Overig
alle pijlers
Emigreren en oudere ouders
zondag 7 januari 2024 om 11:35
Partner en ik zijn eruit: we gaan in de tweede helft van dit jaar naar een ander land verhuizen. We hebben daar vrienden, werk vinden zal geen probleem zijn en huizen zijn er ook. Voor ons gaat dat helemaal goed komen.
Maar: mijn ouders zijn halverwege de zeventig. Ze zijn nog gezond en redden zich prima met z'n tweetjes, maar dat blijft natuurlijk niet eeuwig zo. Nu woon ik op een uurtje rijden bij ze vandaan, maar dat wordt dus een paar uur vliegen. Ik ben flexibel (en rijk) genoeg om in geval van nood op stel en sprong naar NL te kunnen vliegen, maar dan nog kan ik er dus dan niet eerder dan binnen een dag of anderhalf zijn.
Mijn ouders hebben geen groot netwerk - wat broers van hun eigen leeftijd, wat kennissen, maar verder niet veel mensen in de buurt aan wie ze om hulp zouden kunnen vragen (het zijn ook geen types die makkelijk om hulp vragen).
Ik wil binnenkort met hen om de tafel om te kijken wat we voor ze kunnen doen en regelen, maar ik heb niet zo'n goed idee waar we aan moeten denken. Hebben jullie tips?
Maar: mijn ouders zijn halverwege de zeventig. Ze zijn nog gezond en redden zich prima met z'n tweetjes, maar dat blijft natuurlijk niet eeuwig zo. Nu woon ik op een uurtje rijden bij ze vandaan, maar dat wordt dus een paar uur vliegen. Ik ben flexibel (en rijk) genoeg om in geval van nood op stel en sprong naar NL te kunnen vliegen, maar dan nog kan ik er dus dan niet eerder dan binnen een dag of anderhalf zijn.
Mijn ouders hebben geen groot netwerk - wat broers van hun eigen leeftijd, wat kennissen, maar verder niet veel mensen in de buurt aan wie ze om hulp zouden kunnen vragen (het zijn ook geen types die makkelijk om hulp vragen).
Ik wil binnenkort met hen om de tafel om te kijken wat we voor ze kunnen doen en regelen, maar ik heb niet zo'n goed idee waar we aan moeten denken. Hebben jullie tips?
En wij ons maar afvragen waar die afvalberg vandaan komt.
zondag 7 januari 2024 om 14:07
Oh daar zou ik toch ook behoorlijk bozig van worden.LaFleurNoire schreef: ↑07-01-2024 13:19Nee, ik neem het ze niet kwalijk dat ze geëmigreerd zijn. Wèl dat ze nauwelijks contact met ze onderhouden en niet weten hoe ze er aan toe zijn en ze vervolgens pushen om bij hen te komen met de auto ipv zelf naar Nederland te komen terwijl wij al blij zijn als ze weer heelhuids terug komen van een rondje boodschappen.
Toen mijn moeder nog goed was maar toch steeds meer ondersteuning nodig had, was ik in de situatie verzeild geraakt dat ik tijdens mijn regelmatig bezoek zaakjes zat te regelen, terwijl mijn broer occasioneel op bezoek kwam met zijn vrouw en dan koffie zat te drinken op de bank.
Omdat ze hem niet om hulp vroeg, zag hij gewoon niet dat ze bepaalde dingen niet meer kon.
Ik heb hem dat uitgelegd en gelukkig is hij meteen mee op de kar gesprongen en kwam hij vaker en pakte hij ook de regeldingen op.
zondag 7 januari 2024 om 14:08
Moet die buurman ook maar gepensioneerd zijn of in ploegendienst werken. En de buurvrouw aardig vinden. Of zou jij je vakantiedagen spenderen aan doktersbezoeken van je ouwe buuf ?
Mensen worden steeds ouder. En hun kinderen werken meer ( en langer ) en passen ook vaak nog op de kleinkinderen. Als je dan ook nog achter je bejaarde zus / buurvrouw / mevrouw van je poetsadres aan moet lopen…. Da’s nogal niks.
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
zondag 7 januari 2024 om 14:10
nou dat inderdaad, ik werk fulltime, heb een gezin, regel mantelzorg (relatief licht) voor mijn schoonouders. No way dat ik ga mantelzorgen voor een bejaarde buur (niet dat ik die heb). Af en toe een klusje doen is prima, maar signaleren, monitoren, taxi spelen etc ga ik echt niet doen.blijfgewoonbianca schreef: ↑07-01-2024 14:08Moet die buurman ook maar gepensioneerd zijn of in ploegendienst werken. En de buurvrouw aardig vinden. Of zou jij je vakantiedagen spenderen aan doktersbezoeken van je ouwe buuf ?
Mensen worden steeds ouder. En hun kinderen werken meer ( en langer ) en passen ook vaak nog op de kleinkinderen. Als je dan ook nog achter je bejaarde zus / buurvrouw / mevrouw van je poetsadres aan moet lopen…. Da’s nogal niks.
zondag 7 januari 2024 om 14:11
maar dat is soms OOK, of net JUIST, een onderdeel van het ouder worden. Volledig verantwoordelijke mensen die opeens ouder worden en totaal het zelfinzicht met betrekking tot hun situatie missen. Dan kun je denken daarover in gesprek te gaan en dat redelijk op te lossen, maar dat kunnen die mensen soms gewoon niet meer.
zondag 7 januari 2024 om 14:17
Ik bedoelde zeker niet structureel. Zoiets doet/ kan niemand structureel.blijfgewoonbianca schreef: ↑07-01-2024 14:08Moet die buurman ook maar gepensioneerd zijn of in ploegendienst werken. En de buurvrouw aardig vinden. Of zou jij je vakantiedagen spenderen aan doktersbezoeken van je ouwe buuf ?
Mensen worden steeds ouder. En hun kinderen werken meer ( en langer ) en passen ook vaak nog op de kleinkinderen. Als je dan ook nog achter je bejaarde zus / buurvrouw / mevrouw van je poetsadres aan moet lopen…. Da’s nogal niks.
zondag 7 januari 2024 om 14:19
Nee, dat is al verschillende keren geprobeerd. Schoonmoeder gaat huilen en schoonvader wordt boos omdat we haar van streek maken. Pure manipulatie en dat is ook niets nieuws maar is wel erger geworden.
En misschien hebben ze wél al zaken geregeld, of misschien wel met zwager en schoonzus besproken, al vermoed ik van niet. Maar wij weten het dus niet, want als we op bezoek komen, of zij bij ons, moet er gezellig gedaan worden, over koetjes en kalfjes gesproken worden en mogen er geen nare dingen ter tafel komen.
zondag 7 januari 2024 om 14:20
maar dat is dus het probleem, het kan best een aantal jaar duren voordat iemand dement genoeg is voor een instelling. Dus iemand zal structureel regie moeten nemen.
En nogmaals, ik bedoel echt niet dat TO dan maar niet mag verhuizen het is helemaal niet zeker of haar ouders uberhaupt wel dement worden. Maar het zijn wel scenarios om over na te denken.
zondag 7 januari 2024 om 14:21
Nou inderdaad, ik heb het eens bij een bejaarde buurvrouw van mij gezien (ze is inmiddels overleden) die haar naaste buurvrouw (ik was de bovenbuur) zover kreeg dat ze “een keertje” wilde taxi-en naar het ziekenhuis voor een afspraak. Deze buurvrouw was 85+ en haar enige kind was 65+ en had zelf al gezondheidsproblemen. Buurvrouw ging op haar vrije dag een keer akkoord. Bleek bejaarde buurvrouw (die ook al jaren intensieve zorg aan huis had, wassen, aankleden, steunkousen aandoen, incontinentie materiaal vervangen, maar geestelijk nog in orde en niet naar een verzorgingstehuis willen) 3 afspraken te hebben in het ziekenhuis met 3 verschillende specialisten, met vrij lange wachttijden ertussen. Heeft mijn arme buurvrouw die dacht “even” te helpen vrijwel de gehele dag met haar in het ziekenhuis gezeten en moest halverwege de dag een verpleegkundige gaan zoeken die haar uit de brand kon helpen toen bejaarde buurvrouw begon te stinken (volle inco-luier) die ze gelukkig wel vond anders had zij dit ook nog moeten doen. Dat is dus geen klusje die je als buurvrouw doet voor je bejaarde buurvrouw bij wijze van mantelzorg. Ook niet als zoon/dochter overigens is mijn mening, dat is nogal wat.
zondag 7 januari 2024 om 14:28
Ik denk dat het een combinatie is. Ze waren altijd al wel zo, maar vooral het zelfinzicht van mijn schoonmoeder is bijna volledig verdwenen. Ze is ook vaak in de war, vergeet veel. Schoonvader is beter maar zijn hele leven staat in het teken van zijn vrouw. Geen sociaal leven meer, broers en zussen die nog leven wonen aan de andere kant van het land. Hij kan bijna nooit alleen iets voor zichzelf doen en hij gaf een tijdje geleden, toen hij bij hoge uitzondering zonder haar bij ons was, dat hij de zorg voor haar zwaar vindt.florence13 schreef: ↑07-01-2024 14:11maar dat is soms OOK, of net JUIST, een onderdeel van het ouder worden. Volledig verantwoordelijke mensen die opeens ouder worden en totaal het zelfinzicht met betrekking tot hun situatie missen. Dan kun je denken daarover in gesprek te gaan en dat redelijk op te lossen, maar dat kunnen die mensen soms gewoon niet meer.
En ik denk dan, en dat zeggen we dan ook, doe er dan wat aan! Maar zo’n ontboezeming was al zó veel dat hij het er verder niet meer over wilde hebben.
zondag 7 januari 2024 om 14:32
Word een beetje verdrietig van dit topic. Ik heb de liefste ouders van de wereld en zal mantelzorgen tot het gaatje als het nodig blijkt. Mijn man en ik hadden ook de mogelijkheid om voor werk te emigreren, en onze ouders zijn de belangrijkste reden dat we dat niet gedaan hebben. Ze hadden het ons vast van harte gegund, maar ik kon het niet over mijn hart verkrijgen vanwege de situaties die hier geschetst worden. Nu hebben wij hier ook een fijn leven dus die emigratie was niet noodzakelijk om gelukkig te worden, plus zoals gezegd een hele goede band met onze ouders die ons ons hele leven bij alles gesteund en geholpen hebben. Die laten we echt niet zitten met een regiotaxi en een hulp via de WMO. Maar ja, als je ouders je jeugd verpest hebben snap ik dat je vindt dat ze het maar uit moeten zoeken.
zondag 7 januari 2024 om 14:33
Mijn vader ging ook gekke dingen doen en bleek Alzheimer te hebben.Ipstwee schreef: ↑07-01-2024 13:11Tja. Mijn ouders worden ook langzaam oud. En dat merk je met allerlei gekke dingen die ze opeens doen. Dure aankopen ondoordacht doen, televisie abonnement opzeggen en dan (dus) opeens geen tv meer hebben, de verwarming op 24 en geen inzicht in de kosten hebben, een plankje moeten ophangen wat opeens niet meer zelf lukt, het vuur aan laten staan onder de pan ipv het uit hebben gedaan.
Omdat wij er praktisch naast wonen krijg je het allemaal mee, kun je bijsturen en merk je op dat het minder gaat. Op afstand heb je dat niet, of minder.
Toch vind ik dat je daarvoor niet je eigen leven on hold moet zetten. Je ouders hebben hier een eigen verantwoordelijkheid in. Met ze om tafel is al heel netjes. Maar bottom line moeten ze het zelf uitzoeken.
Laten we hopen dat de bejaardentehuizen weer terug komen.
Ik ben niet perfecd, wat is daar mis mee?
zondag 7 januari 2024 om 14:35
er zit een heel groot gebied tussen het je ouders zelf te laten opsoppen en alles voor ze doen. De indruk van TO die ik krijg is dat ze op zoek is naar een dergelijke middenweg en dus goed wil weten waar ze over na moet denken tevoren. Lijkt me op zich een goed idee.oneenietweer schreef: ↑07-01-2024 14:32Word een beetje verdrietig van dit topic. Ik heb de liefste ouders van de wereld en zal mantelzorgen tot het gaatje als het nodig blijkt. Mijn man en ik hadden ook de mogelijkheid om voor werk te emigreren, en onze ouders zijn de belangrijkste reden dat we dat niet gedaan hebben. Ze hadden het ons vast van harte gegund, maar ik kon het niet over mijn hart verkrijgen vanwege de situaties die hier geschetst worden. Nu hebben wij hier ook een fijn leven dus die emigratie was niet noodzakelijk om gelukkig te worden, plus zoals gezegd een hele goede band met onze ouders die ons ons hele leven bij alles gesteund en geholpen hebben. Die laten we echt niet zitten met een regiotaxi en een hulp via de WMO. Maar ja, als je ouders je jeugd verpest hebben snap ik dat je vindt dat ze het maar uit moeten zoeken.
Maar inderdaad, de relatie maakt ook uit, voor mijn schoonouders doe ik de (nu nog relatief lichte) mantelzorg met alle liefde, mijn eigen ouders heb ik gewoon laten zitten.
zondag 7 januari 2024 om 14:42
Ik woon op meer dan 2 uur rijden van mijn pa. Hij weigert om hij mij in de buurt te komen wonen terwijl hij hulpbehoevend wordt. Ik heb aangegeven dat ik dan geen mantelzorg kan verlenen. Het is niet anders.
Hij is in alle voorgaande jaren nooit ingegaan op adviezen van mijn kant. Heel erg bezig met de dood maar nooit met het stukje comfortabel oud worden. Ik ga echt niet mijn hele leven on hold zetten. Je ouders kunnen nog wel 20 jaar leven. Ik zou gaan en zorg inkopen.
Hij is in alle voorgaande jaren nooit ingegaan op adviezen van mijn kant. Heel erg bezig met de dood maar nooit met het stukje comfortabel oud worden. Ik ga echt niet mijn hele leven on hold zetten. Je ouders kunnen nog wel 20 jaar leven. Ik zou gaan en zorg inkopen.
zondag 7 januari 2024 om 14:48
Los van het andere, oude mensen willen vrijwel nooit verhuizen. Ze kunnen het mentaal niet aan en hechten veel waarde aan wat vertrouwt is.Stormke81 schreef: ↑07-01-2024 14:42Ik woon op meer dan 2 uur rijden van mijn pa. Hij weigert om hij mij in de buurt te komen wonen terwijl hij hulpbehoevend wordt. Ik heb aangegeven dat ik dan geen mantelzorg kan verlenen. Het is niet anders.
Hij is in alle voorgaande jaren nooit ingegaan op adviezen van mijn kant. Heel erg bezig met de dood maar nooit met het stukje comfortabel oud worden. Ik ga echt niet mijn hele leven on hold zetten. Je ouders kunnen nog wel 20 jaar leven. Ik zou gaan en zorg inkopen.
zondag 7 januari 2024 om 14:52
Boodschappen via internet kan je dan toch juist wel voor haar laten bezorgen? Taxi bestellen kan ook trouwens. Misschien is een robotstofzuiger ook een leuk kado. Zat opties. Verder polsen hoe de buren er in staan, of die soms wat zouden willen doen.Marianneke schreef: ↑07-01-2024 11:48Wie gaat dat mantelzorgen dan wel doen?
Even wat voorbeeldjes: mijn vader lag een paar dagen in het ziekenhuis, mijn moeder kan niet autorijden en OV is geen optie. Hoe komt ze dagelijks op het bezoekuur?
Ze willen graag huishoudelijke hulp, maar via de WMO duurt het nog een aantal maanden en er is geen hulp te vinden in het dorp waar ze wonen. Wie gaat er stofzuigen en de wc schoonmaken?
Het gaat vriezen, de buitenkraan moet dicht. Mijn moeder heeft echt geen idee hoe dat te doen, wie zorgt daarvoor?
Boodschappen bestellen via internet heeft mijn moeder geen ervaring mee. Dagelijks kan ze wel iets uit de supermarkt halen, maar hele pakken wc papier is best lastig met haar rollator. Wie regelt de grote boodschappen?
Lorem Ipsum
zondag 7 januari 2024 om 15:04
Dat snap ik nog maar voordat hij oud werd woonde hij al in een oud, tochtig huis zonder centrale verwarming. De wc en douch zijn later aangebouwd, zo oud is het huis. Het heeft aan comfort helemaal niks.
Ik ben al 10 jaar in gesprek om te kijken of een appartement niet een optie is. Hij was toen begin 60. Heb aangegeven dat als hij ouder wordt een steile trap naar boven niet handig is. Hij wilde er nooit over nadenken, dit was goedkoop en uitermate geschikt. Nu niet meer en is dat dus een groot probleem. Nu moet hij met urgentie een aanleunwoning in terwijl hij jaren geleden andere keuzes had kunnen maken. Dat is toch niet handig.
Maar voor TO: ik zou mijn persoonlijke wensen en ideeën niet zomaar op de plank leggen. Je leeft zelf ook maar 1 keer.
Ik ben behoorlijk egoïstisch denk ik. Mijn hele jeugd heeft in het teken gestaan van aanpassen aan anderen
In mijn volwassen leven probeer ik dat een stuk minder te doen.
zondag 7 januari 2024 om 15:09
Aan de ene kant wordt hier gezegd dat de ouders verantwoordelijk zijn voor hun eigen oude dag, aan de andere kant is er dan wel de hoop dat de buren wat willen oppakken. Die hebben er al helemaal niks mee te maken, kinderen hebben in mijn ogen (veel) meer verantwoordelijkheid dan buren. Een keer de buitenkraan dichtdraaien prima, maar verder?
zondag 7 januari 2024 om 15:15
De taxichauffeur gaat niet mee de spreekkamer in. Ik weet van mijn oma dat ze het prettig vond dat mijn moeder er bij was. Twee horen meer dan een en ondanks dat ze goed bij de tijd was, vond ze het geheugen en het regelen van mijn moeder fijn. En wie controleert dat de geleverde boodschappen ook gegeten worden? En vanwege kinderen verder weg zou ik als buurvrouw best iets willen doen maar ik wil geen verantwoordelijkheid of verwachtingen. Ik heb het al druk genoeg met mijn gezin, mijn (schoon) ouders, werk etc.
zondag 7 januari 2024 om 15:23
Ik zit een beetje met hetzelfde dilemma. Het verschil met kindvrije mensen is dat mijn ouders altijd zo ontzettend veel voor mij gedaan hebben. Toen ik nog thuis woonde, toen ik alleen woonde en nu ik een gezin heb ook al heel veel jaren. Om dan zomaar weg te gaan en er niet voor hen te zijn als zij straks hulp nodig hebben, vind ik heel lastig.
zondag 7 januari 2024 om 15:26
Voor de buren kunnen wij makkelijker meer doen. Ze staan altijd voor ons klaar en wij voor hen. Boodschappen ed zou ik moeiteloos voor ze doen.oneenietweer schreef: ↑07-01-2024 15:09Aan de ene kant wordt hier gezegd dat de ouders verantwoordelijk zijn voor hun eigen oude dag, aan de andere kant is er dan wel de hoop dat de buren wat willen oppakken. Die hebben er al helemaal niks mee te maken, kinderen hebben in mijn ogen (veel) meer verantwoordelijkheid dan buren. Een keer de buitenkraan dichtdraaien prima, maar verder?
zondag 7 januari 2024 om 15:28
Blackstar schreef: ↑07-01-2024 15:23Ik zit een beetje met hetzelfde dilemma. Het verschil met kindvrije mensen is dat mijn ouders altijd zo ontzettend veel voor mij gedaan hebben. Toen ik nog thuis woonde, toen ik alleen woonde en nu ik een gezin heb ook al heel veel jaren. Om dan zomaar weg te gaan en er niet voor hen te zijn als zij straks hulp nodig hebben, vind ik heel lastig.
Wat heeft dit te maken met kindvrije mensen?
Ik ben wel benieuwd: wat verwachten jullie van jullie eigen kinderen? Verwachten jullie dat ze niet naar het buitenland gaan verhuizen en voor jullie zorgen?
Mijn eigen vader gaat trouwens juist verder weg van mij verhuizen, dat kan ook nog.
zondag 7 januari 2024 om 15:29
Mijn ouder heeft mijn jeugd niet ‘verpest’, maar toch sta ik niet te springen om mantelzorg, mag dat ook?oneenietweer schreef: ↑07-01-2024 14:32Word een beetje verdrietig van dit topic.
Maar ja, als je ouders je jeugd verpest hebben snap ik dat je vindt dat ze het maar uit moeten zoeken.
Álles moet gedaan worden, van schoonmaken, tot boodschappen, administratie, afspraken in ziekenhuis, meegaan met afspraken, uitslagen, nieuwe afspraken maken etc etc en dat is niet eens in de zoveel tijd, maar soms drie afspraken binnen een week.
Wat moet je dan, als je ook werkt en zelf een gezin hebt? Ik ben elke avond tegen 18:30 thuis, dan heb ik ook niet de puf om nog langs te gaan. Koken hoef ik ook niet te doen, want zoals ik kook vindt ouder niet lekker (ik kan overigens prima koken). Ik kan toch niet alles aanpassen omdat ouder niet mee wil buigen en alles ‘zelf’ wil doen (maar doet feitelijk niks zelf)?
anoniem_65f22b7954008 wijzigde dit bericht op 07-01-2024 15:35
0.16% gewijzigd
zondag 7 januari 2024 om 15:30
Ik ben de jongste van 4 kinderen, een broer en zus zijn geëmigreerd en een zus woont aan de andere kant van het land. Dus alles komt bij mij terecht want ik woon vlakbij mijn ouders en ik vind het helemaal niet leuk.
Ik neem het mijn broer en zussen niet kwalijk dat ze voor zichzelf gekozen hebben, maar ik vind het wel vervelend dat ik nu mijn ouders' steun en toeverlaat ben.
Af en toe moeten ze naar het ziekenhuis en ze hebben mij dan niet alleen nodig als taxi maar ook als mentale support.
Ze begrijpen de artsen niet altijd, vragen weinig en onthouden ook weinig.
Er zijn ook altijd wel dingetjes als even naar de bouwmarkt of het tuincentrum om wat te halen, waar ze mijn advies dan ook weer graag bij hebben.
Daarna moeten de plantjes dan geplant of het plankje opgehangen.
Dat groeit langzaam aan zo, en als ik langer dan een week niet langsga, dan zijn ze meer verward vind ik.
En omdat we geen geweldige band hebben, vind ik het best moeilijk.
En ik heb ook een single buurvrouw van 68 zonder kinderen en die doet ook steeds vaker een beroep op mij en mijn vriend.
Boom bijsnoeien, kastje verplaatsen, vuilnisbak aan de weg zetten, moestuin elke dag wateren als ze eens weg is.
Soms irriteert het gemak waarmee ze het ons vraagt.
Maar ja aan de andere kant; je zal maar alleen zijn.
Ik neem het mijn broer en zussen niet kwalijk dat ze voor zichzelf gekozen hebben, maar ik vind het wel vervelend dat ik nu mijn ouders' steun en toeverlaat ben.
Af en toe moeten ze naar het ziekenhuis en ze hebben mij dan niet alleen nodig als taxi maar ook als mentale support.
Ze begrijpen de artsen niet altijd, vragen weinig en onthouden ook weinig.
Er zijn ook altijd wel dingetjes als even naar de bouwmarkt of het tuincentrum om wat te halen, waar ze mijn advies dan ook weer graag bij hebben.
Daarna moeten de plantjes dan geplant of het plankje opgehangen.
Dat groeit langzaam aan zo, en als ik langer dan een week niet langsga, dan zijn ze meer verward vind ik.
En omdat we geen geweldige band hebben, vind ik het best moeilijk.
En ik heb ook een single buurvrouw van 68 zonder kinderen en die doet ook steeds vaker een beroep op mij en mijn vriend.
Boom bijsnoeien, kastje verplaatsen, vuilnisbak aan de weg zetten, moestuin elke dag wateren als ze eens weg is.
Soms irriteert het gemak waarmee ze het ons vraagt.
Maar ja aan de andere kant; je zal maar alleen zijn.
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
