Overig
alle pijlers
ben je van voor 1970 ?
maandag 15 oktober 2007 om 02:44
Ben je geboren vóór 1970 ?
Verder lezen!!
Na 1970 geboren: OPHOEPELEN, DIT BEGRIJP JE NIET !!
Hoe is het in godsnaam mogelijk dat wij als geborenen in de 50-er/60-er/ jaren, nog leven?!?
Volgens de theorieën anno 2005- 2006 zouden we toch al lang dood moeten zijn? Waarom? Lezen maar!
Wij zaten in auto's zonder veiligheidsstoeltjes, gordel of airbag.
Onze bedden en speelgoed waren geschilderd met verf vol lood en cadmium.
Boven aan een trap was geen hekje; wie te ver ging kukelde naar beneden.
Als je wakker werd in bed hoorde niemand dat, en als er echt iets was moest je hard schreeuwen voordat je ouders het merkten.
Flessen met gevaarlijke stoffen en alle apotheekflessen konden we gewoon met onze handjes en beperkte motoriek openen.
Poorten en deuren gingen gewoon dicht en als je met je vingers er tussen zat waren ze weg,
Op de fiets zat je achterop met je poep op de bagagedrager en probeerde je je vast te houden aan de schroefveren van het zadel voor je.
Een helm hadden ze nog niet eens op een bromfiets, laat staan op een fiets.
Water dronken we uit de kraan, niet uit een fles.
Kleur en smaakstoffen moeten ook toen al bestaan hebben, want zo rood, groen of geel als die limonade toen was, zie ik ze nu echt niet meer.
Een kauwgom legde je 's avonds op het nachtkastje en stak je 's morgens weer in je mond.
Op school hadden ze maar één maat bank en met zo'n heerlijk gevaarlijke klep eraan.
Schoenen waren meestal al ingedragen door broer, zus, neef of zo, en ook je fiets was of te groot of te klein.
Een fiets had geen versnellingen en als een band kapot was leerde je vader je zo snel mogelijk om hem zelf te plakken.
We gingen 's morgens weg van huis en we kwamen terug als de straatverlichting aan ging. Niemand wist in de tussentijd waar we waren en we hadden geen GSM mee!
Het bos of een park was een plek om te spelen en geen vieze mannetjesverzamelplek.
Als we naar een vriendje gingen, liep je er gewoon naar toe, je hoefde niet aan te bellen en ook geen afspraak te maken. Er ging ook geen volwassene met je mee.
Wij aten ook al koekjes en kregen brood met veel boter en werden toch niet dik.
We dronken uit dezelfde fles als onze vrienden en niemand werd er ziek van.
Wij hadden geen Playstation, Nintendo, X-box, 64 televisiezenders, videofilms, dvd, surround sound, eigen televisies, computer of internet. Wij hadden vrienden!
De televisiezender begon pas om 18.00 uur. Dan kwam een uurtje wat leuks voor kinderen en oh wee als je daarna durfde op te staan om op een knopje van een andere zender te duwen (die zaten aan het toestel vast). Pa bepaalde wat en hoe lang je daarna nog keek.
We hebben ons gesneden, botten gebroken, tanden uitgevallen en hier werd niemand voor naar de rechter gesleept. Dat waren gewoon 'ongelukken en soms kreeg je er ook nog zelf een extra pak slaag voor.
Wij vochten en sloegen elkaar soms groen en blauw, er was geen volwassene die zich er druk over maakte, laat staan dat je een lieveheersbeestje op je jas knoopte.
Pedagogisch verantwoord speelgoed maakten we zelf; met stokken sloegen we naar ballen, we bouwden zeepkisten en merkten onder aan de berg dat we de rem vergeten waren.
We voetbalden op straat, en alleen wie goed was mocht mee doen; wie niet goed genoeg was moest maar blijven kijken en leren omgaan met teleurstellingen.
Op school zaten ook domme kinderen. Zij gingen en kwamen op dezelfde tijd als wij en kregen de zelfde lessen. Zij deden soms een klas nog een jaar en daarover waren ook geen discussies op ouderavonden. De meester had altijd gelijk.
We smeerden onze boterhammen zelf, met een grote mensen mes, en als je ze vergeten was kon je op school niets kopen! Als je de korst niet at had je een beetje meer honger de rest van de dag.
Wij gingen met de fiets naar school, helemaal zelf, ook in de winter!
Als je moeder aan de huisdeur naar je zwaaide was je een watje!
Als je problemen veroorzaakt had waren je ouders het eens met de politie. Ze kwamen wel om je te halen, maar niet om je er uit te lullen. Onze daden hadden consequenties. Dat was duidelijk en je kon je niet verstoppen.
Wij hadden vrijheid, mislukkingen, succes en verantwoordelijkheid.We hebben moeten leren er mee om te gaan.
Onze generatie heeft veel mensen voortgebracht die problemen kunnen oplossen, innovatief bezig zijn en daarbij risico durven nemen en instaan voor de gevolgen.
Hoor jij ook daar bij? GEFELICITEERD! WIJ WAREN HELDEN!
Verder lezen!!
Na 1970 geboren: OPHOEPELEN, DIT BEGRIJP JE NIET !!
Hoe is het in godsnaam mogelijk dat wij als geborenen in de 50-er/60-er/ jaren, nog leven?!?
Volgens de theorieën anno 2005- 2006 zouden we toch al lang dood moeten zijn? Waarom? Lezen maar!
Wij zaten in auto's zonder veiligheidsstoeltjes, gordel of airbag.
Onze bedden en speelgoed waren geschilderd met verf vol lood en cadmium.
Boven aan een trap was geen hekje; wie te ver ging kukelde naar beneden.
Als je wakker werd in bed hoorde niemand dat, en als er echt iets was moest je hard schreeuwen voordat je ouders het merkten.
Flessen met gevaarlijke stoffen en alle apotheekflessen konden we gewoon met onze handjes en beperkte motoriek openen.
Poorten en deuren gingen gewoon dicht en als je met je vingers er tussen zat waren ze weg,
Op de fiets zat je achterop met je poep op de bagagedrager en probeerde je je vast te houden aan de schroefveren van het zadel voor je.
Een helm hadden ze nog niet eens op een bromfiets, laat staan op een fiets.
Water dronken we uit de kraan, niet uit een fles.
Kleur en smaakstoffen moeten ook toen al bestaan hebben, want zo rood, groen of geel als die limonade toen was, zie ik ze nu echt niet meer.
Een kauwgom legde je 's avonds op het nachtkastje en stak je 's morgens weer in je mond.
Op school hadden ze maar één maat bank en met zo'n heerlijk gevaarlijke klep eraan.
Schoenen waren meestal al ingedragen door broer, zus, neef of zo, en ook je fiets was of te groot of te klein.
Een fiets had geen versnellingen en als een band kapot was leerde je vader je zo snel mogelijk om hem zelf te plakken.
We gingen 's morgens weg van huis en we kwamen terug als de straatverlichting aan ging. Niemand wist in de tussentijd waar we waren en we hadden geen GSM mee!
Het bos of een park was een plek om te spelen en geen vieze mannetjesverzamelplek.
Als we naar een vriendje gingen, liep je er gewoon naar toe, je hoefde niet aan te bellen en ook geen afspraak te maken. Er ging ook geen volwassene met je mee.
Wij aten ook al koekjes en kregen brood met veel boter en werden toch niet dik.
We dronken uit dezelfde fles als onze vrienden en niemand werd er ziek van.
Wij hadden geen Playstation, Nintendo, X-box, 64 televisiezenders, videofilms, dvd, surround sound, eigen televisies, computer of internet. Wij hadden vrienden!
De televisiezender begon pas om 18.00 uur. Dan kwam een uurtje wat leuks voor kinderen en oh wee als je daarna durfde op te staan om op een knopje van een andere zender te duwen (die zaten aan het toestel vast). Pa bepaalde wat en hoe lang je daarna nog keek.
We hebben ons gesneden, botten gebroken, tanden uitgevallen en hier werd niemand voor naar de rechter gesleept. Dat waren gewoon 'ongelukken en soms kreeg je er ook nog zelf een extra pak slaag voor.
Wij vochten en sloegen elkaar soms groen en blauw, er was geen volwassene die zich er druk over maakte, laat staan dat je een lieveheersbeestje op je jas knoopte.
Pedagogisch verantwoord speelgoed maakten we zelf; met stokken sloegen we naar ballen, we bouwden zeepkisten en merkten onder aan de berg dat we de rem vergeten waren.
We voetbalden op straat, en alleen wie goed was mocht mee doen; wie niet goed genoeg was moest maar blijven kijken en leren omgaan met teleurstellingen.
Op school zaten ook domme kinderen. Zij gingen en kwamen op dezelfde tijd als wij en kregen de zelfde lessen. Zij deden soms een klas nog een jaar en daarover waren ook geen discussies op ouderavonden. De meester had altijd gelijk.
We smeerden onze boterhammen zelf, met een grote mensen mes, en als je ze vergeten was kon je op school niets kopen! Als je de korst niet at had je een beetje meer honger de rest van de dag.
Wij gingen met de fiets naar school, helemaal zelf, ook in de winter!
Als je moeder aan de huisdeur naar je zwaaide was je een watje!
Als je problemen veroorzaakt had waren je ouders het eens met de politie. Ze kwamen wel om je te halen, maar niet om je er uit te lullen. Onze daden hadden consequenties. Dat was duidelijk en je kon je niet verstoppen.
Wij hadden vrijheid, mislukkingen, succes en verantwoordelijkheid.We hebben moeten leren er mee om te gaan.
Onze generatie heeft veel mensen voortgebracht die problemen kunnen oplossen, innovatief bezig zijn en daarbij risico durven nemen en instaan voor de gevolgen.
Hoor jij ook daar bij? GEFELICITEERD! WIJ WAREN HELDEN!
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
donderdag 18 oktober 2007 om 21:47
quote:eleonora schreef op 18 oktober 2007 @ 21:21:
Mijn moeder ging nog naar de VOS curus. Vrouwen Oriënteren zich op de Samenleving. Dat gebeurde in buurthuizen, om vrouwen te betrekken bij de samenleving, om ze voor politiek te interesseren e.d. Als mijn moeder op cursus was geweest moest mijn vader de volgende dag zelf zijn brood maken hahahahahaa! Pluim voor je moeder!
Mijn moeder ging nog naar de VOS curus. Vrouwen Oriënteren zich op de Samenleving. Dat gebeurde in buurthuizen, om vrouwen te betrekken bij de samenleving, om ze voor politiek te interesseren e.d. Als mijn moeder op cursus was geweest moest mijn vader de volgende dag zelf zijn brood maken hahahahahaa! Pluim voor je moeder!
vrijdag 19 oktober 2007 om 06:37
quote:houvanjezelf schreef op 18 oktober 2007 @ 14:50:
En Brigadier Dog dan??
The Dukes of Hazard.
Lassie en Flipper.
De horrorserie van toen Voyage to the bottom of the see.
Payton Place en Cornation street.
De stratemaker op zee show en de fillem van ome Willem.Ja, Brigadier Dog!! Die heette eigenlijk Diptie Dog, weet je nog (deputy dus kwam ik later achter).
En Brigadier Dog dan??
The Dukes of Hazard.
Lassie en Flipper.
De horrorserie van toen Voyage to the bottom of the see.
Payton Place en Cornation street.
De stratemaker op zee show en de fillem van ome Willem.Ja, Brigadier Dog!! Die heette eigenlijk Diptie Dog, weet je nog (deputy dus kwam ik later achter).
vrijdag 19 oktober 2007 om 06:39
vrijdag 19 oktober 2007 om 08:15
Speciaal voor Nijn en andere hippieverhalenliefhebbers, niet geïnteresseerden vooral even overslaan;
Over mijn jeugd in zelfgebreide tentenkampen, aflevering omgangsvormen en sanitaire voorzieningen:
Door de week was alles vrij normaal, voor zover je van normaal kunt spreken in een kunstzinnige familie maar in het weekend was er ruimte voor expressie, ontplooiing en ontspanning. Halve softies/hippers, zoals wij trokken er dan massaal op uit om met de natuur in aanraking te komen, iets wat in Oud-Zuid Amsterdam, op een poeppark en een gecultiveerd bos na, niet zo makkelijk was. Lekker even een boom aanraken, wilde zuring plukken, vlierbloesenschermen snijden om er limonadesiroop van te maken, aan bladeren ruiken en in het gras liggen, allemaal activiteiten die in de natuur moesten plaatsvinden.
Een weiland bij een kasteel was een plek waar gelijkgestemden samenkwamen om, ver van alle wereldse gemakken als een WC en een douche, weer eens fijn back to nature te gaan, Marx te bestuderen, Ché te worshippen en hevig te discussiëren bij een zelf bij elkaar gesprokkeld en aangelegd kampvuur. De mannen dan. De hippe vaders. De hippe moeders bleven bij tent en wrak Volkswagen of Citroënbusje, om op de vele, vele kinderen te passen, want als ze iets goed konden, die hips, was het zich voortplanten weet je wel.....
Onder het genot van een dikke sigaar, zelfverzonnen shaggies met rijstpapier gedraaid en hasj - wat toen nog hevig illegaal was - werden er hoogoplopende gesprekken gevoerd over hoe het nu verder moest, de wapenwedloop, het materialisme, kraken, of God nou echt dood was en politiek. Er liep er altijd wel een (meestal meer) kwaad weg, die dan door een langharige vrouw, met een zelfgehaakte lapjesdeken om tegen de kou, werd opgevangen en getroost.
Bij het kampvuur werden intussen sussende woorden gesproken tegen de andere ruziemakers die waren blijven zitten en een emotionele huilbui van deze of gene zorgde voor verbroedering onder de vechtersbazen waarbij de 'hug'- nu vooral gebruikt in Amerikaanse talkshows - en de kus - nu door heel ho en hé Nederland omhelsd maar toen nog een uitzondering, voorbehouden aan de 'zachte man' - niet geschuwd werd. Bedenk daarbij dat de mannen in die tijd zonder uitzondering nogal harig waren en je hebt beeld bij zo'n knuffelpartij.
Huilen mocht. Als man. Gewoon je emoties tonen weet je wel. Niks inhouden, gewoon het eruit gooien, ook al werd die huilbui teweeg gebracht door te veel drank, en eferdrinepil of een verkeerd gevallen joint en waren het altijd dezelfden die in tranen uitbarstten, never mind, laten lopen die waterlanders en geheid dat er andere mannen op je afdoken om haren en baarden door elkaar te gooien voor een troostknuffel. Daarna werd er dan muziek gemaakt (mijn ouders zaten in de folkmusic scene), werkelijk schitterende muziek want als deze mensen gewoon hun kop hielden en deden waar ze goed in waren, namelijk fantastisch een instrument bespelen, dan merkte je niks van al die ingewikkelde karakters en enorme ego's.
Persoonlijk denk ik weleens dat de hippiebeweging uiteindelijk min of meer verdween omdat men elkaars gejank, gezeik over het al dan niet existentialistische gegeven van het bestaan en de ellelange filosofische gesprekken over God, de rol van Jezus in de wereldgeschiedenis en het ontstaan van het heelal gewoon spuugzat was. Alle oude hippies die ik ken uit die tijd zijn korte en bondige zakenmensen geworden die in het weekend solo gaan vissen, in stilte, ogen op de dobber en die nijdig opkijken als iemand vraagt of 'ze al een beetje willen bijten'.
Bedtijd kenden we als kinderen niet. Je ging gewoon als je moe was en in welke tent, of in welk Volswagenbusje, dat maakte niet zoveel uit. Ik was nogal honkvast en mijn moeder hield nog wel enigsinds een oogje in het zeil bij mijn broer en mij maar als ik in een andere slaapzak dan die van mezelf terecht kwam was er niemand die daar een punt van maakte. Voor jonge kinderen was dit natuurlijk fantastisch en ik heb die weekenden van totale vrijheid (binnen de grenzen van het kampeerterrein) altijd erg gewaardeerd.
Lastiger werd het als de vaders en moeders bij elkaar wilden gaan logeren zal ik maar zeggen. Iets waar mijn moeder altijd haar hakken over in het zand heeft gezet. Mijn vader mocht alles - en dat deed hij ook - maar niet bij een andere vrouw slapen. Voor zover ik weet is dat dan ook nooit gebeurd, in ieder geval niet waar wij als kinderen bij waren. Mijn ouders zijn nog steeds samen, als practisch enig stel van een groep die uit bijna 70 mensen bestond.
Als er weer eens een paar weken kamperen werd overgeslagen door deze of gene muziekant en zijn vrouw, dan kon je er donder op zeggen dat er in een voorgaand weekend vreemd overnacht was en hoe hip ook, dat zorgde ook toen voor veel emoties, jaloezie, scheidingen, verdriet en kwaadheid. Ik heb er met mijn neus bovenop gezeten, op die vrije liefde 'n stuff en heb met eigen ogen mogen aanschouwen dat er vroeg of laat toch altijd iemand ongelooflijk gekwetst werd en bij mijn ouders, die niet meededen aan de partnerruil, kwamen dan ook veel bedrogen partners uithuilen, die van plan waren om met een steen om hun nek in de Amstel te springen vanwege vreemdgangerspraktijken van hun geliefde.
Maar goed, terug naar het kampeerterrein waar geen WC was dus en geen douche. Nu was douchen toch iets wat je eens per week deed zo'n beetje, dus op zich niks aan de hand, maar die plee miste je toch wel. We moesten met een schep het bos in en een rol grijs WC papier meenemen, over een smalle wankele plank evenwichtsbalken, het bos in om daar onze grote boodschappen te doen. Om niet in elkaars stronthopen vaarwater te zitten moest je een behoorlijk eind wandelen soms. 'Ik zieieieieie je nóóóg!!' riepen we elkaar na als een van ons het bos inliep. Vooral in de herfst, als de bladeren gevallen waren moest je ver weg om uit het zicht te zitten en dan kon het gebeuren dat je naast een vriendelijk glimlachende hippiepapa terecht kwam, die óók nodig moest en zich, net als jij, ook niet en plein publique wilde ontlasten.
Op de plaats waar poep lag werd met een kruis van takken aangegeven dat je daar uit de buurt moest blijven maar dat ging natuurlijk regelmatig mis, in het donker of tijdens de schemering bijvoorbeeld en zo kon het gebeuren dat je je toch nog ergens moest zien te wassen zeg maar. Ook achterovervallen bij de hurkzit, of voorover bij het afvegen van de voorste genitaliën (voorbehouden aan vrouwen dus) was geen aanrader en dan zal ik de details achterwege laten. Gemiddeld 40 mensen per weekend in een vrij klein bos schreeuwt om sanitaire voorzieningen, laten we het daar op houden.
En daarom kwam er een WC. Jawel! Zelfgebreid Zelfgebouwd ook weer maar, hij kwam er!
In mijn herinnering bouwden de harigste vaders, onder wie mijn eigen vader, in één weekend een constructie van houten palen, zeildoek, een paar planken en een enorme teil. Een echte WC in het bos en vooral voor de langgerokte, bloemgejurkte, wijdgebroekte vrouwen was het een opluchting, al zal ik nooit vergeten dat ik de stank en het feit dat je alles kon horen als je op je beurt stond te wachten, probeerde te verbloemen door keihard te zingen en amechtig door mijn mond te ademen. Iets wat ik nu, als belegen dertiger, nog steeds doe in geval van stank en WC geluiden.
Omdat iedereen erg van het 'terug naar de natuur', 'redt de waddenzee' en 'ban de bom' principe was en ik in mijn jeugd bijvoorbeeld nooit één plastic tas heb gezien in het huis van mijn ouders en hun vrienden, leek het alsof men zich totaal nergens voor geneerde als het om lichaamsfuncties ging maar dat was schijn. Ik snapte later pas dat de vele uitstapjes van mijn moeder naar de kelder van het kasteel, waar ze water kon halen, vooral bedoeld waren om daar naar het toilet te gaan! En wij maar op die stinkende, zelfgebouwde kakdoos zitten!
Volgende keer: voedsel.....
Over mijn jeugd in zelfgebreide tentenkampen, aflevering omgangsvormen en sanitaire voorzieningen:
Door de week was alles vrij normaal, voor zover je van normaal kunt spreken in een kunstzinnige familie maar in het weekend was er ruimte voor expressie, ontplooiing en ontspanning. Halve softies/hippers, zoals wij trokken er dan massaal op uit om met de natuur in aanraking te komen, iets wat in Oud-Zuid Amsterdam, op een poeppark en een gecultiveerd bos na, niet zo makkelijk was. Lekker even een boom aanraken, wilde zuring plukken, vlierbloesenschermen snijden om er limonadesiroop van te maken, aan bladeren ruiken en in het gras liggen, allemaal activiteiten die in de natuur moesten plaatsvinden.
Een weiland bij een kasteel was een plek waar gelijkgestemden samenkwamen om, ver van alle wereldse gemakken als een WC en een douche, weer eens fijn back to nature te gaan, Marx te bestuderen, Ché te worshippen en hevig te discussiëren bij een zelf bij elkaar gesprokkeld en aangelegd kampvuur. De mannen dan. De hippe vaders. De hippe moeders bleven bij tent en wrak Volkswagen of Citroënbusje, om op de vele, vele kinderen te passen, want als ze iets goed konden, die hips, was het zich voortplanten weet je wel.....
Onder het genot van een dikke sigaar, zelfverzonnen shaggies met rijstpapier gedraaid en hasj - wat toen nog hevig illegaal was - werden er hoogoplopende gesprekken gevoerd over hoe het nu verder moest, de wapenwedloop, het materialisme, kraken, of God nou echt dood was en politiek. Er liep er altijd wel een (meestal meer) kwaad weg, die dan door een langharige vrouw, met een zelfgehaakte lapjesdeken om tegen de kou, werd opgevangen en getroost.
Bij het kampvuur werden intussen sussende woorden gesproken tegen de andere ruziemakers die waren blijven zitten en een emotionele huilbui van deze of gene zorgde voor verbroedering onder de vechtersbazen waarbij de 'hug'- nu vooral gebruikt in Amerikaanse talkshows - en de kus - nu door heel ho en hé Nederland omhelsd maar toen nog een uitzondering, voorbehouden aan de 'zachte man' - niet geschuwd werd. Bedenk daarbij dat de mannen in die tijd zonder uitzondering nogal harig waren en je hebt beeld bij zo'n knuffelpartij.
Huilen mocht. Als man. Gewoon je emoties tonen weet je wel. Niks inhouden, gewoon het eruit gooien, ook al werd die huilbui teweeg gebracht door te veel drank, en eferdrinepil of een verkeerd gevallen joint en waren het altijd dezelfden die in tranen uitbarstten, never mind, laten lopen die waterlanders en geheid dat er andere mannen op je afdoken om haren en baarden door elkaar te gooien voor een troostknuffel. Daarna werd er dan muziek gemaakt (mijn ouders zaten in de folkmusic scene), werkelijk schitterende muziek want als deze mensen gewoon hun kop hielden en deden waar ze goed in waren, namelijk fantastisch een instrument bespelen, dan merkte je niks van al die ingewikkelde karakters en enorme ego's.
Persoonlijk denk ik weleens dat de hippiebeweging uiteindelijk min of meer verdween omdat men elkaars gejank, gezeik over het al dan niet existentialistische gegeven van het bestaan en de ellelange filosofische gesprekken over God, de rol van Jezus in de wereldgeschiedenis en het ontstaan van het heelal gewoon spuugzat was. Alle oude hippies die ik ken uit die tijd zijn korte en bondige zakenmensen geworden die in het weekend solo gaan vissen, in stilte, ogen op de dobber en die nijdig opkijken als iemand vraagt of 'ze al een beetje willen bijten'.
Bedtijd kenden we als kinderen niet. Je ging gewoon als je moe was en in welke tent, of in welk Volswagenbusje, dat maakte niet zoveel uit. Ik was nogal honkvast en mijn moeder hield nog wel enigsinds een oogje in het zeil bij mijn broer en mij maar als ik in een andere slaapzak dan die van mezelf terecht kwam was er niemand die daar een punt van maakte. Voor jonge kinderen was dit natuurlijk fantastisch en ik heb die weekenden van totale vrijheid (binnen de grenzen van het kampeerterrein) altijd erg gewaardeerd.
Lastiger werd het als de vaders en moeders bij elkaar wilden gaan logeren zal ik maar zeggen. Iets waar mijn moeder altijd haar hakken over in het zand heeft gezet. Mijn vader mocht alles - en dat deed hij ook - maar niet bij een andere vrouw slapen. Voor zover ik weet is dat dan ook nooit gebeurd, in ieder geval niet waar wij als kinderen bij waren. Mijn ouders zijn nog steeds samen, als practisch enig stel van een groep die uit bijna 70 mensen bestond.
Als er weer eens een paar weken kamperen werd overgeslagen door deze of gene muziekant en zijn vrouw, dan kon je er donder op zeggen dat er in een voorgaand weekend vreemd overnacht was en hoe hip ook, dat zorgde ook toen voor veel emoties, jaloezie, scheidingen, verdriet en kwaadheid. Ik heb er met mijn neus bovenop gezeten, op die vrije liefde 'n stuff en heb met eigen ogen mogen aanschouwen dat er vroeg of laat toch altijd iemand ongelooflijk gekwetst werd en bij mijn ouders, die niet meededen aan de partnerruil, kwamen dan ook veel bedrogen partners uithuilen, die van plan waren om met een steen om hun nek in de Amstel te springen vanwege vreemdgangerspraktijken van hun geliefde.
Maar goed, terug naar het kampeerterrein waar geen WC was dus en geen douche. Nu was douchen toch iets wat je eens per week deed zo'n beetje, dus op zich niks aan de hand, maar die plee miste je toch wel. We moesten met een schep het bos in en een rol grijs WC papier meenemen, over een smalle wankele plank evenwichtsbalken, het bos in om daar onze grote boodschappen te doen. Om niet in elkaars stronthopen vaarwater te zitten moest je een behoorlijk eind wandelen soms. 'Ik zieieieieie je nóóóg!!' riepen we elkaar na als een van ons het bos inliep. Vooral in de herfst, als de bladeren gevallen waren moest je ver weg om uit het zicht te zitten en dan kon het gebeuren dat je naast een vriendelijk glimlachende hippiepapa terecht kwam, die óók nodig moest en zich, net als jij, ook niet en plein publique wilde ontlasten.
Op de plaats waar poep lag werd met een kruis van takken aangegeven dat je daar uit de buurt moest blijven maar dat ging natuurlijk regelmatig mis, in het donker of tijdens de schemering bijvoorbeeld en zo kon het gebeuren dat je je toch nog ergens moest zien te wassen zeg maar. Ook achterovervallen bij de hurkzit, of voorover bij het afvegen van de voorste genitaliën (voorbehouden aan vrouwen dus) was geen aanrader en dan zal ik de details achterwege laten. Gemiddeld 40 mensen per weekend in een vrij klein bos schreeuwt om sanitaire voorzieningen, laten we het daar op houden.
En daarom kwam er een WC. Jawel! Zelfgebreid Zelfgebouwd ook weer maar, hij kwam er!
In mijn herinnering bouwden de harigste vaders, onder wie mijn eigen vader, in één weekend een constructie van houten palen, zeildoek, een paar planken en een enorme teil. Een echte WC in het bos en vooral voor de langgerokte, bloemgejurkte, wijdgebroekte vrouwen was het een opluchting, al zal ik nooit vergeten dat ik de stank en het feit dat je alles kon horen als je op je beurt stond te wachten, probeerde te verbloemen door keihard te zingen en amechtig door mijn mond te ademen. Iets wat ik nu, als belegen dertiger, nog steeds doe in geval van stank en WC geluiden.
Omdat iedereen erg van het 'terug naar de natuur', 'redt de waddenzee' en 'ban de bom' principe was en ik in mijn jeugd bijvoorbeeld nooit één plastic tas heb gezien in het huis van mijn ouders en hun vrienden, leek het alsof men zich totaal nergens voor geneerde als het om lichaamsfuncties ging maar dat was schijn. Ik snapte later pas dat de vele uitstapjes van mijn moeder naar de kelder van het kasteel, waar ze water kon halen, vooral bedoeld waren om daar naar het toilet te gaan! En wij maar op die stinkende, zelfgebouwde kakdoos zitten!
Volgende keer: voedsel.....
vrijdag 19 oktober 2007 om 13:32
Ik ben behoorlijk van voor 1970, dus ik kan de club joinen, maar het eerste zeer opvallende verschil is dat mijn moeder werkte. Buitenshuis dus. Bij mij op school waren er twee kinderen die tussen de middag overbleven: mijn broer en ik. Geweldig vond ik het. Kopje thee moest ik zelf zetten, dronk liever limonade. Aardappelen schillen als ik uit school kwam, boodschappen doen. Af en toe even de stofzuiger door het huis halen (en dan ook de prullenbak legen, dat vergat ik namelijk altijd, legde mijn moeder een briefje voor neer).
Mijn moeder werkte niet fulltime, dus op de dagen dat zij thuis was kon ik direct uit school buiten gaan spelen. Geen thee drinken dus.
En verder: ja, veel herkenning, maar ik vind echt niet dat vroeger alles beter was. Mijn moeder is inmiddels 75 en vindt ook nog steeds niet dat vroeger alles beter was (integendeel), dus ik ben bang dat dat bij mij ook niet gaat komen. Zit gewoon niet in de familie.
Mijn moeder werkte niet fulltime, dus op de dagen dat zij thuis was kon ik direct uit school buiten gaan spelen. Geen thee drinken dus.
En verder: ja, veel herkenning, maar ik vind echt niet dat vroeger alles beter was. Mijn moeder is inmiddels 75 en vindt ook nog steeds niet dat vroeger alles beter was (integendeel), dus ik ben bang dat dat bij mij ook niet gaat komen. Zit gewoon niet in de familie.
Sorry I hurt your feelings when I called you stupid. I thought you knew.
zondag 21 oktober 2007 om 17:20
Leo, bedankt! En ja, schrijf een boek mens! Straks als je in de polder woont en de dichtsbijzijnde buur is zo n anderhalve kilometer weg heb je daar vast wel tijd voor.
Solomio, ik geloof ook niet dat de insteek van dit topic is dat alles vroeger beter was hoor. Ik zie het gewoon als gezellig een beetje herinneringen ophalen.
Solomio, ik geloof ook niet dat de insteek van dit topic is dat alles vroeger beter was hoor. Ik zie het gewoon als gezellig een beetje herinneringen ophalen.
woensdag 24 oktober 2007 om 15:12
Fantastisch is dit!!!
Levertraan, elke avond een eetlepel vol als de R in de maand was.
Fluortabletjes eten na het tandenpoetsen.
Lege flessen bij het vuil weghalen en op je kamer zetten, want dat was mooi (?)
Visnet aan je plafond, een gebreid sprei (oranje, paars en bruin) op je bed.
Geen dekbed maar dekens en een laken.
Gehaakte gordijntje voorhet (keuken)raam.
Plastic tafelkleed op de keukentafel, geblokt uiteraard.
's Winters ijsbloemen op je slaapkamerraam want enkel glas en geen verwarming boven.
Een gaskachel beneden en altijd tocht "deur dicht, het tocht!!!"
De dokter bellen bij de buren, want zelf nog geen telefoon.
Chocolademelk met vellen, anijsmelk (gatver!)
Geen magnetron, geen vaatwasser, een centrifuge die de hele keuken doorliep.
Woesdagmiddag, mama's patatkraam open.
Japie van King Corn. Paulus de boskabouter, Oebele, Ren je rot, Stuif es in, de Fabeltjeskrant.
Friese doorlopers, een juf die nog leerlingen (ongestraft) sloeg, koper en zilver poetsen.
Spelen op bouwterreinen want geen hekken. Dus spijkers in je voet en altijd wel ergens een schaafwond.
Levertraan, elke avond een eetlepel vol als de R in de maand was.
Fluortabletjes eten na het tandenpoetsen.
Lege flessen bij het vuil weghalen en op je kamer zetten, want dat was mooi (?)
Visnet aan je plafond, een gebreid sprei (oranje, paars en bruin) op je bed.
Geen dekbed maar dekens en een laken.
Gehaakte gordijntje voorhet (keuken)raam.
Plastic tafelkleed op de keukentafel, geblokt uiteraard.
's Winters ijsbloemen op je slaapkamerraam want enkel glas en geen verwarming boven.
Een gaskachel beneden en altijd tocht "deur dicht, het tocht!!!"
De dokter bellen bij de buren, want zelf nog geen telefoon.
Chocolademelk met vellen, anijsmelk (gatver!)
Geen magnetron, geen vaatwasser, een centrifuge die de hele keuken doorliep.
Woesdagmiddag, mama's patatkraam open.
Japie van King Corn. Paulus de boskabouter, Oebele, Ren je rot, Stuif es in, de Fabeltjeskrant.
Friese doorlopers, een juf die nog leerlingen (ongestraft) sloeg, koper en zilver poetsen.
Spelen op bouwterreinen want geen hekken. Dus spijkers in je voet en altijd wel ergens een schaafwond.
woensdag 24 oktober 2007 om 20:50
Inderdaad, ijsbloemen!
Van een lege fles maakten we op de kleuterschool een kandelaar d.m.v. vingerverf. Daar ging dan een druipkaars in en die kreeg je moeder dan voor moederdag.
Ken je de letterbak nog? De erwtenplant? De rotanstoel? De rolveger?
Bij speciale gelegenheden kwam de oranje fonduepan op tafel. Mijn vader fonduude (hoe vervoeg je zoiets?) altijd met twee stokjes tegelijk want het ging hem niet snel genoeg.
Van een lege fles maakten we op de kleuterschool een kandelaar d.m.v. vingerverf. Daar ging dan een druipkaars in en die kreeg je moeder dan voor moederdag.
Ken je de letterbak nog? De erwtenplant? De rotanstoel? De rolveger?
Bij speciale gelegenheden kwam de oranje fonduepan op tafel. Mijn vader fonduude (hoe vervoeg je zoiets?) altijd met twee stokjes tegelijk want het ging hem niet snel genoeg.
Ik vind hier dingen van.
woensdag 24 oktober 2007 om 21:58
Hahahahaaaa, wat lief, mijn eerste fans! En laatste waarschijnlijk ook maar never the less, fántástisch weet je wel.........
Vrijdag heb ik weer lekker de tijd en dan ga ik er voor zitten. Nu moet tante Leo naar bed om morgen om 06.00 uur op te kunnen en zonnig een KLM filmpje in elkaar draaien.
Peace! *hug*
Vrijdag heb ik weer lekker de tijd en dan ga ik er voor zitten. Nu moet tante Leo naar bed om morgen om 06.00 uur op te kunnen en zonnig een KLM filmpje in elkaar draaien.
Peace! *hug*
