Overig
alle pijlers
Emigreren en oudere ouders
zondag 7 januari 2024 om 11:35
Partner en ik zijn eruit: we gaan in de tweede helft van dit jaar naar een ander land verhuizen. We hebben daar vrienden, werk vinden zal geen probleem zijn en huizen zijn er ook. Voor ons gaat dat helemaal goed komen.
Maar: mijn ouders zijn halverwege de zeventig. Ze zijn nog gezond en redden zich prima met z'n tweetjes, maar dat blijft natuurlijk niet eeuwig zo. Nu woon ik op een uurtje rijden bij ze vandaan, maar dat wordt dus een paar uur vliegen. Ik ben flexibel (en rijk) genoeg om in geval van nood op stel en sprong naar NL te kunnen vliegen, maar dan nog kan ik er dus dan niet eerder dan binnen een dag of anderhalf zijn.
Mijn ouders hebben geen groot netwerk - wat broers van hun eigen leeftijd, wat kennissen, maar verder niet veel mensen in de buurt aan wie ze om hulp zouden kunnen vragen (het zijn ook geen types die makkelijk om hulp vragen).
Ik wil binnenkort met hen om de tafel om te kijken wat we voor ze kunnen doen en regelen, maar ik heb niet zo'n goed idee waar we aan moeten denken. Hebben jullie tips?
Maar: mijn ouders zijn halverwege de zeventig. Ze zijn nog gezond en redden zich prima met z'n tweetjes, maar dat blijft natuurlijk niet eeuwig zo. Nu woon ik op een uurtje rijden bij ze vandaan, maar dat wordt dus een paar uur vliegen. Ik ben flexibel (en rijk) genoeg om in geval van nood op stel en sprong naar NL te kunnen vliegen, maar dan nog kan ik er dus dan niet eerder dan binnen een dag of anderhalf zijn.
Mijn ouders hebben geen groot netwerk - wat broers van hun eigen leeftijd, wat kennissen, maar verder niet veel mensen in de buurt aan wie ze om hulp zouden kunnen vragen (het zijn ook geen types die makkelijk om hulp vragen).
Ik wil binnenkort met hen om de tafel om te kijken wat we voor ze kunnen doen en regelen, maar ik heb niet zo'n goed idee waar we aan moeten denken. Hebben jullie tips?
En wij ons maar afvragen waar die afvalberg vandaan komt.
zondag 7 januari 2024 om 13:19
Nee, ik neem het ze niet kwalijk dat ze geëmigreerd zijn. Wèl dat ze nauwelijks contact met ze onderhouden en niet weten hoe ze er aan toe zijn en ze vervolgens pushen om bij hen te komen met de auto ipv zelf naar Nederland te komen terwijl wij al blij zijn als ze weer heelhuids terug komen van een rondje boodschappen.Adelaar81 schreef: ↑07-01-2024 13:06Neem je het ze serieus kwalijk dat zwager en schoonzus hun leven niet on hold gezet hebben? Mantelzorg is geen plicht, ik hoop ook niet dat mijn eigen kinderen die noodzaak later zien terwijl veel dingen gewoon te regelen zijn voordat het nodig is.
Wij overwegen een intercontinentale verhuizing en al lezend denk ik dat het vooral zaak is ouders ervan te doordringen dat ze proactief dingen voor zichzelf moeten regelen.
Uiteraard is mantelzorg geen plicht, ik zou het liefst zien dat ze hun zaken gaan regelen, of beter nog, allang geregeld hádden, maar als er niks geregeld is en het gaat mis, heb je niet zoveel keus meer hè. Je laat ze ook niet creperen.
En als ik zou willen emigreren, dan zou ik in ieder geval met mijn zusje en moeder om tafel gaan om zaken door te spreken, scenario’s door te nemen en dingen te regelen. Mijn zusje zou dat omgekeerd net zo doen. Wij kregen nu gewoon te horen “ we hebben een huis gekocht, gaan emigreren, toedeloe”.
lafleurnoire wijzigde dit bericht op 07-01-2024 13:39
12.59% gewijzigd
zondag 7 januari 2024 om 13:20
Voor mij ook niet. Ik lees hier van alles over regeldingen, maar mijn ouder had ook echt behoefte om mij en de kinderen te zien. En dat besteedt je niet uit. De band was niet fantastisch maar ik kon dat mijn ouder niet ontnemen. Het betekende veel voor haar.
zondag 7 januari 2024 om 13:26
Het zijn de ouders van mijn man. En ook al heb ik geen bijster goede band met ze, als het zo ver komt dat ze, ondanks het feit dat ze geen hulp willen, uiteindelijk niet anders meer kunnen dan hulp accepteren van mij of mijn man, dan doe ik dat, tot op zekere hoogte.
Zij weten dat echter niet, want daar willen ze niet over praten.
zondag 7 januari 2024 om 13:33
Vooropgesteld: helemaal eens met het inzetten/betrekken broers en zussen, en je leven niet on hold zetten. Kijken naar hoe deze stap voor jullie mogelijk is en goed voelt.aliva schreef: ↑07-01-2024 12:46Iemand vermeldde digitaal communiceren.
Een foto maken en doorsturen via whatsapp: dat zouden ze écht moeten kunnen. Dan kunnen ze een brief doorsturen, een foto van een radiatorkraan etc...
Je hebt broers/ zussen in het buitenland zeg je? Ook daarmee zou ik de band aanhalen en de zorg (op afstand) bespreken/verdelen.
Als iedereen in het buitenland zit, maakt het immers niet uit wie wat doet.
Maar toch ook: dit soort vaardigheden, foto appen, taxi regelen e.d., zijn goed te doen als je ouder wordt en mentaal gezond bent. Echter vervalt de gave om te regelen en overzicht te houden heel snel wanneer er mentale achteruitgang is, dementie. En dat komt nu eenmaal steeds vaker voor. Of beter: we worden steeds ouder, en daardoor verhoogt de kans. Bij mensen boven de 80 ligt het nu op 25%. Ik zit er zelf middenin met een van mijn ouders. En waar deze ouder een van de eerste was die een pc had, een van de eerste die bv aan telebankieren deed, zijn dat soort vaardigheden nagenoeg volledig weg. En waar hij echt nog goed in contact is, even een boodschap doen is een haast niet te nemen hobbel, laat staan een taxi regelen, onthouden dat je die geregeld hebt, daar rekening mee houden in je planning, en dan vervolgens op tijd klaar staan.
En waar de ouders van to nu nog fit zijn, is dit wel een reeel scenario. Stel er valt een ouder weg, en de ander blijft over en krijgt wel dementie, wat dan? Niet iets waar ze idd alleen over hoeft na te denken, en waar ze zich alleen verantwoordelijk voor hoeft te voelen , of door moet laten tegen houden , maar wel een om over na te denken en een goed plan voor te hebben zodat het je niet overvalt.
dolfijn911 wijzigde dit bericht op 07-01-2024 13:36
0.21% gewijzigd
zondag 7 januari 2024 om 13:33
Ik vind niks regelen en rekenen op de kids een gevalletje kinderen willen zodat je later op je oude dag hulp hebt. Zou daar als kind totaal niet in mee willen gaan.
Kom op, dit verwacht je toch niet van je kind? Niks regelen en maar hopen dat alles goedkomt met een schouder ophalende houding.
Nooit dat ik mijn kinderen ga opzadelen met deze last. Ze mogen lekker vrij beslissen wat ze willen in het leven, ik regel mijn zaakjes wel. Lekker emigreren en je leven leiden!
Kom op, dit verwacht je toch niet van je kind? Niks regelen en maar hopen dat alles goedkomt met een schouder ophalende houding.
Nooit dat ik mijn kinderen ga opzadelen met deze last. Ze mogen lekker vrij beslissen wat ze willen in het leven, ik regel mijn zaakjes wel. Lekker emigreren en je leven leiden!
zondag 7 januari 2024 om 13:35
Niet alles gelezen.
Maar vanuit mijn werk wel een situatie meegemaakt waarin wij niets konden met de mantelzorger om de hoek. Deze was namelijk niet betrouwbaar. Maar een kind woonachtig in het buitenland een ontzettend betrokken mantelzorger was.
Wat denk ik fijn is als je ouders digitaal vaardig zijn. Zodat je ook kan beeldbellen. Dat geeft meestal een betere indruk.
Wanneer ze achteruit gaan, frequent terug en mijn advies is om dan ook bij hun te logeren zodat je een goed beeld krijgt van hoe het gaat. Plan dan ook de ziekenhuis/ huisartsen bezoeken.
Zorg er voor dat zij of jij mensen hier hebt die kleine dingen willen doen. Dat kunnen dus ook jouw vrienden zijn. Maar een vrijwilligers organisatie kan ook. Of iets wat je betaald.
Wanneer er echt hulp nodig is. Zorg dan dat je goed contact hebt met de hulp(huishoudelijk/ wijkverpleging/ mantelzorg ondersteuning). Geef dan aan dat je vanaf afstand veel wil doen.
Wanneer wij aangaven dat er iets nodig was, werd dit meteen besteld. Bezorgd bij de buren van ouders en die zetten het dan bij de ouder neer.
Het kan echt prima werken hoor!
Maar vanuit mijn werk wel een situatie meegemaakt waarin wij niets konden met de mantelzorger om de hoek. Deze was namelijk niet betrouwbaar. Maar een kind woonachtig in het buitenland een ontzettend betrokken mantelzorger was.
Wat denk ik fijn is als je ouders digitaal vaardig zijn. Zodat je ook kan beeldbellen. Dat geeft meestal een betere indruk.
Wanneer ze achteruit gaan, frequent terug en mijn advies is om dan ook bij hun te logeren zodat je een goed beeld krijgt van hoe het gaat. Plan dan ook de ziekenhuis/ huisartsen bezoeken.
Zorg er voor dat zij of jij mensen hier hebt die kleine dingen willen doen. Dat kunnen dus ook jouw vrienden zijn. Maar een vrijwilligers organisatie kan ook. Of iets wat je betaald.
Wanneer er echt hulp nodig is. Zorg dan dat je goed contact hebt met de hulp(huishoudelijk/ wijkverpleging/ mantelzorg ondersteuning). Geef dan aan dat je vanaf afstand veel wil doen.
Wanneer wij aangaven dat er iets nodig was, werd dit meteen besteld. Bezorgd bij de buren van ouders en die zetten het dan bij de ouder neer.
Het kan echt prima werken hoor!
zondag 7 januari 2024 om 13:36
Ik zou het ook zeker niet kunnen zo'n stap te nemen. Mijn moeder is alleen, ik zou het haar niet aan willen doen dat ze ons (ook de kinderen dus) zo weinig zou zien. Dat zou ze vreselijk vinden. We doen ook veel voor haar, praktische dingen, dat wil ik niet allemaal alleen bij mn broer neerleggen.
zondag 7 januari 2024 om 13:39
Ik zou het ook zo willen, maar dat is niet altijd realistisch. Je kunt van te voren alles nog zo goed regelen, totdat je een beroerte krijgt, hulpbehoevend bent, maar niet erg genoeg voor een verzorgingstehuis en er nergens anders plek is. Dan ben je toch afhankelijk van je netwerk. Ik hoop natuurlijk dat dat niet gebeurt, maar je kunt niet alles voorkomen of preventief oplossen.KekeDee schreef: ↑07-01-2024 13:33Ik vind niks regelen en rekenen op de kids een gevalletje kinderen willen zodat je later op je oude dag hulp hebt. Zou daar als kind totaal niet in mee willen gaan.
Kom op, dit verwacht je toch niet van je kind? Niks regelen en maar hopen dat alles goedkomt met een schouder ophalende houding.
Nooit dat ik mijn kinderen ga opzadelen met deze last. Ze mogen lekker vrij beslissen wat ze willen in het leven, ik regel mijn zaakjes wel. Lekker emigreren en je leven leiden!
zondag 7 januari 2024 om 13:41
Mirr31 schreef: ↑07-01-2024 13:35Zorg er voor dat zij of jij mensen hier hebt die kleine dingen willen doen. Dat kunnen dus ook jouw vrienden zijn. Maar een vrijwilligers organisatie kan ook. Of iets wat je betaald.
Wanneer er echt hulp nodig is. Zorg dan dat je goed contact hebt met de hulp(huishoudelijk/ wijkverpleging/ mantelzorg ondersteuning). Geef dan aan dat je vanaf afstand veel wil doen.
Wanneer wij aangaven dat er iets nodig was, werd dit meteen besteld. Bezorgd bij de buren van ouders en die zetten het dan bij de ouder neer.
Het kan echt prima werken hoor!
Zo doe ik dat dus ook, heb goede contacten met de hulpverlening, kan ook daar mijn verhaal kwijt en zaken in perspectief zetten wanneer nodig. Ook een goed contact met huisarts vind ik essentieel. De hulpverlening geven veel tips en adviezen over mogelijkheden. Ik denk altijd maar dat zij veel meer situaties tegenkomen waarin de kinderen op afstand zijn of helemaal niet aanwezig zijn. Ik merk ook dat er aan hulpverleners weer andere verhalen worden verteld dan aan de kinderen, dat is ook wel fijn om af en toe kort te sluiten. Uiteraard hebben hulpverleners toestemming van de ouder om contact met mij te hebben.
zondag 7 januari 2024 om 13:47
Ik ben dan zo’n buurvrouw maar het gaat mij allemaal niet lukken. Heb zelf medische beperkingen en een fulltime baan. Ze heeft alleen mij, haar zonen zijn overleden. Eten doet ze vrijwel niet want van een ander is nooit goed. Gas laat ze branden terwijl ze in slaap valt. De thuiszorg is ingeschakeld door de huisarts maar eenmaal geleverd eten was voldoende want ze lust het niet.Marianneke schreef: ↑07-01-2024 11:59Vandaar mijn vraag ook aan TO of haar ouders geld hebben daarvoor. En dan nog, het is al heel moeilijk om een huishoudelijke hulp te vinden, laat staan iemand die ook nog eens dat soort dingen erbij doet. Gelukkig bezorgt de apotheek, en kan de huisarts ook visites afleggen.
In mijn omgeving is onlangs een vrouw van in de 90 overleden. Haar man is 10 jaar geleden overleden, ze hadden geen kinderen, en de laatste jaren leed ze aan dementie. Haar netwerk waren vriendinnen van 85+ en een buurvrouw van 50 (een vriendin van mij). Thuiszorg kwam 2x per dag langs voor wassen, aankleden en medicijnen toedienen.
Het is echt bewonderenswaardig wat deze buurvrouw allemaal gedaan heeft. Ik neem mijn petje voor haar af. Mijn vriendin kookte regelmatig een extra portie voor haar buurvrouw, ze hield in de gaten of er een was aan moest, of er geen apparatuur onnodig aanstond, ze nam haar mee als ze boodschappen ging halen, ze dacht mee met de oude vrouw over wanneer de tuinman of glazenwasser in te schakelen, etc etc.
Heb een sleutel van haar bij laten maken want ik voorzie dat ze nog een keer gaat vallen.
zondag 7 januari 2024 om 13:47
Mijn moeder zegt dat ook altijd “je komt niet bij me mantelzorgen!”. Dat hoeft waarschijnlijk ook niet, want zij heeft alles allang geregeld en heeft er ook geen enkele moeite mee om zaken te bespreken omtrent zorg en overlijden, maar ik zeg wel steeds tegen haar dat ik dat allemaal prima vindt, maar als het nodig is, dat ze me wel belt en ik dan kom. Al is het alleen maar om een kopje thee te zetten of haar hand vast te houden.
zondag 7 januari 2024 om 13:49
Lastig hoor. Ik zou toch denken dat je daar niet door moet laten tegenhouden, als emigreren je wens is.
Idealiter, zorgen ouders voor zichzelf/elkaar en gaan dan dood. Je wilt niet dat ze doodgaan, maar ook niet dat ze hulpbehoevend worden. En die periode kan nog best lang duren.
Zit zelf ook in de situatie dat ouder nog nét op zichzelf kan wonen, maar alternatieven gewoon niet wil. En daardoor moet álles dus geregeld worden, wat ouder zelf ook niet kan. Zorg komt, 2x per dag (waarvan 1x vaak afvalt, zonder opgaaf van reden), en dat is al luxe. Ik zeg eerlijk, ik woon vlakbij, maar doe buiten fulltime baan en gezin ook niet graag mantelzorg nog erbovenop, maar je hebt weinig keuze..
Idealiter, zorgen ouders voor zichzelf/elkaar en gaan dan dood. Je wilt niet dat ze doodgaan, maar ook niet dat ze hulpbehoevend worden. En die periode kan nog best lang duren.
Zit zelf ook in de situatie dat ouder nog nét op zichzelf kan wonen, maar alternatieven gewoon niet wil. En daardoor moet álles dus geregeld worden, wat ouder zelf ook niet kan. Zorg komt, 2x per dag (waarvan 1x vaak afvalt, zonder opgaaf van reden), en dat is al luxe. Ik zeg eerlijk, ik woon vlakbij, maar doe buiten fulltime baan en gezin ook niet graag mantelzorg nog erbovenop, maar je hebt weinig keuze..
zondag 7 januari 2024 om 13:50
Ik ervaar het zorgen voor mijn vader niet als last, maar als heel waardevol en het voelt alsof we dichterbij dan ooit bij elkaar zijn. Ik vind het mooi dat ik eraan bij kan dragen dat ik dit laatste stukje van zijn leven zo betekenisvol mogelijk kan laten zijn. Dat ervaar ik eerder als een verrijking in mijn leven, al vraagt het soms zeker veel.KekeDee schreef: ↑07-01-2024 13:33Ik vind niks regelen en rekenen op de kids een gevalletje kinderen willen zodat je later op je oude dag hulp hebt. Zou daar als kind totaal niet in mee willen gaan.
Kom op, dit verwacht je toch niet van je kind? Niks regelen en maar hopen dat alles goedkomt met een schouder ophalende houding.
Nooit dat ik mijn kinderen ga opzadelen met deze last. Ze mogen lekker vrij beslissen wat ze willen in het leven, ik regel mijn zaakjes wel. Lekker emigreren en je leven leiden!
En het zegt ook iets over de band die ik al met hem had, dat maakt verschil denk ik.
zondag 7 januari 2024 om 13:54
Dit is inderdaad een zeer realistisch scenario.florence13 schreef: ↑07-01-2024 12:11dit werkt allemaal alleen maar op het moment dat mensen ook geestelijk in staat zijn voor zichzelf te zorgen. Op het moment dat dat niet meer zo is, dan kun je boodschappen bestellen zoveel als je wil, maar als moeder de deur niet open doet, vergeet wat haar pincode is, en vergeet te koken dan houdt dat allemaal op.
Wat ik om me heen wel veel zie is dat dingen best aardig geregeld zijn: schoonmaakster komt, boodschappen worden bezorgd etc, maar niemand signaleert. Oudere verpietert, ja het huis is schoon, en de koelkast gevuld, maar er wordt niet gegeten, moeder wandelt een beetje door de stad, is niet compleet dement, maar eigenlijk niet goed genoeg om zo verder te leven.
Zorg inkopen betekent niet dat je ontzorgd bent, je moet overleggen met de zorgverlener, aanvragen moeten herhaald, zaken die de zorgverlener wel signaleert moeten geregeld etc. Huishoudelijke hulp ziet bijvoorbeeld dat de wasmachine kapot is, moet je een nieuwe regelen, kan prima vanuit het buitenland, maar moeder wil het niet, doet de deur niet open voor de bezorger etc. Rekeningen worden vergeten aan je door te geven, zijn zoek, incasso bureau wordt ingeschakeld en zo verder.
Daar is zorg van buitenstaanders niet op ingesteld.
zondag 7 januari 2024 om 13:55
Ik heb geen idee. Wat ik wel weet dat als je valt, met de ambulance naar het ziekenhuis gaat, je met je gipspoot zelf mag zien hoe je terug komt. ( en over de drempel komt en naar boven moet etc ) Dan moet je toch wel een heel aardige taxichauffeur hebben, of een oplettende verpleging die door vraagt etc )
Als je een bak met geld hebt zullen dingen makkelijker zijn. Maar wie helpt je anders verhuizen , of brengt een schone pyjama naar het ziekenhuis ?
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
zondag 7 januari 2024 om 13:58
Ik vind het nogal makkelijk gezegd: 'ik regel mn zaakjes wel en zadel mn kinderen er niet mee op'. Je weet niet hoe het loopt. Mijn vader was ernstig ziek thuis. Moet ik mn moeder dan maar alles laten regelen? Ik, en broer, hebben daar geholpen zover mogelijk. Met regeldingen, huishouden op bepaalde momenten waarop mn moeder er even doorheen zat, meegaan bij belangrijke ziekenhuisafspraken. Ik vind het best logisch om mijn ouders daarin te ondersteunen. Ook nu mijn moeder alleen is. Ik wil niet dat ze alles maar zelf moet doen. Als ze ons nodig heeft zijn wij er. En zij overigens ook voor ons hoor. Zij helpt ons weer als we oppas nodig hebben etc.
Ik zie dat in mijn omgeving niet anders. Genoeg collega's die zorgen hebben over hun ouders nu zij ouder worden en daar dus de nodige tijd in steken.
Ik zie dat in mijn omgeving niet anders. Genoeg collega's die zorgen hebben over hun ouders nu zij ouder worden en daar dus de nodige tijd in steken.
tulpje22 wijzigde dit bericht op 07-01-2024 14:01
3.20% gewijzigd
zondag 7 januari 2024 om 13:59
Je kunt bovendien alles bespreken, maar als puntje bij paaltje komt moet het ook nog gebeuren. Mijn ouder heeft altijd gezegd “als ik tzt naar een tehuis moet doe ik dat, jij hoeft niet voor me te gaan zorgen”.. nu het zover is, no way dat er sprake is van naar een tehuis gaan. Er zijn meerdere plekken aangeboden zelfs, maar nee, thuisblijven boven alles. Al kun je bijna niks meer zelf. En dat wordt alleen maar aangemoedigd in onze samenleving.
Ik zou willen dat ik mantelzorgen zag zoals poster hierboven, als een voorrecht, maar ik ervaar het echt als een last
Ik zou willen dat ik mantelzorgen zag zoals poster hierboven, als een voorrecht, maar ik ervaar het echt als een last
anoniem_65f22b7954008 wijzigde dit bericht op 07-01-2024 14:00
11.89% gewijzigd
zondag 7 januari 2024 om 14:00
Dolfijn911 schreef: ↑07-01-2024 13:33Vooropgesteld: helemaal eens met het inzetten/betrekken broers en zussen, en je leven niet on hold zetten. Kijken naar hoe deze stap voor jullie mogelijk is en goed voelt.
Maar toch ook: dit soort vaardigheden, foto appen, taxi regelen e.d., zijn goed te doen als je ouder wordt en mentaal gezond bent. Echter vervalt de gave om te regelen en overzicht te houden heel snel wanneer er mentale achteruitgang is, dementie. En dat komt nu eenmaal steeds vaker voor. Of beter: we worden steeds ouder, en daardoor verhoogt de kans. Bij mensen boven de 80 ligt het nu op 25%. Ik zit er zelf middenin met een van mijn ouders. En waar deze ouder een van de eerste was die een pc had, een van de eerste die bv aan telebankieren deed, zijn dat soort vaardigheden nagenoeg volledig weg. En waar hij echt nog goed in contact is, even een boodschap doen is een haast niet te nemen hobbel, laat staan een taxi regelen, onthouden dat je die geregeld hebt, daar rekening mee houden in je planning, en dan vervolgens op tijd klaar staan.
En waar de ouders van to nu nog fit zijn, is dit wel een reeel scenario. Stel er valt een ouder weg, en de ander blijft over en krijgt wel dementie, wat dan? Niet iets waar ze idd alleen over hoeft na te denken, en waar ze zich alleen verantwoordelijk voor hoeft te voelen , of door moet laten tegen houden , maar wel een om over na te denken en een goed plan voor te hebben zodat het je niet overvalt.
Dit. Mijn ouders waren digitaal vaardig. Maar nu gaat het niet meer. Ja natuurlijk hebben we een volmacht voor de bankrekening. Maar het is echt lastig als ze niet zelf naar de winkel kunnen en het niet zelf online kunnen regelen. Naast alle andere dingen die je als mantelzorger al doet.
1 op de 3 vrouwen krijgt dementie. Dan kun je dus niet meer zo even een foto appen of beeldbellen. Dat gaat prima zolang ze geestelijk nog in orde zijn, maar niet als ze dementie krijgen. Of een beroerte. Of Parkinson.
Coffee is never my cup of tea
zondag 7 januari 2024 om 14:01
In jouw situatie blijkbaar doe jij dat allemaal.Marianneke schreef: ↑07-01-2024 11:48Wie gaat dat mantelzorgen dan wel doen?
Even wat voorbeeldjes: mijn vader lag een paar dagen in het ziekenhuis, mijn moeder kan niet autorijden en OV is geen optie. Hoe komt ze dagelijks op het bezoekuur?
Ze willen graag huishoudelijke hulp, maar via de WMO duurt het nog een aantal maanden en er is geen hulp te vinden in het dorp waar ze wonen. Wie gaat er stofzuigen en de wc schoonmaken?
Het gaat vriezen, de buitenkraan moet dicht. Mijn moeder heeft echt geen idee hoe dat te doen, wie zorgt daarvoor?
Boodschappen bestellen via internet heeft mijn moeder geen ervaring mee. Dagelijks kan ze wel iets uit de supermarkt halen, maar hele pakken wc papier is best lastig met haar rollator. Wie regelt de grote boodschappen?
Deze berichtenschrijfster gaat dat niet doen. Ouders kunnen/mogen daarvoor hulp inkopen.
Taxi, buurman met rijbewijs, poetshulp, bezorgservice……
zondag 7 januari 2024 om 14:01
Klopt.florence13 schreef: ↑07-01-2024 13:39Ik zou het ook zo willen, maar dat is niet altijd realistisch. Je kunt van te voren alles nog zo goed regelen, totdat je een beroerte krijgt, hulpbehoevend bent, maar niet erg genoeg voor een verzorgingstehuis en er nergens anders plek is. Dan ben je toch afhankelijk van je netwerk. Ik hoop natuurlijk dat dat niet gebeurt, maar je kunt niet alles voorkomen of preventief oplossen.
En zelfs met moeder in een verzorgingstehuis is er nog veel dat door ons moet geregeld worden.
Kledij kopen, bankzaken en betalingen regelen, haar medische toestand opvolgen, ...
Zoals iemand hier schreef: bij mentale achteruitgang lukt dat gewoon NIET meer, zelfs hulp regelen lukt dan niet meer.
zondag 7 januari 2024 om 14:05
Schoonouders handelen zelf ook niet bepaald sociaal t.a.v. jullie.LaFleurNoire schreef: ↑07-01-2024 12:09Mijn zwager en schoonzus zijn een aantal jaar geleden geëmigreerd. Verder zijn er geen broers en zussen, schoonmoeder is fysiek hulpbehoevend, schoonvader mantelzorgt maar hij takelt ook af. Zwager en schoonzus zijn zelden in Nederland, ze hebben helemaal niet door hoe het ècht met ze gaat en moedigen ze bijvoorbeeld aan om daar heen te komen. Ze wonen enorm afgelegen, je bent daar niet zomaar. En dat kúnnen ze eigenlijk helemaal niet meer, maar zwager vraagt het dus ja…daar gaat die caravan weer achter de auto terwijl schoonvader niet bepaald meer een veilige chauffeur is.
Mijn moeder is bijna even oud en nog prima van lijf en leden, maar ik zou nooit gaan emigreren met (schoon)ouders op deze leeftijd. Ofwel je kunt er niet snel voor ze zijn als er acute zaken gebeuren en langdurige zaken zijn ook heel lastig, ófwel, je zadelt je broers/zussen op met een hoop werk wat niet verdeeld kan worden.
Mijn schoonouders willen nergens over praten wbt toekomst, zorg etc. we weten niet wat ze willen, wat ze geregeld of niet geregeld hebben. Ze zijn wel verdrietig en boos omdat hun zoon ze in de steek heeft gelaten. Wij draaien volledig op voor het wel en wee van schoonouders en tsja, ik vind dat ze egoïstisch gehandeld hebben.
zondag 7 januari 2024 om 14:06
Dit, er komen zoveel zaken bij kijken. Mijn vader is bijvoorbeeld nogal doof, zaken regelen via de telefoon is erg lastig geworden.blijfgewoonbianca schreef: ↑07-01-2024 13:55Ik heb geen idee. Wat ik wel weet dat als je valt, met de ambulance naar het ziekenhuis gaat, je met je gipspoot zelf mag zien hoe je terug komt. ( en over de drempel komt en naar boven moet etc ) Dan moet je toch wel een heel aardige taxichauffeur hebben, of een oplettende verpleging die door vraagt etc )
Als je een bak met geld hebt zullen dingen makkelijker zijn. Maar wie helpt je anders verhuizen , of brengt een schone pyjama naar het ziekenhuis ?
Alles is ook ontzettend ingewikkeld geworden om te regelen. Patiëntenportaal enz.
Nu bijvoorbeeld de stand van de watermeter doorgeven, die zit onder een luik. Ik zal er echt weer even heen moeten.
zondag 7 januari 2024 om 14:06
en dan laat vader zich met de taxi naar de ziekenhuis afspraak rijden, komt hij terug: geen idee wat de arts gezegd heeft, dan heb je niet veel aan een poetshulp. Dit soort zaken werken alleen als de persoon alleen lichamelijke beperkingen heeft, op het moment dat het mentaal misgaat, zal er toch iemand de regie moeten nemen, en dat is niet de dementieverpleegkundige die 1 keer per vier weken komt.
Begrijp me niet verkeerd, ik wil ook niet dat mijn kind later voor mij moet zorgen en zal ook alles vooraf proberen te regelen, maar dat is niet altijd realistisch.
zondag 7 januari 2024 om 14:07
Niet willen is niet niet kunnen. En dat zou ik deze oudjes zeker wel aanrekenen.LaFleurNoire schreef: ↑07-01-2024 12:23Dan moeten de ouders dat wel wíllen hè. Mijn schoonouders willen dat helemaal niet en hebben dus (hoogstwaarschijnlijk, want ze willen beslist niet praten over later, al is hun later al aangebroken) niets geregeld. Als er stront aan de knikker is zijn wij dus de sjaak en je kunt er op rekenen dat ze pas onze hulp inroepen als het echt niet anders meer kan. En wij wonen uiteraard wel dichterbij, maar zijn ook niet binnen een uur daar.
Kunnen jullie daar niet over in gesprek? Dit lijkt mij voor jou/ jullie een hele onrustige onprettige situatie.
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
