Overig
alle pijlers
Ik heb geen kinderwens en dat benauwd mij
zaterdag 5 februari 2022 om 20:06
Zoals de titel al zegt: Ik heb geen kinderwens en dat benauwd mij. Ik voel mij er echt rot om.. Er is altijd tegen mij gezegd: Je bent nog jong, wacht maar! Maar ondertussen ben ik midden 20 en zou nog steeds écht geen kinderen willen. Toch denk ik soms, wacht maar, wacht maar, het komt vanzelf. Maar eigenlijk ben ik bang dat dat gevoel gewoon nooit gaat komen. Want als ik het nu niet een heeeel klein beetje heb, wanneer komt het dan wel?
Ik vind het dubbel, ik gun mijn ouders echt om oma en opa te worden, mijn vriend vader, in zie ook wel echt de leuke kanten aan kinderen.
Alleen.. Waarom wordt ik niet serieus genomen wanneer ik het niet wil? Ik wil eigenlijk niet wachten op de biologische klok, ik wil mijn verstand boven de hormonen zetten. Er zijn zat slechte ouders en ik wil die verantwoordelijkheid niet, ik verwacht ook dat ik simpelweg niet de beste moeder ben en dat is prima, dan begin ik er gewoon niet aan.. En toch nog wacht ik steeds op het moment dat ik het wél wil. Zoals mensen altijd tegen mij zeggen. Het lijkt mij zoveel makkelijker als je het wel wilt ofzo.. Iemand die dit herkend?
Ik vind het dubbel, ik gun mijn ouders echt om oma en opa te worden, mijn vriend vader, in zie ook wel echt de leuke kanten aan kinderen.
Alleen.. Waarom wordt ik niet serieus genomen wanneer ik het niet wil? Ik wil eigenlijk niet wachten op de biologische klok, ik wil mijn verstand boven de hormonen zetten. Er zijn zat slechte ouders en ik wil die verantwoordelijkheid niet, ik verwacht ook dat ik simpelweg niet de beste moeder ben en dat is prima, dan begin ik er gewoon niet aan.. En toch nog wacht ik steeds op het moment dat ik het wél wil. Zoals mensen altijd tegen mij zeggen. Het lijkt mij zoveel makkelijker als je het wel wilt ofzo.. Iemand die dit herkend?
zondag 6 februari 2022 om 11:50
amby schreef: ↑06-02-2022 11:08Ik weet dus niet wat ik moet doen om zin aan mijn leven te geven, er is niks of niemand waar ik voor m’n bed uit moet in de ochtend, behalve mezelf en de verplichtingen die ik mezelf opleg. Dat brengt enorm veel voordelen met zich mee, maar ik word ook wel eens geconfronteerd met die ‘leegte’, terwijl als ik kinderen zou willen of hebben, daar waarschijnlijk geen sprake van zou zijn. En daarmee wil ik totaal niet zeggen dat kinderen het enige zijn wat zin geeft aan een mensenleven, ik heb alleen (nog) niet gevonden wat het voor mij dan wel zou zijn. Maar goed, ik kan moeilijk aan kinderen beginnen om iets om handen te hebben terwijl ik er in m’n kern niks voor voel.
En misschien dat de meeste bewust kinderlozen zich niet zo voelen, dit is mijn gevoel, en ik verwacht ook niet per se dat mensen dat begrijpen. Maar vandaar dat ik wel goed kon relateren aan het idee van achter je beslissing staan, maar daar alsnog niet altijd 100% tevreden mee zijn.
Ik herken dit wel hoor. Als je kinderen hebt dan ga je mee in het ''normale'' ritme van het leven. Je bent de eerstvolgende jaren druk met zorgen en met de levensloop van je kinderen. Daarbij heb je vaak mensen om je heen die ook in die 'bubbel' zitten. Verjaardagen, basisschoolgedoe, speelafspraakjes, vakanties met kinderen, naar clubjes brengen, etc.
Als kindvrije maak je daar geen onderdeel van uit en moet je toch op een andere manier je leven invullen. Niet dat dat érg is, ik zie ook vrijwel alleen maar voordelen voor mezelf, maar het is wel een andere levensloop dan het gros van je leeftijdsgenoten, die je meer zelf in moet vullen.
zondag 6 februari 2022 om 11:57
Goede voorbeelden. Veel druk die je voelt is vaak druk van buitenaf. Ik heb geen kinderen gekregen en heb er vrede mee. Ik voelde me enkel benauwd bij het verantwoording afleggen. Er is niet bepaald een tekort aan mensen op deze wereld.dianaf schreef: ↑05-02-2022 21:44Niet serieus genomen worden als je zegt geen kinderen wilt. Check.
In de vorm van diverse opmerkingen:
- Komt wel als je de man van je dromen tegen komt. (Pijnlijk aangezien ik in een hele fijne relatie zat, nog nooit iemand zo snel zich zien schamen toen ik dit zei.)
- Ooohhh... je hebt nog tijd zat. (Ik wil ze niet.)
- Maar je kunt niet altijd blijven reizen, feesten ed. (Tuurlijk wel. Of ik zoek een andere hobby of interesse als ik het zat ben.)
- Wie zorgt er later voor je? Wie wast er later dan je billen als je hulp nodig hebt? (Lekker vooruitzicht voor jouw kind. Alleen maar goed om je te helpen op jouw oude dag.)
- Maar nu heb je toch geen doel in het leven? (Jawel, alleen andere dan jij.)
- Hoe kun je nu geen kinderen willen? Ze zijn zooooo leuk! (Ik vind een paard ook leuk, maar die wil ik ook niet.)
- Anders blijf je qua stappen/fases achter bij de rest. (Goh, is het een wedstrijd? Mooi dan loop ik op een heel aantal andere gebieden voor op ouders.)
"Wees gewoon jezelf....maar in jouw geval dringend een ander"
zondag 6 februari 2022 om 12:07
Snap ik. IK zie het ook wel en zou er niet over begonnen zijn, als TO het zelf niet over een gevoel van 'leegte' had gehad.
Ik denk zelf dat die leegte niet met kinderen opgevuld zou moeten worden. Kinderen zijn geen oplossing voor je probleem.
Later is nu
zondag 6 februari 2022 om 12:16
Waarom word je niet serieus genomen als je zegt dat je geen kinderen wil? Omdat je het zélf al niet serieus neemt.
Waarom is het zo belangrijk voor je of die wens al dan niet nog komt? Dat kan je toch gewoon rustig afwachten? Als het nog komt, oké prima, en zo niet, ook prima. Daar hoef je nu toch helemaal niet zo duidelijk stelling in te nemen? En waarom is het zo erg als het niet komt? Dan komen er geen kinderen, so what?
Je bent overigens niet op de wereld om je ouders tot grootouders te maken.
Waarom is het zo belangrijk voor je of die wens al dan niet nog komt? Dat kan je toch gewoon rustig afwachten? Als het nog komt, oké prima, en zo niet, ook prima. Daar hoef je nu toch helemaal niet zo duidelijk stelling in te nemen? En waarom is het zo erg als het niet komt? Dan komen er geen kinderen, so what?
Je bent overigens niet op de wereld om je ouders tot grootouders te maken.
zondag 6 februari 2022 om 12:26
Ik snap eigenlijk überhaupt niet dat het wel of niet hebben van een kinderwens, of hier dus het niet hebben van een kinderwens, zo verdedigd moet worden. Serieus genomen moet worden. Waarom moet dat? Waarom niet gewoon zeggen als er iemand naar vraagt: ik zie wel?
Dan is de discussie toch ook meteen klaar?
Dan is de discussie toch ook meteen klaar?
zondag 6 februari 2022 om 12:33
En dit is dus precies de rede waarom ik het niet meer uit ga leggen. Ik hoef echt al die meningen over mijn keuzes en vooral de stomme opmerkingen niet te horen. Echt niet. Het is mijn leven. (En als ik dat wil verpesten kan ik dat heel goed zelf. Daar heb ik andermans hulp niet bij nodig zegt mn bff altijdJufjoke schreef: ↑06-02-2022 12:26Ik snap eigenlijk überhaupt niet dat het wel of niet hebben van een kinderwens, of hier dus het niet hebben van een kinderwens, zo verdedigd moet worden. Serieus genomen moet worden. Waarom moet dat? Waarom niet gewoon zeggen als er iemand naar vraagt: ik zie wel?
Dan is de discussie toch ook meteen klaar?
)
zondag 6 februari 2022 om 12:34
Ik zie vooral die zin 'ik gun het mijn vriend om vader te worden'. Ik lees alleen nergens of je hem wel eens gevraagd hebt of hij dat wel wil en hoe hij er tegenover zou staan als er in jullie relatie geen kinderen komen.
Als je het hebt over gunnen, gun ik het vooral jouw eventuele kinderen dat ze geboren worden bij een moeder die echt achter die keuze staat.
Als je het hebt over gunnen, gun ik het vooral jouw eventuele kinderen dat ze geboren worden bij een moeder die echt achter die keuze staat.
zondag 6 februari 2022 om 12:36
Ben ik met je eens en toch hoor je het best veel dat een koppel “dan maar kinderen krijgt” om te zien of ze de relatie kunnen plakken.
zondag 6 februari 2022 om 12:45
De buitenwereld zal altijd wel wat te mekkeren hebben, als je geen kinderen wil, maar ook als je ze wel wil, dan rijzen de vraagteken over hoe oud je dan bent als je d'r aan begint, hoeveel kinderen je krijgt, je opvoeding, of je blijft werken en hoeveel dan....het zal altijd iets zijn.
Dus kan je beter je eigen koers varen en je daar weinig van aantrekken.
De enige uitzondering is wel je partner, het is belangrijk om daar mee op één lijn te zitten. Als je dat nog niet bent/weet, is het tijd voor een goed gesprek.
Dus kan je beter je eigen koers varen en je daar weinig van aantrekken.
De enige uitzondering is wel je partner, het is belangrijk om daar mee op één lijn te zitten. Als je dat nog niet bent/weet, is het tijd voor een goed gesprek.
zondag 6 februari 2022 om 12:51
Volgens mij komt het omdat singles minder gewaardeerd worden dan koppels, en koppels met kinderen meer gewaardeerd worden dan koppels zonder kinderen.Jufjoke schreef: ↑06-02-2022 12:26Ik snap eigenlijk überhaupt niet dat het wel of niet hebben van een kinderwens, of hier dus het niet hebben van een kinderwens, zo verdedigd moet worden. Serieus genomen moet worden. Waarom moet dat? Waarom niet gewoon zeggen als er iemand naar vraagt: ik zie wel?
Dan is de discussie toch ook meteen klaar?
Ik scheep ook al die vragenstellers af met een korte opmerking. Negeren vind ik niet netjes.
"Wees gewoon jezelf....maar in jouw geval dringend een ander"
zondag 6 februari 2022 om 13:11
Ik kan het niet beter verwoorden dan Desayuno. Ik heb ook nog genoeg te doen en te bereiken in mijn leven en daar wil ik gewoon de tijd en vrijheid voor hebben. Ben nu 26, misschien komt het nog, misschien niet.
Ik snap je wel een beetje, want wij hebben het natuurlijk wel net iets lastiger dan mannen qua mogelijkheden. Mijn vriend wil wel graag (ooit) kinderen, hij is 36 maar zou in principe over 10 jaar ook nog wel aan een gezin kunnen beginnen. Als ik het met 36 nog niet voel, dan zal ik me wellicht al afvragen of ik geen fout maak en misschien bezwijken onder die druk van "nu of nooit"...? Dan hoop ik eigenlijk eerder dat die wens en overtuiging nog komen opzetten... maar tegelijkertijd denk ik "dat zie ik dan wel weer".
Waar zou je nu eigenlijk wel meer tijd voor willen hebben, maar het komt er zelden van? Bij mij is dat beter worden in zingen, gitaar spelen, weer een jaar naar het buitenland, dansen (ballet, maar ook in paren), beter leren programmeren... Dat zou mij allemaal meer voldoening geven dan een kind te baren, te eten geven en de zooi achter de kont op te moeten ruimen. Zolang dat nog zo is, denk ik dat ik geen spijt ga hebben als ik nu actief andere keuzes maak.
Ik snap je wel een beetje, want wij hebben het natuurlijk wel net iets lastiger dan mannen qua mogelijkheden. Mijn vriend wil wel graag (ooit) kinderen, hij is 36 maar zou in principe over 10 jaar ook nog wel aan een gezin kunnen beginnen. Als ik het met 36 nog niet voel, dan zal ik me wellicht al afvragen of ik geen fout maak en misschien bezwijken onder die druk van "nu of nooit"...? Dan hoop ik eigenlijk eerder dat die wens en overtuiging nog komen opzetten... maar tegelijkertijd denk ik "dat zie ik dan wel weer".
Waar zou je nu eigenlijk wel meer tijd voor willen hebben, maar het komt er zelden van? Bij mij is dat beter worden in zingen, gitaar spelen, weer een jaar naar het buitenland, dansen (ballet, maar ook in paren), beter leren programmeren... Dat zou mij allemaal meer voldoening geven dan een kind te baren, te eten geven en de zooi achter de kont op te moeten ruimen. Zolang dat nog zo is, denk ik dat ik geen spijt ga hebben als ik nu actief andere keuzes maak.
zondag 6 februari 2022 om 21:46
Ik snap het ook niet, eerlijk gezegd.Jufjoke schreef: ↑06-02-2022 12:26Ik snap eigenlijk überhaupt niet dat het wel of niet hebben van een kinderwens, of hier dus het niet hebben van een kinderwens, zo verdedigd moet worden. Serieus genomen moet worden. Waarom moet dat? Waarom niet gewoon zeggen als er iemand naar vraagt: ik zie wel?
Dan is de discussie toch ook meteen klaar?
Ik denk wel dat TO met haar vriend een gesprek moet hebben, of hij ze echt graag wil, of ook alleen maar omdat men dat van je verwacht. Alleen tegenover hem heeft ze, wat mij betreft, een zekere verantwoordelijkheid, en moet ze eerlijk zijn dat ze ze nu niet wil en mogelijk nooit. Zodat hij dit weet en er rekening mee kan houden.
Later is nu
maandag 7 februari 2022 om 09:15
Ja, dat zou ik nu ook doen. Maar toen ik jonger was, bleven sommige mensen zeuren en uitleg vragen. En soms is het lastig om te zeggen, gaat je niet aan, omdat je niet precies weet hoe het gezeur af te schepen, omdat je beleefd wilt blijven. Dat laatste ook omdat sommigen het echt als kritiek zien op hun levensstijl en je daar genuanceerd mee om wil gaan.Jufjoke schreef: ↑06-02-2022 12:26Ik snap eigenlijk überhaupt niet dat het wel of niet hebben van een kinderwens, of hier dus het niet hebben van een kinderwens, zo verdedigd moet worden. Serieus genomen moet worden. Waarom moet dat? Waarom niet gewoon zeggen als er iemand naar vraagt: ik zie wel?
Dan is de discussie toch ook meteen klaar?
Voor mij vergelijkbaar als met iemands geloof. Ik was een tijdje geleden uitgenodigd door een leuke buurvrouw om een samen iets te eten. Zij is erg gelovig, maar een hele leuke vriendelijke vrouw. Tijdens de maaltijd kwam het op een gegeven moment wel op geloof uit, dat zij bijvoorbeeld van mening is dat alles geschapen moet zijn, want het is te perfect en zo. Ik vind dat onzin, maar ik had geen zin om onaardig te zijn en ik had ook geen zin in een discussie over iets, waar wij gewoon heel anders over denken. Dan zijn mijn antwoorden erg neutraal om het niet ongemakkelijk te maken en probeerde het gesprek een andere richting te geven. Nu is zij gelukkig slim genoeg om dit op te merken en we hadden het al snel over iets anders.
Maar in een gesprek over kinderen heb ik al meerdere malen gemerkt dat mijn gesprekspersoon niet die fijngevoeligheid. Neutrale antwoorden worden gezien als een uitnodiging om er op door te gaan. En als ik aangaf, ik vind kinderen niet leuk, dan krijg ik daar weer een heel verhaal over.
Het is gewoon heel persoonlijk en veel mensen voelden zich gewoon persoonlijk aangevallen als ik aangaf geen kinderen te willen, want ik vind ze niet leuk. Op een gegeven moment kon ik daar beter mee omgaan. Ik gaf aan dat ik gewoon geen kinderwens heb en ging niet in op verdere vragen/opmerkingen. Maar toen ik midden 20 was, had ik daar nog niet mijn modus in gevonden.
Als klagen telde als werk, dan had mijn ex zich ook moeiteloos een Mercedes kunnen veroorloven.
maandag 7 februari 2022 om 09:45
40+ is ook voor een man te oud om nog aan kinderen te beginnen, de kans op afwijkingen neemt toe en het kind krijgt dan wel een heel oude vader en verliest z'n vader wellicht al jong. Mannen gaan gemiddeld jonger dood dan vrouwen. Dat iets technisch nog mogelijk is, wil niet zeggen dat het verstandig is.konwalia schreef: ↑06-02-2022 13:11Ik kan het niet beter verwoorden dan Desayuno. Ik heb ook nog genoeg te doen en te bereiken in mijn leven en daar wil ik gewoon de tijd en vrijheid voor hebben. Ben nu 26, misschien komt het nog, misschien niet.
Ik snap je wel een beetje, want wij hebben het natuurlijk wel net iets lastiger dan mannen qua mogelijkheden. Mijn vriend wil wel graag (ooit) kinderen, hij is 36 maar zou in principe over 10 jaar ook nog wel aan een gezin kunnen beginnen. Als ik het met 36 nog niet voel, dan zal ik me wellicht al afvragen of ik geen fout maak en misschien bezwijken onder die druk van "nu of nooit"...? Dan hoop ik eigenlijk eerder dat die wens en overtuiging nog komen opzetten... maar tegelijkertijd denk ik "dat zie ik dan wel weer".
Waar zou je nu eigenlijk wel meer tijd voor willen hebben, maar het komt er zelden van? Bij mij is dat beter worden in zingen, gitaar spelen, weer een jaar naar het buitenland, dansen (ballet, maar ook in paren), beter leren programmeren... Dat zou mij allemaal meer voldoening geven dan een kind te baren, te eten geven en de zooi achter de kont op te moeten ruimen. Zolang dat nog zo is, denk ik dat ik geen spijt ga hebben als ik nu actief andere keuzes maak.
maandag 7 februari 2022 om 09:48
Maar dat is sowieso bij het krijgen van kinderen. Genoeg mensen waarbij je denkt: waarom???!!! Verstandig is echt vaak geen overweging hoor.redbulletje schreef: ↑07-02-2022 09:4540+ is ook voor een man te oud om nog aan kinderen te beginnen, de kans op afwijkingen neemt toe en het kind krijgt dan wel een heel oude vader en verliest z'n vader wellicht al jong. Mannen gaan gemiddeld jonger dood dan vrouwen. Dat iets technisch nog mogelijk is, wil niet zeggen dat het verstandig is.
Als klagen telde als werk, dan had mijn ex zich ook moeiteloos een Mercedes kunnen veroorloven.
maandag 7 februari 2022 om 10:08
Dat vind ik mooi en treffend gezegd.Timetraveler schreef: ↑05-02-2022 20:56En ook al sta je achter een keuze, dan hoef je jezelf niet op te leggen dat je je daar altijd 100% content en blij mee moet zijn. Ik heb (nu) geen kinderwens, maar er zijn desondanks aspecten aan die keuze waar ik af en toe een beetje verdrietig om ben. Dat doet verder niks af aan mijn keuze nu en dat ik daar verder gewoon achter sta.
Zelf geen kinderwens, wat niet wil zeggen dat ik daar nooit over twijfel, zeker nu veel vrienden kinderen hebben.
En ja, bij mij speelt óók de gedachte dat mijn (schoon)ouders, broers, zussen, vrienden het helemaal geweldig zouden vinden als wij een kind zouden krijgen. Maar daar doe je het toch niet voor? Gevoelsmatig speelt dit wel eens een rol bij twijfels, rationeel gezien speelt dit geen enkele rol bij mijn keuze voor kinderloosheid.
Als je partner een sterke kinderwens heeft dan zul je op een bepaald moment wel een knoop moeten doorhakken, want op zo'n cruciaal iets kan een relatie natuurlijk stuk lopen. Maar verder heb je alle tijd om te ontdekken of je kinderloos wil blijven of ooit toch kinderen wil, dus het benauwende gevoel herken ik niet.
Het niet serieus genomen worden in je gevoel herken ik dan weer wel. Het neemt af, geloof me. Tien jaar geleden hoorde ik ook alleen maar "wacht maar tot je samenwoont/rond de dertig bent/vrienden kinderen krijgen" etc. Is allemaal gebeurd, geen kinderwens
maandag 7 februari 2022 om 10:43
Ik zou dan, als je van vragen af wilt zijn, niet zo gauw zeggen "ik wil nu nog geen kinderen". Dat voelt voor sommigen misschien als uitnodiging om jaarlijks te vragen "nu wel?" Ik zou voor stelliger gaan en zeggen dat je geen kinderen wilt. Als mensen dan beginnen met 'wacht maar tot ..' iets zeggen van "ik ga er niet van uit, maar dat zien we dan wel weer"
Uitleggen hoef je bij mij niet, maar ik begrijp dat anderen daar wel behoefte aan hebben of om vragen.
Uitleggen hoef je bij mij niet, maar ik begrijp dat anderen daar wel behoefte aan hebben of om vragen.
Later is nu
maandag 7 februari 2022 om 10:55
Ik weet nu 30 jaar dat ik geen kinderen wil en dat gevoel is er ook nooit gekomen. Nu ik 38 ben, beginnen mensen er niet meer echt over. Mijn moeder is helemaal idolaat van haar kleinkinderen en in haar enthousiasme snapt ze soms niet helemaal dat dat mij kan irriteren. Bijvoorbeeld dat ik niet oplaad van een neefje of m'n nichtje als logeetje te hebben. Buiten dat om is het tussen mij en m'n ouders nooit een issue geweest. En als dat wél zo was, dan is dat hún probleem. Ik heb als kind niet een of andere 'rekening' aan m'n ouders (of de maatschappij) 'terug te betalen' als in verantwoordelijk zijn voor hun welbevinden met alles wat daarbij hoort. Ik heb het nooit als mijn 'taak' gezien om m'n ouders kleinkinderen te 'schenken.'
Tijdens daten waren er wel mannen die ook de cliché opmerkingen maakten, maar daar zei ik tegen dat ik mezelf ken en weet dat ik niet van gedachten ga veranderen. Met die mannen werd het dus ook niks. Partner van een vriendin maakte in het verleden, en nu nog soms, weleens passief agressieve opmerkingen daarover zoals dat ik het volgens hem bij gebrek aan een kinderwens het dan moeilijk met daten zou krijgen. Dat zag ik als projectie van een frustratie van hem: hij zit aan een energievretend gezin vast. Dus zei ik een poosje geleden tegen hem dat hij dat niet op mij moet projecteren en dat ik op de mannen die hij bedoelt nooit zal vallen dus dat probleem wat hij dacht te signaleren bestaat eigenlijk helemaal niet. Ja, bij hem.
In vriendschappen waar kinderen komen kan het een ander verhaal zijn. Ik heb helaas meegemaakt dat niet elke vriendschap de komst van een kind overleeft. Ik wil niet beweren dat iedere vrouw die een kind op de wereld zet onaantrekkelijk is als platonische vriendin, maar ik heb er zelf helaas minder leuke ervaringen mee. Je moet je in mijn beleving heel erg schikken naar de agenda en de contactbehoefte van de ander. Dat moet je wel echt willen en niet even, nee minimaal de eerst 12 jaar ongeveer.
En in een relatie waarbij de een wel een latente kinderwens heeft en de ander twijfelt of heeft geen kinderwens kan het zeker voor problemen zorgen. Als jij TO van jezelf weet dat je het niet wil of twijfelt, dan zou ik daar maar eerlijk over zijn naar je vriend. Ik zou als ik jou was niet zo goed tegen die onderliggende druk en verwachtingen van je vriend kunnen. Dat wat op dat gebied, kinderwens ja/nee, niet wordt uitgesproken. Ik zou dat denk ik als een soort druk ervaren. Op het moment dat je duidelijkheid voor jezelf hebt geschept, dan zou ik me ook voor kunnen stellen dat je dan minder geïrriteerd bent naar wat anderen denken. En ja het kan zijn dat je relatie dan gaat stranden, maar ik denk dat het naïef is om te denken dat de latente kinderwens van je vriend niet uitmaakt en dat hij zich er wel bij neer zal leggen als jij geen kinderen wilt. Begrijp me niet verkeerd, ik bedoel niet dat ik denk dat je naïef bent, geen idee, maar ik zou hem wel vertellen dat jij, als je het duidelijk hebt voor jezelf, geen kinderen. Dan laat je hem ook de keuze of hij bij jou wil blijven of niet. Met twijfel kan je vriend denk ik niks. En kom jij met de onuitgesproken verwachtingen en druk te zitten. Is dat het soort relatie die je wilt?
Tijdens daten waren er wel mannen die ook de cliché opmerkingen maakten, maar daar zei ik tegen dat ik mezelf ken en weet dat ik niet van gedachten ga veranderen. Met die mannen werd het dus ook niks. Partner van een vriendin maakte in het verleden, en nu nog soms, weleens passief agressieve opmerkingen daarover zoals dat ik het volgens hem bij gebrek aan een kinderwens het dan moeilijk met daten zou krijgen. Dat zag ik als projectie van een frustratie van hem: hij zit aan een energievretend gezin vast. Dus zei ik een poosje geleden tegen hem dat hij dat niet op mij moet projecteren en dat ik op de mannen die hij bedoelt nooit zal vallen dus dat probleem wat hij dacht te signaleren bestaat eigenlijk helemaal niet. Ja, bij hem.
In vriendschappen waar kinderen komen kan het een ander verhaal zijn. Ik heb helaas meegemaakt dat niet elke vriendschap de komst van een kind overleeft. Ik wil niet beweren dat iedere vrouw die een kind op de wereld zet onaantrekkelijk is als platonische vriendin, maar ik heb er zelf helaas minder leuke ervaringen mee. Je moet je in mijn beleving heel erg schikken naar de agenda en de contactbehoefte van de ander. Dat moet je wel echt willen en niet even, nee minimaal de eerst 12 jaar ongeveer.
En in een relatie waarbij de een wel een latente kinderwens heeft en de ander twijfelt of heeft geen kinderwens kan het zeker voor problemen zorgen. Als jij TO van jezelf weet dat je het niet wil of twijfelt, dan zou ik daar maar eerlijk over zijn naar je vriend. Ik zou als ik jou was niet zo goed tegen die onderliggende druk en verwachtingen van je vriend kunnen. Dat wat op dat gebied, kinderwens ja/nee, niet wordt uitgesproken. Ik zou dat denk ik als een soort druk ervaren. Op het moment dat je duidelijkheid voor jezelf hebt geschept, dan zou ik me ook voor kunnen stellen dat je dan minder geïrriteerd bent naar wat anderen denken. En ja het kan zijn dat je relatie dan gaat stranden, maar ik denk dat het naïef is om te denken dat de latente kinderwens van je vriend niet uitmaakt en dat hij zich er wel bij neer zal leggen als jij geen kinderen wilt. Begrijp me niet verkeerd, ik bedoel niet dat ik denk dat je naïef bent, geen idee, maar ik zou hem wel vertellen dat jij, als je het duidelijk hebt voor jezelf, geen kinderen. Dan laat je hem ook de keuze of hij bij jou wil blijven of niet. Met twijfel kan je vriend denk ik niks. En kom jij met de onuitgesproken verwachtingen en druk te zitten. Is dat het soort relatie die je wilt?
aardbei35 wijzigde dit bericht op 07-02-2022 11:11
2.54% gewijzigd
maandag 7 februari 2022 om 11:00
Ik heb ook geen kinderwens en ben 34 jaar.
Ook mijn zus wil geen kinderen dus mijn ouders worden nooit opa en oma.
Mensen zijn vaak verbaasd als ik zeg geen kinderen te willen.
Dan vragen mensen altijd waarom niet, maar ik vind de vraag waarom iemand wel kinderen wilt veel interessanter.
Vooral niet aan kinderen beginnen omdat je je ouders opa of oma wil maken of omdat je vriend het wilt. Uiteindelijk wordt jij daar ongelukkig van.
Praat er over met je vriend.
Ik vond het echt bevrijdend toen wij besloten hadden geen kinderen te willen.
Ik hoefde niet na te denken over wie er minder gaat werken. Hoe we dat doen met oppas wat het allemaal gaat kosten.
Ik dacht alleen nu heb ik een hele toekomst voor me waarin ik kan doen wat ik wil.
Ook mijn zus wil geen kinderen dus mijn ouders worden nooit opa en oma.
Mensen zijn vaak verbaasd als ik zeg geen kinderen te willen.
Dan vragen mensen altijd waarom niet, maar ik vind de vraag waarom iemand wel kinderen wilt veel interessanter.
Vooral niet aan kinderen beginnen omdat je je ouders opa of oma wil maken of omdat je vriend het wilt. Uiteindelijk wordt jij daar ongelukkig van.
Praat er over met je vriend.
Ik vond het echt bevrijdend toen wij besloten hadden geen kinderen te willen.
Ik hoefde niet na te denken over wie er minder gaat werken. Hoe we dat doen met oppas wat het allemaal gaat kosten.
Ik dacht alleen nu heb ik een hele toekomst voor me waarin ik kan doen wat ik wil.
Het is beter om een kaars aan te steken dan de duisternis te vervloeken.
maandag 7 februari 2022 om 12:12
maandag 7 februari 2022 om 16:05
Ik heb nooit een kinderwens gehad maar heb het lang ‘open’ gehouden omdat ik wel mensen ken die pas later een sterke kinderwens kregen. Voor mezelf hield ik een deadline aan dat als ik nog steeds geen kinderwens had als ik 35 was dat het ook nooit meer zou gebeuren. Toen ik 30 was had ik die beslissing eigenlijk al gemaakt en dat was echt een opluchting. Mijn omgeving heeft er ook nooit moeilijk over gedaan.
maandag 7 februari 2022 om 16:28
Op zich snap ik het dilemma want ik heb ook geen kinderwens en ben midden 20. Het dilemma is dat je gedachten hierover in de toekomst nog kunnen veranderen, maar je kan natuurlijk niet in de toekomst kijken. Alleen ik zou me als ik jou was in ieder geval nu niet te druk maken, want je bent de komende jaren waarschijnlijk nog niet ´te oud´. Het kost tijd, misschien wil je over een paar jaar wel heel graag. Misschien niet en dat is ook prima.
maandag 7 februari 2022 om 18:38
Hier hetzelfde inderdaad. Heb ma wel eens gevraagd of zij en pa dat niet lastig zouden vinden, geen grootouders worden. Nee, zolang wij (de kinderen) maar gelukkig zijn.Keuken1987 schreef: ↑07-02-2022 11:00Ik heb ook geen kinderwens en ben 34 jaar.
Ook mijn zus wil geen kinderen dus mijn ouders worden nooit opa en oma.
Mensen zijn vaak verbaasd als ik zeg geen kinderen te willen.
Dan vragen mensen altijd waarom niet, maar ik vind de vraag waarom iemand wel kinderen wilt veel interessanter.
Vooral niet aan kinderen beginnen omdat je je ouders opa of oma wil maken of omdat je vriend het wilt. Uiteindelijk wordt jij daar ongelukkig van.
Praat er over met je vriend.
Ik vond het echt bevrijdend toen wij besloten hadden geen kinderen te willen.
Ik hoefde niet na te denken over wie er minder gaat werken. Hoe we dat doen met oppas wat het allemaal gaat kosten.
Ik dacht alleen nu heb ik een hele toekomst voor me waarin ik kan doen wat ik wil.
Those who can make you believe absurdities can make you commit atrocities.
