Overig
alle pijlers
En weer geen fietser die gedag zegt!
maandag 25 februari 2019 om 09:59
Het blijft me verbazen. Of ik nou 's ochtends om half acht, 's middags om kwart over vier of 's avonds om vijf over half negen mijn rondje hardloop, of ik nou door het bos of door de stad ren, vier van de vijf fietsers fietst me straal voorbij wanneer ik ze vrolijk -weliswaar enigszins hijgend- gedag zeg.
Ik zeg altijd tegen iedereen die ik voorbij kom goede morgen, -middag, of -avond, en zeker in het bos vind ik het niet meer dan normaal dat mensen dan wat terugzeggen, wanneer je de enige twee mensen op het hele pad bent bijvoorbeeld. Hondenuitlaters, andere hardlopers, mensen met of zonder kinderen, eigenlijk doet iedereen dat ook.
Behalve die fietsers dus! Mountainbikers, sportfietsers, mensen die naar hun werk onderweg zijn, ze negeren me en zeggen geen boe of bah. Vanochtend irriteerde het me zo, dat ik iemand gewoon nog een keer GOEDEMORGEN na schreeuwde, in de hoop op een reactie. Nul natuurlijk (en ja, dit was eigenlijk een beetje gênant van mezelf....
)
Wat ik met dit topic wil? Herkenning natuurlijk! En wie weet een verklaring van een fietser, waarom het te veel moeite is om gewoon iemand te groeten onderweg.
Disclaimer: ik kan zelf wel bedenken dat dit een first-world-problem van jewelste is, dank u.
Ik zeg altijd tegen iedereen die ik voorbij kom goede morgen, -middag, of -avond, en zeker in het bos vind ik het niet meer dan normaal dat mensen dan wat terugzeggen, wanneer je de enige twee mensen op het hele pad bent bijvoorbeeld. Hondenuitlaters, andere hardlopers, mensen met of zonder kinderen, eigenlijk doet iedereen dat ook.
Behalve die fietsers dus! Mountainbikers, sportfietsers, mensen die naar hun werk onderweg zijn, ze negeren me en zeggen geen boe of bah. Vanochtend irriteerde het me zo, dat ik iemand gewoon nog een keer GOEDEMORGEN na schreeuwde, in de hoop op een reactie. Nul natuurlijk (en ja, dit was eigenlijk een beetje gênant van mezelf....
)Wat ik met dit topic wil? Herkenning natuurlijk! En wie weet een verklaring van een fietser, waarom het te veel moeite is om gewoon iemand te groeten onderweg.
Disclaimer: ik kan zelf wel bedenken dat dit een first-world-problem van jewelste is, dank u.
maandag 25 februari 2019 om 10:16
Nou zie, dat bedoel ik!Oakes schreef: ↑25-02-2019 10:15Voor jou, KastanjezHier op het platteland groet iedereen elkaar, of het te voet, op de fiets, ter paard, of in de auto is. Misschien omdat je hier niet zo veel en vaak mensen tegenkomt, geen idee. Het valt me op dat zelfs pubers op de fiets vriendelijk groeten. Ik vind het leuk!
maandag 25 februari 2019 om 10:17
Ik verbaas mij daar ook altijd over, dat mensen geen gedag zeggen. Of ik nu wandel, fiets of hardloop in het bos, ik groet iedereen. In het toeristenseizoen is het nog erger, dan zeggen nog minder mensen gedag. Veel randstedelingen dan hier die dat volgens mij al helemaal niet gewend zijn, terwijl het zo leuk is om elkaar even te groeten. Zeker in een recreatieve omgeving als het bos.
maandag 25 februari 2019 om 10:25
Als ik zo'n rood aangelopen hardloper zie die het duidelijk zwaar heeft begin ik een hele cheer over hoe goed ze bezig zijn. Doet ons allebei goed.
maandag 25 februari 2019 om 10:26
Overigens, ik snap dat fietsers elkaar niet groeten als ze allebei aan de andere kant van de straat elkaar passeren, dat is wel een beetje overdreven waarschijnlijk.
Als er echter een mountainbiker mij passeert, zo dichtbij dat hij me bijna onder de modder kan spetteren, of als ik er echt voor aan de kant moet, dan vind ik het op zijn zachtst gezegd nogal onbeleefd om niks te zeggen.
Maar gelukkig ben ik daar dus niet de enige in en zijn er nog steeds mensen die het net zo normaal vinden als ik!
en de eerstvolgende keer dat ik iemand wil groeten ga ik 'allez, allez, allez' roepen en kijken wat er gebeurt
Als er echter een mountainbiker mij passeert, zo dichtbij dat hij me bijna onder de modder kan spetteren, of als ik er echt voor aan de kant moet, dan vind ik het op zijn zachtst gezegd nogal onbeleefd om niks te zeggen.
Maar gelukkig ben ik daar dus niet de enige in en zijn er nog steeds mensen die het net zo normaal vinden als ik!
en de eerstvolgende keer dat ik iemand wil groeten ga ik 'allez, allez, allez' roepen en kijken wat er gebeurt
maandag 25 februari 2019 om 10:29
maandag 25 februari 2019 om 10:30
Mijn man en ik groetten een keer een ander koppel tegelijkertijd. 'Ken jij hen?', vroeg ik hem daarna. Nee, hij kende ze niet. Vandaar dat dat koppel zo raar keek
Later is nu
maandag 25 februari 2019 om 10:32
Zo vaak gehad als ik naar school fietste dat er dan iemand toeterde of zwaaide, ik dit niet zag of nog aan bedenken was wie het was, dan mijn medefietser dan zei, dat is je moeder. Ik ben niet zo alert op de fiets.
Sowieso reageer ik niet als men toetert of roept, het is toch meestal niet voor mij.
Als klagen telde als werk, dan had mijn ex zich ook moeiteloos een Mercedes kunnen veroorloven.
maandag 25 februari 2019 om 10:35
maandag 25 februari 2019 om 10:36
maandag 25 februari 2019 om 10:36
Dit.Madrid87 schreef: ↑25-02-2019 10:13Ik ben trouwens stront chagrijnig elke ochtend en zeker als ik al vroeg op pad moet buiten. Het laatste waar ik dan trek in heb is een super vrolijke hardloper die me aanspreekt. Ik wil niemand spreken s'ochtends voor 10 uur.
Ik zou je aanraden om je verwachtingen bij te stellen.
Verder ben ik onhandig dus teveel gefocust op niet op mijn hoofd vallen of tegen mensen aanfietsen.
maandag 25 februari 2019 om 10:37
Misschien heeft het ook te maken met niet gewend zijn.
Ik zou het zelf 's morgens als ik naar mijn werk fiets (door stad/woonwijk) niet verwachten dat iemand mij groet; dat gebeurt zeer zelden.
Zelf zou ik dat ook niet snel doen; niet uit onbeleefdheid, maar meer uit een combinatie van niet gewend zijn en verlegenheid. (en slaperigheid )
Terwijl ik het juist vaak wel leuk vind als een ander dat wel doet.
Overigens gebeurt het vaker wel wanneer ik op een vrij moment in de natuur wandel.
Ik zou het zelf 's morgens als ik naar mijn werk fiets (door stad/woonwijk) niet verwachten dat iemand mij groet; dat gebeurt zeer zelden.
Zelf zou ik dat ook niet snel doen; niet uit onbeleefdheid, maar meer uit een combinatie van niet gewend zijn en verlegenheid. (en slaperigheid
)Terwijl ik het juist vaak wel leuk vind als een ander dat wel doet.
Overigens gebeurt het vaker wel wanneer ik op een vrij moment in de natuur wandel.
maandag 25 februari 2019 om 10:38
maandag 25 februari 2019 om 10:39
Ik weet niet of jullie allemaal Nederlanders zijn, maar als het een (schrale) troost mag zijn, ook in België is het zo. Tenminste waar ik woon, redelijk dicht bij de Nederlandse grens.
Als ik aan het hardlopen ben zeg ik tegen iedereen die ik tegenkom,
tegen i-e-d-e-r-e-e-n een goeiedag.
Ik onderscheid dan enkele soorten mensen:
Is de soort die aangenaam verrast is over zoveel vriendelijkheid (hum, hum) en die heel vriendelijk een goeiendag terug zeggen, of zelfs nog iets bijvoegen van: lekker weertje, of mij een hart onder de riem steken, van 'goe bezig' of 'volhouden' he.
De volgende categorie doet gewoon of hij (sorry, meestal zijn het mannen) het niet gehoord heeft en kijkt niet op of om. (Heb ik ook altijd zin om nog iets na te roepen, maar ik heb intussen geleerd me te gedragen).
De meest irritanten zijn diegenen die, na mijn goeiedag (EN meestal steek ik ook nog mijn wijsvinger tegelijk op, om ook op die manier gedag te zeggen) mij aankijken en met hun ogen zeggen: hoe-durft-gij-tegen-mij-iets-te-zeggen? Ik ken u helemaal niet! Die kijken mij dan meewarig aan alsof ik een zielig wezen ben dat hun komt lastigvallen.
Soms gebeurt het ook dat iemand al zijn remmen dichttrekt omdat, nadat mijn vinger is omhoog gegaan, denken dat ik iets moet vragen.
Ik woon zeer landelijk en het gebeurt dat als ik voor mijn woning iets aan het doen ben, er iemand voorbij fietst. Je ziet ze dan moeite doen om met hun ogen maar zeker naar dat punt in de verte te blijven staren zodat ze kunnen doen of ze niet gezien hebben dat er daar iemand staat. Zulke soort kom ik ooit ook onderweg tegen: je kruist mekaar met een tussenafstand van geen twee meter, en toch, ze hebben jou niet gezien.
Zo asociaal.
Gelukkig kom ik, maar dat is een uitstervend ras, ook wel eens iemand tegen die zelf iets zegt.
Als ik aan het hardlopen ben zeg ik tegen iedereen die ik tegenkom,
tegen i-e-d-e-r-e-e-n een goeiedag.
Ik onderscheid dan enkele soorten mensen:
Is de soort die aangenaam verrast is over zoveel vriendelijkheid (hum, hum) en die heel vriendelijk een goeiendag terug zeggen, of zelfs nog iets bijvoegen van: lekker weertje, of mij een hart onder de riem steken, van 'goe bezig' of 'volhouden' he.
De volgende categorie doet gewoon of hij (sorry, meestal zijn het mannen) het niet gehoord heeft en kijkt niet op of om. (Heb ik ook altijd zin om nog iets na te roepen, maar ik heb intussen geleerd me te gedragen).
De meest irritanten zijn diegenen die, na mijn goeiedag (EN meestal steek ik ook nog mijn wijsvinger tegelijk op, om ook op die manier gedag te zeggen) mij aankijken en met hun ogen zeggen: hoe-durft-gij-tegen-mij-iets-te-zeggen? Ik ken u helemaal niet! Die kijken mij dan meewarig aan alsof ik een zielig wezen ben dat hun komt lastigvallen.
Soms gebeurt het ook dat iemand al zijn remmen dichttrekt omdat, nadat mijn vinger is omhoog gegaan, denken dat ik iets moet vragen.
Ik woon zeer landelijk en het gebeurt dat als ik voor mijn woning iets aan het doen ben, er iemand voorbij fietst. Je ziet ze dan moeite doen om met hun ogen maar zeker naar dat punt in de verte te blijven staren zodat ze kunnen doen of ze niet gezien hebben dat er daar iemand staat. Zulke soort kom ik ooit ook onderweg tegen: je kruist mekaar met een tussenafstand van geen twee meter, en toch, ze hebben jou niet gezien.
Zo asociaal.
Gelukkig kom ik, maar dat is een uitstervend ras, ook wel eens iemand tegen die zelf iets zegt.
maandag 25 februari 2019 om 10:43
Ja hier nog een. Ik moet me enorm concentreren op de fiets om me niet af te laten leiden en per ongeluk ergens tegen aan te knallen dus op andere mensen let ik zelden eigenlijk.Het-groepje schreef: ↑25-02-2019 10:36Dit.
Verder ben ik onhandig dus teveel gefocust op niet op mijn hoofd vallen of tegen mensen aanfietsen.
Ik moet echt op de weg letten want ik droom zo weg.
maandag 25 februari 2019 om 10:47
Tijdens het wandelen groet ik wel, of knikje oid. Maar op de fiets niet. Nooit gedaan ook. Wellicht omdat hier de voetpaden verder van de weg of fietspaden liggen (ligt groenstrook tussen) dus als ik zou willen groeten moet ik echt schreeuwen.
Dat gaat me beetje te ver.
Maar dorp waar ik vandaan kon is het groeten tijdens het wandelen en op de fiets alleen als je degene ook echt kent.
Nu herken ik op de fiets niet zo vaak mensen, ben meer bezig om van de motorkap van auto's af te blijven...
Dat gaat me beetje te ver.
Maar dorp waar ik vandaan kon is het groeten tijdens het wandelen en op de fiets alleen als je degene ook echt kent.
Nu herken ik op de fiets niet zo vaak mensen, ben meer bezig om van de motorkap van auto's af te blijven...
maandag 25 februari 2019 om 10:55
Ik ben een mountainbiker (eentje met licht en een bel en als ik de verhalen moet geloven maakt dat me al uitzonderlijk), maar als ik hard voorbij fiets registreer ik gewoon te laat of iemand me groet. Als ik wat gas terug neem (bij honden of kinderen oid op het pad fiets ik altijd stapvoets ivm onverwachte bewegingen) zoek ik vaak wel contact met mensen, zodat ze weten dat ik alert ben. Als jij voor mij aan de kant gaat zou ik dat dus ook doen.Kastanjez schreef: ↑25-02-2019 10:26Overigens, ik snap dat fietsers elkaar niet groeten als ze allebei aan de andere kant van de straat elkaar passeren, dat is wel een beetje overdreven waarschijnlijk.
Als er echter een mountainbiker mij passeert, zo dichtbij dat hij me bijna onder de modder kan spetteren, of als ik er echt voor aan de kant moet, dan vind ik het op zijn zachtst gezegd nogal onbeleefd om niks te zeggen.
Maar gelukkig ben ik daar dus niet de enige in en zijn er nog steeds mensen die het net zo normaal vinden als ik!
en de eerstvolgende keer dat ik iemand wil groeten ga ik 'allez, allez, allez' roepen en kijken wat er gebeurt
maandag 25 februari 2019 om 11:01
Op straat ben ik vooral bezig met mijn pijnlijke knie- en enkelbanden, en ik bid dat ik geen verkeerde beweging maak, waardoor ik dagenlang nog veel meer pijn krijg. Ik ben dus erg geconcentreerd op mijn eigen bewegingen, en hoop dat mensen vóór me niet plotseling blijven staan. Het liefste heb ik niemand vóór me.
Op stille bospaden groeten vreemde mensen vaker dan in drukkere straten.
Ik vind dat wel aardig, maar het hoeft niet echt.
Op stille bospaden groeten vreemde mensen vaker dan in drukkere straten.
Ik vind dat wel aardig, maar het hoeft niet echt.
Dan moet het maar zoals het kan
maandag 25 februari 2019 om 11:05
Ik ben meer van de tegenovergestelde partij. In de ochtend heb ik gewoon geen zin om ook nog vriendelijk te groeten. Als ik half bezweet na een hectisch ochtendritueel met peuterdochter en ochtendhumeur op de fiets zit dan werken groetende, fluitende, vrolijke mensen mij op de zenuwen. Vooral als ze niet door fietsen en ik tig keer moet bellen om er eindelijk langs te mogen.
Zelfde als ik op zondag ochtend lekker aan het rennen ben. Een van de weinige momenten van de week dat ik echt even "tot mijzelf kan komen". Ik heb dan gewoon geen zin om mij bezig te houden met medehardlopers, fietsers whatever. Dus ik groet nooit, en heb 9 van de 10 keer de muziek ook te hard staan om iets te horen.
Klinkt best asociaal bovenstaande wellicht. Is niets persoonlijks tegenover de vriendelijke "groeters". Is mijn eigen ochtendhumeur voornamelijk. Hoop dan ook niet men het zich persoonlijk aantrekt
Zelfde als ik op zondag ochtend lekker aan het rennen ben. Een van de weinige momenten van de week dat ik echt even "tot mijzelf kan komen". Ik heb dan gewoon geen zin om mij bezig te houden met medehardlopers, fietsers whatever. Dus ik groet nooit, en heb 9 van de 10 keer de muziek ook te hard staan om iets te horen.
Klinkt best asociaal bovenstaande wellicht. Is niets persoonlijks tegenover de vriendelijke "groeters". Is mijn eigen ochtendhumeur voornamelijk. Hoop dan ook niet men het zich persoonlijk aantrekt
