Overig
alle pijlers
de bijbel: De Waarheid of sprookjesboek?
zaterdag 1 maart 2008 om 16:45
Hier kan de inhoudelijke discussie over de bijbel gevoerd worden...
Als aftrap heb ik m'n post in het andere topic even hierheen verplaatst:
@ jonkie, ik denk dat je daar mss beter een nieuw topic voor kunt openen. Dit is meer een "wie heeft de snelst parate bijbelkennis" topic. Niet zo serieus...
Wel even inhoudelijke reactie: je bent ontdaan omdat sommige mensen volgens jou niet "juist" reagere. Je noemt zelf dat door meer bijbelkennis mensen anders zouden reageren, "juister"? Maar wat bedoel je daarmee, respectvoller? Of alles meer voor waar aannemen? Ik heb een beetje het idee -correct me if I'm wrong-, dat je vindt dat er maar één "juiste" reactie is.
Tuurlijk bestaat de tijd van de bijbel. Duh, de bijbel is in een bepaalde tijd geschreven, lijkt me logisch dat die tijd er dan was... Ik geloof, maar wel dat de bijbel een tijdsgebonden document is, opgeschreven door mensen die, al dan niet met goddelijke inspiratie, een boodschap over wilden brengen. Lees wel, ménsen, die met hun eigen tijdsgebonden ideeën en wereldbeeld verhalen op papier zetten.
Om nu letterlijk te geloven dat Daniël in een brandende oven werd gegooid... Dan zoek ik liever naar de symbolische boodschap van dat verhaal... Wat dat betreft snap ik de opmerking van het sprookjesboek wel: een verhaal waar van alles omheen is verzonnen, wat is uitgebreid in de loop der jaren, maar waar wel een kern van waarheid, of leerpunt, in zit. Is dat nu zo kwetsend?
Als aftrap heb ik m'n post in het andere topic even hierheen verplaatst:
@ jonkie, ik denk dat je daar mss beter een nieuw topic voor kunt openen. Dit is meer een "wie heeft de snelst parate bijbelkennis" topic. Niet zo serieus...
Wel even inhoudelijke reactie: je bent ontdaan omdat sommige mensen volgens jou niet "juist" reagere. Je noemt zelf dat door meer bijbelkennis mensen anders zouden reageren, "juister"? Maar wat bedoel je daarmee, respectvoller? Of alles meer voor waar aannemen? Ik heb een beetje het idee -correct me if I'm wrong-, dat je vindt dat er maar één "juiste" reactie is.
Tuurlijk bestaat de tijd van de bijbel. Duh, de bijbel is in een bepaalde tijd geschreven, lijkt me logisch dat die tijd er dan was... Ik geloof, maar wel dat de bijbel een tijdsgebonden document is, opgeschreven door mensen die, al dan niet met goddelijke inspiratie, een boodschap over wilden brengen. Lees wel, ménsen, die met hun eigen tijdsgebonden ideeën en wereldbeeld verhalen op papier zetten.
Om nu letterlijk te geloven dat Daniël in een brandende oven werd gegooid... Dan zoek ik liever naar de symbolische boodschap van dat verhaal... Wat dat betreft snap ik de opmerking van het sprookjesboek wel: een verhaal waar van alles omheen is verzonnen, wat is uitgebreid in de loop der jaren, maar waar wel een kern van waarheid, of leerpunt, in zit. Is dat nu zo kwetsend?
maandag 3 maart 2008 om 17:36
quote:girl-1983 schreef op 02 maart 2008 @ 13:04:
Trouwens: het is me opgevallen dat er wel heel veel verschil zit tussen verschillende christenen. Katholieken zijn toch echt heel andere christenen dat protestanten en gereformeerden. Wat vinden gelovigen eigenlijk zelf van 'het andere kamp'?
Ik denk dat dat een van de grootste fouten van het geloof is, aangezien er veel overeenkosmten in zitten, maar er misbruik van gemaakt wordt om meer macht te willen blijven. Nu blijf ik als eerste voorbeeld maar bij mijn eigen geloof. Ik ben Nederlands Hervormd nu heet dat PKN sinds twee jaar. IN deze groepering zitten de protestanten en de hervormden maar aangezien sommige menssen weer niet zo willen heten en zichzelf belangrijker vinden hebben ze ene nieuwe kerk in het leven geroepen en die heet dan weer Hervormd in hersteld verband. We lezen dezelfde Bijbel, en geloven indezelfde God alleen zijn er daar weer een aantal regeltjes bijgekomen.
EN zo is eht ook met alle andere geloven de ene kerk vind dat je als kind niet gedoopt mag worden maar pas als volwassenen dus dan heb je weer een nieuwe groepering die de baptisten genoemd worden.
Maar ook de "strenge" kerken die naar mijn mening zelf de regeltjes willen maken omdat ze zich neit ana de tien geboden kunnen houden, dan is het immers makkelijker om te zeggen een vrouw moet lang haar hebben of mag geen make up gebruiken dat is immers makkelijkr te controleren dan of je weleens liegt bijvoorbeeld. In de Bijbel staat het haar is een sieraad voor de vrouw maar moet je het dan gelijk heel letterlijk nemen en zeggen ze mogen geen kort haar meer hebben?!
Maar ook God zelf vindt deze verdeeldheid erg aangezien hij in de Bijbel schrijft(maar waar menigeen overheen leest) dat hij verdeeldheid binnen de kerken heel erg vind.
Maar ook het jodendom en de islam komen met betrekking tot het oude testament met elkaar overeen. De joden erkennen alleen neit dat de Here Jezus geboren is de verlosser die moet volgens hun nog komen. En de Islam zegt dat Jezus wel bestaan heeft maar dat het een collega van Mohamed was.
Er zit weld egelijkv erschil tussen het oude testament en het nieuwe, maar het valt op dat de meeste mensen in het oude blijven hangen en alleen de kerstgeschiedenis lezen uit de Bijbel.
En nogmaals ik denk dat het belangrijkste is dat een ieder weet dat hij of zij neit mag veroordelen, ikzelf ben dat al vaak genoeg gedaan in mijn leven maar ik denk dat het zeker als gelovige je plicht is om niet de veroordelen Jezus deed dat immers ook niet.
Trouwens: het is me opgevallen dat er wel heel veel verschil zit tussen verschillende christenen. Katholieken zijn toch echt heel andere christenen dat protestanten en gereformeerden. Wat vinden gelovigen eigenlijk zelf van 'het andere kamp'?
Ik denk dat dat een van de grootste fouten van het geloof is, aangezien er veel overeenkosmten in zitten, maar er misbruik van gemaakt wordt om meer macht te willen blijven. Nu blijf ik als eerste voorbeeld maar bij mijn eigen geloof. Ik ben Nederlands Hervormd nu heet dat PKN sinds twee jaar. IN deze groepering zitten de protestanten en de hervormden maar aangezien sommige menssen weer niet zo willen heten en zichzelf belangrijker vinden hebben ze ene nieuwe kerk in het leven geroepen en die heet dan weer Hervormd in hersteld verband. We lezen dezelfde Bijbel, en geloven indezelfde God alleen zijn er daar weer een aantal regeltjes bijgekomen.
EN zo is eht ook met alle andere geloven de ene kerk vind dat je als kind niet gedoopt mag worden maar pas als volwassenen dus dan heb je weer een nieuwe groepering die de baptisten genoemd worden.
Maar ook de "strenge" kerken die naar mijn mening zelf de regeltjes willen maken omdat ze zich neit ana de tien geboden kunnen houden, dan is het immers makkelijker om te zeggen een vrouw moet lang haar hebben of mag geen make up gebruiken dat is immers makkelijkr te controleren dan of je weleens liegt bijvoorbeeld. In de Bijbel staat het haar is een sieraad voor de vrouw maar moet je het dan gelijk heel letterlijk nemen en zeggen ze mogen geen kort haar meer hebben?!
Maar ook God zelf vindt deze verdeeldheid erg aangezien hij in de Bijbel schrijft(maar waar menigeen overheen leest) dat hij verdeeldheid binnen de kerken heel erg vind.
Maar ook het jodendom en de islam komen met betrekking tot het oude testament met elkaar overeen. De joden erkennen alleen neit dat de Here Jezus geboren is de verlosser die moet volgens hun nog komen. En de Islam zegt dat Jezus wel bestaan heeft maar dat het een collega van Mohamed was.
Er zit weld egelijkv erschil tussen het oude testament en het nieuwe, maar het valt op dat de meeste mensen in het oude blijven hangen en alleen de kerstgeschiedenis lezen uit de Bijbel.
En nogmaals ik denk dat het belangrijkste is dat een ieder weet dat hij of zij neit mag veroordelen, ikzelf ben dat al vaak genoeg gedaan in mijn leven maar ik denk dat het zeker als gelovige je plicht is om niet de veroordelen Jezus deed dat immers ook niet.
maandag 3 maart 2008 om 21:51
Jonkie: bedankt voor je reactie. Oke, het ligt dus niet aan mij dat ik een soort 'scheiding' lijk te bemerken. En zoals jij al aangeeft is dat erg jammer, want uiteindelijk geloof je in één god en wil je allemaal goed leven en zijn ideeen nastreven. Zo zie ik het tenminste als niet-gelovige. Het doet een beetj aan als een fanclub waarvan de ene helft de andere helft niet fanatiek genoeg en geen 'echte' fans vindt (dit bedoel ik puur ter vergelijking; erken dat het geloof op een ander niveau ligt).
Je zegt ook dat gelovigen niet mogen veroordelen. Ik probeer dat als niet-gelovige ook na te streven (denk ook dat uberhaupt veel waarden tussen gelovigen en niet-gelovigen gelijk zijn; en das maar goed ook), maar dat valt inderdaad niet mee blijkt wel in de praktijk. Maar dan vind ik het juist zo raar dat de verschillende kerken onderling elkaar wel veroordelen. Snap het op een of andere manier ook wel een beetje, maar het klopt eigenlijk niet.
Je zegt ook dat gelovigen niet mogen veroordelen. Ik probeer dat als niet-gelovige ook na te streven (denk ook dat uberhaupt veel waarden tussen gelovigen en niet-gelovigen gelijk zijn; en das maar goed ook), maar dat valt inderdaad niet mee blijkt wel in de praktijk. Maar dan vind ik het juist zo raar dat de verschillende kerken onderling elkaar wel veroordelen. Snap het op een of andere manier ook wel een beetje, maar het klopt eigenlijk niet.
maandag 3 maart 2008 om 22:05
Jonkie, nog een vraag: je zegt dat iedereen gelijk is voor jou. Dat zeggen andere gelovigen met wie ik gesproken heb ook. En hun gedrag naar mij is ook niet anders verder, maar in discussies krijg ik toch soms een 'vervelend' gevoel. Dat ik bijna dom ben dat ik niet in god geloof. Dat ik er op een dag (als ik dood ben dan neem ik aan) wel achter zal komen dat ik het al die tijd fout had. Misschien doe ik hetzelfde en veroordeel ik hen ook, door aan te geven dat ik niet in god geloof (misschien te vergelijken dat jij zou zeggen niet in mijn vader of familie tegeloven, weet niet of dat zo werkt)...
En daarop aansluitend; je zegt dat mensen niet mogen veroordelen en alle mensen gelijk zijn. Vind God ook dat alle mensen gelijk? Ook ik als ongelovige? Ik kom toch niet in de hemel (mocht die bestaan) omdat ik niet geloof?
Oh, nou komt nog een vraag in me op. In de bijbel worden veel personen 'getest' door god. Bijv Abraham die Isaak moest offeren en dit ook echt wilde gaan doen. Hoe zit dat nu in het dagelijks leven. Welke plek neemt god in je leven in? Hoe belangrijk is hij, bijv ook ten opzichte van je familie en vrienden?
Wat een vragen, sorry, maar vind het allemaal echt heel interessant. En ik bedoel dit ook allemaal echt goed, het zijn puur vragen uit nieuwsgeirigheid, en wil ook echt niemand kwetsen (mocht dit toch zo zijn, dan wil ik het graag weten)
En daarop aansluitend; je zegt dat mensen niet mogen veroordelen en alle mensen gelijk zijn. Vind God ook dat alle mensen gelijk? Ook ik als ongelovige? Ik kom toch niet in de hemel (mocht die bestaan) omdat ik niet geloof?
Oh, nou komt nog een vraag in me op. In de bijbel worden veel personen 'getest' door god. Bijv Abraham die Isaak moest offeren en dit ook echt wilde gaan doen. Hoe zit dat nu in het dagelijks leven. Welke plek neemt god in je leven in? Hoe belangrijk is hij, bijv ook ten opzichte van je familie en vrienden?
Wat een vragen, sorry, maar vind het allemaal echt heel interessant. En ik bedoel dit ook allemaal echt goed, het zijn puur vragen uit nieuwsgeirigheid, en wil ook echt niemand kwetsen (mocht dit toch zo zijn, dan wil ik het graag weten)
maandag 3 maart 2008 om 22:26
@girl-1983
Het geloof is arrogant, vanuit principe. Ooit geloofde ik ook.
Je ontkomt er niet aan om arrogant te zijn als je gelooft, het betekent namelijk dat je overtuigd bent van een bepaald iets en dat je er dus ook van overtuigd bent dat je gelijk hebt.
Dit brengt dus een bepaalde arrogantie met zich mee, maar als je er niet van overtuigd bent dat het waar is wat je gelooft dan kan je net zo goed niet geloven.
Het is dus inherent aan het geloven.
Maar mijn mening is dat iedereen gelooft en dat dus iedereen vanuit zijn geloof/ overtuiging arrogant is....
Het geloof is arrogant, vanuit principe. Ooit geloofde ik ook.
Je ontkomt er niet aan om arrogant te zijn als je gelooft, het betekent namelijk dat je overtuigd bent van een bepaald iets en dat je er dus ook van overtuigd bent dat je gelijk hebt.
Dit brengt dus een bepaalde arrogantie met zich mee, maar als je er niet van overtuigd bent dat het waar is wat je gelooft dan kan je net zo goed niet geloven.
Het is dus inherent aan het geloven.
Maar mijn mening is dat iedereen gelooft en dat dus iedereen vanuit zijn geloof/ overtuiging arrogant is....
maandag 3 maart 2008 om 22:41
Girl83 ik begrijp heel goed wat je bedoeld!
Het zijn vragen die ik mijzelf ook vaak gesteld heb,ben er nu eigenlijk al tijden niet mee mee bezig geweest(tot antonio zijn beroemde quiztopic opende!)
Ik heb daarnet in zijn andere topic waarin hij zich afvraagt waarom de quiz loopt als een tierelier ook al gereageerd.
Ik zie ook een heel duidelijke scheidslijn,zowel tussen christelijken onderling als tussen de grotere groepen; het katolicisme, christenen, moslims en joden. feitelijk is dat gek omdat het dan werkelijk over 1 en dezelfde god gaat. De oorsprong is vrijwel identiek en Jezus en Mohammed leefden tegelijk en samen.
Mooie boeken waarin eea duidelijker word maar wel geschreven als roman zijn van Marianne fredrikson: Simon, het boek Eva en Maria Magdalena.
Zij baseert zich op feiten en verduidelijkt de symboliek en de tijdgeest.
Volgens mij was het in Maria Magdalena waarin ze uitlegt hoe de scheiding tussen de Joden en de christenen (die later weer verdeeld zijn in Katholieken en protestanten etc) ontstaan is.
Ik vond dat heel interessant om te lezen.Omdat ze zotreffend omschrijft hoe mensen met elkaar omgaan en al eeuwenlang zoeken naar zingeving.
Misschien ook iets voor jou?
De invloed van het geloof en de kerk is (nog) heel groot in ons leven, onze cultuur, taal en wetgeving is er van doordrongen daar ben ik mij heel lang niet echt bewust van geweest.
Ik geloof zelf niet, maar begrijp het geloof wel heel goed.
(Zie uitleg in andere topic waarin ik over mijn jeugd schrijf)
Waar ik weerstand tegen heb is het instituut kerk, de normen, de dogma's.
De strijd onderling tussen verschillende groeperingen, de discussies over de "juiste" uitleg van een regel, de intrepretatie van een vertaling, het leven naar normen zoals die beschreven zouden staan in de bijbel.
Bijv: vrouwen hebben lang haar en een rok of jurk aan bijv duh? het is meer dan 2000jr geleden geschreven, mannen droegen toen ook jurken. En Jezus zegt zelf ook dat mensen met hun tijd en vernieuwing mee moeten groeien.
En heel belangrijk punt wat jij ook benoemt maar wat ik altijd weer lastig te omschrijven vind:
Het verschil dat gemaakt wordt tussen mensen. De 1 is beter dan de ander, wel gelovig/niet gelovig bijv.
God is liefde en iedereen is goed voor hem, maar sommigen vinden iemand die (op de "juiste" manier) gelooft toch net een haartje beter.
Homoseksualiteit die afgekeurd word bijv; toen mijn oma stierf zei ze vlak daarvoor; 'gelukkig zijn al mijn kinderen en kleinkinderen normaal'
Ze bedoelde daarmee dat geen van hen homo was; na haar overlijden bleken toch écht een aantal van haar grote hoeveelheid nazaten homoseksueel te zijn.
Pas na haar dood kon men daar voor uitkomen.( En wij "wisten" het allang natuurlijk!)
(Als iemand uit mijn familie meeleest ben ik nu niet meer anoniem, haha)
Heel lang is het vanuit de kerk, de leiders en de bestuurders heel belangrijk geweest om te voorkomen dat mensen zélf zouden nadenken, en werd dus verteld hoe het moest.
Dat staat mij tegen, ik geloof erin dat mensen heel goed zelf in staat zijn om keuzes te maken.
De normen en waarden, de tien geboden, de symboliek van het leven zoals die ook omschreven staat in de bijbel is voor het gros van de mensen volkomen logisch en blijkbaar dus erg universeel, daarnaar leeft ook bijna iedereen.
Gelovig of ongelovig.
Het zijn vragen die ik mijzelf ook vaak gesteld heb,ben er nu eigenlijk al tijden niet mee mee bezig geweest(tot antonio zijn beroemde quiztopic opende!)
Ik heb daarnet in zijn andere topic waarin hij zich afvraagt waarom de quiz loopt als een tierelier ook al gereageerd.
Ik zie ook een heel duidelijke scheidslijn,zowel tussen christelijken onderling als tussen de grotere groepen; het katolicisme, christenen, moslims en joden. feitelijk is dat gek omdat het dan werkelijk over 1 en dezelfde god gaat. De oorsprong is vrijwel identiek en Jezus en Mohammed leefden tegelijk en samen.
Mooie boeken waarin eea duidelijker word maar wel geschreven als roman zijn van Marianne fredrikson: Simon, het boek Eva en Maria Magdalena.
Zij baseert zich op feiten en verduidelijkt de symboliek en de tijdgeest.
Volgens mij was het in Maria Magdalena waarin ze uitlegt hoe de scheiding tussen de Joden en de christenen (die later weer verdeeld zijn in Katholieken en protestanten etc) ontstaan is.
Ik vond dat heel interessant om te lezen.Omdat ze zotreffend omschrijft hoe mensen met elkaar omgaan en al eeuwenlang zoeken naar zingeving.
Misschien ook iets voor jou?
De invloed van het geloof en de kerk is (nog) heel groot in ons leven, onze cultuur, taal en wetgeving is er van doordrongen daar ben ik mij heel lang niet echt bewust van geweest.
Ik geloof zelf niet, maar begrijp het geloof wel heel goed.
(Zie uitleg in andere topic waarin ik over mijn jeugd schrijf)
Waar ik weerstand tegen heb is het instituut kerk, de normen, de dogma's.
De strijd onderling tussen verschillende groeperingen, de discussies over de "juiste" uitleg van een regel, de intrepretatie van een vertaling, het leven naar normen zoals die beschreven zouden staan in de bijbel.
Bijv: vrouwen hebben lang haar en een rok of jurk aan bijv duh? het is meer dan 2000jr geleden geschreven, mannen droegen toen ook jurken. En Jezus zegt zelf ook dat mensen met hun tijd en vernieuwing mee moeten groeien.
En heel belangrijk punt wat jij ook benoemt maar wat ik altijd weer lastig te omschrijven vind:
Het verschil dat gemaakt wordt tussen mensen. De 1 is beter dan de ander, wel gelovig/niet gelovig bijv.
God is liefde en iedereen is goed voor hem, maar sommigen vinden iemand die (op de "juiste" manier) gelooft toch net een haartje beter.
Homoseksualiteit die afgekeurd word bijv; toen mijn oma stierf zei ze vlak daarvoor; 'gelukkig zijn al mijn kinderen en kleinkinderen normaal'
Ze bedoelde daarmee dat geen van hen homo was; na haar overlijden bleken toch écht een aantal van haar grote hoeveelheid nazaten homoseksueel te zijn.
Pas na haar dood kon men daar voor uitkomen.( En wij "wisten" het allang natuurlijk!)
(Als iemand uit mijn familie meeleest ben ik nu niet meer anoniem, haha)
Heel lang is het vanuit de kerk, de leiders en de bestuurders heel belangrijk geweest om te voorkomen dat mensen zélf zouden nadenken, en werd dus verteld hoe het moest.
Dat staat mij tegen, ik geloof erin dat mensen heel goed zelf in staat zijn om keuzes te maken.
De normen en waarden, de tien geboden, de symboliek van het leven zoals die ook omschreven staat in de bijbel is voor het gros van de mensen volkomen logisch en blijkbaar dus erg universeel, daarnaar leeft ook bijna iedereen.
Gelovig of ongelovig.
maandag 3 maart 2008 om 22:51
Het veroordelen van elkaar, dat vind ik ook zo'n moeilijke en klopt niet met hoe ik de bijbel lees.
Maar ik heb dan ook meer interesse gehad in het NT, in tegenstelling tot veel anderen die vooral het OT kennen en lezen.
Ik sluit even af met wat ik vanavond op tv zag, bij netwerk meen ik.
een moslimvader die aan zijn 5 jarig zoontje vraagt.
Wat is volgens jou het verschil tussen een moslim en een niet moslim?
Even denken zegt het jochie;
Euh een moslim heeft aan elke hand vijf vingers en de anderen..........
Eeeh; die OOK! (Met een prachtig koppie)
Staat hopelijk op uitzending gemist; is aanrader en relativeert alles!
Maar ik heb dan ook meer interesse gehad in het NT, in tegenstelling tot veel anderen die vooral het OT kennen en lezen.
Ik sluit even af met wat ik vanavond op tv zag, bij netwerk meen ik.
een moslimvader die aan zijn 5 jarig zoontje vraagt.
Wat is volgens jou het verschil tussen een moslim en een niet moslim?
Even denken zegt het jochie;
Euh een moslim heeft aan elke hand vijf vingers en de anderen..........
Eeeh; die OOK! (Met een prachtig koppie)
Staat hopelijk op uitzending gemist; is aanrader en relativeert alles!
dinsdag 4 maart 2008 om 16:35
quote:girl-1983 schreef op 03 maart 2008 @ 21:51:
Jonkie: bedankt voor je reactie. Oke, het ligt dus niet aan mij dat ik een soort 'scheiding' lijk te bemerken. En zoals jij al aangeeft is dat erg jammer, want uiteindelijk geloof je in één god en wil je allemaal goed leven en zijn ideeen nastreven. Zo zie ik het tenminste als niet-gelovige. Het doet een beetj aan als een fanclub waarvan de ene helft de andere helft niet fanatiek genoeg en geen 'echte' fans vindt (dit bedoel ik puur ter vergelijking; erken dat het geloof op een ander niveau ligt).
Je zegt ook dat gelovigen niet mogen veroordelen. Ik probeer dat als niet-gelovige ook na te streven (denk ook dat uberhaupt veel waarden tussen gelovigen en niet-gelovigen gelijk zijn; en das maar goed ook), maar dat valt inderdaad niet mee blijkt wel in de praktijk. Maar dan vind ik het juist zo raar dat de verschillende kerken onderling elkaar wel veroordelen. Snap het op een of andere manier ook wel een beetje, maar het klopt eigenlijk niet.dat klopt maar ik denk dat daar weer die macht in verscholen ligt veel mensen gebruiken het geloof als macht en zien zichzelf beter dan die andere groep bijvoorbeeld en dat is altijd al fout maar helemaal als gelovige zijnde vind ik persoonlijk. Je kan ook zien dat veel mensen om deze redenen uit de kerk gaan, voornamelijk om wat de mensen elkaar aandoen.
Jonkie: bedankt voor je reactie. Oke, het ligt dus niet aan mij dat ik een soort 'scheiding' lijk te bemerken. En zoals jij al aangeeft is dat erg jammer, want uiteindelijk geloof je in één god en wil je allemaal goed leven en zijn ideeen nastreven. Zo zie ik het tenminste als niet-gelovige. Het doet een beetj aan als een fanclub waarvan de ene helft de andere helft niet fanatiek genoeg en geen 'echte' fans vindt (dit bedoel ik puur ter vergelijking; erken dat het geloof op een ander niveau ligt).
Je zegt ook dat gelovigen niet mogen veroordelen. Ik probeer dat als niet-gelovige ook na te streven (denk ook dat uberhaupt veel waarden tussen gelovigen en niet-gelovigen gelijk zijn; en das maar goed ook), maar dat valt inderdaad niet mee blijkt wel in de praktijk. Maar dan vind ik het juist zo raar dat de verschillende kerken onderling elkaar wel veroordelen. Snap het op een of andere manier ook wel een beetje, maar het klopt eigenlijk niet.dat klopt maar ik denk dat daar weer die macht in verscholen ligt veel mensen gebruiken het geloof als macht en zien zichzelf beter dan die andere groep bijvoorbeeld en dat is altijd al fout maar helemaal als gelovige zijnde vind ik persoonlijk. Je kan ook zien dat veel mensen om deze redenen uit de kerk gaan, voornamelijk om wat de mensen elkaar aandoen.
dinsdag 4 maart 2008 om 17:06
quote:girl-1983 schreef op 03 maart 2008 @ 22:05:
Jonkie, nog een vraag: je zegt dat iedereen gelijk is voor jou. Dat zeggen andere gelovigen met wie ik gesproken heb ook. En hun gedrag naar mij is ook niet anders verder, maar in discussies krijg ik toch soms een 'vervelend' gevoel. Dat ik bijna dom ben dat ik niet in god geloof. Dat ik er op een dag (als ik dood ben dan neem ik aan) wel achter zal komen dat ik het al die tijd fout had. Misschien doe ik hetzelfde en veroordeel ik hen ook, door aan te geven dat ik niet in god geloof (misschien te vergelijken dat jij zou zeggen niet in mijn vader of familie tegeloven, weet niet of dat zo werkt)...Ik denk wel dat je dat zo kan zien, maar ik persoonlijk vind niet dat iemand je dat gevoel geven mag. Voor mijn gevoel moet je juistt als gelovige iets uitstralen waar een ander bijwijze van jaloers op kan worden, dat diegenen denkt die heeft iets die straalt iets uit wat ik toch mis.
En daarop aansluitend; je zegt dat mensen niet mogen veroordelen en alle mensen gelijk zijn. Vind God ook dat alle mensen gelijk? Ook ik als ongelovige? Ik kom toch niet in de hemel (mocht die bestaan) omdat ik niet geloof? Voor God is iedereen gelijk gelovig of ongelovig. TOen de Heere Jezus aan het kruis hing vergaf hij ook de moordenaar die naast hem hing hij ging ook langs bij mensen die niet in hem geloofde of geloven. In de Bijbel staat degene die een zonde tegen de Heilige geest begaan die kan goed niet vergeven. Dit wil niet zeggen dat je er maar rustig op los kan leven naar mijn mening en dan aan het einde even sorry zeggen voor alles. Zelf zie ik het zo als je echt van iemand houd wil je diegene ook zo min mogelijk pijn doen en zo zie ik het geloof ook door dat ik van God hou wil ik hem zo min mogelijk pijn doen en ga je op een bepaalde manier toch anders leven, om het even in Bijbelse termen te zeggen leven in eer naar God. Maar nogmaals God houd van iedereen er is dus altijd iemand die van je houdt en om je geeft!
Oh, nou komt nog een vraag in me op. In de bijbel worden veel personen 'getest' door god. Bijv Abraham die Isaak moest offeren en dit ook echt wilde gaan doen. Hoe zit dat nu in het dagelijks leven.deze vraag kan ik echt alleen voor mijzelf beantwoorden en dat wil zeggen dat ik denk dat God mensen wel beproeft zo ook in mijn leven om te kijken of ik echt van Hem hou en of ik ook blijf geloven als er tegenslagen zijn. Zo heb ik in mijn leven al een aantal dingen meegemaakt zoals pesten van mijn vierde tot en met mijn 18de. en wat het meest erge is djusit door mensen die zeggen dat ze geloven en mij veroordeelde omdat ik jusit niet die jurk of rok aan had die volgens hen zou moeten en ook geen alnge haren had. Nu 10 jaar later ben ik wel blij dat ik kan zeggen ik heb het deze mensen vergeven wat zij gedaan hebben. Dit heb ik neit uit mijzelf gedaan maar naar mijn mening omdat God me dat heeft laten doen want nog dagelijks kom ik hier problemen van tegen(van eht pesten dan) maar het heeft mij ook sterker gemaakt. Ik zie het zo dat God mij heeft leren vechten om te leven. misschien dat je nu denkt maar als God van je houdt dat doet hij dat toch niet of staat hij dat toch niet toe? Zelf zie ik het zo de duivel heeft ook veel macht maar God is almachtig en heeft er voor gezorgd dat ik het kon vergeven en dat ik er juist sterker door geworden ben. Zo ook met de dood van mijn vader nu 16 jaar geleden. Ik snapte er neits van waarom dat nu moest en waarom deed God dat nou.Nu begrijp ik waarom wij hebbend an een eigen bedrijf en nu zie dat door alle regelgeving die er is daar had mijn vader niet tegen gekunt hij had daar echt gek van geworden. Zo heeft God hem gespaard voor al deze dingen en bevindt hij zich op een betere plaats.
De plek die God in mijn leven in neemt is groot bij beslissingen die ik neem vraag ook ik of Hij dit goed vind. ik krijg neit altijd gelijk antwoord, maar tracht wel zoveel mogelijk de beslissing te nemen die ik denk dat goed is en ook tot eer van hem.Met betrekking tot mijn familie vind ik het lastig als kind vroeg ik mij al af wat moet ik doen als ze mij vragen te kiezen tussen God en mijn moeder, maar nu kan ik toch zeggen dat ik voor God zal kiezen. Hij is het belangrijskte in mijn leven, Hij is mijn leven. met betrekking tot vrienden is het juist opvallend dat ik voornamelijk niet gelovige vrienden heb, niet om ze te bekeren of zo, maar om de manier van omgaan met elkaar. Vaak gaan niet gelovigen beter met elkaar omdan gelovige en daarom komt dat veroordelen dan weer naar boven. Wel heb ik een relatie gehad met een niet gelovige, maar dat is wel om het geloof uit gegaan, hij was meer van oh mag dat dan wel en dat dan niet. Dat geloven niet gaat om wel of niet mogen dat begreep hij niet. Ook bij het verder denken heeft dat een rol gespeeld want hoe zou je eventuele kinderen op moeten gaan voeden. Welke plek neemt god in je leven in? Hoe belangrijk is hij, bijv ook ten opzichte van je familie en vrienden?
Wat een vragen, sorry, maar vind het allemaal echt heel interessant. is helemaal niet erg ik vind het juist wel fijn om er zo over te kunnen praten zolang er maar twee richtings verkeer is vind je niet?!
En ik bedoel dit ook allemaal echt goed, het zijn puur vragen uit nieuwsgeirigheid, en wil ook echt niemand kwetsen (mocht dit toch zo zijn, dan wil ik het graag weten)
Jonkie, nog een vraag: je zegt dat iedereen gelijk is voor jou. Dat zeggen andere gelovigen met wie ik gesproken heb ook. En hun gedrag naar mij is ook niet anders verder, maar in discussies krijg ik toch soms een 'vervelend' gevoel. Dat ik bijna dom ben dat ik niet in god geloof. Dat ik er op een dag (als ik dood ben dan neem ik aan) wel achter zal komen dat ik het al die tijd fout had. Misschien doe ik hetzelfde en veroordeel ik hen ook, door aan te geven dat ik niet in god geloof (misschien te vergelijken dat jij zou zeggen niet in mijn vader of familie tegeloven, weet niet of dat zo werkt)...Ik denk wel dat je dat zo kan zien, maar ik persoonlijk vind niet dat iemand je dat gevoel geven mag. Voor mijn gevoel moet je juistt als gelovige iets uitstralen waar een ander bijwijze van jaloers op kan worden, dat diegenen denkt die heeft iets die straalt iets uit wat ik toch mis.
En daarop aansluitend; je zegt dat mensen niet mogen veroordelen en alle mensen gelijk zijn. Vind God ook dat alle mensen gelijk? Ook ik als ongelovige? Ik kom toch niet in de hemel (mocht die bestaan) omdat ik niet geloof? Voor God is iedereen gelijk gelovig of ongelovig. TOen de Heere Jezus aan het kruis hing vergaf hij ook de moordenaar die naast hem hing hij ging ook langs bij mensen die niet in hem geloofde of geloven. In de Bijbel staat degene die een zonde tegen de Heilige geest begaan die kan goed niet vergeven. Dit wil niet zeggen dat je er maar rustig op los kan leven naar mijn mening en dan aan het einde even sorry zeggen voor alles. Zelf zie ik het zo als je echt van iemand houd wil je diegene ook zo min mogelijk pijn doen en zo zie ik het geloof ook door dat ik van God hou wil ik hem zo min mogelijk pijn doen en ga je op een bepaalde manier toch anders leven, om het even in Bijbelse termen te zeggen leven in eer naar God. Maar nogmaals God houd van iedereen er is dus altijd iemand die van je houdt en om je geeft!
Oh, nou komt nog een vraag in me op. In de bijbel worden veel personen 'getest' door god. Bijv Abraham die Isaak moest offeren en dit ook echt wilde gaan doen. Hoe zit dat nu in het dagelijks leven.deze vraag kan ik echt alleen voor mijzelf beantwoorden en dat wil zeggen dat ik denk dat God mensen wel beproeft zo ook in mijn leven om te kijken of ik echt van Hem hou en of ik ook blijf geloven als er tegenslagen zijn. Zo heb ik in mijn leven al een aantal dingen meegemaakt zoals pesten van mijn vierde tot en met mijn 18de. en wat het meest erge is djusit door mensen die zeggen dat ze geloven en mij veroordeelde omdat ik jusit niet die jurk of rok aan had die volgens hen zou moeten en ook geen alnge haren had. Nu 10 jaar later ben ik wel blij dat ik kan zeggen ik heb het deze mensen vergeven wat zij gedaan hebben. Dit heb ik neit uit mijzelf gedaan maar naar mijn mening omdat God me dat heeft laten doen want nog dagelijks kom ik hier problemen van tegen(van eht pesten dan) maar het heeft mij ook sterker gemaakt. Ik zie het zo dat God mij heeft leren vechten om te leven. misschien dat je nu denkt maar als God van je houdt dat doet hij dat toch niet of staat hij dat toch niet toe? Zelf zie ik het zo de duivel heeft ook veel macht maar God is almachtig en heeft er voor gezorgd dat ik het kon vergeven en dat ik er juist sterker door geworden ben. Zo ook met de dood van mijn vader nu 16 jaar geleden. Ik snapte er neits van waarom dat nu moest en waarom deed God dat nou.Nu begrijp ik waarom wij hebbend an een eigen bedrijf en nu zie dat door alle regelgeving die er is daar had mijn vader niet tegen gekunt hij had daar echt gek van geworden. Zo heeft God hem gespaard voor al deze dingen en bevindt hij zich op een betere plaats.
De plek die God in mijn leven in neemt is groot bij beslissingen die ik neem vraag ook ik of Hij dit goed vind. ik krijg neit altijd gelijk antwoord, maar tracht wel zoveel mogelijk de beslissing te nemen die ik denk dat goed is en ook tot eer van hem.Met betrekking tot mijn familie vind ik het lastig als kind vroeg ik mij al af wat moet ik doen als ze mij vragen te kiezen tussen God en mijn moeder, maar nu kan ik toch zeggen dat ik voor God zal kiezen. Hij is het belangrijskte in mijn leven, Hij is mijn leven. met betrekking tot vrienden is het juist opvallend dat ik voornamelijk niet gelovige vrienden heb, niet om ze te bekeren of zo, maar om de manier van omgaan met elkaar. Vaak gaan niet gelovigen beter met elkaar omdan gelovige en daarom komt dat veroordelen dan weer naar boven. Wel heb ik een relatie gehad met een niet gelovige, maar dat is wel om het geloof uit gegaan, hij was meer van oh mag dat dan wel en dat dan niet. Dat geloven niet gaat om wel of niet mogen dat begreep hij niet. Ook bij het verder denken heeft dat een rol gespeeld want hoe zou je eventuele kinderen op moeten gaan voeden. Welke plek neemt god in je leven in? Hoe belangrijk is hij, bijv ook ten opzichte van je familie en vrienden?
Wat een vragen, sorry, maar vind het allemaal echt heel interessant. is helemaal niet erg ik vind het juist wel fijn om er zo over te kunnen praten zolang er maar twee richtings verkeer is vind je niet?!
En ik bedoel dit ook allemaal echt goed, het zijn puur vragen uit nieuwsgeirigheid, en wil ook echt niemand kwetsen (mocht dit toch zo zijn, dan wil ik het graag weten)
dinsdag 4 maart 2008 om 17:11
quote:JSB schreef op 03 maart 2008 @ 22:26:
@girl-1983
Het geloof is arrogant, vanuit principe. Ooit geloofde ik ook.
Je ontkomt er niet aan om arrogant te zijn als je gelooft, het betekent namelijk dat je overtuigd bent van een bepaald iets en dat je er dus ook van overtuigd bent dat je gelijk hebt.
Dit brengt dus een bepaalde arrogantie met zich mee, maar als je er niet van overtuigd bent dat het waar is wat je gelooft dan kan je net zo goed niet geloven.
Het is dus inherent aan het geloven.
Maar mijn mening is dat iedereen gelooft en dat dus iedereen vanuit zijn geloof/ overtuiging arrogant is....
Of het arrogant is vraag ik mij af. Ja ik geloof dat ik geloof en dat ik er dus van overtuigd ben dat God bestaat, maar maakt mij dat arrogant, als jij van je vriend of vriendin houdt geloof je ook in hem wel op een andere manier maar je geloofd in je partner, maakt dat je dan arrogant? Je geloofd in iemand en daar ga je dan ook voor door het vuur is dat neit emer oprecht houden van in plaats van arrogant?
misschien dat je dit nu ook arrogant vind overkomen, omdat ik het misschien in jouw ogen vol blijf houden dat ik het niet arrogant vind, maar zo bedoel ik het in ieder geval niet
@girl-1983
Het geloof is arrogant, vanuit principe. Ooit geloofde ik ook.
Je ontkomt er niet aan om arrogant te zijn als je gelooft, het betekent namelijk dat je overtuigd bent van een bepaald iets en dat je er dus ook van overtuigd bent dat je gelijk hebt.
Dit brengt dus een bepaalde arrogantie met zich mee, maar als je er niet van overtuigd bent dat het waar is wat je gelooft dan kan je net zo goed niet geloven.
Het is dus inherent aan het geloven.
Maar mijn mening is dat iedereen gelooft en dat dus iedereen vanuit zijn geloof/ overtuiging arrogant is....
Of het arrogant is vraag ik mij af. Ja ik geloof dat ik geloof en dat ik er dus van overtuigd ben dat God bestaat, maar maakt mij dat arrogant, als jij van je vriend of vriendin houdt geloof je ook in hem wel op een andere manier maar je geloofd in je partner, maakt dat je dan arrogant? Je geloofd in iemand en daar ga je dan ook voor door het vuur is dat neit emer oprecht houden van in plaats van arrogant?
misschien dat je dit nu ook arrogant vind overkomen, omdat ik het misschien in jouw ogen vol blijf houden dat ik het niet arrogant vind, maar zo bedoel ik het in ieder geval niet
dinsdag 4 maart 2008 om 22:06
@ bgp: hoe het precies historisch gezien zit weet ik niet, maar ik heb ook het idee dat de monotheistische godsdiensten allemaal vanuit 1 idee ontstaan zijn. Misschien uiteindelijk zelfs wel van godsdiensten met meerdere goden (zoals de egyptenaren en de romeinen). Laatst ook in een programma gehoord dat de bijbel en de koran voor iets van 90 procent overeenkomen (de namen niet, maar de verhalen), dat zegt ook al wat. Die overeenkomsten zijn voor mij verder geen reden om aan te nemen dat er een historische achtergrond is en het dus 'waar' is. Je zou denken dat gelovigen dit zelf zouden gebruiken als argument, maar dat 'kan' dus eigenlijk niet, want dan zou je moeten toegeven dat je geloof lijkt op (bijv) de islam en dat gaat er toch echt niet in.
Die boeken zijn idd wel interessant denk ik: bedankt voor de tip.
Het geloof heeft wel veel invloed op je leven gehad als ik het zo begrijp (ook uit ander topic), ondanks dat je niet actief gelovig bent. Ik ben echt totaal niet gelovig opgevoed, maar het komt meer vanuit een soort gevoel het te willen verklaren: waarom geloven mensen? en hoe kunnen ze het volhouden (ondanks, of misschien wel dankzij, maar dat vnd ik nu juist interessant, alle ellende in de wereld)? etc.
En dat voorbeeld met dat moslimkindje; leuk! Zo hoort het toch?!
Dat van homoseksualiteit bijv heb ik ookw el wat moeite mee; het is toch erg dat je daar niet voor uit zou durven komen. Denk (en weet het ook wel van iemand persoonlijk) dat mensen zich daar echt heel rot onder kunnen voelen. Voor mij is de vergelijking met bijv een moordenaar echt verschrikkelijk. Ik kan daar dus ook echt niet bij met mn hoofd. Dit zal misschien niet de mening van iedereen zijn, maar er zijn vrij extreme groepen (zo ik ze dan noem) die dit dus écht vinden. Tegelijk zeggen ze wel dat ze iedereen respecteren en accepteren, want dat zij net zo goed hun zonden hebben. Maar wat ze van homoseksualiteit op zich vinden willen ze niet zeggen (zou te erg zijn blijkbaar).
@JSB: snap je punt van arrogantie wel, maar weet niet of ik het de juiste term vind. Ik heb wel gezegd dat het vanuit bepaald emensen zo op mij overkwam, maar (en dat was ook niet helemaal eerlijk van me, maar niet bewust gedaan) dat een vriendin van me die ook gelovig is het juist anders formuleert. En net als jonkie al zei, het juist zo jammer voor mij vond, dat ik niet in god geloofde. Dat ik al dat moois miste wat het haar boodt en dat ze me op zich nioet wilde overtuigen, maar me alleen wilde laten zien wat ik allemaal miste. Vond ik op zich wel een mooie insteek, en denk ook wel waar voor veel gelovigen (helaas niet alle denk ik). Het heeft mij echter niet dichter bij het geloof gebracht...
@Jonkie: bedankt voor de antwoorden weer; jij wordt mijn 'geloofsvraagbaak' . Moet zeggen dat ik het heel knap vind hoe je met de tegenslagen in je leven omgaat. Voor jou geeft het geloof je een soort berusting lijkt het; omdat je weet dat God een bedoeling met al je tegenslagen had kun je het accepteren en verder leven. Vind ik echt bewonderingswaardig, want voor mij zou het juist een extra teken zijn níet te geloven.
Ook bedankt voor je antwoord over wie (heel lullig gezegd) belangrijker is. Voor mij is dit moeilijk voor te stellen dat god zó in je leven vertegenwoordigd is. Dat hij eigenlijk het belangrijkste is. Geldt dit voor meer/veel gelovigen? Vidn me dat zo meoilijk voor te stellen; je leeft in het hier en nu, met je familie, en je geeft meer om een God die je nog nooit ontmoet hebt (daar ga ik misschien al de fout in, want jij hebt hem waarschijnlijk wél vaak genoeg ontmoet volgens jou) (wat is het toch allemaal ingewikkeld, haha )
Tenslotte, wat betreft die relatie: kan me voorstellen dat dat heel lastig is; het is toch een heel belangrijk deel van je leven, het geloof (misschien wel het belangrijkste voor jou). En een partner die heel anders denkt over de basic dingen (kan geloof zijn, maar kan ook op andere gebieden zijn, opvoeding bijv), dat lijkt me vrij lastg. Dan is het volgens mij een continu gevecht en wederzijds onbegrip (als dan niet bewust). Bij vrienden ligt dat toch anders.
Nog een vraag: hoe zit het met prestaties in je leven. In hoeverre kun je die toeschrijven aan je eigen kunnen? Of is het altijd iets wat god je gegeven heeft en wat god je wilde laten bereiken? Misschien werkt dit voor een gelovige anders, omdat die zijn hele zijn verbonden ziet met God en daarom ook alle prestaties aan god toeschrijft. Zeg je dus weleens: wat goed van me! Of is het eerder: bedankt god!
Ik heb soms wel het idee dat de positieve dingen in het leven aan god worden toegeschreven en zaken als oorlog aan de mens zelf. Ziekte is zo'n ding wat mensen op zich niet oevr zichzelf afroepen, maar ook niet gods 'schuld' lijkt zijn. En mocht god er wel achter zitten, en er een bedoeling mee hebben (wat jij eigenlijk al zei jonkie: dat Hij je vader wilde helpen door hem te laten sterven -ik kan hier niet goed bij-), welke dan toch? Er lijden miljoenen mensen honger, oorlogen worden aan de lopende band gevochten, zwaar zieke en gehandicate mensen komen ter wereld etc. Hoe is dit allemaal te rijmen met een goede en barmahartoge god. Ik kan dit niet en dit is voor mij ook wel een punt om het geloof 'af te schrijven'. Ik heb er al vaak over gepraat met mensen, maar ik snap het nog altijd niet.
(Poeh, een heel verhaal )
Die boeken zijn idd wel interessant denk ik: bedankt voor de tip.
Het geloof heeft wel veel invloed op je leven gehad als ik het zo begrijp (ook uit ander topic), ondanks dat je niet actief gelovig bent. Ik ben echt totaal niet gelovig opgevoed, maar het komt meer vanuit een soort gevoel het te willen verklaren: waarom geloven mensen? en hoe kunnen ze het volhouden (ondanks, of misschien wel dankzij, maar dat vnd ik nu juist interessant, alle ellende in de wereld)? etc.
En dat voorbeeld met dat moslimkindje; leuk! Zo hoort het toch?!
Dat van homoseksualiteit bijv heb ik ookw el wat moeite mee; het is toch erg dat je daar niet voor uit zou durven komen. Denk (en weet het ook wel van iemand persoonlijk) dat mensen zich daar echt heel rot onder kunnen voelen. Voor mij is de vergelijking met bijv een moordenaar echt verschrikkelijk. Ik kan daar dus ook echt niet bij met mn hoofd. Dit zal misschien niet de mening van iedereen zijn, maar er zijn vrij extreme groepen (zo ik ze dan noem) die dit dus écht vinden. Tegelijk zeggen ze wel dat ze iedereen respecteren en accepteren, want dat zij net zo goed hun zonden hebben. Maar wat ze van homoseksualiteit op zich vinden willen ze niet zeggen (zou te erg zijn blijkbaar).
@JSB: snap je punt van arrogantie wel, maar weet niet of ik het de juiste term vind. Ik heb wel gezegd dat het vanuit bepaald emensen zo op mij overkwam, maar (en dat was ook niet helemaal eerlijk van me, maar niet bewust gedaan) dat een vriendin van me die ook gelovig is het juist anders formuleert. En net als jonkie al zei, het juist zo jammer voor mij vond, dat ik niet in god geloofde. Dat ik al dat moois miste wat het haar boodt en dat ze me op zich nioet wilde overtuigen, maar me alleen wilde laten zien wat ik allemaal miste. Vond ik op zich wel een mooie insteek, en denk ook wel waar voor veel gelovigen (helaas niet alle denk ik). Het heeft mij echter niet dichter bij het geloof gebracht...
@Jonkie: bedankt voor de antwoorden weer; jij wordt mijn 'geloofsvraagbaak' . Moet zeggen dat ik het heel knap vind hoe je met de tegenslagen in je leven omgaat. Voor jou geeft het geloof je een soort berusting lijkt het; omdat je weet dat God een bedoeling met al je tegenslagen had kun je het accepteren en verder leven. Vind ik echt bewonderingswaardig, want voor mij zou het juist een extra teken zijn níet te geloven.
Ook bedankt voor je antwoord over wie (heel lullig gezegd) belangrijker is. Voor mij is dit moeilijk voor te stellen dat god zó in je leven vertegenwoordigd is. Dat hij eigenlijk het belangrijkste is. Geldt dit voor meer/veel gelovigen? Vidn me dat zo meoilijk voor te stellen; je leeft in het hier en nu, met je familie, en je geeft meer om een God die je nog nooit ontmoet hebt (daar ga ik misschien al de fout in, want jij hebt hem waarschijnlijk wél vaak genoeg ontmoet volgens jou) (wat is het toch allemaal ingewikkeld, haha )
Tenslotte, wat betreft die relatie: kan me voorstellen dat dat heel lastig is; het is toch een heel belangrijk deel van je leven, het geloof (misschien wel het belangrijkste voor jou). En een partner die heel anders denkt over de basic dingen (kan geloof zijn, maar kan ook op andere gebieden zijn, opvoeding bijv), dat lijkt me vrij lastg. Dan is het volgens mij een continu gevecht en wederzijds onbegrip (als dan niet bewust). Bij vrienden ligt dat toch anders.
Nog een vraag: hoe zit het met prestaties in je leven. In hoeverre kun je die toeschrijven aan je eigen kunnen? Of is het altijd iets wat god je gegeven heeft en wat god je wilde laten bereiken? Misschien werkt dit voor een gelovige anders, omdat die zijn hele zijn verbonden ziet met God en daarom ook alle prestaties aan god toeschrijft. Zeg je dus weleens: wat goed van me! Of is het eerder: bedankt god!
Ik heb soms wel het idee dat de positieve dingen in het leven aan god worden toegeschreven en zaken als oorlog aan de mens zelf. Ziekte is zo'n ding wat mensen op zich niet oevr zichzelf afroepen, maar ook niet gods 'schuld' lijkt zijn. En mocht god er wel achter zitten, en er een bedoeling mee hebben (wat jij eigenlijk al zei jonkie: dat Hij je vader wilde helpen door hem te laten sterven -ik kan hier niet goed bij-), welke dan toch? Er lijden miljoenen mensen honger, oorlogen worden aan de lopende band gevochten, zwaar zieke en gehandicate mensen komen ter wereld etc. Hoe is dit allemaal te rijmen met een goede en barmahartoge god. Ik kan dit niet en dit is voor mij ook wel een punt om het geloof 'af te schrijven'. Ik heb er al vaak over gepraat met mensen, maar ik snap het nog altijd niet.
(Poeh, een heel verhaal )
woensdag 5 maart 2008 om 15:05
Pff, ik heb nu een collega die streng gelovig is. Net met hem een hele "discussie" gehad, maar helaas heb ik weinig goede tegenargumenten dan mijn gevoel.
Hij vertelt bijvoorbeeld dat de keuze voor het geloof niet zijn keuze is, maar die van god. Dat mijn collega is uitgekozen. Terwijl ik erbij blijf dat je daar dan uiteindelijk zelf voor kiest.
Verder is alle ellende de schuld van de eerste mens, die gekozen heeft voor die appel, ondanks dat dat verboden was. Hiermee heeft hij/zij niet gekozen voor het perfecte leven, maar voor oorlog, ziekte en tegenslagen. De huidige mens is dus altijd nog de dupe van een keuze van toen! Tsss. Homoseksualiteit is een ziekte. Mijn tegenargument dat god die dan ook gemaakt heeft, werd afgewimpeld met een "dat komt ook door het kiezen voor de verboden appel".
Televisie mag niet omdat je daar vanalles ziet wat in strijd is met de 10 geboden, internet mag wel omdat je dat makkelijker kunt filteren. Hoe kan je zoiets nou weten als je al twee jaar geen tv hebt gekeken? Er is toch nog altijd zoiets als een afstandsbediening/uitknop? Alle muziek heeft trouwens een satanische achtergrond, behalve de kerk- en piano/orgelmuziek.
Het laatste waren we het nog over gehad hebben was de hemel en de hel. Door niet te kiezen voor het geloof, weet ik niet waar ik terecht kom als ik dood ben en hij vroeg zich af of ik dat risico wilde nemen. Mijn antwoord dat niemand weet wat er gebeurd na de dood, omdat er niemand is die terugkomt bleek niet waar te zijn, want god zegt dat het zo is.
Collega zegt ook nog dat je voor de andere geloven (islam, boedisme, jodendom) jezelf moet bewijzen, maar dat hij dat niet hoeft te doen. God heeft voor hem gekozen, dat heeft god gezegd.
Door zo'n gesprek word ik toch altijd wat cynisch...
Hij vertelt bijvoorbeeld dat de keuze voor het geloof niet zijn keuze is, maar die van god. Dat mijn collega is uitgekozen. Terwijl ik erbij blijf dat je daar dan uiteindelijk zelf voor kiest.
Verder is alle ellende de schuld van de eerste mens, die gekozen heeft voor die appel, ondanks dat dat verboden was. Hiermee heeft hij/zij niet gekozen voor het perfecte leven, maar voor oorlog, ziekte en tegenslagen. De huidige mens is dus altijd nog de dupe van een keuze van toen! Tsss. Homoseksualiteit is een ziekte. Mijn tegenargument dat god die dan ook gemaakt heeft, werd afgewimpeld met een "dat komt ook door het kiezen voor de verboden appel".
Televisie mag niet omdat je daar vanalles ziet wat in strijd is met de 10 geboden, internet mag wel omdat je dat makkelijker kunt filteren. Hoe kan je zoiets nou weten als je al twee jaar geen tv hebt gekeken? Er is toch nog altijd zoiets als een afstandsbediening/uitknop? Alle muziek heeft trouwens een satanische achtergrond, behalve de kerk- en piano/orgelmuziek.
Het laatste waren we het nog over gehad hebben was de hemel en de hel. Door niet te kiezen voor het geloof, weet ik niet waar ik terecht kom als ik dood ben en hij vroeg zich af of ik dat risico wilde nemen. Mijn antwoord dat niemand weet wat er gebeurd na de dood, omdat er niemand is die terugkomt bleek niet waar te zijn, want god zegt dat het zo is.
Collega zegt ook nog dat je voor de andere geloven (islam, boedisme, jodendom) jezelf moet bewijzen, maar dat hij dat niet hoeft te doen. God heeft voor hem gekozen, dat heeft god gezegd.
Door zo'n gesprek word ik toch altijd wat cynisch...
woensdag 5 maart 2008 om 21:56
quote:Spaatje blauw schreef op 05 maart 2008 @ 15:05:
Pff, ik heb nu een collega die streng gelovig is. Net met hem een hele "discussie" gehad, maar helaas heb ik weinig goede tegenargumenten dan mijn gevoel.
Tja dat is misschien zo, maar hij redeneert net zo goed vanuit een gevoel m.i. Kijk dat God bestaat is zíjn waarheid, maar dat hij er niet is is jouw waarheid. Wie het bij het rechte eind heeft? Ik heb geen bewijs dat er een god is, maar je collega (en vele andere geloven) zullen net zo goed zeggen dat ik geen bewijs heb dat hij er níet is. Een onmogelijke discussie dus.
Hij vertelt bijvoorbeeld dat de keuze voor het geloof niet zijn keuze is, maar die van god. Dat mijn collega is uitgekozen. Terwijl ik erbij blijf dat je daar dan uiteindelijk zelf voor kiest.
Verder is alle ellende de schuld van de eerste mens, die gekozen heeft voor die appel, ondanks dat dat verboden was. Hiermee heeft hij/zij niet gekozen voor het perfecte leven, maar voor oorlog, ziekte en tegenslagen. De huidige mens is dus altijd nog de dupe van een keuze van toen! Tsss. Homoseksualiteit is een ziekte. Mijn tegenargument dat god die dan ook gemaakt heeft, werd afgewimpeld met een "dat komt ook door het kiezen voor de verboden appel".
Ja dit vind ik dus ook zo 'gemakkelijk'. Ik vind het ook zo'n krom argument, het praat alles goed zeg maar. Zoals ik ook in mijn vorige post zei, dit hebben ze me nooit goed (of athans voor mij bevredigend) uit kunnen leggen.
Televisie mag niet omdat je daar vanalles ziet wat in strijd is met de 10 geboden, internet mag wel omdat je dat makkelijker kunt filteren. Hoe kan je zoiets nou weten als je al twee jaar geen tv hebt gekeken? Er is toch nog altijd zoiets als een afstandsbediening/uitknop? Alle muziek heeft trouwens een satanische achtergrond, behalve de kerk- en piano/orgelmuziek.
Iemand vertelde ook geen tv te hebben. Ik vroeg (vond dat zelf ook een heel normale vraag) of ze dan wel internet 'mochten' gebruiken. 'Ja, waarom niet was het antwoord?'. Nou die vanzelfsprekenheid snapte ik echt niet. Op internet staat minstens (denk zelf meer; en niet alleen wat je kunt filteren; typ bij wijze van maar eens 'poes' in op google) zoveel zooi.
Het laatste waren we het nog over gehad hebben was de hemel en de hel. Door niet te kiezen voor het geloof, weet ik niet waar ik terecht kom als ik dood ben en hij vroeg zich af of ik dat risico wilde nemen. Mijn antwoord dat niemand weet wat er gebeurd na de dood, omdat er niemand is die terugkomt bleek niet waar te zijn, want god zegt dat het zo is.
Collega zegt ook nog dat je voor de andere geloven (islam, boedisme, jodendom) jezelf moet bewijzen, maar dat hij dat niet hoeft te doen. God heeft voor hem gekozen, dat heeft god gezegd.
Door zo'n gesprek word ik toch altijd wat cynisch...Dit vind ik trouwens wel een rare opmerking van je collega. Ik hoor juist van gelovigen dat ze voelen dat ze zich wél soort van moeten bewijzen. Door goede dingen te doen, of juist (bij de streng gereformeerden merkte ik dat) het idee dat je een zondig persoon bent en blijft. Dat je het eigenlijk juist nooit goed kan doen. En dat je berouw moet blijven tonen voor je zonden (en moet lijden door de zonden van Adam en Eva)
Pff, ik heb nu een collega die streng gelovig is. Net met hem een hele "discussie" gehad, maar helaas heb ik weinig goede tegenargumenten dan mijn gevoel.
Tja dat is misschien zo, maar hij redeneert net zo goed vanuit een gevoel m.i. Kijk dat God bestaat is zíjn waarheid, maar dat hij er niet is is jouw waarheid. Wie het bij het rechte eind heeft? Ik heb geen bewijs dat er een god is, maar je collega (en vele andere geloven) zullen net zo goed zeggen dat ik geen bewijs heb dat hij er níet is. Een onmogelijke discussie dus.
Hij vertelt bijvoorbeeld dat de keuze voor het geloof niet zijn keuze is, maar die van god. Dat mijn collega is uitgekozen. Terwijl ik erbij blijf dat je daar dan uiteindelijk zelf voor kiest.
Verder is alle ellende de schuld van de eerste mens, die gekozen heeft voor die appel, ondanks dat dat verboden was. Hiermee heeft hij/zij niet gekozen voor het perfecte leven, maar voor oorlog, ziekte en tegenslagen. De huidige mens is dus altijd nog de dupe van een keuze van toen! Tsss. Homoseksualiteit is een ziekte. Mijn tegenargument dat god die dan ook gemaakt heeft, werd afgewimpeld met een "dat komt ook door het kiezen voor de verboden appel".
Ja dit vind ik dus ook zo 'gemakkelijk'. Ik vind het ook zo'n krom argument, het praat alles goed zeg maar. Zoals ik ook in mijn vorige post zei, dit hebben ze me nooit goed (of athans voor mij bevredigend) uit kunnen leggen.
Televisie mag niet omdat je daar vanalles ziet wat in strijd is met de 10 geboden, internet mag wel omdat je dat makkelijker kunt filteren. Hoe kan je zoiets nou weten als je al twee jaar geen tv hebt gekeken? Er is toch nog altijd zoiets als een afstandsbediening/uitknop? Alle muziek heeft trouwens een satanische achtergrond, behalve de kerk- en piano/orgelmuziek.
Iemand vertelde ook geen tv te hebben. Ik vroeg (vond dat zelf ook een heel normale vraag) of ze dan wel internet 'mochten' gebruiken. 'Ja, waarom niet was het antwoord?'. Nou die vanzelfsprekenheid snapte ik echt niet. Op internet staat minstens (denk zelf meer; en niet alleen wat je kunt filteren; typ bij wijze van maar eens 'poes' in op google) zoveel zooi.
Het laatste waren we het nog over gehad hebben was de hemel en de hel. Door niet te kiezen voor het geloof, weet ik niet waar ik terecht kom als ik dood ben en hij vroeg zich af of ik dat risico wilde nemen. Mijn antwoord dat niemand weet wat er gebeurd na de dood, omdat er niemand is die terugkomt bleek niet waar te zijn, want god zegt dat het zo is.
Collega zegt ook nog dat je voor de andere geloven (islam, boedisme, jodendom) jezelf moet bewijzen, maar dat hij dat niet hoeft te doen. God heeft voor hem gekozen, dat heeft god gezegd.
Door zo'n gesprek word ik toch altijd wat cynisch...Dit vind ik trouwens wel een rare opmerking van je collega. Ik hoor juist van gelovigen dat ze voelen dat ze zich wél soort van moeten bewijzen. Door goede dingen te doen, of juist (bij de streng gereformeerden merkte ik dat) het idee dat je een zondig persoon bent en blijft. Dat je het eigenlijk juist nooit goed kan doen. En dat je berouw moet blijven tonen voor je zonden (en moet lijden door de zonden van Adam en Eva)
zondag 9 maart 2008 om 14:36
Dat van homoseksualiteit bijv heb ik ookw el wat moeite mee; het is toch erg dat je daar niet voor uit zou durven komen. Denk (en weet het ook wel van iemand persoonlijk) dat mensen zich daar echt heel rot onder kunnen voelen. Voor mij is de vergelijking met bijv een moordenaar echt verschrikkelijk. Ik kan daar dus ook echt niet bij met mn hoofd. Dit zal misschien niet de mening van iedereen zijn, maar er zijn vrij extreme groepen (zo ik ze dan noem) die dit dus écht vinden. Tegelijk zeggen ze wel dat ze iedereen respecteren en accepteren, want dat zij net zo goed hun zonden hebben. Maar wat ze van homoseksualiteit op zich vinden willen ze niet zeggen (zou te erg zijn blijkbaar).
God veroordeelt geen homosexuele mensen alleen doen de mensen of zoals iemand hiervoor eht schreef zijn personeel het wel en dan komen we weer op dat punt van veroordelen. God veroordeelt ze neit en zegt zelfs dat ze samen mogen wonen, maar dat er geen sprake mag zijn van gemeenschap.Persoonlijk heb ikzelf heel veel homosexuele vrienden ik veroordeel ze niet maar waardeer ze om wie ze zijn. Tuurlijk hebben we er gesprekken over en dat is voor beide kanten erg interessant, maar veroordelen nee dat staat nergens geschreven in de Bijbel.
@JSB: snap je punt van arrogantie wel, maar weet niet of ik het de juiste term vind. Ik heb wel gezegd dat het vanuit bepaald emensen zo op mij overkwam, maar (en dat was ook niet helemaal eerlijk van me, maar niet bewust gedaan) dat een vriendin van me die ook gelovig is het juist anders formuleert. En net als jonkie al zei, het juist zo jammer voor mij vond, dat ik niet in god geloofde. Dat ik al dat moois miste wat het haar boodt en dat ze me op zich nioet wilde overtuigen, maar me alleen wilde laten zien wat ik allemaal miste. Vond ik op zich wel een mooie insteek, en denk ook wel waar voor veel gelovigen (helaas niet alle denk ik). Het heeft mij echter niet dichter bij het geloof gebracht...
@Jonkie: bedankt voor de antwoorden weer; jij wordt mijn 'geloofsvraagbaak' . Moet zeggen dat ik het heel knap vind hoe je met de tegenslagen in je leven omgaat. Voor jou geeft het geloof je een soort berusting lijkt het; omdat je weet dat God een bedoeling met al je tegenslagen had kun je het accepteren en verder leven. Vind ik echt bewonderingswaardig, want voor mij zou het juist een extra teken zijn níet te geloven.
Hieronder een gedichtje wat mij heef tleren begrijpen waarom God sommige dingen doet en dat Hij het uit liefde doet zoals een vader en moeder ook dingen uit liefde doet voor hun kinderen
Vragen = krijgen
Ik bad om kracht.
En U gaf mij moeilijkheden om sterk van te worden
Ik bad om wijsheid
En U gaf mij problemen om te leren oplossen
Ik bad om voorspoed
En U gaf mij verstand en spierkracht om mee te werken
Ik bad om moed
En U gaf mij gevaren om te overwinnen
Ik bad om liefde
En U gaf mij mensen om te helpen
Ik bad om gunsten
En U gaf mij kansen
Ik ontving niets waar voor ik bad
En U gaf mij alles wat ik nodig had
Ook bedankt voor je antwoord over wie (heel lullig gezegd) belangrijker is. Voor mij is dit moeilijk voor te stellen dat god zó in je leven vertegenwoordigd is. Dat hij eigenlijk het belangrijkste is. Geldt dit voor meer/veel gelovigen? Vidn me dat zo meoilijk voor te stellen; je leeft in het hier en nu, met je familie, en je geeft meer om een God die je nog nooit ontmoet hebt (daar ga ik misschien al de fout in, want jij hebt hem waarschijnlijk wél vaak genoeg ontmoet volgens jou) (wat is het toch allemaal ingewikkeld, haha )
Tenslotte, wat betreft die relatie: kan me voorstellen dat dat heel lastig is; het is toch een heel belangrijk deel van je leven, het geloof (misschien wel het belangrijkste voor jou). En een partner die heel anders denkt over de basic dingen (kan geloof zijn, maar kan ook op andere gebieden zijn, opvoeding bijv), dat lijkt me vrij lastg. Dan is het volgens mij een continu gevecht en wederzijds onbegrip (als dan niet bewust). Bij vrienden ligt dat toch anders.
Nog een vraag: hoe zit het met prestaties in je leven. In hoeverre kun je die toeschrijven aan je eigen kunnen? Of is het altijd iets wat god je gegeven heeft en wat god je wilde laten bereiken? Misschien werkt dit voor een gelovige anders, omdat die zijn hele zijn verbonden ziet met God en daarom ook alle prestaties aan god toeschrijft. Zeg je dus weleens: wat goed van me! Of is het eerder: bedankt god!
Prestaties lever je anar mijn mening grotendeels zelf maar zijn wel afkomstig van God Hij heeft immers de talenten gegeven om ze te gebruiken. Zelf heb ik ajren op prof niveau gezwommen dat talent heb ik van hem ontvangen en ik moest dat dus ook ontwikkelen, maar dat moest ik wel zelf doen. Maar als ik zo'n wedstrijd won dan dankte ik hem er wel voor. Maar ik heb ook verschillende studies met succes afgerond daar heeft Hij me bij geholpen, maar ik moest het wel zelf doen.
Ik heb soms wel het idee dat de positieve dingen in het leven aan god worden toegeschreven en zaken als oorlog aan de mens zelf. Ziekte is zo'n ding wat mensen op zich niet oevr zichzelf afroepen, maar ook niet gods 'schuld' lijkt zijn.
Ik denk dat positieve en negatieve dingen van god af komen, maar wat is positief en wat is negatief. Ik kan iets als heel negatief ervaren, maar later blijkt dat dit toch wijzer is geweest. alleen voelde het op dat moment niet zo voor mij zelf. Maar ik zie dat hetzelfde als je ouders je vroeger wat verboden dan dacht je waar slaat dat nou op maar later bleek eht toch wijzer terwijl je het zelf als negatief ervaarde. tenmisnte dat was bij mij zo.
En mocht god er wel achter zitten, en er een bedoeling mee hebben (wat jij eigenlijk al zei jonkie: dat Hij je vader wilde helpen door hem te laten sterven -ik kan hier niet goed bij-), welke dan toch? Er lijden miljoenen mensen honger, oorlogen worden aan de lopende band gevochten, zwaar zieke en gehandicate mensen komen ter wereld etc. Hoe is dit allemaal te rijmen met een goede en barmahartoge god. Ik kan dit niet en dit is voor mij ook wel een punt om het geloof 'af te schrijven'. Ik heb er al vaak over gepraat met mensen, maar ik snap het nog altijd niet.
Nog een voorbeeld, op mijn 22 ste wilde ik beginnen met een studie europees rechter die zou nog zeven ajar duren en ik ahd er echt zin in. De brief meost nog op de post en alles zou geregeld zijn, totdat in een weekend bleek dat ik een erge vorm van MS heb. voor mij was dit zo'n duidelijk antwoord dat ik niet voor die studie mocht gaan dat ik dan zelf te veel macht zou willen hebben. Nu zat die MS er al veel langer maar opd at moment werd mij wel duidelijk dat God die richting niet voor mij in petto had en ene ahlf jaar later werd duidelijk waarom niet ik nam namelijk het eigen bedrijf over iets waar ik nog nooit aan gedacht had en nu werk ik nog steeds in mijn eigen bedrijf. Ik zie het dat God me heeft gespaard voor een misstap, die voor mij als misstap gold niet voor een ander maar voor mijzelf en nu nu ben ik zelfgs blij dat ik eht heb, klinkt misschien vreemd met alle slechte dagen die er tussen door zitten, maar ik ben blij dat God mij wel heeft wakker geschud.
Is misschien heel moeilijk te begrijpen maar dan hoor ik het wel weer.
(Poeh, een heel verhaal )[/quote]
God veroordeelt geen homosexuele mensen alleen doen de mensen of zoals iemand hiervoor eht schreef zijn personeel het wel en dan komen we weer op dat punt van veroordelen. God veroordeelt ze neit en zegt zelfs dat ze samen mogen wonen, maar dat er geen sprake mag zijn van gemeenschap.Persoonlijk heb ikzelf heel veel homosexuele vrienden ik veroordeel ze niet maar waardeer ze om wie ze zijn. Tuurlijk hebben we er gesprekken over en dat is voor beide kanten erg interessant, maar veroordelen nee dat staat nergens geschreven in de Bijbel.
@JSB: snap je punt van arrogantie wel, maar weet niet of ik het de juiste term vind. Ik heb wel gezegd dat het vanuit bepaald emensen zo op mij overkwam, maar (en dat was ook niet helemaal eerlijk van me, maar niet bewust gedaan) dat een vriendin van me die ook gelovig is het juist anders formuleert. En net als jonkie al zei, het juist zo jammer voor mij vond, dat ik niet in god geloofde. Dat ik al dat moois miste wat het haar boodt en dat ze me op zich nioet wilde overtuigen, maar me alleen wilde laten zien wat ik allemaal miste. Vond ik op zich wel een mooie insteek, en denk ook wel waar voor veel gelovigen (helaas niet alle denk ik). Het heeft mij echter niet dichter bij het geloof gebracht...
@Jonkie: bedankt voor de antwoorden weer; jij wordt mijn 'geloofsvraagbaak' . Moet zeggen dat ik het heel knap vind hoe je met de tegenslagen in je leven omgaat. Voor jou geeft het geloof je een soort berusting lijkt het; omdat je weet dat God een bedoeling met al je tegenslagen had kun je het accepteren en verder leven. Vind ik echt bewonderingswaardig, want voor mij zou het juist een extra teken zijn níet te geloven.
Hieronder een gedichtje wat mij heef tleren begrijpen waarom God sommige dingen doet en dat Hij het uit liefde doet zoals een vader en moeder ook dingen uit liefde doet voor hun kinderen
Vragen = krijgen
Ik bad om kracht.
En U gaf mij moeilijkheden om sterk van te worden
Ik bad om wijsheid
En U gaf mij problemen om te leren oplossen
Ik bad om voorspoed
En U gaf mij verstand en spierkracht om mee te werken
Ik bad om moed
En U gaf mij gevaren om te overwinnen
Ik bad om liefde
En U gaf mij mensen om te helpen
Ik bad om gunsten
En U gaf mij kansen
Ik ontving niets waar voor ik bad
En U gaf mij alles wat ik nodig had
Ook bedankt voor je antwoord over wie (heel lullig gezegd) belangrijker is. Voor mij is dit moeilijk voor te stellen dat god zó in je leven vertegenwoordigd is. Dat hij eigenlijk het belangrijkste is. Geldt dit voor meer/veel gelovigen? Vidn me dat zo meoilijk voor te stellen; je leeft in het hier en nu, met je familie, en je geeft meer om een God die je nog nooit ontmoet hebt (daar ga ik misschien al de fout in, want jij hebt hem waarschijnlijk wél vaak genoeg ontmoet volgens jou) (wat is het toch allemaal ingewikkeld, haha )
Tenslotte, wat betreft die relatie: kan me voorstellen dat dat heel lastig is; het is toch een heel belangrijk deel van je leven, het geloof (misschien wel het belangrijkste voor jou). En een partner die heel anders denkt over de basic dingen (kan geloof zijn, maar kan ook op andere gebieden zijn, opvoeding bijv), dat lijkt me vrij lastg. Dan is het volgens mij een continu gevecht en wederzijds onbegrip (als dan niet bewust). Bij vrienden ligt dat toch anders.
Nog een vraag: hoe zit het met prestaties in je leven. In hoeverre kun je die toeschrijven aan je eigen kunnen? Of is het altijd iets wat god je gegeven heeft en wat god je wilde laten bereiken? Misschien werkt dit voor een gelovige anders, omdat die zijn hele zijn verbonden ziet met God en daarom ook alle prestaties aan god toeschrijft. Zeg je dus weleens: wat goed van me! Of is het eerder: bedankt god!
Prestaties lever je anar mijn mening grotendeels zelf maar zijn wel afkomstig van God Hij heeft immers de talenten gegeven om ze te gebruiken. Zelf heb ik ajren op prof niveau gezwommen dat talent heb ik van hem ontvangen en ik moest dat dus ook ontwikkelen, maar dat moest ik wel zelf doen. Maar als ik zo'n wedstrijd won dan dankte ik hem er wel voor. Maar ik heb ook verschillende studies met succes afgerond daar heeft Hij me bij geholpen, maar ik moest het wel zelf doen.
Ik heb soms wel het idee dat de positieve dingen in het leven aan god worden toegeschreven en zaken als oorlog aan de mens zelf. Ziekte is zo'n ding wat mensen op zich niet oevr zichzelf afroepen, maar ook niet gods 'schuld' lijkt zijn.
Ik denk dat positieve en negatieve dingen van god af komen, maar wat is positief en wat is negatief. Ik kan iets als heel negatief ervaren, maar later blijkt dat dit toch wijzer is geweest. alleen voelde het op dat moment niet zo voor mij zelf. Maar ik zie dat hetzelfde als je ouders je vroeger wat verboden dan dacht je waar slaat dat nou op maar later bleek eht toch wijzer terwijl je het zelf als negatief ervaarde. tenmisnte dat was bij mij zo.
En mocht god er wel achter zitten, en er een bedoeling mee hebben (wat jij eigenlijk al zei jonkie: dat Hij je vader wilde helpen door hem te laten sterven -ik kan hier niet goed bij-), welke dan toch? Er lijden miljoenen mensen honger, oorlogen worden aan de lopende band gevochten, zwaar zieke en gehandicate mensen komen ter wereld etc. Hoe is dit allemaal te rijmen met een goede en barmahartoge god. Ik kan dit niet en dit is voor mij ook wel een punt om het geloof 'af te schrijven'. Ik heb er al vaak over gepraat met mensen, maar ik snap het nog altijd niet.
Nog een voorbeeld, op mijn 22 ste wilde ik beginnen met een studie europees rechter die zou nog zeven ajar duren en ik ahd er echt zin in. De brief meost nog op de post en alles zou geregeld zijn, totdat in een weekend bleek dat ik een erge vorm van MS heb. voor mij was dit zo'n duidelijk antwoord dat ik niet voor die studie mocht gaan dat ik dan zelf te veel macht zou willen hebben. Nu zat die MS er al veel langer maar opd at moment werd mij wel duidelijk dat God die richting niet voor mij in petto had en ene ahlf jaar later werd duidelijk waarom niet ik nam namelijk het eigen bedrijf over iets waar ik nog nooit aan gedacht had en nu werk ik nog steeds in mijn eigen bedrijf. Ik zie het dat God me heeft gespaard voor een misstap, die voor mij als misstap gold niet voor een ander maar voor mijzelf en nu nu ben ik zelfgs blij dat ik eht heb, klinkt misschien vreemd met alle slechte dagen die er tussen door zitten, maar ik ben blij dat God mij wel heeft wakker geschud.
Is misschien heel moeilijk te begrijpen maar dan hoor ik het wel weer.
(Poeh, een heel verhaal )[/quote]
