Overig
alle pijlers
Bewust geen kinderen.
donderdag 12 maart 2009 om 14:49
quote:Ainne schreef op 12 maart 2009 @ 14:46:
Ach als je nog maar een welpje bent, wie weet hoe je erover denkt als je een echte leeuwin bent. ;o)
Ik heb dat net zo Eowynn, ben ook niet zo'n babymens. Ik vind het eigenlijk vanaf een maand of negen of zo pas echt leuk worden en gelukkig blijft het maar leuker worden.Kijk, nu neem je een jonge vrouw ook niet serieus. Ik begrijp heus wel dat er nog een rammelende eierstokperiode kan komen. Tegen de natuur doe je niets. Althans, de gevoelens die opkomen kun je niet negeren. Je kunt uiteraard wel een rationeel besluit nemen tegen die natuur in.
Ach als je nog maar een welpje bent, wie weet hoe je erover denkt als je een echte leeuwin bent. ;o)
Ik heb dat net zo Eowynn, ben ook niet zo'n babymens. Ik vind het eigenlijk vanaf een maand of negen of zo pas echt leuk worden en gelukkig blijft het maar leuker worden.Kijk, nu neem je een jonge vrouw ook niet serieus. Ik begrijp heus wel dat er nog een rammelende eierstokperiode kan komen. Tegen de natuur doe je niets. Althans, de gevoelens die opkomen kun je niet negeren. Je kunt uiteraard wel een rationeel besluit nemen tegen die natuur in.
donderdag 12 maart 2009 om 14:59
Knipoogje gemist, Digitalis?
Maar om verder op je in te gaan, onze kinderen zijn ook niet vanwege mijn rammelende eierstokken geboren. Ik schrijf al jaaaaren op dit forum en was vroeger zelfs een meeschrijver in Zus' topic, de oude rotten onder ons kennen haar vast wel, zij was de iets mildere versie van Elninjoo. Oh voor de duidelijkheid, dat was een topic voor bewust kindervrijen.
Maar uiteindelijk zijn we dus toch aan de beebs (jaja, ook ironisch bedoeld, just in case) gegaan. Rationeel besluit. Nou ja, ben niet helemaal eerlijk, de tweede zat niet helemaal in de langetermijnplanning eigenlijk.
Maar om verder op je in te gaan, onze kinderen zijn ook niet vanwege mijn rammelende eierstokken geboren. Ik schrijf al jaaaaren op dit forum en was vroeger zelfs een meeschrijver in Zus' topic, de oude rotten onder ons kennen haar vast wel, zij was de iets mildere versie van Elninjoo. Oh voor de duidelijkheid, dat was een topic voor bewust kindervrijen.
Maar uiteindelijk zijn we dus toch aan de beebs (jaja, ook ironisch bedoeld, just in case) gegaan. Rationeel besluit. Nou ja, ben niet helemaal eerlijk, de tweede zat niet helemaal in de langetermijnplanning eigenlijk.
donderdag 12 maart 2009 om 15:02
Ow Ainne, ik bedoelde het ook niet stom ofzo.
Maar hoe neem je een rationeel besluit om aan den kind te gaan? Als er iets niet rationeel is, is het het krijgen van een kind. Puur natuur. Ok, ik kan situaties bedenken maar die zijn vast niet op jou van toepassing (om een vent aan je te binden, als oudedagvoorziening). Ik kan alleen maar rationele beslissingen bedenken om geen kinderen te willen.
Maar hoe neem je een rationeel besluit om aan den kind te gaan? Als er iets niet rationeel is, is het het krijgen van een kind. Puur natuur. Ok, ik kan situaties bedenken maar die zijn vast niet op jou van toepassing (om een vent aan je te binden, als oudedagvoorziening). Ik kan alleen maar rationele beslissingen bedenken om geen kinderen te willen.
donderdag 12 maart 2009 om 15:04
donderdag 12 maart 2009 om 15:15
quote:Digitalis schreef op 12 maart 2009 @ 15:02:
Maar hoe neem je een rationeel besluit om aan den kind te gaan?
Ik had zoveel jaar zó hard geroepen dat ik geen kinderen wilde en dat ze stom waren dat ik mezelf dus volkomen overtuigd had. Toen Vent en ik elkaar tegenkwamen was het duidelijk dat we geen kinderen wilden.
Toen was ik 34 en ik begon me te realiseren dat het een nu-of-nooit-situatie was, w.b. leeftijd dus. Ook vroeg ik me af of ik misschien spijt zou krijgen als het te laat zou zijn, alleen maar door mijn eigen koppigheid.
Dus tja, voor sommigen misschien wel een volkomen idiote reden, maar dat was het echt. En toen bleek ik nog makkelijk zwanger te worden ook, de eerste was er koud uit of de volgende was alweer in de maak, terwijl de afspraak voor de spiraal al stond.
Maar hoe neem je een rationeel besluit om aan den kind te gaan?
Ik had zoveel jaar zó hard geroepen dat ik geen kinderen wilde en dat ze stom waren dat ik mezelf dus volkomen overtuigd had. Toen Vent en ik elkaar tegenkwamen was het duidelijk dat we geen kinderen wilden.
Toen was ik 34 en ik begon me te realiseren dat het een nu-of-nooit-situatie was, w.b. leeftijd dus. Ook vroeg ik me af of ik misschien spijt zou krijgen als het te laat zou zijn, alleen maar door mijn eigen koppigheid.
Dus tja, voor sommigen misschien wel een volkomen idiote reden, maar dat was het echt. En toen bleek ik nog makkelijk zwanger te worden ook, de eerste was er koud uit of de volgende was alweer in de maak, terwijl de afspraak voor de spiraal al stond.
donderdag 12 maart 2009 om 15:25
Vanfa het moment dat ik mijn man leerde kennen riepen we al dat er geen kinderen zouden komen. De meeste mensen in onze omgeving dachten van ja, ja, jullie zijn nog jong komt nog wel. Ze zeiden dit overigens toe niet. Nu zijn we inmiddels 10 jaar verder en nog steeds bewust kinderloos. Ik heb in mijn omgeving hiervoor nog nooit een verklaring hoeven af te leggen.
Wat wel grappig is dat ik een aantal vriendinnen heb die overtuigt kinderloos waren en ineens toch zwanger zijn. Dus zeg nooit nooit.
De laatste tijd heb ik verschillende familiereunies gehad. Ook met mensen die ik lange tijd niet gezien had. En uiteraard komt dan de vraag of je kinderen hebt aanbod. Ik zeg dan altijd dat wij bewust kinderloos zijn, niemand die raar reageert. Soms wordt erop doorgepraat soms niet. Ik ervaar dat nooit als vervelend.
Wat Ainne hierboven beschrijft herken ik ook. Ik heb ook bij mijzelf afgevraagd of ik echt geen kinderen wil, ook in verband met de leeftijd. Maar ik denk toch zeker te weten dat kinderen voor mij niets toevoegen, dit geldt ook voor mijn man.
De enige die het echt niet wil begrijpen is mijn schoonmoeder, maar zij is dan ook echt een geboren moeder.
Wat wel grappig is dat ik een aantal vriendinnen heb die overtuigt kinderloos waren en ineens toch zwanger zijn. Dus zeg nooit nooit.
De laatste tijd heb ik verschillende familiereunies gehad. Ook met mensen die ik lange tijd niet gezien had. En uiteraard komt dan de vraag of je kinderen hebt aanbod. Ik zeg dan altijd dat wij bewust kinderloos zijn, niemand die raar reageert. Soms wordt erop doorgepraat soms niet. Ik ervaar dat nooit als vervelend.
Wat Ainne hierboven beschrijft herken ik ook. Ik heb ook bij mijzelf afgevraagd of ik echt geen kinderen wil, ook in verband met de leeftijd. Maar ik denk toch zeker te weten dat kinderen voor mij niets toevoegen, dit geldt ook voor mijn man.
De enige die het echt niet wil begrijpen is mijn schoonmoeder, maar zij is dan ook echt een geboren moeder.
donderdag 12 maart 2009 om 17:26
NIet alleen mensen die geen kinderen willen hebben soms last van gezeur, ook de mensen die wel kinderen hebben........
Het begint met: nog geen kinderen? Wanneer beginnen jullie?
Dan: maar 1 kind, wanneer komt een 2de?
Daarna: nou zwanger van de 3e, poeh, poeh, daar blijft het wel bij he?
En als iemand zwanger is van de 4e of meer: lekker praktisch, past niet meer in 1 auto (standaard, dus zonder extra stoelen) of nou, nu is het wel genoeg he
etc, etc
Het is gewoon nooit goed........dus of je nu GEEN kinderen wilt, maar 1 kind hebt of meerdere kinderen: er zij altijd wel mensen die iets te zeuren hebben over het aantal kinderen...............het schijnt mens eigen te zijn.
Het begint met: nog geen kinderen? Wanneer beginnen jullie?
Dan: maar 1 kind, wanneer komt een 2de?
Daarna: nou zwanger van de 3e, poeh, poeh, daar blijft het wel bij he?
En als iemand zwanger is van de 4e of meer: lekker praktisch, past niet meer in 1 auto (standaard, dus zonder extra stoelen) of nou, nu is het wel genoeg he
etc, etc
Het is gewoon nooit goed........dus of je nu GEEN kinderen wilt, maar 1 kind hebt of meerdere kinderen: er zij altijd wel mensen die iets te zeuren hebben over het aantal kinderen...............het schijnt mens eigen te zijn.
donderdag 12 maart 2009 om 18:51
Oh, en het blijft niet bij alleen kinderen krijgen hoor, of je nu te jong trouwt of te oud, of helemaal niet of te lang wacht met trouwen of je nou uit elkaar gaat, lesbisch bent en kinderen wilt, lekker vrijgezel wilt blijven, noodgedwongen vrijgezel bent, seks hebt met iedereen die je tegenkomt of alleen met de ware, een kind op je 21e krijgt of een kind op je 39e, of je man nu 1 jaar jonger of 5 jaar ouder is, mensen die willen zeuren hebben áltijd wat te zeuren.
Tenzij je verkering krijgt op je 22e, trouwt op je 28e, met een man uit hetzelfde milieu met een leuke studie, max 3 jaar ouder, binnen 3 maanden zwanger bent, max 2,5 dag gaat werken en in een vinexwijk woont, precies 2 jaar na de eerste het tweede kind baart, een jongen en een meisje krijgt en dus álles zo gemiddeld mogelijk doet.
Maar dán krijg je weer het commentaar dat je burgerlijk bent
Tenzij je verkering krijgt op je 22e, trouwt op je 28e, met een man uit hetzelfde milieu met een leuke studie, max 3 jaar ouder, binnen 3 maanden zwanger bent, max 2,5 dag gaat werken en in een vinexwijk woont, precies 2 jaar na de eerste het tweede kind baart, een jongen en een meisje krijgt en dus álles zo gemiddeld mogelijk doet.
Maar dán krijg je weer het commentaar dat je burgerlijk bent
donderdag 12 maart 2009 om 19:24
Hier nog een, nooit kinderen gewild en ik wil ze nog steeds niet.
Als kind speelde ik al niet met poppen, vond ik niks aan.
Ik kan kinderen trouwens wel leuk vinden hoor, ben echt geen kinderhater. Ik heb veel vrijheid nodig en een kind lijkt me te beperkend. Ik denk trouwens dat je ze echt graag moet willen, anders moet je er niet aan beginnen.
Als kind speelde ik al niet met poppen, vond ik niks aan.
Ik kan kinderen trouwens wel leuk vinden hoor, ben echt geen kinderhater. Ik heb veel vrijheid nodig en een kind lijkt me te beperkend. Ik denk trouwens dat je ze echt graag moet willen, anders moet je er niet aan beginnen.
Cum non tum age
donderdag 12 maart 2009 om 20:45
quote:Tea_Time schreef op 10 maart 2009 @ 14:29:
Ik ga hier ook maaar even reageren.
ben 25 en heb geen overtuigende kinderwens. Denk ook niet dat ik het "aan kan" om een kind op te voeden.
Mijn energiepijl is daar veel te laag voor. heb zelf voldoende rustmomenten nodig. En teveel drukte om me heen kan ik niet tegen.
Dit is misschien in combinatie met een partner en kinderopvang wel te regelen maar ik ben van mening dat wanneer je een kind op de wereld zet je ook moet weten dat je er alleen voor kan zorgen. ja partner kan immers altijd wegvallen.
Dit in combi met het fijt dat ik geen overtuigende kinderwens heb heeft mij doen besluiten dat het dus een nee wordt.
Deze beslissing is de voornaamste reden van het stuklopen van mijn relatie....pijnlijk, ja. maar denk toch dat het een goede beslissing is.
nu ja, heel verhaal. kort samengevat: hier zullen waarscheinlijk ook nooit kinderen worden.
Als het meezit wordt ik in de toekomst wel tante.
Ha Tea Time, je beschrijft bijna mij. Ik heb ook nooit kinderwens gehad. Ik vind kinderen wel grappig en leuk, ben op mijn 16 al tante geworden en daar geniet ik wel van. Maar ik denk dat ik geen leuke moeder zal zijn door vaak te weinig energie en veel behoefte aan rust. Ik kan ook niet (lang) tegen drukte en herrie (ik voel me zo oud als ik dat zeg, maar het heeft gewoon te maken met gevoelige zintuigen) en je moet er toch niet aan denken dat je zo'n moeder wordt die de hele tijd 'ssssttt, rustig, stil nou jongens' roept.
Bij mij is er gelukkig geen relatie door gesneuveld. Ben gezegend met een vriend die 39 is, maar geen kinderen heeft en ze ook niet wil.
Ik ben nog op een leeftijd dat mensen er nog niet zo naar vragen, maar sinds ik een oudere vriend heb krijg ik die vraag ineens wel heel vaak voor mijn kiezen. Om die irritante 'dat komt nog wel' reactie te voorkomen, zeg ik zelf maar dat ik niet 100 % zeker ben van mijn kinderloze bestaan. Terwijl ik eigenlijk wel zeker ben van mijn zaak.
Ik ga hier ook maaar even reageren.
ben 25 en heb geen overtuigende kinderwens. Denk ook niet dat ik het "aan kan" om een kind op te voeden.
Mijn energiepijl is daar veel te laag voor. heb zelf voldoende rustmomenten nodig. En teveel drukte om me heen kan ik niet tegen.
Dit is misschien in combinatie met een partner en kinderopvang wel te regelen maar ik ben van mening dat wanneer je een kind op de wereld zet je ook moet weten dat je er alleen voor kan zorgen. ja partner kan immers altijd wegvallen.
Dit in combi met het fijt dat ik geen overtuigende kinderwens heb heeft mij doen besluiten dat het dus een nee wordt.
Deze beslissing is de voornaamste reden van het stuklopen van mijn relatie....pijnlijk, ja. maar denk toch dat het een goede beslissing is.
nu ja, heel verhaal. kort samengevat: hier zullen waarscheinlijk ook nooit kinderen worden.
Als het meezit wordt ik in de toekomst wel tante.
Ha Tea Time, je beschrijft bijna mij. Ik heb ook nooit kinderwens gehad. Ik vind kinderen wel grappig en leuk, ben op mijn 16 al tante geworden en daar geniet ik wel van. Maar ik denk dat ik geen leuke moeder zal zijn door vaak te weinig energie en veel behoefte aan rust. Ik kan ook niet (lang) tegen drukte en herrie (ik voel me zo oud als ik dat zeg, maar het heeft gewoon te maken met gevoelige zintuigen) en je moet er toch niet aan denken dat je zo'n moeder wordt die de hele tijd 'ssssttt, rustig, stil nou jongens' roept.
Bij mij is er gelukkig geen relatie door gesneuveld. Ben gezegend met een vriend die 39 is, maar geen kinderen heeft en ze ook niet wil.
Ik ben nog op een leeftijd dat mensen er nog niet zo naar vragen, maar sinds ik een oudere vriend heb krijg ik die vraag ineens wel heel vaak voor mijn kiezen. Om die irritante 'dat komt nog wel' reactie te voorkomen, zeg ik zelf maar dat ik niet 100 % zeker ben van mijn kinderloze bestaan. Terwijl ik eigenlijk wel zeker ben van mijn zaak.
vrijdag 13 maart 2009 om 06:27
quote:Eowynn_ schreef op 12 maart 2009 @ 14:38:
Tja, dat babygen had ik ook maar tijdelijk. Toen ik wat jonger was vond ik baby's en kinderen best leuk. Toen ik broeds werd gingen mijn eierstokken op de loop bij elke kinderwagen, toen heb ik er twee geworpen, kreeg vorige week een versgeperst exemplaar op schoot en ik dacht eigenlijk alleen maar 'jemig, wat stínk jij en je bent ook niet de knapste he?' Dat zég je natuurlijk niet
Maar ik vind mijn eigen kinderen ook leuker nu ze enigzins zelfstandig functioneren. Dat hele babygebeuren vind ik niet zo heel leuk.
Ik vind vooral het gedoe eromheen zó overdreven tegenwoordig. Zwangerschappen worden zorgvuldig gepland, kinderen zijn een project op zich, de hele hysterie en het hele overdrevene ervan vind ik echt vreselijk.
Máár, dat hele gedoe, daar doen de kinderlozen net zo hard aan mee, in mijn omgeving. Die vertikken ook om te merken dat ik nog gewoon hetzelfde ben als vroeger, nemen aan dat ik alleen over kinderen wil praten (en gaan dan geforceerd vragen 'hoe het met de kleine is' :puke: ) gaan er vanuit dat ik nergens meer aan deelneem en dat ik kinderen krijgen en opvoeden tot het hoogst haalbare heb verheven.
En dat ís dus gewoon niet zo.
Mee eens!
Altijd maar die kinderlozen die denken dat je alleen maar over je kind kan praten, alsof ik niet meer ben dan moeder.
Zo'n gedachtengang vind ik minstens zo onbeschoft als 'wacht maar, op een dag wil je wel een kind'.
('waar is je kind?' stomme vraag trouwens om 2 uur 's nachts in de kroeg)
Ter illustratie: een collega die ik niet zo vaak spreek, kwam mij laatst in de stad tegen. Ze was hoogst verbaasd dat ik een kinderzitje op mijn fiets had, want ik had het bij de ochtendkofiie nooit over kinderen gehad.
Ik bedoel maar.
Verder heb ik collega's met grote kinderen, kleine kinderen en geen kinderen. En van allemaal zou ik het niet leuk vinden als het gesprek alleen maar over 1 ding zou gaan (of dat nou hun kind of hun hond is). Natuurlijk praat ik meer over kinderen met die collega die er ook twee in dezelfde leeftijd heeft dan met degene zonder, maar het gaat ook over andere dingen.
Tja, dat babygen had ik ook maar tijdelijk. Toen ik wat jonger was vond ik baby's en kinderen best leuk. Toen ik broeds werd gingen mijn eierstokken op de loop bij elke kinderwagen, toen heb ik er twee geworpen, kreeg vorige week een versgeperst exemplaar op schoot en ik dacht eigenlijk alleen maar 'jemig, wat stínk jij en je bent ook niet de knapste he?' Dat zég je natuurlijk niet
Maar ik vind mijn eigen kinderen ook leuker nu ze enigzins zelfstandig functioneren. Dat hele babygebeuren vind ik niet zo heel leuk.
Ik vind vooral het gedoe eromheen zó overdreven tegenwoordig. Zwangerschappen worden zorgvuldig gepland, kinderen zijn een project op zich, de hele hysterie en het hele overdrevene ervan vind ik echt vreselijk.
Máár, dat hele gedoe, daar doen de kinderlozen net zo hard aan mee, in mijn omgeving. Die vertikken ook om te merken dat ik nog gewoon hetzelfde ben als vroeger, nemen aan dat ik alleen over kinderen wil praten (en gaan dan geforceerd vragen 'hoe het met de kleine is' :puke: ) gaan er vanuit dat ik nergens meer aan deelneem en dat ik kinderen krijgen en opvoeden tot het hoogst haalbare heb verheven.
En dat ís dus gewoon niet zo.
Mee eens!
Altijd maar die kinderlozen die denken dat je alleen maar over je kind kan praten, alsof ik niet meer ben dan moeder.
Zo'n gedachtengang vind ik minstens zo onbeschoft als 'wacht maar, op een dag wil je wel een kind'.
('waar is je kind?' stomme vraag trouwens om 2 uur 's nachts in de kroeg)
Ter illustratie: een collega die ik niet zo vaak spreek, kwam mij laatst in de stad tegen. Ze was hoogst verbaasd dat ik een kinderzitje op mijn fiets had, want ik had het bij de ochtendkofiie nooit over kinderen gehad.
Ik bedoel maar.
Verder heb ik collega's met grote kinderen, kleine kinderen en geen kinderen. En van allemaal zou ik het niet leuk vinden als het gesprek alleen maar over 1 ding zou gaan (of dat nou hun kind of hun hond is). Natuurlijk praat ik meer over kinderen met die collega die er ook twee in dezelfde leeftijd heeft dan met degene zonder, maar het gaat ook over andere dingen.
vrijdag 13 maart 2009 om 10:42
Toch grappig hoe een "Bewust geen kinderen"-topic binnen een paar pagina's uitdraait op een "Die kinderlozen gaan er maar vanuit dat iedere moeder alleen maar over haar kinderen kan praten"-topic. IK denk dat TO er meer aan heeft als hier ook daadwerkelijk gepraat kan worden over het niet willen hebben van kinderen. Zoals Elninjoo steeds te horen krijgt dat ze weg moet blijven van kindertopics, kunnen moeders dan niet wegblijven van dit soort topics?
Leeuwenwelp, zoals je ziet is er best sprake van enige animositeit tussen moeders en vrouwen die bewust geen kinderen willen.
Ik, bijna 39, weet al jaren dat ik geen kinderen wil. Toen Pinksterman in beeld kwam, wou ik ze nog steeds niet. En hij kan er gelukkig ook best zonder.
Als mensen mij vragen naar kinderen, dan zeg ik gewoon dat ik ze zelf niet wil. Ik heb ook wel mijn portie aan opmerkingen gehad (mensen zonder kinderen zijn wereldvreemd, egoïstisch, abnormaal...) maar ik ga mijn keuze niet verdedigen. Ieder zijn eigen vrije keuze, leven en laten leven.
Leeuwenwelp, zoals je ziet is er best sprake van enige animositeit tussen moeders en vrouwen die bewust geen kinderen willen.
Ik, bijna 39, weet al jaren dat ik geen kinderen wil. Toen Pinksterman in beeld kwam, wou ik ze nog steeds niet. En hij kan er gelukkig ook best zonder.
Als mensen mij vragen naar kinderen, dan zeg ik gewoon dat ik ze zelf niet wil. Ik heb ook wel mijn portie aan opmerkingen gehad (mensen zonder kinderen zijn wereldvreemd, egoïstisch, abnormaal...) maar ik ga mijn keuze niet verdedigen. Ieder zijn eigen vrije keuze, leven en laten leven.
vrijdag 13 maart 2009 om 13:45
Heb ik ook gehoord Pinksterbloem. Terwijl kinderen krijgen de meest egoistische daad is die ik me kan voorstellen. Wereldvreemd? Op mijn 25ste al in 4 landen gewoond op verschillende plekken, spreek tig talen en heb bijna de hele wereld gezien. Knap dat ze dat vinden vanuit hun huisje in Kuttegrubbeveen
Ook gehoord: Digi, jij praat alleen maar over oppervlakkige zaken.
Waarmee er dus bedoeld wordt: ik praat niet over verbouwingen, trouwen en samenwonen.
Ach ja, matter of perception zullen we maar zeggen...
Ook gehoord: Digi, jij praat alleen maar over oppervlakkige zaken.
Waarmee er dus bedoeld wordt: ik praat niet over verbouwingen, trouwen en samenwonen.
Ach ja, matter of perception zullen we maar zeggen...
vrijdag 13 maart 2009 om 14:51
In mijn geval kwam die opmerking van iemand wiens dochter (van mijn leeftijd) is getrouwd met een semi criminele, getatoeëerde automonteur met losse handjjes. Samen zijn ze in het bezit van een krotje in Nergensniet, 4 onuitstaanbare onopgevoede kinderen en 2 honden die ook over haar heenlopen (soms zelfs letterlijk). Tja, echt benijdenswaardig ja!
Laat mij dan maar lekker wereldvreemd zijn...
Laat mij dan maar lekker wereldvreemd zijn...
zaterdag 14 maart 2009 om 23:42
quote:
Tea_Time schreef op 10 maart 2009 @ 14:29:
Ik ga hier ook maaar even reageren.
ben 25 en heb geen overtuigende kinderwens. Denk ook niet dat ik het "aan kan" om een kind op te voeden.
Mijn energiepijl is daar veel te laag voor. heb zelf voldoende rustmomenten nodig. En teveel drukte om me heen kan ik niet tegen.
Dit is misschien in combinatie met een partner en kinderopvang wel te regelen maar ik ben van mening dat wanneer je een kind op de wereld zet je ook moet weten dat je er alleen voor kan zorgen. ja partner kan immers altijd wegvallen.
Dit in combi met het fijt dat ik geen overtuigende kinderwens heb heeft mij doen besluiten dat het dus een nee wordt.
Deze beslissing is de voornaamste reden van het stuklopen van mijn relatie....pijnlijk, ja. maar denk toch dat het een goede beslissing is.
nu ja, heel verhaal. kort samengevat: hier zullen waarscheinlijk ook nooit kinderen worden.
Als het meezit wordt ik in de toekomst wel tante.
quote:doeps schreef op 12 maart 2009 @ 20:45:
[...]
Ha Tea Time, je beschrijft bijna mij. Ik heb ook nooit kinderwens gehad. Ik vind kinderen wel grappig en leuk, ben op mijn 16 al tante geworden en daar geniet ik wel van. Maar ik denk dat ik geen leuke moeder zal zijn door vaak te weinig energie en veel behoefte aan rust. Ik kan ook niet (lang) tegen drukte en herrie (ik voel me zo oud als ik dat zeg, maar het heeft gewoon te maken met gevoelige zintuigen) en je moet er toch niet aan denken dat je zo'n moeder wordt die de hele tijd 'ssssttt, rustig, stil nou jongens' roept.
Bij mij is er gelukkig geen relatie door gesneuveld. Ben gezegend met een vriend die 39 is, maar geen kinderen heeft en ze ook niet wil.
Ik ben nog op een leeftijd dat mensen er nog niet zo naar vragen, maar sinds ik een oudere vriend heb krijg ik die vraag ineens wel heel vaak voor mijn kiezen. Om die irritante 'dat komt nog wel' reactie te voorkomen, zeg ik zelf maar dat ik niet 100 % zeker ben van mijn kinderloze bestaan. Terwijl ik eigenlijk wel zeker ben van mijn zaak.
Fijn dat iemand mijn verhaal herkend.
Zou jij dit zo niet kunnen uitleggen aan de mensen om je heen?
(uiteraard enkel aan die waarmee je het zou willen delen.)
Hoe oud ben je eigenlijk?
Tea_Time schreef op 10 maart 2009 @ 14:29:
Ik ga hier ook maaar even reageren.
ben 25 en heb geen overtuigende kinderwens. Denk ook niet dat ik het "aan kan" om een kind op te voeden.
Mijn energiepijl is daar veel te laag voor. heb zelf voldoende rustmomenten nodig. En teveel drukte om me heen kan ik niet tegen.
Dit is misschien in combinatie met een partner en kinderopvang wel te regelen maar ik ben van mening dat wanneer je een kind op de wereld zet je ook moet weten dat je er alleen voor kan zorgen. ja partner kan immers altijd wegvallen.
Dit in combi met het fijt dat ik geen overtuigende kinderwens heb heeft mij doen besluiten dat het dus een nee wordt.
Deze beslissing is de voornaamste reden van het stuklopen van mijn relatie....pijnlijk, ja. maar denk toch dat het een goede beslissing is.
nu ja, heel verhaal. kort samengevat: hier zullen waarscheinlijk ook nooit kinderen worden.
Als het meezit wordt ik in de toekomst wel tante.
quote:doeps schreef op 12 maart 2009 @ 20:45:
[...]
Ha Tea Time, je beschrijft bijna mij. Ik heb ook nooit kinderwens gehad. Ik vind kinderen wel grappig en leuk, ben op mijn 16 al tante geworden en daar geniet ik wel van. Maar ik denk dat ik geen leuke moeder zal zijn door vaak te weinig energie en veel behoefte aan rust. Ik kan ook niet (lang) tegen drukte en herrie (ik voel me zo oud als ik dat zeg, maar het heeft gewoon te maken met gevoelige zintuigen) en je moet er toch niet aan denken dat je zo'n moeder wordt die de hele tijd 'ssssttt, rustig, stil nou jongens' roept.
Bij mij is er gelukkig geen relatie door gesneuveld. Ben gezegend met een vriend die 39 is, maar geen kinderen heeft en ze ook niet wil.
Ik ben nog op een leeftijd dat mensen er nog niet zo naar vragen, maar sinds ik een oudere vriend heb krijg ik die vraag ineens wel heel vaak voor mijn kiezen. Om die irritante 'dat komt nog wel' reactie te voorkomen, zeg ik zelf maar dat ik niet 100 % zeker ben van mijn kinderloze bestaan. Terwijl ik eigenlijk wel zeker ben van mijn zaak.
Fijn dat iemand mijn verhaal herkend.
Zou jij dit zo niet kunnen uitleggen aan de mensen om je heen?
(uiteraard enkel aan die waarmee je het zou willen delen.)
Hoe oud ben je eigenlijk?
donderdag 19 maart 2009 om 22:43
donderdag 19 maart 2009 om 22:58
quote:Spijker schreef op 19 maart 2009 @ 22:43:
Aan de mensen die absoluut geen kinderen willen, ik vraag me af: zouden jullie een relatie aangaan met iemand die al kinderen heeft?
Oftewel: wil je ze perse niet van jezelf of wil je ze niet zo dichtbij in je leven?Hmm, moeilijk. Ik wil ze in elk geval absoluut niet zelf krijgen. Ik weet niet of ik er een relatie voor zou laten schieten. Misschien is dat ook wel afhankelijk van hoe het precies uitwerkt. Zeg maar: als het een 1-keer-in-de-2-weekenden-papa is en ik niet verantwoordelijk ben voor de opvoeding, denk ik dat het prima kan werken.
Aan de mensen die absoluut geen kinderen willen, ik vraag me af: zouden jullie een relatie aangaan met iemand die al kinderen heeft?
Oftewel: wil je ze perse niet van jezelf of wil je ze niet zo dichtbij in je leven?Hmm, moeilijk. Ik wil ze in elk geval absoluut niet zelf krijgen. Ik weet niet of ik er een relatie voor zou laten schieten. Misschien is dat ook wel afhankelijk van hoe het precies uitwerkt. Zeg maar: als het een 1-keer-in-de-2-weekenden-papa is en ik niet verantwoordelijk ben voor de opvoeding, denk ik dat het prima kan werken.
