Overig
alle pijlers
Mijn kat Seppie is doodgereden
donderdag 3 januari 2008 om 08:22
Pats. Boem. Weg. Leeg. Ik ben leeg. Vijf jaar mocht ik van mijn kereltje genieten en met een klap is alles voorbij. Mijn Seppie is weg. Ik heb vaker afscheid moeten nemen van poezen, oude, zieke poezen en dat kon ik een plek geven. Maar dit. Een jonge kat die zich drie slagen in de rondte genoot van zijn leventje. Een jager, maar ook een enorme knuffelkat. Een ondeugd, maar o zo lief. Sprinkhaantjes vangen die hij naar onze andere poes bracht en haar ermee liet spelen. Vijf jaar was ik verliefd, vertederd, heb ik genoten en ik weet dat ik blij moet zijn met de duizenden mooie herinneringen, maar dat kan me nu nog niet troosten. Lieve lieve Sep, ik mis je zo.
donderdag 3 januari 2008 om 09:17
Oh meis, wat rot als zoiets gebeurd...
Zeker als je kat nog zo jong was, is zoiets dubbel hard.
Toen onze kat doodgereden was (ook vol energie, en nog totaal niet "oud") voelde het ook zo raar, zo onwerkelijk. Onze kat was 12, maar toch had dat niet op die manier moeten gebeuren.
Heel veel sterkte! Met die herinneringen ga je later wel blij zijn, maar voorlopig doet het gewoon zeer. En dat mag ook.
Genieten van de mooie herinneringen komt echt wel.
Zeker als je kat nog zo jong was, is zoiets dubbel hard.
Toen onze kat doodgereden was (ook vol energie, en nog totaal niet "oud") voelde het ook zo raar, zo onwerkelijk. Onze kat was 12, maar toch had dat niet op die manier moeten gebeuren.
Heel veel sterkte! Met die herinneringen ga je later wel blij zijn, maar voorlopig doet het gewoon zeer. En dat mag ook.
Genieten van de mooie herinneringen komt echt wel.
donderdag 3 januari 2008 om 10:09
Hoi Rubis,
Wat ontzettend ellendig!
Ook ik weet hoe het voelt om je tijger te verliezen door een aanrijding. Verschrikkelijk.
Ik ben er net als dalida ziek van geweest. Zag steeds de beelden voor me van hoe het gegaan zou zijn. Nog steeds heb ik dat wel eens en het is nu een aantal jaar geleden.
Ik hoop dat er zoiets als een kattenhemel bestaat
Wat ontzettend ellendig!
Ook ik weet hoe het voelt om je tijger te verliezen door een aanrijding. Verschrikkelijk.
Ik ben er net als dalida ziek van geweest. Zag steeds de beelden voor me van hoe het gegaan zou zijn. Nog steeds heb ik dat wel eens en het is nu een aantal jaar geleden.
Ik hoop dat er zoiets als een kattenhemel bestaat
donderdag 3 januari 2008 om 17:01
Ik heb dit dus twee keer meegemaakt de ene kat was 5 de andere 2 en ben er ook echt kapot van geweest de eerste kat heeft zich nog naar huis gesleept en is onderweg naar de dierenarts in mijn armen overleden. Ik heb momenteel 3 katten maar ze komen bij mij echt niet meer buiten, ik was eerst wel bang dat het problemen zou geven maar helemaal niet eigenlijk het lijkt wel of het altijd binnenkatten zijn geweest. Maar iig veel sterkte ermee.
donderdag 3 januari 2008 om 17:13
donderdag 3 januari 2008 om 18:30
Rubis............ wat vreselijk. Net als de meesten hier weet ik wat je voelt. Toen ik 13 was is mijn hond vlak voor mijn neus doodgereden. Ik heb daar heel lang verdriet van gehad.
Ook toen onze kat doodging was ik helemaal van slag. Wij waren daar zelf niet bij (we waren aan de andere kant van de wereld op vakantie) dus we hebben nooit afscheid van hem kunnen nemen.
Sterkte en een knuffel.
Ook toen onze kat doodging was ik helemaal van slag. Wij waren daar zelf niet bij (we waren aan de andere kant van de wereld op vakantie) dus we hebben nooit afscheid van hem kunnen nemen.
Sterkte en een knuffel.
donderdag 3 januari 2008 om 18:41
donderdag 3 januari 2008 om 20:21
Heel veel sterkte met het verlies van lieve Sep....
Ik weet helaas ook precies hoe het voelt, mijn lieve Pim is op 07 sept. j.l. voor de deur doodgereden.
Heb ook meegemaakt dat mijn oude zieke poes overleed, maar toch, als een dier wordt doodgereden, voelt dat toch weer anders, zo oneerlijk....
Idd heel moeilijk om een plek te geven.
Heel veel sterkte !
Ik weet helaas ook precies hoe het voelt, mijn lieve Pim is op 07 sept. j.l. voor de deur doodgereden.
Heb ook meegemaakt dat mijn oude zieke poes overleed, maar toch, als een dier wordt doodgereden, voelt dat toch weer anders, zo oneerlijk....
Idd heel moeilijk om een plek te geven.
Heel veel sterkte !
donderdag 3 januari 2008 om 22:23
