Overig
alle pijlers
En weer geen fietser die gedag zegt!
maandag 25 februari 2019 om 09:59
Het blijft me verbazen. Of ik nou 's ochtends om half acht, 's middags om kwart over vier of 's avonds om vijf over half negen mijn rondje hardloop, of ik nou door het bos of door de stad ren, vier van de vijf fietsers fietst me straal voorbij wanneer ik ze vrolijk -weliswaar enigszins hijgend- gedag zeg.
Ik zeg altijd tegen iedereen die ik voorbij kom goede morgen, -middag, of -avond, en zeker in het bos vind ik het niet meer dan normaal dat mensen dan wat terugzeggen, wanneer je de enige twee mensen op het hele pad bent bijvoorbeeld. Hondenuitlaters, andere hardlopers, mensen met of zonder kinderen, eigenlijk doet iedereen dat ook.
Behalve die fietsers dus! Mountainbikers, sportfietsers, mensen die naar hun werk onderweg zijn, ze negeren me en zeggen geen boe of bah. Vanochtend irriteerde het me zo, dat ik iemand gewoon nog een keer GOEDEMORGEN na schreeuwde, in de hoop op een reactie. Nul natuurlijk (en ja, dit was eigenlijk een beetje gênant van mezelf....
)
Wat ik met dit topic wil? Herkenning natuurlijk! En wie weet een verklaring van een fietser, waarom het te veel moeite is om gewoon iemand te groeten onderweg.
Disclaimer: ik kan zelf wel bedenken dat dit een first-world-problem van jewelste is, dank u.
Ik zeg altijd tegen iedereen die ik voorbij kom goede morgen, -middag, of -avond, en zeker in het bos vind ik het niet meer dan normaal dat mensen dan wat terugzeggen, wanneer je de enige twee mensen op het hele pad bent bijvoorbeeld. Hondenuitlaters, andere hardlopers, mensen met of zonder kinderen, eigenlijk doet iedereen dat ook.
Behalve die fietsers dus! Mountainbikers, sportfietsers, mensen die naar hun werk onderweg zijn, ze negeren me en zeggen geen boe of bah. Vanochtend irriteerde het me zo, dat ik iemand gewoon nog een keer GOEDEMORGEN na schreeuwde, in de hoop op een reactie. Nul natuurlijk (en ja, dit was eigenlijk een beetje gênant van mezelf....
)Wat ik met dit topic wil? Herkenning natuurlijk! En wie weet een verklaring van een fietser, waarom het te veel moeite is om gewoon iemand te groeten onderweg.
Disclaimer: ik kan zelf wel bedenken dat dit een first-world-problem van jewelste is, dank u.
woensdag 6 maart 2019 om 10:55
Nou ik bedoel ook meer collega’s in de wandelgangen. Dokters die continue op hun telefoon kijken. Verpleegkundigen in de lift die nog niet opkijken als er iemand binnen stapt.Madrid87 schreef: ↑05-03-2019 20:47Echt?? In het ziekenhuis? Jemig. Doe je dat ook naar patienten dan? Zo ja daar moet ik niet aan denken. Ik sta al stijf van de stress als ik naar een ziekenhuis moet, laat staan dat ik iedereen die ik tegenkom gedag moet zeggen. Wat een ellende.
Ben best vaak in ziekenhuizen geweest de afgelopen jaren helaas maar wil dan toch echt helemaal met rust gelaten worden met uitzondering van mijn arts.
Patiënten die zoekende zijn voorbij lopen zonder ze de weg te wijzen.
Ik groet alle patiënten die ik tegenkom die mij aankijken en ik wijs mensen de weg die “verdwaald” lijken.
Daarnaast groet ik vrijwel alle collega’s en zeg ik hallo als ik de lift in stap.
Iedereen staat vrij om daar wel of niet op te reageren, maar ik vind, wanneer je een pak of doktersjas aan hebt, je een visitekaartje van het ziekenhuis bent. Daarom vind ik het niet meer dan normaal dat je je open en gastvrij opstelt. Dit zodat eenieder, waarvoor het waarschijnlijk al een rotdag is, want buiten werkenden, ben je meestal niet uit vrije wil in het ziekenhuis, zich welkom voelt.
zondag 10 maart 2019 om 11:38
In al mijn banen, altijd in grotere gebouwen, werd er nooit gegroet in de grote brede gangen, behalve als je een heel bekende collega tegenkwam en natuurlijk ook als je je kantoor binnenstapte. Ik deed wat anderen deden dus ik dacht er nooit over na. Het voelde prima.
Als ik de lift instapte dan zei ik wel goededag maar je keek elkaar dan niet aan. Je keek dan naar boven, naar beneden, staarde in de verte, prutste aan je tas en dat deed iedereen.
Ik heb me er altijd prima bij gevoeld. Ik heb zelfs weleens een speldje met het bedrijfsembleem kado gekregen van een liftbediende dus zo vervelend vond hij me niet!
Momenteel komt het vaker voor dat je in een lift stapt en dan je een stom gesprek moet voeren over het weer of over wat er uit je tas steekt, terwijl ik dat helemaal niet fijn vind. Je staat maar in stilte te bidden: begin nou niet tegen me te praten; laat me met rust.
Waarom luisteren mensen zo slecht naar elkaar?
Als ik de lift instapte dan zei ik wel goededag maar je keek elkaar dan niet aan. Je keek dan naar boven, naar beneden, staarde in de verte, prutste aan je tas en dat deed iedereen.
Ik heb me er altijd prima bij gevoeld. Ik heb zelfs weleens een speldje met het bedrijfsembleem kado gekregen van een liftbediende dus zo vervelend vond hij me niet!
Momenteel komt het vaker voor dat je in een lift stapt en dan je een stom gesprek moet voeren over het weer of over wat er uit je tas steekt, terwijl ik dat helemaal niet fijn vind. Je staat maar in stilte te bidden: begin nou niet tegen me te praten; laat me met rust.
Waarom luisteren mensen zo slecht naar elkaar?
Dan moet het maar zoals het kan
zondag 10 maart 2019 om 11:56
Dat vind ik wel minder vervelend, hoewel je er ook van uit kan gaan dat als iemand de weg niet weet hij het je zal vragen.Sophievdb schreef: ↑06-03-2019 10:55Nou ik bedoel ook meer collega’s in de wandelgangen. Dokters die continue op hun telefoon kijken. Verpleegkundigen in de lift die nog niet opkijken als er iemand binnen stapt.
Patiënten die zoekende zijn voorbij lopen zonder ze de weg te wijzen.
Ik groet alle patiënten die ik tegenkom die mij aankijken en ik wijs mensen de weg die “verdwaald” lijken.
Daarnaast groet ik vrijwel alle collega’s en zeg ik hallo als ik de lift in stap.
Iedereen staat vrij om daar wel of niet op te reageren, maar ik vind, wanneer je een pak of doktersjas aan hebt, je een visitekaartje van het ziekenhuis bent. Daarom vind ik het niet meer dan normaal dat je je open en gastvrij opstelt. Dit zodat eenieder, waarvoor het waarschijnlijk al een rotdag is, want buiten werkenden, ben je meestal niet uit vrije wil in het ziekenhuis, zich welkom voelt.
In bijvoorbeeld kledingwinkels daarentegen is "Goededag kan ik u helpen?" genoeg om klanten de deur uit te krijgen.
Dan moet het maar zoals het kan
zondag 10 maart 2019 om 20:23
Ik begroet af en toe ook gewoon onbekenden op straat/buiten, maar dat hangt wel van m'n eigen humeur af. Maar als iemand mij eerst gedag zegt, zeg ik natuurlijk altijd iets terug! Waarom zou dat genegeerd worden? Dat vind ik nogal onbeleefd, het wordt uit aardigheid gezegd, hoeveel moeite is het dan om aardig terug te doen...
