Overig
alle pijlers
Ongelovig. Alleen voor atheisten.
dinsdag 5 mei 2009 om 01:47
Laten wij nou ook eens gaan lullen over ons ongeloof.
Hoe zit het bij jullie? Ben je ongelovig opgevoed, of ben je net als ik eerst gedoopt en naar de zondagschool gestuurd.
Bij mij was het zo dat ik dus alles geloofde wat ze me voorkauwden. Maar in de loop der tijd begon ik steeds sterker te twijfelen.
Waar was verdomme die oranje fiets waar ik zo voor gebeden had?
En waarom had ik niet hele rissen zusjes om mee te spelen.
In andere landen waren oorlogen. Steeds zag ik weer onschuldige kinderen vermoord worden of de hongerdood sterven.
Waarom doet God dan niks, hij is toch almachtig!
Al gauw kwam ik erachter dat almachtig dus niet hetzelfde is als goed.
Wie had ook alweer dat systeem bedacht waarbij het ene dier het andere opvreet?
Je moet toch een zieke geest hebben als je zoiets verzint!
Hij had toch ook alleen maar dieren kunnen ontwerpen die gras vreten?
Ik sprak daar wel over met ander gelovigen....die zeiden, het kwaad moet bestaan zodat wij een keuze hebben! Ik begreep dat het dus niet spannend genoeg was voor god daar boven op die wolk als er niet wat uit te vechten was hier beneden.
Maar waarom heeft Bambi die keuze dan niet gekregen?
Mijn doolhof werd steeds dieper, tot ik op een dag het licht zag: wat als er helemaal geen god bestond.
Oh nee, dat was John Lennon in dat mooie liedje......
Goed, om een lang verhaal kort te maken, ik was bekeerd, er is helemaal geen god, lang leve de vrijheid, van nu af aan zoeken we alles lekker zelluf uit.
Maar goed, hoe was het bij jullie? Was je 8, 12, 16 of nog ouder.
Wanneer zag jij het licht?
Hoe zit het bij jullie? Ben je ongelovig opgevoed, of ben je net als ik eerst gedoopt en naar de zondagschool gestuurd.
Bij mij was het zo dat ik dus alles geloofde wat ze me voorkauwden. Maar in de loop der tijd begon ik steeds sterker te twijfelen.
Waar was verdomme die oranje fiets waar ik zo voor gebeden had?
En waarom had ik niet hele rissen zusjes om mee te spelen.
In andere landen waren oorlogen. Steeds zag ik weer onschuldige kinderen vermoord worden of de hongerdood sterven.
Waarom doet God dan niks, hij is toch almachtig!
Al gauw kwam ik erachter dat almachtig dus niet hetzelfde is als goed.
Wie had ook alweer dat systeem bedacht waarbij het ene dier het andere opvreet?
Je moet toch een zieke geest hebben als je zoiets verzint!
Hij had toch ook alleen maar dieren kunnen ontwerpen die gras vreten?
Ik sprak daar wel over met ander gelovigen....die zeiden, het kwaad moet bestaan zodat wij een keuze hebben! Ik begreep dat het dus niet spannend genoeg was voor god daar boven op die wolk als er niet wat uit te vechten was hier beneden.
Maar waarom heeft Bambi die keuze dan niet gekregen?
Mijn doolhof werd steeds dieper, tot ik op een dag het licht zag: wat als er helemaal geen god bestond.
Oh nee, dat was John Lennon in dat mooie liedje......
Goed, om een lang verhaal kort te maken, ik was bekeerd, er is helemaal geen god, lang leve de vrijheid, van nu af aan zoeken we alles lekker zelluf uit.
Maar goed, hoe was het bij jullie? Was je 8, 12, 16 of nog ouder.
Wanneer zag jij het licht?
woensdag 6 mei 2009 om 03:56
Ik ben wel katholiek gedoopt, vooral omdat mijn opa dat zo graag wilde. Ook een protestants christelijke kleuterschool omdat dat de dichtsbijzijnde was geloof ik.
Mijn ouders zijn toen best wel geschrokken met wat voor teksten ik allemaal thuis kwam, en hoe ik geindoctrineerd werd op die kleuterschool. Toen we verhuisden ben ik daarna dus naar een openbare school gegaan.
En wat veel mensen hier al zeggen: er zijn voor mij teveel onlogische gedachtengangen in elke religie. Niks voor mij. Volgens mij gaat aan het eind van dit leven het licht uit net als voordat je geboren bent. Dus je kunt maar beter van elk moment genieten!
Ik denk trouwens dat veel dingen die we niet kunnen verklaren toch een wetenschappelijke verklaring hebben. We weten gewoon nog niet alles. 100 jaar geleden was elecriticiteit ook een occulte kracht, en was het nutteloos om natuurkunde te gaan studeren: alles was immers al ontdekt! (En toen kwam mevrouw Curie met haar ontdekkingen...)
Mijn ouders zijn toen best wel geschrokken met wat voor teksten ik allemaal thuis kwam, en hoe ik geindoctrineerd werd op die kleuterschool. Toen we verhuisden ben ik daarna dus naar een openbare school gegaan.
En wat veel mensen hier al zeggen: er zijn voor mij teveel onlogische gedachtengangen in elke religie. Niks voor mij. Volgens mij gaat aan het eind van dit leven het licht uit net als voordat je geboren bent. Dus je kunt maar beter van elk moment genieten!
Ik denk trouwens dat veel dingen die we niet kunnen verklaren toch een wetenschappelijke verklaring hebben. We weten gewoon nog niet alles. 100 jaar geleden was elecriticiteit ook een occulte kracht, en was het nutteloos om natuurkunde te gaan studeren: alles was immers al ontdekt! (En toen kwam mevrouw Curie met haar ontdekkingen...)
woensdag 6 mei 2009 om 04:05
Hier ook een behoorlijk felle atheïst. Onbegrijpelijk dat mensen kunnen geloven, er is werkelijk geen enkele aanwijzing dat er een god zou bestaan. Net zomin als dat er aanwijzingen zijn dat kaboutertjes echt bestaan, terwijl Rien Poortvliet daar toch een prachtig boek over heeft geschreven.
Ook zoiets: wonderbaarlijke genezingen, natuurlijk uitgevoerd door God himself. Maar het is nou nooit eens een arm of been dat spontaan weer aangroeit na een amputatie of zo. Moet toch best te doen zijn voor God?
Ik heb best respect voor mensen die geloven en voor het feit dat ze geloven. Maar ik heb absoluut geen respect voor wat ze geloven.
Daarnaast vind ik dat staat en kerk volledig gescheiden behoren te zijn en moeten blijven, en ik vind dat dit in de hele wereld moet gelden. Ik vind ook dat mensen die vanuit religieuze overweging tegen abortus of tegen vloeken zijn, heel erg hun bek moeten houden.
Ik vind het een ramp dat er christelijke en islamitische of whatever scholen zijn, of christelijke politieke partijen. De subsidiekraan kan gelijk dicht, wat mij betreft.
Als mensen er blij van worden om iedere zondag naar de kerk te gaan, prima. Maar als ik mijn winkeltje niet op zondag open kan houden omdat andere mensen vinden dat zondag volgens de bijbel een rustdag is, dan klopt er toch iets niet.
En dan alle ellende in de wereld, het bloedvergieten en de haat, verkrachtingen en massamoorden, omdat iemand anders ergens anders in gelooft. Het is werkelijk waar je reinste waanzin en een ieder die ervan overtuigd is dat zijn god de enige waarachtig goede en rechtschapen en onbarmhartige god is, is wat mij betreft echt niet goed bij zijn hoofd.
Ook zoiets: wonderbaarlijke genezingen, natuurlijk uitgevoerd door God himself. Maar het is nou nooit eens een arm of been dat spontaan weer aangroeit na een amputatie of zo. Moet toch best te doen zijn voor God?
Ik heb best respect voor mensen die geloven en voor het feit dat ze geloven. Maar ik heb absoluut geen respect voor wat ze geloven.
Daarnaast vind ik dat staat en kerk volledig gescheiden behoren te zijn en moeten blijven, en ik vind dat dit in de hele wereld moet gelden. Ik vind ook dat mensen die vanuit religieuze overweging tegen abortus of tegen vloeken zijn, heel erg hun bek moeten houden.
Ik vind het een ramp dat er christelijke en islamitische of whatever scholen zijn, of christelijke politieke partijen. De subsidiekraan kan gelijk dicht, wat mij betreft.
Als mensen er blij van worden om iedere zondag naar de kerk te gaan, prima. Maar als ik mijn winkeltje niet op zondag open kan houden omdat andere mensen vinden dat zondag volgens de bijbel een rustdag is, dan klopt er toch iets niet.
En dan alle ellende in de wereld, het bloedvergieten en de haat, verkrachtingen en massamoorden, omdat iemand anders ergens anders in gelooft. Het is werkelijk waar je reinste waanzin en een ieder die ervan overtuigd is dat zijn god de enige waarachtig goede en rechtschapen en onbarmhartige god is, is wat mij betreft echt niet goed bij zijn hoofd.
woensdag 6 mei 2009 om 04:19
Ik vind het altijd zo vreemd dat dingen die verboden zijn ineens wel mogen als ze op religieuze gronden gebeuren. Ik noem een voorbeeld van een Amerikaanse sekte die drugs mogen gebruiken, omdat dat ze dichter bij god zou brengen.
Dat dat werkt is nooit bewezen, maar ze mogen het doen omdat het bij hun religie hoort. En marihuanagebruik door kankerpatienten, waarvan bewezen is dat het verlichting brengt bij chemotherapie mag niet (in de USA dan he?).... heel raar.
Of halal slachten, wat onverdoofd gebeurt en dus tegen de regels voor diervriendelijk slachten in gaat mag wel, maar als ik dat zou willen omdat ik dat gezonder voor mezelf vind mag dat niet!
Als ik stukjes van mijn pasgeboren baby af wil laten snijden (zeg een stukje oor, omdat ik spitse oortjes zo mooi vind) is dat kindermishandeling, en terecht! Maar als ik de voorhuid van mijn pasgeboren baby op religieuze gronden wil laten verwijderen mag dat gewoon.
En je moet ook altijd maar "respect" hebben voor religieuze denkbeelden, hoe suf ze ook zijn. Als ik iets raars bedenk en dat hardop verkondig mag iedereen dat gewoon belachelijk maken, maar als het op religieuze gronden bedacht is mag dat ineens niet...
Goed boek is overigens "the god delusion" van Richard Dawkins.
Dat dat werkt is nooit bewezen, maar ze mogen het doen omdat het bij hun religie hoort. En marihuanagebruik door kankerpatienten, waarvan bewezen is dat het verlichting brengt bij chemotherapie mag niet (in de USA dan he?).... heel raar.
Of halal slachten, wat onverdoofd gebeurt en dus tegen de regels voor diervriendelijk slachten in gaat mag wel, maar als ik dat zou willen omdat ik dat gezonder voor mezelf vind mag dat niet!
Als ik stukjes van mijn pasgeboren baby af wil laten snijden (zeg een stukje oor, omdat ik spitse oortjes zo mooi vind) is dat kindermishandeling, en terecht! Maar als ik de voorhuid van mijn pasgeboren baby op religieuze gronden wil laten verwijderen mag dat gewoon.
En je moet ook altijd maar "respect" hebben voor religieuze denkbeelden, hoe suf ze ook zijn. Als ik iets raars bedenk en dat hardop verkondig mag iedereen dat gewoon belachelijk maken, maar als het op religieuze gronden bedacht is mag dat ineens niet...
Goed boek is overigens "the god delusion" van Richard Dawkins.
woensdag 6 mei 2009 om 08:16
quote:RosieRo schreef op 05 mei 2009 @ 17:25:
niet mee eens. Ik 'geloof' niet dat god niet bestaat, alles wijst erop dat dat niet zo is en ik weet het zeker.
geloven in god is een actieve daad, mensen brouwen er een heel concept en allerlei rituelen omheen.
niet geloven is net zo iets als niet roken: je doet iets niet. je gaat geen anti-sigaretten kopen en ont-roken, je doet het gewoon niet, klaar.
Iemand omschreef het eens mooi: Niet postzegels verzamelen is toch ook geen hobby?
Als iemand tegen mij zegt: "Ja maar, eigenlijk is het gewoon hetzelfde wat jij hebt met wetenschap", leg ik uit dat geloven en de wetenschappelijke methode fundamentaal verschillen op bepaalde punten. En dat ik het belangrijkste punt vind dat in de wetenschap je je hypotheses verwerpt als je met genoeg zekerheid kan zeggen dat deze niet waar is en dat je altijd open staat voor nieuwe verklaringen. Bij geloven in een godsdienst werkt het jujist andersom. Twijfel wordt weggewuifd onder het mom 'beproeving van het geloof' en hoe onwaarschijnlijker iets lijkt, hoe meer men zich vastbijt in het dogma, in plaats van alternatieve verklaringen te overwegen.
Nou ja, dan stopt het gesprek meestal. Overigens heb ik twee goede vriendinen die echt wel erg gelovig zijn (inclusief vrijwilligers werk in hun kerk en zo) en eigenlijk geeft dat nooit problemen. Ik ga rustig mee naar een fair trade avondje dat de één organiseert in haar kerk en ben ook wel eens mee wezen lunchen met de ander haar katholieke groepje en heb enorm met haar priester moeten lachen. Zolang mensen mijn grenzen maar respecteren, heb ik geen moeite met andermans godsdienst.
Voor mij is religieuze hypocrisie ook niet erger of verwerpelijker dan 'normale'.
niet mee eens. Ik 'geloof' niet dat god niet bestaat, alles wijst erop dat dat niet zo is en ik weet het zeker.
geloven in god is een actieve daad, mensen brouwen er een heel concept en allerlei rituelen omheen.
niet geloven is net zo iets als niet roken: je doet iets niet. je gaat geen anti-sigaretten kopen en ont-roken, je doet het gewoon niet, klaar.
Iemand omschreef het eens mooi: Niet postzegels verzamelen is toch ook geen hobby?
Als iemand tegen mij zegt: "Ja maar, eigenlijk is het gewoon hetzelfde wat jij hebt met wetenschap", leg ik uit dat geloven en de wetenschappelijke methode fundamentaal verschillen op bepaalde punten. En dat ik het belangrijkste punt vind dat in de wetenschap je je hypotheses verwerpt als je met genoeg zekerheid kan zeggen dat deze niet waar is en dat je altijd open staat voor nieuwe verklaringen. Bij geloven in een godsdienst werkt het jujist andersom. Twijfel wordt weggewuifd onder het mom 'beproeving van het geloof' en hoe onwaarschijnlijker iets lijkt, hoe meer men zich vastbijt in het dogma, in plaats van alternatieve verklaringen te overwegen.
Nou ja, dan stopt het gesprek meestal. Overigens heb ik twee goede vriendinen die echt wel erg gelovig zijn (inclusief vrijwilligers werk in hun kerk en zo) en eigenlijk geeft dat nooit problemen. Ik ga rustig mee naar een fair trade avondje dat de één organiseert in haar kerk en ben ook wel eens mee wezen lunchen met de ander haar katholieke groepje en heb enorm met haar priester moeten lachen. Zolang mensen mijn grenzen maar respecteren, heb ik geen moeite met andermans godsdienst.
Voor mij is religieuze hypocrisie ook niet erger of verwerpelijker dan 'normale'.
woensdag 6 mei 2009 om 08:17
quote:sheherazade schreef op 05 mei 2009 @ 10:54:
Mijn ouders zijn trouwens wel streng gelovig... zij geloven in de klimaatverandering.
Ik geloof daar niet in. Ik accepteer het wetenschappelijk bewijs
(Ik moet de eerste peer reviewed publicatie nog tegenkomen die de huidige consesus, namlijk dat het vrijwel zeker is dat er een mensenlijke invloed is op de huidige klimaatsverandering, weerlegt. Maar ja, ik lees deze dingen dan ook elke dag voor mijn werk en kan goed onderscheid maken tussen wat goede wetenschap is en wat een cynische collumnist bijvoorbeeld zegt.
Maar goed, ik wil niet teveel off topic gaan, want voor ik het weet zit ik weer een dag heftig te typen...hahaha!)
Mijn ouders zijn trouwens wel streng gelovig... zij geloven in de klimaatverandering.
Ik geloof daar niet in. Ik accepteer het wetenschappelijk bewijs
(Ik moet de eerste peer reviewed publicatie nog tegenkomen die de huidige consesus, namlijk dat het vrijwel zeker is dat er een mensenlijke invloed is op de huidige klimaatsverandering, weerlegt. Maar ja, ik lees deze dingen dan ook elke dag voor mijn werk en kan goed onderscheid maken tussen wat goede wetenschap is en wat een cynische collumnist bijvoorbeeld zegt.
Maar goed, ik wil niet teveel off topic gaan, want voor ik het weet zit ik weer een dag heftig te typen...hahaha!)
woensdag 6 mei 2009 om 08:58
Ja, ik begrijp het nu.
Een atheist is er van overtuigd dat er geen god bestaat omdat er geen enkel bewijs voor handen is.
Iemand die gelooft is er van overtuigd dat er wel een god bestaat en heeft daar geen bewijs voor nodig.
En een agnost laat het in het midden.
Dan ben ik het laatste. En ik vind het niet eens bijster interessant want ik zal er (in ieder geval in dit leven) niet achter komen of er een god en een hiernamaals is. En als na mijn dood blijkt dat er wel wat is, dan kan ik dat jullie weer niet komen vertellen (of jullie zullen niet luisteren... waarschijnlijk...hihi).
Nou ja, dat zien we dus allemaal straks wel.
Kan atheisme wel samen gaan met enige vorm van spiritualiteit of de vraag naar de zin van het leven en een doel in het leven? Of is een atheist daar ook wars van, en een agnost in principe niet?
Een atheist is er van overtuigd dat er geen god bestaat omdat er geen enkel bewijs voor handen is.
Iemand die gelooft is er van overtuigd dat er wel een god bestaat en heeft daar geen bewijs voor nodig.
En een agnost laat het in het midden.
Dan ben ik het laatste. En ik vind het niet eens bijster interessant want ik zal er (in ieder geval in dit leven) niet achter komen of er een god en een hiernamaals is. En als na mijn dood blijkt dat er wel wat is, dan kan ik dat jullie weer niet komen vertellen (of jullie zullen niet luisteren... waarschijnlijk...hihi).
Nou ja, dat zien we dus allemaal straks wel.
Kan atheisme wel samen gaan met enige vorm van spiritualiteit of de vraag naar de zin van het leven en een doel in het leven? Of is een atheist daar ook wars van, en een agnost in principe niet?
woensdag 6 mei 2009 om 09:47
quote:nlies schreef op 05 mei 2009 @ 19:10:
[...]
Misschien moet je het boek Eva van Marianne Fredrikson eens lezen.
Denk dat atheisten dat wel te lezen vinden
In het kort komt het er op neer dat adam en eva de eerste mensen waren die een stapje op de ladder maakten en wat verder gingen doordenken.
Heel stuk plausibeler dan de bijbel, net zoals het verhaal dat ze over Noah heeft geschreven, vanuit t gezichtspunt van de vrouwenDat is elke keer als iemand gewag maakt van het feit dat de bijbel niet klopt, komt er iemand anders die zegt: Hé, maar dat moet je symbolisch opvatten.........maar dat doen atheisten ook, bij ons is de bijbel net zo belangrijk als het verhaal van Roodkapje, we gaan dat verhaal ook niet weerleggen, ieder klein kind snapt zo wel dat Roodkapje en haar grootmoeder niet zijn doorgeslikt door de wolf en er daarna weer levend uitgekomen! Atheisten gaan dan ook gewoon het bos in en zijn niet bang voor de boze wolf, wel voor verkrachters!
[...]
Misschien moet je het boek Eva van Marianne Fredrikson eens lezen.
Denk dat atheisten dat wel te lezen vinden
In het kort komt het er op neer dat adam en eva de eerste mensen waren die een stapje op de ladder maakten en wat verder gingen doordenken.
Heel stuk plausibeler dan de bijbel, net zoals het verhaal dat ze over Noah heeft geschreven, vanuit t gezichtspunt van de vrouwenDat is elke keer als iemand gewag maakt van het feit dat de bijbel niet klopt, komt er iemand anders die zegt: Hé, maar dat moet je symbolisch opvatten.........maar dat doen atheisten ook, bij ons is de bijbel net zo belangrijk als het verhaal van Roodkapje, we gaan dat verhaal ook niet weerleggen, ieder klein kind snapt zo wel dat Roodkapje en haar grootmoeder niet zijn doorgeslikt door de wolf en er daarna weer levend uitgekomen! Atheisten gaan dan ook gewoon het bos in en zijn niet bang voor de boze wolf, wel voor verkrachters!
woensdag 6 mei 2009 om 10:27
Prachtig, dit topic!
Vooral die bumperstickers, die moet ik hebben!
Ik ben opgegroeid bij het Rozenkruis. Ik vond het daar prettig, en ik geloof nog wel delen eruit. Voor mij hield het op toen ik ging puberen en ik mijn favoriete sport wilde doen op vrijdag, terwijl we dan altijd samenkwamen met 'de jeugd'. Het ging mij tegenstaan dat je kennelijk alleen maar welkom was als je aanwezig was. Geloof zit in jezelf, en niet in je aanwezigheid.
Groot pluspunt was dat we daar werden gestimuleerd om na te denken. We moesten nadenken en discussieren over onderwerpen uit het geloof. Dat zijn zaken die je volgens mij in de kerk niet echt vaak hebt.
Nu doe ik er niets meer mee. Ik geloof nu nog maar 1 ding:
Als je aan het eind van je leven kan zeggen dat je een goed mens bent geweest, je leven goed hebt geleefd, en er alles uit hebt gehaald wat je kon, dan is het goed.
En of je dat nou doet door lekker atheist te zijn, christelijk of moslim of joods, dat maakt niet uit.
Ik vind m waterdicht. Een moslim die zichzelf heeft opgeblazen kan vast niet zeggen dat ie alles uit zijn leven heeft gehaald wat mogelijk is, want dat had veel langer kunnen zijn. Een kinderverkrachtende priester kan vast ook niet eerlijk zeggen dat ie een heel goed mens is geweest.
Vriendlief is trouwens gereformeerd opgevoed, en schoonmoeder is nog steeds redelijk fanatiek ermee. De kerk blijft mijn vriend ook ieder jaar weer vragen (ik zeg: bedelen) om geld. Afgelopen januari was de topper. We kregen een brief met hele grote zwarte letters: Het koninkrijk is gratis, maar de kerk niet!
Juist ja... Stelletje inhalige &*$@%$!!!
Vooral die bumperstickers, die moet ik hebben!
Ik ben opgegroeid bij het Rozenkruis. Ik vond het daar prettig, en ik geloof nog wel delen eruit. Voor mij hield het op toen ik ging puberen en ik mijn favoriete sport wilde doen op vrijdag, terwijl we dan altijd samenkwamen met 'de jeugd'. Het ging mij tegenstaan dat je kennelijk alleen maar welkom was als je aanwezig was. Geloof zit in jezelf, en niet in je aanwezigheid.
Groot pluspunt was dat we daar werden gestimuleerd om na te denken. We moesten nadenken en discussieren over onderwerpen uit het geloof. Dat zijn zaken die je volgens mij in de kerk niet echt vaak hebt.
Nu doe ik er niets meer mee. Ik geloof nu nog maar 1 ding:
Als je aan het eind van je leven kan zeggen dat je een goed mens bent geweest, je leven goed hebt geleefd, en er alles uit hebt gehaald wat je kon, dan is het goed.
En of je dat nou doet door lekker atheist te zijn, christelijk of moslim of joods, dat maakt niet uit.
Ik vind m waterdicht. Een moslim die zichzelf heeft opgeblazen kan vast niet zeggen dat ie alles uit zijn leven heeft gehaald wat mogelijk is, want dat had veel langer kunnen zijn. Een kinderverkrachtende priester kan vast ook niet eerlijk zeggen dat ie een heel goed mens is geweest.
Vriendlief is trouwens gereformeerd opgevoed, en schoonmoeder is nog steeds redelijk fanatiek ermee. De kerk blijft mijn vriend ook ieder jaar weer vragen (ik zeg: bedelen) om geld. Afgelopen januari was de topper. We kregen een brief met hele grote zwarte letters: Het koninkrijk is gratis, maar de kerk niet!
Juist ja... Stelletje inhalige &*$@%$!!!
woensdag 6 mei 2009 om 10:28
quote:heejhallo schreef op 06 mei 2009 @ 08:17:
(Ik moet de eerste peer reviewed publicatie nog tegenkomen die de huidige consesus, namlijk dat het vrijwel zeker is dat er een mensenlijke invloed is op de huidige klimaatsverandering, weerlegt. Maar ja, ik lees deze dingen dan ook elke dag voor mijn werk en kan goed onderscheid maken tussen wat goede wetenschap is en wat een cynische collumnist bijvoorbeeld zegt.
Ik snap je stukje niet... Bedoel je dan dat er inderdaad geen onderzoek bestaat dat zegt dat de klimaatverandering juist niet door de mens wordt veroorzaakt? M.a.w. klimaatverandering komt vrijwel zeker door de mens?
Vinden jullie het overigens niet interessant om te zien dat sommige mensen die atheist zijn net zo "gelovig" kunnen zijn als mensen die in een god geloven? Dat gevoel had ik soms bij mijn ouders, en ook bij andere mensen die weliswaar niet in de bijbel geloven maar net zo overtuigd kunnen zijn van één of ander ideaal (of doemscenario). Sommige mensen vervangen het geloof door iets anders!
(Ik moet de eerste peer reviewed publicatie nog tegenkomen die de huidige consesus, namlijk dat het vrijwel zeker is dat er een mensenlijke invloed is op de huidige klimaatsverandering, weerlegt. Maar ja, ik lees deze dingen dan ook elke dag voor mijn werk en kan goed onderscheid maken tussen wat goede wetenschap is en wat een cynische collumnist bijvoorbeeld zegt.
Ik snap je stukje niet... Bedoel je dan dat er inderdaad geen onderzoek bestaat dat zegt dat de klimaatverandering juist niet door de mens wordt veroorzaakt? M.a.w. klimaatverandering komt vrijwel zeker door de mens?
Vinden jullie het overigens niet interessant om te zien dat sommige mensen die atheist zijn net zo "gelovig" kunnen zijn als mensen die in een god geloven? Dat gevoel had ik soms bij mijn ouders, en ook bij andere mensen die weliswaar niet in de bijbel geloven maar net zo overtuigd kunnen zijn van één of ander ideaal (of doemscenario). Sommige mensen vervangen het geloof door iets anders!
woensdag 6 mei 2009 om 10:35
quote:hiltje schreef op 06 mei 2009 @ 08:58:
Kan atheisme wel samen gaan met enige vorm van spiritualiteit of de vraag naar de zin van het leven en een doel in het leven? Of is een atheist daar ook wars van, en een agnost in principe niet?
Dat vind ik nou een leuke vraag. Als overtuigd atheïst vraag ik me al jaren af wat er nou precies onder spiritualiteit wordt verstaan. Ik krijg de indruk dat dat woord vooral gebruikt wordt voor van alles 'buiten jezelf' ofzo. En nee, daar heb ik dus niks mee. Maar ik ben wel heel erg geïnteresseerd in mijn eigen geestelijk leven, in hoe mijn geest werkt. Maar dat ligt wrsch meer in de lijn van de psychologie? Als ik mensen hoor over spiritualiteit vind ik het meestal erg zweverig.
Wat betreft de zin van het leven: ik denk dat de zin van het leven is om dat leven te leven. Dat iedereen zijn eigen zingeving zoekt. Het feit dat wij behoefte hebben aan zingeving vind ik ook erg interessant. Vanuit evolutionair perspectief zou voortplanting DE zingeving kunnen zijn. Ik heb mij voortgeplant, DUS heeft mijn leven zin. Zoiets?
Mijn eerste kind is overleden en toen waren er veel mensen die daar een zingeving aan wilden geven. Die behoefte heb ik eigenlijk nooit gehad. Dat je verandert van zo'n ingrijpende gebeurtenis is voor mij een logisch gevolg, maar ik geloof niet dat er van tevoren bedacht is dat ik zou moeten veranderen en dat daarom mijn kind moest overlijden. Het feit dat ik vind dat ik een 'mooier' mens ben geworden door dat verdriet is wrsch een soort zingeving. Maar ik had best wat minder 'mooi' willen zijn, als daarmee mijn dochter had kunnen blijven leven.
Kan atheisme wel samen gaan met enige vorm van spiritualiteit of de vraag naar de zin van het leven en een doel in het leven? Of is een atheist daar ook wars van, en een agnost in principe niet?
Dat vind ik nou een leuke vraag. Als overtuigd atheïst vraag ik me al jaren af wat er nou precies onder spiritualiteit wordt verstaan. Ik krijg de indruk dat dat woord vooral gebruikt wordt voor van alles 'buiten jezelf' ofzo. En nee, daar heb ik dus niks mee. Maar ik ben wel heel erg geïnteresseerd in mijn eigen geestelijk leven, in hoe mijn geest werkt. Maar dat ligt wrsch meer in de lijn van de psychologie? Als ik mensen hoor over spiritualiteit vind ik het meestal erg zweverig.
Wat betreft de zin van het leven: ik denk dat de zin van het leven is om dat leven te leven. Dat iedereen zijn eigen zingeving zoekt. Het feit dat wij behoefte hebben aan zingeving vind ik ook erg interessant. Vanuit evolutionair perspectief zou voortplanting DE zingeving kunnen zijn. Ik heb mij voortgeplant, DUS heeft mijn leven zin. Zoiets?
Mijn eerste kind is overleden en toen waren er veel mensen die daar een zingeving aan wilden geven. Die behoefte heb ik eigenlijk nooit gehad. Dat je verandert van zo'n ingrijpende gebeurtenis is voor mij een logisch gevolg, maar ik geloof niet dat er van tevoren bedacht is dat ik zou moeten veranderen en dat daarom mijn kind moest overlijden. Het feit dat ik vind dat ik een 'mooier' mens ben geworden door dat verdriet is wrsch een soort zingeving. Maar ik had best wat minder 'mooi' willen zijn, als daarmee mijn dochter had kunnen blijven leven.
Sorry I hurt your feelings when I called you stupid. I thought you knew.
woensdag 6 mei 2009 om 11:12
quote:heejhallo schreef op 06 mei 2009 @ 08:16:
[...
Zolang mensen mijn grenzen maar respecteren, heb ik geen moeite met andermans godsdienst.
Dat is eigenlijk het probleem.
Wat ik kwalijk vind is dat het niet stopt bij mijn grenzen, maar ook niet bij die van mijn kind.
Mijn moeder heeft een paar vriendinnen die in de categeorie new age muts vallen. Van diverse christelijke afkomsten, niet tevreden daarover, zoekend naar alternatieven.
Nam 1, vroeger jehova's getuige. Ik zit achterin haar auto met baby. Het ene moment hebben we het over koetjes/kalfjes. Het andere moment moest ik me inhouden niet te ontploffen. Gevaarlijk in een rijdende auto. Muts vroeg zich hardop of ik mijn dochter niet tekort deed met mijn atheistische opvoeding. Heb ik haar ooit aangesproken op de nonsens waarmee ze haar eigen kind doodgooit. ( ik vind het eigenlijk lullig om te zeggen, haar kind zit een paar jaar in een prive-internaat omdat hij thuis te veel problemen gaf)
Nam 2, christen, zij en mijn moeder verkopen spulletjes op een markt, gehouden in een oude kerk. Mijn dochter, toen 6, zei toen god bestaat niet. Dat 'mocht" ze niet zeggen, ik was er niet bij en was eigenlijk niet zo blij hoe mijn vriend het had opgelost. Het is in ieder geval niet aan muts om uit te maken wat mijn dochter wel en niet mag zeggen.
In beide gevallen worden mutsen in de gaten gehouden in nabijheid van mijn kind, en mijn moeder heeft ze ook op het matje geroepen. 1 van de dames is een geliefd persoon in mijn dochter's leven, er er mag gewoon contact blijven. Maar wel op mijn voorwaarden.
[...
Zolang mensen mijn grenzen maar respecteren, heb ik geen moeite met andermans godsdienst.
Dat is eigenlijk het probleem.
Wat ik kwalijk vind is dat het niet stopt bij mijn grenzen, maar ook niet bij die van mijn kind.
Mijn moeder heeft een paar vriendinnen die in de categeorie new age muts vallen. Van diverse christelijke afkomsten, niet tevreden daarover, zoekend naar alternatieven.
Nam 1, vroeger jehova's getuige. Ik zit achterin haar auto met baby. Het ene moment hebben we het over koetjes/kalfjes. Het andere moment moest ik me inhouden niet te ontploffen. Gevaarlijk in een rijdende auto. Muts vroeg zich hardop of ik mijn dochter niet tekort deed met mijn atheistische opvoeding. Heb ik haar ooit aangesproken op de nonsens waarmee ze haar eigen kind doodgooit. ( ik vind het eigenlijk lullig om te zeggen, haar kind zit een paar jaar in een prive-internaat omdat hij thuis te veel problemen gaf)
Nam 2, christen, zij en mijn moeder verkopen spulletjes op een markt, gehouden in een oude kerk. Mijn dochter, toen 6, zei toen god bestaat niet. Dat 'mocht" ze niet zeggen, ik was er niet bij en was eigenlijk niet zo blij hoe mijn vriend het had opgelost. Het is in ieder geval niet aan muts om uit te maken wat mijn dochter wel en niet mag zeggen.
In beide gevallen worden mutsen in de gaten gehouden in nabijheid van mijn kind, en mijn moeder heeft ze ook op het matje geroepen. 1 van de dames is een geliefd persoon in mijn dochter's leven, er er mag gewoon contact blijven. Maar wel op mijn voorwaarden.
woensdag 6 mei 2009 om 11:24
Het leven op zich is een doel. Genieten van leuke dingen met leuke mensen. Een gedeelte van de tijd besteden aan de problemen die er op de wereld zijn.
De reden waarom doet er wat mij betreft niet toe. We zijn er, na mij is er mijn dochter en misschien haar kinderen. Geen vooropgesteld plan, geen hiernamaals.
Geen "atheisme is ook een religie", het is eerder een filosofie te noemen. Maar moet de manier van leven dan perse een naam hebben. Er zijn genoeg mensen voor wie het wel of niet bestaan van een god/godin/opperwezen domweg geen issue is. Waar dus absoluut geen sprake is van zingeving zoeken in andere dingen in plaats van religie.
De reden waarom doet er wat mij betreft niet toe. We zijn er, na mij is er mijn dochter en misschien haar kinderen. Geen vooropgesteld plan, geen hiernamaals.
Geen "atheisme is ook een religie", het is eerder een filosofie te noemen. Maar moet de manier van leven dan perse een naam hebben. Er zijn genoeg mensen voor wie het wel of niet bestaan van een god/godin/opperwezen domweg geen issue is. Waar dus absoluut geen sprake is van zingeving zoeken in andere dingen in plaats van religie.
woensdag 6 mei 2009 om 11:46
Wat spiritualiteit is, is inderdaad niet uit te leggen en komt al snel op zweverig gedoe neer.
Voor mij is het bijvoorbeeld het gevoel als ik word overvallen door de schoonheid van de natuur. Een overweldigend gevoel dat het toch eigenlijk onbestaanbaar is dat dat er allemaal is.
En het gevoel dat ik had toen ik een depressie had. Ik voelde me zo ellendig maar ik haalde toch ergens kracht vandaan en voelde me daardoor gesteund.
Voor mij is dat inderdaad toch gekoppeld aan iets buiten mezelf. Aan toch een hoger doel. Aan toch een bepaalde zingeving. Het leven is vrij ad random wat mij betreft. Op de meeste dingen in ons leven hebben we geen invloed en het leven is niet eerlijk (maar he, wie heeft ooit gezegd dat het leven eerlijk is). Dat gegeven op zich kan mij al rust geven... We moeten het doen met wat het leven ons voor de voeten gooit.....
En waarschijnlijk is die denkwijze niet veel anders dan wat christenen noemen: "gods wegen zijn ondoorgrondelijk". Maar bij mij komt het uit een agnositische visie.
En het lijkt mij dat die denkbeelden ook wel met het atheisme te verenigen is.
Voor mij is het bijvoorbeeld het gevoel als ik word overvallen door de schoonheid van de natuur. Een overweldigend gevoel dat het toch eigenlijk onbestaanbaar is dat dat er allemaal is.
En het gevoel dat ik had toen ik een depressie had. Ik voelde me zo ellendig maar ik haalde toch ergens kracht vandaan en voelde me daardoor gesteund.
Voor mij is dat inderdaad toch gekoppeld aan iets buiten mezelf. Aan toch een hoger doel. Aan toch een bepaalde zingeving. Het leven is vrij ad random wat mij betreft. Op de meeste dingen in ons leven hebben we geen invloed en het leven is niet eerlijk (maar he, wie heeft ooit gezegd dat het leven eerlijk is). Dat gegeven op zich kan mij al rust geven... We moeten het doen met wat het leven ons voor de voeten gooit.....
En waarschijnlijk is die denkwijze niet veel anders dan wat christenen noemen: "gods wegen zijn ondoorgrondelijk". Maar bij mij komt het uit een agnositische visie.
En het lijkt mij dat die denkbeelden ook wel met het atheisme te verenigen is.
woensdag 6 mei 2009 om 11:54
quote:sheherazade schreef op 06 mei 2009 @ 10:28:
[...]
Ik snap je stukje niet... Bedoel je dan dat er inderdaad geen onderzoek bestaat dat zegt dat de klimaatverandering juist niet door de mens wordt veroorzaakt? M.a.w. klimaatverandering komt vrijwel zeker door de mens?
Ehm, als ik hier teveel op inga wordt het een beetje topic vervuiling....
Maar ik doe hier 1 poging het wat te verklaren.
Laat ik het er op houden dat dat wat je in de 'normale' media leest niet representatief is voor de consensus die er bestaat in de wetenschappelijke wereld. Er zijn aspecten van 'anthropogenic climate change', dus met een vmenselijke oorzaak bovenop de natuurlijke variabiliteit in het klimaat, die we beter begrijpen dan andere, en waar we meer zekerheid over hebben dan andere. (En het is ook een verdomd ingewikkeld onderwerp, alleen al dewetenschap, nog los van alle politieke, economische, sociale en ethische kwesties die er aan hangen)
Als ik met collega wetenschappers over een bepaald onderwerp in ons gebied praat of discussieer, ben ik ook heel kritisch, over de methodes, over de conclusies, maar uiteindelijk zijn dat (de onzekerheden) ook dingen waar je het eens over kunt worden. Als je bijvoorbeeld het rapport van het IPCC leest, kun je precies lezen over welke conclusies 'we' zekerder zijn dan anderen. Dat wordt niet geheim gehouden of onder het tapijt geveegd.
Dat is ook de hele methode van je resultaten publiceren. Daar kijken eerst (anoniem) collega's uit je vakgebied naar. Als het een slecht opgezet onderzoek is, of onduidelijk hoe men tot de conclusie is gekomen, wordt het niet gepubliceerd (dat is dus 'peer revied science').
Daartegenover staat dat skeptici, die gewoon een boek schrijven of iets op een website zetten, dat gewoon kunnen doen. Iedereen kan ergens publidceren dat zegt "There is no such thing as climate change". Behalve in een wetenschappelijk tijdschrift, want dan moet je zelf met overtuigende bewijzen en methodes komen. Zelf vind ik vaak dat in de normale media een discussie niet verder komt dan het niveau kroegpraat, waarbij vooral een hoop rethoriek en drogredenaties de revue passeren.
Als wetenschapper ben je meestal gewend in discussies over het onderwerp waarin je thuis bent te discussieren. Zit er ineens een skepticus aan tafel, dan gaat het vaak niet meer om de inhoud, maar om jou ongeloofwaardig te doen laten lijken. Dat is tenminste mijn ervaring. Bijna niemand is zo kritisch op zijn eigen onderzoek als de persoon die het heeft onderzocht of zijn directe collega's.
Je kan het bijvoorbeeld zien aan de 'documantaire' "The great global warming swindle". Daar wordt helemaal niets nieuws gebracht. Het enige wat de makers doen is feiten verdraaien, onjuiste dingen zeggen (met foute referenties) en wetenschappers verkeerd en uit de context citeren. Allemaal trucjes, inhoudelijk is het zo lek als een mandje. Een draak van een productie dus, maar het jammere is wel dat misschien mensen die minder gewend zijn aan dit soort discussies ineens denken dat alle wetenschap onzin is.
OK, verder zal ik dit topic niet meer hiermee vervuilen.....
[...]
Ik snap je stukje niet... Bedoel je dan dat er inderdaad geen onderzoek bestaat dat zegt dat de klimaatverandering juist niet door de mens wordt veroorzaakt? M.a.w. klimaatverandering komt vrijwel zeker door de mens?
Ehm, als ik hier teveel op inga wordt het een beetje topic vervuiling....
Maar ik doe hier 1 poging het wat te verklaren.Laat ik het er op houden dat dat wat je in de 'normale' media leest niet representatief is voor de consensus die er bestaat in de wetenschappelijke wereld. Er zijn aspecten van 'anthropogenic climate change', dus met een vmenselijke oorzaak bovenop de natuurlijke variabiliteit in het klimaat, die we beter begrijpen dan andere, en waar we meer zekerheid over hebben dan andere. (En het is ook een verdomd ingewikkeld onderwerp, alleen al dewetenschap, nog los van alle politieke, economische, sociale en ethische kwesties die er aan hangen)
Als ik met collega wetenschappers over een bepaald onderwerp in ons gebied praat of discussieer, ben ik ook heel kritisch, over de methodes, over de conclusies, maar uiteindelijk zijn dat (de onzekerheden) ook dingen waar je het eens over kunt worden. Als je bijvoorbeeld het rapport van het IPCC leest, kun je precies lezen over welke conclusies 'we' zekerder zijn dan anderen. Dat wordt niet geheim gehouden of onder het tapijt geveegd.
Dat is ook de hele methode van je resultaten publiceren. Daar kijken eerst (anoniem) collega's uit je vakgebied naar. Als het een slecht opgezet onderzoek is, of onduidelijk hoe men tot de conclusie is gekomen, wordt het niet gepubliceerd (dat is dus 'peer revied science').
Daartegenover staat dat skeptici, die gewoon een boek schrijven of iets op een website zetten, dat gewoon kunnen doen. Iedereen kan ergens publidceren dat zegt "There is no such thing as climate change". Behalve in een wetenschappelijk tijdschrift, want dan moet je zelf met overtuigende bewijzen en methodes komen. Zelf vind ik vaak dat in de normale media een discussie niet verder komt dan het niveau kroegpraat, waarbij vooral een hoop rethoriek en drogredenaties de revue passeren.
Als wetenschapper ben je meestal gewend in discussies over het onderwerp waarin je thuis bent te discussieren. Zit er ineens een skepticus aan tafel, dan gaat het vaak niet meer om de inhoud, maar om jou ongeloofwaardig te doen laten lijken. Dat is tenminste mijn ervaring. Bijna niemand is zo kritisch op zijn eigen onderzoek als de persoon die het heeft onderzocht of zijn directe collega's.
Je kan het bijvoorbeeld zien aan de 'documantaire' "The great global warming swindle". Daar wordt helemaal niets nieuws gebracht. Het enige wat de makers doen is feiten verdraaien, onjuiste dingen zeggen (met foute referenties) en wetenschappers verkeerd en uit de context citeren. Allemaal trucjes, inhoudelijk is het zo lek als een mandje. Een draak van een productie dus, maar het jammere is wel dat misschien mensen die minder gewend zijn aan dit soort discussies ineens denken dat alle wetenschap onzin is.
OK, verder zal ik dit topic niet meer hiermee vervuilen.....
woensdag 6 mei 2009 om 12:03
Atheisme is voor mij noch een religie, noch een filosofie. Het is voor mij gewoon een gegeven. Ik ben ook geen anti-theist, iedereen moet maar lekker geloven wat ie wil.
Waar ik wel een probleem mee heb is met de neiging van gelovigen en religies om andersdenkenden naar hun religieuze voorschriften te laten leven. Dit alles onder het motto dat ze je willen redden van het vagevuur, dus moet je ze er ook nog een keer dankbaar voor zijn, vinden ze. Pffffffff......
Wat ik ook niet meer echt van deze tijd vind is dat gelovigen de meest beledigde dingen mogen verkondigen over Jan en alleman, maar ze direct in de gordijnen zitten als iemand eens iets over god/allah/paus/kerk/jezus/weetikhet heeft op te merken.
En ik vraag me altijd af waarom gelovigen, die tegen abortus en euthanasie zijn, onder het motto "the lord giveth and the lord taketh away", wel levensverlengende behandelingen willen ondergaan, of bv gebruik maken van IVF, IXI, IUI en zulks.
Waar ik wel een probleem mee heb is met de neiging van gelovigen en religies om andersdenkenden naar hun religieuze voorschriften te laten leven. Dit alles onder het motto dat ze je willen redden van het vagevuur, dus moet je ze er ook nog een keer dankbaar voor zijn, vinden ze. Pffffffff......
Wat ik ook niet meer echt van deze tijd vind is dat gelovigen de meest beledigde dingen mogen verkondigen over Jan en alleman, maar ze direct in de gordijnen zitten als iemand eens iets over god/allah/paus/kerk/jezus/weetikhet heeft op te merken.
En ik vraag me altijd af waarom gelovigen, die tegen abortus en euthanasie zijn, onder het motto "the lord giveth and the lord taketh away", wel levensverlengende behandelingen willen ondergaan, of bv gebruik maken van IVF, IXI, IUI en zulks.
woensdag 6 mei 2009 om 12:05
Stelling: atheisme is ook een religie.
Wat mij betreft ja en nee.
Ja, omdat atheisten overtuigd zijn van de stelling dat er geen god bestaat en geen leven na de dood. Die overtuiging stoelen ze op het feit dat religie niet bewezen is.
Iets ontkennen omdat er geen wetenschappelijk bewijs is, is voor mij net zo goed een 'overtuiging', je wijst namelijk dat wat niet wetenschappelijk onderbouwd kan worden af en maakt daarmee een principiele keuze voor het al of niet bestaan van een god. Agnosten laten dat nu juist in het midden en maken geen principele keuze.
Nee, atheisme is geen religie want atheisten gaan juist uit van wetenschappelijk bewijs en de wetenschap is juist heel wat anders dan religie. Atheisme is ook geen stroming dat op zoek gaat naar zingeving of verklaringen of antwoorden. Behalve misschien dat de stelling: er is geen antwoord, als een antwoord op zich is.
Wat mij betreft ja en nee.
Ja, omdat atheisten overtuigd zijn van de stelling dat er geen god bestaat en geen leven na de dood. Die overtuiging stoelen ze op het feit dat religie niet bewezen is.
Iets ontkennen omdat er geen wetenschappelijk bewijs is, is voor mij net zo goed een 'overtuiging', je wijst namelijk dat wat niet wetenschappelijk onderbouwd kan worden af en maakt daarmee een principiele keuze voor het al of niet bestaan van een god. Agnosten laten dat nu juist in het midden en maken geen principele keuze.
Nee, atheisme is geen religie want atheisten gaan juist uit van wetenschappelijk bewijs en de wetenschap is juist heel wat anders dan religie. Atheisme is ook geen stroming dat op zoek gaat naar zingeving of verklaringen of antwoorden. Behalve misschien dat de stelling: er is geen antwoord, als een antwoord op zich is.
woensdag 6 mei 2009 om 12:48
Religie is voor mij een - deels op vertrouwen, deels op openbaring (of wanen), deels op traditie gebaseerde - visie op het leven waarin oa een verklaringsmythe en rituelen een belangrijke rol spelen. Een visie die functioneert als zingevingssysteem en waarin regels worden geboden om naar te leven en rituelen het gevoel van verbondenheid met elkaar en met het geloof versterken/in stand houden. Een nogal vage omschrijving, ik weet het, en er zijn vast ook nog uitzonderingen te verzinnen.
In ieder geval zie ik niet in hoe atheïsme, humanisme of agnosticisme een religie kan zijn. Ik zou het een levenshouding noemen.
In ieder geval zie ik niet in hoe atheïsme, humanisme of agnosticisme een religie kan zijn. Ik zou het een levenshouding noemen.
What a nuanced anxiety
woensdag 6 mei 2009 om 13:52
quote:toetyfroety schreef op 06 mei 2009 @ 09:47:
[...]
Dat is elke keer als iemand gewag maakt van het feit dat de bijbel niet klopt, komt er iemand anders die zegt: Hé, maar dat moet je symbolisch opvatten.........maar dat doen atheisten ook, bij ons is de bijbel net zo belangrijk als het verhaal van Roodkapje, we gaan dat verhaal ook niet weerleggen, ieder klein kind snapt zo wel dat Roodkapje en haar grootmoeder niet zijn doorgeslikt door de wolf en er daarna weer levend uitgekomen! Atheisten gaan dan ook gewoon het bos in en zijn niet bang voor de boze wolf, wel voor verkrachters!
och hoe je de bijbel opvat, en of je hem opvat is je eigen keus wat mij betreft. Ik ben katholiek opgegroeid, dus dat is minder met de bijbel, Weet nog wel dat ik Adam en Eva behoorlijk dom vond, verhaal van Noe vond ik wel spannend.
Enne ik zeg niet dat je die boeken van Fredrikson moet lezen en dan bekeerd wordt (zou niet durven)
Maar als historisch verhaal van de vrouwenkant bekeken, wel de moeite waard.
Ik heb trouwens als kind al niet het verschil begrepen tussen het oude en het nieuwe testament .(bijbel- evangelies) Als katholiek hoor je meer evangelie dan bijbel,
Het oude was hel en verdoemenis, het nieuwe lief zijn en vrede
[...]
Dat is elke keer als iemand gewag maakt van het feit dat de bijbel niet klopt, komt er iemand anders die zegt: Hé, maar dat moet je symbolisch opvatten.........maar dat doen atheisten ook, bij ons is de bijbel net zo belangrijk als het verhaal van Roodkapje, we gaan dat verhaal ook niet weerleggen, ieder klein kind snapt zo wel dat Roodkapje en haar grootmoeder niet zijn doorgeslikt door de wolf en er daarna weer levend uitgekomen! Atheisten gaan dan ook gewoon het bos in en zijn niet bang voor de boze wolf, wel voor verkrachters!
och hoe je de bijbel opvat, en of je hem opvat is je eigen keus wat mij betreft. Ik ben katholiek opgegroeid, dus dat is minder met de bijbel, Weet nog wel dat ik Adam en Eva behoorlijk dom vond, verhaal van Noe vond ik wel spannend.
Enne ik zeg niet dat je die boeken van Fredrikson moet lezen en dan bekeerd wordt (zou niet durven)
Maar als historisch verhaal van de vrouwenkant bekeken, wel de moeite waard.
Ik heb trouwens als kind al niet het verschil begrepen tussen het oude en het nieuwe testament .(bijbel- evangelies) Als katholiek hoor je meer evangelie dan bijbel,
Het oude was hel en verdoemenis, het nieuwe lief zijn en vrede
De waarheid is dat iedereen zomaar wat probeert
woensdag 6 mei 2009 om 13:59
quote:hiltje schreef op 06 mei 2009 @ 08:58:
Nou ja, dat zien we dus allemaal straks wel.
Kan atheisme wel samen gaan met enige vorm van spiritualiteit of de vraag naar de zin van het leven en een doel in het leven? Of is een atheist daar ook wars van, en een agnost in principe niet?
Nou, ik weet niet hoe De Atheist daarover denkt, ik zal es kijken *bladert in Het Atheisme Handboek*..
Zonder dollen, al zo lang als ik me kan herinneren weet ik dat er geen zin van het leven is. Wij zijn een biochemische toevalligheid met een hoop pretenties dat er voor ons wel een zin en een doel zou zijn.
Quod non.
De hele mensheid en ieder individu is een willekeurig biochemisch proces, geheel at random ontstaan. Dat is niet voor iedereen leuk om te accepteren, vandaar een hoop gefabuleer over ziel en doel en zin. Geloof is niet zozeer voor de dommen maar wel voor de bangen.
Heejhallo, die van die postzegels onthoud ik!
Nou ja, dat zien we dus allemaal straks wel.
Kan atheisme wel samen gaan met enige vorm van spiritualiteit of de vraag naar de zin van het leven en een doel in het leven? Of is een atheist daar ook wars van, en een agnost in principe niet?
Nou, ik weet niet hoe De Atheist daarover denkt, ik zal es kijken *bladert in Het Atheisme Handboek*..
Zonder dollen, al zo lang als ik me kan herinneren weet ik dat er geen zin van het leven is. Wij zijn een biochemische toevalligheid met een hoop pretenties dat er voor ons wel een zin en een doel zou zijn.
Quod non.
De hele mensheid en ieder individu is een willekeurig biochemisch proces, geheel at random ontstaan. Dat is niet voor iedereen leuk om te accepteren, vandaar een hoop gefabuleer over ziel en doel en zin. Geloof is niet zozeer voor de dommen maar wel voor de bangen.
Heejhallo, die van die postzegels onthoud ik!
woensdag 6 mei 2009 om 15:37
@heejhallo: dank voor je uitleg. Ik had altijd het idee dat er ook allerlei alternatieve wetenschappelijke verklaringen zijn voor de klimaatverandering, bijv. een of ander tijdperk in het verre verleden was het veel warmer dan nu en er waren ook veel meer broeigassen in de lucht - door natuurlijke oorzaken. Wellicht interessant om eens in een klimaatveranderingstopic te discussieren!
Anyway, zowel voor als tegenstanders kunnen in hun fanatiekheid op religieuze mensen lijken!
Anyway, zowel voor als tegenstanders kunnen in hun fanatiekheid op religieuze mensen lijken!
woensdag 6 mei 2009 om 15:37
Hier ook een super-atheist. Altijd op christelijke scholen gezeten, de bijbelverhalen fantastisch gevonden maar nooit echt geloofd.
Nu vind ik geloven ontzettend dom, sorry. Moet me soms echt inhouden om niet enorm met die mensen in discussie te gaan.
Wat me het meeste stoort zijn opmerkingen als "god hielp mij ....." Bij Oprah presteerde een vrouw het te zeggen dat god haar had geholpen haar trouwring terug te vinden na 5 jaar. Dan denk ik: wie denk jij wel niet dat je bent, dat god jou helpt je trouwring terug te vinden en ondertussen duizenden kindjes in Afrika aan de hongersdood laat sterven". Weet je, mocht hij toch bestaan dan wil ik niet eens bij zijn clubje horen..........zo'n ontzettende sadist!!!
Nu vind ik geloven ontzettend dom, sorry. Moet me soms echt inhouden om niet enorm met die mensen in discussie te gaan.
Wat me het meeste stoort zijn opmerkingen als "god hielp mij ....." Bij Oprah presteerde een vrouw het te zeggen dat god haar had geholpen haar trouwring terug te vinden na 5 jaar. Dan denk ik: wie denk jij wel niet dat je bent, dat god jou helpt je trouwring terug te vinden en ondertussen duizenden kindjes in Afrika aan de hongersdood laat sterven". Weet je, mocht hij toch bestaan dan wil ik niet eens bij zijn clubje horen..........zo'n ontzettende sadist!!!
