Hoeveel ruimte neem jij in?

Nana_Mouskouri dinsdag 24 december 2024 om 20:33

(ik twijfel over de juiste pijler)

Hoeveel ruimte neem jij in? Letterlijk én figuurlijk. Zit je breeduit in de bus, heb je er geen enkel probleem mee om een bijzonder verzoek te doen omdat het jou goed uitkomt, of ben je bijna onzichtbaar en vraag je niet teveel van anderen?
Om managertaal te gebruiken: hoe zit het met jouw ik-sterkte? En ben je daar tevreden over, of juist niet?

Ook al woon je in een krot, met de huisdeur kapot. Je weet toch dat ik van je hou.

Voornu zondag 29 december 2024 om 10:53

makreel schreef: ↑
29-12-2024 10:06
Dat is de afweging, denk ik?
Jezelf wegcijferen tot je niet meer weet wie je bent en waarom je doet wat je doet is niet de bedoeling. Maar in een samenleving waarbij assertief zijn hoog staat aangeschreven, en denken aan andere mensen en bescheidenheid wordt gezien als naief en sullig, wil ik toch een lans breken voor de consideratie die Nana bijvoorbeeld toont. Is het nou belangrijker dat zij de lekkerste taart heeft gegeten of dat Y en de rest van het gezelschap, inclusief Nana zelf, met een blij gevoel naar huis ging?

Maar het blije gevoel van de ander is niet haar verantwoordelijkheid. En voor je het weet ga je je eigen 'blij' afwegen tegen andermans verdriet en offer je je maar weer op, ook in de kleine dingen. Ik herken het heel erg, en het is een mooie eigenschap maar wel vooral voor de omgeving.

Ik herken mezelf niet eens

Yakuzakiko zondag 29 december 2024 om 10:54

Tafelkleed schreef: ↑
29-12-2024 10:47
Wat is daar raar aan? Als ik moet werken ( zorg) kan ik toch niet op alle tijden naar de tandarts?

Dat is het hele punt; het is dus niet raar, maar door een kronkel in je hoofd kan dat wel zo voelen.

Anoniem_677683ba4a1a0 zondag 29 december 2024 om 10:54

Yakuzakiko schreef: ↑
29-12-2024 10:50
Als ik visite heb noem ik op wat ik in mijn koelkast heb, dan kunnen ze zelf kiezen.
En bij anderen vraag ik of ze cola hebben, meestal is dat er wel.
Maar het is ook inderdaad vaak een gedoetje, dat drinken. Veel mensen zeggen 'doe maar iets' dat vind ik ook lastig.
Bij mijn ouders neem ik vaak cola en dan zegt mijn moeder altijd 'maar er is ook cassis' 'nee cola is goed hoor' 'of appelsap, heb ik ook' 'nee cola is goed hoor'

Ik ben niet eens dol op cola, maar dat is toch wel een gangbare frisdrank. Mijn lievelings: spa rood, hebben lang niet alle mensen. Fanta enzo vind ik niet lekker, maar ik drink het zonder problemen als men dat inschenkt.

Vragen om water triggert vaak ook een hele rits aan opties, dat vinden mensen niet leuk om te serveren.

Anoniem_677683ba4a1a0 zondag 29 december 2024 om 10:55

Yakuzakiko schreef: ↑
29-12-2024 10:54
Dat is het hele punt; het is dus niet raar, maar door een kronkel in je hoofd kan dat wel zo voelen.

Maar is het de zorg de ander tot last te zijn, of te kwetsen? Of is het de zorg lastig of vervelend gevonden te worden?

bijtie zondag 29 december 2024 om 10:55

Voornu schreef: ↑
29-12-2024 10:53
Maar het blije gevoel van de ander is niet haar verantwoordelijkheid. En voor je het weet ga je je eigen 'blij' afwegen tegen andermans verdriet en offer je je maar weer op, ook in de kleine dingen. Ik herken het heel erg, en het is een mooie eigenschap maar wel vooral voor de omgeving.

Hoeveel pleasers hebben jou al tevreden gemaakt dan?

Ken je pleasers die echt fijn en makkelijk in de omgang zijn?

Yakuzakiko zondag 29 december 2024 om 10:56

Lorem_Ipsum schreef: ↑
29-12-2024 10:54
Ik ben niet eens dol op cola, maar dat is toch wel een gangbare frisdrank. Mijn lievelings: spa rood, hebben lang niet alle mensen. Fanta enzo vind ik niet lekker, maar ik drink het zonder problemen als men dat inschenkt.

Vragen om water triggert vaak ook een hele rits aan opties, dat vinden mensen niet leuk om te serveren.

Klopt!

Anoniem_677683ba4a1a0 zondag 29 december 2024 om 10:57

Speculaastaart schreef: ↑
29-12-2024 10:03
Ik probeer wel vaak diegene te laten beslissen wiens verantwoordelijkheid het is.

Collega die vraagt of ik later vandaag ergens mee kan helpen bied ik aan dat ze me elk moment kan roepen als het tijdstip mij verder niet uitmaakt. Of ik vraag haar een tijdstip te noemen.

Is het mijn taak stel ik iets voor.

Als het om een grotere groep gaat is het juist makkelijk als sommigen geen mening hebben, want dan kunnen degenen met wel een mening kiezen.

Oh nee, ik zie dat andersom. Als je iemand om hulp vraagt is het degene die de hulp gaat bieden die bepaalt wanneer het uitkomt.

Lilla zondag 29 december 2024 om 10:57

Lorem_Ipsum schreef: ↑
29-12-2024 10:44
Ja, zelfs wanneer je iemand wat te drinken aanbiedt vind ik het lastig als iemand dan zegt; doe maar wat fris, of maakt mij niet uit! Ik kan voor mezelf al geen keuzes maken, laat staan voor een ander.

Heb mezelf nu aangeleerd er dan ook geen enkele aandacht aan te besteden en letterlijk gewoon maar wat te doen. Dan moet iemand maar duidelijk zijn.

Omgekeerd zal ik, als ik in mijn hoofd echt denk, het maakt me niet uit, toch maar wat opties geven waarvan ik vermoed dat men het wel heeft (heb je spa rood of cola?).

Dit zijn natuurlijk kleine dingen, maar ik probeer toch bij een vraag gewoon een antwoord te geven waar de ander snel mee verder kan.

Blijft ingewikkeld vind ik. Dan zegt de ander "ja ik heb cola' en gaat een nieuwe fles ophalen en openen terwijl er nog een halve fles cassis staat. Ik had net zo lief die cassis...

Nana_Mouskouri zondag 29 december 2024 om 11:00

bijtie schreef: ↑
29-12-2024 10:55
Hoeveel pleasers hebben jou al tevreden gemaakt dan?

Ken je pleasers die echt fijn en makkelijk in de omgang zijn?

Ik vind mezelf geen pleaser. Ik denk gewoon teveel na. Soms denk ik dat het ook door mijn ASS komt: sociaal gedrag is een soort enigma voor mij, dus denk ik de hele dag na over welke gevolgen mijn gedrag heeft, over wat andere mensen doen, denken en verwachten.

Poef

nana_mouskouri wijzigde dit bericht op 29-12-2024 11:43

29.14% gewijzigd

Ook al woon je in een krot, met de huisdeur kapot. Je weet toch dat ik van je hou.

Voornu zondag 29 december 2024 om 11:01

Tafelkleed schreef: ↑
29-12-2024 10:47
Wat is daar raar aan? Als ik moet werken ( zorg) kan ik toch niet op alle tijden naar de tandarts?

Klopt, en als ik niet kan vind ik het geen probleem om dat aan te geven. Als ik niet wil vind ik dat lastiger. Wat een rare kronkel is, want de assistente weet dat verschil niet als ik het niet benoem. Dan zou ik iets vaags zeggen (komt me niet goed uit) ipv 'nee, ik wil niet zo vroeg'. Tegenwoordig makkelijker dan vroeger hoor, dat is al een bevrijding.

Ik herken mezelf niet eens

Claire45 zondag 29 december 2024 om 11:09

Lorem_Ipsum schreef: ↑
29-12-2024 10:48
Wat een goed voorbeeld! Oh, hier neem ik heel veel ruimte, ik zie dat als een betaalde dienst, ik kies wanneer het mij schikt. Dat is dus zeer zeker niet om 08:00u, haha! Heb echt geen enkele gene om zoiets aan te geven. Kan het niet, dan laat maar weten. Kan me ook niet voorstellen dat de assistente daar een gevoel bij heeft. Anders dan dat ze de dag misschien liefst gelijkmatig opvullen. Geen idee, maar dat is bij mij geen zorg in mijn hoofd. Maar inmiddels kennen ze me wel bij de tandarts, ik krijg nooit meer ochtendvoorstellen

Bij instanties en/of commerciële diensten neem ik heel makkelijk. Ik zit niet op school en ik moet niks. Maar ik vind het ook niet vervelend soms “lastig” te zijn.

Mijn tandartsassistente is inderdaad van mening dat ik heel dankbaar moet zijn met een afspraak. Vlak voor Kerst brak er bij mij een stuk vulling af, ik belde zodra de praktijk weer open was en ik mocht 10 dagen later langskomen. Hm. Ik vroeg of ze me wilde inplannen als er eerder een afspraak werd afgezegd en dat zou ze doen. De volgende ochtend belde ze al: ik kon over twee uur langskomen. Helaas, ik kon niet. Werd ze helemaal pissig: ik heb mijn best voor je gedaan, je vond 10 dagen te lang en nou kan je niet! Echt hoor

Dus blijkbaar zijn tandartsen er ook aan gewend dat patiënten door hoepels springen om langs te mogen komen.

bijtie zondag 29 december 2024 om 11:09

Zelfde topic was voor mij ook een trigger, mijn stiefvader is ook kritisch op mijn moeder over hoeveel ruimte ze ons kinderen gaf. Zij is daar altijd in meegegaan, tot het punt dat ze ons verstoten heeft. Een vaderfiguur had ik ook niet, ik was onzichtbaar en alleen maar lastig als kind.

Zulke dingen en de littekens daarvan zitten heel diep. Maar het verleden hoeft niet altijd per se je hele toekomst te dicteren denk ik.

Zat mensen die zwaar beschadigd uit hun jeugd komen die op latere leeftijd min of meer gezonde volwassenen worden. Veel werk, maar het alternatief, er niets aan doen en met bepaalde gedachtenkronkels blijven leven is ook niet gezond. Nadeel is dat je daardoor altijd blijft herbeleven wat je vroeger al is overkomen, altijd krijg je weer bevestigd dat wat je ook doet nooit goed genoeg zal zijn.

Yakuzakiko zondag 29 december 2024 om 11:10

Lorem_Ipsum schreef: ↑
29-12-2024 10:55
Maar is het de zorg de ander tot last te zijn, of te kwetsen? Of is het de zorg lastig of vervelend gevonden te worden?

Het is niemand tot last willen zijn.
Waardoor ik me karakterloos ben gaan voelen. Ik heb zelfs het gevoel dat ik nooit een karakter ontwikkeld heb omdat ik al mijn energie aan overleven heb besteed. Ik zag andere mensen wel dingen doen en bereiken maar kon zelf maar amper overeind blijven.
Inmiddels ben ik me redelijk aan het ontwikkelen, maar dat gaat wel langzaam. De afgelopen 10 jaar ben ik omhoog aan het kruipen.

makreel zondag 29 december 2024 om 11:53

bijtie schreef: ↑
29-12-2024 10:55
Hoeveel pleasers hebben jou al tevreden gemaakt dan?

Ken je pleasers die echt fijn en makkelijk in de omgang zijn?

Ja, gelukkig wel! Ik denk dat je dat helemaal niet opvalt.

Wat eten we vanavond?

Yakuzakiko zondag 29 december 2024 om 12:14

Nana_Mouskouri schreef: ↑
29-12-2024 11:00
Ik vind mezelf geen pleaser. Ik denk gewoon teveel na. Soms denk ik dat het ook door mijn ASS komt: sociaal gedrag is een soort enigma voor mij, dus denk ik de hele dag na over welke gevolgen mijn gedrag heeft, over wat andere mensen doen, denken en verwachten.

Poef

Zo ervaar ik het eigenlijk ook precies. Als ik weleens hoor of lees dat mensen teleurgesteld zijn in anderen om dingen die ze wel of niet gedaan/gezegd hebben, voel ik me vaak rot.

bijtie zondag 29 december 2024 om 13:15

makreel schreef: ↑
29-12-2024 11:53
Ja, gelukkig wel! Ik denk dat je dat helemaal niet opvalt.

Wat doen ze dan bijvoorbeeld, waar je blij van wordt?

Anoniem_677683ba4a1a0 zondag 29 december 2024 om 15:06

Lilla schreef: ↑
29-12-2024 10:57
Blijft ingewikkeld vind ik. Dan zegt de ander "ja ik heb cola' en gaat een nieuwe fles ophalen en openen terwijl er nog een halve fles cassis staat. Ik had net zo lief die cassis...

Die nieuwe fles open maakt mij dan weer niet uit. Het is maar een fles fris. Komt vast wel op. Zou ik zelf ook niet vervelend hebben gevonden voor mijn bezoek, dus daar ik kan ik verder niet mee zitten. Anders is het antwoord: “wat je open hebt”

Anoniem_677683ba4a1a0 zondag 29 december 2024 om 15:10

Yakuzakiko schreef: ↑
29-12-2024 11:10
Het is niemand tot last willen zijn.
Waardoor ik me karakterloos ben gaan voelen. Ik heb zelfs het gevoel dat ik nooit een karakter ontwikkeld heb omdat ik al mijn energie aan overleven heb besteed. Ik zag andere mensen wel dingen doen en bereiken maar kon zelf maar amper overeind blijven.
Inmiddels ben ik me redelijk aan het ontwikkelen, maar dat gaat wel langzaam. De afgelopen 10 jaar ben ik omhoog aan het kruipen.

Ben mensen in situaties zoals met die taart snap ik wel dat je niet tot last wil zijn en niemand wil kwetsen.

Met de tandartsassistente heb ik dat dan weer helemaal niet. Ja, je bent aan het werk, soms zijn dingen of mensen nou eenmaal lastig.

Edit: ik denk overigens niet dat het iets is dat symbool staat aan een gebrek aan karakter. Je bent hoe je bent, en tenzij je ten koste van jezelf gaat, lijkt me er niets mis mee een beetje voor een ander te denken, een beetje inlevingsvermogen. Ben zelf van nature een koppig en dwars ezeltje, maar ach. Dat is dan maar zo.

Ben wel maar tot op zekere hoogte meelevend, maar als ik taart Y mee had en mensen willen die niet, dan zit ik daar niet mee. En ik denk dan dat anderen dat ook zo ervaren. Is lang niet altijd het geval.

anoniem_677683ba4a1a0 wijzigde dit bericht op 29-12-2024 15:31

28.41% gewijzigd

Anoniem_677683ba4a1a0 zondag 29 december 2024 om 15:16

Claire45 schreef: ↑
29-12-2024 10:52
Mensen die überhaupt geen keuze kunnen of willen maken, vind ik extreem vermoeiend. Een vriendin van mij wil wel eens voor koffie afspreken in de stad. Ik reageer dan met ‘leuk, wanneer?’ en dan stuurt ze: zeg jij maar. Dus ik noem dag en tijdstip. Dan stuurt zij: waar? En ik schrijf: iets bij jou in de buurt? Ik vind het zelf altijd fijn als mensen mijn kant opkomen, dus ik kom haar tegemoet. Maar dan weet ik eigenlijk al dat dit een probleem is, omdat zij die verantwoordelijkheid niet wil nemen. Dus zij stuurt: zeg jij maar. En ik heb geen idee, kom zelden in haar buurt, dus ik vraag: wat is een leuke tent? Dat weet ze vervolgens niet. Uiteindelijk kies ik iets in het Centrum, en dan stuurt zij weer: zeker? We kunnen ook bij mij in de buurt zoeken als jij dat leuker vindt.

Oh ja, dat is altijd heel vervelend. Het café Maakt Mij Niet Uit ken ik niet hoor. En niet alles weer op losse schroeven zetten als ik net noodgedwongen de knoop heb doorgehakt. Ik heb er een paar tussen zitten die altijd zo zijn (ik zelf kan het soms ook zijn, maar probeer er op te letten). Dan leg ik het altijd heel geniepig bij de ander neer, zo van, ik ga nu even anderhalf uur hardlopen, laat me vanavond maar weten, ik hoor het wel! Ik ga niet elke keer die kar trekken, want die rol ligt mij van nature ook totaal niet. Jaja, enige passief-agressiviteit is mij niet vreemd. Probeer er aan te werken.

Heb ook wel vriendinnen waar we allebei zo zijn en dat van elkaar weten, maar waar we dat dan duidelijker bespreken, en waar we er dan beiden moeite in steken om tot iets te komen.

noa zondag 29 december 2024 om 15:52

Ik heb hier over nagedacht en ben er nog steeds niet uit, want ik heb 2 kanten die met elkaar in tegenstelling zijn.
Enerzijds herken ik het niet willen kwetsen van een ander en daardoor mijn eigen belang achter te stellen. Het komt niet zozeer uit de wil om te pleasen, maar meer uit een overdreven empathisch vermogen. Denk ik.
Anderzijds durf ik best wel ruimte in te nemen. Ik zal niet snel voor iemand opzij gaan, spreek makkelijk in het openbaar etc.

Cum non tum age

makreel zondag 29 december 2024 om 17:54

bijtie schreef: ↑
29-12-2024 13:15
Wat doen ze dan bijvoorbeeld, waar je blij van wordt?

Pleaser klinkt heel negatief, ik denk dat het in extreme vorm irritant is voor andere mensen (en natuurlijk voor de pleaser zelf) maar bescheiden en empathisch zijn, en meebewegen met andere mensen lijkt me een goede eigenschap.

Ik vind het prettig als mensen beleefd zijn, moeite doen voor elkaar, zorgen voor een fijne en positieve sfeer. Ik doe daar m’n best voor en ik stel het op prijs als ik merk dat andere mensen dat ook doen.

Wat eten we vanavond?

bijtie zondag 29 december 2024 om 18:12

Het ging over jezelf wegcijferen, de user die ik quote schreef "En voor je het weet ga je je eigen 'blij' afwegen tegen andermans verdriet en offer je je maar weer op, ook in de kleine dingen. Ik herken het heel erg, en het is een mooie eigenschap maar wel vooral voor de omgeving."

Dat laatste is denk ik niet het geval. Het is een copingmechanisme, ik denk niet dat we onszelf moeten wijsmaken dat de omgeving hier om vraagt of er beter van wordt. Misschien in je jeugd was dat het geval, maar als volwassenen onder elkaar heeft het geen functie.

Voornu zondag 29 december 2024 om 18:43

bijtie schreef: ↑
29-12-2024 18:12
Het ging over jezelf wegcijferen, de user die ik quote schreef "En voor je het weet ga je je eigen 'blij' afwegen tegen andermans verdriet en offer je je maar weer op, ook in de kleine dingen. Ik herken het heel erg, en het is een mooie eigenschap maar wel vooral voor de omgeving."

Dat laatste is denk ik niet het geval. Het is een copingmechanisme, ik denk niet dat we onszelf moeten wijsmaken dat de omgeving hier om vraagt of er beter van wordt. Misschien in je jeugd was dat het geval, maar als volwassenen onder elkaar heeft het geen functie.

Heb je gelijk in hoor, uiteindelijk schiet niemand er iets mee op (behalve in ouder-kind relaties, maar ook dan zijn er grenzen). Daarom sta ik ook achter wat ik hier ook ergens schreef: je bent niet verantwoordelijk voor andermans gevoel (ook weer genuanceerd binnen bepaalde grenzen en situaties).
Zoals die mooie eigenschap en omgeving, kan je prima op het laatste stukje taart bij een verjaardag betrekken, niet als je het hebt over chronisch voetveeggedrag in relaties. Ook dan kiezen mensen elkaar er waarschijnlijk op uit en heb je een relatief 'blij' binnen een ongezonde dynamiek.

Ik herken mezelf niet eens

Kipzonderkop maandag 30 december 2024 om 09:19

Mooie discussie. Ik moet de laatst dagen veel aan dit topic denken.

Luchtiger bijdrage: ik was gisteren in de stad. In een winkel was een man die zo hard niesde dat je het een verdieping hoger nog hoorde. Typisch is dat: ik heb nog nooit een vrouw zo aanstellerig horen niezen. (Manflue?) Mijn vader en schoonvader hebben er ook en handje van.

Verder een zeer gespierde meneer die in t-shirt en korte broek door de winkelstraat aan het hardlopen was. Er is een rustiger straat ernaast. Niemand had er last van, maar hij nam wel veel ruimte in.

Iets serieuzer: ik heb een grootse persoonlijkheid en op mijn werk kan niemand om mij heen. Maar ik ben zonder zelfvertrouwen opgevoed (wat je niet hebt, kun je niet doorgeven) en mijn vader is van de pedagogische stroming van ‘stel je niet aan’. Ik vind het erg moeilijk om toe te geven dat het niet goed met me gaat of om hulp vragen.

Anoniem_677683ba4a1a0 maandag 30 december 2024 om 17:31

Ik loop ook vaak hard door de winkelstraat, haha! Maar wel om naar een rustiger stuk te komen, want ik woon midden in de stad.

Actieve topics