Overig
alle pijlers
Ik ben een schijterd
zaterdag 18 april 2009 om 20:16
Ja, ok, ik schijt, net als iedereen. Ik ben jullie maar alvast voor
Nu moet je weten, ik draai mijn hand niet om voor een last minute vlucht naar een vage bestemming om in mijn eentje een hostel te zoeken, tussen baardige geile gekken te slapen en uit een vliegtuig te springen. So far so good.
Ik heb tijden als een lijk geleefd (en heb zo'n kramp overal dat die rigor mortis nu niet eens zo'n vreemd idee is), maar ben weer wat actiever aan het worden.
Ik zou graag weer dingen doen waar ik goed in ben of zou kunnen zijn. Je zou het niet zeggen, maar ooit was ik erg sportief. Ik ben nog steeds atletisch gebouwd en niemand zou vermoeden dat ik met een fles drank en zakken chips mijn dagen doorbreng.
Maar ik wil echt weer sporten. Ik vind fitness niks an, daar kon ik mezelf echt met moeite niet eens naartoe slepen. Maar heb afgelopen weekend getennist en guess what, ik heb talent. Nu komt dat niet als volslagen verrassing, want ik kan onmogelijk die sportgenen van ouders en de hele familie (ik word al moe als ik denk aan hun sportiviteit denk) hebben gemist. Ooit zou ik ook weleens, net als mijn familie, de marathon willen lopen, maar laten we niet op de zaken vooruit lopen.
Mijn uni biedt verschillende zaken aan. Je kunt tennissen, je kunt paardrijden, je kunt kung fu lessen nemen. Maar, en nu komt het....
Ik DURF niet. Bang dat ik er niet uitzie als ik iets niet goed doe, bang dat ik niemand ken (totaal absurd aangezien ik altijd alleen reis, en vaak zat alleen in onbekende kroegen te vinden ben). Nu heb ik nog een beetje een paardentrauma (ongeluk gehad), maar ik zou wel weer erg graag rijden. Tennissen vind ik erg leuk, maar ik geloof dat je die baan enkel kunt huren en ik ken niemand die mee wil. Kung fu....ik ben er gewoon bang voor (niet om een trap te krijgen, maar om hoe ik over kom, dat ik een eenling ben...).
En dan het ergste, geen sport, maar: pianoles. Heb al 3(!) keer afgebeld. Ik vind het doodeng. Toen ik jaaaaaren geleden begon was het geen probleem, ik was ook erg goed (muziekgenen hebben we ook, en gektegenen) maar toch, ik schaam me als ik iets fout doe (jaja, ik hoor jullie denken: je zit er om te leren!) en ik lijk wel een Parkinsonpatient als iemand mee zit te kijken als ik op die toetsen ram.
Wie herkent dit, heeft ultieme tips ('gewoon doen' zou ik begrijpen, maar ik sterf duizend doden bij de gedachte) of heeft een geweldige psychologische verklaring voor deze achterlijkheden?
*pakt fles van Minny Fred af en drinkt zichzelf alvast moed in*
Nu moet je weten, ik draai mijn hand niet om voor een last minute vlucht naar een vage bestemming om in mijn eentje een hostel te zoeken, tussen baardige geile gekken te slapen en uit een vliegtuig te springen. So far so good.
Ik heb tijden als een lijk geleefd (en heb zo'n kramp overal dat die rigor mortis nu niet eens zo'n vreemd idee is), maar ben weer wat actiever aan het worden.
Ik zou graag weer dingen doen waar ik goed in ben of zou kunnen zijn. Je zou het niet zeggen, maar ooit was ik erg sportief. Ik ben nog steeds atletisch gebouwd en niemand zou vermoeden dat ik met een fles drank en zakken chips mijn dagen doorbreng.
Maar ik wil echt weer sporten. Ik vind fitness niks an, daar kon ik mezelf echt met moeite niet eens naartoe slepen. Maar heb afgelopen weekend getennist en guess what, ik heb talent. Nu komt dat niet als volslagen verrassing, want ik kan onmogelijk die sportgenen van ouders en de hele familie (ik word al moe als ik denk aan hun sportiviteit denk) hebben gemist. Ooit zou ik ook weleens, net als mijn familie, de marathon willen lopen, maar laten we niet op de zaken vooruit lopen.
Mijn uni biedt verschillende zaken aan. Je kunt tennissen, je kunt paardrijden, je kunt kung fu lessen nemen. Maar, en nu komt het....
Ik DURF niet. Bang dat ik er niet uitzie als ik iets niet goed doe, bang dat ik niemand ken (totaal absurd aangezien ik altijd alleen reis, en vaak zat alleen in onbekende kroegen te vinden ben). Nu heb ik nog een beetje een paardentrauma (ongeluk gehad), maar ik zou wel weer erg graag rijden. Tennissen vind ik erg leuk, maar ik geloof dat je die baan enkel kunt huren en ik ken niemand die mee wil. Kung fu....ik ben er gewoon bang voor (niet om een trap te krijgen, maar om hoe ik over kom, dat ik een eenling ben...).
En dan het ergste, geen sport, maar: pianoles. Heb al 3(!) keer afgebeld. Ik vind het doodeng. Toen ik jaaaaaren geleden begon was het geen probleem, ik was ook erg goed (muziekgenen hebben we ook, en gektegenen) maar toch, ik schaam me als ik iets fout doe (jaja, ik hoor jullie denken: je zit er om te leren!) en ik lijk wel een Parkinsonpatient als iemand mee zit te kijken als ik op die toetsen ram.
Wie herkent dit, heeft ultieme tips ('gewoon doen' zou ik begrijpen, maar ik sterf duizend doden bij de gedachte) of heeft een geweldige psychologische verklaring voor deze achterlijkheden?
*pakt fles van Minny Fred af en drinkt zichzelf alvast moed in*
maandag 20 april 2009 om 21:30
Is het ook niet gewoon dat die faalangst gewoon totaal ontbreekt bij zoiets als je last-minute-vlucht omdat dat door het totaal ontbreken van enige verwachtingen niet eens mis kan gaan? Net als bij dat springen uit het vliegtuig, als het misgaat zal er niemand meer over vallen dat je je eigen broek hebt volgescheten voor je de grond en eeuwigheid raakte.
Dan leg je bij jezelf de lat wel onnodig hoog door iets te doen waar je goed in bent of zou kunnen zijn. Toen ik iets met sporten wilde gaan doen moest ik ook echt even denken, teams en teamsporten vind ik helemaal niks, met maar een werkend oog is (nee zie je niks van stop met staren) het doen van balsporten ook niet je van het en ook is dat weer iets dat je met een ander moet doen. Tot ik me bedacht dat er niemand van mn familie kan hardlopen, ik dus ook niet want ik neem passen alsof ik aan het hinkstapspringen ben. Enige hardloopgenen ontbreken en dus heeft een jaar geduurd voor ik 5km kon maar heb ik inmiddels een lichaam dat 15km kan hardlopen met (helaas?) een hoofd dat er meestal voor kiest om slechts de helft te doen.
Het is niet dat ik me niet kan gedragen of op mn gemak voel in een groep maar ik pas ook nooit helemaal of lang bij een groep. Het heeft even geduurd maar ik weet nu gewoon van mezelf dat ik een sociale einzelgänger ben, die overigens niet heel erg contactgestoord is ofzo.
Is de drank echt om moed in te drinken of meer om je hoofd af te remmen?
Het kan natuurlijk ook dat...
Procrastination is
Dan leg je bij jezelf de lat wel onnodig hoog door iets te doen waar je goed in bent of zou kunnen zijn. Toen ik iets met sporten wilde gaan doen moest ik ook echt even denken, teams en teamsporten vind ik helemaal niks, met maar een werkend oog is (nee zie je niks van stop met staren) het doen van balsporten ook niet je van het en ook is dat weer iets dat je met een ander moet doen. Tot ik me bedacht dat er niemand van mn familie kan hardlopen, ik dus ook niet want ik neem passen alsof ik aan het hinkstapspringen ben. Enige hardloopgenen ontbreken en dus heeft een jaar geduurd voor ik 5km kon maar heb ik inmiddels een lichaam dat 15km kan hardlopen met (helaas?) een hoofd dat er meestal voor kiest om slechts de helft te doen.
Het is niet dat ik me niet kan gedragen of op mn gemak voel in een groep maar ik pas ook nooit helemaal of lang bij een groep. Het heeft even geduurd maar ik weet nu gewoon van mezelf dat ik een sociale einzelgänger ben, die overigens niet heel erg contactgestoord is ofzo.
Is de drank echt om moed in te drinken of meer om je hoofd af te remmen?
Het kan natuurlijk ook dat...
Procrastination is
Let's play Twister, let's play Risk yeah
dinsdag 21 april 2009 om 10:34
Heeft de cola een beetje geholpen voor je maag, dieg?
Ik heb zelf vrij snel last van m'n buik en wat écht heeft geholpen is mijn eetpatroon heftig aanpassen... Dat is lang niet altijd leuk hoor, het komt er samenvattend op neer dat het écht helpt bij mij om kleur- geur- en smaakstoffen te vermijden. Ik snoep ook bijna niet meer, ik 'zondig' soms aan chocolade, maar dropjes en andere zoete snoep staan allemaal op mijn banlijst. Ik eet ook weinig chips, als ik dan toch wil knabbelen koop ik maar nootjes... Ik eet meer fruit en zo en kook zoveel mogelijk zelf.
Mijn grootste zonde is tegenwoordig de alcohol, maar daar raken mijn darmen niet van in de stress
Maar dat even helemaal terzijde. (misschien helpt het je wat met je buik, nu je weer gezonde dingetjes gaat kopen, who knows.)
Hoe laat is 't college vandaag? Goed dat je weer gaat, als je lang genoeg níet gaat kom je vanzelf in zo'n impasse die het moeilijker en moeilijker maakt gewoon te gáán.
Ik vind dat je al veel dingen oppakt in een paar dagen hoor, naar die expats, je aangemeld voor een internationale studentenvereniging... Weet je, ik ken België niet zo goed maar ik heb wel een Vlaams vriendinnetje waar ik een weekje geweest ben en zij heeft mij ook aan al haar vriendinnetjes voorgesteld. En ik vond het héél moeilijk. Er is letterlijk tegen me gezegd 'dat ik voor zo'n Hollandse best wel meeval', en op straat vroeg een kennis van haar gewoon waar ik bij stond, al wijzend op mij, 'wie ik was en waar ik vandaan kwam en ahaaaa zo'n Hollandse.' Ik vond het vreselijk asociaal, maar zij vonden het heul normaal allemaal (en ik moest dat eerste toch vooral als compliment opvatten.) Dus ik kan me er iets bij voorstellen dat het als 'Hollandse' niet zo makkelijk is aansluiting te vinden. Ok, zo'n vereniging vol Nederlanders is ook lekker kneuterig en je gaat vast van Belgen horen dat je 'zie je wel, niet integreert', maar who cares, misschien tref je er wel hele leuke mensen en die mensen van je studie zijn toch niet bepaald.... sja...
Weet je, ik ben ook verlegen ende onzeker. (Ik hoor de halve chat nu al weer lachen, maar het is écht zo.) En jammer genoeg is het enige wat uiteindelijk helpt, het gewoon maar doen. Als ik naar een nieuwe plek 'moet' smeer ik een make-upje op, trek leuke kleren aan, plak een glimlach op m'n gezicht en gá gewoon. En in het begin voel ik me dan stiekem vreselijk ongelukkig, maar andere mensen zijn vaak best sociaal en uiteindelijk klets ik met iedereen en valt het me reuze mee.
Zo ook met sport en zo, alle tips, trucs, whatever, je kunt er lang over praten, maar het enige wat helpt is er gewoon maar heen gaan... Als je heel graag wil tennissen (of kickboksen of whatever) dan moet je maar denken dat in zo'n beginnersclubje veel meer prutsers zitten, je bent niet de enige... En hopelijk zijn anderen wat socialer en gaan ze met je praten. Dat gebeurt mij vaak, en als ze eenmaal maar práten, dan kan ik dat ook wel!
Uiteindelijk is het nu al zo ver dat ik het niet meer erg vindt om naar nieuwe dingen toe te gaan!
Ik heb zelf vrij snel last van m'n buik en wat écht heeft geholpen is mijn eetpatroon heftig aanpassen... Dat is lang niet altijd leuk hoor, het komt er samenvattend op neer dat het écht helpt bij mij om kleur- geur- en smaakstoffen te vermijden. Ik snoep ook bijna niet meer, ik 'zondig' soms aan chocolade, maar dropjes en andere zoete snoep staan allemaal op mijn banlijst. Ik eet ook weinig chips, als ik dan toch wil knabbelen koop ik maar nootjes... Ik eet meer fruit en zo en kook zoveel mogelijk zelf.
Mijn grootste zonde is tegenwoordig de alcohol, maar daar raken mijn darmen niet van in de stress
Maar dat even helemaal terzijde. (misschien helpt het je wat met je buik, nu je weer gezonde dingetjes gaat kopen, who knows.)
Hoe laat is 't college vandaag? Goed dat je weer gaat, als je lang genoeg níet gaat kom je vanzelf in zo'n impasse die het moeilijker en moeilijker maakt gewoon te gáán.
Ik vind dat je al veel dingen oppakt in een paar dagen hoor, naar die expats, je aangemeld voor een internationale studentenvereniging... Weet je, ik ken België niet zo goed maar ik heb wel een Vlaams vriendinnetje waar ik een weekje geweest ben en zij heeft mij ook aan al haar vriendinnetjes voorgesteld. En ik vond het héél moeilijk. Er is letterlijk tegen me gezegd 'dat ik voor zo'n Hollandse best wel meeval', en op straat vroeg een kennis van haar gewoon waar ik bij stond, al wijzend op mij, 'wie ik was en waar ik vandaan kwam en ahaaaa zo'n Hollandse.' Ik vond het vreselijk asociaal, maar zij vonden het heul normaal allemaal (en ik moest dat eerste toch vooral als compliment opvatten.) Dus ik kan me er iets bij voorstellen dat het als 'Hollandse' niet zo makkelijk is aansluiting te vinden. Ok, zo'n vereniging vol Nederlanders is ook lekker kneuterig en je gaat vast van Belgen horen dat je 'zie je wel, niet integreert', maar who cares, misschien tref je er wel hele leuke mensen en die mensen van je studie zijn toch niet bepaald.... sja...
Weet je, ik ben ook verlegen ende onzeker. (Ik hoor de halve chat nu al weer lachen, maar het is écht zo.) En jammer genoeg is het enige wat uiteindelijk helpt, het gewoon maar doen. Als ik naar een nieuwe plek 'moet' smeer ik een make-upje op, trek leuke kleren aan, plak een glimlach op m'n gezicht en gá gewoon. En in het begin voel ik me dan stiekem vreselijk ongelukkig, maar andere mensen zijn vaak best sociaal en uiteindelijk klets ik met iedereen en valt het me reuze mee.
Zo ook met sport en zo, alle tips, trucs, whatever, je kunt er lang over praten, maar het enige wat helpt is er gewoon maar heen gaan... Als je heel graag wil tennissen (of kickboksen of whatever) dan moet je maar denken dat in zo'n beginnersclubje veel meer prutsers zitten, je bent niet de enige... En hopelijk zijn anderen wat socialer en gaan ze met je praten. Dat gebeurt mij vaak, en als ze eenmaal maar práten, dan kan ik dat ook wel!
Uiteindelijk is het nu al zo ver dat ik het niet meer erg vindt om naar nieuwe dingen toe te gaan!
dinsdag 21 april 2009 om 10:42
Fijne post, Tangski!
Ja die cola hielp, bedankt nog daarvoor! Ben gister wezen boodschappen, nog steeds ben ik wel een pakjesmens (dus voorverpakte salades, opwarmsoep, een kilo bami voor in de magnetron) maar heb ook brood en beleg gekocht. Activia en yoghurt ook (net op) en, schrik niet...ik heb FRUIT (bananen) gekocht (net eentje op).
Moet zo inderdaad naar college. Vanavond is er een vergadering voor die vereniging, maar ik kan niet helaas. Maar ze zoeken nog wel mensen voor in het bestuur, dus heb ik gewoon om een andere datum voor bijeenkomst gevraagd. Vandaag ga ik de pianoleraar bellen (hij had me teruggemaild) en wellihct de sportafdeling (want ik krijg geen mail terug). Ik heb mijn proefcolumn -die was goedgekeurd, doch te kort was- aangepast en doorgemaild, zij sturen op hun beurt weer magazines op om mij vertrouwd te maken met het blad. Als ze geen interesse hadden, zouden ze dat niet doen, toch?
Ik zie jou altijd als iemand -en echt no offence- als iemand die haar onzekerheid verbergt door sterk te argumenteren een een 'grote bek' op te zetten. Been there hoor, en nog steeds. We zijn even oud dus daar zal 't 'm ook wel in zitten.
Ja die cola hielp, bedankt nog daarvoor! Ben gister wezen boodschappen, nog steeds ben ik wel een pakjesmens (dus voorverpakte salades, opwarmsoep, een kilo bami voor in de magnetron) maar heb ook brood en beleg gekocht. Activia en yoghurt ook (net op) en, schrik niet...ik heb FRUIT (bananen) gekocht (net eentje op).
Moet zo inderdaad naar college. Vanavond is er een vergadering voor die vereniging, maar ik kan niet helaas. Maar ze zoeken nog wel mensen voor in het bestuur, dus heb ik gewoon om een andere datum voor bijeenkomst gevraagd. Vandaag ga ik de pianoleraar bellen (hij had me teruggemaild) en wellihct de sportafdeling (want ik krijg geen mail terug). Ik heb mijn proefcolumn -die was goedgekeurd, doch te kort was- aangepast en doorgemaild, zij sturen op hun beurt weer magazines op om mij vertrouwd te maken met het blad. Als ze geen interesse hadden, zouden ze dat niet doen, toch?
Ik zie jou altijd als iemand -en echt no offence- als iemand die haar onzekerheid verbergt door sterk te argumenteren een een 'grote bek' op te zetten. Been there hoor, en nog steeds. We zijn even oud dus daar zal 't 'm ook wel in zitten.
dinsdag 21 april 2009 om 10:55
Voorverpakte salades eet ik nog steeds wel, ik bedoel, in die blaadjes slá kunnen ze vast niet zoveel troep stoppen toch? Je hebt ook van die soepen nu zonder geur- kleur- en smaakstoffen, die koop ik ook af en toe.
Fruit, ik vind 'zomerfruit' zo lekker, dat scheelt! Aardbeien, druiven, stukjes kokos, kersen, passievruchtjes, rijpe mangos, vinnik allemaal echt geen straf. Ik eet ook wel appels en bananen.
Zo'n bestuur, ben je daar niet héél veel uur per week aan kwijt? Bij mijn uni kreeg je dan geloof ik zelfs een tegemoedkoming qua kosten omdat íedereen in zo'n bestuur studievertraging opliep. Dat je dus van de uni een deel extra stufi kreeg of zo. Ik heb nooit in een bestuur gezeten, maar de mensen die ik ken die 't wel hebben gedaan vonden het erg leuk en leerzaam. En het staat weer leuk op je cv natuurlijk.
Denk niet dat het magazine zoveel moeite erin zou steken als ze er niets in zouden zien, dus dat is positief.
In het echt gelooft ook bijna niemand op mijn werk dat ik onzeker ben Ik ben altijd degene die alles maar dóet. (Alleen heb ik daar een veul minder grote bek, whahahah, dus iedereen vindt me ook altijd aardig.) Dus het gaat echt véél beter dan een paar jaar geleden hoor, dan had ik dat allemaal niet gedurfd.
Ik vind het de laatste jaren wel veel leuker worden hoor, dat hele leven. Als ze dan zeggen dat je leven begint na je 30e, dan denk ik: "Hell, ik heb al zo'n leuk leventje, hoe kan het dan nog leuker worden?"
Ik heb alle échte shit denk ik meer als puber gehad en tijdens mijn studententijd... vanaf het moment dat ik gestopt ben met eerste studie is het alleen maar beter geworden.
Ga je ook weer pianospelen dan? Gewoon doen, zo'n pianoleraar komt hier en daar vast héél onmuzikale mensen tegen, dus die heeft alles al gezien .
Wordt het tennis, of een andere sport?
Fruit, ik vind 'zomerfruit' zo lekker, dat scheelt! Aardbeien, druiven, stukjes kokos, kersen, passievruchtjes, rijpe mangos, vinnik allemaal echt geen straf. Ik eet ook wel appels en bananen.
Zo'n bestuur, ben je daar niet héél veel uur per week aan kwijt? Bij mijn uni kreeg je dan geloof ik zelfs een tegemoedkoming qua kosten omdat íedereen in zo'n bestuur studievertraging opliep. Dat je dus van de uni een deel extra stufi kreeg of zo. Ik heb nooit in een bestuur gezeten, maar de mensen die ik ken die 't wel hebben gedaan vonden het erg leuk en leerzaam. En het staat weer leuk op je cv natuurlijk.
Denk niet dat het magazine zoveel moeite erin zou steken als ze er niets in zouden zien, dus dat is positief.
In het echt gelooft ook bijna niemand op mijn werk dat ik onzeker ben Ik ben altijd degene die alles maar dóet. (Alleen heb ik daar een veul minder grote bek, whahahah, dus iedereen vindt me ook altijd aardig.) Dus het gaat echt véél beter dan een paar jaar geleden hoor, dan had ik dat allemaal niet gedurfd.
Ik vind het de laatste jaren wel veel leuker worden hoor, dat hele leven. Als ze dan zeggen dat je leven begint na je 30e, dan denk ik: "Hell, ik heb al zo'n leuk leventje, hoe kan het dan nog leuker worden?"
Ik heb alle échte shit denk ik meer als puber gehad en tijdens mijn studententijd... vanaf het moment dat ik gestopt ben met eerste studie is het alleen maar beter geworden.
Ga je ook weer pianospelen dan? Gewoon doen, zo'n pianoleraar komt hier en daar vast héél onmuzikale mensen tegen, dus die heeft alles al gezien .
Wordt het tennis, of een andere sport?
dinsdag 21 april 2009 om 11:08
Oeh Tang dat weet ik nog als de dag van gisteren. JIj met je 13 zakken chipito chips verspreid in je mini kamertje en hopen papier van je studie waar je niks meer mee deed. Toen je eenmaal had besloten dat je met die studie stopte, werd je meteen zichtbaar lichter, mentaal dan. Net of je al die hopen papier uit je kamertje ook mentaal op je schouders had liggen. Goede beslissing is dat geweest!
Digi, pas je op, met die enorme hooivork van je? Doe kleine stapjes, niet te veel in een keer, want anders ben je over een maand weer bekaf en laat je alles vallen. (of projecteer ik nu?)
Digi, pas je op, met die enorme hooivork van je? Doe kleine stapjes, niet te veel in een keer, want anders ben je over een maand weer bekaf en laat je alles vallen. (of projecteer ik nu?)
dinsdag 21 april 2009 om 12:33
Nee Allis, je projecteert niet en hebt absoluut gelijk.
Ok, mijn bedoelingen waren goed. Ik was al wat te laat voor mijn college Christendom, maar toen ik aankwam was er NIEMAND (ook de prof niet). Dus heb ik -heel kinderachtig- met een krijtje op het bord geschreven dat het erg jammer is dat ik er voor niets stond, aangezien normaal als een les uitvalt dit wordt doorgemaild.
Kwam op de heenweg nog een medestudent tegen die ik wel tof vind, dus dat was leuk. Kwam ook een van mijn favoriete professoren tegen -die me, no matter what, altijd een 18/20 geeft. Heb ik morgen ook nog les van en ben van plan bij hem mijn bachelorpaper te doen (over religie).
Ik heb nog geen mail terug van de sportschool, dus daar ga ik morgen na de les heen voor info. Ik wil sowieso tennis (maar misschien moet je daar een geheel abonnement voor nemen dat erg duur is), en af en toe paardrijden zie ik ook erg zitten (ik was vroegah echt een paardenmeisje).
Tang, in Belgie is het anders. In NL krijg je inderdaad een jaar vrij voor een jaar bestuur (met behoud van stufi), hier heb je dat niet (dit is enkel zuipen, en er zijn geen studieverenigingen, enkel studentenverenigingen). Maar bij ESN (Erasmus Student Network) help je gewoon activiteiten te organiseren voor exchange students, je kunt buddy worden en helpen hen een beetje te integreren in Belgique. Daar ben je dus niet veel tijd mee kwijt.
Morgen bespreek ik met de prof wat ik heb gemist (is echt een heel vriendelijke, ik heb eens een examen afgelegd in rechtsfilo bij hem, en vier sigaretten gerookt en zat er twee uur te lullen). Da's dus de strategie, te weten te komen welke boeken ik moet aanschaffen en wat ik moet doen voor de examens, want wil ze toch halen.
Ok, mijn bedoelingen waren goed. Ik was al wat te laat voor mijn college Christendom, maar toen ik aankwam was er NIEMAND (ook de prof niet). Dus heb ik -heel kinderachtig- met een krijtje op het bord geschreven dat het erg jammer is dat ik er voor niets stond, aangezien normaal als een les uitvalt dit wordt doorgemaild.
Kwam op de heenweg nog een medestudent tegen die ik wel tof vind, dus dat was leuk. Kwam ook een van mijn favoriete professoren tegen -die me, no matter what, altijd een 18/20 geeft. Heb ik morgen ook nog les van en ben van plan bij hem mijn bachelorpaper te doen (over religie).
Ik heb nog geen mail terug van de sportschool, dus daar ga ik morgen na de les heen voor info. Ik wil sowieso tennis (maar misschien moet je daar een geheel abonnement voor nemen dat erg duur is), en af en toe paardrijden zie ik ook erg zitten (ik was vroegah echt een paardenmeisje).
Tang, in Belgie is het anders. In NL krijg je inderdaad een jaar vrij voor een jaar bestuur (met behoud van stufi), hier heb je dat niet (dit is enkel zuipen, en er zijn geen studieverenigingen, enkel studentenverenigingen). Maar bij ESN (Erasmus Student Network) help je gewoon activiteiten te organiseren voor exchange students, je kunt buddy worden en helpen hen een beetje te integreren in Belgique. Daar ben je dus niet veel tijd mee kwijt.
Morgen bespreek ik met de prof wat ik heb gemist (is echt een heel vriendelijke, ik heb eens een examen afgelegd in rechtsfilo bij hem, en vier sigaretten gerookt en zat er twee uur te lullen). Da's dus de strategie, te weten te komen welke boeken ik moet aanschaffen en wat ik moet doen voor de examens, want wil ze toch halen.
donderdag 23 april 2009 om 23:09
donderdag 23 april 2009 om 23:15
Hoef je ook niet over te praten. Althans niet hier. Lijkt me wel zinvol om het er met iemand die je vertrouwt over te hebben.
Ondanks je verdriet wel positief blijven hoor. Je bent net zo goed bezig om dingen aan te pakken en je leven een positieve wending te geven. Lekker janken, een borrel drinken en dan weer met frisse moed verder. Duurt altijd even voordat je de vruchten plukt van je inspanningen, maar het is de moeite waard. Probeer de langere termijn voor ogen te houden en niet te verzanden in het ongeluk van het moment. Klinkt wat wijsneuzerig zo van een onbekende, maar heb je berichten her en der wat gevolgd.
Ondanks je verdriet wel positief blijven hoor. Je bent net zo goed bezig om dingen aan te pakken en je leven een positieve wending te geven. Lekker janken, een borrel drinken en dan weer met frisse moed verder. Duurt altijd even voordat je de vruchten plukt van je inspanningen, maar het is de moeite waard. Probeer de langere termijn voor ogen te houden en niet te verzanden in het ongeluk van het moment. Klinkt wat wijsneuzerig zo van een onbekende, maar heb je berichten her en der wat gevolgd.
donderdag 23 april 2009 om 23:17
quote:Digitalis schreef op 23 april 2009 @ 23:09:
Nee Elynn, kwamen zaken tussen. En daarna overspoelde m'n verdriet alle rationaliteit, heb zelfs 4 uur werk afgezegd (en da's veel geld in mijn geval).
Alle positieve dingen die ik doe, worden omlijst door een zwart randje.
Maar daar wil ik niet over praten.
Knuf voor Dieg. Ben je net zo goed bezig, meppen je emoties je weer onderuit....
Neem tijd voor jezelf. Easy-on...morgen en overmorgen of volgende week of volgende maand is er weer een dag en pak je de draad wel weer op.
Nee Elynn, kwamen zaken tussen. En daarna overspoelde m'n verdriet alle rationaliteit, heb zelfs 4 uur werk afgezegd (en da's veel geld in mijn geval).
Alle positieve dingen die ik doe, worden omlijst door een zwart randje.
Maar daar wil ik niet over praten.
Knuf voor Dieg. Ben je net zo goed bezig, meppen je emoties je weer onderuit....
Neem tijd voor jezelf. Easy-on...morgen en overmorgen of volgende week of volgende maand is er weer een dag en pak je de draad wel weer op.
donderdag 23 april 2009 om 23:29
Jullie hebben gelijk, weet ik. Maar het is zo overweldigend en er is nu niemand hier die ik vertrouw, lijfelijk dan, die me gewoon even kan troosten. Naar de bar ga ik niet meer, word constant belaagd en ben het kotsbeu.
Morgen ben ik wel van plan om naar de les te gaan, daarna nog wat werken, misschien in de avond naar de bios (socializing) en zaterdag even wellicht met een vriendin die ik erg vertrouw -en waarbij ik zwak durf te zijn- uithuilen op een terras, dronken worden (zij heeft ook nogal wat te verduren) en het hopelijk positief afsluiten. Jammer genoeg moet ik een andere vriendin waarmee ik naar een evenement in NL zou gaan teleurstellen, maar ik kan het efkes niet opbrengen.
If you're going through hell, keep going. Zei Churchill dat niet?
Morgen ben ik wel van plan om naar de les te gaan, daarna nog wat werken, misschien in de avond naar de bios (socializing) en zaterdag even wellicht met een vriendin die ik erg vertrouw -en waarbij ik zwak durf te zijn- uithuilen op een terras, dronken worden (zij heeft ook nogal wat te verduren) en het hopelijk positief afsluiten. Jammer genoeg moet ik een andere vriendin waarmee ik naar een evenement in NL zou gaan teleurstellen, maar ik kan het efkes niet opbrengen.
If you're going through hell, keep going. Zei Churchill dat niet?
donderdag 23 april 2009 om 23:36
Is wel belangrijk dat je je sores kunt bespreken met iemand die je vertrouwt. Altijd een masker op en in je eentje malen daar wordt je knap ongelukkig van. Goed dat je bij die vriendin zwakt durft te zijn. Weet zelf hoe moeilijk dat kan zijn. En zwak zijn, is niet zwak zijn, maar jezelf daadwerkelijk laten zien en laten kennen.
En yep, die uitspraak is van Chuchill. Een mooie.
En yep, die uitspraak is van Chuchill. Een mooie.
donderdag 23 april 2009 om 23:42
http://www.youtube.com/watch?v=Yh2o5OJjdYs
Hier Dieg: een mooi liedje voor (liefdes) verdriet.
En toch klinkt je laatste post goed. Je hebt heel veel pijn en verdriet maar ik lees dat je goed voor jezelf zorgt. Klanten afzeggen, afspraak met vriendin afzeggen. Dus niet over je grenzen gaan maar wel goede dingen voor jezelf organiseren (vriendin die je vertrouwt)!
You go girl: dwars er doorheen. En je hebt toch al heel vaak laten zien dat je niet klein te krijgen bent!
Hier Dieg: een mooi liedje voor (liefdes) verdriet.
En toch klinkt je laatste post goed. Je hebt heel veel pijn en verdriet maar ik lees dat je goed voor jezelf zorgt. Klanten afzeggen, afspraak met vriendin afzeggen. Dus niet over je grenzen gaan maar wel goede dingen voor jezelf organiseren (vriendin die je vertrouwt)!
You go girl: dwars er doorheen. En je hebt toch al heel vaak laten zien dat je niet klein te krijgen bent!
vrijdag 24 april 2009 om 11:38
Dankje Elynn en Hiltje!
Ben net naar de les geweest. De vrouwelijke professor heeft me uitgefoeterd dat ik er nu pas voor 't eerster was (zo erg dat in de pauze een jongen vroeg of het wel met me ging maar ik kan dat wel hebben hoor). Weet iig nu wat ik voor dat vak moet doen (heel stom vak). Heb gewoon ziekte van Pfeiffer verzonnen.
Toch maar een verjaardagskaart gekocht want ex-eikel is jarig.
Binnen paar minuten ga ik werken, dus weer cash.
Ben net naar de les geweest. De vrouwelijke professor heeft me uitgefoeterd dat ik er nu pas voor 't eerster was (zo erg dat in de pauze een jongen vroeg of het wel met me ging maar ik kan dat wel hebben hoor). Weet iig nu wat ik voor dat vak moet doen (heel stom vak). Heb gewoon ziekte van Pfeiffer verzonnen.
Toch maar een verjaardagskaart gekocht want ex-eikel is jarig.
Binnen paar minuten ga ik werken, dus weer cash.
zaterdag 25 april 2009 om 14:22
Dankje Erwtje, ge zijt een schatteke!
Heb dus gebeld naar de sportdienst, ze verhuren enkel tennisbanen en je krijgt geen les. Balen! Dan maar elders een club zoeken, maar het heeft geen haast. Mei begin ik al met pianolessen dus dat is al een grote stap.
Heb vandaag -na twee dagen volledig in puin te hebben gelegen- mijn kamer eens anders ingedeeld en schoongemaakt. Ok, het is nog steeds niet zoals de meeste mensen willen leven, maar het is al heel wat Ik eet gezond nog (en rook en drink nog, maar och) en heb al minder maag-en darmklachten (en als ik het wel heb, dan drink ik cola, o.a. tip van tangerine).
Een vriend van me wilde gister weer langskomen, maar het leek me beter van niet. Ik kan echt even niet aardig doen tegen mensen, het voelt zo fake. Ik wil de cliche's wat betreft liefdesverdriet niet horen, en ik kan me slecht uiten zonder mezelf te haten om m'n zwakte. Helaas moest ik (arme rosanna08) verstek laten gaan bij de Elf Fantasy Fair (zij heeft een heel mooie jurk voor me gemaakt), maar ik zou me er doodongelukkig hebben gevoeld. Vooral ook -en da's niet ten nadele van haar- omdat ze met me is begaan en toch wel zou willen weten hoe het gaat, en ik dan dichtklap. Ook is de treinreis te lang voor de toestand waar ik nu in zit en de duur van het evenement ook. Voel me schuldig, erg schuldig, maar ik heb een grens en die moet ik niet (meer) overschrijden.
Heb een aantal magazines opgestuurd gekregen waarvan ik de columns moet bestuderen. Toch nog lastig, ze schrijven zoveel...Maandag hoor ik of de hoofdredactrice me wil aannemen. Ik denk dat ik er toch nog een hoop aan moet verbeteren, met name de lengte van de proefcolumn.
Vanavond ga ik naar de bios met een vriendin die ik al heel lang niet gezien heb. Dat is maar voor korte duur, tijdens de film praat je niet en ze weet niet van m'n sores.
De business loopt goed, maar had gister toch echt moeite met mijn facade. Heb thuis behoorlijk wat afgehuild. In een dienstverlenende sector kun je nooit je verdriet tonen he....
Morgen ga ik naar een heel lieve mooie vriendin die ik heel weinig zie. We kennen elkaar vanuit 'het wereldje' en ik heb weleens behoefte aan om daarover te praten.
Al met al positief, maar de pijn....die blijft. Maar ok, dit was een positief topic, dus schrijf ik daar maar niet over.
Heb dus gebeld naar de sportdienst, ze verhuren enkel tennisbanen en je krijgt geen les. Balen! Dan maar elders een club zoeken, maar het heeft geen haast. Mei begin ik al met pianolessen dus dat is al een grote stap.
Heb vandaag -na twee dagen volledig in puin te hebben gelegen- mijn kamer eens anders ingedeeld en schoongemaakt. Ok, het is nog steeds niet zoals de meeste mensen willen leven, maar het is al heel wat Ik eet gezond nog (en rook en drink nog, maar och) en heb al minder maag-en darmklachten (en als ik het wel heb, dan drink ik cola, o.a. tip van tangerine).
Een vriend van me wilde gister weer langskomen, maar het leek me beter van niet. Ik kan echt even niet aardig doen tegen mensen, het voelt zo fake. Ik wil de cliche's wat betreft liefdesverdriet niet horen, en ik kan me slecht uiten zonder mezelf te haten om m'n zwakte. Helaas moest ik (arme rosanna08) verstek laten gaan bij de Elf Fantasy Fair (zij heeft een heel mooie jurk voor me gemaakt), maar ik zou me er doodongelukkig hebben gevoeld. Vooral ook -en da's niet ten nadele van haar- omdat ze met me is begaan en toch wel zou willen weten hoe het gaat, en ik dan dichtklap. Ook is de treinreis te lang voor de toestand waar ik nu in zit en de duur van het evenement ook. Voel me schuldig, erg schuldig, maar ik heb een grens en die moet ik niet (meer) overschrijden.
Heb een aantal magazines opgestuurd gekregen waarvan ik de columns moet bestuderen. Toch nog lastig, ze schrijven zoveel...Maandag hoor ik of de hoofdredactrice me wil aannemen. Ik denk dat ik er toch nog een hoop aan moet verbeteren, met name de lengte van de proefcolumn.
Vanavond ga ik naar de bios met een vriendin die ik al heel lang niet gezien heb. Dat is maar voor korte duur, tijdens de film praat je niet en ze weet niet van m'n sores.
De business loopt goed, maar had gister toch echt moeite met mijn facade. Heb thuis behoorlijk wat afgehuild. In een dienstverlenende sector kun je nooit je verdriet tonen he....
Morgen ga ik naar een heel lieve mooie vriendin die ik heel weinig zie. We kennen elkaar vanuit 'het wereldje' en ik heb weleens behoefte aan om daarover te praten.
Al met al positief, maar de pijn....die blijft. Maar ok, dit was een positief topic, dus schrijf ik daar maar niet over.
