Kun je humor leren?

Als je de grappige dingen pas later bedenkt heb je denk ik geen gebrek aan humor hoor, meer een gebrek aan assertiviteit. Ik bedoel dus, de humor zit er al wel in. Als je zegt dat je grappiger zou willen reageren denk ik dus dat dat het probleem is (dat je vindt dat je niet adrem genoeg reageerd, of dat je het jammer vind dat een ander, een in jouw ogen grappiger persoon, altijd de aandacht krijgt), of dat je gemakkelijker zou willen relativeren.



Dat laatste kun je misschien oefenen door eerst jezelf wat meer te observeren, ik bedoel je eigne reacties. Als je jezelf 'betrapt' op te serieus zijn, kun je misschien de volgende keer bewust tegen jezelf zeggen: Zou ik dit ook op een andere manier kunnen benaderen?



Relativeren kun je heus leren hoor, gewoon een kwestie van oefenen.



Verder heeft iedereen natuurlijk zijn eigen gevoel voor humor, sommige mensen zijn erg droogjes, anderen houden weer van absurde humor. Je hoeft niet per se een andere manier van humor aan te leren. Gewoon jezelf zijn is genoeg.



Om wat voor een dingen moet je normaal erg lachen? woordgrapjes, of juist hele banale dingen.

ach, dat is ook een valkuil hoor, Het kan de dingen zeker lichter maken, zelfs in zware periode's maar het kan je ook een manier geven te vluchten,.



Zo heb ik (alweer jaren geleden gelukkig) twee tante's en een oom verloren aan kanker, nu had mijn moeder het (is vrijdag schoon verklaard) en dan grappen wij, ach iedere familie is goed in iets, bij ons is dat toevallig kanker krijgen.



Eigenlijk geheel ongepast maar daarom vinden wij het weer grappen, maar geloof me als je dat bij een verkeerd persoon doet, heb je een groot probleem (waar wij dan overigens weer om moeten lachen)



En erom kunnen lachen geeft ook een gevoel voor humor aan, je kun talen ook altijd eerder begrijpen dan spreken,

quote:AagjeHelderder schreef op 30 maart 2009 @ 02:04:

Gebrek aan assertiviteit zit zeker wat in en dat relativeren denk ik ook. Ik kom uit een zware periode waarin weinig te lachen viel en waarin ik voor mijn gevoel mijn humor een beetje ben kwijtgeraakt. Bedankt voor je tips!



Ik zou het gewoon fijn vinden als mensen weer eens om me moeten lachen ipv dat ze mij nog serieuzer aankijken dan ik hun. En in zware situaties heb ik gemerkt dat het prettig is als iemand de spanning breekt met iets grappigs. Dat wil ik zelf ook kunnen.



Droge humor, Britse humor, soms zwarte humor, woordgrapjes, etc vind ik grappig. Persoonlijk hou ik minder van onderbroekenlol, maar smaken verschillen inderdaad.



Wat vervelend zeg, dat je uit een nare periode komt. En knap dat je bewust wat meer wil relativeren.



Ik heb wel eens ergens gelezen dat hoe 'orgineler' de humor is waar je van houd, hoe flexibeler je in je andere gedachten bent. Mensen die van standaard humor houden (voorspelbare grapjes, onderbroekenlol) zijn vaak conservatiever in hun denken.



Maar goed, je wilde tips. Misschien meer naar comedy die je leuk vind kijjken en luisteren? En het dan niet proberen na te doen, maar in dezelfde 'mindset' te komen. Het is ook een beetje een cricletje. Van lachen wordt je vrolijk, en als je vrolijker bent, zijn dingen grappiger. Op youtube zijn ontzettend veel filmpjes van Briste comedians te vinden, dus als je daar van houdt valt er genoeg te vinden.



Ik heb eens gehoord dat komieken die aan improvisatie doen (a la de Lama's) tijdens hun improvisaties overal in meegaan. Dus alles wat de partner zegt of doet is goed, wordt in meegegaan. Op die manier onstaan er allerlei gekke situaties onder de meest simpele omstandigheden. (want dat is humor vaak, iets doodnormaals, wat door een andere blik of invalshoek ineens grappig is). Miscchien kan je dat voor jezelf ook meer oefenen?





Pfff, moeilijk hoor, de vraag hoe je je gevoel voor humor verbeterd!

quote:[message=2996510,noline]AagjeHelderder schreef op 30 Meestal bedenk ik pas grappige antwoorden als iemand allang weer weg is.



Kun je humor leren? En zo ja, wie heeft er tips?



Interessante vraag! Ook een moeilijke vraag.

Jij zegt dat je grappige antwoorden pas later bedenkt. Maar volgens mij zijn grappige antwoorden meestal iets spontaans. Alhoewel het bij cabaratiers ook van te voren bedacht is.

Ik denk ook dat relativeringsvermogen een grote invloed heeft. Maar ook inbeeldingsvermogen. Bij sommige opmerkingen kan ik het helemaal voor me zien en in een deuk liggen! Als die ander dan hetzelfde ziet heb je een onbetaalbaar moment!



Ik had laatst ook nog een gesprek over humor. Hoe ontstaat het verschil in humor?

Maar grapjes of grappige situaties tussen mensen werkt alleen maar als de wisselwerking er is, dat je elkaar begrijpt.

Inderdaad, moeilijke vraag.

Maar denk dat je veel kunt leren van het kijken/luisteren naar andere mensen die jij dan weer grappig vindt.



Ook moet je natuurlijk weten bij wie je welk soort grapjes kan maken.



Kijken naar comedy series kan ook veel helpen. De lama's doen het altijd goed, maar ook een serie zoals friends.

Zelf vindt ik Jeff Dunham (kijk maar op youtube) ook heel goed.



Gelukkig heb ik er geen last van en ben ik wat dat betreft wel heel snel in het maken van grappen. Maar dat heeft dan ook wel weer een keerzijde, wordt ook niet altijd serieus genomen (terwijl dat ook wel eens lekker is)

Ik was als kind en jongere serieus, te serieus. Die neiging heb ik soms nog. Mijn humor bestaat uit woordgrapjes, dingen expres letterlijk nemen, en mild sarcasme, en understatement. Het woord "speledingetje" gebruik ik alleen als understatement, als ik het heb over een duur apparaat met veel mogelijkheden.



Vandaag heb ik een MRI-scan gehad. Bij wijze van grap zeg ik: Vandaag hebben ze mijn hoofd (dat werd feitelijk gescand) in plakjes gesneden. Met een MRI-scan kan men met de computer smalle gedeelten van mijn hoofd nemen, om te kijken of er iets vreemds aan de hand is. Het is een soort van relativering.