Overig
alle pijlers
Ongelovig. Alleen voor atheisten.
dinsdag 5 mei 2009 om 01:47
Laten wij nou ook eens gaan lullen over ons ongeloof.
Hoe zit het bij jullie? Ben je ongelovig opgevoed, of ben je net als ik eerst gedoopt en naar de zondagschool gestuurd.
Bij mij was het zo dat ik dus alles geloofde wat ze me voorkauwden. Maar in de loop der tijd begon ik steeds sterker te twijfelen.
Waar was verdomme die oranje fiets waar ik zo voor gebeden had?
En waarom had ik niet hele rissen zusjes om mee te spelen.
In andere landen waren oorlogen. Steeds zag ik weer onschuldige kinderen vermoord worden of de hongerdood sterven.
Waarom doet God dan niks, hij is toch almachtig!
Al gauw kwam ik erachter dat almachtig dus niet hetzelfde is als goed.
Wie had ook alweer dat systeem bedacht waarbij het ene dier het andere opvreet?
Je moet toch een zieke geest hebben als je zoiets verzint!
Hij had toch ook alleen maar dieren kunnen ontwerpen die gras vreten?
Ik sprak daar wel over met ander gelovigen....die zeiden, het kwaad moet bestaan zodat wij een keuze hebben! Ik begreep dat het dus niet spannend genoeg was voor god daar boven op die wolk als er niet wat uit te vechten was hier beneden.
Maar waarom heeft Bambi die keuze dan niet gekregen?
Mijn doolhof werd steeds dieper, tot ik op een dag het licht zag: wat als er helemaal geen god bestond.
Oh nee, dat was John Lennon in dat mooie liedje......
Goed, om een lang verhaal kort te maken, ik was bekeerd, er is helemaal geen god, lang leve de vrijheid, van nu af aan zoeken we alles lekker zelluf uit.
Maar goed, hoe was het bij jullie? Was je 8, 12, 16 of nog ouder.
Wanneer zag jij het licht?
Hoe zit het bij jullie? Ben je ongelovig opgevoed, of ben je net als ik eerst gedoopt en naar de zondagschool gestuurd.
Bij mij was het zo dat ik dus alles geloofde wat ze me voorkauwden. Maar in de loop der tijd begon ik steeds sterker te twijfelen.
Waar was verdomme die oranje fiets waar ik zo voor gebeden had?
En waarom had ik niet hele rissen zusjes om mee te spelen.
In andere landen waren oorlogen. Steeds zag ik weer onschuldige kinderen vermoord worden of de hongerdood sterven.
Waarom doet God dan niks, hij is toch almachtig!
Al gauw kwam ik erachter dat almachtig dus niet hetzelfde is als goed.
Wie had ook alweer dat systeem bedacht waarbij het ene dier het andere opvreet?
Je moet toch een zieke geest hebben als je zoiets verzint!
Hij had toch ook alleen maar dieren kunnen ontwerpen die gras vreten?
Ik sprak daar wel over met ander gelovigen....die zeiden, het kwaad moet bestaan zodat wij een keuze hebben! Ik begreep dat het dus niet spannend genoeg was voor god daar boven op die wolk als er niet wat uit te vechten was hier beneden.
Maar waarom heeft Bambi die keuze dan niet gekregen?
Mijn doolhof werd steeds dieper, tot ik op een dag het licht zag: wat als er helemaal geen god bestond.
Oh nee, dat was John Lennon in dat mooie liedje......
Goed, om een lang verhaal kort te maken, ik was bekeerd, er is helemaal geen god, lang leve de vrijheid, van nu af aan zoeken we alles lekker zelluf uit.
Maar goed, hoe was het bij jullie? Was je 8, 12, 16 of nog ouder.
Wanneer zag jij het licht?
dinsdag 5 mei 2009 om 09:00
Als kind/puber, opgegroeid in de Bible-belt heb ik vaak discussies gehad met mensen die de Bijbel van voor naar achter letterlijk namen. Maar dat heeft echt geen enkele zin. Ze zullen er nooit anders over denken. De bijbel = de waarheid. Het is wel leuk om te doen trouwens . Want hoe dan ook lopen ze altijd vast en komen ze weer met cliché opmerkingen.
Stressed is just desserts spelled backwards
dinsdag 5 mei 2009 om 09:01
Ik vind, ongeacht het wel of niet bestaan van een opperwezen/hemel/hel, de kerk (en andere geloofsgemeenschappen) dikke onzin. Als je wil geloven kun je dat ook rechtstreeks doen, vanuit je eigen huis en tuin. Zonder al die poespas en onzinnige regeltjes.
Daarmee is voor mij wel 't bewijs gelegd dat de mensheid die geloven bedacht heeft om de kudde in bedwang te kunnen houden.
Daarmee is voor mij wel 't bewijs gelegd dat de mensheid die geloven bedacht heeft om de kudde in bedwang te kunnen houden.
dinsdag 5 mei 2009 om 09:02
Ik ben niet opgegroeid in een gelovig gezin, maar wel heb ik op een christelijke basisschool gezeten, omdat die het dichtst bij was van waar ik woonde.
Er werden regelmatig psalmen gezongen, je moest er ook zo nu en dan een uit je hoofd leren en voor een cijfer voor de klas komen opzeggen. Ik had voor Godsdienst altijd een 8 op mijn rapport.
De verhalen uit de bijbel maakten altijd wel veel indruk op me. Dat dat heel lang geleden echt zo was gegaan, geloofde ik indertijd wel, afgezien van het scheppingsverhaal dan, het waren meer de wonderen van Jezus en de verhalen met een moraal, die mijn geweten hebben geactiveerd in die tijd, zeg maar.
Ik heb altijd het verschil gevoeld met de van-huis-uit-christelijke kinderen, bij wie thuis ook voor het eten werd gebeden, en die 's zondags naar de kerk gingen.
Op een vraag die ik mijn ouders stelde, daar kreeg ik een antwoord op dat bij elke vraag over kerk en geloof toepasbaar was:
wij geloven op onze eigen manier. Een strak gezicht werd erbij getrokken, en daar kon ik het verder mee doen. En op school voelde ik me altijd een vreemde eend in de bijt. Een beetje minder, eigenlijk.
Toen ik zelf kinderen had in de basisschoolleeftijd, zijn die naar een openbare school gegaan, waar van alles wat aan de orde kwam. Mijn oudste nam het voor kennisgeving aan, maar mijn jongste kwam gericht met vragen. Over God, en dat hij de wereld in zeven dagen geschapen zou hebben, hoe zat dat nou echt?
Ik wilde dat zijn vragen, in tegenstelling tot die vragen die ik op zijn leeftijd had, beantwoord werden.
Eerlijk gezegd dat ik het ook niet wist, maar dat ik het eigenlijk nog steeds wel wilde weten, en dat het misschien een goed plan was om samen meer aan de weet te komen.
In een christelijke boekwinkel heb ik een prachtig geïllustreerde kinderbijbel gekocht, en 's avonds heb ik alvast vooruit zitten lezen.
Wat een teleurstelling. Oorlogen en veldslagen. Moord en doodslag. Hel en verdoemenis en vervloekingen.
Dat was vroeger in de Bijbel zo, en in het dagelijkse leven vandaag de dag niet minder.
Het geloof, in welke religie dan ook kan voor mij alleen maar door mensen verzonnen zijn die anderen eronder willen houden.
Dat geldt voor zover ik de geloven ken voor alle, de christelijke geloven, de islam, joods, waar ter wereld dan ook.
In zoiets wil ik niet geloven.
Of God bestaat weet ik niet, ik zou het wel willen geloven, maar het lukt me tot op heden niet.
Er werden regelmatig psalmen gezongen, je moest er ook zo nu en dan een uit je hoofd leren en voor een cijfer voor de klas komen opzeggen. Ik had voor Godsdienst altijd een 8 op mijn rapport.
De verhalen uit de bijbel maakten altijd wel veel indruk op me. Dat dat heel lang geleden echt zo was gegaan, geloofde ik indertijd wel, afgezien van het scheppingsverhaal dan, het waren meer de wonderen van Jezus en de verhalen met een moraal, die mijn geweten hebben geactiveerd in die tijd, zeg maar.
Ik heb altijd het verschil gevoeld met de van-huis-uit-christelijke kinderen, bij wie thuis ook voor het eten werd gebeden, en die 's zondags naar de kerk gingen.
Op een vraag die ik mijn ouders stelde, daar kreeg ik een antwoord op dat bij elke vraag over kerk en geloof toepasbaar was:
wij geloven op onze eigen manier. Een strak gezicht werd erbij getrokken, en daar kon ik het verder mee doen. En op school voelde ik me altijd een vreemde eend in de bijt. Een beetje minder, eigenlijk.
Toen ik zelf kinderen had in de basisschoolleeftijd, zijn die naar een openbare school gegaan, waar van alles wat aan de orde kwam. Mijn oudste nam het voor kennisgeving aan, maar mijn jongste kwam gericht met vragen. Over God, en dat hij de wereld in zeven dagen geschapen zou hebben, hoe zat dat nou echt?
Ik wilde dat zijn vragen, in tegenstelling tot die vragen die ik op zijn leeftijd had, beantwoord werden.
Eerlijk gezegd dat ik het ook niet wist, maar dat ik het eigenlijk nog steeds wel wilde weten, en dat het misschien een goed plan was om samen meer aan de weet te komen.
In een christelijke boekwinkel heb ik een prachtig geïllustreerde kinderbijbel gekocht, en 's avonds heb ik alvast vooruit zitten lezen.
Wat een teleurstelling. Oorlogen en veldslagen. Moord en doodslag. Hel en verdoemenis en vervloekingen.
Dat was vroeger in de Bijbel zo, en in het dagelijkse leven vandaag de dag niet minder.
Het geloof, in welke religie dan ook kan voor mij alleen maar door mensen verzonnen zijn die anderen eronder willen houden.
Dat geldt voor zover ik de geloven ken voor alle, de christelijke geloven, de islam, joods, waar ter wereld dan ook.
In zoiets wil ik niet geloven.
Of God bestaat weet ik niet, ik zou het wel willen geloven, maar het lukt me tot op heden niet.
dinsdag 5 mei 2009 om 09:03
quote:Maleficent schreef op 05 mei 2009 @ 09:01:
Voor de zware levensvragen over ziektes en dood is het standaard antwoord; God's wegen zijn ondoorgrondelijk.
jaja, en daar moet je het dan mee doen, zeg maar.
Yep, draag je lot en praat er niet over....
Ik kom uit jouw omgeving, en ik ben nog regelmatig verbaasd over die rare uitspraken.
Voor de zware levensvragen over ziektes en dood is het standaard antwoord; God's wegen zijn ondoorgrondelijk.
jaja, en daar moet je het dan mee doen, zeg maar.
Yep, draag je lot en praat er niet over....
Ik kom uit jouw omgeving, en ik ben nog regelmatig verbaasd over die rare uitspraken.
dinsdag 5 mei 2009 om 09:04
Geloof is een groot begrip!
Je kan het niet zien nl.
Als iemand tegen mij zegt er ligt iemand dood achter die struiken, kan ik heen lopen en kijken of het werkelijk zo is, of ik geloof hem/haar.
Aangezien ik nieuwsgierig ben, zou ik dus kijken of het waar is of niet.
HET geloof kan ik niet checken of het er is, dus geloof ik het niet want ik kan het niet controleren.
Je kan het niet zien nl.
Als iemand tegen mij zegt er ligt iemand dood achter die struiken, kan ik heen lopen en kijken of het werkelijk zo is, of ik geloof hem/haar.
Aangezien ik nieuwsgierig ben, zou ik dus kijken of het waar is of niet.
HET geloof kan ik niet checken of het er is, dus geloof ik het niet want ik kan het niet controleren.
dinsdag 5 mei 2009 om 09:06
quote:elleinspe schreef op 05 mei 2009 @ 09:04:
Geloof is een groot begrip!
Je kan het niet zien nl.
Als iemand tegen mij zegt er ligt iemand dood achter die struiken, kan ik heen lopen en kijken of het werkelijk zo is, of ik geloof hem/haar.
Aangezien ik nieuwsgierig ben, zou ik dus kijken of het waar is of niet.
HET geloof kan ik niet checken of het er is, dus geloof ik het niet want ik kan het niet controleren.Ik zeg ook altijd: eerst zien, dan geloven. En ik heb nog steeds niets gezien wat mij doet overtuigen dat er een God zou bestaan.
Geloof is een groot begrip!
Je kan het niet zien nl.
Als iemand tegen mij zegt er ligt iemand dood achter die struiken, kan ik heen lopen en kijken of het werkelijk zo is, of ik geloof hem/haar.
Aangezien ik nieuwsgierig ben, zou ik dus kijken of het waar is of niet.
HET geloof kan ik niet checken of het er is, dus geloof ik het niet want ik kan het niet controleren.Ik zeg ook altijd: eerst zien, dan geloven. En ik heb nog steeds niets gezien wat mij doet overtuigen dat er een God zou bestaan.
dinsdag 5 mei 2009 om 09:08
quote:misschicken schreef op 05 mei 2009 @ 09:03:
[...]
Yep, draag je lot en praat er niet over....
Ik kom uit jouw omgeving, en ik ben nog regelmatig verbaasd over die rare uitspraken.Daarom hebben we ons zoontje ook Katholiek laten dopen. Daar krijg je minder van dat soort opmerkingen dan bij de refo's zeg maar. De priester van onze woonplaats is echt een leuke, bij de tijd-man, die heel realistisch sprak met ons over wat wij meemaken. Dat vond ik wel een verademing. De pastor in ons ziekenhuis ook. Die was eerder en dichter bij ons voor bijstand dan het maatschappelijk werk overigens (hebben we de hele eerste heftige weken niet gezien terwijl we de ogen uit het hoofd huilden).
[...]
Yep, draag je lot en praat er niet over....
Ik kom uit jouw omgeving, en ik ben nog regelmatig verbaasd over die rare uitspraken.Daarom hebben we ons zoontje ook Katholiek laten dopen. Daar krijg je minder van dat soort opmerkingen dan bij de refo's zeg maar. De priester van onze woonplaats is echt een leuke, bij de tijd-man, die heel realistisch sprak met ons over wat wij meemaken. Dat vond ik wel een verademing. De pastor in ons ziekenhuis ook. Die was eerder en dichter bij ons voor bijstand dan het maatschappelijk werk overigens (hebben we de hele eerste heftige weken niet gezien terwijl we de ogen uit het hoofd huilden).
Stressed is just desserts spelled backwards
dinsdag 5 mei 2009 om 09:15
dinsdag 5 mei 2009 om 09:25
Mijn grootste ergernis bij mensen die veel naar de kerk gaan is het toepassen van 'heb je naaste lief' vaak niet veel verder gaat dan de eigen gemeente. Ik maak het helaas op dit moment ook weer van heel dichtbij mee. Mensen die enorm actief zijn in de kerk, maar totaal geen interesse hebben in een familielid(je).
Stressed is just desserts spelled backwards
dinsdag 5 mei 2009 om 09:31
Toen 12 jaar geleden mijn dochter overleed heb ik ervaren dat een geloof in een hiernamaals heel troostend kan zijn. Het idee dat mijn dochter nergens meer was, was te groot, te overweldigend. Toen heb ik een paar maanden me vastgehouden aan de gedachte dat ze wellicht toch nog ergens was. Na die paar maanden kwam mijn nuchterheid weer terug (gelukkig). Natuurlijk was ze nog ergens, namelijk in mijn hart. En daar is ze nog steeds.
Sorry I hurt your feelings when I called you stupid. I thought you knew.
dinsdag 5 mei 2009 om 09:42
Ik ben opgevoed als moslima, en daar heb ik me zolang ik me het kan herinneren vreselijk aan gestoord. Lang dus een latente atheist geweest.
Ik heb wel mezelf verdiept in de verschillende wereldreligies, hoe meer ik te weten kwam, des te atheistischer ik werd.
Het is een proces geweest. Ik heb me nog uit gewoonte aan bv. spijswetten gehouden, inmiddels niet meer. Behalve mijn naam is er niets aan me wat blijk geeft van een moslimachtergrond.
Mijn kind krijgt een humanistisch/atheistische opvoeding.
Ik heb wel mezelf verdiept in de verschillende wereldreligies, hoe meer ik te weten kwam, des te atheistischer ik werd.
Het is een proces geweest. Ik heb me nog uit gewoonte aan bv. spijswetten gehouden, inmiddels niet meer. Behalve mijn naam is er niets aan me wat blijk geeft van een moslimachtergrond.
Mijn kind krijgt een humanistisch/atheistische opvoeding.
dinsdag 5 mei 2009 om 09:45
Bij ons thuis lag er wel een zweem van een of ander geloof over van alles, een beetje New Age van mn moeder (die overigens uit een behoorlijk streng evangelisch gezin kwam) en een beetje RK van mn vader en dan ook nog wat antroposofie erdoorheen, nu verklaar ik mezelf maar humanist, voel me daar nog het meest in thuis.
Het ietsisme vind ik èn interessant èn irritant, ik wil toch graag wat meer duidelijkheid voor mezelf dan "misschien is er wel iets".
Energie, de natuur zit vol van destructie en constructie, daar krijg ik een semi-religieus (meer spiritueel eigenlijk) gevoel bij, en wat er na mn dood gebeurt, ik hou alle opties open, nou ja alle, er zijn van die geloven waar ze echt denken dat je nadat je in de kist bent gelegd er weer heelhuids uit zal opstaan om verder te gaan in de hemel. Dat vind ik geen optie. Ben wel benieuwd of er idd iets van blijvende energie is.
Moest denken aan een gesprek met een vliegtuigcrash overlevende laatst op tv die meende bij mensen die stierven zwarte en witte vlekken te zien, en hij vertelde dat hij toen hij dat zag zich voornam om als hij stierf als een witte vlek te gaan, dat spreekt me ondanks mijn "ongelovigheid" toch erg aan, om deze aardkloot te verlaten met een zo zuiver mogelijk geweten, is misschien gewoon een karaktertrekje om dit belangrijk te vinden en niet eens zozeer iets religieus, kweenie.
Daarbij vind ik het nare schijnbaar inherente aan het aanhangen van een bepaald geloof dat men dan overtuigd is het superieure geloof aan te hangen en dat de rest die dat licht niet heeft gezien massaal naar de hel gaat. Nou lekker dan voor al die mensen wiens wieg aan de andere kant van de wereld stond puur door toeval. Vind dat niet zo'n "christelijke" manier van denken.
Ik kan niet zeggen dat ik op 1 bepaald moment in mijn leven het atheistische licht heb gezien, ik denk er nog steeds veel over na en praat er ook graag over met lief (die dus een atheist pur sang is, als je dood bent ben je wormenvoer en dan is het gewoon afgelopen etc) ik vind het ook zoiets persoonlijks, wat je opvattingen zijn over dood/leven wel of geen god etc.
De combinatie wetenschapper zijn en een geloof aanhangen vind ik bere interessant, ben steeds weer gefascineerd door hoe ze die twee weten te combineren.
En mensen die zich vanuit hun geloof geroepen voelen om de mensen aan de onderkant van de samenleving bij te staan, je kan denken dat het puur is om bij god in een goed blaadje te komen maar toch, ik vind het bewonderenswaardig.
Heel vreemd vind ik het als mensen hun geloof puur zien als voorbereiding op een tocht naar de hemel, ik begrijp niet dan mensen dat niet als onvrijheid voelen, dan ben je als vrij mens geboren en ga je jezelf zo beperken in van alles en nog wat alleen maar omdat je dan na je dood, waar geen enkel bewijs voor is, er warmpjes bij kan zitten.
Het zal vast een gevoel van houvast en zekerheid geven maar ik denk dat het karakter vormender is om het te rooien met de wetenschap dat er niemand is die je handje vasthoudt en dat je het dus allemaal zelf zal moeten doen, de juiste keuzes maken etc. en niet een of andere preker moet volgen.
Dat vind ik jammer aan geloof, dat het zo statisch is, enige zelfkritiek/refelctie/ter discussie stelling zou de zaak alleen maar goed doen m.i., maar ja daar gaat dan je concept van houvast en zekerheid, dus dan laten we alles maar bij het eeuwenoude.
O ja er is een tekst over dit onderwerp, Red mij niet, van Maarten van Roozendaal, die is mij uit het hart gegrepen.
Het ietsisme vind ik èn interessant èn irritant, ik wil toch graag wat meer duidelijkheid voor mezelf dan "misschien is er wel iets".
Energie, de natuur zit vol van destructie en constructie, daar krijg ik een semi-religieus (meer spiritueel eigenlijk) gevoel bij, en wat er na mn dood gebeurt, ik hou alle opties open, nou ja alle, er zijn van die geloven waar ze echt denken dat je nadat je in de kist bent gelegd er weer heelhuids uit zal opstaan om verder te gaan in de hemel. Dat vind ik geen optie. Ben wel benieuwd of er idd iets van blijvende energie is.
Moest denken aan een gesprek met een vliegtuigcrash overlevende laatst op tv die meende bij mensen die stierven zwarte en witte vlekken te zien, en hij vertelde dat hij toen hij dat zag zich voornam om als hij stierf als een witte vlek te gaan, dat spreekt me ondanks mijn "ongelovigheid" toch erg aan, om deze aardkloot te verlaten met een zo zuiver mogelijk geweten, is misschien gewoon een karaktertrekje om dit belangrijk te vinden en niet eens zozeer iets religieus, kweenie.
Daarbij vind ik het nare schijnbaar inherente aan het aanhangen van een bepaald geloof dat men dan overtuigd is het superieure geloof aan te hangen en dat de rest die dat licht niet heeft gezien massaal naar de hel gaat. Nou lekker dan voor al die mensen wiens wieg aan de andere kant van de wereld stond puur door toeval. Vind dat niet zo'n "christelijke" manier van denken.
Ik kan niet zeggen dat ik op 1 bepaald moment in mijn leven het atheistische licht heb gezien, ik denk er nog steeds veel over na en praat er ook graag over met lief (die dus een atheist pur sang is, als je dood bent ben je wormenvoer en dan is het gewoon afgelopen etc) ik vind het ook zoiets persoonlijks, wat je opvattingen zijn over dood/leven wel of geen god etc.
De combinatie wetenschapper zijn en een geloof aanhangen vind ik bere interessant, ben steeds weer gefascineerd door hoe ze die twee weten te combineren.
En mensen die zich vanuit hun geloof geroepen voelen om de mensen aan de onderkant van de samenleving bij te staan, je kan denken dat het puur is om bij god in een goed blaadje te komen maar toch, ik vind het bewonderenswaardig.
Heel vreemd vind ik het als mensen hun geloof puur zien als voorbereiding op een tocht naar de hemel, ik begrijp niet dan mensen dat niet als onvrijheid voelen, dan ben je als vrij mens geboren en ga je jezelf zo beperken in van alles en nog wat alleen maar omdat je dan na je dood, waar geen enkel bewijs voor is, er warmpjes bij kan zitten.
Het zal vast een gevoel van houvast en zekerheid geven maar ik denk dat het karakter vormender is om het te rooien met de wetenschap dat er niemand is die je handje vasthoudt en dat je het dus allemaal zelf zal moeten doen, de juiste keuzes maken etc. en niet een of andere preker moet volgen.
Dat vind ik jammer aan geloof, dat het zo statisch is, enige zelfkritiek/refelctie/ter discussie stelling zou de zaak alleen maar goed doen m.i., maar ja daar gaat dan je concept van houvast en zekerheid, dus dan laten we alles maar bij het eeuwenoude.
O ja er is een tekst over dit onderwerp, Red mij niet, van Maarten van Roozendaal, die is mij uit het hart gegrepen.
dinsdag 5 mei 2009 om 09:50
Ik ben zonder geloof opgevoed, min of meer.
Wel moesten mijn zus en ik iedere zondag naar de zondagsschool, maar dat was volgens mij omdat mijn ouders dan wilden neuken zonder gestoord te worden door ons.
Mijn vader is heel gelovig opgevoed, zijn ouders (mijn opa en oma) waren streng gereformeerd. Daar heeft hij zich zodra hij kon tegen afgezet door helemaal niets meer met het geloof te maken willen hebben. Hij kon ook vloeken als de beste, die vader van mij. Je moest hem eens horen als hij weer eens met een hamer op zijn vingers sloeg .
Wel moesten mijn zus en ik iedere zondag naar de zondagsschool, maar dat was volgens mij omdat mijn ouders dan wilden neuken zonder gestoord te worden door ons.
Mijn vader is heel gelovig opgevoed, zijn ouders (mijn opa en oma) waren streng gereformeerd. Daar heeft hij zich zodra hij kon tegen afgezet door helemaal niets meer met het geloof te maken willen hebben. Hij kon ook vloeken als de beste, die vader van mij. Je moest hem eens horen als hij weer eens met een hamer op zijn vingers sloeg .
dinsdag 5 mei 2009 om 09:52
Ik heb ooit een gereformeerde voorganger bij een begrafenis van een client horen zeggen dat haar verstandelijke handicap een straf van God was.... mijn mond viel er van open, was sprakeloos over zoveel onnozelheid.
Tijdens dezelfde begrafenis struikelde hij en donderde zowat het graf in....dat had ik dan wel weer een mooie straf van die God gevonden...
Tijdens dezelfde begrafenis struikelde hij en donderde zowat het graf in....dat had ik dan wel weer een mooie straf van die God gevonden...
dinsdag 5 mei 2009 om 09:54
Onze leraar Frans zei op school dat we moesten aanleren om Rodondenderon te zeggen ipv vloeken. Dat klonk ongeveer hetzelfde volgens hem. Ik zal het nooit vergeten.
Overigens woonde ik in de énige gemeente waar je officieel niet mocht vloeken buiten. Als je op straat vloekte kon je een boete krijgen van jawel; 25 gulden. Stoer he
Volgens mij is dat inmiddels wel opgeheven hoor.
Overigens woonde ik in de énige gemeente waar je officieel niet mocht vloeken buiten. Als je op straat vloekte kon je een boete krijgen van jawel; 25 gulden. Stoer he
Volgens mij is dat inmiddels wel opgeheven hoor.
Stressed is just desserts spelled backwards
dinsdag 5 mei 2009 om 09:56
quote:Liedjepiedje schreef op 05 mei 2009 @ 08:32:
Ik ben streng gelovig opgevoed, en ga nog steeds iedere zondag naar de kerk. Ben gedoopt en heb belijdenis gedaan. Als ik kinderen krijg, zullen die ook gedoopt worden
Ik heb een lang verhaal wat ik erg mooi vind. Mag ik die hier plaatsen?Het staat je natuurlijk vrij om jouw verhaal hier te plaatsen, maar bedenk dat wij er waarschijnlijk niet van onder de indruk zullen zijn. Wij zullen er toch een andere uitleg aan geven dan wat jij erin ziet, dunkt mij zo.
Ik ben streng gelovig opgevoed, en ga nog steeds iedere zondag naar de kerk. Ben gedoopt en heb belijdenis gedaan. Als ik kinderen krijg, zullen die ook gedoopt worden
Ik heb een lang verhaal wat ik erg mooi vind. Mag ik die hier plaatsen?Het staat je natuurlijk vrij om jouw verhaal hier te plaatsen, maar bedenk dat wij er waarschijnlijk niet van onder de indruk zullen zijn. Wij zullen er toch een andere uitleg aan geven dan wat jij erin ziet, dunkt mij zo.
dinsdag 5 mei 2009 om 09:56
quote:misschicken schreef op 05 mei 2009 @ 09:52:
Ik heb ooit een gereformeerde voorganger bij een begrafenis van een client horen zeggen dat haar verstandelijke handicap een straf van God was.... mijn mond viel er van open, was sprakeloos over zoveel onnozelheid.
Tijdens dezelfde begrafenis struikelde hij en donderde zowat het graf in....dat had ik dan wel weer een mooie straf van die God gevonden...
Ik ben wel eens op een begrafenis geweest waar ook zo'n zure zult stond te prediken aan het graf, en de grafdelvers stonden er naast, toen zei die dominee, het kan elke dag over zijn, kijk de mannen die hier hard aan het werk zijn. Ook hij kan hier volgende week liggen.
Gezellig.
Ik heb ooit een gereformeerde voorganger bij een begrafenis van een client horen zeggen dat haar verstandelijke handicap een straf van God was.... mijn mond viel er van open, was sprakeloos over zoveel onnozelheid.
Tijdens dezelfde begrafenis struikelde hij en donderde zowat het graf in....dat had ik dan wel weer een mooie straf van die God gevonden...
Ik ben wel eens op een begrafenis geweest waar ook zo'n zure zult stond te prediken aan het graf, en de grafdelvers stonden er naast, toen zei die dominee, het kan elke dag over zijn, kijk de mannen die hier hard aan het werk zijn. Ook hij kan hier volgende week liggen.
Gezellig.
Stressed is just desserts spelled backwards
dinsdag 5 mei 2009 om 09:58
Ben ook atheist. Het geloof is voor mij teveel redenen om andere mensen de meest verschrikkelijke dingen aan te doen uit naam van het geloof. En mocht er een God zijn die het daar niet mee eens is dan moet ie daar maar eens gauw wat aan gaan doen lijkt me.
Ben gelovig opgevoed, gedoopt 2 protestante scholen maar heb er nooit echt in geloofd. Vond die verhalen altijd wel leuk maar dat was meer een fijne onderbreking van de saaie schooldag.
Ben gelovig opgevoed, gedoopt 2 protestante scholen maar heb er nooit echt in geloofd. Vond die verhalen altijd wel leuk maar dat was meer een fijne onderbreking van de saaie schooldag.
dinsdag 5 mei 2009 om 09:58
quote:Maleficent schreef op 05 mei 2009 @ 09:54:
Onze leraar Frans zei op school dat we moesten aanleren om Rodondenderon te zeggen ipv vloeken. Dat klonk ongeveer hetzelfde volgens hem. Ik zal het nooit vergeten.
Overigens woonde ik in de énige gemeente waar je officieel niet mocht vloeken buiten. Als je op straat vloekte kon je een boete krijgen van jawel; 25 gulden. Stoer he
Volgens mij is dat inmiddels wel opgeheven hoor.De lekkerste vloek begint met een G
Onze leraar Frans zei op school dat we moesten aanleren om Rodondenderon te zeggen ipv vloeken. Dat klonk ongeveer hetzelfde volgens hem. Ik zal het nooit vergeten.
Overigens woonde ik in de énige gemeente waar je officieel niet mocht vloeken buiten. Als je op straat vloekte kon je een boete krijgen van jawel; 25 gulden. Stoer he
Volgens mij is dat inmiddels wel opgeheven hoor.De lekkerste vloek begint met een G
