Man dreigt met slaan

Hi allemaal,

Ik wil graag even mijn verhaal kwijt en jullie mening hierover horen. Ik weet niet zo goed wat te doen en durf/wil dit niet met mijn ouders en/of vriendinnen bespreken.

Mijn ouders zijn even langs geweest en waren weg dus ik zeg: ''Ik ga even het bed verschonen. Mijn man zegt ''oke''. Dus hij beetje helpen boven. Voetbal staat aan er is maar 1 tv aangesloten in het huis ivm grote verbouwing is er beneden geen tv of iets aangesloten. Dus ik zeg: ''Ga je voetbal kijken? ''Ja'' zegt hij. ''En ik dan''. Geen reactie. Heb eerste even beneden op de bank gezeten toen maar in bad gegaan. Toen hij de badkamer in kwam vroeg ik of het afgelopen was zegt hij ''ja'' dus ik zeg ''Mooi dan ga ik wat kijken''. Hij: ''Niet zo chagrijnig joh''. Ik: ''Nou dat ben ik wel want je vraagt niet eens of het oke is dat je voetbal gaat kijken dus hij geïrriteerd; ''Dus ik moet toestemming vragen of ik voetbal mag kijken''. Ik zeg ''Nou...er is nu maar 1 tv dus wat moet ik dan doen?'' Hij ''Ja weet ik veel ik ga niet bedenken wat je moet doen.'' Ik: ''Nee, maar ik loop hier maar beetje met me ziel onder mn arm.'' Hij loopt weg ik zeg niet weg lopen. Hij loopt toch weg ik lig inmiddels in bed gaat hij nu wel het ziggo kastje beneden zetten met tv. Dus ik zeg: ''ooh nu kan dat wel''. Zijn reactie: ''Ja, voor als we van de week tv willen kijken ofzo.'' Ik zeg: ''Oke oke en dat kon net niet zodat ik ook tv kon kijken.'' ''Nee, ik ga dat niet onder voetbal doen''. Ruzie begint. Hij loopt weg ik scheld komt hij terug: ''Je moet je bek houden als ik weg loop. Ik zeg: ''Ik hoef helemaal niet mn bek te houden als ik wil schelden dan scheldt ik.'' Hij loopt weg ik scheld weer hij smijd super super hard de deur open tegen het bed aan en komt heel agressief boven me hangen en wijst met een vinger naar me ''Als je nou je bek niet houdt dan sla ik je.'' Ik begon te huilen en hij liep weg. Ik heb wat spullen gepakt en ben naar beneden gegaan schoenen aan hij vroeg ''wat ga je doen''. Ik zeg: ''Ik ga weg ik ben bang voor je.'' En ik loop de deur uit. Hij loopt achter me aan en hij zegt dat hij dat nooit zou doen. Ik zeg ''Mn ex heeft me ook geslagen hè'' zegt hij: ''oh ja dat was ik vergeten sorry maar je weet dat ik dat nooit zou doen.'' Uiteindelijk weer mee naar binnen maar gezegd dat als hij dit nog een keer flikt ik echt weg ga en niet weet of ik nog terug komt want ik accepteer dit niet.

Later in gesprek zegt hij dus dat hij het niet accepteert dat ik zo scheld en hem uitscheld. Als ik dat doe moet ik het in z'n gezicht doen anders krijg je zo'n reactie. Ik zeg: ''Ik wordt boos als jij weg loopt dus dan scheld ik ja.'' Hij ''Ja, maar als ik dan zeg dat je je bek moet houden doe dat dan.'' Ik zeg: ''Als jij dat zegt hoef ik dat niet te doen.'' Hij: ''Jij weet gewoon hoe je me boos maakt en gaat tot het randje en dan krijg je dit. Jij zegt nooit sorry en het ligt altijd aan mij.'' Dus ik zeg: ''Nee, waar ruzie is zijn 2 schuldigen maar zo’n reactie kan gewoon niet al scheld ik je tot het bot toe uit.'' En het is absoluut niet zo dat ik nooit sorry zeg. Ik bied vaker excuses aan als ik iets vergeet, niet doe, even chagrijnig ben(door bijv. ongesteldheid).

Ik heb gezegd dat ik zoveel wil zeggen maar nu even mn mond hou en toen ging hij naar beneden.

Maar hij vergeet wel vaker dingen die in mijn leven afspelen. Zoals hierboven vergeet hij dus mijn hele emotionele verhaal over dat mijn ex mij sloeg. Maar zo vergat hij ook de sterfdag van een vriendin van mij, die is 3 jaar geleden overleden en ik vertelde hem dat in de ochtend toen we in de auto reden. Er kwam een zielig liedje op de radio dus ik zet een andere zender op en zeg dat het vandaag even niet kan die zielige liedjes want dat ik dan gelijk moet huilen. Vond hij prima en begreep dit. Ik ben eigenlijk de hele dag aan mijn vriendin aan het denken. Later die dag zaten wij met zijn zus en zwager in de auto. Komt er weer een zielig liedje dus ik zet snel de zender af voordat ik in huilen uitbarst. Hij zegt; '' Oh, bepaal jij dat?'' ik reageer niet ik heb er op dat moment geen kracht voor en ik heb gelukkig een zonnebril op en probeer mijn tranen weg te slikken. Eenmaal thuis loop ik even naar boven een momentje voor mezelf. Komt hij naar me toe en vraagt wat er is. Dus ik leg de situatie uit en zegt hij weer: Ohja, was ik even vergeten''.

Zo heeft hij wel vaker dingen die hij ''even vergeet'' waar hij mij erg veel pijn mee doet. Ik krijg het gevoel dat het hem allemaal niet interneert wat er in mij omgaat en hoe ik me voel. Vaak krijg ik ook te horen dat ik teveel nadenk en pieker en daardoor van dingen uitga. Hij zou nu bijvoorbeeld zeggen dat hem dat wel interesseert maar dat ik dat er van maak.

Ik zou graag de mening van andere horen die totaal buiten de situatie staan en objectief een order kunnen geven. Misschien stel ik me ook wel aan? Dus graag eerlijke mening zodat ik hier iets mee kan doen.