Overig
alle pijlers
Katten vergiftigd? Wie denkt er mee?
woensdag 10 oktober 2007 om 00:44
Hallo allemaal,
Ik open even een nieuw topic in plaats van mijn bericht te plaatsen in het kattentopic.
De afgelopen dagen heb ik op katten gepast van mijn zus. Haar katten zijn 5,5 jaar oud. Naja, zijn... er is er nog 1, de ander is eergister overleden.
Mijn zus is op vakantie. Ik zou het weekend op de katten komen passen zodat er even een paar dagen iemand in huis was. Op het moment dat ik binnenkom vertrouw ik het niet zo.
De katten waren allebei lusteloos, slap op de benen, niet eten, niet drinken en weinig aandacht voor wat er om hen heen gebeurde. Beiden hebben ze het hele weekend in een verhuisdoos (op zijn kant zodat ze er wel uit en in konden) liggen snoozen, want echt slapen leken ze niet te doen. Vergrote pupillen, en 1 heeft iets wat lijkt op andere neurologische klachten; ze zakt door haar achterpootjes heen.
Nu is er 1 overleden. De ander is bij de dierenarts opgenomen. Uiteraard ben ik, na het vrijdagavond (ik kwam rond een uur of half negen daar aan) even aangekeken te hebben zaterdagochtend gelijk naar de dierenarts gegaan, zondag weer. Die kon niets vinden anders dan dat die kat die nu is overleden anemie had, ijzertekort.Uitgedroogd.. beiden een spuit gehad met glucosewater om het bloedsuiker iets omhoog te brengen en een coctail met allerlei vitamines ed. Maandag wederom naar (eigen) dierenarts geweest waar de een is overleden. De ene kat die is overleden had:
- Verhoogd eiwitgehalte in het bloed
- IJzertekort (Te zien aan bleke mondslijmvliezen, wit oogslijmvlies en bleke kussenjes onder de pootjes)
- Uitdroging (een dag of 6 niet of nauwelijks gegeten of gedronken)
- lusteloosheid
- Vergrote pupillen
- Laag bloedsuiker (again.. weinig eten of drinken...)
- Coordinatieproblemen (slap op de pootjes, krachteloosheid)
- Iets verhoogde leverwaarden, maar niet dramatisch hoog
- goede nierfunctie
De ander, die dus nog leeft:
- Vergrote pupillen (reageren wel op licht, maar lijkt toch niet goed te zijn)
- Verhoogd eiwit in het bloed
- Geen anemie (ijzertekort)
- neurologische problemen -> Zakt door achterpootjes heen, en trilt (alsof het spierspanning is)
- lusteloosheid
- goede nierfunctie
Bij een rattengif/muizengif reactie hadden er inwenidge bloedingen op moeten treden, maar dat was niet het geval. Dat is het dus niet geweest.
Uiteraard het hele huis over de kop gehad op zoek naar wat het nou geweest kan zijn. Ze kunnen niet bij schoonmaakmiddelen, planten zijn niet anders dan ze de afgelopen jaren in huis hebben gehad, al zeker een week niet buiten geweest omdat baasjes weg waren. We staan voor een raadsel. Ook de dierenarts en de katteninternist staan voor een raadsel en kunnen de andere niet anders helpen dan symptoombestrijding toe te passen.
Ik heb gevraagd of er op de overleden kat nog sectie toegepast kan/moet worden. De dierenarts zei dat dat waarschijnlijk weinig nut had omdat er negen van de tien keer niets uitkomt. Ik leg het wel voor aan mijn zus als ze overmorgen terugkomt van vakantie. De overleden kat ligt nu in het mortuarium van de dierenambulance, zodat ze zelf afscheid kan nemen en hem kan begraven. Ze had dit (uiteraard) niet verwacht en was vanmiddag aan de telefoon ook flink overstuur..
Wie herkent deze klachten bij katten of heeft een idee wat het kan zijn?
Ik open even een nieuw topic in plaats van mijn bericht te plaatsen in het kattentopic.
De afgelopen dagen heb ik op katten gepast van mijn zus. Haar katten zijn 5,5 jaar oud. Naja, zijn... er is er nog 1, de ander is eergister overleden.
Mijn zus is op vakantie. Ik zou het weekend op de katten komen passen zodat er even een paar dagen iemand in huis was. Op het moment dat ik binnenkom vertrouw ik het niet zo.
De katten waren allebei lusteloos, slap op de benen, niet eten, niet drinken en weinig aandacht voor wat er om hen heen gebeurde. Beiden hebben ze het hele weekend in een verhuisdoos (op zijn kant zodat ze er wel uit en in konden) liggen snoozen, want echt slapen leken ze niet te doen. Vergrote pupillen, en 1 heeft iets wat lijkt op andere neurologische klachten; ze zakt door haar achterpootjes heen.
Nu is er 1 overleden. De ander is bij de dierenarts opgenomen. Uiteraard ben ik, na het vrijdagavond (ik kwam rond een uur of half negen daar aan) even aangekeken te hebben zaterdagochtend gelijk naar de dierenarts gegaan, zondag weer. Die kon niets vinden anders dan dat die kat die nu is overleden anemie had, ijzertekort.Uitgedroogd.. beiden een spuit gehad met glucosewater om het bloedsuiker iets omhoog te brengen en een coctail met allerlei vitamines ed. Maandag wederom naar (eigen) dierenarts geweest waar de een is overleden. De ene kat die is overleden had:
- Verhoogd eiwitgehalte in het bloed
- IJzertekort (Te zien aan bleke mondslijmvliezen, wit oogslijmvlies en bleke kussenjes onder de pootjes)
- Uitdroging (een dag of 6 niet of nauwelijks gegeten of gedronken)
- lusteloosheid
- Vergrote pupillen
- Laag bloedsuiker (again.. weinig eten of drinken...)
- Coordinatieproblemen (slap op de pootjes, krachteloosheid)
- Iets verhoogde leverwaarden, maar niet dramatisch hoog
- goede nierfunctie
De ander, die dus nog leeft:
- Vergrote pupillen (reageren wel op licht, maar lijkt toch niet goed te zijn)
- Verhoogd eiwit in het bloed
- Geen anemie (ijzertekort)
- neurologische problemen -> Zakt door achterpootjes heen, en trilt (alsof het spierspanning is)
- lusteloosheid
- goede nierfunctie
Bij een rattengif/muizengif reactie hadden er inwenidge bloedingen op moeten treden, maar dat was niet het geval. Dat is het dus niet geweest.
Uiteraard het hele huis over de kop gehad op zoek naar wat het nou geweest kan zijn. Ze kunnen niet bij schoonmaakmiddelen, planten zijn niet anders dan ze de afgelopen jaren in huis hebben gehad, al zeker een week niet buiten geweest omdat baasjes weg waren. We staan voor een raadsel. Ook de dierenarts en de katteninternist staan voor een raadsel en kunnen de andere niet anders helpen dan symptoombestrijding toe te passen.
Ik heb gevraagd of er op de overleden kat nog sectie toegepast kan/moet worden. De dierenarts zei dat dat waarschijnlijk weinig nut had omdat er negen van de tien keer niets uitkomt. Ik leg het wel voor aan mijn zus als ze overmorgen terugkomt van vakantie. De overleden kat ligt nu in het mortuarium van de dierenambulance, zodat ze zelf afscheid kan nemen en hem kan begraven. Ze had dit (uiteraard) niet verwacht en was vanmiddag aan de telefoon ook flink overstuur..
Wie herkent deze klachten bij katten of heeft een idee wat het kan zijn?
donderdag 11 oktober 2007 om 00:23
Oh, en uiteraard is het goed om de buren nog eens te vragen en goed door te vragen over wat en hoe precies.
DA zegt dat als er een middel is gebruikt dat in de bloedbeeld wel aan te tonen is. Bovendien vind ik het echt heel erg moeilijk om zoiets te doen bij buren van mijn zus. Ik wil niemand valselijk beschuldigen of het verkeerd aanpakken waardoor de hele buurt op zijn poten staat. De buurvrouw+vriend die voor de katten hebben gezorgd hebben we (een vriendin van mij en zus) van de week wel aan een behoorlijk doorvraag-vuur onderworpen en daar kwam niets uit wat vergiftigingen betreft. Maarja, misschien de andere buurvrouw. Haar heb ik echter vandaag en gister (nog) niet gezien, als ik even 'vrij' was was zij weg.
Er is in de buurt nog geen andere kat met hetzelfde/ soortgelijke beeld. Ook geen zieke kat overigens.
DA zegt dat als er een middel is gebruikt dat in de bloedbeeld wel aan te tonen is. Bovendien vind ik het echt heel erg moeilijk om zoiets te doen bij buren van mijn zus. Ik wil niemand valselijk beschuldigen of het verkeerd aanpakken waardoor de hele buurt op zijn poten staat. De buurvrouw+vriend die voor de katten hebben gezorgd hebben we (een vriendin van mij en zus) van de week wel aan een behoorlijk doorvraag-vuur onderworpen en daar kwam niets uit wat vergiftigingen betreft. Maarja, misschien de andere buurvrouw. Haar heb ik echter vandaag en gister (nog) niet gezien, als ik even 'vrij' was was zij weg.
Er is in de buurt nog geen andere kat met hetzelfde/ soortgelijke beeld. Ook geen zieke kat overigens.
donderdag 11 oktober 2007 om 01:23
donderdag 11 oktober 2007 om 09:49
Nog even een aanvulling, er zijn tegenwoordig ook dierenartsen die echt gespecialiseerd zijn in katten.
Laatst was 1 van mijn katten ook ziek en mijn eigen dierenarts kwam er niet uit. Ben toen bij een DA in Hapert uitgekomen (Dr. Frits Lamberts). Ontzettend aardige man en heeft mij (en de kat natuurlijk) ook nog eens goed kunnen helpen.
De meeste dierenartsen zijn meestal toch wat breder geschoold en daarom misschien niet bekend met de wat minder bekende ziektes.
Laatst was 1 van mijn katten ook ziek en mijn eigen dierenarts kwam er niet uit. Ben toen bij een DA in Hapert uitgekomen (Dr. Frits Lamberts). Ontzettend aardige man en heeft mij (en de kat natuurlijk) ook nog eens goed kunnen helpen.
De meeste dierenartsen zijn meestal toch wat breder geschoold en daarom misschien niet bekend met de wat minder bekende ziektes.
donderdag 11 oktober 2007 om 14:11
Meds; De oppas heeft idd niet geconstateerd dat ze ziek waren, mede doordat mijn zus bij de overdracht had aangegeven dat ze weinig aten doordat de winter er weer aankomt. Ik ken dat beeld inderdaad van deze katten, maar waren tussendoor wel actief, tussen de vele slaapjes door. Maar.. ook dan konden ze de hele dag liggen snoozen, maar zag het er anders uit. En ik blijf erbij, als je de katten beter kent dan zie je dit soort dingen eerder. Het feit dat zelfs mijn zus het niet opgemerkt heeft (terwijl ze toen al wat slomer waren kennelijk) zegt wat dat betreft wel genoeg. Bovendien zou mijn zus nooit de zorg uit handen hebben gegeven als ze de buurvrouw niet vertrouwd had of het vermoeden had gehad dat ze iets onder de leden hadden. Slechte buren en kattenhaters heb je overal, maar ik geloof er in dit geval niet in.
Misschien berust ik te snel in het feit dat er 1 is overleden, maar er is nog een waar ik zorg voor heb te dragen tot het moment dat mijn zus weer thuiskomt. En ik zit nu ook nog in de hele 'rush' van dingen regelen, nasleep van het weinige slapen en de stress. Ik weet zelf ook niet wat ik allemaal voel, maar geloof me dat ik het echt heel heel erg vind allemaal
Natuurlijk vind ik het ook heel erg dat de buurvrouw niet eerder alarm geslagen heeft, maar mijn focus ligt nu vooral de oorzaak en zorgen voor mijn zus en haar katje. Wie of wat schuldig is komt later wel.
Ik denk ook dat ik er eerder heen had moeten gaan. Met de gedachte gespeeld om een dag eerder te gaan maar er toen voor gekozen om het niet te doen. En achteraf kan ik me daar heel erg schuldig over voelen, maar feit is dat het zo niet is gegaan. HOe erg ook, gebeurd is gebeurd. Eerst straks mijn zus opvangen..
Carbonara; ik zal deze optie naar mijn zus toe aangeven. Ik moet wel zeggen dat er een internist (die ook veel katten ziet) naar het bloed gekeken heeft en in nauw overleg staat met de dierenarts. Maar een kattenarts.. het is het proberen waard. Waar ze nu is is een praktijk voor kleine huisdieren, honden, katten enzo.
Uit het verdere bloedonderzoek is verder niets naar voren gekomen, niets nieuws in iedergeval. Dierenarts denkt of aan het FIP-virus of aan vergiftiging. Het hoge eiwit in haar bloed (afweereiwit) toont aan dat ze ergens tegen vecht, maar we weten dus niet wat. Ik ga googlen op een kattenarts en zal het vanmiddag nog even aan de assistente vragen.
Misschien berust ik te snel in het feit dat er 1 is overleden, maar er is nog een waar ik zorg voor heb te dragen tot het moment dat mijn zus weer thuiskomt. En ik zit nu ook nog in de hele 'rush' van dingen regelen, nasleep van het weinige slapen en de stress. Ik weet zelf ook niet wat ik allemaal voel, maar geloof me dat ik het echt heel heel erg vind allemaal
Natuurlijk vind ik het ook heel erg dat de buurvrouw niet eerder alarm geslagen heeft, maar mijn focus ligt nu vooral de oorzaak en zorgen voor mijn zus en haar katje. Wie of wat schuldig is komt later wel.
Ik denk ook dat ik er eerder heen had moeten gaan. Met de gedachte gespeeld om een dag eerder te gaan maar er toen voor gekozen om het niet te doen. En achteraf kan ik me daar heel erg schuldig over voelen, maar feit is dat het zo niet is gegaan. HOe erg ook, gebeurd is gebeurd. Eerst straks mijn zus opvangen..
Carbonara; ik zal deze optie naar mijn zus toe aangeven. Ik moet wel zeggen dat er een internist (die ook veel katten ziet) naar het bloed gekeken heeft en in nauw overleg staat met de dierenarts. Maar een kattenarts.. het is het proberen waard. Waar ze nu is is een praktijk voor kleine huisdieren, honden, katten enzo.
Uit het verdere bloedonderzoek is verder niets naar voren gekomen, niets nieuws in iedergeval. Dierenarts denkt of aan het FIP-virus of aan vergiftiging. Het hoge eiwit in haar bloed (afweereiwit) toont aan dat ze ergens tegen vecht, maar we weten dus niet wat. Ik ga googlen op een kattenarts en zal het vanmiddag nog even aan de assistente vragen.
donderdag 11 oktober 2007 om 16:23
Bedacht ik me gisteravond ineens.
Het kan namelijk best wel zijn dat ze een virusinfectie of zo gehad hebben. De meeste katten zijn sloom en eten niet of nauwelijks als ze ziek zijn. De infectie is bijna overwonnen, maar omdat katten heel slecht tegen vasten kunnen komt hun trek niet terug, hun energie nivo daalt en ze krijgen hier neurologische verschijnselen door. Bovendien kunnen ze ook door het energiegebrek onderkoelt raken.
Ik heb het een 2 jaar geleden met een van mijn katten gehad, hij was toen nog maar 3/4 jaar oud, maar hij at zaterdagavond heel slecht, zondag nog slechter en werd sloom, maandagochtend 8 uur bij de dierenarts, medicijnen mee (antibiotica, ontstekingsremmer) en 's avond om 7 uur met spoed de dierenarts gebeld omdat hij niet meer op zijn poten kon staan en zijn kop naar een kant had staan.
Die heeft een hem onderzocht, bleek dat hij onderkoelt was, kat heeft de hele nacht aan het infuus onder de warmte lamp gezeten. De volgende dag dwangvoeder gegeven en naar de eigen dierenarts gebracht. Daar heeft hij nog een hele dag en nacht gezeten met ontstekingsremmer en antibiotica en om de 2 uur druivensuiker.
De dag erna tierde hij weer welig en mochten we hem meenemen met medicijnen en de boodschap dat hij de komende dagen goed in de gaten gehouden moest worden en elke 2 uur wat druivensuiker mocht hebben.
De kat is gelukkig wel helemaal hersteld.
Het kan namelijk best wel zijn dat ze een virusinfectie of zo gehad hebben. De meeste katten zijn sloom en eten niet of nauwelijks als ze ziek zijn. De infectie is bijna overwonnen, maar omdat katten heel slecht tegen vasten kunnen komt hun trek niet terug, hun energie nivo daalt en ze krijgen hier neurologische verschijnselen door. Bovendien kunnen ze ook door het energiegebrek onderkoelt raken.
Ik heb het een 2 jaar geleden met een van mijn katten gehad, hij was toen nog maar 3/4 jaar oud, maar hij at zaterdagavond heel slecht, zondag nog slechter en werd sloom, maandagochtend 8 uur bij de dierenarts, medicijnen mee (antibiotica, ontstekingsremmer) en 's avond om 7 uur met spoed de dierenarts gebeld omdat hij niet meer op zijn poten kon staan en zijn kop naar een kant had staan.
Die heeft een hem onderzocht, bleek dat hij onderkoelt was, kat heeft de hele nacht aan het infuus onder de warmte lamp gezeten. De volgende dag dwangvoeder gegeven en naar de eigen dierenarts gebracht. Daar heeft hij nog een hele dag en nacht gezeten met ontstekingsremmer en antibiotica en om de 2 uur druivensuiker.
De dag erna tierde hij weer welig en mochten we hem meenemen met medicijnen en de boodschap dat hij de komende dagen goed in de gaten gehouden moest worden en elke 2 uur wat druivensuiker mocht hebben.
De kat is gelukkig wel helemaal hersteld.
donderdag 11 oktober 2007 om 17:14
Even het laatste nieuws van onze Zoë:
We hebben net de uitslag van het bloed gekregen. Bloedarmoede (maar dat wisten we al) dus veel te weinig rode bloedcellen, verder veel te veel witte bloedcellen en de nierwaarden zijn ook veel te hoog en zou erop duiden dat haar nieren voor een groot deel aangetast zijn. De nieren maken een hormoon: erythropoëtine dat voor de aanmaak van rode bloedcellen zorgt, vandaar de bloedarmoede. Vanavond om 19:30 gaan we naar de DA om haar EPO te geven en om haar vocht toe te dienen om de nieren te spoelen. De DA zegt wel dat hij niet weet of het nog helpt. Het had ook met het verouderings proces te maken, hoewel wij niet precies weten hoe oud Zoë is, we hebben haar uit een asiel.
Nu voel ik mij ook nog schuldig, Zoë weegt nl. 4.5 KG, best zwaar dus. We hebben haar meer dan 1/2 jaar op dieet gehad maar dat hielp niet en ze miauwde de hele dag van de honger. Dit dieet was speciaal voor oudere poezen ook ivm leverfunctie. Omdat dit dieet niet hielp zijn we weer terug gegaan naar "normale" brokjes. Nu denk ik: hadden we haar maar op dieet gelaten, dan was ze nu misschien niet ziek geworden aan haar niertjes...
We hebben net de uitslag van het bloed gekregen. Bloedarmoede (maar dat wisten we al) dus veel te weinig rode bloedcellen, verder veel te veel witte bloedcellen en de nierwaarden zijn ook veel te hoog en zou erop duiden dat haar nieren voor een groot deel aangetast zijn. De nieren maken een hormoon: erythropoëtine dat voor de aanmaak van rode bloedcellen zorgt, vandaar de bloedarmoede. Vanavond om 19:30 gaan we naar de DA om haar EPO te geven en om haar vocht toe te dienen om de nieren te spoelen. De DA zegt wel dat hij niet weet of het nog helpt. Het had ook met het verouderings proces te maken, hoewel wij niet precies weten hoe oud Zoë is, we hebben haar uit een asiel.
Nu voel ik mij ook nog schuldig, Zoë weegt nl. 4.5 KG, best zwaar dus. We hebben haar meer dan 1/2 jaar op dieet gehad maar dat hielp niet en ze miauwde de hele dag van de honger. Dit dieet was speciaal voor oudere poezen ook ivm leverfunctie. Omdat dit dieet niet hielp zijn we weer terug gegaan naar "normale" brokjes. Nu denk ik: hadden we haar maar op dieet gelaten, dan was ze nu misschien niet ziek geworden aan haar niertjes...
donderdag 11 oktober 2007 om 21:24
Nee het is een behoorlijk exemplaar (zie mijn avatar). We zijn net terug van de dierenarts, hij heeft haar onderhuids in totaal 200ML water gespoten en nog wat vitamine en cortisol injecties gegeven. EPO had hij niet dierlijk dus morgen krijgt ze humane EPO... Eerst haar erboven op helpen zodat ze weer bloed aanmaakt, mocht dat lukken dan zetten we haar op een speciaal nier dieet. De dierenarts schat haar leeftijd trouwens rond de 14 jaar. Dat kan wel kloppen want toen we haar uit het asiel haalden zeiden ze dat ze rond de 10 was, en dat is 5 jaar geleden. Toch jammer als ze dood zou gaan, ze is echt ons maatje.
donderdag 11 oktober 2007 om 22:51
Het is inderdaad een mooi maatje Theemuts
Heb er ook zo een en die woog de laatste keer bijna 5 kg (vorig jaar bij de inenting) Zij is ondertussen al 6 jaar oud en heeft meerdere kosthuizen, oftewel, ze eet bij de buren een hapje mee. Denk dus ook niet dat ze nu nog onder de 5 kg zit.
Maar een leeftijd van ongeveer 15 jaar, dan komen nierproblemen heel veel voor, ik heb 3 katten met die problemen in moeten laten slapen op de leeftijden van 11, 14 en 17 jaar.
Heb er ook zo een en die woog de laatste keer bijna 5 kg (vorig jaar bij de inenting) Zij is ondertussen al 6 jaar oud en heeft meerdere kosthuizen, oftewel, ze eet bij de buren een hapje mee. Denk dus ook niet dat ze nu nog onder de 5 kg zit.
Maar een leeftijd van ongeveer 15 jaar, dan komen nierproblemen heel veel voor, ik heb 3 katten met die problemen in moeten laten slapen op de leeftijden van 11, 14 en 17 jaar.
vrijdag 12 oktober 2007 om 09:38
Braken en diaree heeft ze niet. Gisteren heeft de DA haar 200ML water ingespoten om de nieren te spoelen maar ze heeft maar 1 klein plasje gedaan. Vanavond zou ze nog eens 200ML krijgen en die EPO dan maar ik vraag me af of het nog zin heeft. Als ze helemaal niet plast dan lijkt het me dat haar niertjes helemaal kapot zijn.
Zou ze pijn hebben?
Ik denk dat we vanavond voor de pijnlijke en moeilijke beslissing staan om haar uit haar lijden te verlossen en haar in laten slapen. We hebben alles gedaan wat we konden maar het mocht helaas niet baten...
Zou ze pijn hebben?
Ik denk dat we vanavond voor de pijnlijke en moeilijke beslissing staan om haar uit haar lijden te verlossen en haar in laten slapen. We hebben alles gedaan wat we konden maar het mocht helaas niet baten...
vrijdag 12 oktober 2007 om 11:19
Ik had nooit gedacht dat ik me zo aan een poes zou gaan hechten. Mijn vrouw had altijd poezen thuis dus namen we 5 jaar geleden samen een poes, een oudere poes uit het asiel omdat we die poezen ook een kans wilden geven op een goeie oude dag zeg maar. Ook namen we een oudere poes omdat we allebij de hele dag van huis zijn en oudere poezen over het algemeen wat rustiger zijn. Maar dat dit nu ineens zo snel gaat hadden we niet verwacht. 1,5 week geleden was ze nog springlevend en rende ze nog door het huis...
vrijdag 12 oktober 2007 om 16:09
@klausito:
Ik herken het ziektebeeld dat je over jullie kat schrijft. Mijn kat (die overigens ontzettend veel op die van jullie lijkt. Dik, lapjes, en luisterde ook naar haar naam) had precies hetzelfde. Bij mij was alleen al maanden daarvoor geconstateerd dat ze een sterk verminderde nier-functie had. Dus ik wist dat het een aflopende zaak was. Aan het einde (laatste 3 dagen), was het precies zoals jij beschrijft. Ik heb haar toen ook in laten slapen. Ik vertel dit omdat mijn DA mij toen heeft verteld dat deze aandoening niet voor pijn zorgt, "alleen" een soort naar gevoel met plassen. Het is een progressieve ziekte, dus diet had het alleen kunnen remmen.
Ik herken het ziektebeeld dat je over jullie kat schrijft. Mijn kat (die overigens ontzettend veel op die van jullie lijkt. Dik, lapjes, en luisterde ook naar haar naam) had precies hetzelfde. Bij mij was alleen al maanden daarvoor geconstateerd dat ze een sterk verminderde nier-functie had. Dus ik wist dat het een aflopende zaak was. Aan het einde (laatste 3 dagen), was het precies zoals jij beschrijft. Ik heb haar toen ook in laten slapen. Ik vertel dit omdat mijn DA mij toen heeft verteld dat deze aandoening niet voor pijn zorgt, "alleen" een soort naar gevoel met plassen. Het is een progressieve ziekte, dus diet had het alleen kunnen remmen.
vrijdag 12 oktober 2007 om 21:29
Ondanks de 200ML vloeistof die ze van de DA gekregen had, hoefde ze vanmorgen nog niet te plassen. Op mijn werk zat ik de hele dag in onzekerheid of ze nog zou leven als ik thuis kwam. Ik hoopde dat ze of opgeknapt of ingeslapen zou zijn. Ik was ergens blij dat ze nog leefde, ze had echter maar 1 klein plasje gedaan en nog wel in de kattenbak, zo zindelijk is ze dat ze met haar laatste energie naar de kattenbak kan lopen. We hadden om 17 uur nog een afspraak met de DA om nogmaals vloeistof en EPO te geven. Omdat ze echter zeer weinig geplast had (en na zoveel vocht zou ze eigenlijk veel moeten plassen, ik heb haar zelfs nog 20ml met een spuit in de mond gegeven) had ik weinig hoop meer. Ze kon nieteens meer zelf zitten. Afspraak met DA verplaatst naar 18 uur om samen met mijn vrouw erheen te kunnen. Bij de DA aangekomen zei hij ook dat het een aflopende zaak was en hebben we besloten om haar in te laten slapen. Haar laatste adem was krachtig. We begraven haar zometeen (als ze koud en stijf is) in onze tuin. Ze ligt hier nu nog eventjes "opgebaard" op haar bedje. Voor mensen zonder huisdieren mag dit allemaal belachelijk klinken maar wij hielden zielsveel van onze Zoë.
We zullen haar missen....
We zullen haar missen....
