Overig
alle pijlers
Heel erg gefrustreerd, weg kwijt
dinsdag 11 augustus 2009 om 20:39
Wie van jullie is dit al eens overkomen? Ik moet het effe kwijt want ben zo gefrustreerd! Vandaag minder dan gisteren, maar toch.
Gisteren, na mn werk, (was laat, rond 1 u) ga ik dus naar huis maar de tunnel waar ik normaal door rijd, was afgesloten. Ik reed dus langs en dacht eerst nog, dit gaat wel goed komen, ik kijk naar de wegwijzers en zie of ik iets herken (als meerijder zie je ook wel wat). Helemaal fout dus. Ik reed hopeloos verkeerd en maakte steeds de verkeerde beslissingen. Belde mn vriendin, ze zei, kom naar het centrum, dan kunnen we samen afsluiten (waar ze werkte in een cafe). Mja de weg naar mn huis kon ik al niet vinden, laat staan Brussel centrum. Maar ik had er wel zin in. En eerst had ik nog goede moed , ik dacht, ik vind het wel. Ye right.
Heb uiteindelijk vriendin moeten bellen die me kwam ophalen na haar werk. Heb gezegd waar ik was beland, dus die moest me ook nog eens vinden...Heb lang gewacht, was gefrustreerd , boos op mezelf, teleurgesteld enz. Zeker ook omdat ik anders nog een leuk afsluitertje van de dag had gehad en dat was dus helemaal verpest door mijn stomme schuld.
Ik ken mn stad helemaal nog niet goed, ik woon in Brussel en daar kan het wat ingewikkeld zijn voor iemand die er nog maar pas rijdt. Bovendien heb ik een heel slechte oriëntatievermogen. Sommigen hebben dit van nature, anderen , zoals mezelf, helaas niet. Nul komma nul
Ik leer enkel de weg door veel dezelfde weg te nemen.
Toen ik in het begin van en naar mn werk ging, was dat zelfs met GPS de eerste paar keren tot ik vanzelf de weg herkende, welke afslag ik moest nemen enz... Maar ik had mn GPS gisteren jammer genoeg niet in de auto liggen. Normaal ligt die er wel, dus dat zorgde voor extra frustratie. Ik was moe, het regende, er was bijna niemand (in een of andere gemeente van Brussel), ik wist totaal niet waar ik was, het was net een slechte film
Wie heeft dit ooit al meegemaakt? Wie herkent dit? De weg kwijt zijn, eindeloos lang zoeken, frustratie enz. Ben benieuwd.
Gisteren, na mn werk, (was laat, rond 1 u) ga ik dus naar huis maar de tunnel waar ik normaal door rijd, was afgesloten. Ik reed dus langs en dacht eerst nog, dit gaat wel goed komen, ik kijk naar de wegwijzers en zie of ik iets herken (als meerijder zie je ook wel wat). Helemaal fout dus. Ik reed hopeloos verkeerd en maakte steeds de verkeerde beslissingen. Belde mn vriendin, ze zei, kom naar het centrum, dan kunnen we samen afsluiten (waar ze werkte in een cafe). Mja de weg naar mn huis kon ik al niet vinden, laat staan Brussel centrum. Maar ik had er wel zin in. En eerst had ik nog goede moed , ik dacht, ik vind het wel. Ye right.
Heb uiteindelijk vriendin moeten bellen die me kwam ophalen na haar werk. Heb gezegd waar ik was beland, dus die moest me ook nog eens vinden...Heb lang gewacht, was gefrustreerd , boos op mezelf, teleurgesteld enz. Zeker ook omdat ik anders nog een leuk afsluitertje van de dag had gehad en dat was dus helemaal verpest door mijn stomme schuld.
Ik ken mn stad helemaal nog niet goed, ik woon in Brussel en daar kan het wat ingewikkeld zijn voor iemand die er nog maar pas rijdt. Bovendien heb ik een heel slechte oriëntatievermogen. Sommigen hebben dit van nature, anderen , zoals mezelf, helaas niet. Nul komma nul
Ik leer enkel de weg door veel dezelfde weg te nemen.
Toen ik in het begin van en naar mn werk ging, was dat zelfs met GPS de eerste paar keren tot ik vanzelf de weg herkende, welke afslag ik moest nemen enz... Maar ik had mn GPS gisteren jammer genoeg niet in de auto liggen. Normaal ligt die er wel, dus dat zorgde voor extra frustratie. Ik was moe, het regende, er was bijna niemand (in een of andere gemeente van Brussel), ik wist totaal niet waar ik was, het was net een slechte film
Wie heeft dit ooit al meegemaakt? Wie herkent dit? De weg kwijt zijn, eindeloos lang zoeken, frustratie enz. Ben benieuwd.
dinsdag 11 augustus 2009 om 20:46
Waarom is het dan voor een ander zo makkelijk? En voor mij niet ?
Ik sloeg ergens in, leek me nog druk en bekend, opeens zag ik allemaal wegwijzers die me helemaal niets verder hielpen. Ik herkende niks van die plaatsen (Malou- Poseidon- Hotel communale (gemeentehuis) en nog iets...) kon wel janken....
Ik sloeg ergens in, leek me nog druk en bekend, opeens zag ik allemaal wegwijzers die me helemaal niets verder hielpen. Ik herkende niks van die plaatsen (Malou- Poseidon- Hotel communale (gemeentehuis) en nog iets...) kon wel janken....
dinsdag 11 augustus 2009 om 20:46
Ja ik! Heb een keer twee en een half uur gedaan over leeuwarden-groningen waarbij ik keer op keer de goede afslag miste....was echt een b-film omdat er verder ook niemand reed....vreselijk echt! Voelde me zo dom... Toen de tomtoms betaalbaar werden heb ik er direct een gekocht, ik kon zonder niet eens naar de tuinland in de stad waar ik al mijn hele leven woon! Inmiddels heb ik door het rijden met de tomtom een soort stratenboek in mijn hoofd, dus er is ook hoop voor jou! 
gewoon alles doen op gps, dan leer je het vanzelf!
gewoon alles doen op gps, dan leer je het vanzelf!
dinsdag 11 augustus 2009 om 20:50
Oh ja, had een keer training ergens (zal niet zeggen waar) in de middle of nowhere. Best ver rijden en het was winter, de locatie was midden in een bos. De heenweg ging goed, want ik had een tomtom bij. Toen ik weer naar huis ging was het al donker, en doordat het zo afgelegen lag pikte mijn tomtom geen signaal op. Meteen een verkeerde afslag genomen en hopeloos verdwaald. Moest ook nodig tanken dus dat was extra stressen. Daar reed ik dus. Kris, kras in het donker, alleen maar bomen, telefoon geen bereik, tomtom geen bereik en benzine bijna op.
En eindelijk toen ik net bijna in huilen wilde uitbarsten zag ik verderop lichtjes van de snelweg en mijn Tomtom deed het weer. Hoera gered...
Bleek dat ik bijna 40 km naar de verkeerde richting was gereden. Wat voelde ik me ellendig zeg
En eindelijk toen ik net bijna in huilen wilde uitbarsten zag ik verderop lichtjes van de snelweg en mijn Tomtom deed het weer. Hoera gered...
Bleek dat ik bijna 40 km naar de verkeerde richting was gereden. Wat voelde ik me ellendig zeg
dinsdag 11 augustus 2009 om 20:53
quote:juniper8 schreef op 11 augustus 2009 @ 20:50:
Oh ja, had een keer training ergens (zal niet zeggen waar) in de middle of nowhere. Best ver rijden en het was winter, de locatie was midden in een bos. De heenweg ging goed, want ik had een tomtom bij. Toen ik weer naar huis ging was het al donker, en doordat het zo afgelegen lag pikte mijn tomtom geen signaal op. Meteen een verkeerde afslag genomen en hopeloos verdwaald. Moest ook nodig tanken dus dat was extra stressen. Daar reed ik dus. Kris, kras in het donker, alleen maar bomen, telefoon geen bereik, tomtom geen bereik en benzine bijna op.
En eindelijk toen ik net bijna in huilen wilde uitbarsten zag ik verderop lichtjes van de snelweg en mijn Tomtom deed het weer. Hoera gered...
Bleek dat ik bijna 40 km naar de verkeerde richting was gereden. Wat voelde ik me ellendig zegTom Tom geen signaal, dan moet je echt afgelegen zitten...
Oh ja, had een keer training ergens (zal niet zeggen waar) in de middle of nowhere. Best ver rijden en het was winter, de locatie was midden in een bos. De heenweg ging goed, want ik had een tomtom bij. Toen ik weer naar huis ging was het al donker, en doordat het zo afgelegen lag pikte mijn tomtom geen signaal op. Meteen een verkeerde afslag genomen en hopeloos verdwaald. Moest ook nodig tanken dus dat was extra stressen. Daar reed ik dus. Kris, kras in het donker, alleen maar bomen, telefoon geen bereik, tomtom geen bereik en benzine bijna op.
En eindelijk toen ik net bijna in huilen wilde uitbarsten zag ik verderop lichtjes van de snelweg en mijn Tomtom deed het weer. Hoera gered...
Bleek dat ik bijna 40 km naar de verkeerde richting was gereden. Wat voelde ik me ellendig zegTom Tom geen signaal, dan moet je echt afgelegen zitten...
dinsdag 11 augustus 2009 om 20:56
quote:Sophy schreef op 11 augustus 2009 @ 20:46:
Ja ik! Heb een keer twee en een half uur gedaan over leeuwarden-groningen waarbij ik keer op keer de goede afslag miste....was echt een b-film omdat er verder ook niemand reed....vreselijk echt! Voelde me zo dom... Toen de tomtoms betaalbaar werden heb ik er direct een gekocht, ik kon zonder niet eens naar de tuinland in de stad waar ik al mijn hele leven woon! Inmiddels heb ik door het rijden met de tomtom een soort stratenboek in mijn hoofd, dus er is ook hoop voor jou! gewoon alles doen op gps, dan leer je het vanzelf!
Ohhh, nu voel ik me minder dom, dat ik niet de enige ben! Opluchting... hehe
Een stratenboek in mijn hoofd....pff, denk het niet lijkt me onwaarschijnlijk. Vriendin zei dat gps juist luier maakt en dat je het daardoor nooit leert... Want de gps vertelt je waarheen je moet rijden. Ze zei dat de beste methode is om de weg te vragen, opnieuw en opnieuw en opnieuw. Zo leer je de wegen beter kennen omdat je ook steeds verkeerd rijdt enz.
Maar ik ben het daar niet echt mee eens... Ik denk wel dat je kan leren hoe je moet rijden met gps, hoewel ik nooit ruimtelijk vermogen zal ontwikkelen. Dus hooguit herken ik dan de straatjes wat beter, omdat ik er al heb gereden. Maar wat als ik ergens moet zijn waar ik nooit geweest ben? Dan heb ik weer hetzelfde probleem. Alleen de kans is minder dat ik verkeerd rijd, als ik omliggende straatjes wel herken.
...Bij mij is het gewoon herkenning wat ik nodig heb.. Als ik ooit geheugenverlies krijg, is dat ook allemaal om zeep haha.
Ja ik! Heb een keer twee en een half uur gedaan over leeuwarden-groningen waarbij ik keer op keer de goede afslag miste....was echt een b-film omdat er verder ook niemand reed....vreselijk echt! Voelde me zo dom... Toen de tomtoms betaalbaar werden heb ik er direct een gekocht, ik kon zonder niet eens naar de tuinland in de stad waar ik al mijn hele leven woon! Inmiddels heb ik door het rijden met de tomtom een soort stratenboek in mijn hoofd, dus er is ook hoop voor jou!
gewoon alles doen op gps, dan leer je het vanzelf!Ohhh, nu voel ik me minder dom, dat ik niet de enige ben! Opluchting... hehe
Een stratenboek in mijn hoofd....pff, denk het niet lijkt me onwaarschijnlijk. Vriendin zei dat gps juist luier maakt en dat je het daardoor nooit leert... Want de gps vertelt je waarheen je moet rijden. Ze zei dat de beste methode is om de weg te vragen, opnieuw en opnieuw en opnieuw. Zo leer je de wegen beter kennen omdat je ook steeds verkeerd rijdt enz.
Maar ik ben het daar niet echt mee eens... Ik denk wel dat je kan leren hoe je moet rijden met gps, hoewel ik nooit ruimtelijk vermogen zal ontwikkelen. Dus hooguit herken ik dan de straatjes wat beter, omdat ik er al heb gereden. Maar wat als ik ergens moet zijn waar ik nooit geweest ben? Dan heb ik weer hetzelfde probleem. Alleen de kans is minder dat ik verkeerd rijd, als ik omliggende straatjes wel herken.
...Bij mij is het gewoon herkenning wat ik nodig heb.. Als ik ooit geheugenverlies krijg, is dat ook allemaal om zeep haha.
dinsdag 11 augustus 2009 om 20:58
quote:Digitalis schreef op 11 augustus 2009 @ 20:54:
Nou nou, verschrikkelijk...
Ben weleens bezopen te voet verdwaald. Ook helemaal in paniek maar dat was van de drank (en het was 's nachts, helemaal stil op straat).
Malou? Is het niet Madou?Nee, dat dacht ik eerst ook, maar had niks met Madou te maken, anders had ik dat tenminste herkend en kon ik daarheen en van daar verder zien. Maar was dus Malou... het waren wegwijzers in een bepaalde gemeente....bepaalde eigennamen of plaatsnamen of zo.
Nou nou, verschrikkelijk...
Ben weleens bezopen te voet verdwaald. Ook helemaal in paniek maar dat was van de drank (en het was 's nachts, helemaal stil op straat).
Malou? Is het niet Madou?Nee, dat dacht ik eerst ook, maar had niks met Madou te maken, anders had ik dat tenminste herkend en kon ik daarheen en van daar verder zien. Maar was dus Malou... het waren wegwijzers in een bepaalde gemeente....bepaalde eigennamen of plaatsnamen of zo.
dinsdag 11 augustus 2009 om 21:02
Ook erg trouwens Digi, te voet is nog erger.... ben ook eens te voet verdwaald, was samen met mn broer, we stapten af aan de verkeerde halte om naar huis te gaan. Waren er pas komen wonen en wisten nog niet welke halte het dichtst bij ons huis was... We hadden een aanwijzing gekregen maar dus verkeerd gegokt. (mn broers schuld want het was volgens hem daar maarja, evengoed de mijne want ik wist het ook niet) Konden de weg naar huis niet vinden, in onze kleine gemeente waar we pas waren komen wonen! Stom toch.
Het regende ook en ik was verschrikkelijk boos op mezelf en gefrustreerd.
Het regende ook en ik was verschrikkelijk boos op mezelf en gefrustreerd.
dinsdag 11 augustus 2009 om 21:10
quote:juniper8 schreef op 11 augustus 2009 @ 20:50:
Oh ja, had een keer training ergens (zal niet zeggen waar) in de middle of nowhere. Best ver rijden en het was winter, de locatie was midden in een bos. De heenweg ging goed, want ik had een tomtom bij. Toen ik weer naar huis ging was het al donker, en doordat het zo afgelegen lag pikte mijn tomtom geen signaal op. Meteen een verkeerde afslag genomen en hopeloos verdwaald. Moest ook nodig tanken dus dat was extra stressen. Daar reed ik dus. Kris, kras in het donker, alleen maar bomen, telefoon geen bereik, tomtom geen bereik en benzine bijna op.
En eindelijk toen ik net bijna in huilen wilde uitbarsten zag ik verderop lichtjes van de snelweg en mijn Tomtom deed het weer. Hoera gered...
Bleek dat ik bijna 40 km naar de verkeerde richting was gereden. Wat voelde ik me ellendig zeg
Ook erg zeg! Ksnap heel erg goed je frustratiegevoel van toen!
Geen benzine meer en geen telefoonbereik, zou ook wel kunnen janken. Ik had gelukkig nog voldoende benzine en
nog voldoende batterij voor mn mobiel. Ik dacht ook nog , gelukkig maar, anders kon ik niemand bereiken.... Tankstations zag ik wel in de buurt, dus dat was geen probleem geweest. Met kaart betalen zou ook wel kunnen dacht ik, is toch nu overal zo ongeveer beschikbaar... Ik belandde in Stockel trouwens (best ver vn mn huis maar nog te doen) en bleef daar tot mn vriendin kwam. Enige aanwijzing wat ik haar kon geven; groot rond plein, veel winkels er rond, kermisattracties in het midden. Duurde ook nog wel een tijdje tot ze me vond hoor. Ze moest bij bushaltes stoppen en kijken op de plannetjes en zo. Ik zag helemaal niemand behalve 2 mannelijke voetgangers, een enkele auto soms eens en 1 jeep die kwam parkeren niet ver van me , waar drie mensen uitstapten die vervolgens de kermiscaravans ingingen. Maar ja, wat kon ik aan hun vragen? Weginstructies opvolgen kan ik toch niet. Mn vriendin was al op weg, kon beter blijven waar ik was.
Oh ja, had een keer training ergens (zal niet zeggen waar) in de middle of nowhere. Best ver rijden en het was winter, de locatie was midden in een bos. De heenweg ging goed, want ik had een tomtom bij. Toen ik weer naar huis ging was het al donker, en doordat het zo afgelegen lag pikte mijn tomtom geen signaal op. Meteen een verkeerde afslag genomen en hopeloos verdwaald. Moest ook nodig tanken dus dat was extra stressen. Daar reed ik dus. Kris, kras in het donker, alleen maar bomen, telefoon geen bereik, tomtom geen bereik en benzine bijna op.
En eindelijk toen ik net bijna in huilen wilde uitbarsten zag ik verderop lichtjes van de snelweg en mijn Tomtom deed het weer. Hoera gered...
Bleek dat ik bijna 40 km naar de verkeerde richting was gereden. Wat voelde ik me ellendig zeg
Ook erg zeg! Ksnap heel erg goed je frustratiegevoel van toen!
Geen benzine meer en geen telefoonbereik, zou ook wel kunnen janken. Ik had gelukkig nog voldoende benzine en
nog voldoende batterij voor mn mobiel. Ik dacht ook nog , gelukkig maar, anders kon ik niemand bereiken.... Tankstations zag ik wel in de buurt, dus dat was geen probleem geweest. Met kaart betalen zou ook wel kunnen dacht ik, is toch nu overal zo ongeveer beschikbaar... Ik belandde in Stockel trouwens (best ver vn mn huis maar nog te doen) en bleef daar tot mn vriendin kwam. Enige aanwijzing wat ik haar kon geven; groot rond plein, veel winkels er rond, kermisattracties in het midden. Duurde ook nog wel een tijdje tot ze me vond hoor. Ze moest bij bushaltes stoppen en kijken op de plannetjes en zo. Ik zag helemaal niemand behalve 2 mannelijke voetgangers, een enkele auto soms eens en 1 jeep die kwam parkeren niet ver van me , waar drie mensen uitstapten die vervolgens de kermiscaravans ingingen. Maar ja, wat kon ik aan hun vragen? Weginstructies opvolgen kan ik toch niet. Mn vriendin was al op weg, kon beter blijven waar ik was.
dinsdag 11 augustus 2009 om 21:13
Ik reed eens vanuit Enschede naar huis - tenminste dat dacht ik - totdat ik in Duitsland reed.
Ik ben ook eens hopeloos verdwaald in Amsterdam. Had toen net mijn rijbewijs, en had met een vriendin afgesproken in de schouwburg. Voorstelling was allang begonnen. Dat was voor de tijd van de mobieltjes. Ben maar gekeerd.... Kon wel janken!
Heb nu tom-tom, want in het vinden van de weg ben ik echt dom-dom.
Ik ben ook eens hopeloos verdwaald in Amsterdam. Had toen net mijn rijbewijs, en had met een vriendin afgesproken in de schouwburg. Voorstelling was allang begonnen. Dat was voor de tijd van de mobieltjes. Ben maar gekeerd.... Kon wel janken!
Heb nu tom-tom, want in het vinden van de weg ben ik echt dom-dom.
dinsdag 11 augustus 2009 om 21:17
quote:Eierdoppie schreef op 11 augustus 2009 @ 21:13:
Ik reed eens vanuit Enschede naar huis - tenminste dat dacht ik - totdat ik in Duitsland reed.
Ik ben ook eens hopeloos verdwaald in Amsterdam. Had toen net mijn rijbewijs, en had met een vriendin afgesproken in de schouwburg. Voorstelling was allang begonnen. Dat was voor de tijd van de mobieltjes. Ben maar gekeerd.... Kon wel janken!
Heb nu tom-tom, want in het vinden van de weg ben ik echt dom-dom. Net verzonnen? Wel een goeie... moeten ze een slogan van maken... Goeie reclame-slogan-verzinster zou je zijn
Ik reed eens vanuit Enschede naar huis - tenminste dat dacht ik - totdat ik in Duitsland reed.
Ik ben ook eens hopeloos verdwaald in Amsterdam. Had toen net mijn rijbewijs, en had met een vriendin afgesproken in de schouwburg. Voorstelling was allang begonnen. Dat was voor de tijd van de mobieltjes. Ben maar gekeerd.... Kon wel janken!
Heb nu tom-tom, want in het vinden van de weg ben ik echt dom-dom. Net verzonnen? Wel een goeie... moeten ze een slogan van maken... Goeie reclame-slogan-verzinster zou je zijn
dinsdag 11 augustus 2009 om 21:19
Ik herinner me nu dat ik toen ik acht oid was ik eens heel dapper met kaart en fiets een eindje ging fietsen. Had 5 minuten gefietst, een krentenbolletje gegeten en kon nooit meer de weg terugvinden 
huilen en huilen tot een meneer met me meefietste (gelukkig een aardige ) Ik bleek zo'n beetje letterlijk achter mijn huis te zijn gaan zitten. Was heel blij dat ik weer thuis was...kan overigens nog steeds geen kaart lezen
Voor mij werkt het rijden met tomtom als een tiet trouwens hoor...er zijn nog steeds wijken die ik niet goed ken, maar de belangrijkste dingen kan ik nu vinden...doe gewoon wat voor jou goed werkt!
huilen en huilen tot een meneer met me meefietste (gelukkig een aardige ) Ik bleek zo'n beetje letterlijk achter mijn huis te zijn gaan zitten. Was heel blij dat ik weer thuis was...kan overigens nog steeds geen kaart lezen Voor mij werkt het rijden met tomtom als een tiet trouwens hoor...er zijn nog steeds wijken die ik niet goed ken, maar de belangrijkste dingen kan ik nu vinden...doe gewoon wat voor jou goed werkt!
dinsdag 11 augustus 2009 om 21:53
Ben een keer drie uur (!) te laat op een cursus aangekomen in Eindhoven. De lokatie was ongeveer een uur rijden van mijn huis. Op tijd vertrokken, dus reken maar uit hoe lang ik als een kip zonder kop heb rondgereden..
Stel je voor: eerst lichte paniek maar het gevoel dat het nog op tijd te gaan vinden. Na een half uur een beklemmend gevoel want shit de cursus begint bijna. Na een uur reed ik als een maniak de stad door eenrichtingsborden negerend, mijn handen als vuistjes geklemd op het stuur en lichte paniek heeft plaats gemaakt voor wanhoop. Tóch hysterisch kunnen lachen toen ik langs het Phillips stadion reed en denken hee wat leuk het psv stadion! Waarna de realiteit weer hard toesloeg wanneer ik besefte nog een heel eind verwijdert te zijn van de bestemming. Nóg een keer beschaamd de cursuslokatie bellen en wéer uitleggen dat de voor de derde keer uitgelegde routebeschrijving nog steeds niet het gewenste resultaat heeft en waar ik nu zit? Geen idee? Uiteindelijk tóch lokatie vinden met rood hoofd iets mompelen van ik was verdwaald. Om vervolgens op de terugweg wéér hopeloos te verdwalen...
Dus..ik herken het wel...I
k heb totaal geen richtingsgevoel en ook het idee het talent te bezitten zo chronisch verkeerd te rijden dat het zelfs qua kansberekening en statistisch gezien onmogelijk is.
Kan trouwens nog véél meer verhalen vertellen.
Stel je voor: eerst lichte paniek maar het gevoel dat het nog op tijd te gaan vinden. Na een half uur een beklemmend gevoel want shit de cursus begint bijna. Na een uur reed ik als een maniak de stad door eenrichtingsborden negerend, mijn handen als vuistjes geklemd op het stuur en lichte paniek heeft plaats gemaakt voor wanhoop. Tóch hysterisch kunnen lachen toen ik langs het Phillips stadion reed en denken hee wat leuk het psv stadion! Waarna de realiteit weer hard toesloeg wanneer ik besefte nog een heel eind verwijdert te zijn van de bestemming. Nóg een keer beschaamd de cursuslokatie bellen en wéer uitleggen dat de voor de derde keer uitgelegde routebeschrijving nog steeds niet het gewenste resultaat heeft en waar ik nu zit? Geen idee? Uiteindelijk tóch lokatie vinden met rood hoofd iets mompelen van ik was verdwaald. Om vervolgens op de terugweg wéér hopeloos te verdwalen...
Dus..ik herken het wel...I
k heb totaal geen richtingsgevoel en ook het idee het talent te bezitten zo chronisch verkeerd te rijden dat het zelfs qua kansberekening en statistisch gezien onmogelijk is.
Kan trouwens nog véél meer verhalen vertellen.
dinsdag 11 augustus 2009 om 22:17
Vertel maar biebje 
haaa ik heb ook dat "talent"!
maar jij hebt de weg toch nog gevonden (mits na vele uren)... Ik zou toch iets minder gefrustreerd zijn als ik toch uiteindelijk de weg had gevonden... Dan zou ik me niet compleet hopeloos voelen, haha. 's nachts is wel erger, kan je aan niemand de weg vragen... Heb jij toen de weg gevraagd?
haaa ik heb ook dat "talent"!
maar jij hebt de weg toch nog gevonden (mits na vele uren)... Ik zou toch iets minder gefrustreerd zijn als ik toch uiteindelijk de weg had gevonden... Dan zou ik me niet compleet hopeloos voelen, haha. 's nachts is wel erger, kan je aan niemand de weg vragen... Heb jij toen de weg gevraagd?
dinsdag 11 augustus 2009 om 22:20
Van wie was het zooo hopeloos dat ze het hebben opgegeven...Dat iemand naar je toe moest komen. Ach ik had het misschien uiteindelijk ook ooit gevonden, maar het was al zo laat en ik was echt ten einde raad. Mn vriendin zei zelf, blijf maar daar, ik kom naar je toe. Anders had ik nog pogingen gedaan.
dinsdag 11 augustus 2009 om 22:51
Het opgeven en weer naar huis rijden was al een paar keer in mij opgekomen hoor!! Maar aangezien het een verplichte cursus was voor mijn werk én ik bij niet opdagen het certificaat niet zou krijgen moest ik wel door!! Ik zag de spookbeelden al voor me om de reden te moeten vertellen waarom ik de (dure) cursus nóg een keer zou moeten doen.....
dinsdag 11 augustus 2009 om 22:52
Regelmatig verkeerd gereden. En dan niet een 'paar' kilometer, nee, honderden
Ik ging samen met mijn vriend, voor een weekendje, naar Trier, in Duitsland, vlak naast Luxemburg. Normaal gesproken een uurtje of 4 rijden, ongeveer.
Nou fijn, wij op pad, koekjes, snoepjes, broodjes en drinkies mee. Haske gezellig in de auto, lekker muziekje op etc. Op een gegeven moment moesten we de E42 op, dus dat deden wij netjes
Na een uur of 4 à 5 zeg ik tegen vriend, nou, we moeten er nu wel bijna zijn hè?! En met dat ik dat zeg zie ik op een bord:
PARIJS: 100 KM
Toen was het opeens niet zo gezellig meer
Vriend helemaal over de zeik en in de stress! Die kon dat niet zo goed handelen allemaal. Het was nog in de tijd van geen-mobiele-telefoons, dus konden wij de vrienden die in Trier op ons zaten te wachten ook niet bellen. Die waren natuurlijk haske ongerust, want wij zouden daar rond 14.00 zijn. Mwah...werd ietsje later
En paar jaar geleden, mijn zusje, mams en ik voor een paar dagen naar Winterberg in Duitsland. Lekker even skiën.
Normaal gesproken ook zo'n 4 uur rijden ongeveer. We hadden toen nog geen StomStom, dus deden we het met een uitgeprinte route...haha!
(ik lig alweer helemaal slap als ik eraan terug denk)
Printje bestond uit 2 pagina's. Eerste pagina ging hartstikke goed, wij nog trots op onszelf
Tot we dus over moesten naar de tweede pagina. En die miste wat regels....ja, en toen wisten we het natuurlijk niet meer!
We stonden op een rotonde waar we 3 kanten op konden. En we zeiden natuurlijk alle drie een andere kant...
Goed, mijn zusje wist het zéker, dus hebben we 'haar' weg genomen...je raadt het al, fout dus!
Al met al hebben we er 10 uur over gedaan om in Winterberg te komen. Was toen niet zo leuk, maar we hebben het er nog heel vaak over op verjaardagen. Doet het altijd goed, zo'n verhaal.
Ik ging samen met mijn vriend, voor een weekendje, naar Trier, in Duitsland, vlak naast Luxemburg. Normaal gesproken een uurtje of 4 rijden, ongeveer.
Nou fijn, wij op pad, koekjes, snoepjes, broodjes en drinkies mee. Haske gezellig in de auto, lekker muziekje op etc. Op een gegeven moment moesten we de E42 op, dus dat deden wij netjes
Na een uur of 4 à 5 zeg ik tegen vriend, nou, we moeten er nu wel bijna zijn hè?! En met dat ik dat zeg zie ik op een bord:
PARIJS: 100 KM
Toen was het opeens niet zo gezellig meer
Vriend helemaal over de zeik en in de stress! Die kon dat niet zo goed handelen allemaal. Het was nog in de tijd van geen-mobiele-telefoons, dus konden wij de vrienden die in Trier op ons zaten te wachten ook niet bellen. Die waren natuurlijk haske ongerust, want wij zouden daar rond 14.00 zijn. Mwah...werd ietsje later
En paar jaar geleden, mijn zusje, mams en ik voor een paar dagen naar Winterberg in Duitsland. Lekker even skiën.
Normaal gesproken ook zo'n 4 uur rijden ongeveer. We hadden toen nog geen StomStom, dus deden we het met een uitgeprinte route...haha!
(ik lig alweer helemaal slap als ik eraan terug denk)
Printje bestond uit 2 pagina's. Eerste pagina ging hartstikke goed, wij nog trots op onszelf
Tot we dus over moesten naar de tweede pagina. En die miste wat regels....ja, en toen wisten we het natuurlijk niet meer!
We stonden op een rotonde waar we 3 kanten op konden. En we zeiden natuurlijk alle drie een andere kant...
Goed, mijn zusje wist het zéker, dus hebben we 'haar' weg genomen...je raadt het al, fout dus!
Al met al hebben we er 10 uur over gedaan om in Winterberg te komen. Was toen niet zo leuk, maar we hebben het er nog heel vaak over op verjaardagen. Doet het altijd goed, zo'n verhaal.
