Overig
alle pijlers
De stront blijft steeds plakken!
donderdag 18 oktober 2007 om 22:37
http://www.10071.07sc.thinkquest.nl/index2.htm
en dan " FILMPJE " aanklikken
en dan " FILMPJE " aanklikken
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
donderdag 18 oktober 2007 om 22:40
voor Antonio :
http://www.vkmag.com/media/poepeter/
NIETTTTTTTTTTT voor mensen met een zwakke maag .
http://www.vkmag.com/media/poepeter/
NIETTTTTTTTTTT voor mensen met een zwakke maag .
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
donderdag 18 oktober 2007 om 22:46
Poep
door Jeroen op 1 Aug 2007, 16:41
(update: 27 Sep 2007, 11:10)
Eerst kijk ik naar links, dan naar rechts. Snel glip ik het toilet binnen en zie uit mijn ooghoek nog net hoe die prachtige vrouw richting mijn toilet loopt. Die vrouw waarvoor ik al de hele week mijn buikje intrek en mijn rug recht. Zij blijft wachten voor mijn deur. Paniek maakt zich van mij meester.
Mijn sluitspier stuurt sinds twee dagen seintjes naar mijn hersenen: “Vol is vol!”. Mijn hersenen sturen al twee dagen seintjes terug: “Buitenkunst is nog maar vijf dagen”. Mijn sluitspier heeft het zojuist gewonnen en ik moet verschrikkelijk nodig poepen. Ik kan het niet mooier maken. Het gênante van poep is dat het ruikt. Minimaal een aantal uur.
Zojuist heb ik een procedure bedacht om de overlast tot het minimum te beperken. Met grote kracht pers ik mijn drol richting vrijheid. Terwijl deze in het luchtledige zweeft, trek ik geroutineerd door zodat de drol met een vloeiende beweging wordt afgevoerd. Scheikundig gezien kan een drol onderwater geen stank veroorzaken heb ik me bedacht. Plons, plons, galmt het in de kleine ruimte. Een penetrante geur maakt zicht meester over het hokje en de directe omgeving. Poepen is niet alleen vaste stof. Poepen is ook gas. En gas stinkt. Er valt niets meer te ontkennen.
Buiten hoor ik de vrouw door mijn deur heen denken: “gadverdamme!”. Ze heeft vast alles in geuren en kleuren meegemaakt. Ik schaam me diep en trek mijn broek omhoog. Ze zal toch wel begrijpen.. ik bedoel, het is toch heel natuurlijk.. iedereen hier.. Het leed is geschied. Ik kan alleen nog maar de schade zo veel mogelijk beperken. Snel controleer ik de binnenkant van de pot op resten en ga er voor de zekerheid toch nog even met een borsteltje langs.
En dan komt het ergste. De confrontatie. Het liefst kruip ik via een kier in het plafond naar buiten. Ik tel af van drie naar nul en starend naar de vloer doe ik de deur van het slot. Ik glip zonder oogcontact te maken door de smalle deuropening. “Mijn voorganger..” mompel ik nog, maar ik weet dat dit het alleen maar erger maakt. “Ja, ja”, kan ik haar nog net horen zeggen.
Verhaal voor de bundel "Gênante Verhalen", geschreven tijdens Buitenkunst 2007 | Literaire Column olv Hester Macrander
door Jeroen op 1 Aug 2007, 16:41
(update: 27 Sep 2007, 11:10)
Eerst kijk ik naar links, dan naar rechts. Snel glip ik het toilet binnen en zie uit mijn ooghoek nog net hoe die prachtige vrouw richting mijn toilet loopt. Die vrouw waarvoor ik al de hele week mijn buikje intrek en mijn rug recht. Zij blijft wachten voor mijn deur. Paniek maakt zich van mij meester.
Mijn sluitspier stuurt sinds twee dagen seintjes naar mijn hersenen: “Vol is vol!”. Mijn hersenen sturen al twee dagen seintjes terug: “Buitenkunst is nog maar vijf dagen”. Mijn sluitspier heeft het zojuist gewonnen en ik moet verschrikkelijk nodig poepen. Ik kan het niet mooier maken. Het gênante van poep is dat het ruikt. Minimaal een aantal uur.
Zojuist heb ik een procedure bedacht om de overlast tot het minimum te beperken. Met grote kracht pers ik mijn drol richting vrijheid. Terwijl deze in het luchtledige zweeft, trek ik geroutineerd door zodat de drol met een vloeiende beweging wordt afgevoerd. Scheikundig gezien kan een drol onderwater geen stank veroorzaken heb ik me bedacht. Plons, plons, galmt het in de kleine ruimte. Een penetrante geur maakt zicht meester over het hokje en de directe omgeving. Poepen is niet alleen vaste stof. Poepen is ook gas. En gas stinkt. Er valt niets meer te ontkennen.
Buiten hoor ik de vrouw door mijn deur heen denken: “gadverdamme!”. Ze heeft vast alles in geuren en kleuren meegemaakt. Ik schaam me diep en trek mijn broek omhoog. Ze zal toch wel begrijpen.. ik bedoel, het is toch heel natuurlijk.. iedereen hier.. Het leed is geschied. Ik kan alleen nog maar de schade zo veel mogelijk beperken. Snel controleer ik de binnenkant van de pot op resten en ga er voor de zekerheid toch nog even met een borsteltje langs.
En dan komt het ergste. De confrontatie. Het liefst kruip ik via een kier in het plafond naar buiten. Ik tel af van drie naar nul en starend naar de vloer doe ik de deur van het slot. Ik glip zonder oogcontact te maken door de smalle deuropening. “Mijn voorganger..” mompel ik nog, maar ik weet dat dit het alleen maar erger maakt. “Ja, ja”, kan ik haar nog net horen zeggen.
Verhaal voor de bundel "Gênante Verhalen", geschreven tijdens Buitenkunst 2007 | Literaire Column olv Hester Macrander
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
donderdag 18 oktober 2007 om 22:46
vrijdag 19 oktober 2007 om 08:52
quote:pepertje schreef op 18 oktober 2007 @ 21:20:
Oooh Moppetoet,
Je moet geen keukenpapiertjes in de toilet doen, die lossen niet op in t water, krijg je verstoppng van.. in de toilet dan Dat geldt niet alleen voor keukenpapiertjes, maar ook voor baby-billen-doekjes en Glorixdoekjes. Het waterschap en de riooldienst worden er knettergek van.
Oooh Moppetoet,
Je moet geen keukenpapiertjes in de toilet doen, die lossen niet op in t water, krijg je verstoppng van.. in de toilet dan Dat geldt niet alleen voor keukenpapiertjes, maar ook voor baby-billen-doekjes en Glorixdoekjes. Het waterschap en de riooldienst worden er knettergek van.
