Overig
alle pijlers
Surinaamse cultuur en opvoeding
woensdag 30 december 2020 om 01:25
Hi,
Ik ben zelf Surinaams van afkomst en daar ben ik trots op, echter als ik mijn opvoeding vergelijk met dat van witte Nederlanders dan steekt het en vind ik dat mijn ouders tekort zijn geschoten. Vind dat mijn ouders en ook andere Surinamers hun kinderen niet heel erg stimuleren om zichzelf te ontplooien, onderzoeken waar het kind goed in is, aansporen om dingen te ondernemen, maar ook praktische dingen als musea bezoeken en dat soort dingen dat is iets wat bij de meesten niet opkomt om een kind daarnaar toe mee te nemen. Iets wat ik heel mooi vind aan de Nederlandse opvoeding en voor de meesten hier vanzelfsprekend zal zijn is dat een kind ook gewoon een mening mag hebben en aangemoedigd wordt om dingen te vertellen/beredeneren.Natuurlijk mocht ik ook wel wat vinden maar mijn ouders vonden het al gauw brutaal als ik teveel wilde weten of ergens niet mee eens was en daardoor was ik op latere leeftijd communicatief minder vaardig dan andere kinderen naar mijn idee.
Iets wat voor mij ook een terugkerend iets is wat ik vaak constateer is dat er veel geschreeuwd word en harde woorden worden gebruikt binnen Surinaamse gezinnen wat het zelfbeeld van een kind niet ten goede komt natuurlijk.Op een vredige manier het gesprek aangaan met wederzijds respect mist vaak nog.
De nieuwe generatie probeert het anders aan te pakken dat zie ik ook, slaag krijgen de meesten niet meer bijvoorbeeld, maar vind dat er meer aandacht hieraan besteed zou moeten worden hoe kinderen worden opgevoed want dat is zo bepalend voor de ontwikkeling van het kind en hoe het zich later beweegt in de maatschappij.
Voor iedereen trouwens niet alleen Surinamers.
Ik weet dat hier overwegend blanke mensen opzitten maar hoop toch op een beetje herkenning? Dit wat ik hier beschrijf is zeker niet bij elke Surinamer het geval wil ik nog even benadrukken en ook zeker geen aanval. Elke opvoeding heeft zijn voor en nadelen en sommige mensen weten gewoon niet beter omdat ze ook maar doen wat zij zelf hebben meegekregen maar hoop wel verbetering daarin te zien
Wie herkent dit ongeacht of je Surinaams bent of niet.
Ik ben zelf Surinaams van afkomst en daar ben ik trots op, echter als ik mijn opvoeding vergelijk met dat van witte Nederlanders dan steekt het en vind ik dat mijn ouders tekort zijn geschoten. Vind dat mijn ouders en ook andere Surinamers hun kinderen niet heel erg stimuleren om zichzelf te ontplooien, onderzoeken waar het kind goed in is, aansporen om dingen te ondernemen, maar ook praktische dingen als musea bezoeken en dat soort dingen dat is iets wat bij de meesten niet opkomt om een kind daarnaar toe mee te nemen. Iets wat ik heel mooi vind aan de Nederlandse opvoeding en voor de meesten hier vanzelfsprekend zal zijn is dat een kind ook gewoon een mening mag hebben en aangemoedigd wordt om dingen te vertellen/beredeneren.Natuurlijk mocht ik ook wel wat vinden maar mijn ouders vonden het al gauw brutaal als ik teveel wilde weten of ergens niet mee eens was en daardoor was ik op latere leeftijd communicatief minder vaardig dan andere kinderen naar mijn idee.
Iets wat voor mij ook een terugkerend iets is wat ik vaak constateer is dat er veel geschreeuwd word en harde woorden worden gebruikt binnen Surinaamse gezinnen wat het zelfbeeld van een kind niet ten goede komt natuurlijk.Op een vredige manier het gesprek aangaan met wederzijds respect mist vaak nog.
De nieuwe generatie probeert het anders aan te pakken dat zie ik ook, slaag krijgen de meesten niet meer bijvoorbeeld, maar vind dat er meer aandacht hieraan besteed zou moeten worden hoe kinderen worden opgevoed want dat is zo bepalend voor de ontwikkeling van het kind en hoe het zich later beweegt in de maatschappij.
Voor iedereen trouwens niet alleen Surinamers.
Ik weet dat hier overwegend blanke mensen opzitten maar hoop toch op een beetje herkenning? Dit wat ik hier beschrijf is zeker niet bij elke Surinamer het geval wil ik nog even benadrukken en ook zeker geen aanval. Elke opvoeding heeft zijn voor en nadelen en sommige mensen weten gewoon niet beter omdat ze ook maar doen wat zij zelf hebben meegekregen maar hoop wel verbetering daarin te zien
Wie herkent dit ongeacht of je Surinaams bent of niet.
woensdag 30 december 2020 om 09:58
Dat klopt wel er was inderdaad niet veel geld om leuke dingen te ondernemen. Denk dat ik ook gewoon quality time in het algemeen heb gemist met mijn ouders, dat ze een activiteit met mij ondernamen en zich een beetje probeerde in te leven in mijn kinderlijke belevingswereld. Die momenten waren schaars, een middagje slenteren op de de markt zagen zij als een uitje voor de kinderen bij wijze van, ze leken niet echt te snappen wat voor een kind leuk en geschikt is om te doen hoe ervoor dat ze hun energie ergens in kwijtkunnen etclemoos2 schreef: ↑30-12-2020 02:00Zelf denk ik (mijn moeder komt uit het buitenland) dat de verschillen vooral komen door verschil in sociaal-economische status.
Er zijn hordes Nederlandse kinderen die nooit door hun ouders naar een museum worden meegenomen. Of een muziekschool van binnen krijgen te zien. Niet omdat het die ouders niets kan schelen maar omdat er geen geld is. Of ze willen het kind behoeden voor een teleurstelling, voor afwijzing (‘niet ons soort mensen’).
De harde woorden, ik herken dat van mijn opa (een autochtoon overigens). Als ik dan vroeg: ‘Opa, waarom zeg je dat zo tegen tante H of neefje X?’ Dan zei hij standaard: ‘Zoiets kun je beter van mij horen dan later van een baas’. Zijn idee was dat je dan tegen die tijd al gehard en gewapend was. Die man zou sterven voor zijn familie maar als je hem niet kende van dichtbij (en dat was niet zo makkelijk voor niet-familieleden) zou je denken ‘Wat een verzuurd oud vel van een man’.
woensdag 30 december 2020 om 10:16
Ja onbewust neem je toch altijd dingen over heb af en toe ook dat ik denk hmmm klink nu wel heel erg als mijn moeder. Dat is iets waar ik wel voor wil bewaken als ik zelf kinderen krijg dat ik bepaalde patronen niet ga herhalen waar ik zelf ook last van heb gehadFunnyFace8 schreef: ↑30-12-2020 02:08Ik ben zelf niet van Surinaamse afkomst, maar herken wel een beetje wat je zegt mbt snel brutaal gevonden worden, harde woorden, en stem verheffen. Ik moet zeggen dat het mijn manieren wel ten goede is gekomen, want ik heb daardoor wel geleerd me keurig te gedragen wanneer nodig. Maar helaas merk ik dat ik zelf mijn kinderen ook regelmatig een grote mond geef, net als mijn moeder vroeger deed.
Ik denk dat je je kinderen veel positieve dingen uit je Surinaamse cultuur kunt meegeven, maar ook uit de dingen die je goed vind uit de Nederlandse cultuur kunt meepikken. Dat is het mooie, vind ik. Je hebt allebei te geven, en je kan achterwege laten wat je niet bevalt. Je mag het op je eigen manier doen.
Merk aan mijzelf bv ook dat ik bij mijn familie anders communiceer dan met andere mensen. Als zij bv heel fel zijn ben ik ook eerder geneigd om fel terug te doen terwijl ik zo eigenlijk helemaal niet wil zijn en het goede voorbeeld zou moeten geven. Wie weet dat zij zich dan op den duur ook op een andere manier zullen gaan uiten als ze ervaren dat het ook anders kan.
Dankjewel voor het delen van je verhaal
woensdag 30 december 2020 om 10:17
Ik ken Nederlandse gezinnen en Surinaamse maar ik herken niet perse dat het door afkomst komt maar meer door laag of ongeschoold zijn. Een van mijn beste vriendinnen is Surinaams en haar ouders hoogopgeleid. Die werd juist overspoeld met cultuur en muziek. Een 6 was geen optie en altijd door.
Ik wil je gewoon even een knuffel geven omdat het voelt of je een hoop liefde en support tekort gekomen bent.
Ik wil je gewoon even een knuffel geven omdat het voelt of je een hoop liefde en support tekort gekomen bent.
woensdag 30 december 2020 om 10:21
Ik herken het wel van 1 Surinaams vriendinnetje van vroeger. Maar zelf kom ik uit een religieus gezin met 5 kinderen. Ben de oudste. Bij ons gold ook jezelf vermaken, helpen in huis, niet zeuren en vooral geen enkele stimulans voor of gesprek over de toekomst. Terwijl mijn vader zelf gestudeerd heeft (doctorstitel).
Verpleegkunde of pabo was voor meisjes het hoogst haalbare. Niemand vroeg me wat ik kon of wilde. Geen opleiding bezocht, geen folder doorgesproken, niks.
Ik ben van 1980, dat had zooo anders kunnen zijn. Voelt wel alsof ik dat tekortgekomen ben. Lijkt alsof dat bij jou ook zo voelt, heel rot voor je!
Verpleegkunde of pabo was voor meisjes het hoogst haalbare. Niemand vroeg me wat ik kon of wilde. Geen opleiding bezocht, geen folder doorgesproken, niks.
Ik ben van 1980, dat had zooo anders kunnen zijn. Voelt wel alsof ik dat tekortgekomen ben. Lijkt alsof dat bij jou ook zo voelt, heel rot voor je!
woensdag 30 december 2020 om 10:24
Oh ja heel herkenbaar op verjaardagen was nog het ergst dan moest ik iedereen persoonlijk begroeten met hallo tante/oom X, hoe gaat het met u? Een simpele Hallo allemaal werd gezien als onbeleefd. Geloof daar ook niet zo in dat geforceerde.juliadenders schreef: ↑30-12-2020 02:11Ik herken het. Maar dan bij veel antilliaanse gezinnen. Ik zie/mijn indruk (van heel dichtbij) is dat het gaat om buitenkant (altijd netjes, gedouched, haren en kleding perfect) en 'respect' dat respect stukje komt ook altijd net op me over, wordt erin gedrilld zeg maar ipv uit het hart van het kind. Ja tante, nee tante, dank u wel etc.
Idd niet minder kijkend naar het kind zelf, wat hun kwaliteiten zijn. Kinderen hangen er meer bij en wordt behalve perfecte verzorging naar mijn mening weinig mee ondernomen. Weinig ontplooid. Ik zie ook echt de gevolgen. Kinderen zijn weinig creatief. Hele dagen gamen en tv kijken. Natuurlijk geldt dit niet voor alle gezinnen, zie er ook genoeg die wel veel met hun kind bezig zijn. Maar wat ik zie en heb omschreven, is ook een groot gedeelte die het zo doet en wat als heel normaal wordt gezien. Dus ik snap je to. Ook idd het schreeuwen zie ik veel terug.
Voor alles valt wat te zeggen hoor, ik leer er ook weer veel van. Maar ontplooing en creativiteit vind ik persoonlijk zoveel bekangrijker. En respect moet je verdienen. Door oa een goed voorbeeld te zijn. Het respect erin drillen geloof ik niet in.
woensdag 30 december 2020 om 10:31
Oudere familieleden mocht ik gewoon met jij aanspreken. Maar je hoorde wel te luisteren naar volwassenen. Als je je niet gedroeg op straat kon de buurman je aan je oorlel thuis afleveren en dan kreeg jij een preek van je ouders. Anno nu loopt de buurman risico om op z'n bek getimmerd te worden als je iemands snowflake alleen al maar op onwenselijk gedrag aanspreekt.
woensdag 30 december 2020 om 10:41
Respect is ook wel iets wat je moet behouden. Veel volwassenen doen respectloos tegen kinderen. Kinderen zijn gewoon kleine mensen. Respect moet over en weer gaan.redbulletje schreef: ↑30-12-2020 10:28Respect hebben voor volwassenen was bij blanke Nederlanders ook gewoon een belangrijk punt in de opvoeding in de jaren 70. Ergens daarna is het misgegaan met de opvoeding van Nederlandse kinderen.
woensdag 30 december 2020 om 10:43
Hier moest ik ook direct aan denken.
woensdag 30 december 2020 om 10:46
Dat is veel te ver doorgeslagen. Kinderen mogen hun voorkeuren uitspreken, maar uiteindelijk moeten ze gewoon naar de volwassene luisteren.
woensdag 30 december 2020 om 10:47
Ik ben zelf van gemengde afkomst maar DE Surinamer bestaat niet.
Onderling ook veel verschil en perse niet willen doen als...
Ik ken Surinamers bij wie er thuis juist nooit is geslagen en die echt neerkijken op wat zij dan aso-landgenoten vinden. Erg gericht op cultuur, op goed onderwijs, in die families is het minimaal havo en studeren, iets anders wordt niet geaccepteerd.
Een zijtak ervan zijn de supermensen.
Die zijn spijkerhard, omdat ze altijd in willen excelleren en hun kinderen dat ook moeten.
Een mep of extreme straf is geen uitzondering, een extreme beloning daarentegen ook niet. Het zijn mensen die alles zo onberispelijk en goed mogelijk willen doen en dat ook uitstralen. Prachtig ingerichte huizen, alles materieel voor elkaar, naast goed in hun werk of onderneming mega sportief, of nog een onderneming wat betreft hun hobby erbij, en hun feesten zijn ook spectaculair.
Daarnaast heb je ook de alleenstaande ouder m/v. Mijn beste vriend is door zo iemand opgevoed. Hard werken, altijd moe, kort van geduld. Maar achteraf fenomenaal wat zij qua opvoeding en wat zij de kinderen heeft meegegeven heeft neergezet in een tijd zonder kinderopvang en zonder hulp. Want dat leuke netwerk waar men het altijd over heeft is meestal bestaand uit 1 persoon, en die persoon is vaak dezelfde persoon die dit voor de hele familie doet. Maar die persoon krijgt geen moer terug.
Ja, achteraf commentaar van haar kinderen en degenen voor wie ze mantelzorgde dat ze zo kort was en snauwerig en dit en dat niet had gedaan....
Onderling ook veel verschil en perse niet willen doen als...
Ik ken Surinamers bij wie er thuis juist nooit is geslagen en die echt neerkijken op wat zij dan aso-landgenoten vinden. Erg gericht op cultuur, op goed onderwijs, in die families is het minimaal havo en studeren, iets anders wordt niet geaccepteerd.
Een zijtak ervan zijn de supermensen.
Die zijn spijkerhard, omdat ze altijd in willen excelleren en hun kinderen dat ook moeten.
Een mep of extreme straf is geen uitzondering, een extreme beloning daarentegen ook niet. Het zijn mensen die alles zo onberispelijk en goed mogelijk willen doen en dat ook uitstralen. Prachtig ingerichte huizen, alles materieel voor elkaar, naast goed in hun werk of onderneming mega sportief, of nog een onderneming wat betreft hun hobby erbij, en hun feesten zijn ook spectaculair.
Daarnaast heb je ook de alleenstaande ouder m/v. Mijn beste vriend is door zo iemand opgevoed. Hard werken, altijd moe, kort van geduld. Maar achteraf fenomenaal wat zij qua opvoeding en wat zij de kinderen heeft meegegeven heeft neergezet in een tijd zonder kinderopvang en zonder hulp. Want dat leuke netwerk waar men het altijd over heeft is meestal bestaand uit 1 persoon, en die persoon is vaak dezelfde persoon die dit voor de hele familie doet. Maar die persoon krijgt geen moer terug.
Ja, achteraf commentaar van haar kinderen en degenen voor wie ze mantelzorgde dat ze zo kort was en snauwerig en dit en dat niet had gedaan....
woensdag 30 december 2020 om 10:52
Ik had in mijn jeugd een Surinaams vriendinnetje waar ik heel graag kwam.
Ik ben dus ook best verbaasd dit alles te lezen, ik heb hele andere ervaringen.
Mijn vriendinnetje kwam uit een gezin met 5 kinderen en het was altijd zo gezellig daar thuis. Ik mocht altijd mee eten en er in mijn herinnering werd er vooral veel gelachen.
Haar oudere broers plaagden ons behoorlijk, maar als moeder keek was het afgelopen.
Ik kan mij ook herinneren dat ik daar altijd kip at, waarom weet ik niet meer.
Ik vond het bij mij thuis altijd maar stilletjes als ik van mijn vriendinnetje afkwam.
Ik ben dus ook best verbaasd dit alles te lezen, ik heb hele andere ervaringen.
Mijn vriendinnetje kwam uit een gezin met 5 kinderen en het was altijd zo gezellig daar thuis. Ik mocht altijd mee eten en er in mijn herinnering werd er vooral veel gelachen.
Haar oudere broers plaagden ons behoorlijk, maar als moeder keek was het afgelopen.
Ik kan mij ook herinneren dat ik daar altijd kip at, waarom weet ik niet meer.
Ik vond het bij mij thuis altijd maar stilletjes als ik van mijn vriendinnetje afkwam.
woensdag 30 december 2020 om 10:55
Oh dat heb ik juist overgenomen. Mijn kinderen waren nog klein en we waren op een feestje.
Dit waren dan Indonesische kinderen, die gingen keurig de kamer af. Als je naast ze zat begonnen ze beleefd een praatje.
De Nederlandse kinderen stonden wat achter hun moeder
(met dat komische hoofd van 'ik ben verlegen' waardoor juist de hele kamer gaat kijken... Cute maar niet meer na je 6e als je normaal ontwikkeld bent)
en gaven, zelfs als ze wat ouder waren, niet eens antwoord op een vraag.
Ik vind het erg fijn dat mijn kinderen gewoon met mensen durven te praten en een beetje belangstelling hebben voor mensen op zo'n feestje.
Mijn nogal bijzondere schoonfamilie heeft dat ook overgenomen trouwens.
Onze kinderen en de neefjes en nichtjes worden bij feestjes echt heel leuk gevonden door de oudere ooms en tantes en het is ook benoemd door oudere neven en nichten (eentje is 23 en komt nog binnen alsof ze op strafkamp moet, en probeert ook socialer te doen. Ook omdat haar nieuwe vriend de ster van een feestje was door zich op die manier voor te stellen)
Hele gesprekken, heel gezellig.
Als je verlegen bent kun je zo mooi leren je een beetje sociaal te gedragen. Altijd handig.
woensdag 30 december 2020 om 11:04
Ja heel belangrijk, sociaal zijn en leuk gevonden worden op feestjes.Surebaby schreef: ↑30-12-2020 10:55Oh dat heb ik juist overgenomen. Mijn kinderen waren nog klein en we waren op een feestje.
Dit waren dan Indonesische kinderen, die gingen keurig de kamer af. Als je naast ze zat begonnen ze beleefd een praatje.
De Nederlandse kinderen stonden wat achter hun moeder
(met dat komische hoofd van 'ik ben verlegen' waardoor juist de hele kamer gaat kijken... Cute maar niet meer na je 6e als je normaal ontwikkeld bent)
en gaven, zelfs als ze wat ouder waren, niet eens antwoord op een vraag.
Ik vind het erg fijn dat mijn kinderen gewoon met mensen durven te praten en een beetje belangstelling hebben voor mensen op zo'n feestje.
Mijn nogal bijzondere schoonfamilie heeft dat ook overgenomen trouwens.
Onze kinderen en de neefjes en nichtjes worden bij feestjes echt heel leuk gevonden door de oudere ooms en tantes en het is ook benoemd door oudere neven en nichten (eentje is 23 en komt nog binnen alsof ze op strafkamp moet, en probeert ook socialer te doen. Ook omdat haar nieuwe vriend de ster van een feestje was door zich op die manier voor te stellen)
Hele gesprekken, heel gezellig.
Als je verlegen bent kun je zo mooi leren je een beetje sociaal te gedragen. Altijd handig.
woensdag 30 december 2020 om 11:06
het surinaamse gezin waar ik kwam, vond dat heel belangrijk naar hun Surinaamse familie.
Maar wij kaaskoppen werden vooral als "kaaskop" behandeld. Hihi, extra sambal geven.
Onderling Surinaams spreken en ons uitlachen etc.
Maar goed, ik heb ook al tijden geleden besloten, dat dit gewoon geen leuk gezin was. Niet dat het perse aan hun afkomst lag.
woensdag 30 december 2020 om 11:14
Het heeft inderdaad ook met de sociaal-economische laag te maken. Ik ben half Antilliaans, maar ik kom uit een gezin waar veel geld was en beide ouders hebben ook hebben gestudeerd enzo. Mijn moeder is destijds als student naar Nederland gekomen. Maar er was dus in mijn jeugd inderdaad wel geld om op allerlei clubjes en uitjes te gaan.
woensdag 30 december 2020 om 11:24
Heel erg belangrijk ja, vooral het eerste.
als jij je eerste baantje krijgt en in de kantine zit met een kop als een oorwurm want 'niks leuks voor mij'.
(zoals veel kinderen reageren als er niet direct een iPad tevoorschijn komt op een bijeenkomst)
Daar heb je dan alleen jezelf mee.
woensdag 30 december 2020 om 11:37
Ja hoor natuurlijk. Komt op mij over alsof je zelf ook nog wel wat te leren hebt. Veel succes daarmee.Surebaby schreef: ↑30-12-2020 11:24Heel erg belangrijk ja, vooral het eerste.
als jij je eerste baantje krijgt en in de kantine zit met een kop als een oorwurm want 'niks leuks voor mij'.
(zoals veel kinderen reageren als er niet direct een iPad tevoorschijn komt op een bijeenkomst)
Daar heb je dan alleen jezelf mee.
woensdag 30 december 2020 om 12:11
Het verschilt. De broers en zussen van mijn vader hadden een heel harde opvoeding gehad en "spraken met hun handen" als het op hun eigen kinderen aan kwam. De broers en zussen van mijn moeder hadden ook een harde opvoeding, zij het minder extreem, en communicatief beter ontwikkeld.
Met de familie van mijn vader klikte ik niet zo...
Onverzorgd de straat op was ondenkbaar, ouderen werden met U aangesproken, opleiding volgen werd heel erg gestimuleerd en je best doen was het belangrijkste.
Ik kijk met gemengde gevoelens terug op mijn jeugd omdat sommige aspecten te hard en liefdeloos voor me waren. Een van mijn dierbaarste vriendinnen is van Marokkaanse afkomst en we vinden veel herkenning bij elkaar als we het over onze opvoeding hebben.
Met de familie van mijn vader klikte ik niet zo...
Onverzorgd de straat op was ondenkbaar, ouderen werden met U aangesproken, opleiding volgen werd heel erg gestimuleerd en je best doen was het belangrijkste.
Ik kijk met gemengde gevoelens terug op mijn jeugd omdat sommige aspecten te hard en liefdeloos voor me waren. Een van mijn dierbaarste vriendinnen is van Marokkaanse afkomst en we vinden veel herkenning bij elkaar als we het over onze opvoeding hebben.
woensdag 30 december 2020 om 12:16
O ja verrek, hahaha, dat geslalom in een overvolle woonkamer om iedereen een handje te geven en als ik de mensen niet kende dan ook mijn naam zeggen en dan krijste een tante op de achtergrond (love is de dochter van Glenda, je weet wel de zus van Irene, die met Roue is getrouwd).Oh ja heel herkenbaar op verjaardagen was nog het ergst dan moest ik iedereen persoonlijk begroeten met hallo tante/oom X, hoe gaat het met u? Een simpele Hallo allemaal werd gezien als onbeleefd. Geloof daar ook niet zo in dat geforceerde.
woensdag 30 december 2020 om 12:32
