Over kunst

Ik ga slapen nu maar doe een TVP, want dit vind ik leuk!

Ik ben geen kunst-kenner of fanaat, maar soms kan kunst me enorm raken. Iets dat vaak onverwacht gebeurt.
Het kan een schilderij zijn of een foto. Soms ook zomaar een beeld. Wel merk ik dat ‘dunnere’ of ‘magere’ beelden me weinig doen, ik ga meer voor beelden met wat meer body en waarin duidelijk herkenbare mensfiguren naar voren komen.

Muziek vind ik soms ook kunst. Met name een klassiek pianostuk kan mij ook stil krijgt! Bijv Pachelbel’s Canon in D.
Zodra er violen bij komen kijken ben ik weg!

moizer schreef: ↑

03-11-2021 22:52

Ik ben geen kunst-kenner of fanaat, maar soms kan kunst me enorm raken. Iets dat vaak onverwacht gebeurt.
Het kan een schilderij zijn of een foto. Soms ook zomaar een beeld. Wel merk ik dat ‘dunnere’ of ‘magere’ beelden me weinig doen, ik ga meer voor beelden met wat meer body en waarin duidelijk herkenbare mensfiguren naar voren komen.

Muziek vind ik soms ook kunst. Met name een klassiek pianostuk kan mij ook stil krijgt! Bijv Pachelbel’s Canon in D.
Zodra er violen bij komen kijken ben ik weg!

M’n verhaal is een beetje warrig zie ik, van de hak op de tak. Ik kom er later op terug, ben moe….

Ik werd als kind al meegesleept naar musea en straattheater en weet ik wat voor installaties en vond er toen niet altijd even veel aan.

Ben als tiener naar het museum van Salvador Dali in Spanje geweest en toen kreeg ik weer wat meer interesse in kunst. Ook nog een spreekbeurt over hem gedaan.
Op de middelbare school had ik tekenen als examenvak, niet omdat ik goed kan tekenen maar omdat het ook kunstgeschiedenis was.
Sinds een aantal jaar hebben we een museumkaart en ik ga graag naar musea maar doe dat eigenlijk niet vaak genoeg naar mijn zin.

TVP, morgen mijn bijdrage.

Ik kijk graag naar alles wat me raakt. Iets met me doet. Wel liefst iets positiefs, als ontroering of blijheid. Met oude meesters heb ik meestal niet zoveel, in schilderkunst…dan neig ik eerder naar iets abstracts, terwijl ik dan nooit letterlijk kan benoemen waarom het me raakt. Qua fotografie vind ik vaak de ‘vlieg op de muur’ momenten bij documentairefotografie mooi. Dat iemand net iets magisch heeft weten vast te leggen, en dat dat je dan ontroerd. Bv dat je dan een gezin ziet, en dan een magisch momentje tussen een opa en een kleinkind, maar dan spontaan, en echt. Bij portretten vind ik vaak het beeld esthetisch wel mooi, maar dan voel ik er niks bij, kan ik hooguit zeggen…ow ja, scherpe ogen…maar het leukst vind ik dan wanneer iemand weliswaar geposeerd toch echte emoties laat zien. Geen plastic glimlach, maar iemand die echt lol heeft, met echte lichtjes in toegeknepen ogen bijvoorbeeld. Of iemand waarin je in de ogen het verdriet ziet (bv de Troostmeisjes serie van Jan Banning). Maar ook bij fotografie hou ik van abstract, terwijl dat misschien eigenlijk niet zo bij het medium past…vormen en lijnen…en contrasten…dat je niet weet waarnaar je kijkt, maar er ook niet toe uitgedaagd wordt ernaar te raden, omdat het beeld zelf je raakt. In het theater hou ik van lachen…niet van hele realistische dingen die me raken, maar dat is meer omdat ik daar dan zo van geraakt kan worden dat ik echt heel hard moet huilen en dan heb ik het gevoel zelf in de spotlights te staan en dat wil ik liever niet. Muziek kan me enorm raken, hoorde eens een uitvoering van Nessun Dorma door Pavarotti en ik moest ervan huilen. Dat kwam ook omdat je de reacties van het publiek hoorde, die kwamen op het moment dat ik het voelde, en daardoor werd mijn gevoel versterkt. Maar bij muziek ben ik dan meer van varen op de emotie van het moment, als in…ben ik droevig en wil ik zwelgen, zoek ik daarbij passende muziek, ben ik blij en moet ik uit mijn plaat…de voor mij meest dansbare…en ben ik op een festival, dan raakt de muziek me zeker, maar de sfeer vooral, als er dan magie op het veld gebeurt ben ik zooooooo gelukkig…maar soms overvalt iets je. Maar dat kan ook komen door de setting. Bv, ik was onderweg van mijn werk, toen Niels Geuzenbroek dat liedje voor het eerst uitvoerde, met de hartslag van de nog ongeboren dochter van Hannelore Zwitserlood erin…moest echt de auto even stilzetten. Soms raakt kunst me ook negatief…dwz, ik was eens in een museum, daar was een installatie, met beelden en geluiden, en het een was nóg irritanter dan het ander, en volgens mij was dat de bedoeling van die installatie. Dat je je dood ergerde…dat werkte wel, maar ik was blij toen ik ontsnappen kon uit die ruimte. Ik had de mazzel op Tasmanië naar MONA te kunnen. Daar was o.a. ook interactieve kunst. Bv een soort kast met allemaal laatjes, trok je er één open dan zei een stem ‘I love you’, ieder laatje een ander frontje, en een andere stem. Vond ik heerlijk, en ik heb vele laatjes open getrokken. Of een lichtinstallatie, die reageerde op hartslag en handwarmte. Sowieso een absolute aanrader, dat museum, heel bijzondere dingen gezien, ben je ooit in die buurt, echt gaan. De combinatie van techniek en kunst vind ik ook erg fijn. Kijk bv eens naar het werk van Pors & Rao. Love it.

Ps sorry, bijna een boek…

Tpv morgen meer.

Hier ook, overmorgen meer.

Ow en bv Helmut Newton’s fotografie, ik was eens bij een tentoonstelling in Berlijn. Prachtige beelden van vrouwen, maar er was wel wat mee. Dwz, de beelden waren prachtig, hoewel ook soms provocatief, maar het gevoel wat ik erbij kreeg was…rot. Ik was samen met iemand en zij voelde dat net zo, wij dachten ‘die man heeft een hekel aan vrouwen’. Raar wel, dat je dan kijkt naar echt mooie beelden van vrouwen en dat je gevoel dan zegt…iets klopt hier niet.

Overigens had ik dat ook al bij Terry Richardson. Die was even heel hot, maar ik vond het een engbak, en eigenlijk vond ik dat ook al zichtbaar op de eigenlijke foto’s en zeker dankzij de snapshots van hem en zijn modellen. Die man is uiteindelijk door velen beschuldigd van seksueel wangedrag.

En soms zie ik kunst en daarvan snap ik gewoon niks, dan snap ik echt niet dat dat nu kunst is. Maar soms helpt het wel als je het verhaal erachter kent, dan snap je ineens wel wat de kunstenaar bedoelde, maar eigenlijk vind ik dat het beeld voor zichzelf moet spreken, dat dát al werkt, ongeacht het verhaal wat erbij hoort, behalve als het verhaal onderdeel is van de kunstuiting.

dolfje schreef: ↑

03-11-2021 23:07

Ik werd als kind al meegesleept naar musea en straattheater en weet ik wat voor installaties en vond er toen niet altijd even veel aan.

Ben als tiener naar het museum van Salvador Dali in Spanje geweest en toen kreeg ik weer wat meer interesse in kunst. Ook nog een spreekbeurt over hem gedaan.
Op de middelbare school had ik tekenen als examenvak, niet omdat ik goed kan tekenen maar omdat het ook kunstgeschiedenis was.
Sinds een aantal jaar hebben we een museumkaart en ik ga graag naar musea maar doe dat eigenlijk niet vaak genoeg naar mijn zin.

Dali museum heeft bij mij als tiener ook flink indruk gemaakt. Op een latere leeftijd was ik ook echt onder de indruk van werken van Rubens in het Prado museum. Ik kende ze alleen van plaatjes, maar nooit geweten dat ze zo groot waren!

Verder ben ik iemand die van alles wel mooi vind (schilderijen, architectuur, beelden, sieraden en soms gebruiksvoorwerpen als lampen/ tafels/ vazen van klassiek tot art nouveau en art deco, surrealisme). Ik ga ook graag naar musea. Echt abstracte kunst heb ik dan weer weinig mee.

Muziek en voorstellingen kan ik waarderen, maar wordt er zelden echt door geraakt.

Mijn favoriete schilder is Caravaggio. Prachtig werk maakt hij, heel waarachtig. Maar ik hou ook van sommige renaissance schilderijen en van middeleeuwse schilderkunst. Sommige modernere schilders vind ik ook mooi,zoals Jawlenski en August Macke.
Ik kan kunst wel meer waarderen die ik eigenlijk niet mooi vind, als ik er dan uitleg over krijg, zoals het kubisme.
Sommige werken raken me diep.

Dat geldt ook voor klassieke muziek. Haydn is mijn favoriete componist. Ik luister ook graag naar barokmuziek, naar sommige werken van Mendelssohn. Onlangs heb ik Schubert otdekt, prachtig. Ik heb een duidelijke voorkeur voor strijkinstrumenten en hou minder van symfonieen. Muziek betekent veel voor me, ik geniet ervan, maar vind er ook troost als ik me niet fijn voel.

Moizer, de canon van Pachelbel ken ik alleen in de uitvoering met bas en 3 violen. Heb je een link naar de piano versie?

BeauCis schreef: ↑

03-11-2021 23:37

Ik kijk graag naar alles wat me raakt. Iets met me doet. Wel liefst iets positiefs, als ontroering of blijheid. Met oude meesters heb ik meestal niet zoveel, in schilderkunst…dan neig ik eerder naar iets abstracts, terwijl ik dan nooit letterlijk kan benoemen waarom het me raakt. Qua fotografie vind ik vaak de ‘vlieg op de muur’ momenten bij documentairefotografie mooi. Dat iemand net iets magisch heeft weten vast te leggen, en dat dat je dan ontroerd. Bv dat je dan een gezin ziet, en dan een magisch momentje tussen een opa en een kleinkind, maar dan spontaan, en echt. Bij portretten vind ik vaak het beeld esthetisch wel mooi, maar dan voel ik er niks bij, kan ik hooguit zeggen…ow ja, scherpe ogen…maar het leukst vind ik dan wanneer iemand weliswaar geposeerd toch echte emoties laat zien. Geen plastic glimlach, maar iemand die echt lol heeft, met echte lichtjes in toegeknepen ogen bijvoorbeeld. Of iemand waarin je in de ogen het verdriet ziet (bv de Troostmeisjes serie van Jan Banning). Maar ook bij fotografie hou ik van abstract, terwijl dat misschien eigenlijk niet zo bij het medium past…vormen en lijnen…en contrasten…dat je niet weet waarnaar je kijkt, maar er ook niet toe uitgedaagd wordt ernaar te raden, omdat het beeld zelf je raakt.

Dit had ik ook kunnen schrijven. Met muziek heb ik dan weer niets. Vind het leuk om op de achtergrond aan te hebben maar voor de rest doet het mij niets.
Ik heb examen gedaan in tekenen. Daardoor ook kunstgeschiedenis gehad waardoor best veel stromingen heb gezien. Waar ik altijd naar bewondering kijk zijn het pointillisme. Daarnaast vind Keith haring erg leuk. Ons hele huis hangt vol met schilderijen en tekeningen uit verschillende landen. Museum vind ik vaak te statisch. Ik vind langs stalletjes lopen met lokale kunstenaars veel leuker.

Ik vind met name kunstgeschiedenis interessant, omdat dat voor mij eigenlijk de meest toegankelijke manier is om het verloop van de geschiedenis te begrijpen. Qua kunstwaardering ben ik zelf meer van de moderne kunst. Ik ben absoluut geen kenner, maar bewonder aan kunst voornamelijk het idee en uitvoering of techniek komt pas op de tweede plaats.

Een paar maanden geleden heb ik mijn eerste echte kunstwerk gekocht. Niet omdat ik het nou het mooiste vond wat ik ooit heb gezien, maar omdat er een persoonlijk verhaal aan vast zat waardoor ik vond dat het bij mij aan de wand thuis hoorde en nergens anders. De kunstenaar vond dat ook belangrijk, dat het goed terecht kwam, dus ik heb het uiteindelijk voor een deel van de originele prijs mogen kopen. En ben er echt heel blij mee. Ik weet dat dit me nooit zal gaan vervelen.

Ben je ooit geraakt door een kunstwerk?
Ja. Ik weet nog dat ik voor de eerste keer In the Restaurant van Charles Hoffbauer zag hangen in de Hermitage. Kwam alleen een kleine ruimte binnen waar dat grote schilderij hing. Ik was zo onder de indruk van de kleuren (het zilver lijkt echt op je af te komen) dat ik iets heb geroepen in de trant van "Holy Fuck!"

Tvp
Leuk topic, kom er later op terug

Leuk topic!

Ik vind de schilderijen van Ralf Heynen erg indrukwekkend; bijvoorbeeld https://www.exto.nl/werk/43026612_Jasmine.html

Toch zou ik mijn interieur moeten omgooien als ik deze in de kamer zou willen hangen, dus ik laat het bij af en toe naar het plaatje kijken.

Ik ben al lang op zoek naar een mooi schilderij voor boven de bank maar het ene na het andere idee sneuvelt. Het schilderij moet:

- passen qua vorm, grootte en kleur
- boeien maar niet té veel aandacht naar zich toe trekken
- ook op de lange termijn positief stemmen; je moet hem elke dag kunnen zien. Mijn laatste aanwinst vond ik na een week al te negatief stemmen. Het was een dier dat de kamer inkeek, maar hij had iets sombers over zich. Dus weer weg en het oude schilderij weer opgehangen.

(Bijna) Altijd als ik een dagje in Amsterdam ben ga ik even langs het Van Gogh museum. Ik word altijd blij van zijn uitbundige kleuren, zelfs in een schilderij als onweerslucht prachtige kleuren. Ik weet dat hij zelf niet zo'n opgewekt persoon was maar zijn schilderijen (uit Frankrijk, niet de aardappeleters) hebben wel dat effect op mij.

Vorige week was ik een nachtje op citytrip en ben in Den Haag het gemeentemuseum (kunstmuseum heet het nu) en het foto museum ingedoken

Het was ook echt dé reden om te boeken, het bezoeken van die musea.

Ook toen ik in Londen was, heb ik na mijn eerste keer in het V&A een spontane huilbui gehad op mijn hotelkamer was, zo mooi vind ik het die dag. Zo diep kan kunst me raken.

Ik houd van de werken en kleuren van Mondriaan, op de drempel van figuratief naar abstract.

Ook ben ik gek op art nouveau, het muziekinstrumentenmuseum in Brussel is bijvoorbeeld een prachtig pand.