Overig
alle pijlers
Dringend! Dank je wel.
vrijdag 2 februari 2007 om 13:15
DAg,
Ik heb een vraag: Weet iemand van jullie of het zo is dat wanneer iemand overlijdt de schulden (IB-lening....nog niet afgeronde studie etc) direct overgaan op de ouders. Ik ben 22 jaar...en woon niet meer thuis.
Tweede vraag is of jullie weten dat wanneer iemand een testament schrijft, deze alleen goedgekeurd wordt mits deze opgemaakt is door de notaris, of kan het ook zo zijn dat het hoe dan ook in behandeling wordt genomen door officiele instanties, mits er een getuige is die het heeft ondertekend. En wordt het uberhaupt in behandeling genomen, als jij zelf zonder getuigen e.d. d testament hebt geschreven.
De derde en tevens laatste vraag is: Stel je neemt nu een overlijdenisverzekering. Is deze dan ook per direct van kracht, laten we zeggen wanneer je de eerste termijn hebt betaald. Of wordt de rekening hoe dan ook gepresenteerd bij de nabestaanden?
BEste lezers, ik weet dat mijn schrijfstijl te wensen over laat en dat bepaalde gedeeltes niet duidelijk geformuleerd zijn, desondanks hoop ik dat jullie mijn vraagstelling begrijpen en er op zullen antwoorden, mits jullie er verstand van/ervaring mee hebben.
Bedankt!
Ik heb een vraag: Weet iemand van jullie of het zo is dat wanneer iemand overlijdt de schulden (IB-lening....nog niet afgeronde studie etc) direct overgaan op de ouders. Ik ben 22 jaar...en woon niet meer thuis.
Tweede vraag is of jullie weten dat wanneer iemand een testament schrijft, deze alleen goedgekeurd wordt mits deze opgemaakt is door de notaris, of kan het ook zo zijn dat het hoe dan ook in behandeling wordt genomen door officiele instanties, mits er een getuige is die het heeft ondertekend. En wordt het uberhaupt in behandeling genomen, als jij zelf zonder getuigen e.d. d testament hebt geschreven.
De derde en tevens laatste vraag is: Stel je neemt nu een overlijdenisverzekering. Is deze dan ook per direct van kracht, laten we zeggen wanneer je de eerste termijn hebt betaald. Of wordt de rekening hoe dan ook gepresenteerd bij de nabestaanden?
BEste lezers, ik weet dat mijn schrijfstijl te wensen over laat en dat bepaalde gedeeltes niet duidelijk geformuleerd zijn, desondanks hoop ik dat jullie mijn vraagstelling begrijpen en er op zullen antwoorden, mits jullie er verstand van/ervaring mee hebben.
Bedankt!
zaterdag 3 februari 2007 om 19:23
Lieve Ana, een andere vraag. Ik lees over je vriendinnen en je teleurstelling hoe ze op dingen en op jou reageren. Zou je het misschien prettig vinden hier met forummers te praten? Niet iedereen zal misschien hetzelfde als jou denken maar misschien kan je jouw hart luchten en kijken hoe je met dingen zou kunnen omgaan. Ik weet zeker dat er veel forummers hier zijn die je willen steunen.
Als je tot je oren in de soep zit, zie je de gehaktballen pas naast je drijven.
zaterdag 3 februari 2007 om 19:37
Lepa_ana, jouw schreeuw op dit topic is hartverscheurend!
Meis, ik kan levendig voorstellen dat je in jouw situatie er geen gat meer in ziet en eruit stappen een zegen lijkt.
Ooit heb ik in een vergelijkbare situatie gezeten. Ook ik had 'het' gehad met het leven, was er klaar mee, zag geen lichtpuntjes meer voor de toekomst.
Heb serieus overwogen om er ook mee te kappen. Het leek me heerlijk.
Toch ben ik er nog.
Op het moment van het diepste diepste heb ik namelijk een afspraak met mezelf gemaakt: ik had mezelf nog één jaar gegeven voordat ik mijn plan ten uitvoer zou brengen. Eén jaar waarin ik mijn uiterste best zou doen om eruit te halen wat er mogelijk nog in zou zitten.
Dat was ik aan mezelf, het leven en mijn naasten verplicht, zo voelde ik dat. Eén jaar zou ik nog uit kunnen zingen. Ik zou af kunnen tellen als ik dat prettig zou vinden. Maar in dat jaar mòest ik mijn best doen om te zien wat het leven me nog te bieden had en daarvoor moest ik alles gebruiken wat ik ter beschikking had.
Ik ben er nog Lepa-ana en dit moment ligt alweer heel wat jaren achter me.
In mijn 'jaar voor de daad' is er vanalles gebeurd. Het was niet echt een geweldig jaar, maar het heeft me doen relativeren. Wat toen zo onoverkomelijk leek, werd langzaam overkomelijk...ebte weg...verdween.
Langzaam kwam er iets van levenslust terug...ik deed andere dingen...leerde andere mensen kennen...kortom mijn situatie en mijn instelling veranderde.
Dit wilde ik jou graag meegeven in jouw overwegingen van nu.
Alles in het leven is relatief Lepa_ana en wat nu het einde lijkt, kan jouw nieuwe begin zijn.
Geef jezelf ook nog één jaar en haal alles eruit wat erin zit. Probeer...eventueel met hulp....vind uit....doe.....
Eén jaar.....omdat het leven zo kostbaar is!!!
Ik denk aan je,
Reina *;
Meis, ik kan levendig voorstellen dat je in jouw situatie er geen gat meer in ziet en eruit stappen een zegen lijkt.
Ooit heb ik in een vergelijkbare situatie gezeten. Ook ik had 'het' gehad met het leven, was er klaar mee, zag geen lichtpuntjes meer voor de toekomst.
Heb serieus overwogen om er ook mee te kappen. Het leek me heerlijk.
Toch ben ik er nog.
Op het moment van het diepste diepste heb ik namelijk een afspraak met mezelf gemaakt: ik had mezelf nog één jaar gegeven voordat ik mijn plan ten uitvoer zou brengen. Eén jaar waarin ik mijn uiterste best zou doen om eruit te halen wat er mogelijk nog in zou zitten.
Dat was ik aan mezelf, het leven en mijn naasten verplicht, zo voelde ik dat. Eén jaar zou ik nog uit kunnen zingen. Ik zou af kunnen tellen als ik dat prettig zou vinden. Maar in dat jaar mòest ik mijn best doen om te zien wat het leven me nog te bieden had en daarvoor moest ik alles gebruiken wat ik ter beschikking had.
Ik ben er nog Lepa-ana en dit moment ligt alweer heel wat jaren achter me.
In mijn 'jaar voor de daad' is er vanalles gebeurd. Het was niet echt een geweldig jaar, maar het heeft me doen relativeren. Wat toen zo onoverkomelijk leek, werd langzaam overkomelijk...ebte weg...verdween.
Langzaam kwam er iets van levenslust terug...ik deed andere dingen...leerde andere mensen kennen...kortom mijn situatie en mijn instelling veranderde.
Dit wilde ik jou graag meegeven in jouw overwegingen van nu.
Alles in het leven is relatief Lepa_ana en wat nu het einde lijkt, kan jouw nieuwe begin zijn.
Geef jezelf ook nog één jaar en haal alles eruit wat erin zit. Probeer...eventueel met hulp....vind uit....doe.....
Eén jaar.....omdat het leven zo kostbaar is!!!
Ik denk aan je,
Reina *;
zaterdag 3 februari 2007 om 19:39
zaterdag 3 februari 2007 om 19:41
Ana niemand zegt dat je bang moet zijn voor de dood, ik ben ook niet bang, sterker nog ik ben er klaar voor iedere dag weer, juist omdat we niet weten wanneer je laatste dag is en daarom moet je leren bij de dag te leven. Je zorgen maken voor morgen heeft geen zin, want de dag van morgen ligt niet in jou hand Ana, als dat lukt dan voel je je al stukken beter omdat je het gevoel hebt dat elke dag je laatste kan zijn, begrijp je wat ik bedoel? ik zeg ook niet dat ik bewust met zulke gedachten rond loopt maar ik vergeet dat ook niet. Leef bij de dag meid, en probeer te geniten van de kleine dingen om je heen, zoals Qwertu zei.
Weet je wat mij uiteindelijk tegenhield? want ja pillen slikken en in je polsen snijden is anders dan voor een trein springen, dan weet je zeker dat je dood bent, maar ik ben gelovig en geloof ook dat als ik een einde aan mijn leven had gemaakt dat ik niet bij God terecht zou komen, ik was waanhopig want ik wou God gehoorzaam zijn. Een kennis van mij (14 jaar)heeft zelfmoord geplegen door te springen van een flat, we zaten in de zelfde koor, zij had psychische problemen, je zag aan haar dat ze het gevoel had niet bij te horen, een vis buiten water, ondanks de aandacht die ze kreeg van ons en de liefde die we gaven was zij altijd afwezig, ze werd altijd gepest op school en was de meeste onzekere meisje die ik ooit heb ontmoet, haar enige verlange was bij God te zijn waar ze haar zelf kon zijn en dat zei ze ook altijd. Ik ben van overtuigt dat ze nu bij God is waar ze veilig is, ik kan me niet voorstellen dat ze in de hel zit te branden terwijl haar verlangen was om bij God te zijn, maar wil jij die risico nemen? je weet dat ons geloof zelfdoding straft, zelfmoord is geen oplossing Ana, ik wil ooit bij God zijn maar niet door mijn eigen doen maar wanneer Hij dat wilt, en die tijd zal komen maar ik geniet nu van mijn leven ondanks alle tegenslagen en die heb ik ook, maar ik leef voor mijn 2 kinderen en voor God en geen dag gaat voorbij dat ik niet Zijn aanwezigheid en liefde in mijn leven voel. Heb ook dagen en tijden dat ik graag zou willen opgeven met alle rust zonder waanhoop, alsof ik klaar ben hier, maar als ik mijn kids aankijk dan weet ik dat ze me nodig hebben en jij bent ook nodig voor iemand anders je bent een waardevolle mens die niet voor niets op deze wereld rond loopt
Nogmaals als je mij in vertrouwen wilt nemen, kan je me mailen, ik wil ook alleen naar je luisteren zelfs een vriendin zijn, van die heb je nooit genoeg:)*;
Weet je wat mij uiteindelijk tegenhield? want ja pillen slikken en in je polsen snijden is anders dan voor een trein springen, dan weet je zeker dat je dood bent, maar ik ben gelovig en geloof ook dat als ik een einde aan mijn leven had gemaakt dat ik niet bij God terecht zou komen, ik was waanhopig want ik wou God gehoorzaam zijn. Een kennis van mij (14 jaar)heeft zelfmoord geplegen door te springen van een flat, we zaten in de zelfde koor, zij had psychische problemen, je zag aan haar dat ze het gevoel had niet bij te horen, een vis buiten water, ondanks de aandacht die ze kreeg van ons en de liefde die we gaven was zij altijd afwezig, ze werd altijd gepest op school en was de meeste onzekere meisje die ik ooit heb ontmoet, haar enige verlange was bij God te zijn waar ze haar zelf kon zijn en dat zei ze ook altijd. Ik ben van overtuigt dat ze nu bij God is waar ze veilig is, ik kan me niet voorstellen dat ze in de hel zit te branden terwijl haar verlangen was om bij God te zijn, maar wil jij die risico nemen? je weet dat ons geloof zelfdoding straft, zelfmoord is geen oplossing Ana, ik wil ooit bij God zijn maar niet door mijn eigen doen maar wanneer Hij dat wilt, en die tijd zal komen maar ik geniet nu van mijn leven ondanks alle tegenslagen en die heb ik ook, maar ik leef voor mijn 2 kinderen en voor God en geen dag gaat voorbij dat ik niet Zijn aanwezigheid en liefde in mijn leven voel. Heb ook dagen en tijden dat ik graag zou willen opgeven met alle rust zonder waanhoop, alsof ik klaar ben hier, maar als ik mijn kids aankijk dan weet ik dat ze me nodig hebben en jij bent ook nodig voor iemand anders je bent een waardevolle mens die niet voor niets op deze wereld rond loopt
Nogmaals als je mij in vertrouwen wilt nemen, kan je me mailen, ik wil ook alleen naar je luisteren zelfs een vriendin zijn, van die heb je nooit genoeg:)*;
zaterdag 3 februari 2007 om 19:47
Lieve Ana,
Net als de anderen op dit topic heb ik de hele tijd meegelezen en ook ik vind het hartverscheurend. Ik herken je verhaal zo goed! Ik heb ook heel lang gedacht dat ik er niet toe deed, dat niemand echt geinteresseerd was in hoe het met mij ging, dat niemand me zou missen als ik er niet meer zou zijn, dat dat dus maar het beste was.
Ik weet dat je deze dingen leest en denkt: maar jullie kennen me toch niet echt. En dat je waarschijnlijk niemand zult mailen of bellen, omdat je ons niet kent. Ik kreeg dat ook wel eens aangeboden van vreemden of mensen die verder bij me vandaan stonden en dan deed ik daar niks mee, terwijl ik me wel heel eenzaam voelde.
Mijn ouders snapten er ook niks van, wisten het niet en begrepen het niet. En dat geldt ook voor veel vriendinnen. En dat maakt je nog eenzamer en verdrietiger.
Ik hoop echt dat je iets hebt aan dit topic, aan ons allemaal en wat we schrijven. En als je mij eens mailen wilt: helemaal prima! met mij gaat het nu een heel stuk beter, ik kan echt weer genieten van dingen en ik ben zo blij dat ik er nooit een einde aan gemaakt heb! maar dat moet je wel zelf doen, al kun je er heel veel bij geholpen worden.
Zoek iemand op, iemand van hier (mij, Mylene, iemand anders), een vriendin die je nog wel vertrouwt, een hulpverlener, maar alsjeblieft denk niet dat het niet beter kan worden!
Heel veel liefs en houd contact met ons,
Smoon
Net als de anderen op dit topic heb ik de hele tijd meegelezen en ook ik vind het hartverscheurend. Ik herken je verhaal zo goed! Ik heb ook heel lang gedacht dat ik er niet toe deed, dat niemand echt geinteresseerd was in hoe het met mij ging, dat niemand me zou missen als ik er niet meer zou zijn, dat dat dus maar het beste was.
Ik weet dat je deze dingen leest en denkt: maar jullie kennen me toch niet echt. En dat je waarschijnlijk niemand zult mailen of bellen, omdat je ons niet kent. Ik kreeg dat ook wel eens aangeboden van vreemden of mensen die verder bij me vandaan stonden en dan deed ik daar niks mee, terwijl ik me wel heel eenzaam voelde.
Mijn ouders snapten er ook niks van, wisten het niet en begrepen het niet. En dat geldt ook voor veel vriendinnen. En dat maakt je nog eenzamer en verdrietiger.
Ik hoop echt dat je iets hebt aan dit topic, aan ons allemaal en wat we schrijven. En als je mij eens mailen wilt: helemaal prima! met mij gaat het nu een heel stuk beter, ik kan echt weer genieten van dingen en ik ben zo blij dat ik er nooit een einde aan gemaakt heb! maar dat moet je wel zelf doen, al kun je er heel veel bij geholpen worden.
Zoek iemand op, iemand van hier (mij, Mylene, iemand anders), een vriendin die je nog wel vertrouwt, een hulpverlener, maar alsjeblieft denk niet dat het niet beter kan worden!
Heel veel liefs en houd contact met ons,
Smoon
zaterdag 3 februari 2007 om 19:55
quote:
@ Mylenevalerie,
Het siert je dat je zo met TO meedenkt en voelt, maar denk je ook een beetje aan jezelf?
Uit je postings maak ik op dat je zelf ook het nodige achter de rug hebt op dit gebied. Ik hoop dat je je niet teveel laat meesleuren en misschien daarmee jezelf geen goed doet.
Groetjes,
Ja ik ben nu ff kapot. Morgen na 10 uur kom ik hier ook niet meer. Ik kan nu ff niet stoppen met janken. Het doet mij erg veel. Ik trek het mij erg aan.
Lieve Roma, je woorden doen mij zoveel pijn. Mijn vader was echt een goed mens, van huis uit ook gelovig. Ik zeg je heel eerlijk, hij heeft zijn hele leven geleefd voor een "zo goed mogelijke maatschappij". Mijn vader en broertje zijn ook denk ik in goede handen. 38 jaar en 16 jaar is natuurlijk niet wat je verwacht maar ik weet zeker dat ze door en door goed waren.
@ Mylenevalerie,
Het siert je dat je zo met TO meedenkt en voelt, maar denk je ook een beetje aan jezelf?
Uit je postings maak ik op dat je zelf ook het nodige achter de rug hebt op dit gebied. Ik hoop dat je je niet teveel laat meesleuren en misschien daarmee jezelf geen goed doet.
Groetjes,
Ja ik ben nu ff kapot. Morgen na 10 uur kom ik hier ook niet meer. Ik kan nu ff niet stoppen met janken. Het doet mij erg veel. Ik trek het mij erg aan.
Lieve Roma, je woorden doen mij zoveel pijn. Mijn vader was echt een goed mens, van huis uit ook gelovig. Ik zeg je heel eerlijk, hij heeft zijn hele leven geleefd voor een "zo goed mogelijke maatschappij". Mijn vader en broertje zijn ook denk ik in goede handen. 38 jaar en 16 jaar is natuurlijk niet wat je verwacht maar ik weet zeker dat ze door en door goed waren.
Als je tot je oren in de soep zit, zie je de gehaktballen pas naast je drijven.
zaterdag 3 februari 2007 om 19:55
Lees dit topic voor het eerst. Weet niet wat ik nog toe kan voegen aan alle verhalen, adviezen en hugs die er al gegeven zijn. Weet wel dat ik halverwege opeens dacht, stel je voor dat Ana een vriendin van mij blijkt te zijn. Hoe erg moet het dan zijn om er echter te komen dat die schijnbaar vrolijke meid heel verdrietig en moedeloos is.
Daarom hoop ik dat je niet alleen ons (jouw forumleven), maar ook mensen irl (jouw echte leven) durft te gaan vertellen hoe je je voelt, waar je bang voor bent en wat je plannen zijn. Omdat pas dan de mensen om jou heen kunnen laten zien wat jij voor hen betekent. En wat zij voor jou kunnen betekenen.
Beste onbekende Ana, spreek een goede bekende van jou aan. Bedenk en plan alles niet alleen. Want daarmee doe je jouw leven en jouw belang zo'n onrecht aan. Je eigen gedachten blijven malen en malen en denken nu dat dit de oplossing is. Ik hoop zo dat je positieve feedback irl krijgt die jouw blik op het leven en de wereld zal doen veranderen.
Hou vol ,stel uit wat je wilt doen, geef iedereen om je heen, maar vooral jezelf!!!! nog een nieuwe kans.
*;*;*;*;*;*;*;*;*;*;*;*;*;*;*;*;*;*;*;*;*;*;*;
Daarom hoop ik dat je niet alleen ons (jouw forumleven), maar ook mensen irl (jouw echte leven) durft te gaan vertellen hoe je je voelt, waar je bang voor bent en wat je plannen zijn. Omdat pas dan de mensen om jou heen kunnen laten zien wat jij voor hen betekent. En wat zij voor jou kunnen betekenen.
Beste onbekende Ana, spreek een goede bekende van jou aan. Bedenk en plan alles niet alleen. Want daarmee doe je jouw leven en jouw belang zo'n onrecht aan. Je eigen gedachten blijven malen en malen en denken nu dat dit de oplossing is. Ik hoop zo dat je positieve feedback irl krijgt die jouw blik op het leven en de wereld zal doen veranderen.
Hou vol ,stel uit wat je wilt doen, geef iedereen om je heen, maar vooral jezelf!!!! nog een nieuwe kans.
*;*;*;*;*;*;*;*;*;*;*;*;*;*;*;*;*;*;*;*;*;*;*;
zaterdag 3 februari 2007 om 19:59
zaterdag 3 februari 2007 om 20:02
Quertu, wat zeg je dat prachtig. En hoe wáár het is!
Eigenlijk heb ik het -achteraf gezien- net zo beleefd in mijn jaar-in-overweging.
En het klopt ontzettend wat je zegt over die bodem van de put.
Die moet je bereiken om weer naar boven te kunnen gaan.
Lepa_ana, ik hoop echt dat je de woorden van quertu in overdenking wilt nemen. Geef jezelf tijd...een beetje tijd is het minste wat je nemen.
Eigenlijk heb ik het -achteraf gezien- net zo beleefd in mijn jaar-in-overweging.
En het klopt ontzettend wat je zegt over die bodem van de put.
Die moet je bereiken om weer naar boven te kunnen gaan.
Lepa_ana, ik hoop echt dat je de woorden van quertu in overdenking wilt nemen. Geef jezelf tijd...een beetje tijd is het minste wat je nemen.
zaterdag 3 februari 2007 om 20:03
Sorry Mvtje ik begrijp dat je dat niet kan begrijpen en heb getwijfeld maar ik moest het zeggen, Ana is gelovig net als ik dan begrijp ze hoop ik waarom ik dat zeg, ik kan me voorstellen dat jij het niet wilt horen als ik het egens anders kon zeggen deed ik dat wel, wil je niet kwetsen met mijn woorden, en je hoef ze niet serieus te nemen als je niet wilt, voel je niet angesproken. Ik mail je wel*;
zaterdag 3 februari 2007 om 20:08
Misschien heeft je moeder geen idee hoe ze je moet bereiken, Ana. Misschien kan ze zelfs haar eigen gevoel niet bereiken. Dat zij niet uitreikt naar jou betekent niet dat jouw leven waardeloos is, echt niet. Als de warmte niet van haar af kan komen, zoek naar die andere mensen in je leven die jou warmte gaan bieden, al is het maar een sprankje af en toe, totdat je je eigen warmte voelt.
zaterdag 3 februari 2007 om 20:09
quote:
quote: propje reageerde
@ Mylenevalerie,
Het siert je dat je zo met TO meedenkt en voelt, maar denk je ook een beetje aan jezelf?
Uit je postings maak ik op dat je zelf ook het nodige achter de rug hebt op dit gebied. Ik hoop dat je je niet teveel laat meesleuren en misschien daarmee jezelf geen goed doet.
Groetjes,
Ja ik ben nu ff kapot. Morgen na 10 uur kom ik hier ook niet meer. Ik kan nu ff niet stoppen met janken. Het doet mij erg veel. Ik trek het mij erg aan.
Lieve Roma, je woorden doen mij zoveel pijn. Mijn vader was echt een goed mens, van huis uit ook gelovig. Ik zeg je heel eerlijk, hij heeft zijn hele leven geleefd voor een "zo goed mogelijke maatschappij". Mijn vader en broertje zijn ook denk ik in goede handen. 38 jaar en 16 jaar is natuurlijk niet wat je verwacht maar ik weet zeker dat ze door en door goed waren. Zie dit nu pas Mvtje, jeeitje lieverd ik wil je niet kwetsen en dat is niet de bedoeling, ik heb het niet voor het zeggen, ik geloof in een hemel en een hel maar ik weet niet wie waar heen gaat maar ik neemt het wel heeeel erg serieus, tuurlijk waren je pa en broer lieve mensen, God is genadig en ik zeg niet dat ze in de hel branden, mijn woorden zijn mss heel hard en confronterent maar ik probeer echt eerlijk te zijn tegen Ana en iedereen die met zulke gedachten rond loopt, DIT IS GEEN OPLOSSING!! zeg ik dus echt oprecht uit mijn hart
quote: propje reageerde
@ Mylenevalerie,
Het siert je dat je zo met TO meedenkt en voelt, maar denk je ook een beetje aan jezelf?
Uit je postings maak ik op dat je zelf ook het nodige achter de rug hebt op dit gebied. Ik hoop dat je je niet teveel laat meesleuren en misschien daarmee jezelf geen goed doet.
Groetjes,
Ja ik ben nu ff kapot. Morgen na 10 uur kom ik hier ook niet meer. Ik kan nu ff niet stoppen met janken. Het doet mij erg veel. Ik trek het mij erg aan.
Lieve Roma, je woorden doen mij zoveel pijn. Mijn vader was echt een goed mens, van huis uit ook gelovig. Ik zeg je heel eerlijk, hij heeft zijn hele leven geleefd voor een "zo goed mogelijke maatschappij". Mijn vader en broertje zijn ook denk ik in goede handen. 38 jaar en 16 jaar is natuurlijk niet wat je verwacht maar ik weet zeker dat ze door en door goed waren. Zie dit nu pas Mvtje, jeeitje lieverd ik wil je niet kwetsen en dat is niet de bedoeling, ik heb het niet voor het zeggen, ik geloof in een hemel en een hel maar ik weet niet wie waar heen gaat maar ik neemt het wel heeeel erg serieus, tuurlijk waren je pa en broer lieve mensen, God is genadig en ik zeg niet dat ze in de hel branden, mijn woorden zijn mss heel hard en confronterent maar ik probeer echt eerlijk te zijn tegen Ana en iedereen die met zulke gedachten rond loopt, DIT IS GEEN OPLOSSING!! zeg ik dus echt oprecht uit mijn hart
zaterdag 3 februari 2007 om 20:10
Ik wil iets moois delen met jullie voordat mijn vader het leven niet meer zag zitten.
Visualiseer dit
"Je hebt een weegschaal met de voor en tegens van het leven. Soms (kan) slaat hij alleen vaker naar de kant van de tegens. MAAR ZIE DAN DAT HET EEN BALANS IS VAN DAT MOMENT. OP DAT MOMENT IS DE BALANS EVEN NEGATIEF. MAAR HET IS GEEN EINDBALANS!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! !!!!!!!!!!!!!!!!!!!! Ik zie het soms ook niet meer zitten maar ik lees deze woorden door en weet dat ik gewoon nog ff verder moet knokken. xmv.
Visualiseer dit
"Je hebt een weegschaal met de voor en tegens van het leven. Soms (kan) slaat hij alleen vaker naar de kant van de tegens. MAAR ZIE DAN DAT HET EEN BALANS IS VAN DAT MOMENT. OP DAT MOMENT IS DE BALANS EVEN NEGATIEF. MAAR HET IS GEEN EINDBALANS!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! !!!!!!!!!!!!!!!!!!!! Ik zie het soms ook niet meer zitten maar ik lees deze woorden door en weet dat ik gewoon nog ff verder moet knokken. xmv.
Als je tot je oren in de soep zit, zie je de gehaktballen pas naast je drijven.
zaterdag 3 februari 2007 om 20:22
quote:Ik vind het heel mooi Mvtje en ik begrijp je helemaal.. er is geen zon zonder schaduw..Het doet mij nog dagelijks pijn dat mijn vader de tussenbalans als eindbalans zag. Had ik nog maar de kans om het te vertellen ;(
Als je tot je oren in de soep zit, zie je de gehaktballen pas naast je drijven.
zaterdag 3 februari 2007 om 20:24
He lepa_ana,
bedankt voor je antwoord op 1 van mijn vragen! Diegene die bepaalt of je het studiewerk haalt of niet haalt moest eens weten wat dat bij jou doet. Dan zou hij/zij er wel iets anders van gemaakt hebben denk ik. Het is erg jammer dat je het niet gehaald hebt terwijl je het wel even had kunnen gebruiken iets positiefs te horen!
Goh en moeders.. tja. Ik voel me ook al even niet helemaal happy (ik heb zelf alleen geen wens om dood te zijn) en van de week was mijn moeder op bezoek. Liep ook erg stroef. Kreeg vooral kritiek en vervelende opmerkingen. Gaf me het gevoel dat ik een mislukking ben... en dat kan ik nou net ff niet gebruiken. Het zou wel prettig zijn als zij zou aanvoelen wat ik nodig heb en zoals een moeder betaamt dat ook zou geven! Maar helaas, ze heeft haar eigen dingen. Zo ook jouw moeder, wel dat er 'iets' is maar niet bij machte om daar iets mee te doen. Wat zou er gebeuren als je tegen je moeder / je ouders vertelt dat je met zm bezig bent? (deze posting maar 1 vraag).
Enne, opgelaten van alle aandacht... je schrijft ook dat je IRL niet op deze manier aandacht krijgt. Dan is dat zo ineens ook even raar lijkt me. Het was niet je intentie om er een hulp topic van te maken, maar ik zou zeggen omarm de steun die je hier krijgt... wat je verder ook doet, haal er iets positiefs uit nu het er is.
Het is niet vermoeiend zolang mensen hier schrijven, een forum werkt wel zo dat als het vermoeiend is dat mensen dan weer op iets anders overschakelen. En voor inleven in bijv jouw situatie, daar zijn ze zelf verantwoordelijk voor natuurlijk! Enne... hoewel mensen hier echt het beste met jou voor hebben, zal dit topic ze zelf ook iets brengen. Herkenning of een spiegel bijvoorbeeld, zoals bij mij. Het raakt me. En hoewel je dus niet de intentie hebt om er een hulp topic van te maken, zou het zomaar kunnen zijn dat anderen er wat aan hebben in hun eigen zoektocht naar wat ze met het leven willen. En ik hoop voor jou dat het voor jou ook helpt in jouw zoektocht.
:R Jive
bedankt voor je antwoord op 1 van mijn vragen! Diegene die bepaalt of je het studiewerk haalt of niet haalt moest eens weten wat dat bij jou doet. Dan zou hij/zij er wel iets anders van gemaakt hebben denk ik. Het is erg jammer dat je het niet gehaald hebt terwijl je het wel even had kunnen gebruiken iets positiefs te horen!
Goh en moeders.. tja. Ik voel me ook al even niet helemaal happy (ik heb zelf alleen geen wens om dood te zijn) en van de week was mijn moeder op bezoek. Liep ook erg stroef. Kreeg vooral kritiek en vervelende opmerkingen. Gaf me het gevoel dat ik een mislukking ben... en dat kan ik nou net ff niet gebruiken. Het zou wel prettig zijn als zij zou aanvoelen wat ik nodig heb en zoals een moeder betaamt dat ook zou geven! Maar helaas, ze heeft haar eigen dingen. Zo ook jouw moeder, wel dat er 'iets' is maar niet bij machte om daar iets mee te doen. Wat zou er gebeuren als je tegen je moeder / je ouders vertelt dat je met zm bezig bent? (deze posting maar 1 vraag).
Enne, opgelaten van alle aandacht... je schrijft ook dat je IRL niet op deze manier aandacht krijgt. Dan is dat zo ineens ook even raar lijkt me. Het was niet je intentie om er een hulp topic van te maken, maar ik zou zeggen omarm de steun die je hier krijgt... wat je verder ook doet, haal er iets positiefs uit nu het er is.
Het is niet vermoeiend zolang mensen hier schrijven, een forum werkt wel zo dat als het vermoeiend is dat mensen dan weer op iets anders overschakelen. En voor inleven in bijv jouw situatie, daar zijn ze zelf verantwoordelijk voor natuurlijk! Enne... hoewel mensen hier echt het beste met jou voor hebben, zal dit topic ze zelf ook iets brengen. Herkenning of een spiegel bijvoorbeeld, zoals bij mij. Het raakt me. En hoewel je dus niet de intentie hebt om er een hulp topic van te maken, zou het zomaar kunnen zijn dat anderen er wat aan hebben in hun eigen zoektocht naar wat ze met het leven willen. En ik hoop voor jou dat het voor jou ook helpt in jouw zoektocht.
:R Jive
zaterdag 3 februari 2007 om 20:28
quote:
quote: -Roma- reageerde
Ik vind het heel mooi Mvtje en ik begrijp je helemaal.. er is geen zon zonder schaduw..
Het doet mij nog dagelijks pijn dat mijn vader de tussenbalans als eindbalans zag. Had ik nog maar de kans om het te vertellen ;(
Och lieverd toch.. neem even afstand van dit topic, heb je gemailt, kom anders even op MSN
quote: -Roma- reageerde
Ik vind het heel mooi Mvtje en ik begrijp je helemaal.. er is geen zon zonder schaduw..
Het doet mij nog dagelijks pijn dat mijn vader de tussenbalans als eindbalans zag. Had ik nog maar de kans om het te vertellen ;(
Och lieverd toch.. neem even afstand van dit topic, heb je gemailt, kom anders even op MSN
zaterdag 3 februari 2007 om 20:38
Lieve Ana, ik denk er helaas steeds aan en voel mij heel rot hieronder dus kan net zo goed een antwoord geven op je vraag. Ik moet wel zeggen dat ik niet juridisch ben onderlegd maar dit is mijn gedachte. Bij een rechtsbijstand verzekering, en volgens mij ook bij een levensverzekering, moet die een half jaar oud zijn. Dus daarna zijn ze pas van kracht. Een wilsbeschikking kan je beter vastleggen bij je notaris. Tenzij er er geen problemen zijn in je familie.
Praat nou ajb. of met ons of met een professional. Geef het aub 1 gesprek de kans. Please. Niet voor mij hoor. Maar omdat je leven misschien iets kleurrijker is dan je zelf denkt. *;
Praat nou ajb. of met ons of met een professional. Geef het aub 1 gesprek de kans. Please. Niet voor mij hoor. Maar omdat je leven misschien iets kleurrijker is dan je zelf denkt. *;
Als je tot je oren in de soep zit, zie je de gehaktballen pas naast je drijven.
zaterdag 3 februari 2007 om 22:07
Ik heb de eerste 3 paginas gelezen. Wat mij opvalt is dat er niemand een verband legt tussen jouw naam, lepa_ana, en pro_ana. Ik ben nogal al achterdochtig maar heeft het e.e.a. met elkaar te maken??? Jouw wanhoop over je gewicht???? en jouw voornemen?? Ik weet het niet hoor, maar het was het eerste waar ik aan dachtt.
Maar zoals zovelen al schreven "en ik spreek uit ervaring" al lijkt alles nog zo zwart, er is een lichtpuntje, echt waar. Meid er zijn verschillende meiden die hun e-mail hebben aangeboden. Maak er gebruik van want het is toch anomiem. Ik kan die van mij hier ook wel neerzetten maar dat heeft weinig zin. Als je wilt kletsen zijn er al een paar die hun e-mail hebben aangeboden.
M.V. Roma Qwuerty ik weet het niet maar maak er gebruik van meissie.
Maar zoals zovelen al schreven "en ik spreek uit ervaring" al lijkt alles nog zo zwart, er is een lichtpuntje, echt waar. Meid er zijn verschillende meiden die hun e-mail hebben aangeboden. Maak er gebruik van want het is toch anomiem. Ik kan die van mij hier ook wel neerzetten maar dat heeft weinig zin. Als je wilt kletsen zijn er al een paar die hun e-mail hebben aangeboden.
M.V. Roma Qwuerty ik weet het niet maar maak er gebruik van meissie.
De wereld biedt genoeg voor ieders behoefte, maar niet voor ieders hebzucht.
zaterdag 3 februari 2007 om 22:56
Lepa Ana heeft in dit geval niets te maken met pro ana, Lepa Ana is een servische naam (of is een servisch woord/betekenis). Lepa Ana is zelf van servische afkomst dus ik ga er van uit dat de naam daarmee te maken heeft.
@Lepa Ana, ik heb ook al wel eens wat van je gelezen bij Relaties, je kwam er met een topic over een jongen die je onzeker maakte. Daarna een topic over bevestiging dat je niets voorstelde, omdat een ex iets negatiefs over je had verteld. Die topics en deze sluiten eigenlijk op elkaar aan. Je bent volgens mij een "aanwezige" en spontane meid, die daarom af en toe reacties krijgt die je kwetsen. Natuurlijk speelt er heel veel in je leven, anders zou je niet met deze gedachten lopen. Je bent nog maar 22 jaar en hebt een relatie van 5 jaar achter de rug (Relaties), meid, je bent nog zo jong! Dat zegt natuurlijk niets over je gedachten over zelfmoord, ik heb zelf een neefje die met 11 jaar zelfmoord heeft gepleegd.
Waarom zet je alle zaken die zijn "misgelopen" en die je tot deze gedachte/beslissing hebben gebracht niet op papier? Elke situatie op één velletje en ga ze dan eens stuk voor stuk voor jezelf analyseren:
Waarom en hoe is dit gebeurd?
Waarom doet dit mij zoveel pijn?
Waarom doet dit nog steeds veel pijn?
Schrijf het antwoord op de vragen voor jezelf op en lees het heel goed na. Probeer dan, ook al zie je daar op dit moment niets in, op jouw antwoorden een "fictieve" oplossing te geven, alsof het om iemand anders gaat.
Ik zeg niet dat bovenstaande voor jou werkt of dat je daar wat mee kunt, maar in mijn omgeving heeft het wel voor iemand gewerkt! Alsjeblieft, probeer het Lepa Ana!
@Lepa Ana, ik heb ook al wel eens wat van je gelezen bij Relaties, je kwam er met een topic over een jongen die je onzeker maakte. Daarna een topic over bevestiging dat je niets voorstelde, omdat een ex iets negatiefs over je had verteld. Die topics en deze sluiten eigenlijk op elkaar aan. Je bent volgens mij een "aanwezige" en spontane meid, die daarom af en toe reacties krijgt die je kwetsen. Natuurlijk speelt er heel veel in je leven, anders zou je niet met deze gedachten lopen. Je bent nog maar 22 jaar en hebt een relatie van 5 jaar achter de rug (Relaties), meid, je bent nog zo jong! Dat zegt natuurlijk niets over je gedachten over zelfmoord, ik heb zelf een neefje die met 11 jaar zelfmoord heeft gepleegd.
Waarom zet je alle zaken die zijn "misgelopen" en die je tot deze gedachte/beslissing hebben gebracht niet op papier? Elke situatie op één velletje en ga ze dan eens stuk voor stuk voor jezelf analyseren:
Waarom en hoe is dit gebeurd?
Waarom doet dit mij zoveel pijn?
Waarom doet dit nog steeds veel pijn?
Schrijf het antwoord op de vragen voor jezelf op en lees het heel goed na. Probeer dan, ook al zie je daar op dit moment niets in, op jouw antwoorden een "fictieve" oplossing te geven, alsof het om iemand anders gaat.
Ik zeg niet dat bovenstaande voor jou werkt of dat je daar wat mee kunt, maar in mijn omgeving heeft het wel voor iemand gewerkt! Alsjeblieft, probeer het Lepa Ana!
zaterdag 3 februari 2007 om 23:06
Heeey meissie,
Je bent zeker de moeite waard!! Kop op, borst naar voren en klim uit die diepe put. Ik en de andere lieve meiden staan hier klaar voor je om je te helpen, maar geef ons wel je hand. Of anders, geef je hand aan de hulpverlening, zij kunnen jou helemaal bovenop helpen.
Een hele grote lieve knuffel aan jou , aan MV en aan alle andere lieve meiden hier.
Je bent zeker de moeite waard!! Kop op, borst naar voren en klim uit die diepe put. Ik en de andere lieve meiden staan hier klaar voor je om je te helpen, maar geef ons wel je hand. Of anders, geef je hand aan de hulpverlening, zij kunnen jou helemaal bovenop helpen.
Een hele grote lieve knuffel aan jou , aan MV en aan alle andere lieve meiden hier.
zaterdag 3 februari 2007 om 23:09
Ook een dagboek bij houden kan helpen in moeilijke tijden, je schrijft de problemen als het ware een beetje van je af, in een dagboek kan je àlles schrijven wat je kwijt wilt, gek genoeg lucht dat op !
Als het weer beter met je gaat kan je het dagboek vernietigen als je niet wilt dat iemand het ooit leest.
Schrijf iedere dag ook de leuke dingen op, al is het maar èèn ding, Al is het maar omdat iemand heel lief voor je was, of een onbekende die een lief gebaar maakte,
Probeer leuke allerdaagse dingen als een kadootje te zien.
En beloon jezelf iedere dag met een klein kadootje, een tijdschrift wat je graag leest, wat lekkers te snoepen, een dvd`tje kopen of huren, een ander kleurtje in je haar, tja, ik noem maar een paar dingen.
Het heeft mij in iedergeval door een moeilijke tijd heen geholpen.
dagboek bijhouden
kijken naar de leuke / lieve dingen
Jezelf verwennen met een kleinigheidje ( of wat groots als het kan
)
sterkte meis *;, en oja, laat weer ff wat van je horen
Als het weer beter met je gaat kan je het dagboek vernietigen als je niet wilt dat iemand het ooit leest.
Schrijf iedere dag ook de leuke dingen op, al is het maar èèn ding, Al is het maar omdat iemand heel lief voor je was, of een onbekende die een lief gebaar maakte,
Probeer leuke allerdaagse dingen als een kadootje te zien.
En beloon jezelf iedere dag met een klein kadootje, een tijdschrift wat je graag leest, wat lekkers te snoepen, een dvd`tje kopen of huren, een ander kleurtje in je haar, tja, ik noem maar een paar dingen.
Het heeft mij in iedergeval door een moeilijke tijd heen geholpen.
dagboek bijhouden
kijken naar de leuke / lieve dingen
Jezelf verwennen met een kleinigheidje ( of wat groots als het kan
)sterkte meis *;, en oja, laat weer ff wat van je horen
