
Ik wil geen rijbewijs

maandag 9 maart 2009 om 14:06
Ik ben 28 jaar oud en ik heb nog nooit de behoefte gehad aan een rijbewijs of auto. Een fiets volstaat. Ik heb inmiddels een aardige verzameling mooie fietsen aangelegd. Een bakfiets voor de boodschappen en het baby-vervoer, een opoe-fiets met kinderzitje voor de wat langere afstanden of een pleziertochtje en een snelle-jongen om wat sportieve dingen te verrichten. Lange afstands en snelheidswerk enzo. Tuurlijk fiets ik ook weleens zacht of hard tierend door het regenachtige Nederland, maar het geeft me ook wel voldoening; ik kan alles met de fiets en beweeg dus ook voldoende om nog eens een stuk chocola zonder schuldgevoel weg te kunnen kauwen. Naar mijn werk, boodschappen doen en 3 keer in de week naar mijn paarden. Alles wat ik nodig heb is binnen fiets- of wandelbereik. Zelfs het ziekenhuis.
Nu heeft mijn man een baan gevonden waarvoor hij veel van huis is en gewoon dagen niet thuiskomt. (hij is internationaal chauffeur en gaat weer aan het werk) En het lijkt hem een stuk handiger dat ik mijn rijbewijs ga halen. Ik kan hem dan wegbrengen en de auto gebruiken voor als het slecht weer is. Nobel voorstel wat inmiddels hevig bijval van mijn ouders, schoonouders, zwager…etc…etc..krijgt.
Maar ik wil niet.
Ik zit soms met het zweet in mijn handen naast mensen in de auto en er zijn er maar een paar bij wie ik in slaap zou durven vallen onderweg. Ik ervaar het verkeer als gehaast, onbeleefd en gevaarlijk. Het idee om mij met mijn kind achterin in het verkeer te moeten wagen jaagt mij angst aan. Ik wil niet dood in een auto. En mijn kind vast al helemaal niet. Sterker nog, ik denk dat ik het ding zou laten staan na het halen van het papiertje. Het voelt gewoon niet leuk.
Mijn argumenten worden door de meesten genegeerd of van tafel geveegd. Ik ben volwassen, het is veel veiliger en het is eigenlijk maar belachelijk dat een vrouw van 28 niet in een auto kan rijden. Mijn kind zou minder vaak natregenen en die 11 kilometer naar de paarden zouden niet te doen zijn in de winter zonder man-met-auto en kind.
Ik voel me behoorlijk lullig als dit onderwerp altijd wordt aangehaald tijdens etentjes, bezoekjes of verjaardagen. Zijn er meer meiden die bewust geen rijbewijs hebben en het ook niet missen? Of ben ik echt een zeldzaam exemplaar?
Oh ja, ik denk ook dat ik heel veel moeite zou hebben met zo'n enorm stalen monster. Dat inparkeren enzo. Ik ben gewoon niet handig. Een Smart vind ik zéér vertederend en zou ik misschien net zo goed als mijn bakfiets kunnen besturen, maar nee. Weggegooid geld denk ik, dat roze papiertje en aaibare auto.
De discussie keert wel elke keer terug en ik ben een beetje door mijn argumenten heen. Moet ik dan echt bij de eerste praktijkles mijn lesauto in de prak rijden om te bewijzen dat 't niks voor mij is?
Nu heeft mijn man een baan gevonden waarvoor hij veel van huis is en gewoon dagen niet thuiskomt. (hij is internationaal chauffeur en gaat weer aan het werk) En het lijkt hem een stuk handiger dat ik mijn rijbewijs ga halen. Ik kan hem dan wegbrengen en de auto gebruiken voor als het slecht weer is. Nobel voorstel wat inmiddels hevig bijval van mijn ouders, schoonouders, zwager…etc…etc..krijgt.
Maar ik wil niet.
Ik zit soms met het zweet in mijn handen naast mensen in de auto en er zijn er maar een paar bij wie ik in slaap zou durven vallen onderweg. Ik ervaar het verkeer als gehaast, onbeleefd en gevaarlijk. Het idee om mij met mijn kind achterin in het verkeer te moeten wagen jaagt mij angst aan. Ik wil niet dood in een auto. En mijn kind vast al helemaal niet. Sterker nog, ik denk dat ik het ding zou laten staan na het halen van het papiertje. Het voelt gewoon niet leuk.
Mijn argumenten worden door de meesten genegeerd of van tafel geveegd. Ik ben volwassen, het is veel veiliger en het is eigenlijk maar belachelijk dat een vrouw van 28 niet in een auto kan rijden. Mijn kind zou minder vaak natregenen en die 11 kilometer naar de paarden zouden niet te doen zijn in de winter zonder man-met-auto en kind.
Ik voel me behoorlijk lullig als dit onderwerp altijd wordt aangehaald tijdens etentjes, bezoekjes of verjaardagen. Zijn er meer meiden die bewust geen rijbewijs hebben en het ook niet missen? Of ben ik echt een zeldzaam exemplaar?
Oh ja, ik denk ook dat ik heel veel moeite zou hebben met zo'n enorm stalen monster. Dat inparkeren enzo. Ik ben gewoon niet handig. Een Smart vind ik zéér vertederend en zou ik misschien net zo goed als mijn bakfiets kunnen besturen, maar nee. Weggegooid geld denk ik, dat roze papiertje en aaibare auto.
De discussie keert wel elke keer terug en ik ben een beetje door mijn argumenten heen. Moet ik dan echt bij de eerste praktijkles mijn lesauto in de prak rijden om te bewijzen dat 't niks voor mij is?
zaterdag 14 maart 2009 om 23:59
Ben 25, heb geen rijbewijs en zal het ook nooit halen.
Mijn ruimtelijkinzicht is er te slecht voor, En het steeds vlot reageren op steeds wisselende situaties, dat gaat me niet lukken. plus niet corrigeerbaar probleem met mn ogen dus een rijbewijs zit er voor mij niet in. Dat heb ik inmiddels wel geaccepteerd.
Al zou ik een rijbewijs hebben dan had ik geen geld voor de auto, benzine, verzekering, onderhoud. e.d.
Ben volledig afgekeurd en geen/weinig kans op verbetering.
Ben nu gelukkig wel voor 16 uur per week aan de slag.
Daar ben ik al heel blij mee! Veel meer zal voor mij niet haalbaar zijn.
Natuurlijk is het ontbreken van een rijbewijs weleens lastig.
Gelukkig heb ik in geval van nood wel mensen in mn omgeving die wel een keertje willen rijden voor me.
Maar over het algemeen doe ik het ook gewoon allemaal zelf met de fiets/bus/trein (lang leve de voordeelurenkaart!)
quote:princessetamtam schreef op 10 maart 2009 @ 13:41:
ik heb geen rijbewijs en ik kan niet fietsen, ik doe alles te voet.
ik heb een kortingskaart voor de trein en ik neem vaak de bus.
mijn zoon loopt/reist gewoon met me mee.
ik heb wel een geldige excuus ik heb nld, een leerstoornis, die ook omvat dat je maar weinig ruimtelijk inzicht hebt en ook niet heel snel kunt reageren, als ik dat combineer met autorijden en fietsen, vind ik mezelf een gevaar op de weg.
ik ben het er wel mee eens dat je niet om de haverklap anderen om een lift moet vragen. dat doe ik dan ook niet.
Heej, dat is ook mijn excuus. :p
Kan wel fietsen, de toeters om me heen omdat ik weer eens iets of iemand over het hoofd heb gezien negeer ik en dat gaat tot nu toe goed.
Mijn ruimtelijkinzicht is er te slecht voor, En het steeds vlot reageren op steeds wisselende situaties, dat gaat me niet lukken. plus niet corrigeerbaar probleem met mn ogen dus een rijbewijs zit er voor mij niet in. Dat heb ik inmiddels wel geaccepteerd.
Al zou ik een rijbewijs hebben dan had ik geen geld voor de auto, benzine, verzekering, onderhoud. e.d.
Ben volledig afgekeurd en geen/weinig kans op verbetering.
Ben nu gelukkig wel voor 16 uur per week aan de slag.
Daar ben ik al heel blij mee! Veel meer zal voor mij niet haalbaar zijn.
Natuurlijk is het ontbreken van een rijbewijs weleens lastig.
Gelukkig heb ik in geval van nood wel mensen in mn omgeving die wel een keertje willen rijden voor me.
Maar over het algemeen doe ik het ook gewoon allemaal zelf met de fiets/bus/trein (lang leve de voordeelurenkaart!)
quote:princessetamtam schreef op 10 maart 2009 @ 13:41:
ik heb geen rijbewijs en ik kan niet fietsen, ik doe alles te voet.
ik heb een kortingskaart voor de trein en ik neem vaak de bus.
mijn zoon loopt/reist gewoon met me mee.
ik heb wel een geldige excuus ik heb nld, een leerstoornis, die ook omvat dat je maar weinig ruimtelijk inzicht hebt en ook niet heel snel kunt reageren, als ik dat combineer met autorijden en fietsen, vind ik mezelf een gevaar op de weg.
ik ben het er wel mee eens dat je niet om de haverklap anderen om een lift moet vragen. dat doe ik dan ook niet.
Heej, dat is ook mijn excuus. :p
Kan wel fietsen, de toeters om me heen omdat ik weer eens iets of iemand over het hoofd heb gezien negeer ik en dat gaat tot nu toe goed.
maandag 13 april 2009 om 10:32
Hier ook geen rijbewijs, maar ik sluit niet uit het ooit te gaan halen. Lekker alles op de fiets, en anders met het OV. En een geld dat je uitspaart! Als ik hoor hoeveel onverwachte kosten een auto soms met zich meebrengt! Groot punt is, ik weet ook niet wat ik mis. Als ik het ooit haal, zal ik waarschijnlijk denken, dat had ik veel eerder moeten doen.
Als ik aan autobezitters vraag hoeveel kost een auto dan per maand, kunnen ze dat nooit echt zeggen.
Is een schatting van EUR 300,00 per maand reeel?
Als ik aan autobezitters vraag hoeveel kost een auto dan per maand, kunnen ze dat nooit echt zeggen.
Is een schatting van EUR 300,00 per maand reeel?
maandag 13 april 2009 om 11:50
hangt er van af Noorderling. Wij hebben een auto van 2000 euro gekocht van een monteur die we goed kennen en die betrouwbaar is. Stel dat die het twee jaar doet plus nog wat kosten voor APK en zo, dan heb je dus ongeveer 100 euro afschrijving per maand. Belasting en verzekering kost ons nog iets van 50 euro pm, maar een beginnende bestuurder is veel duurder uit.
En niet iedereen heeft het geluk een goedkope betrouwbare auto op de kop te kunnen tikken. Je eerste auto is vaak een pechgeval.
Dus ja, voor 150 euro pm een auto hebben (zonder benzinekosten dus) kán, maar de meeste mensen zullen meer kwijt zijn. 300-400 euro mag je zeker wel op rekenen.
En niet iedereen heeft het geluk een goedkope betrouwbare auto op de kop te kunnen tikken. Je eerste auto is vaak een pechgeval.
Dus ja, voor 150 euro pm een auto hebben (zonder benzinekosten dus) kán, maar de meeste mensen zullen meer kwijt zijn. 300-400 euro mag je zeker wel op rekenen.
maandag 13 april 2009 om 11:57
Ik ben alleenstaand moeder van drie. Een rijbewijs lijkt me verdomd handig voor bijvoorbeeld op reis gaan, of als mijn werk net wat verder dan een klein half uurtje fietsen weg is. Moet me nu al driftig haasten om op tijd op mijn werk te zijn.
Maar goed, tijdens een snelcursus bleek ik geen talent te hebben voor rijden, en mijn instructeur geen talent voor lesgeven. Beroerde combinatie dus. Daarnaast was, en ben, ik bang om de ogentest niet te halen.
Mijn moeder bezweert me om vooral mijn rijbewijs niet te halen en ergens moet ik haar gelijk geven, want ook met de fiets laveer ik vrolijk op mijn eigen gang door het verkeer heen.
Toch jeukt het wel. Ik heb geen geld, en daarom heb ik geen rijbewijs.
Maar goed, tijdens een snelcursus bleek ik geen talent te hebben voor rijden, en mijn instructeur geen talent voor lesgeven. Beroerde combinatie dus. Daarnaast was, en ben, ik bang om de ogentest niet te halen.
Mijn moeder bezweert me om vooral mijn rijbewijs niet te halen en ergens moet ik haar gelijk geven, want ook met de fiets laveer ik vrolijk op mijn eigen gang door het verkeer heen.
Toch jeukt het wel. Ik heb geen geld, en daarom heb ik geen rijbewijs.
maandag 13 april 2009 om 12:00
quote:Nastik schreef op 09 maart 2009 @ 14:06:
Ik ben 28 jaar oud en ik heb nog nooit de behoefte gehad aan een rijbewijs of auto. Een fiets volstaat. Ik heb inmiddels een aardige verzameling mooie fietsen aangelegd. Een bakfiets voor de boodschappen en het baby-vervoer, een opoe-fiets met kinderzitje voor de wat langere afstanden of een pleziertochtje en een snelle-jongen om wat sportieve dingen te verrichten. Lange afstands en snelheidswerk enzo. Tuurlijk fiets ik ook weleens zacht of hard tierend door het regenachtige Nederland, maar het geeft me ook wel voldoening; ik kan alles met de fiets en beweeg dus ook voldoende om nog eens een stuk chocola zonder schuldgevoel weg te kunnen kauwen. Naar mijn werk, boodschappen doen en 3 keer in de week naar mijn paarden. Alles wat ik nodig heb is binnen fiets- of wandelbereik. Zelfs het ziekenhuis.
Nu heeft mijn man een baan gevonden waarvoor hij veel van huis is en gewoon dagen niet thuiskomt. (hij is internationaal chauffeur en gaat weer aan het werk) En het lijkt hem een stuk handiger dat ik mijn rijbewijs ga halen. Ik kan hem dan wegbrengen en de auto gebruiken voor als het slecht weer is. Nobel voorstel wat inmiddels hevig bijval van mijn ouders, schoonouders, zwager…etc…etc..krijgt.
Maar ik wil niet.
Ik zit soms met het zweet in mijn handen naast mensen in de auto en er zijn er maar een paar bij wie ik in slaap zou durven vallen onderweg. Ik ervaar het verkeer als gehaast, onbeleefd en gevaarlijk. Het idee om mij met mijn kind achterin in het verkeer te moeten wagen jaagt mij angst aan. Ik wil niet dood in een auto. En mijn kind vast al helemaal niet. Sterker nog, ik denk dat ik het ding zou laten staan na het halen van het papiertje. Het voelt gewoon niet leuk.
Mijn argumenten worden door de meesten genegeerd of van tafel geveegd. Ik ben volwassen, het is veel veiliger en het is eigenlijk maar belachelijk dat een vrouw van 28 niet in een auto kan rijden. Mijn kind zou minder vaak natregenen en die 11 kilometer naar de paarden zouden niet te doen zijn in de winter zonder man-met-auto en kind.
Ik voel me behoorlijk lullig als dit onderwerp altijd wordt aangehaald tijdens etentjes, bezoekjes of verjaardagen. Zijn er meer meiden die bewust geen rijbewijs hebben en het ook niet missen? Of ben ik echt een zeldzaam exemplaar?
Oh ja, ik denk ook dat ik heel veel moeite zou hebben met zo'n enorm stalen monster. Dat inparkeren enzo. Ik ben gewoon niet handig. Een Smart vind ik zéér vertederend en zou ik misschien net zo goed als mijn bakfiets kunnen besturen, maar nee. Weggegooid geld denk ik, dat roze papiertje en aaibare auto.
De discussie keert wel elke keer terug en ik ben een beetje door mijn argumenten heen. Moet ik dan echt bij de eerste praktijkles mijn lesauto in de prak rijden om te bewijzen dat 't niks voor mij is?ik ben 38 net 39 geworden en heb precies hetzelfde (inclusief argumenten waarom dan niet). Ja, het is weleens onhandig, en ja, soms vind ik het superdom van mezelf. Fijn om te lezen dat ik niet de enige ben
Oh, PS: ik heb wel al een les of 80 gehad (3x gezakt) dus het wel geprobeerd. Maar het is dus idd mijn ding niet
Ik ben 28 jaar oud en ik heb nog nooit de behoefte gehad aan een rijbewijs of auto. Een fiets volstaat. Ik heb inmiddels een aardige verzameling mooie fietsen aangelegd. Een bakfiets voor de boodschappen en het baby-vervoer, een opoe-fiets met kinderzitje voor de wat langere afstanden of een pleziertochtje en een snelle-jongen om wat sportieve dingen te verrichten. Lange afstands en snelheidswerk enzo. Tuurlijk fiets ik ook weleens zacht of hard tierend door het regenachtige Nederland, maar het geeft me ook wel voldoening; ik kan alles met de fiets en beweeg dus ook voldoende om nog eens een stuk chocola zonder schuldgevoel weg te kunnen kauwen. Naar mijn werk, boodschappen doen en 3 keer in de week naar mijn paarden. Alles wat ik nodig heb is binnen fiets- of wandelbereik. Zelfs het ziekenhuis.
Nu heeft mijn man een baan gevonden waarvoor hij veel van huis is en gewoon dagen niet thuiskomt. (hij is internationaal chauffeur en gaat weer aan het werk) En het lijkt hem een stuk handiger dat ik mijn rijbewijs ga halen. Ik kan hem dan wegbrengen en de auto gebruiken voor als het slecht weer is. Nobel voorstel wat inmiddels hevig bijval van mijn ouders, schoonouders, zwager…etc…etc..krijgt.
Maar ik wil niet.
Ik zit soms met het zweet in mijn handen naast mensen in de auto en er zijn er maar een paar bij wie ik in slaap zou durven vallen onderweg. Ik ervaar het verkeer als gehaast, onbeleefd en gevaarlijk. Het idee om mij met mijn kind achterin in het verkeer te moeten wagen jaagt mij angst aan. Ik wil niet dood in een auto. En mijn kind vast al helemaal niet. Sterker nog, ik denk dat ik het ding zou laten staan na het halen van het papiertje. Het voelt gewoon niet leuk.
Mijn argumenten worden door de meesten genegeerd of van tafel geveegd. Ik ben volwassen, het is veel veiliger en het is eigenlijk maar belachelijk dat een vrouw van 28 niet in een auto kan rijden. Mijn kind zou minder vaak natregenen en die 11 kilometer naar de paarden zouden niet te doen zijn in de winter zonder man-met-auto en kind.
Ik voel me behoorlijk lullig als dit onderwerp altijd wordt aangehaald tijdens etentjes, bezoekjes of verjaardagen. Zijn er meer meiden die bewust geen rijbewijs hebben en het ook niet missen? Of ben ik echt een zeldzaam exemplaar?
Oh ja, ik denk ook dat ik heel veel moeite zou hebben met zo'n enorm stalen monster. Dat inparkeren enzo. Ik ben gewoon niet handig. Een Smart vind ik zéér vertederend en zou ik misschien net zo goed als mijn bakfiets kunnen besturen, maar nee. Weggegooid geld denk ik, dat roze papiertje en aaibare auto.
De discussie keert wel elke keer terug en ik ben een beetje door mijn argumenten heen. Moet ik dan echt bij de eerste praktijkles mijn lesauto in de prak rijden om te bewijzen dat 't niks voor mij is?ik ben 38 net 39 geworden en heb precies hetzelfde (inclusief argumenten waarom dan niet). Ja, het is weleens onhandig, en ja, soms vind ik het superdom van mezelf. Fijn om te lezen dat ik niet de enige ben
Oh, PS: ik heb wel al een les of 80 gehad (3x gezakt) dus het wel geprobeerd. Maar het is dus idd mijn ding niet
maandag 13 april 2009 om 12:17
Tja best een dilemma denk ik. ik kan me wel voorstellen dat het je niets lijkt en dat je er geen geld en energie wil insteken.
Maar aan de andere kant : een rijbewijs is wél handig om te hebben.
Al was het maar dat je naar huis kan rijden als je met je gezin een weekendje Ardennen doet en je man verstuikt zijn enkel en kan niet terugrijden.
Of als je gezinssituatie zodanig verandert dat je niet zonder meer kan.
Dat je met het zweet in je handen naast bestuurders zit herken ik wel, heb ik soms ook maar als ik het stuur overneem voel ik me niet onveilig, sterker nog, ik rijd liever zelf dan dat ik naast sommige mensen zit.
En ik vind een auto vele malen veiliger dan een fiets.
Misschien zou je eens stiekem een paar rijlessen kunnen nemen en dan nog eens kijken of het je aanspreekt of niet...en als je mening dan niet verandert gewoon voet bij stuk houden.
Maar aan de andere kant : een rijbewijs is wél handig om te hebben.
Al was het maar dat je naar huis kan rijden als je met je gezin een weekendje Ardennen doet en je man verstuikt zijn enkel en kan niet terugrijden.
Of als je gezinssituatie zodanig verandert dat je niet zonder meer kan.
Dat je met het zweet in je handen naast bestuurders zit herken ik wel, heb ik soms ook maar als ik het stuur overneem voel ik me niet onveilig, sterker nog, ik rijd liever zelf dan dat ik naast sommige mensen zit.
En ik vind een auto vele malen veiliger dan een fiets.
Misschien zou je eens stiekem een paar rijlessen kunnen nemen en dan nog eens kijken of het je aanspreekt of niet...en als je mening dan niet verandert gewoon voet bij stuk houden.
maandag 13 april 2009 om 20:54
Ik ben bijna 35 en nog steeds geen rijbewijs, zou het dolgraag willen hebben. Vorig jaar mijn eerste rijles gehad, en daarna nooit meer durven lessen.
Ik had nog nooit zelf achter het stuur gezeten, dus alles was nieuw....tijdens het rijden zat mijn rij-instructeur volop te bellen en te schrijven in zijn agenda, en had totaal geen aandacht voor mij naar mijn gevoel, is dat normaal als je voor het eerst lest?
Werd heel erg onzeker en zat met zweethandjes achter het stuur.
Ben overigens wel heelhuids thuis aangekomen, maar durf nu niet de stap meer te zetten om weer te gaan lessen....helaas.
Ik had nog nooit zelf achter het stuur gezeten, dus alles was nieuw....tijdens het rijden zat mijn rij-instructeur volop te bellen en te schrijven in zijn agenda, en had totaal geen aandacht voor mij naar mijn gevoel, is dat normaal als je voor het eerst lest?
Werd heel erg onzeker en zat met zweethandjes achter het stuur.
Ben overigens wel heelhuids thuis aangekomen, maar durf nu niet de stap meer te zetten om weer te gaan lessen....helaas.