Overig
alle pijlers
Een kat adopteren uit het asiel, iemand ervaring?
vrijdag 29 juni 2007 om 23:11
Wij gaan over twee weken samenwonen, in een heel lief huisje met een voor en achtertuin. We zijn allebei met dieren opgegroeid en kunnen ons eigenlijk geen huis zonder voorstellen. Nu willen we graag een poes adopteren uit het asiel omdat die katten het nu eenmaal harder nodig hebben dan jonge kittens. Kan iemand ons vertellen wat daar allemaal bij komt kijken, we willen graag goed voorbereidt zijn. Waar moeten we op letten, voor en nadelen, enz. enz. We zijn veel thuis, tja mijn vriend werkt wel maar ik studeer en zal dus veel thuis zijn. En een leeg huis is zo leeg! Alle reacties zijn welkom.
woensdag 4 juli 2007 om 10:40
Ik heb drie poezen waarvan de oudste mij in het asiel heeft uitgekozen. De jongste stond op een dag broodmager en nat aan de deur en wilde niet meer weg, ze was ongeveer een half jaar oud. Alleen de middelste heb ik zelf uitgezocht uit een nestje. Dat is overduidelijk de slimste en enige normaal opgevoede van het stel.
De oudste is mishandeld door de eerste eigenaar en is (daardoor?) niet helemaal 100% bij d'r koppie. In het begin heeft ze een jaar lang het huis volgeplast, tot ze het van het nieuwe jonge katje leerde. Ze was ook erg bang en vals (viel mensen aan) en heeft in haar 18 jaar herhaaldelijk hulp nodig gehad van de brandweer of de dierenambulance omdat ze alsmaar domme dingen doet.
De jongste is welliswaar heel sociaal en de lievelingsknuffel van de buurt, maar ze sproeit bijna dagelijks in huis. Het is me tot nu toe niet gelukt daar definitief vanaf te komen ondanks allerlei dure middeltjes en maatregelen. Ze kost me dus in verhouding erg veel werk en geld.
Van beiden word ik af en toe helemaal wanhopig en dan vervloek ik mezelf echt dat ik eraan begonnen ben. Maar als ik het niet doe, zal niemand het doen, dus ze blijven gewoon hier en ik gooi maar weer eens mopperend een stapeltje Nijntje-boekjes van zoonlief weg omdat je daar de pislucht niet af kan vegen.
Je moet bij een asielkat dus heel goed weten wat je doet. Zoek je gewoon een gezellig maatje, laat je dan goed informeren over het verleden van de kat. Want een dier met een probleem kan erg bewerkelijk zijn en dat moet je er wel 20 jaar voor over hebben.
De oudste is mishandeld door de eerste eigenaar en is (daardoor?) niet helemaal 100% bij d'r koppie. In het begin heeft ze een jaar lang het huis volgeplast, tot ze het van het nieuwe jonge katje leerde. Ze was ook erg bang en vals (viel mensen aan) en heeft in haar 18 jaar herhaaldelijk hulp nodig gehad van de brandweer of de dierenambulance omdat ze alsmaar domme dingen doet.
De jongste is welliswaar heel sociaal en de lievelingsknuffel van de buurt, maar ze sproeit bijna dagelijks in huis. Het is me tot nu toe niet gelukt daar definitief vanaf te komen ondanks allerlei dure middeltjes en maatregelen. Ze kost me dus in verhouding erg veel werk en geld.
Van beiden word ik af en toe helemaal wanhopig en dan vervloek ik mezelf echt dat ik eraan begonnen ben. Maar als ik het niet doe, zal niemand het doen, dus ze blijven gewoon hier en ik gooi maar weer eens mopperend een stapeltje Nijntje-boekjes van zoonlief weg omdat je daar de pislucht niet af kan vegen.
Je moet bij een asielkat dus heel goed weten wat je doet. Zoek je gewoon een gezellig maatje, laat je dan goed informeren over het verleden van de kat. Want een dier met een probleem kan erg bewerkelijk zijn en dat moet je er wel 20 jaar voor over hebben.
