Overig
alle pijlers
Ladies Room
vrijdag 10 april 2009 om 09:01
Hoi Viva forumsters,
Hier een verse nieuwkomer. Ik was op zoek naar een plekje huize Viva. Ik zal hier dus eerst maar eens even in het kleinste vertrekje, de Ladies Room, gaan zitten. Hopelijk zal het hier gezellig druk worden. Als ik dan merk dat we te klein behuisd raken kan ik misschien verhuizen naar de Dressing Room en wie weet, als het echt storm begint te lopen kan ik misschien door naar de Living Room ? Kom hier gezellig kletsen, je kunt ook leuke plaatjes plakken. Doe je verhaal, behoefte om even je hart te luchten, doen ! Wel even door trekken !
En dit is de officiële Ladies Room Topic Song :
Klik even op deze link :
http://www.youtube.com/watch?v=HRGdd4zH ... re=related
Hier een verse nieuwkomer. Ik was op zoek naar een plekje huize Viva. Ik zal hier dus eerst maar eens even in het kleinste vertrekje, de Ladies Room, gaan zitten. Hopelijk zal het hier gezellig druk worden. Als ik dan merk dat we te klein behuisd raken kan ik misschien verhuizen naar de Dressing Room en wie weet, als het echt storm begint te lopen kan ik misschien door naar de Living Room ? Kom hier gezellig kletsen, je kunt ook leuke plaatjes plakken. Doe je verhaal, behoefte om even je hart te luchten, doen ! Wel even door trekken !
En dit is de officiële Ladies Room Topic Song :
Klik even op deze link :
http://www.youtube.com/watch?v=HRGdd4zH ... re=related
maandag 13 juli 2009 om 16:45
Gelukkig heb ik nooit zakelijke afspraken en omdat ik tóch niet per direct naar NL kan krijg ik vervelende berichten (ziekte, sterfte) op "normale tijden" en vaak ook nog gewoon via de telefoon thuis. Maar ik snap het wel hoor, zeker in zulk soort vervelende, elke minuut telt gevallen.
Mijn oma is 13 jaar geleden op een woensdagavond overleden. Mijn ouders belden me pas de volgende ochtend 7.30, ben toen dezelfde dag naar Reykjavík gevlogen (de volgende dag zou het weer zo slecht zijn dat er niet gevlogen zou worden, en dat klopte) en zaterdags naar NL.
Toen mijn vader op sterven lag heeft m'n moeder me 's ochtends gebeld en ook toen kon ik niet direct weg. Ben m'n huis gaan schoonmaken (omdat ik naar NL zou gaan) en heb 2 van de 3 SMSjes van m'n zusje wel gekregen maar niet op het moment van binnenkomen gelezen.
Mijn oma is 13 jaar geleden op een woensdagavond overleden. Mijn ouders belden me pas de volgende ochtend 7.30, ben toen dezelfde dag naar Reykjavík gevlogen (de volgende dag zou het weer zo slecht zijn dat er niet gevlogen zou worden, en dat klopte) en zaterdags naar NL.
Toen mijn vader op sterven lag heeft m'n moeder me 's ochtends gebeld en ook toen kon ik niet direct weg. Ben m'n huis gaan schoonmaken (omdat ik naar NL zou gaan) en heb 2 van de 3 SMSjes van m'n zusje wel gekregen maar niet op het moment van binnenkomen gelezen.
Snjókorn falla, á allt og alla
dinsdag 14 juli 2009 om 08:36
Oh ja, ik was het ook een beetje vergeten... Ook weer 2 kg aangekomen? Gevaarlijk lekker, die High Teas
Snjo, zit je dat niet dwars aan zo ver van je familie wonen? Uiteindelijk maakt het weinig uit, dat weet ik ook wel, maar toch... Ik heb gemerkt dat ik het op die cruciale momenten erg waardevol vind om bij mijn familie te kunnen zijn.
Snjo, zit je dat niet dwars aan zo ver van je familie wonen? Uiteindelijk maakt het weinig uit, dat weet ik ook wel, maar toch... Ik heb gemerkt dat ik het op die cruciale momenten erg waardevol vind om bij mijn familie te kunnen zijn.
dinsdag 14 juli 2009 om 09:36
Linn; het is niet meer stiekem want je hebt het hier opgeschreven... Klinkt erg lekker hoor. Ik kreeg gisteren post van m'n zusje (die hier geweest is 3 weken geleden), had ze 2 zakjes drop meegestuurd omdat we 3 weken geleden met z'n allen (we waren met z'n viertjes) aan de meegebrachte dropvoorraad begonnen waren). Vond ik erg lief van haar.
Weet je, ik woon hier al 13 jaar en iedere keer als er iets was (en dat is vaak genoeg geweest, oma overleden, allebei m'n ouders met kanker x 2) kon ik vrij krijgen om een paar weken naar NL te gaan (wat ik uiteraard ook gedaan heb, ging meesta voor 3 weken). Heb zelfs m'n verjaardag een keer in het ziekenhuis in NL gevierd.
Weet je, ik woon hier al 13 jaar en iedere keer als er iets was (en dat is vaak genoeg geweest, oma overleden, allebei m'n ouders met kanker x 2) kon ik vrij krijgen om een paar weken naar NL te gaan (wat ik uiteraard ook gedaan heb, ging meesta voor 3 weken). Heb zelfs m'n verjaardag een keer in het ziekenhuis in NL gevierd.
Snjókorn falla, á allt og alla
dinsdag 14 juli 2009 om 10:16
Het is natuurlijk voor iedereen anders en ik heb wat dat betreft nog maar weinig mee gemaakt, waardoor ik aan niks gewend ben, maar bij mij was de eerste dag het ergst.
Ik denk dat mijn opa nu, en weet zeker dat de opa van mijn vriend nu, niet lang meer heeft, maar ik geloof wel dat ik er nu anders mee om zou gaan dan bij mijn oma. Dat was voor mij de eerste keer dat iemand zo close overleed; ik zag haar in mijn jeugd bijna iedere dag en later (studententijd) 1x per week.
Ach ja, ik ben sowieso veel drama hierin hoor Ga nu elke week naar mijn opa en oma 'omdat het nu nog kan'.
Ik denk dat mijn opa nu, en weet zeker dat de opa van mijn vriend nu, niet lang meer heeft, maar ik geloof wel dat ik er nu anders mee om zou gaan dan bij mijn oma. Dat was voor mij de eerste keer dat iemand zo close overleed; ik zag haar in mijn jeugd bijna iedere dag en later (studententijd) 1x per week.
Ach ja, ik ben sowieso veel drama hierin hoor Ga nu elke week naar mijn opa en oma 'omdat het nu nog kan'.
dinsdag 14 juli 2009 om 10:23
Geniet van die bezoekjes zolang het nog kan hoor. Mijn oma had de wil om te leven zeg maar opgegeven en heeft er nog 2 jaar over gedaan om te overlijden. Toen ik naar IJsland ging zat het er dik in dat haar niet meer zou zien maar vaak was ze ook niet meer aanspreekbaar, lag ze te slapen. Wilde niet eten dus eigenlijk had ze al veel eerder gemogen wat mij betreft.
M'n moeder (het was haar moeder) heeft wel gezegd tegen ons dat als zoiets (oma kreeg een hartstilstand) haar zou overkomen, NIET reanimeren.
En voor m'n vader was het eigenlijk ook geen leven meer (metastases in z'n hoofd). Heb, vanaf het moment dat we dat wisten, ook iedere dag naast z''n bed gezeten met 1 weekje ijsland tussendoor om te regelen dat ik langer weg kon blijven (en om toch íets van loon te krijgen).
M'n moeder (het was haar moeder) heeft wel gezegd tegen ons dat als zoiets (oma kreeg een hartstilstand) haar zou overkomen, NIET reanimeren.
En voor m'n vader was het eigenlijk ook geen leven meer (metastases in z'n hoofd). Heb, vanaf het moment dat we dat wisten, ook iedere dag naast z''n bed gezeten met 1 weekje ijsland tussendoor om te regelen dat ik langer weg kon blijven (en om toch íets van loon te krijgen).
Snjókorn falla, á allt og alla
dinsdag 14 juli 2009 om 13:04
Het lijkt me moeilijk als je ouders overlijden. Mijn ouders zijn nog heel jong, wat het extra moeilijk zou maken, maar ik heb er wel eens over na gedacht. Was namelijk een keer aan het werk toen een van de beste vrienden van mijn ouders mij compleet overviel met hysterisch gehuil en mij mee van de werkvloer af trok, toen dacht ik dat er een ongeluk was gebeurd ofzo. Was uiteindelijk niet zo, maar het zette me echt aan het denken. Kreeg echt een schrikaanval op dat moment.
Viel het je zwaar toen jouw vader overleed? Is ie wel oud geworden?
Iedereen die ik ken die bijna overlijd of overleden is, is tussen de 80 en 98 jaar oud, dus die hebben al een heel mooi leven gehad. Als zo iemand dan ook nog op een pijnloze manier mag gaan is dat enerzijds een enorme opluchting, anderszijds vaak toch een onverwachte klap.
Idd een zwaar onderwerp Maar wel iets waar ik nu weer wat meer mee bezig ben. Morgen is de olieing van vriend's opa. Soort heiligverklaring zodat iemand naar de hemel kan. Ik vind het een raar idee, om zo afscheid te gaan nemen. Ben zelf niet gelovig, dat speelt ook mee.
Viel het je zwaar toen jouw vader overleed? Is ie wel oud geworden?
Iedereen die ik ken die bijna overlijd of overleden is, is tussen de 80 en 98 jaar oud, dus die hebben al een heel mooi leven gehad. Als zo iemand dan ook nog op een pijnloze manier mag gaan is dat enerzijds een enorme opluchting, anderszijds vaak toch een onverwachte klap.
Idd een zwaar onderwerp Maar wel iets waar ik nu weer wat meer mee bezig ben. Morgen is de olieing van vriend's opa. Soort heiligverklaring zodat iemand naar de hemel kan. Ik vind het een raar idee, om zo afscheid te gaan nemen. Ben zelf niet gelovig, dat speelt ook mee.
dinsdag 14 juli 2009 om 13:46
Op het moment zelf niet hoor. We hadden te horen gekregen (14 december) dat het ieder moment afgelopen kon zijn. Maar hij hield vol, eerst het 35 jarig huwelijk van m'n ouders, vervolgens Kerst en oud en nieuw. Hij is uiteindelijk pas eind februari gestorven, 60 jaar.
Als je je instelt op een paar weken en er gebeurt maar niets (klinkt lullig maar je zit écht te wachten totdat het lijden afgelopen is) dan sloopt het je. Komt natuurlijk ook nog bij dat ik in NL geen routine heb en dus geen afleiding.
Hij heeft altijd gezegd (vanaf dat ik me het kan herinneren) dat hij zijn lichaam af wilde staan aan de medische wetenschap en dat heeft nog zó door z'n hoofd gespookt. Hij heeft ons nog gevraagd of we het er allemaal mee eens waren (het geintje in de familie, erg wrang, je gaat na je dood eindelijk naar de universiteit). Toen we dit allemaal beaamden werd hij wat rustiger.
En ook toen de arts aanbood een slaapmiddel in z'n infuus te doen, m'n vader wilde dat zó graag, gewoon zielig om dat te horen (zit nu bijna met tranen in m'n ogen).
Het is nu alleen zo dat ik soms met Kerst geen zin heb om gezellig te zijn of kerstkaarten te sturen, goede vrienden begrijpen dat gelukkig.
Als je je instelt op een paar weken en er gebeurt maar niets (klinkt lullig maar je zit écht te wachten totdat het lijden afgelopen is) dan sloopt het je. Komt natuurlijk ook nog bij dat ik in NL geen routine heb en dus geen afleiding.
Hij heeft altijd gezegd (vanaf dat ik me het kan herinneren) dat hij zijn lichaam af wilde staan aan de medische wetenschap en dat heeft nog zó door z'n hoofd gespookt. Hij heeft ons nog gevraagd of we het er allemaal mee eens waren (het geintje in de familie, erg wrang, je gaat na je dood eindelijk naar de universiteit). Toen we dit allemaal beaamden werd hij wat rustiger.
En ook toen de arts aanbood een slaapmiddel in z'n infuus te doen, m'n vader wilde dat zó graag, gewoon zielig om dat te horen (zit nu bijna met tranen in m'n ogen).
Het is nu alleen zo dat ik soms met Kerst geen zin heb om gezellig te zijn of kerstkaarten te sturen, goede vrienden begrijpen dat gelukkig.
Snjókorn falla, á allt og alla
dinsdag 14 juli 2009 om 15:16
Wat erg allemaal... Zeker omdat kerst sterke familiegevoelens op roept, ieder jaar weer. Zal niet makkelijk voor je zijn. Hopelijk brengt kerst je dan niet alleen de laatste herinneringen, maar ook herinneringen aan je vader in het algemeen. Misschien één bijzonder moment dat je is bijgebleven, ofzo.
Hoe doet je moeder dat tijdens kerst? Is ze alleen dan?
Hoe doet je moeder dat tijdens kerst? Is ze alleen dan?
dinsdag 14 juli 2009 om 16:30
De eerste kerst zaten we met z'n allen in Spanje en afgelopen kerst was m'n moeder hier bij mij.
Wat me ook nog sterk is bij gebleven toen hij nog in de hospice lag is de jaarwisseling. Wat zég je in hemels naam tegen elkaar; gelukkig nieuw jaar is gelul want je weet dat paps komt te overlijden. Echt heel vreemd en beladen. Het grappige was wel weer dat hij nog wel zo bij de tijd was dat hij nog naar huis opbelde...
Ik rijd niet graag auto in NL (veel te druk) maar de hospice was in een stadje 10 km verder op. M´n vader vond het wel grappig en vroeg dan ook vaak of ik eerder kon komen, kon ik de auto van m'n moeder wel meenemen en dan kon zij later met de zijne komen. Heb ik dan ook regelmatig gedaan ook.
Wat me ook nog sterk is bij gebleven toen hij nog in de hospice lag is de jaarwisseling. Wat zég je in hemels naam tegen elkaar; gelukkig nieuw jaar is gelul want je weet dat paps komt te overlijden. Echt heel vreemd en beladen. Het grappige was wel weer dat hij nog wel zo bij de tijd was dat hij nog naar huis opbelde...
Ik rijd niet graag auto in NL (veel te druk) maar de hospice was in een stadje 10 km verder op. M´n vader vond het wel grappig en vroeg dan ook vaak of ik eerder kon komen, kon ik de auto van m'n moeder wel meenemen en dan kon zij later met de zijne komen. Heb ik dan ook regelmatig gedaan ook.
Snjókorn falla, á allt og alla
dinsdag 14 juli 2009 om 21:24
Hoi Linn en Snjo, het was eergisteren een gezellige dag. We waren met zijn 11-en. Het was een hi tea met allerlei Schotse etenswaren, waaronder een trifle, kommersandwiches en een vegetarische soep. Erg lekker. We hadden allemaal wat klaar gemaakt, maar natuurlijk teveel.
Heb inmiddels ook bijgelezen.
Het was dit jaar in april, dat mijn eigen vader alweer 25 jaar geleden plotseling aan een acute hartstilstand overleed. Ikzelf was toen 13, bijna 14. Het was op 18 april, dat het gebeurde. Hij is toen onder hele grote belangstelling op de zaterdag voor Pasen gecremeerd. Ik mis hem elke dag nog steeds. Maar ik heb wel nog steeds het sterke gevoel, dat hij heel dicht bij mij is en dat merk ik met bij alles wat ik doe. Zelfs toen ik twee jaar geleden ging samenwonen en dit jaar van baan ging wisselen, had ik het gevoel dat hij het heel goed van mij vond, dat ik destijds ging samenwonen en dit jaar de baan accepteerde die ik nu heb.
Ik heb er overigens ook meer werk bijgekregen, omdat een collega, die op 1 juni jl. in dienst kwam, toch niet voldeed aan hetgeen wat er van haar verwacht werd. Die is waarschijnlijk per 1 augustus weg. Dan gaan we binnen het team zelf (5 parttimers blijven er dan over, waarvan er 1 op het punt van bevallen staat en 1 begin januari 2010 gaat bevallen) de werkzaamheden van haar herverdelen.
Om nu weer iemand te gaan aannemen, vind maar even iemand die dat werk wil gaan doen....
Over ruim vier weken ga ik er zelf samen met mijn vriendin en de kids er 3 weken tussen uit voor een vakantie in Zuid Duitsland. Lekker even 3 weken niets doen. Gevolg is dat ik voor de rest van het jaar geen dagen meer heb om op te nemen, sterker nog ik zou 2 1/2 dag in de min komen te staan.
Een dikke knuffel voor jullie allebei, want de rest durft of wil of heeft geen tijd meer om hier te komen.
Heb inmiddels ook bijgelezen.
Het was dit jaar in april, dat mijn eigen vader alweer 25 jaar geleden plotseling aan een acute hartstilstand overleed. Ikzelf was toen 13, bijna 14. Het was op 18 april, dat het gebeurde. Hij is toen onder hele grote belangstelling op de zaterdag voor Pasen gecremeerd. Ik mis hem elke dag nog steeds. Maar ik heb wel nog steeds het sterke gevoel, dat hij heel dicht bij mij is en dat merk ik met bij alles wat ik doe. Zelfs toen ik twee jaar geleden ging samenwonen en dit jaar van baan ging wisselen, had ik het gevoel dat hij het heel goed van mij vond, dat ik destijds ging samenwonen en dit jaar de baan accepteerde die ik nu heb.
Ik heb er overigens ook meer werk bijgekregen, omdat een collega, die op 1 juni jl. in dienst kwam, toch niet voldeed aan hetgeen wat er van haar verwacht werd. Die is waarschijnlijk per 1 augustus weg. Dan gaan we binnen het team zelf (5 parttimers blijven er dan over, waarvan er 1 op het punt van bevallen staat en 1 begin januari 2010 gaat bevallen) de werkzaamheden van haar herverdelen.
Om nu weer iemand te gaan aannemen, vind maar even iemand die dat werk wil gaan doen....
Over ruim vier weken ga ik er zelf samen met mijn vriendin en de kids er 3 weken tussen uit voor een vakantie in Zuid Duitsland. Lekker even 3 weken niets doen. Gevolg is dat ik voor de rest van het jaar geen dagen meer heb om op te nemen, sterker nog ik zou 2 1/2 dag in de min komen te staan.
Een dikke knuffel voor jullie allebei, want de rest durft of wil of heeft geen tijd meer om hier te komen.
dinsdag 14 juli 2009 om 21:44
De rest weet gewoon niet wat ze missen.
Ik ben bijna 2 jaar geleden van baan gewisseld en had vorig jaar dus geen volledig vakantierecht opgebouwd maar ik kon wel vast dagen van dit jaar opnemen (ben vorig jaar 3,5 week naar Costa Rica, Nicaragua en Panama geweest en in februari nog een weekje naar Schotland) met als gevolg dat ik dit jaar net geen 3 weken heb. Heb zo gunstig mogelijk vakantie geplanned en ik houd precies 1 dag over.
Ik ben bijna 2 jaar geleden van baan gewisseld en had vorig jaar dus geen volledig vakantierecht opgebouwd maar ik kon wel vast dagen van dit jaar opnemen (ben vorig jaar 3,5 week naar Costa Rica, Nicaragua en Panama geweest en in februari nog een weekje naar Schotland) met als gevolg dat ik dit jaar net geen 3 weken heb. Heb zo gunstig mogelijk vakantie geplanned en ik houd precies 1 dag over.
Snjókorn falla, á allt og alla
woensdag 15 juli 2009 om 07:44
Apple, hoe oud is je vader geworden? Vind je het zelf eng om dichter bij die leeftijd te komen? Dat hoor ik wel eens... Lijkt me ook wel een beetje eng, zeker als je zelf ook kids hebt, zoals jij.
Wel fijn trouwens dat je dan toch die vakantiedagen mag opnemen, omdat je nog vrij nieuw bent en dat ze rekening houden met de plannen die je waarschijnlijk al had.
Ach jullie gaan tenminste iets doen! Ik heb net (bijna) 2 weken vrij gehad, maar er was geen budget om weg te gaan. Gevolg: je gaat toch door met je dagelijkse dingen (huishouden, sport) en voelt je niet echt of je vakantie hebt. Vind dat wel erg jammer. Misschien dat wij in het najaar nog een paar dagen weg kunnen (ter gelegenheid van ons 2 of 2,5 jarig jubileum misschien).
Apple, hoe oud zijn je kids eigenlijk? Je woont 'pas' twee jaar samen met je vrouw / vriendin, toch?
Wel fijn trouwens dat je dan toch die vakantiedagen mag opnemen, omdat je nog vrij nieuw bent en dat ze rekening houden met de plannen die je waarschijnlijk al had.
Ach jullie gaan tenminste iets doen! Ik heb net (bijna) 2 weken vrij gehad, maar er was geen budget om weg te gaan. Gevolg: je gaat toch door met je dagelijkse dingen (huishouden, sport) en voelt je niet echt of je vakantie hebt. Vind dat wel erg jammer. Misschien dat wij in het najaar nog een paar dagen weg kunnen (ter gelegenheid van ons 2 of 2,5 jarig jubileum misschien).
Apple, hoe oud zijn je kids eigenlijk? Je woont 'pas' twee jaar samen met je vrouw / vriendin, toch?
woensdag 15 juli 2009 om 09:08
Linn; ik blijf ook in "eigen" land. De vliegprijzen zijn zo belachelijk hoog dat ik dat er niet eens voor over heb (2 x zo duur als vorig jaar). Ik ga naar een NLse vriendin die hier in het oosten van het land woont. Zij woont net buiten de stad en heeft een grote tuin met groente en fruit dus er is genoeg te doen. Haar man is een kas aan het bouwen en misschien kan ik daar ook nog wat bij helpen.
Snjókorn falla, á allt og alla
woensdag 15 juli 2009 om 18:24
Geen idee, heb er nog niet heel erg veel over nagedacht. Houd altijd wel van een natuurrijke omgeving gecombineerd met een leuke stad / een leuk dorpje op afstand. Niet te toeristisch en vooral veel eigen cultuur (geen Kees Kroket op de hoek).
Noord Italië lijkt me erg mooi, maar zo ook Zwitserland, het Groene Woud in Duitsland of IJsland. Kortom: kan nog alle kanten op. Maar ik denk niet dat we gaan hoor, daar niet van.
We moeten zo naar een zalving, van de opa van vriend. Ik zie er echt een beetje tegenop om meerdere redenen. Bovenal dat ik me daar geen houding weet te geven: ik ken opa niet zo goed... Hoe neem je dan afscheid?
Ik wil wel perse gaan, voor vriend en om bij de familie te horen. Maar ja, zit er nu dus gewoon een beetje tegenaan te hikken.
Noord Italië lijkt me erg mooi, maar zo ook Zwitserland, het Groene Woud in Duitsland of IJsland. Kortom: kan nog alle kanten op. Maar ik denk niet dat we gaan hoor, daar niet van.
We moeten zo naar een zalving, van de opa van vriend. Ik zie er echt een beetje tegenop om meerdere redenen. Bovenal dat ik me daar geen houding weet te geven: ik ken opa niet zo goed... Hoe neem je dan afscheid?
Ik wil wel perse gaan, voor vriend en om bij de familie te horen. Maar ja, zit er nu dus gewoon een beetje tegenaan te hikken.
woensdag 15 juli 2009 om 22:17
Hij wist het ook niet, maar wikipedia heeft ons wel geholpen. We zijn net terug. Was er heel erg druk! Verder niet anders dan verwacht: voor de familie een soort afscheid, emotioneel dus.
Gelukkig ook hier en daar een luchtig grapje en daarna gewoon gezellig kletsen.
Ga zo mijn bedje in duiken want ik word morgen weer om 8u op mijn werk verwacht...
Gelukkig ook hier en daar een luchtig grapje en daarna gewoon gezellig kletsen.
Ga zo mijn bedje in duiken want ik word morgen weer om 8u op mijn werk verwacht...
