Overig
alle pijlers
ben je van voor 1970 ?
maandag 15 oktober 2007 om 02:44
Ben je geboren vóór 1970 ?
Verder lezen!!
Na 1970 geboren: OPHOEPELEN, DIT BEGRIJP JE NIET !!
Hoe is het in godsnaam mogelijk dat wij als geborenen in de 50-er/60-er/ jaren, nog leven?!?
Volgens de theorieën anno 2005- 2006 zouden we toch al lang dood moeten zijn? Waarom? Lezen maar!
Wij zaten in auto's zonder veiligheidsstoeltjes, gordel of airbag.
Onze bedden en speelgoed waren geschilderd met verf vol lood en cadmium.
Boven aan een trap was geen hekje; wie te ver ging kukelde naar beneden.
Als je wakker werd in bed hoorde niemand dat, en als er echt iets was moest je hard schreeuwen voordat je ouders het merkten.
Flessen met gevaarlijke stoffen en alle apotheekflessen konden we gewoon met onze handjes en beperkte motoriek openen.
Poorten en deuren gingen gewoon dicht en als je met je vingers er tussen zat waren ze weg,
Op de fiets zat je achterop met je poep op de bagagedrager en probeerde je je vast te houden aan de schroefveren van het zadel voor je.
Een helm hadden ze nog niet eens op een bromfiets, laat staan op een fiets.
Water dronken we uit de kraan, niet uit een fles.
Kleur en smaakstoffen moeten ook toen al bestaan hebben, want zo rood, groen of geel als die limonade toen was, zie ik ze nu echt niet meer.
Een kauwgom legde je 's avonds op het nachtkastje en stak je 's morgens weer in je mond.
Op school hadden ze maar één maat bank en met zo'n heerlijk gevaarlijke klep eraan.
Schoenen waren meestal al ingedragen door broer, zus, neef of zo, en ook je fiets was of te groot of te klein.
Een fiets had geen versnellingen en als een band kapot was leerde je vader je zo snel mogelijk om hem zelf te plakken.
We gingen 's morgens weg van huis en we kwamen terug als de straatverlichting aan ging. Niemand wist in de tussentijd waar we waren en we hadden geen GSM mee!
Het bos of een park was een plek om te spelen en geen vieze mannetjesverzamelplek.
Als we naar een vriendje gingen, liep je er gewoon naar toe, je hoefde niet aan te bellen en ook geen afspraak te maken. Er ging ook geen volwassene met je mee.
Wij aten ook al koekjes en kregen brood met veel boter en werden toch niet dik.
We dronken uit dezelfde fles als onze vrienden en niemand werd er ziek van.
Wij hadden geen Playstation, Nintendo, X-box, 64 televisiezenders, videofilms, dvd, surround sound, eigen televisies, computer of internet. Wij hadden vrienden!
De televisiezender begon pas om 18.00 uur. Dan kwam een uurtje wat leuks voor kinderen en oh wee als je daarna durfde op te staan om op een knopje van een andere zender te duwen (die zaten aan het toestel vast). Pa bepaalde wat en hoe lang je daarna nog keek.
We hebben ons gesneden, botten gebroken, tanden uitgevallen en hier werd niemand voor naar de rechter gesleept. Dat waren gewoon 'ongelukken en soms kreeg je er ook nog zelf een extra pak slaag voor.
Wij vochten en sloegen elkaar soms groen en blauw, er was geen volwassene die zich er druk over maakte, laat staan dat je een lieveheersbeestje op je jas knoopte.
Pedagogisch verantwoord speelgoed maakten we zelf; met stokken sloegen we naar ballen, we bouwden zeepkisten en merkten onder aan de berg dat we de rem vergeten waren.
We voetbalden op straat, en alleen wie goed was mocht mee doen; wie niet goed genoeg was moest maar blijven kijken en leren omgaan met teleurstellingen.
Op school zaten ook domme kinderen. Zij gingen en kwamen op dezelfde tijd als wij en kregen de zelfde lessen. Zij deden soms een klas nog een jaar en daarover waren ook geen discussies op ouderavonden. De meester had altijd gelijk.
We smeerden onze boterhammen zelf, met een grote mensen mes, en als je ze vergeten was kon je op school niets kopen! Als je de korst niet at had je een beetje meer honger de rest van de dag.
Wij gingen met de fiets naar school, helemaal zelf, ook in de winter!
Als je moeder aan de huisdeur naar je zwaaide was je een watje!
Als je problemen veroorzaakt had waren je ouders het eens met de politie. Ze kwamen wel om je te halen, maar niet om je er uit te lullen. Onze daden hadden consequenties. Dat was duidelijk en je kon je niet verstoppen.
Wij hadden vrijheid, mislukkingen, succes en verantwoordelijkheid.We hebben moeten leren er mee om te gaan.
Onze generatie heeft veel mensen voortgebracht die problemen kunnen oplossen, innovatief bezig zijn en daarbij risico durven nemen en instaan voor de gevolgen.
Hoor jij ook daar bij? GEFELICITEERD! WIJ WAREN HELDEN!
Verder lezen!!
Na 1970 geboren: OPHOEPELEN, DIT BEGRIJP JE NIET !!
Hoe is het in godsnaam mogelijk dat wij als geborenen in de 50-er/60-er/ jaren, nog leven?!?
Volgens de theorieën anno 2005- 2006 zouden we toch al lang dood moeten zijn? Waarom? Lezen maar!
Wij zaten in auto's zonder veiligheidsstoeltjes, gordel of airbag.
Onze bedden en speelgoed waren geschilderd met verf vol lood en cadmium.
Boven aan een trap was geen hekje; wie te ver ging kukelde naar beneden.
Als je wakker werd in bed hoorde niemand dat, en als er echt iets was moest je hard schreeuwen voordat je ouders het merkten.
Flessen met gevaarlijke stoffen en alle apotheekflessen konden we gewoon met onze handjes en beperkte motoriek openen.
Poorten en deuren gingen gewoon dicht en als je met je vingers er tussen zat waren ze weg,
Op de fiets zat je achterop met je poep op de bagagedrager en probeerde je je vast te houden aan de schroefveren van het zadel voor je.
Een helm hadden ze nog niet eens op een bromfiets, laat staan op een fiets.
Water dronken we uit de kraan, niet uit een fles.
Kleur en smaakstoffen moeten ook toen al bestaan hebben, want zo rood, groen of geel als die limonade toen was, zie ik ze nu echt niet meer.
Een kauwgom legde je 's avonds op het nachtkastje en stak je 's morgens weer in je mond.
Op school hadden ze maar één maat bank en met zo'n heerlijk gevaarlijke klep eraan.
Schoenen waren meestal al ingedragen door broer, zus, neef of zo, en ook je fiets was of te groot of te klein.
Een fiets had geen versnellingen en als een band kapot was leerde je vader je zo snel mogelijk om hem zelf te plakken.
We gingen 's morgens weg van huis en we kwamen terug als de straatverlichting aan ging. Niemand wist in de tussentijd waar we waren en we hadden geen GSM mee!
Het bos of een park was een plek om te spelen en geen vieze mannetjesverzamelplek.
Als we naar een vriendje gingen, liep je er gewoon naar toe, je hoefde niet aan te bellen en ook geen afspraak te maken. Er ging ook geen volwassene met je mee.
Wij aten ook al koekjes en kregen brood met veel boter en werden toch niet dik.
We dronken uit dezelfde fles als onze vrienden en niemand werd er ziek van.
Wij hadden geen Playstation, Nintendo, X-box, 64 televisiezenders, videofilms, dvd, surround sound, eigen televisies, computer of internet. Wij hadden vrienden!
De televisiezender begon pas om 18.00 uur. Dan kwam een uurtje wat leuks voor kinderen en oh wee als je daarna durfde op te staan om op een knopje van een andere zender te duwen (die zaten aan het toestel vast). Pa bepaalde wat en hoe lang je daarna nog keek.
We hebben ons gesneden, botten gebroken, tanden uitgevallen en hier werd niemand voor naar de rechter gesleept. Dat waren gewoon 'ongelukken en soms kreeg je er ook nog zelf een extra pak slaag voor.
Wij vochten en sloegen elkaar soms groen en blauw, er was geen volwassene die zich er druk over maakte, laat staan dat je een lieveheersbeestje op je jas knoopte.
Pedagogisch verantwoord speelgoed maakten we zelf; met stokken sloegen we naar ballen, we bouwden zeepkisten en merkten onder aan de berg dat we de rem vergeten waren.
We voetbalden op straat, en alleen wie goed was mocht mee doen; wie niet goed genoeg was moest maar blijven kijken en leren omgaan met teleurstellingen.
Op school zaten ook domme kinderen. Zij gingen en kwamen op dezelfde tijd als wij en kregen de zelfde lessen. Zij deden soms een klas nog een jaar en daarover waren ook geen discussies op ouderavonden. De meester had altijd gelijk.
We smeerden onze boterhammen zelf, met een grote mensen mes, en als je ze vergeten was kon je op school niets kopen! Als je de korst niet at had je een beetje meer honger de rest van de dag.
Wij gingen met de fiets naar school, helemaal zelf, ook in de winter!
Als je moeder aan de huisdeur naar je zwaaide was je een watje!
Als je problemen veroorzaakt had waren je ouders het eens met de politie. Ze kwamen wel om je te halen, maar niet om je er uit te lullen. Onze daden hadden consequenties. Dat was duidelijk en je kon je niet verstoppen.
Wij hadden vrijheid, mislukkingen, succes en verantwoordelijkheid.We hebben moeten leren er mee om te gaan.
Onze generatie heeft veel mensen voortgebracht die problemen kunnen oplossen, innovatief bezig zijn en daarbij risico durven nemen en instaan voor de gevolgen.
Hoor jij ook daar bij? GEFELICITEERD! WIJ WAREN HELDEN!
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
donderdag 25 oktober 2007 om 07:21
Haha, die wandelende centrifuge.
Leo, JA IK HAD JE VERHAAL GELEZEN!!
En dat visnet aan het plafond van je kamer, dat had ik ook. En dan een paar van die groene glazen bollen erin. Waarom? Who cares.
De Club, nog iemand hier die dat blad las? Soort voorloper van de Viva denk ik. Over hoe je moest tongzoenen enzo en of het wel normaal was om aan jezelf te zitten.
Leo, JA IK HAD JE VERHAAL GELEZEN!!
En dat visnet aan het plafond van je kamer, dat had ik ook. En dan een paar van die groene glazen bollen erin. Waarom? Who cares.
De Club, nog iemand hier die dat blad las? Soort voorloper van de Viva denk ik. Over hoe je moest tongzoenen enzo en of het wel normaal was om aan jezelf te zitten.
vrijdag 26 oktober 2007 om 10:18
Zoals beloofd:
Hippiejeugd, deel II, voeding.
Als ik aan mijn jeugd denk, in samenhang met voedsel, dan dringen beelden van grote, zelfgebakken zuurdesem broden, rozenbottelthee en bergen bruine rijst met 'prutjes' zich onmiddellijk op. Vooral van die prutjes werd ik verdrietig en nog steeds word ik onpasselijk als iemand aangeeft 'iets met rijst en een prutje' te gaan eten. Dank u, geen belangstelling, ik scoor mijn bord voer wel elders, bye bye. Het is maar net welke associatie je als mens hebt bij een bepaald woord en 'prutje' is voor mij een traumatisch woord.
Nu waren mijn ouders niet strict in de leer en stonden er bij ons met grote regelmaat vrij ordinaire dingen op tafel. Mijn moeder wilde nog weleens een blik opendraaien bijvoorbeeld. Iets van doperwten of zo. O gruwel, kon eigenlijk niet maar gemak dient de mens en mijn moeder die zelf wol kaardde, spon, verfde om er vervolgens hele garderobes van te breien, daarbij op volksdansen zat en in het bestuur van het NIVON, wilde ook weleens snel klaar zijn in de keuken, want een ultra sofen maaltijd stond niet zo 1,2,3 op tafel. Daar moest uren voor gepeld, geweekt, gekookt en gestampt worden. Kruiden hoefde daarentegen gelukkig niet of nauwelijks en pesto bestond nog niet in Nederland. Dat scheelde weer tijd.
Wanhopig hebben mijn broer en ik tegen brokken in ondefinieerbare sausjes aan zitten hikken. Ogen dicht, kauwen en aan iets anders denken was het devies. Dat wij het voedsel niet waardeerden vonden mijn ouders uitermate grappig want je mocht je mening uiten, niet dat er iets veranderde maar zeggen wat je dacht, het mocht gewoon! Bij anderen eten, als in bij hipstervrienden was nog veel vreselijker. Van de leukste en lekkerste dingen wisten die mensen nog iets verschrikkelijks te maken. Pannekoeken moesten met bruin meel gemaakt worden bijvoorbeeld. Niet gare, van ruw gemalen bruin meel gebakken pannekoeken, weleens gegeten? Niet? Mag ik je feliciteren?
Als de moeders vanachter het met hout gestookte fornuis riepen dat er iets 'speciaal voor de kinderen' gekookt zou worden, moest je uitkijken, je vooral nergens op verheugen en niet verwachten dat er goudgele frieten, iets van kroketten of knakworsten geserveerd zou gaan worden want dan kwam je bedrogen uit. Hooguit had men zelf tomatensoep gekookt, van tomaten uit de tuin. Zonder balletjes natuurlijk maar wel met rozemarijn, uit de eigen kruidentuin, vanzelfsprekend.
Ik heb alle hoop op een écht lekkere maaltijd 'speciaal voor de kinderen' opgegeven, toen we voor de zoveelste keer de vrolijke en blijmakende mededeling kregen dat er 'speciaal voor de kinderen' iets geserveerd zou gaan worden en er vervolgens een schijf gebakken aubergine met een plak schapenkaas er op voor mijn neus gezet werd. Ik zal een jaar of acht geweest zijn en ik was een illusie armer. Te vaak had ik me zitten verheugen op dingen die ik uiteindelijk zelf nog van het land moest halen of die het niet haalden bij de real deal, zoals de koolrabifrieten van de beste vriendin van mijn ouders, met een saus van half slasaus, half maïzena, het toetje was banaan uit de oven met Marmite. Marmíte!
Voor mij tot op de dag van vandaag geen linzen, bruine rijst, bonen of peulvruchten, wij hadden namelijk een volkstuin en een vriezer en dan weet je het wel. Ben je dan zo'n zeur met eten Leo? Nee hoor, helemaal niet, vind ik zelf. Ik lust best het een en ander niet maar ik ben altijd bereid om alles te proberen, behalve als het om bepaalde dieren gaat want ik ben een salonvegetariër die de vleesconsumptie beperkt tot een aantal (arme) dieren en tegen de consumptie van alle andere dieren is. Een fanatieke vegetariër, behalve tijdens het eten als het ware.
Al demonstrerend tegen van alles en nog wat (we waren van tegen de atoombom t/m tegen zeegasboringen) heb ik nogal tegen het een en ander aan dierenleed geageerd en ik moet zeggen, het waren mijn fanatiekste demontraties, waarbij ik zelfs eens verkleed als zeehond door wijlen Ed van der Elsken (een hippieheld) al demonstrerend op de foto ben gezet, samen met mijn broer.
Maar goed, thuis viel het eten nog mee, al behoort doorgeschoten sla en boerenkool waar de vrieskou wel vier keer overheen is geweest nog steeds niet tot mijn favoriete maaltijden. Zelfgemaakte kaas, zelfgebakken brood en zelfgemaakte jam ook niet. Tenminste, niet van de mensen met wie ik mijn jeugd doorbracht, die wisten zelfs de lekkerste dingen nog te verknoeien vonden mijn broer en ik. Geen wonder dat mijn broer nog steeds overal mayonaise overheen gooit. Op het schoolplein van de Montesorrischool was een levendige handel gaande tussen de sofenkinderen en diegenen die wit brood met suiker of kokosbrood mee naar school kregen. Ik deed daar zelf nooit aan mee, had geen handelsgeest maar er waren duidelijk meer kinderen van hippieouders die moeite hadden met het thuis gevoerde eetregime.
Bij elkaar eten was gebeurtenis die een paar keer per week plaatsvond. Oude, uitgewoonde, enorme panden in Amsterdam die nu met gemak een paar miljoen opleveren, waren toentertijd niet zelden een woonhuis voor een alternatieve familie die de boel gewoon gekraakt had en er na verloop van tijd mocht blijven wonen (tegen betaling natuurlijk) of soms niet omdat er een kantoor moest komen en dan ging men op zoek naar een ander verwaarloosd en leegstaand pand. Net zo makkelijk. Of eigenlijk niet net zo makkelijk achteraf maar als kind leek het allemaal zeer eenvoudig. Veel van onze hippe vrienden hadden rijke ouders, zelf veel geld verdiend ooit ergens eens of hadden invloerijke posities binnen bijvoorbeeld een politieke organisatie en konden lullen als Brugman, wat ook weleens kon helpen.
In de zomer was wat er op tafel kwam nog wel te hachelen want dan was er sla (kon weinig mis mee gaan al hou ik nog steeds niet van kaas in mijn sla), er was rauwkost, er werden aardappelen gepoft in zelfgebouwde ovens, buiten, op de grote binnenplaatsen van de oude scholen of kantoren waar gewoond werd. Dan was het dansen, zingen, muziek maken, en de buren kwamen er bij zitten, of leunden over hun balkons om mee te genieten van de gratis voorstellingen. Fruit was er ook altijd wel en zelfgebakken broodjes, waarbij je brooddeeg om een stok wikkelde en net zo lang net boven het vuur hield tot ze lekker bruin en hier en daar zwart kleurden waren prima te eten. Vooral als er eens bloem gebruikt werd en niet meel van de molenaar. Genieten was dat.
Ook was er natuurlijk ijs en zelfgemaakt ijs bestond nog niet omdat men nog niet over vriezers beschikte, thuis, tenminste, niet de mensen die ik veel zag (wij wel maar daar zat echt geen ijs in), dus voor ijs zochten wij onze toevlucht, net als ieder ander, bij de Italiaanse ijssalons, Jamins en de sigarenboeren die waterijs verkochten. Geweldig! Kleurstoffen, smaakstoffen, suiker, smaak! Manna uit de hemel was het! Er is een foto van mijn broer die gehurkt zit en terwijl zijn lange, sneeuwwitte haar naar voren is gevallen, zijn gevallen waterijsje (een raket) van de straat eet.
In de winter waren het bonenschotels, linzensoepen en de eeuwige capucijnders die de klok sloegen. Grote pannen kookten onze moeders want je wist nooit wie er aan zou schuiven tenslotte. Meestal wel een aantal vrolijke, magere, langharige vrouwen en baardige mannen die 'toevallig' rond etenstijd in de buurt waren 'weet je wel'. Mijn moeder haatte dat maar liet niks merken, het hoorde gewoon zo, iedereen deed het, maar niet heus want er waren er natuurlijk bij die altijd met anderen mee snavelden maar zelf nou nooit eens een bruine boon in het zakje deden of een fijn stuk tempeh meenamen. Ze waren principieel vegetarisch maar kippesoep van mijn moeder kon niet worden weerstaan.
Ik haatte het als die baardige mannen soep aten, je wil niet weten wat er allemaal voor rommel in die haren blijft hangen en het was helemaal misselijkmakend als ze na het leegslurpen van de aardewerken kom de soepresten nog even uit de baard snoepten. Bonenschotels en veel uien bij de capucijnders zorgden voor andere problemen. Gas. Bij kinderen best aandoenlijk maar volwassenen die om de haverklap 'sorry' naar elkaar riepen en dan wapperende gebaren met de handen maakten om de lucht te verspreiden vond ik al heel snel helemaal niet grappig meer. Slapen op grote slaapzalen in jeugdherbergen was dus ook geen onverdeeld genoegen als er weer eens bonen of capu's met uien op het menu hadden gestaan.
Mijn broer en ik sliepen graag bij onze opa en oma. Na het eten naar de Poggebeekstraat in de Rivierenbuurt in Amsterdam-Zuid en dan slapen in het grote bed op zolder. De volgende ochtend was het feest. Tijgerbrood met een zachtgekookt ei en van die chocomel die je wel een jaar buiten de koelkast kon bewaren! Jam en pindakaas van Calvé en soms zelfs kokosbrood en anders gewoon een schep suiker op je met Bona besmeerde boterham. Van het brood thuis was je na één steenhard, bijna niet gerezen zuurdesembroodje wel uitgegeten, bij opa en oma aten we minstens zes boterhammen en na een uur of twee hadden we weer honger en dan kwam de klapper, dan gingen we naar de Ferdinand Bolstraat want daar zat een Wimpy! Jawel'.Daarna konden we drie dagen niet poepen, poepte je een paar dagen geitenkeutels of we kregen ter plekke juist enorme buikloop maar die hotdogs namen ze ons niet meer af. Na zo'n logeerpartijtje konden wij weer een paar weken heel goed tegen de bonen, het harde, grijze brood, de appelen met wurmen er in (natuur lief kind, dat is natúúr!) en de bergen bruine rijst met de diverse prutjes!
Hippiejeugd, deel II, voeding.
Als ik aan mijn jeugd denk, in samenhang met voedsel, dan dringen beelden van grote, zelfgebakken zuurdesem broden, rozenbottelthee en bergen bruine rijst met 'prutjes' zich onmiddellijk op. Vooral van die prutjes werd ik verdrietig en nog steeds word ik onpasselijk als iemand aangeeft 'iets met rijst en een prutje' te gaan eten. Dank u, geen belangstelling, ik scoor mijn bord voer wel elders, bye bye. Het is maar net welke associatie je als mens hebt bij een bepaald woord en 'prutje' is voor mij een traumatisch woord.
Nu waren mijn ouders niet strict in de leer en stonden er bij ons met grote regelmaat vrij ordinaire dingen op tafel. Mijn moeder wilde nog weleens een blik opendraaien bijvoorbeeld. Iets van doperwten of zo. O gruwel, kon eigenlijk niet maar gemak dient de mens en mijn moeder die zelf wol kaardde, spon, verfde om er vervolgens hele garderobes van te breien, daarbij op volksdansen zat en in het bestuur van het NIVON, wilde ook weleens snel klaar zijn in de keuken, want een ultra sofen maaltijd stond niet zo 1,2,3 op tafel. Daar moest uren voor gepeld, geweekt, gekookt en gestampt worden. Kruiden hoefde daarentegen gelukkig niet of nauwelijks en pesto bestond nog niet in Nederland. Dat scheelde weer tijd.
Wanhopig hebben mijn broer en ik tegen brokken in ondefinieerbare sausjes aan zitten hikken. Ogen dicht, kauwen en aan iets anders denken was het devies. Dat wij het voedsel niet waardeerden vonden mijn ouders uitermate grappig want je mocht je mening uiten, niet dat er iets veranderde maar zeggen wat je dacht, het mocht gewoon! Bij anderen eten, als in bij hipstervrienden was nog veel vreselijker. Van de leukste en lekkerste dingen wisten die mensen nog iets verschrikkelijks te maken. Pannekoeken moesten met bruin meel gemaakt worden bijvoorbeeld. Niet gare, van ruw gemalen bruin meel gebakken pannekoeken, weleens gegeten? Niet? Mag ik je feliciteren?
Als de moeders vanachter het met hout gestookte fornuis riepen dat er iets 'speciaal voor de kinderen' gekookt zou worden, moest je uitkijken, je vooral nergens op verheugen en niet verwachten dat er goudgele frieten, iets van kroketten of knakworsten geserveerd zou gaan worden want dan kwam je bedrogen uit. Hooguit had men zelf tomatensoep gekookt, van tomaten uit de tuin. Zonder balletjes natuurlijk maar wel met rozemarijn, uit de eigen kruidentuin, vanzelfsprekend.
Ik heb alle hoop op een écht lekkere maaltijd 'speciaal voor de kinderen' opgegeven, toen we voor de zoveelste keer de vrolijke en blijmakende mededeling kregen dat er 'speciaal voor de kinderen' iets geserveerd zou gaan worden en er vervolgens een schijf gebakken aubergine met een plak schapenkaas er op voor mijn neus gezet werd. Ik zal een jaar of acht geweest zijn en ik was een illusie armer. Te vaak had ik me zitten verheugen op dingen die ik uiteindelijk zelf nog van het land moest halen of die het niet haalden bij de real deal, zoals de koolrabifrieten van de beste vriendin van mijn ouders, met een saus van half slasaus, half maïzena, het toetje was banaan uit de oven met Marmite. Marmíte!
Voor mij tot op de dag van vandaag geen linzen, bruine rijst, bonen of peulvruchten, wij hadden namelijk een volkstuin en een vriezer en dan weet je het wel. Ben je dan zo'n zeur met eten Leo? Nee hoor, helemaal niet, vind ik zelf. Ik lust best het een en ander niet maar ik ben altijd bereid om alles te proberen, behalve als het om bepaalde dieren gaat want ik ben een salonvegetariër die de vleesconsumptie beperkt tot een aantal (arme) dieren en tegen de consumptie van alle andere dieren is. Een fanatieke vegetariër, behalve tijdens het eten als het ware.
Al demonstrerend tegen van alles en nog wat (we waren van tegen de atoombom t/m tegen zeegasboringen) heb ik nogal tegen het een en ander aan dierenleed geageerd en ik moet zeggen, het waren mijn fanatiekste demontraties, waarbij ik zelfs eens verkleed als zeehond door wijlen Ed van der Elsken (een hippieheld) al demonstrerend op de foto ben gezet, samen met mijn broer.
Maar goed, thuis viel het eten nog mee, al behoort doorgeschoten sla en boerenkool waar de vrieskou wel vier keer overheen is geweest nog steeds niet tot mijn favoriete maaltijden. Zelfgemaakte kaas, zelfgebakken brood en zelfgemaakte jam ook niet. Tenminste, niet van de mensen met wie ik mijn jeugd doorbracht, die wisten zelfs de lekkerste dingen nog te verknoeien vonden mijn broer en ik. Geen wonder dat mijn broer nog steeds overal mayonaise overheen gooit. Op het schoolplein van de Montesorrischool was een levendige handel gaande tussen de sofenkinderen en diegenen die wit brood met suiker of kokosbrood mee naar school kregen. Ik deed daar zelf nooit aan mee, had geen handelsgeest maar er waren duidelijk meer kinderen van hippieouders die moeite hadden met het thuis gevoerde eetregime.
Bij elkaar eten was gebeurtenis die een paar keer per week plaatsvond. Oude, uitgewoonde, enorme panden in Amsterdam die nu met gemak een paar miljoen opleveren, waren toentertijd niet zelden een woonhuis voor een alternatieve familie die de boel gewoon gekraakt had en er na verloop van tijd mocht blijven wonen (tegen betaling natuurlijk) of soms niet omdat er een kantoor moest komen en dan ging men op zoek naar een ander verwaarloosd en leegstaand pand. Net zo makkelijk. Of eigenlijk niet net zo makkelijk achteraf maar als kind leek het allemaal zeer eenvoudig. Veel van onze hippe vrienden hadden rijke ouders, zelf veel geld verdiend ooit ergens eens of hadden invloerijke posities binnen bijvoorbeeld een politieke organisatie en konden lullen als Brugman, wat ook weleens kon helpen.
In de zomer was wat er op tafel kwam nog wel te hachelen want dan was er sla (kon weinig mis mee gaan al hou ik nog steeds niet van kaas in mijn sla), er was rauwkost, er werden aardappelen gepoft in zelfgebouwde ovens, buiten, op de grote binnenplaatsen van de oude scholen of kantoren waar gewoond werd. Dan was het dansen, zingen, muziek maken, en de buren kwamen er bij zitten, of leunden over hun balkons om mee te genieten van de gratis voorstellingen. Fruit was er ook altijd wel en zelfgebakken broodjes, waarbij je brooddeeg om een stok wikkelde en net zo lang net boven het vuur hield tot ze lekker bruin en hier en daar zwart kleurden waren prima te eten. Vooral als er eens bloem gebruikt werd en niet meel van de molenaar. Genieten was dat.
Ook was er natuurlijk ijs en zelfgemaakt ijs bestond nog niet omdat men nog niet over vriezers beschikte, thuis, tenminste, niet de mensen die ik veel zag (wij wel maar daar zat echt geen ijs in), dus voor ijs zochten wij onze toevlucht, net als ieder ander, bij de Italiaanse ijssalons, Jamins en de sigarenboeren die waterijs verkochten. Geweldig! Kleurstoffen, smaakstoffen, suiker, smaak! Manna uit de hemel was het! Er is een foto van mijn broer die gehurkt zit en terwijl zijn lange, sneeuwwitte haar naar voren is gevallen, zijn gevallen waterijsje (een raket) van de straat eet.
In de winter waren het bonenschotels, linzensoepen en de eeuwige capucijnders die de klok sloegen. Grote pannen kookten onze moeders want je wist nooit wie er aan zou schuiven tenslotte. Meestal wel een aantal vrolijke, magere, langharige vrouwen en baardige mannen die 'toevallig' rond etenstijd in de buurt waren 'weet je wel'. Mijn moeder haatte dat maar liet niks merken, het hoorde gewoon zo, iedereen deed het, maar niet heus want er waren er natuurlijk bij die altijd met anderen mee snavelden maar zelf nou nooit eens een bruine boon in het zakje deden of een fijn stuk tempeh meenamen. Ze waren principieel vegetarisch maar kippesoep van mijn moeder kon niet worden weerstaan.
Ik haatte het als die baardige mannen soep aten, je wil niet weten wat er allemaal voor rommel in die haren blijft hangen en het was helemaal misselijkmakend als ze na het leegslurpen van de aardewerken kom de soepresten nog even uit de baard snoepten. Bonenschotels en veel uien bij de capucijnders zorgden voor andere problemen. Gas. Bij kinderen best aandoenlijk maar volwassenen die om de haverklap 'sorry' naar elkaar riepen en dan wapperende gebaren met de handen maakten om de lucht te verspreiden vond ik al heel snel helemaal niet grappig meer. Slapen op grote slaapzalen in jeugdherbergen was dus ook geen onverdeeld genoegen als er weer eens bonen of capu's met uien op het menu hadden gestaan.
Mijn broer en ik sliepen graag bij onze opa en oma. Na het eten naar de Poggebeekstraat in de Rivierenbuurt in Amsterdam-Zuid en dan slapen in het grote bed op zolder. De volgende ochtend was het feest. Tijgerbrood met een zachtgekookt ei en van die chocomel die je wel een jaar buiten de koelkast kon bewaren! Jam en pindakaas van Calvé en soms zelfs kokosbrood en anders gewoon een schep suiker op je met Bona besmeerde boterham. Van het brood thuis was je na één steenhard, bijna niet gerezen zuurdesembroodje wel uitgegeten, bij opa en oma aten we minstens zes boterhammen en na een uur of twee hadden we weer honger en dan kwam de klapper, dan gingen we naar de Ferdinand Bolstraat want daar zat een Wimpy! Jawel'.Daarna konden we drie dagen niet poepen, poepte je een paar dagen geitenkeutels of we kregen ter plekke juist enorme buikloop maar die hotdogs namen ze ons niet meer af. Na zo'n logeerpartijtje konden wij weer een paar weken heel goed tegen de bonen, het harde, grijze brood, de appelen met wurmen er in (natuur lief kind, dat is natúúr!) en de bergen bruine rijst met de diverse prutjes!
vrijdag 26 oktober 2007 om 18:27
Ellenoor........ik heb zitten genieten van je verhalen!
Ik heb nog snoep in de vorm van een slakkenhuis waar je mee kon fluiten als ie nog nieuw was, groen plastic steeltje met twee roze-rode snoepkersen eraan, dip-dappers, centendrop (1 drop voor 1 cent), poeder die je in de yoghurt kon strooien voor "vruchten" smaak, schoolmelk aanvragen via een papieren strookje, met kerst was het chocolademelk, uit school naar huis lopen, een half wit en een ons roomkaas halen voor tussen de middag, in de supermarkt niks zelf afwegen, knoflook kwam er bij ons thuis niet in (STINKT), voor de zekerheid in je slaapkamer even sprayen met insectenspray voordat je in de muggentijd naar je bed ging, ik weet nog de overgang van zwart-wit tv naar de kleurentelevisie: wat een luxe.
Raden Maar met Kees Schilperoort op de radio, 's zondagsochtend Willem Duis, heb ik heel lang nog naar geluisterd toen ik uit huis was, gewoon voor het zondagochtendgevoel, afganistan-jassen met borduur, patchouli, kohl, spiraalpermanent.
Mijn eerste maandverband kwam trouwens van de Hema, daar zat een soort van gaas omheen dat je aan de voor- en achterkant met een klein bijgeleverd veligheidsspeldje aan je SLIP kon vastzetten...het heette dan ook gaasverband.
Douchen op zaterdag en woensdag. Herinner me ook de tijd nog dat er geen cremespoeling bestond. Als het koud was liever in de teil voor de gaskachel, de enige in huis, op een handoek in de woonkamer.
Jabo vloerbedekking (ribbels van touw).
Keukengordijn gespannen op het raam van de deur naar de gang, vakjes met tomaat, wortel, prei en uit frisse kleuren op een grijzige achtergrond.
Plakfiguurtjes met oud-hollandse afbeeldingen in blauw op de witte tegels in de keuken.
Ik heb nog snoep in de vorm van een slakkenhuis waar je mee kon fluiten als ie nog nieuw was, groen plastic steeltje met twee roze-rode snoepkersen eraan, dip-dappers, centendrop (1 drop voor 1 cent), poeder die je in de yoghurt kon strooien voor "vruchten" smaak, schoolmelk aanvragen via een papieren strookje, met kerst was het chocolademelk, uit school naar huis lopen, een half wit en een ons roomkaas halen voor tussen de middag, in de supermarkt niks zelf afwegen, knoflook kwam er bij ons thuis niet in (STINKT), voor de zekerheid in je slaapkamer even sprayen met insectenspray voordat je in de muggentijd naar je bed ging, ik weet nog de overgang van zwart-wit tv naar de kleurentelevisie: wat een luxe.
Raden Maar met Kees Schilperoort op de radio, 's zondagsochtend Willem Duis, heb ik heel lang nog naar geluisterd toen ik uit huis was, gewoon voor het zondagochtendgevoel, afganistan-jassen met borduur, patchouli, kohl, spiraalpermanent.
Mijn eerste maandverband kwam trouwens van de Hema, daar zat een soort van gaas omheen dat je aan de voor- en achterkant met een klein bijgeleverd veligheidsspeldje aan je SLIP kon vastzetten...het heette dan ook gaasverband.
Douchen op zaterdag en woensdag. Herinner me ook de tijd nog dat er geen cremespoeling bestond. Als het koud was liever in de teil voor de gaskachel, de enige in huis, op een handoek in de woonkamer.
Jabo vloerbedekking (ribbels van touw).
Keukengordijn gespannen op het raam van de deur naar de gang, vakjes met tomaat, wortel, prei en uit frisse kleuren op een grijzige achtergrond.
Plakfiguurtjes met oud-hollandse afbeeldingen in blauw op de witte tegels in de keuken.
zaterdag 27 oktober 2007 om 00:21
Ha, dat zijn ook mijn herinneringen die ik hier lees. Ik heb er nog een paar...
Belga's, kreeg ik altijd bij de slager
Zaterdagavond fris gedouched op de bank naar de Weekendkwis kijken
Rolschaatsen op straat. Stoeprandje, ook op straat
Op de kermis in de kettingcarousel of in de rups. En daar mocht je dan in gaan staan en springen om die pluim te vangen voor een extra rondje.
Belga's, kreeg ik altijd bij de slager
Zaterdagavond fris gedouched op de bank naar de Weekendkwis kijken
Rolschaatsen op straat. Stoeprandje, ook op straat
Op de kermis in de kettingcarousel of in de rups. En daar mocht je dan in gaan staan en springen om die pluim te vangen voor een extra rondje.
donderdag 8 november 2007 om 09:05
Voor wie dit een leuk topic vindt én tijd heeft om te kijken:
http://www.teleac.nl/pagina.jsp?n=1378570
http://www.teleac.nl/pagina.jsp?n=1378570
donderdag 8 november 2007 om 10:29
En sprirograaf (of hoe het ook heette), dan lekker rondjes maken en dat drukte altijd door omdat er op de tafel hoogpoglig tapijt lag (komt van Arie en Silvester af).
Gelukkig was ik enigskind (wel balen hoor) dus hoefde ik geen kleding van zussen te dragen, Mams maakte ze nl zelf.
Heerlijk topic zo herkenbaar.
Gelukkig was ik enigskind (wel balen hoor) dus hoefde ik geen kleding van zussen te dragen, Mams maakte ze nl zelf.
Heerlijk topic zo herkenbaar.
zondag 11 november 2007 om 17:20
Zelfs nog met de bandrecorder de top 40 opnemen..
Mijn moeder was vrij modern want bij ons was vrijdag wasdag.
De radio stond hard met 'De muzikale fruitmand' en ze blérde luidkeels mee.. ik heb eigenlijk nooit begrepen hoe ze al die stichtelijke liederen kende want verder was ze zo 'rood' als de pest.
Mijn opa kwam één keer per week kaarten en dan speelden ze om centen en stuivers.
Douchen en met natte haartjes, een glas limonade en pepsils 'Eén van de acht' kijken en dan naar bed.
Toen ik ging samenwonen hadden we gehaakte valletjes voor de ramen, oranje, paarse en bruine bloempotten in de vensterbank (met inderdaad die erwtjes) en planten in hangers (macramé?), oranje zeil in de keuken. Bruine vloerbedekking in de kamer, bruine kurktegels aan de muur, een grenen bankstel met bruin/wit geruite kussens en een (nep-)grenen kast met veel deurtjes en laatjes die de hele wand besloeg...
Mijn moeder was vrij modern want bij ons was vrijdag wasdag.
De radio stond hard met 'De muzikale fruitmand' en ze blérde luidkeels mee.. ik heb eigenlijk nooit begrepen hoe ze al die stichtelijke liederen kende want verder was ze zo 'rood' als de pest.
Mijn opa kwam één keer per week kaarten en dan speelden ze om centen en stuivers.
Douchen en met natte haartjes, een glas limonade en pepsils 'Eén van de acht' kijken en dan naar bed.
Toen ik ging samenwonen hadden we gehaakte valletjes voor de ramen, oranje, paarse en bruine bloempotten in de vensterbank (met inderdaad die erwtjes) en planten in hangers (macramé?), oranje zeil in de keuken. Bruine vloerbedekking in de kamer, bruine kurktegels aan de muur, een grenen bankstel met bruin/wit geruite kussens en een (nep-)grenen kast met veel deurtjes en laatjes die de hele wand besloeg...
zondag 11 november 2007 om 20:33
Gut ja, wat herkenbaar allemaal........ heerlijk!!! Maar ook precies op tijd thuis na een schoolfeest of wat dan ook, want anders bleef je de week erna dus echt gewoon binnen. Geen haar op mijn hoofd die eraan dacht om 'stiekem' weg te sluipen. U zeggen tegen oudere mensen en opstaan in de bus (weet het, iedereen heeft er nu z'n mond van vol, maar voor mij was dat gewoon heel erg normaal). En dat echte fornuisje dat ik ook, tot ik een keer teveel aanmaakblokjes had gebruikt en het hele keukentje bijna in de hens vlooog. En zo'n spelletje met van die kikkers die je in een 'echte' waterbak moest flippen. Geen idee hoe het heet, maar alles natuurlijk door en door nat..... Verkouden? Gewoon een hoestdrankje als het nodig was, maar verder niet zeuren en gewoon naar school.
zondag 11 november 2007 om 23:31
[quote]eleonora schreef op 26 oktober 2007 @ 10:18:
Zoals beloofd:
Hippiejeugd, deel II, voeding.
Je beschrijft het beangstigend realistisch! Heel eng! haha
Omg, dat jij je dat soort dingen allemaal kunt herinneren.
Misschien was al dat macro-biotisch dynamisch voer wel goed voor je geheugen
De seventies........brrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrr
Zoals beloofd:
Hippiejeugd, deel II, voeding.
Je beschrijft het beangstigend realistisch! Heel eng! haha
Omg, dat jij je dat soort dingen allemaal kunt herinneren.
Misschien was al dat macro-biotisch dynamisch voer wel goed voor je geheugen
De seventies........brrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrr
