoop. Maar je hebt wel gelijk dat daar een bepaald soort mensen komt.
Ik weet niet goed of ik het zou accepteren. Ik vind wel, als iemand iets aanbiedt is het geen schande om hulp te accepteren. Niemand biedt hulp aan met de verwachting dat de ander die hulp weigert.
Nee, weet ik. Maar bedoelde meer, die gok zou ik nog wel durven wagen, maar het zou simpelweg niet in me opkomen dat aan te bieden. Ik heb dat niet in me.
Alle reacties Link kopieren Quote
Ik help ook altijd. Vorige week reed ik naar mijn werk, waaide een oudere meneer om bij het stoplicht. Ik stap dan uit en help hem overeind na eerst gevraagd te hebben wat voor hulp hij wilde. Hij kon ook wel iets gebroken hebben en liever een ambulance dan een vrouw die hem overeind gaat sjorren.

Wielrenner onwel geworden en lag midden op de weg, in de brandende zon. Geholpen maar er stopte toevallig een arts, ik doe dan een stap achteruit en ga in praktische stand. Wielrenner was duidelijk oververhit, ik pakte een paraplu en hield de wielrenner en hulpverleners uit de zon.

Ik zie op weg naar het werk, vroeg in de ochtend regelmatig valpartijen en of ongelukken. Ik stap altijd uit en help waar ik kan.

Kind in de winkel die huilend bij de kassa staat omdat ze te weinig geld meegekregen heeft voor de vergeten boodschap van haar moeder, ik betaal het even.

Daklozen, als ik de stad ben geef ik vaak het muntgeld dat ik mijn zak heb, of bied hen een sigaret aan. Dan staan ze daar in de prullenbak te graaien op zoek naar eten, dan is het een kleine moeite om ook wat voor hen te halen. Ze zijn meestal zeer verbaast, kennelijk gebeurd dat niet vaak.

Verwarde, psychiatrische mensen vind ik lastig, ik kon uit een gezin met psychiatrische problematiek. Het jaagt mij altijd wel angst aan, maar als ik toch iets kan doen voor hen doe ik het wel, maar na dat ik het even aangekeken heb.

Ook eens een dronken meisje dat ging vechten met een ander meisje mijn vestje aangeboden. Tijdens het vechten was haar shirtje helemaal stukgescheurd en stond ze daar met ontbloot bovenlijf. Dat vond de massa natuurlijk erg leuk en er werd druk gefilmd met de telefoons. Ik vind dat mensonterend, ook al was zij zelf de initiator, toch even een vestje gegeven.

Het is voor mij vanzelfsprekend om te helpen. Ik zou zelf ook graag geholpen willen worden als ik hulp nodig heb. De tenen zijn tegenwoordig al zo lang en we zijn al ongeduldig en onverdraagzaam. Ik heb hier op het forum ook regelmatig hartverwarmende hulp gezien. Ik word daar echt blij van.
Ik doe mijn best
Alle reacties Link kopieren Quote
Ik ben niet mijn broeders hoeder, maar als iemand valt, raap ik hem of haar wel op ja. Hier gebeurt het best vaak dat mensen met hun fietswiel in de tramrails blijven steken en dan vallen. Ik kan me niet voorstellen dat ik daar aan voorbij zou lopen. Zelf ben ik een keer gevallen toen mijn wijde broekspijp zich om een trapper had verstrikt. Toen ben ik ook losgemaakt door omstanders en weer op mijn benen gezet.
Ik heb twee keer meegemaakt dat ik keihard viel met de fiets en niemand even kwam vragen of het wel ging. Terwijl er dus wel mensen waren die het zagen gebeuren. Zo onzichtbaar en alsof je er niet toe doet voel je je dan, zoals iemand anders hier ook al schreef.
Alle reacties Link kopieren Quote
ñuca schreef:
07-01-2023 12:33
Ik heb twee keer meegemaakt dat ik keihard viel met de fiets en niemand even kwam vragen of het wel ging. Terwijl er dus wel mensen waren die het zagen gebeuren. Zo onzichtbaar en alsof je er niet toe doet voel je je dan, zoals iemand anders hier ook al schreef.
Ik vind dit zó bizar!

Ik help altijd, behalve als er al genoeg mensen zijn om te helpen en dan ga ik ook weg, ik blijf niet staan kijken. Als ik het niet vertrouw (alleen in het donker of iemand die duidelijk sterk onder invloed is) bel ik de politie. Als zij het niet nodig vinden, komen ze echt niet hoor.
Alle reacties Link kopieren Quote
navyblue schreef:
07-01-2023 11:01
Mijn ouders (hoewel ik die ook niet als super behulpzaam zie) hebben me wel meer geleerd waar ik me zelf niet aan houd.
Maar: waarom?

Je hoort dat mensen de samenleving vinden verharden, mensen die contact missen, zich eenzaam voelen. Of zoals hier, verhalen van mensen die verdrietig zijn of pijn hebben, en het feit dat niemand naar ze kijkt of ze even helpt maakt het nog ellendiger en eenzamer. Als je dat weet en je ziet iemand die wel een handje kan gebruiken, waarom doe je dat dan niet? Het is een kleine moeite, toch?

Aan de andere kant: ik lees ook in dit topic genoeg mensen die wel helpen als ze zien dat het nodig is. Dus misschien maakt het niet uit als een paar mensen dat niet nodig vinden.
Wat eten we vanavond?
Alle reacties Link kopieren Quote
Tenzij ikzelf gevaar loop help ik bij noodsituaties altijd. Juist omdat ik weet dat veel mensen niet weten hoe te handelen. Ik heb gezien hoe anderen mensen met potentieel nekletsel overeind helpen bijvoorbeeld.

Heb trouwens 1 x meegemaakt dat ik zag hoe een vrouw (die ik wel kende) 'begeleid' werd naar t toilet door 2 kerels. Daar ben ik achteraan gegaan en heb ze aangesproken, in de tussentijd barpersoneel in laten schakelen door anderen terwijl ik langs liep. Bleek inderdaad gedrogeerd te zijn en hoogstwaarschijnlijk heb ik op die manier een verkrachting gesaboteerd.

Wat mezelf betreft; mensen lieten mij 13 jaar geleden liggen toen ik hoogzwanger van een tweeling bijna van mijn stokje ben gegaan in de supermarkt. Liepen veel mensen gewoon langs...
Alle reacties Link kopieren Quote
Ik snap werkelijk niet waarom je iemand laat liggen als die persoon gevallen is of hulp nodig heeft. Degene die voorbij gaan kun je het niet vragen, maar waarom loop of rijdt je voorbij?
Ik doe mijn best
cuculuscanorus schreef:
06-01-2023 20:11
Dat zeg je, maar er is natuurlijk een aanleiding.
Ik had vandaag een vervelend incident met een afstapje. Beetje hoog afstapje en ik had hem niet gezien. Mijn linkerknie ging een kant op, mijn rechterenkel een andere kant en ik klapte bijna dubbel op de grond. Het deed pijn en het duurde wel even voor ik rechtop stond. Toen kon ik ook niet gelijk lopen.
Gedurende deze minuten durende activiteit stonden er zes mensen op twee meter afstand te roken onder een rokersafdak. Niet één vroeg of het ging. Ik voelde me een beetje sneu, al slaat dat nergens op.
Ik ben heel vaak geholpen en nog vaker uit onverwachte hoek, dus dit is geen klacht maar meer verbazing:
Ik had iets soortgelijks. In een drukke winkelstraat, zo liep ik zo lag ik.
Ik lag dus languit wat beduusd op de grond.
Er moesten mensen hysterisch lachen, er struikelde iemand over me die daar duidelijk geïrriteerd over was.
Verder: niks.
Ik krabbelde dus overeind, kwam er een man aan die zei: ja, opstaan nu! Die me overeind trok maar dan heel hard. Niet aardig.
Ik ging wat bibberig naar huis en omdat het zo gek was, was ik het ook een beetje vergeten.
Pas dagen daarna omdat mijn man vroeg hoe ik aan een schaafwond kwam op mijn arm dacht ik er weer aan.
Het was ook zo onwerkelijk omdat iedereen me gewoon negeerde of uitlachte/lastig vond.

Maar ik help altijd.
Vanzelfsprekend.

Gebruikersavatar
Anonymous
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn

Terug naar boven