Overig
alle pijlers
Ik zei nog zo, geen cadeau!
vrijdag 28 februari 2020 om 15:13
DDeesie schreef: ↑28-02-2020 15:08Ik vind het altijd heel leuk om cadeautjes voor andere uit te zoeken en in te pakken.
Maar wanneer ze aangeven niets te willen, kom ik net zo makkelijk met lege handen aan. Soms wel nog een verjaardags kaartje mee met daarin dat we dan een keertje gezellig gaan lunchen ofzo.
Iedereen moet het zelf weten hoe je het viert. Ik wilde vorig jaar mijn verjaardag niet vieren en toen ik dat zei aan de telefoon kreeg ik als antwoord “Nou we komen lekker toch!”
Wat verschrikkelijk irritant als mensen doordrammen. Vraag het dan niet.
Zelfde met cadeaus, neem dan gewoon wat mee ipv te vragen.
Dat kaartje met die lunch is natuurlijk ook gewoon een cadeau.
Niet willen vieren is een eigen keuze die men dient te respecteren. Bij geen cadeautje willen krijgen weet de gever vaak niet of de wens oprecht is of (valse) bescheidenheid.
vrijdag 28 februari 2020 om 15:21
Ik geef die verjaardag ook niet omdat ik het zo graag wil, maar omdat andere mensen dat verwachten. Tegelijkertijd wil ik die mensen niet op kosten jagen. Ik ben echt moeilijk om een cadeau voor te kopen. Ik hou niet van accessoires en ik heb zelf genoeg geld, dus geld geven is ook stom.
Ik dacht altijd, maar dat is wellicht projectie, dat ik mensen een dienst bewijs door ze de plicht moeizaam een cadeau uit te zoeken te ontzeggen.
Ik dacht altijd, maar dat is wellicht projectie, dat ik mensen een dienst bewijs door ze de plicht moeizaam een cadeau uit te zoeken te ontzeggen.
vrijdag 28 februari 2020 om 15:25
Ja maar ik zie dat toch anders. En als je het dan inderdaad niet zeker weet of het oprecht is kom je met een kaartje mooi weg.herfstappeltaart schreef: ↑28-02-2020 15:13Dat kaartje met die lunch is natuurlijk ook gewoon een cadeau.
Niet willen vieren is een eigen keuze die men dient te respecteren. Bij geen cadeautje willen krijgen weet de gever vaak niet of de wens oprecht is of (valse) bescheidenheid.
Tussen neus en lippen door dat je gauw weer eens moet bijpraten tijdens een lekkere lunch. Vind dat persoonlijk niet echt een cadeau, wij trakteren elkaar wel vaker daarop. Maar kan natuurlijk bij iedereen weer anders zijn.
Hier zijn keuzes respecteren die afwijken van het normale, heeeel lastig te begrijpen.
vrijdag 28 februari 2020 om 15:25
Betty_Slocombe schreef: ↑28-02-2020 15:21Ik geef die verjaardag ook niet omdat ik het zo graag wil, maar omdat andere mensen dat verwachten. Tegelijkertijd wil ik die mensen niet op kosten jagen. Ik ben echt moeilijk om een cadeau voor te kopen. Ik hou niet van accessoires en ik heb zelf genoeg geld, dus geld geven is ook stom.
Ik dacht altijd, maar dat is wellicht projectie, dat ik mensen een dienst bewijs door ze de plicht moeizaam een cadeau uit te zoeken te ontzeggen.
En iets waarvan je weet dat iemand het graag doet? Lezen bijvoorbeeld (boek, boekenbon)?
Ook al heb je zelf geld genoeg dat maakt toch niet uit? Iemand wil je gewoon graag een plezier doen.
vrijdag 28 februari 2020 om 15:26
DDeesie schreef: ↑28-02-2020 15:25Ja maar ik zie dat toch anders. En als je het dan inderdaad niet zeker weet of het oprecht is kom je met een kaartje mooi weg.
Tussen neus en lippen door dat je gauw weer eens moet bijpraten tijdens een lekkere lunch. Vind dat persoonlijk niet echt een cadeau, wij trakteren elkaar wel vaker daarop. Maar kan natuurlijk bij iedereen weer anders zijn.
Hier zijn keuzes respecteren die afwijken van het normale, heeeel lastig te begrijpen.
vrijdag 28 februari 2020 om 15:27
En dat snap ik best. Maar ik wil het niet per se. Ik heb er geen enkel probleem mee zelf een cadeau aan iemand te geven en ik ben niet schraperig. Maar ik wil zelf niets. En een boekenbon is lief en ik neem hem aan en ik koop iets, maar het hoeft echt niet van mij.herfstappeltaart schreef: ↑28-02-2020 15:25En iets waarvan je weet dat iemand het graag doet? Lezen bijvoorbeeld (boek, boekenbon)?
Ook al heb je zelf geld genoeg dat maakt toch niet uit? Iemand wil je gewoon graag een plezier doen.
vrijdag 28 februari 2020 om 15:28
Betty_Slocombe schreef: ↑28-02-2020 15:27En dat snap ik best. Maar ik wil het niet per se. Ik heb er geen enkel probleem mee zelf een cadeau aan iemand te geven en ik ben niet schraperig. Maar ik wil zelf niets. En een boekenbon is lief en ik neem hem aan en ik koop iets, maar het hoeft echt niet van mij.
Nee voor mij ook niet hoor, ik snap je wel. Maar het is gewoon een ritueeltje.
Edit: overigens herken ik dat "verjaardag vieren omdat anderen dat van me verwachten" ook heel goed.
anoniem_310255 wijzigde dit bericht op 28-02-2020 15:33
10.69% gewijzigd
vrijdag 28 februari 2020 om 15:33
vrijdag 28 februari 2020 om 15:34
Snarky schreef: ↑28-02-2020 15:33Je ziet ook vaak dat de mensen die zelf niks willen anderen voor de zekerheid toch maar wel iets geven. Ook als die persoon had gezegd niks te willen.
Je wilt anderen niet op kosten jagen, maar zelf al helemaal niet bescheten overkomen.
Het is een mijnenveld in een sociaal wespennest.
Hahahahahaha
vrijdag 28 februari 2020 om 16:01
Eens! Ik ben ook gek op cadeautjes, het geven en krijgen. Ik vraag trouwens wel gewoon expliciet wat iemand graag wil hebben, desnoods met complete foto, adres van de (web)winkel en al erbij. Of een bon, geld, net waar diegene blij van wordt. Ik kan er ook helemaal van genieten een cadeautje waarvan ik weet dat iemand het leuk vindt mooi in te (laten) pakken, en dan in een geschenktasje doen... het moment van geven vind ik dan al leuk.GinnyJones schreef: ↑27-02-2020 21:18Ik zal wel een van de weinigen zijn maar ik ben dus een volwassene die cadeautjes wel echt heel erg leuk vind. Niet vanuit materialistisch oogpunt maar gewoon het gevoeletje. Spannend! Wat zou het zijn? scheur scheur.. Omgekeerd vind ik het ook leuk om voor anderen iets te kopen. Wel zorg ik dat het iets is dat de ander ook leuk vind. Vaak vang je dat in voorafgaande maanden tussen de regels wel op.
Maar dat hele "wij doen op verjaardagen geen cadeautjes meer onder volwassenen" vind ik echt niet leuk.
Heb wel vaker op het forum gelezen dat je eigen verjaardag leuk vinden/er uberhaupt iets om geven echt voorbehouden is aan kinderen, dus er naar uit kijken/cadeautjes leuk vinden is volgens mij wel het toppunt van sneu zijn. En geld is helemaal not done, het moeten toch nog wel volwassen-cadeautjes zijn: een wijn/koffie/kook/thee/chocoladepakket/bladcadeau/bloemen/dure olijfolie.
Blij dat mijn omgeving en ik er gewoon eerlijk vooruit komen dat we cadeautjes geven en krijgen gewoon leuk vinden, en ook gewoon aan kunnen geven wat we leuk vinden. En niet de geijkte volwassenenpakketten verplicht leuk moeten vinden
vrijdag 28 februari 2020 om 19:34
Tja, maar aan wie dan? Ik ben dus iemand die erg veel moeite doet voor cadeaus, en het totaal niet leuk vind om cosmetica aan mensen te geven (behalve als ik zeker weet welk merk gebruiken of dat ze heel dol worden ergens van) net zo min als dat ik 'zo maar' een fles wijn doorgeef (geen idee namelijk of het goede wijn is of niet) of een in mijn ogen lelijk prul dat ineens mode is (een windlicht, of zo'n eend voor in de vensterbank of verzin maar wat).
Dus kan het eigenlijk alleen maar naar de kringloop.
vrijdag 28 februari 2020 om 19:39
Tja, dat zou je denken. Ik heb ook verschillende keren meegemaakt dat mensen TOCH komen, al riep ik maanden vantevoren al dat ik mijn verjaardag niet vierde... (en niet alleen bij mij, helaas).herfstappeltaart schreef: ↑28-02-2020 15:13Dat kaartje met die lunch is natuurlijk ook gewoon een cadeau.
Niet willen vieren is een eigen keuze die men dient te respecteren. Bij geen cadeautje willen krijgen weet de gever vaak niet of de wens oprecht is of (valse) bescheidenheid.
Mensen moeten gewoon menen wat ze zeggen, in plaats van dingen roepen die ze niet menen, dat is eigenlijk het grootste probleem.
vrijdag 28 februari 2020 om 20:24
En dat vind ik dus altijd heel lastig. Aan veel van die cadeaus kleeft dan wel weet en stomme anekdote. Zo stond ik van de week nog met een brandweerrode lipstick in mijn handen. Ik gebruik zelden lipstick. Mijn ene zus had een heel mooie kleur, die had ik geleend en was helemaal enthousiast. Mijn andere zus denkt dus slim te zijn en mijn die lipstick te geven. Belt nog voor het kleurnummer. Noteert dat alleen verkeerd. Dus in plaats van nooit bruin/roze, werd het brandweerrood. In mijn enthousiasme verbrak ik gelijk het zegel dus mocht niet geruild.......
vrijdag 28 februari 2020 om 22:21
Ik koop ook graag cadeautjes, hoor. Maar zelf hoeft het echt, echt, echt niet. Bij mijn verjaardag lukt het tegenwoordig prima om geen cadeaus meer te krijgen (ik vier 'm niet, heel weinig mensen weten op welke dag ik jarig ben - staat ook niet op facebook- en ik verzwijg het op mijn werk), maar met kerst geraak ik er niet onderuit.
Wat ik helemaal niet leuk vind, is als de gever verwacht dat ik zeg wat ik wil, liefst inderdaad exact en met info over waar het te koop is.... Dat snap ik gewoon echt niet. Als je mij dan toch een cadeau geef, doe dan een verrassing. Anders is het gewoon een bestelling. En als ik iets weet wat ik echt wil hebben, dan koop ik het toch zelf? Gelukkig lukt dat financieel.
Wat ik helemaal niet leuk vind, is als de gever verwacht dat ik zeg wat ik wil, liefst inderdaad exact en met info over waar het te koop is.... Dat snap ik gewoon echt niet. Als je mij dan toch een cadeau geef, doe dan een verrassing. Anders is het gewoon een bestelling. En als ik iets weet wat ik echt wil hebben, dan koop ik het toch zelf? Gelukkig lukt dat financieel.
zaterdag 29 februari 2020 om 16:52
Ik heb maar 1 keer meegemaakt dat iemand zei "geen cadeaus" en dan neem ik dus ook braaf niets mee.
Gelukkig hoef ik niet zo vaak cadeaus te kopen want niemand viert zijn verjaardag meer. Ik ben ook opgehouden met iets te kopen voor jarigen die het niet vieren. Op het werk is er een verjaardagspot maar het is zo moeilijk om ieder jaar voor jezelf een cadeau te verzinnen voor dat specifieke bedrag.
Ik zou het helemaal niet erg vinden als cadeaus afgeschaft worden (voor volwassenen dan). Of als we alleen iets geven wat het huis niet verrommelt. Dagje uit/etentje is leuk.
Gelukkig hoef ik niet zo vaak cadeaus te kopen want niemand viert zijn verjaardag meer. Ik ben ook opgehouden met iets te kopen voor jarigen die het niet vieren. Op het werk is er een verjaardagspot maar het is zo moeilijk om ieder jaar voor jezelf een cadeau te verzinnen voor dat specifieke bedrag.
Ik zou het helemaal niet erg vinden als cadeaus afgeschaft worden (voor volwassenen dan). Of als we alleen iets geven wat het huis niet verrommelt. Dagje uit/etentje is leuk.
zaterdag 29 februari 2020 om 17:32
Ik zou dan denken: die valse bescheidenheid leert de jarige dan toch wel snel af als men haar/hem letterlijk gaat nemen?herfstappeltaart schreef: ↑28-02-2020 15:13
Niet willen vieren is een eigen keuze die men dient te respecteren. Bij geen cadeautje willen krijgen weet de gever vaak niet of de wens oprecht is of (valse) bescheidenheid.
zaterdag 29 februari 2020 om 17:41
Dan lach je er een keer om, en je gooit dat ding in de vuilnisbak. Anders ligt het over 5 jaar nog steeds, met verbroken zegel en al, in een rommellaatje. Naast andere dingen die je om het verhaal daarin hebt gestopt, maar nooit meer aankijkt of gebruikt. Of je geeft die lipstick aan een vriendin, collega, kennis waarvan je weet dat die dergelijke kleuren vaak gebruikt. En anders: hup, in de kliko.Andersom schreef: ↑28-02-2020 20:24En dat vind ik dus altijd heel lastig. Aan veel van die cadeaus kleeft dan wel weet en stomme anekdote. Zo stond ik van de week nog met een brandweerrode lipstick in mijn handen. Ik gebruik zelden lipstick. Mijn ene zus had een heel mooie kleur, die had ik geleend en was helemaal enthousiast. Mijn andere zus denkt dus slim te zijn en mijn die lipstick te geven. Belt nog voor het kleurnummer. Noteert dat alleen verkeerd. Dus in plaats van nooit bruin/roze, werd het brandweerrood. In mijn enthousiasme verbrak ik gelijk het zegel dus mocht niet geruild.......
Time for the real me to emerge, Possum! Get out the gladiolas!
zaterdag 29 februari 2020 om 17:52
Ik vind dat juist ideaalthe4ofus schreef: ↑28-02-2020 22:21Ik koop ook graag cadeautjes, hoor. Maar zelf hoeft het echt, echt, echt niet. Bij mijn verjaardag lukt het tegenwoordig prima om geen cadeaus meer te krijgen (ik vier 'm niet, heel weinig mensen weten op welke dag ik jarig ben - staat ook niet op facebook- en ik verzwijg het op mijn werk), maar met kerst geraak ik er niet onderuit.
Wat ik helemaal niet leuk vind, is als de gever verwacht dat ik zeg wat ik wil, liefst inderdaad exact en met info over waar het te koop is.... Dat snap ik gewoon echt niet. Als je mij dan toch een cadeau geef, doe dan een verrassing. Anders is het gewoon een bestelling. En als ik iets weet wat ik echt wil hebben, dan koop ik het toch zelf? Gelukkig lukt dat financieel.
dan weet ik zeker dat ik het goed doe. Met een zomaar cadeautje/attentie tussendoor wil ik de gok nog wel eens nemen, maar met een cadeau voor een gelegenheid wil ik zeker weten dat ik het goed doe. Ik geef heel graag iets wat iemand echt heel graag wil.
maandag 11 mei 2020 om 13:21
oooh kado's.....het eeuwige dilemma
Ik denk dat veel mensen tóch iets meenemen als je zegt "nee joh ik hoef niks" omdat heel veel mensen dat soort dingen zeggen uit een soort van beleefdheid.
"Nee joh maakt niet uit" (terwijl ze iets dan vaak toch erg vinden) "Nee joh, laat maar zitten..." (terwijl ze eigenlijk stiekem verwachten dat je toch die 5 euro terugbetaald).
En mss ook uit een soort sociale angst om dan wellicht als enige op die verjaardag te verschijnen zonder kado, omdat de rest dus wél nog een kleinigheidje had meegenomen.
Ik vind kado's maar ingewikkeld want we leven een beetje in een tijd waarin veel mensen alles gewoon kopen. Vroeger spaarde ik nog voor een boek, of een föhn of iets...nu koop ik dat boek gewoon als ik het wil hebben. En de meeste dingen die ik niet zomaar voor mezelf koop, vallen in de categorie "veel te duur om kado te vragen". Daarom vind ik het ook superingewikkeld om voor iemand iets te kopen....omdat de meeste mensen alle betaalbare dingen al hebben en dan verval je toch al snel weer in een rituals pakketje of een fles wijn
Ik denk dat veel mensen tóch iets meenemen als je zegt "nee joh ik hoef niks" omdat heel veel mensen dat soort dingen zeggen uit een soort van beleefdheid.
"Nee joh maakt niet uit" (terwijl ze iets dan vaak toch erg vinden) "Nee joh, laat maar zitten..." (terwijl ze eigenlijk stiekem verwachten dat je toch die 5 euro terugbetaald).
En mss ook uit een soort sociale angst om dan wellicht als enige op die verjaardag te verschijnen zonder kado, omdat de rest dus wél nog een kleinigheidje had meegenomen.
Ik vind kado's maar ingewikkeld want we leven een beetje in een tijd waarin veel mensen alles gewoon kopen. Vroeger spaarde ik nog voor een boek, of een föhn of iets...nu koop ik dat boek gewoon als ik het wil hebben. En de meeste dingen die ik niet zomaar voor mezelf koop, vallen in de categorie "veel te duur om kado te vragen". Daarom vind ik het ook superingewikkeld om voor iemand iets te kopen....omdat de meeste mensen alle betaalbare dingen al hebben en dan verval je toch al snel weer in een rituals pakketje of een fles wijn
