Overig
alle pijlers
Je oude dagboeken/brieven lezen: aww of cringe?
zondag 9 augustus 2020 om 18:51
Hallo hittegolvers 
Tijdens een grote opruiming was ik o.a. een hele stapel oude brieven tegen gekomen die ik in de tijd tussen mijn 20e en 25e naar mijn beste vriendin had gestuurd. Ik had ze al keurig in een map gedaan, maar durfde ze nog niet te lezen wegens cringe-vrees.
Gister durfde ik het toch aan, en het was....raar.
Er was idd een hele hoop cringe (uurgh, dacht ik ooit echt zo?), maar wat me vooral ook opviel was hoe selectief het geheugen is. Bepaalde dingen kan ik me nog als de dag van gisteren herinneren, maar andere zaken die zo te lezen minstens even hoog scoorden op de ramp-schaal was ik volkomen vergeten...
Als jij je dagboek/brieven van die tijd (of tienarjaren) weer zou kunnen lezen, zou je dat dan vol blijdschap doen, of toch wat aarzeling voelen? En als je het toch hebt gedaan, wat trof je aan en wat voelde je daarbij?
Tijdens een grote opruiming was ik o.a. een hele stapel oude brieven tegen gekomen die ik in de tijd tussen mijn 20e en 25e naar mijn beste vriendin had gestuurd. Ik had ze al keurig in een map gedaan, maar durfde ze nog niet te lezen wegens cringe-vrees.
Gister durfde ik het toch aan, en het was....raar.
Er was idd een hele hoop cringe (uurgh, dacht ik ooit echt zo?), maar wat me vooral ook opviel was hoe selectief het geheugen is. Bepaalde dingen kan ik me nog als de dag van gisteren herinneren, maar andere zaken die zo te lezen minstens even hoog scoorden op de ramp-schaal was ik volkomen vergeten...
Als jij je dagboek/brieven van die tijd (of tienarjaren) weer zou kunnen lezen, zou je dat dan vol blijdschap doen, of toch wat aarzeling voelen? En als je het toch hebt gedaan, wat trof je aan en wat voelde je daarbij?
Now then, then now, now then, then, then, then now. - Gen. Sir Anthony Cecil Hogmanay Melchett
zondag 9 augustus 2020 om 19:58
Klopt, ik denk dat ik toen het gevoel had dat als ik in mijn dagboek zo schreef, het voor een heel kort moment eventjes waar was en dat als ik had geschreven hoe het echt was, ik dat eenzame gevoel alleen maar twee keer had moeten beleven, ik denk dat ik zo redeneerde. Maar wie weet had het wel geholpen als ik wel de waarheid had opgeschreven.
Ik schreef toen ook heel veel fictieve verhalen over meisjes die precies het leven hadden dat ik wilde, als ik daarmee bezig was voelde het ook altijd net alsof ik even de hoofdpersoon was. Daar waren die verhalen ook voor bedoeld, ik schreef ze niet met het idee ze aan anderen te laten lezen.
Don't waste your time on jealousy,
Sometimes you're ahead, sometimes you're behind.
Sometimes you're ahead, sometimes you're behind.
maandag 10 augustus 2020 om 12:14
zaterdag 15 augustus 2020 om 15:19
zaterdag 15 augustus 2020 om 15:55
Ik ben zelf geen brievenschrijver, dus vandaar mijn - waarschijnlijk - domme vraag, maar ik wil het toch graag wetenNowThen schreef: ↑09-08-2020 18:51Hallo hittegolvers
Tijdens een grote opruiming was ik o.a. een hele stapel oude brieven tegen gekomen die ik in de tijd tussen mijn 20e en 25e naar mijn beste vriendin had gestuurd. Ik had ze al keurig in een map gedaan, maar durfde ze nog niet te lezen wegens cringe-vrees.
Hoe kan het dat je de oude brieven hebt die je aan je vriendin hebt gestuurd? Heeft ze ze weer terug gegeven of maakte je kopieën?
Dagboeken houd ik alleen bij in periodes dat ik het "nodig heb": als ik héél erg verliefd ben, of als ik héél erg gedumpt ben. En ik heb twee jaar een dagboek bijgehouden over gebeurtenissen op mijn werk. Ik heb ooit een paar jaar een uitstapje gemaakt naar een andere sector en toen kwam ik er achter hoe veel bizarre dingen ik eigenlijk in mijn oude baan beleefde. Dus had ik mij voorgenomen om een dagboek bij te gaan houden zodra ik weer terug was.
EDIT: voor de mensen die gruwelen van oude dagboeken, kijk eens naar Mortified Nation (en Mortified Guide) op Netflix. Waar mensen voor een publiek (vaak hilarische) passages voorlezen uit hun oude dagboeken uit de pubertijd. Marc-Marie Huijbreghts heeft ooit eenzelfde programma gepresenteerd op de NPO. Lief Dagboek heette dat volgens mij.
Disclaimer: ik heb een mannelijk brein.
