Overig
alle pijlers
Ik ben een schijterd
zaterdag 18 april 2009 om 20:16
Ja, ok, ik schijt, net als iedereen. Ik ben jullie maar alvast voor
Nu moet je weten, ik draai mijn hand niet om voor een last minute vlucht naar een vage bestemming om in mijn eentje een hostel te zoeken, tussen baardige geile gekken te slapen en uit een vliegtuig te springen. So far so good.
Ik heb tijden als een lijk geleefd (en heb zo'n kramp overal dat die rigor mortis nu niet eens zo'n vreemd idee is), maar ben weer wat actiever aan het worden.
Ik zou graag weer dingen doen waar ik goed in ben of zou kunnen zijn. Je zou het niet zeggen, maar ooit was ik erg sportief. Ik ben nog steeds atletisch gebouwd en niemand zou vermoeden dat ik met een fles drank en zakken chips mijn dagen doorbreng.
Maar ik wil echt weer sporten. Ik vind fitness niks an, daar kon ik mezelf echt met moeite niet eens naartoe slepen. Maar heb afgelopen weekend getennist en guess what, ik heb talent. Nu komt dat niet als volslagen verrassing, want ik kan onmogelijk die sportgenen van ouders en de hele familie (ik word al moe als ik denk aan hun sportiviteit denk) hebben gemist. Ooit zou ik ook weleens, net als mijn familie, de marathon willen lopen, maar laten we niet op de zaken vooruit lopen.
Mijn uni biedt verschillende zaken aan. Je kunt tennissen, je kunt paardrijden, je kunt kung fu lessen nemen. Maar, en nu komt het....
Ik DURF niet. Bang dat ik er niet uitzie als ik iets niet goed doe, bang dat ik niemand ken (totaal absurd aangezien ik altijd alleen reis, en vaak zat alleen in onbekende kroegen te vinden ben). Nu heb ik nog een beetje een paardentrauma (ongeluk gehad), maar ik zou wel weer erg graag rijden. Tennissen vind ik erg leuk, maar ik geloof dat je die baan enkel kunt huren en ik ken niemand die mee wil. Kung fu....ik ben er gewoon bang voor (niet om een trap te krijgen, maar om hoe ik over kom, dat ik een eenling ben...).
En dan het ergste, geen sport, maar: pianoles. Heb al 3(!) keer afgebeld. Ik vind het doodeng. Toen ik jaaaaaren geleden begon was het geen probleem, ik was ook erg goed (muziekgenen hebben we ook, en gektegenen) maar toch, ik schaam me als ik iets fout doe (jaja, ik hoor jullie denken: je zit er om te leren!) en ik lijk wel een Parkinsonpatient als iemand mee zit te kijken als ik op die toetsen ram.
Wie herkent dit, heeft ultieme tips ('gewoon doen' zou ik begrijpen, maar ik sterf duizend doden bij de gedachte) of heeft een geweldige psychologische verklaring voor deze achterlijkheden?
*pakt fles van Minny Fred af en drinkt zichzelf alvast moed in*
Nu moet je weten, ik draai mijn hand niet om voor een last minute vlucht naar een vage bestemming om in mijn eentje een hostel te zoeken, tussen baardige geile gekken te slapen en uit een vliegtuig te springen. So far so good.
Ik heb tijden als een lijk geleefd (en heb zo'n kramp overal dat die rigor mortis nu niet eens zo'n vreemd idee is), maar ben weer wat actiever aan het worden.
Ik zou graag weer dingen doen waar ik goed in ben of zou kunnen zijn. Je zou het niet zeggen, maar ooit was ik erg sportief. Ik ben nog steeds atletisch gebouwd en niemand zou vermoeden dat ik met een fles drank en zakken chips mijn dagen doorbreng.
Maar ik wil echt weer sporten. Ik vind fitness niks an, daar kon ik mezelf echt met moeite niet eens naartoe slepen. Maar heb afgelopen weekend getennist en guess what, ik heb talent. Nu komt dat niet als volslagen verrassing, want ik kan onmogelijk die sportgenen van ouders en de hele familie (ik word al moe als ik denk aan hun sportiviteit denk) hebben gemist. Ooit zou ik ook weleens, net als mijn familie, de marathon willen lopen, maar laten we niet op de zaken vooruit lopen.
Mijn uni biedt verschillende zaken aan. Je kunt tennissen, je kunt paardrijden, je kunt kung fu lessen nemen. Maar, en nu komt het....
Ik DURF niet. Bang dat ik er niet uitzie als ik iets niet goed doe, bang dat ik niemand ken (totaal absurd aangezien ik altijd alleen reis, en vaak zat alleen in onbekende kroegen te vinden ben). Nu heb ik nog een beetje een paardentrauma (ongeluk gehad), maar ik zou wel weer erg graag rijden. Tennissen vind ik erg leuk, maar ik geloof dat je die baan enkel kunt huren en ik ken niemand die mee wil. Kung fu....ik ben er gewoon bang voor (niet om een trap te krijgen, maar om hoe ik over kom, dat ik een eenling ben...).
En dan het ergste, geen sport, maar: pianoles. Heb al 3(!) keer afgebeld. Ik vind het doodeng. Toen ik jaaaaaren geleden begon was het geen probleem, ik was ook erg goed (muziekgenen hebben we ook, en gektegenen) maar toch, ik schaam me als ik iets fout doe (jaja, ik hoor jullie denken: je zit er om te leren!) en ik lijk wel een Parkinsonpatient als iemand mee zit te kijken als ik op die toetsen ram.
Wie herkent dit, heeft ultieme tips ('gewoon doen' zou ik begrijpen, maar ik sterf duizend doden bij de gedachte) of heeft een geweldige psychologische verklaring voor deze achterlijkheden?
*pakt fles van Minny Fred af en drinkt zichzelf alvast moed in*
zondag 19 april 2009 om 13:13
quote:Digitalis schreef op 19 april 2009 @ 13:08:
Ow lief BGB, maar mag ik dan wel vodka ipv thee?
Nope .
Moeders troosten niet met vodka , die geven wármte ...in de vorm van thee en moederlijke rondingen om je tegen aan te drukken voor een portie troost .
Ow lief BGB, maar mag ik dan wel vodka ipv thee?
Nope .
Moeders troosten niet met vodka , die geven wármte ...in de vorm van thee en moederlijke rondingen om je tegen aan te drukken voor een portie troost .
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
zondag 19 april 2009 om 13:14
zondag 19 april 2009 om 13:16
zondag 19 april 2009 om 13:25
Zwieb, ik denk dat je, als je wereldkampioen in het één en ander zou willen worden, dat weldegelijk als 'hard werk' zou zien.
Zo ook dansers (daar weet ik iets meer van), dat is wellicht hun passie, hun leven, hun droom, maar ze zien het echt wel als kéihard werken hoor. Logisch, met die uren training die ze elke dag weer moeten doorlopen, inclusief alle pijnen.
Tuurlijk, als je iets leuk vindt is het minder erg dan als je iets niet leuk vindt, maar als je de absolute top wil bereiken zul je daar gewoonweg hard voor moeten werken. En voor die prof vóelt dat ook als keihard werken. Of ben jij wereldkampioen tennissen en heb je alsnog het gevoel dat je er niet hard voor gewerkt hebt
Zo ook dansers (daar weet ik iets meer van), dat is wellicht hun passie, hun leven, hun droom, maar ze zien het echt wel als kéihard werken hoor. Logisch, met die uren training die ze elke dag weer moeten doorlopen, inclusief alle pijnen.
Tuurlijk, als je iets leuk vindt is het minder erg dan als je iets niet leuk vindt, maar als je de absolute top wil bereiken zul je daar gewoonweg hard voor moeten werken. En voor die prof vóelt dat ook als keihard werken. Of ben jij wereldkampioen tennissen en heb je alsnog het gevoel dat je er niet hard voor gewerkt hebt
zondag 19 april 2009 om 13:26
*heeft net fles wijn gehaald want vorige was op*
Ja ik weet het wel Yas en BGB, als je ouder wordt, wordt 't anders. Zelfs ik merk het. Op mijn 17e was ik helemaal een schijterd. Durfde niks. Nu heb ik meer schijt aan dingen.
En sja, nu m;n relatie -die extreem intens was- over is, heb ik zo'n spijt dat ik niet eerder echt diep besefte iets te moeten veranderen. Heel sneu, maar: ik wil beloond worden. Door weer bij hem te zijn.
Wat 'n jankerd ben ik ook.
Maar goed, ik GA al die dingen dus doen. En ik GA mijn studie afmaken. Stomme veroordelende moraalridders of niet. Originele mensen komen verder dan eenheidsworsten.
Ja ik weet het wel Yas en BGB, als je ouder wordt, wordt 't anders. Zelfs ik merk het. Op mijn 17e was ik helemaal een schijterd. Durfde niks. Nu heb ik meer schijt aan dingen.
En sja, nu m;n relatie -die extreem intens was- over is, heb ik zo'n spijt dat ik niet eerder echt diep besefte iets te moeten veranderen. Heel sneu, maar: ik wil beloond worden. Door weer bij hem te zijn.
Wat 'n jankerd ben ik ook.
Maar goed, ik GA al die dingen dus doen. En ik GA mijn studie afmaken. Stomme veroordelende moraalridders of niet. Originele mensen komen verder dan eenheidsworsten.
zondag 19 april 2009 om 13:33
Zouden die originele mensen ook per definitie gelukkiger worden dan die voorgekookte worsten , Digi ? Is het Ware Grote Meeslepende Geluk alleen gereserveerd voor ploeteraars denk jij ?
Raar sprookjesboek had jij vroeger . In dat van mij werd elk arm boerenmeisje op het eind gewoon gelukkig , niet alleen die opgesloten prinses in haar ivoren toren .
Raar sprookjesboek had jij vroeger . In dat van mij werd elk arm boerenmeisje op het eind gewoon gelukkig , niet alleen die opgesloten prinses in haar ivoren toren .
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
.
zondag 19 april 2009 om 13:36
Raak gezegd, BGB.
Ook moet je eens bij jezelf te rade gaan: ben je wel zo origineel?
Heel veel, HEEL veel jong volwassenen kampen met dezelfde dingen als jij.
Als jij straks afgestudeerd bent, dan ga je werken. Je loopt iemand tegen het lijf, daar krijg je kindjes mee, indien gewenst, je koopt een doorzonwoning en zet die vol met Ikea spullen en je gaat eens een weekend met het gezin naar dat godvergeten Centre Parcs.
En dan ben je gelukkig.
Denk je dat BGB en ondergetekende, wij oude mutsen, ook niet van die dromen en idealen en angsten gehad hebben en overal bovenuit wilden steken?
Ja hoor. Echt wel. Hell, ik zat vol angsten op jouw leeftijd.
Maar we hebben geleerd wat onze beperkingen zijn.Gaandeweg.
Heb vorige week nog op de vleugel van een DC 10 gestaan, en ik heb hoogtevrees En het was pikkedonker.. En via een eng laddertje moest ik via de tanks eruit.
Ik scheet bagger. Ik zei: nog niet misschien, ik ga dat vliegtuig weer in.
Maar dat kon niet, ik werd in bedwang gehouden door een stoere commando. En ik moest eraf. Ik scheet bagger.
Maar hell, ik heb het gedaan, onder dwang, maar goed
Een uniform doet veel, gewapend ook nog ghegheghe.
Ook moet je eens bij jezelf te rade gaan: ben je wel zo origineel?
Heel veel, HEEL veel jong volwassenen kampen met dezelfde dingen als jij.
Als jij straks afgestudeerd bent, dan ga je werken. Je loopt iemand tegen het lijf, daar krijg je kindjes mee, indien gewenst, je koopt een doorzonwoning en zet die vol met Ikea spullen en je gaat eens een weekend met het gezin naar dat godvergeten Centre Parcs.
En dan ben je gelukkig.
Denk je dat BGB en ondergetekende, wij oude mutsen, ook niet van die dromen en idealen en angsten gehad hebben en overal bovenuit wilden steken?
Ja hoor. Echt wel. Hell, ik zat vol angsten op jouw leeftijd.
Maar we hebben geleerd wat onze beperkingen zijn.Gaandeweg.
Heb vorige week nog op de vleugel van een DC 10 gestaan, en ik heb hoogtevrees En het was pikkedonker.. En via een eng laddertje moest ik via de tanks eruit.
Ik scheet bagger. Ik zei: nog niet misschien, ik ga dat vliegtuig weer in.
Maar dat kon niet, ik werd in bedwang gehouden door een stoere commando. En ik moest eraf. Ik scheet bagger.
Maar hell, ik heb het gedaan, onder dwang, maar goed
Een uniform doet veel, gewapend ook nog ghegheghe.
Ik verbaas me erover dat de buitenkant van de dingen zoveel verbergt.
zondag 19 april 2009 om 13:37
Als je nou eens een keer stopt met proberen te zijn wat je denkt dat je moet zijn, of overkomen zoals je denkt dat je moet overkomen....dan wordt het allemaal makkelijker. Het lijkt soms net of je jezelf een bepaalde rol hebt aangemeten in de film die jouw leven heet. Je hoeft niet altijd intelligent te doen, of mensen er aan te herinneren dat je mooi bent. Dat merken mensen vanzelf wel. Of niet. Nou en? Persoonlijk zal het mij mijn reet roesten of iemand mij dom of lelijk vindt, tenzij het een persoon is die mij na aan het hart ligt uiteraard, zolang ik maar kan zijn wie ik ben. Zolang je je leven acteert kom je geforceerd en onecht over, en ja....dat stoot mensen af, omdat het een ongemakkelijk gevoel veroorzaakt.
Je bent geen karakter in een film Digi, jij bent een echt mens in een echt leven. En echte mensen mogen fouten maken, dat is helemaal niet erg. Wordt geen parodie van jezelf.
En als laatste noot: Vriendschappen ontstaan niet door een beeld dat je van jezelf neerzet maar door de manier waarop men zich bij jou voelt. Hoe mooi, intelligent enz enz iemand ook is, als ik er geen prettig gevoel bij heb dan zal het nooit een vriend(in) van mij worden. Als iemand echt laat zien wie hij/zij is en ik voel me er bij op mijn gemak dan vind ik het fijn om bij diegene in de buurt te zijn. Want bij iemand die gewoon zichzelf is zal ik ook minder reserve voelen om mijzelf te zijn. Dikke kans dat er dan een vriendschap ontstaat.
Snap je een beetje wat ik bedoel?
Je bent geen karakter in een film Digi, jij bent een echt mens in een echt leven. En echte mensen mogen fouten maken, dat is helemaal niet erg. Wordt geen parodie van jezelf.
En als laatste noot: Vriendschappen ontstaan niet door een beeld dat je van jezelf neerzet maar door de manier waarop men zich bij jou voelt. Hoe mooi, intelligent enz enz iemand ook is, als ik er geen prettig gevoel bij heb dan zal het nooit een vriend(in) van mij worden. Als iemand echt laat zien wie hij/zij is en ik voel me er bij op mijn gemak dan vind ik het fijn om bij diegene in de buurt te zijn. Want bij iemand die gewoon zichzelf is zal ik ook minder reserve voelen om mijzelf te zijn. Dikke kans dat er dan een vriendschap ontstaat.
Snap je een beetje wat ik bedoel?
zondag 19 april 2009 om 13:39
zondag 19 april 2009 om 13:42
quote:Digitalis schreef op 19 april 2009 @ 13:07:
Het gaat me daar ook niet om. Het is net alsof ik lepra heb. Bijna niemand vindt me leuk.
Bijna niemand vindt het leuk om met iemand om te gaan die zo ontzettend zijn best doet om de ander op afstand te houden. Dat voelt namelijk als een afwijzing. Bijna niemand vindt het leuk om continue afgewezen te worden. En als jouw gedrag op dit forum ook maar enige indicatie geeft van jouw gedrag IRL, dan doe je erg je best om mensen op afstand te houden.
Dus heeft niks te maken met hoe leuk, knap of aantrekkelijk je bent. Heeft te maken met anderen willen toelaten of niet.
Het gaat me daar ook niet om. Het is net alsof ik lepra heb. Bijna niemand vindt me leuk.
Bijna niemand vindt het leuk om met iemand om te gaan die zo ontzettend zijn best doet om de ander op afstand te houden. Dat voelt namelijk als een afwijzing. Bijna niemand vindt het leuk om continue afgewezen te worden. En als jouw gedrag op dit forum ook maar enige indicatie geeft van jouw gedrag IRL, dan doe je erg je best om mensen op afstand te houden.
Dus heeft niks te maken met hoe leuk, knap of aantrekkelijk je bent. Heeft te maken met anderen willen toelaten of niet.
zondag 19 april 2009 om 13:46
Minny, jij kent me. Ik heb me bij jou nooit anders voorgedaan.
Doe ik trouwens nog maar zelden.
Maar ik voel me wel anders. Niet beter ofzo, dat echt niet. En ik weet dat ik niet origineel ben, want er is altijd wel iemand die erg met je overeen komt.
Maar bepaalde dingen van me zijn erg afwijkend. Ik geloof niet dat ik makkelijk aan een partner geraak, bijvoorbeeld. Ja, ze krijgen is geen probleem, maar houden....
Niet alles kun je afdoen met de dooddoener 'het is de leeftijd'. Veel wel, maar ik ben geen naief doosje dat moedwillig om zich heen schopt om lekker af te zetten. Zo ben ik. Heb genoeg geacteerd en mezelf aangepast tot ik mezelf verloor. Geen zin meer in (wel normale consessies natuurlijk).
Ik mijd zelfs al sinds lange tijd 'intelligente' discussies. Ik weet van mezelf intelligent te zijn, heb niet meer zo de behoefte me te bewijzen (ok, ik laat me soms verleiden, maar ik ben niet perfect).
Doe ik trouwens nog maar zelden.
Maar ik voel me wel anders. Niet beter ofzo, dat echt niet. En ik weet dat ik niet origineel ben, want er is altijd wel iemand die erg met je overeen komt.
Maar bepaalde dingen van me zijn erg afwijkend. Ik geloof niet dat ik makkelijk aan een partner geraak, bijvoorbeeld. Ja, ze krijgen is geen probleem, maar houden....
Niet alles kun je afdoen met de dooddoener 'het is de leeftijd'. Veel wel, maar ik ben geen naief doosje dat moedwillig om zich heen schopt om lekker af te zetten. Zo ben ik. Heb genoeg geacteerd en mezelf aangepast tot ik mezelf verloor. Geen zin meer in (wel normale consessies natuurlijk).
Ik mijd zelfs al sinds lange tijd 'intelligente' discussies. Ik weet van mezelf intelligent te zijn, heb niet meer zo de behoefte me te bewijzen (ok, ik laat me soms verleiden, maar ik ben niet perfect).
zondag 19 april 2009 om 13:49
quote:korenwolf schreef op 19 april 2009 @ 13:42:
[...]
Bijna niemand vindt het leuk om met iemand om te gaan die zo ontzettend zijn best doet om de ander op afstand te houden. Dat voelt namelijk als een afwijzing. Bijna niemand vindt het leuk om continue afgewezen te worden. En als jouw gedrag op dit forum ook maar enige indicatie geeft van jouw gedrag IRL, dan doe je erg je best om mensen op afstand te houden.
Dus heeft niks te maken met hoe leuk, knap of aantrekkelijk je bent. Heeft te maken met anderen willen toelaten of niet.Abolute misvatting, Koor. Ik ben juist enorm open. Ik heb het probleem enkel op de uni. Op andere plaatsen spreekt iedereen met me. En ik met hen. Ik wijs ook niet af. Ik keur niet zo snel mensen af, omdat ik een groot voorstellingsvermogen heb. Maar word wel snel zelf afgekeurd, juist vanwege mijn vermogen alles voor te stellen en ook ernaar te handelen (bijvoorbeeld prostitutie).
[...]
Bijna niemand vindt het leuk om met iemand om te gaan die zo ontzettend zijn best doet om de ander op afstand te houden. Dat voelt namelijk als een afwijzing. Bijna niemand vindt het leuk om continue afgewezen te worden. En als jouw gedrag op dit forum ook maar enige indicatie geeft van jouw gedrag IRL, dan doe je erg je best om mensen op afstand te houden.
Dus heeft niks te maken met hoe leuk, knap of aantrekkelijk je bent. Heeft te maken met anderen willen toelaten of niet.Abolute misvatting, Koor. Ik ben juist enorm open. Ik heb het probleem enkel op de uni. Op andere plaatsen spreekt iedereen met me. En ik met hen. Ik wijs ook niet af. Ik keur niet zo snel mensen af, omdat ik een groot voorstellingsvermogen heb. Maar word wel snel zelf afgekeurd, juist vanwege mijn vermogen alles voor te stellen en ook ernaar te handelen (bijvoorbeeld prostitutie).
zondag 19 april 2009 om 13:55
Ik zeg ook niet per se bij mij Digi, maar je hebt volgens mij wel een beeld van hoe je zou moeten zijn en daar gedraag je je naar ipv gewoon te zijn wie/wat je bent. Door de eigenschappen die jij als positief ervaart extra te benadrukken en de kanten die jij minder vindt te verbergen, kun je onecht overkomen. Niet jij perse, maar iedereen die dat doet. Juist de imperfecties maken je een echt mens ipv een karakter uit een boek of film. Bij iemand die nagenoeg perfect lijkt voel ik me onprettig, maar dat kan ook geheel iets persoonlijks van mij zijn hoor. Zoals ik al zei, vriendschappen ontstaan doorgaans door de manier waarop mensen zich bij elkaar voelen. Bij al mijn vriend(inn)en kan ik lekker domme dingen zeggen al campingsmokingdragend met haar in knot en een gat in mijn sok. Zo op mijn gemak voel ik mij bij hun, ben niet bang om afgewezen en/of afgerekend te worden bij het eerste foutje. Heb ik dat gevoel wel bij iemand, of ik kan desbetreffend persoon moeilijk peilen....dan zal het bij op zijn hoogst een kennis blijven.
Natuurlijk hoef je niet meteen straalbezopen over iemands voeten te gaan kotsen om vriendjes te maken, dat werkt niet, meestal
Natuurlijk hoef je niet meteen straalbezopen over iemands voeten te gaan kotsen om vriendjes te maken, dat werkt niet, meestal
zondag 19 april 2009 om 13:55
'Een partner krijgen is geen probleem maar houden...'
Mens, dit heb ik zelf een keertje hier ergens op het forum geschreven. Ik dacht ook altijd dat ik er niet toe in staat was of dat het bij mij altijd anders of moeizamer ging dan bij anderen of nooit goed afliep.
En weet je, misschien is dat ook wel zo bij jou en het wás zeker zo bij mij.
Ze zeggen wel eens 'voor alles is een tijd'. Jouw tijd voor de relatie die bij jou past en waarin je van verbazing bijna omrolt omdat het bijna vanzelf gaat en dat diegene houden helemaal niet moeilijk is, komt vermoedelijk nog wel. Niet iedereen ontmoet die persoon al op heel jonge leeftijd. Ik moest ook wachten tot na mijn 30e.
Mens, dit heb ik zelf een keertje hier ergens op het forum geschreven. Ik dacht ook altijd dat ik er niet toe in staat was of dat het bij mij altijd anders of moeizamer ging dan bij anderen of nooit goed afliep.
En weet je, misschien is dat ook wel zo bij jou en het wás zeker zo bij mij.
Ze zeggen wel eens 'voor alles is een tijd'. Jouw tijd voor de relatie die bij jou past en waarin je van verbazing bijna omrolt omdat het bijna vanzelf gaat en dat diegene houden helemaal niet moeilijk is, komt vermoedelijk nog wel. Niet iedereen ontmoet die persoon al op heel jonge leeftijd. Ik moest ook wachten tot na mijn 30e.
Het is mij: shaHla 
(Iranian version)
(Iranian version)
zondag 19 april 2009 om 14:00
Ow maar Min, vroegah ging ik nooit zonder make up de deur uit, als ik een vriendje had dan ging ik -terwijl hij nog sliep- snel naar de badkamer op me op te maken en m'n haar te kammen.
Nu loop ik geregeld als een zwerver naar de nachtwinkel (een heel vies joggingpak, bril op, geen make up, tanden ongepoetst en mijn haar in een knoop ('t is zo lang dat ik geen elastiekje nodig heb). dus veel interesseert me niet meer. Ik ken bijna geen gene meer.
Met gevoelens, ja dat vind ik wel eng. Nog steeds. Al gaat het extreem slecht, en een kennis vraagt me hoe het gaat, pers ik er een glimlach uit en zeg: joh, kan niet beter!
Alleen bij mensen die zelf ooit ook kwetsbaar zijn geweest, durf ik kwetsbaar te zijn.
Nu loop ik geregeld als een zwerver naar de nachtwinkel (een heel vies joggingpak, bril op, geen make up, tanden ongepoetst en mijn haar in een knoop ('t is zo lang dat ik geen elastiekje nodig heb). dus veel interesseert me niet meer. Ik ken bijna geen gene meer.
Met gevoelens, ja dat vind ik wel eng. Nog steeds. Al gaat het extreem slecht, en een kennis vraagt me hoe het gaat, pers ik er een glimlach uit en zeg: joh, kan niet beter!
Alleen bij mensen die zelf ooit ook kwetsbaar zijn geweest, durf ik kwetsbaar te zijn.
zondag 19 april 2009 om 14:01
En hobby's? Ja, ik heb ze maar totaal niks spectaculairs hoor.
Schrijven, lezen, slapen, kennis vergroten door samenvattingen te maken van boeken die ik interessant vind.
En ja, ik wil ook wel paard rijden, uit een vliegtuig springen, een tapijt kunnen knopen e.d. maar doe ik dat ook? Nope.
Zonde? Misschien. Maar een hobby moet in mijn ogen iets zijn wat je van nature al doet omdat je het echt leuk vindt. Als je loopt te dralen, excuses zit te verzinnen om eronder uit te komen, vraag je dan a.u.b. af of je dit wel écht wilt. Volgens mij kun je het dan beter beschouwen als een keer iets leuks gaan doen en die keer is dat paard rijden, of piano spelen. Waarom moet het meteen een hobby worden waarvan eigenlijk blijkt dat het niet van harte gaat.
Schrijven, lezen, slapen, kennis vergroten door samenvattingen te maken van boeken die ik interessant vind.
En ja, ik wil ook wel paard rijden, uit een vliegtuig springen, een tapijt kunnen knopen e.d. maar doe ik dat ook? Nope.
Zonde? Misschien. Maar een hobby moet in mijn ogen iets zijn wat je van nature al doet omdat je het echt leuk vindt. Als je loopt te dralen, excuses zit te verzinnen om eronder uit te komen, vraag je dan a.u.b. af of je dit wel écht wilt. Volgens mij kun je het dan beter beschouwen als een keer iets leuks gaan doen en die keer is dat paard rijden, of piano spelen. Waarom moet het meteen een hobby worden waarvan eigenlijk blijkt dat het niet van harte gaat.
Het is mij: shaHla (Iranian version)
(Iranian version)
zondag 19 april 2009 om 14:09
Digi, meid, heb je deze discussie niet al een keer of 100 gevoerd hier? Ik denk dat je van het beeld af moet dat jij met andere dingen worstelt dan de gemiddelde mensch, dat jij bijzonderderder bent dan de rest en dat er meer op jou gelet wordt dan op andere mensen.
Jij bent níet het middelpunt van het universum voor 99,9 % van de bevolking
Ik herken echt heel veel van wat je schrijft wel hoor, maar ik herken het ook als typische mid-twintigerstress. En onzekerheid.
Jij bent níet het middelpunt van het universum voor 99,9 % van de bevolking
Ik herken echt heel veel van wat je schrijft wel hoor, maar ik herken het ook als typische mid-twintigerstress. En onzekerheid.
