Overig
alle pijlers
Mijn lieve hondje is ingeslapen
woensdag 15 mei 2019 om 20:23
Mijn lieve hondje is er niet meer. Van schijnbaar gezond naar een zielig hoopje in een paar dagen. Het is beter zo, maar wat doet het een pijn.
Ik wil het even van me afschrijven. Ze was een gered hondje uit het buitenland, ze heeft hier in huis mogen ervaren dat er ook mensen zijn die liefde geven. Ik ben dankbaar dat ik haar heb mogen hebben en dat ze toch nog een fijn leven heeft gehad, overladen met aaitjes en knuffels.
Maar wat ga ik die lieve schat missen.
Ik wil het even van me afschrijven. Ze was een gered hondje uit het buitenland, ze heeft hier in huis mogen ervaren dat er ook mensen zijn die liefde geven. Ik ben dankbaar dat ik haar heb mogen hebben en dat ze toch nog een fijn leven heeft gehad, overladen met aaitjes en knuffels.
Maar wat ga ik die lieve schat missen.
.
woensdag 15 mei 2019 om 20:38
woensdag 15 mei 2019 om 20:48
Ik lees de pijn tussen de regels. Heb ook al enkele keren een hond of een poes moeten afgeven. Intussen hebben we 2 poezen en als ik ze knuffel denk ik, blijf nog lang bij ons he. Maar dat hebben we niet voor het zeggen. Wanneer is het met jouw hondje gebeurd? Is ze ziek geworden?
Een mens zou op een bepaald ogenblik al denken, ik begin niet meer met een huisdier, want het doet teveel pijn als ik het weer moet afgeven.
Sterkte en ween maar eens goed, dat lucht op.
Een mens zou op een bepaald ogenblik al denken, ik begin niet meer met een huisdier, want het doet teveel pijn als ik het weer moet afgeven.
Sterkte en ween maar eens goed, dat lucht op.
anoniem_653cd36ee8f8d wijzigde dit bericht op 15-05-2019 20:50
6.73% gewijzigd
woensdag 15 mei 2019 om 20:56
Het gemis van je hond is vreselijk. Ik heb Bobbes afgelopen 2 juli afgegeven. Ik heb er nog verdriet van. Het duurt heel lang want het is toch soort van familie he.
Ik heb nog 3 honden, en een ervan loopt ook op haar allerlaatst. En als zij dood is, is Sokkie de oudste. Komt uit Spanje.
Wat ga je nu doen? Weer een hond adopteren? Je moet toch verder he.
Ik heb nog 3 honden, en een ervan loopt ook op haar allerlaatst. En als zij dood is, is Sokkie de oudste. Komt uit Spanje.
Wat ga je nu doen? Weer een hond adopteren? Je moet toch verder he.
woensdag 15 mei 2019 om 20:58
Sterkte MissMagicx,
Het kan zoveel pijn doen om je hondje te verliezen weet ik uit ervaring.
Ik kan mijn (ook buitenlandse) hond met vlagen nog steeds enorm missen. Ze is 2 jaar geleden heel onverwacht overleden.
Maar de pijn wordt wel minder, zachter met de tijd.
Heel veel sterkte voor jou nu, voor jou is het nu nog zo vers en rauw en ik herinner me hoe dat voelde.
Het kan zoveel pijn doen om je hondje te verliezen weet ik uit ervaring.
Ik kan mijn (ook buitenlandse) hond met vlagen nog steeds enorm missen. Ze is 2 jaar geleden heel onverwacht overleden.
Maar de pijn wordt wel minder, zachter met de tijd.
Heel veel sterkte voor jou nu, voor jou is het nu nog zo vers en rauw en ik herinner me hoe dat voelde.
Zo te lezen heb je haar een heel fijn leven vol liefde gegeven. Heel veel sterkte. 
woensdag 15 mei 2019 om 21:41
Dank voor alle lieve reacties.
Om op een paar vragen antwoord te geven: Ze zakte een paar dagen geleden ineens door de pootjes heen. Dierenarts heeft niets kunnen vinden, maar wel sterke antibiotica voorgeschreven. Het leek beter te gaan, maar vandaag kon ze niet meer slikken. Ze was ineens op, al was ze maar 3 jaar.
Jij ook sterkte iones, met het komende verdriet.
Het is inderdaad een soort familielid dat je moet missen. Toen ze hier kwam was ze schuw en bang voor deuren. Ze zal genoeg meegemaakt hebben, maar hier bloeide ze helemaal op. Ze kon me met van die prachtige verliefde oogjes aankijken.
Ik ga denk ik een mooie foto van haar op canvas laten afdrukken, kan ik toch nog naar dat lieve koppie kijken.
Om op een paar vragen antwoord te geven: Ze zakte een paar dagen geleden ineens door de pootjes heen. Dierenarts heeft niets kunnen vinden, maar wel sterke antibiotica voorgeschreven. Het leek beter te gaan, maar vandaag kon ze niet meer slikken. Ze was ineens op, al was ze maar 3 jaar.
Jij ook sterkte iones, met het komende verdriet.
Het is inderdaad een soort familielid dat je moet missen. Toen ze hier kwam was ze schuw en bang voor deuren. Ze zal genoeg meegemaakt hebben, maar hier bloeide ze helemaal op. Ze kon me met van die prachtige verliefde oogjes aankijken.
Ik ga denk ik een mooie foto van haar op canvas laten afdrukken, kan ik toch nog naar dat lieve koppie kijken.
woensdag 15 mei 2019 om 21:51
Sterkte iones. Ik ken je niet anders dan een enorme hondenliefhebber met een groot hart voor haar eigen beestjesiones schreef: ↑15-05-2019 20:56Het gemis van je hond is vreselijk. Ik heb Bobbes afgelopen 2 juli afgegeven. Ik heb er nog verdriet van. Het duurt heel lang want het is toch soort van familie he.
Ik heb nog 3 honden, en een ervan loopt ook op haar allerlaatst. En als zij dood is, is Sokkie de oudste. Komt uit Spanje.
Wat ga je nu doen? Weer een hond adopteren? Je moet toch verder he.
woensdag 15 mei 2019 om 22:14
Och, zo verdrietig.
Mijn eerste hond overleed 2,5 jaar geleden en ik ben er ook echt zo ontzettend verdrietig om geweest. Hij was mijn allerbeste vriend, en hij maakte zo’n groot deel uit van mijn leven. Ik viel echt in een gat.
Een jaar later haalde ik onze huidige hond uit het asiel. Ik weet niet of ik er al echt aan toe was, maar op een gegeven moment begon het gevoelsmatig te wringen dat wij een gouden mandje leeg hadden staan terwijl er nog zoveel hondjes naar op zoek waren. Ik zag een oproep voor deze hond, en toen ik zijn foto zag wist ik direct dat hij het ging worden.
En dat was de juiste beslissing, want we hebben het weer enorm getroffen met een echte lieverd. Heel anders dan de vorige hond, en toch ook weer helemaal niet. Ik ben echt stapelgek op hem.
En toch... denk ik ook nog elke dag aan de vorige, en mis ik hem nog elke dag.
Mijn eerste hond overleed 2,5 jaar geleden en ik ben er ook echt zo ontzettend verdrietig om geweest. Hij was mijn allerbeste vriend, en hij maakte zo’n groot deel uit van mijn leven. Ik viel echt in een gat.
Een jaar later haalde ik onze huidige hond uit het asiel. Ik weet niet of ik er al echt aan toe was, maar op een gegeven moment begon het gevoelsmatig te wringen dat wij een gouden mandje leeg hadden staan terwijl er nog zoveel hondjes naar op zoek waren. Ik zag een oproep voor deze hond, en toen ik zijn foto zag wist ik direct dat hij het ging worden.
En dat was de juiste beslissing, want we hebben het weer enorm getroffen met een echte lieverd. Heel anders dan de vorige hond, en toch ook weer helemaal niet. Ik ben echt stapelgek op hem.
En toch... denk ik ook nog elke dag aan de vorige, en mis ik hem nog elke dag.
woensdag 15 mei 2019 om 22:59
