Overig
alle pijlers
Thuissituatie is killing me! Help!
donderdag 30 oktober 2008 om 23:27
Hallo mensen!
Ik heb me zojuist geregistreerd omdat ik al jaren met een probleem zit. Ik wil er het liefst met niemand over praten maar toch wil ik eens feedback, en het liefst een oplossing, voor mijn verhaal. Ik kan hier lekker anoniem blijven en dat doe ik dan ook graag.
Mijn thuissituatie is erg vervelend voor mij. Ik mis een hele hoop dingen, vrienden, vriendinnen of een warm thuis. Het zit er voor mij niet in. Dit komt omdat mijn ouders misschien erg gemakkelijk zijn. Mijn moeder is dol op katten. Het begon allemaal klein, toen ik nog jong was. Toen ik een jaar of 12 was hadden wij 6 a 7 katten in huis. We hebben een huis met 3 verdiepingen, dus opzich valt dat mee. Al gauw werden het er meer.. mijn moeder werd gek van raskatten etc. en het liep uit de hand. Mijn vriendjes en ik vonden vroeger al dat ik teveel huisdieren had. Ouders van mijn vriendjes zeiden altijd dat het een dierentuin moest zijn, en dat was het ook. Toen ik een jaar of 15 was hadden we ongeveer 10 katten in huis.
Je komt in de periode dat je meer met meisjes omgaat en dat soort dingetjes gaat ontdekken. Ik schaamde mij heel erg voor mijn huis. 10 katten geven namelijk een hoop problemen, het stinkt, je huis ruikt naar kattenbak en het haart. Veel katten poepen of pissen ook nog eens naast de bak. Ik wilde nooit thuis zijn, niet met vrienden of vriendinnen naar binnen. Als mensen langskwamen, liet ik ze altijd buiten wachten. Mijn kamer, waar uiteraard geen katten kwamen, was de enige schone, reine plek in het huis.
Mijn thuis was niet warm, ik voelde me er niet welkom. Vanaf die tijd, rond een jaar of 15, ben ik gaan geloven dat mijn ouders mij verwaarloosden. Ze luisterden niet naar mij, ik voelde me achtergesteld. Ik vertelde ze dat het genoeg was, dat er geen katten meer bij moesten komen. (Daarbij hadden(hebben) we ook nog eens 2 honden). Ik heb het zinnetje wel 8 x gehoord..'nee er komt nu echt niets meer bij'. Mijn moeder had het beloofd.. maar toch wou ze die ene kat hebben. Ik ben toen in tranen uitgebarst, en heb gezegd dat het genoeg is en dat ze niet geeft om wat ik denk of voel. Dat gevoel werd ook versterkt omdat ik een slechte band heb met mijn ouders.
Mijn ouders werken beiden hele dagen, ze zijn vanaf 7 tot 7 uur de deur uit. Vroeger deden we nooit wat samen, we deden erg weinig leuke dingen. Wat ik me nog kan herinneren was de apenheul, dolfinarium en een keertje Eurodisney. Nooit gingen we op vakantie. Mijn vriendjes gingen naar Spanje etc. en ik verveelde me in Nederland. Die paar gezinsuitjes zijn het enige wat ik me nog herinner. Maargoed, zodra mijn moeder thuiskomt uit haar werk, is ze erg moe. Ze moet dan nog eten maken voor mijn pa en mij. Daarna gaat ze achter de computer zitten spelletjes spelen. Mijn vader doet he-le-maal niks in huis. Mijn moeder draait op voor het hele huishouden. Hij gaat na zijn werk op de bank liggen en kijkt tv of gaat liggen maffen. Zo gaat het dag in, dag uit. Ik sluit mijzelf op in mijn kamer. Ik kan niet lekker beneden op de bank tv kijken. Ik erger me aan de haren, de katten, de vieze lucht etc. We hebben ook nog een vrij jongehond, een duitse herder, die de hele dag in een kennel zit. Hij kan niet overweg met de katten als er niemand thuis is, dus alleen als hij uit moet gaat hij eruit. Soms schijt hij zijn kennel onder en hij blaft heel vaak. Als ik mijn pa was had ik hem zelf allang de deur uitgezet, omdat ze er geen tijd voor hebben en een hond niet in een kooitje hoort. Beide ouders willen hem niet trainen, vooral mijn pa wilt hem erg graag houden. Ik mag er niets van zeggen, want dat zeur ik.
Maar met 17 katten in huis, vraag je om problemen. Ik heb ze verteld dat ze er geen tijd voor hebben, de ene kat is nog meer gestresst dan de ander. Het huis is een zooitje. We zijn nog half in verbouwing, en de zogenaamde kattenkamer is een hel. Alles is goor. Overal, tegen elk muurtje is weleens gezeken. Mijn huis meurt naar kattenzeik en stront. Ik heb ze zovaak verteld wat ik ervan vind en dat ik zooo ongelukkig ben. Ik kan geen meisje uitnodigen om lekker een film te kijken oid. Ik moet zelfs uitkijken dat ik niet in de pis of stront sta. Op het aanrecht ligt regelmatig een kattendrol. Waarom die katten het doen weet ik niet.. maar het sloopt me. Altijd als ik uit school of werk kwam, lag er wel ergens stront. Dat is toch geen thuiskomen?! Ik kan niet lekker op de bank neerploffen, want het ligt vol met kattenhaar of katten. Ze zitten me al mijn hele leven in de weg.
Mijn moeder kan ze de deur niet uitdoen zegt ze. Andere oplossingen zijn er niet. Me ma doet heeel weinig aan het huishouden, op zaterdag doet ze meestal de woonkamer en de keuken, maar ze vergeet dat er nog tig andere kamers in huis zijn. Als ik er iets van zeg, dat ze het moet opruimen omdat ze zélf voor al die katten + bijkomende probleme gekozen heeft, word ze boos. Ze zegt dat ik zeur en gaat me negeren.
Nu ik 21 ben, en een hele hoop heb gemist en me eenzaam voel wil ik het anders doen. Het is tijd voor verandering. Mijn thuis nu is waar ik weg wil. Ik wil lekker thuis kunnen komen, zonder zorgen. Met of zonder vrienden, iedereen kan langskomen wanneer hij/zij wil. Dat lijkt me ideaal. Ik ben jaloers als ik bij vrienden thuiskom waar het zo schoon is omdat ze geen huisdieren hebben. Heerlijk!
Ik heb alleen mijn HAVO afgerond en werk momenteel in een supermarkt. Ik ben van plan HBO te gaan doen maar ik wil zo graag uit huis. Ik wil dolgraag op mezelf wonen. Ik weet niet wat ik hiermee aan moet.. maar sinds ik van mijn bloosprobleem af ben, wil ik dit probleem aanpakken. Iemand enig idee wat ik zou kunnen doen?
Met mijn ouders valt niet te praten, ze zijn heel kinderachtig en zij zoeken nooit naar oplossingen. Voorbeeldje: Ik trap altijd de katten van het aanrecht, want daar word eten gemaakt en daar hoef ik geen kattenharen bij. Mijn ma zet toch elke keer weer dat drinkensbakje op het aanrecht. En ze trapt ze er nooit vanaf. Ze doen er zelf niets aan, ze doen mij alleen een hoop verdriet. Ik denk dat ik me de moeite bespaar om nog iets aan het huis te doen en dat het het beste is om zelf een woning te zoeken. De vraag is alleen, hoe moet ik dit doen? Ik wil zeker nog een opleiding doen!
Excuses voor het lange, saaie verhaal.
Ik heb me zojuist geregistreerd omdat ik al jaren met een probleem zit. Ik wil er het liefst met niemand over praten maar toch wil ik eens feedback, en het liefst een oplossing, voor mijn verhaal. Ik kan hier lekker anoniem blijven en dat doe ik dan ook graag.
Mijn thuissituatie is erg vervelend voor mij. Ik mis een hele hoop dingen, vrienden, vriendinnen of een warm thuis. Het zit er voor mij niet in. Dit komt omdat mijn ouders misschien erg gemakkelijk zijn. Mijn moeder is dol op katten. Het begon allemaal klein, toen ik nog jong was. Toen ik een jaar of 12 was hadden wij 6 a 7 katten in huis. We hebben een huis met 3 verdiepingen, dus opzich valt dat mee. Al gauw werden het er meer.. mijn moeder werd gek van raskatten etc. en het liep uit de hand. Mijn vriendjes en ik vonden vroeger al dat ik teveel huisdieren had. Ouders van mijn vriendjes zeiden altijd dat het een dierentuin moest zijn, en dat was het ook. Toen ik een jaar of 15 was hadden we ongeveer 10 katten in huis.
Je komt in de periode dat je meer met meisjes omgaat en dat soort dingetjes gaat ontdekken. Ik schaamde mij heel erg voor mijn huis. 10 katten geven namelijk een hoop problemen, het stinkt, je huis ruikt naar kattenbak en het haart. Veel katten poepen of pissen ook nog eens naast de bak. Ik wilde nooit thuis zijn, niet met vrienden of vriendinnen naar binnen. Als mensen langskwamen, liet ik ze altijd buiten wachten. Mijn kamer, waar uiteraard geen katten kwamen, was de enige schone, reine plek in het huis.
Mijn thuis was niet warm, ik voelde me er niet welkom. Vanaf die tijd, rond een jaar of 15, ben ik gaan geloven dat mijn ouders mij verwaarloosden. Ze luisterden niet naar mij, ik voelde me achtergesteld. Ik vertelde ze dat het genoeg was, dat er geen katten meer bij moesten komen. (Daarbij hadden(hebben) we ook nog eens 2 honden). Ik heb het zinnetje wel 8 x gehoord..'nee er komt nu echt niets meer bij'. Mijn moeder had het beloofd.. maar toch wou ze die ene kat hebben. Ik ben toen in tranen uitgebarst, en heb gezegd dat het genoeg is en dat ze niet geeft om wat ik denk of voel. Dat gevoel werd ook versterkt omdat ik een slechte band heb met mijn ouders.
Mijn ouders werken beiden hele dagen, ze zijn vanaf 7 tot 7 uur de deur uit. Vroeger deden we nooit wat samen, we deden erg weinig leuke dingen. Wat ik me nog kan herinneren was de apenheul, dolfinarium en een keertje Eurodisney. Nooit gingen we op vakantie. Mijn vriendjes gingen naar Spanje etc. en ik verveelde me in Nederland. Die paar gezinsuitjes zijn het enige wat ik me nog herinner. Maargoed, zodra mijn moeder thuiskomt uit haar werk, is ze erg moe. Ze moet dan nog eten maken voor mijn pa en mij. Daarna gaat ze achter de computer zitten spelletjes spelen. Mijn vader doet he-le-maal niks in huis. Mijn moeder draait op voor het hele huishouden. Hij gaat na zijn werk op de bank liggen en kijkt tv of gaat liggen maffen. Zo gaat het dag in, dag uit. Ik sluit mijzelf op in mijn kamer. Ik kan niet lekker beneden op de bank tv kijken. Ik erger me aan de haren, de katten, de vieze lucht etc. We hebben ook nog een vrij jongehond, een duitse herder, die de hele dag in een kennel zit. Hij kan niet overweg met de katten als er niemand thuis is, dus alleen als hij uit moet gaat hij eruit. Soms schijt hij zijn kennel onder en hij blaft heel vaak. Als ik mijn pa was had ik hem zelf allang de deur uitgezet, omdat ze er geen tijd voor hebben en een hond niet in een kooitje hoort. Beide ouders willen hem niet trainen, vooral mijn pa wilt hem erg graag houden. Ik mag er niets van zeggen, want dat zeur ik.
Maar met 17 katten in huis, vraag je om problemen. Ik heb ze verteld dat ze er geen tijd voor hebben, de ene kat is nog meer gestresst dan de ander. Het huis is een zooitje. We zijn nog half in verbouwing, en de zogenaamde kattenkamer is een hel. Alles is goor. Overal, tegen elk muurtje is weleens gezeken. Mijn huis meurt naar kattenzeik en stront. Ik heb ze zovaak verteld wat ik ervan vind en dat ik zooo ongelukkig ben. Ik kan geen meisje uitnodigen om lekker een film te kijken oid. Ik moet zelfs uitkijken dat ik niet in de pis of stront sta. Op het aanrecht ligt regelmatig een kattendrol. Waarom die katten het doen weet ik niet.. maar het sloopt me. Altijd als ik uit school of werk kwam, lag er wel ergens stront. Dat is toch geen thuiskomen?! Ik kan niet lekker op de bank neerploffen, want het ligt vol met kattenhaar of katten. Ze zitten me al mijn hele leven in de weg.
Mijn moeder kan ze de deur niet uitdoen zegt ze. Andere oplossingen zijn er niet. Me ma doet heeel weinig aan het huishouden, op zaterdag doet ze meestal de woonkamer en de keuken, maar ze vergeet dat er nog tig andere kamers in huis zijn. Als ik er iets van zeg, dat ze het moet opruimen omdat ze zélf voor al die katten + bijkomende probleme gekozen heeft, word ze boos. Ze zegt dat ik zeur en gaat me negeren.
Nu ik 21 ben, en een hele hoop heb gemist en me eenzaam voel wil ik het anders doen. Het is tijd voor verandering. Mijn thuis nu is waar ik weg wil. Ik wil lekker thuis kunnen komen, zonder zorgen. Met of zonder vrienden, iedereen kan langskomen wanneer hij/zij wil. Dat lijkt me ideaal. Ik ben jaloers als ik bij vrienden thuiskom waar het zo schoon is omdat ze geen huisdieren hebben. Heerlijk!
Ik heb alleen mijn HAVO afgerond en werk momenteel in een supermarkt. Ik ben van plan HBO te gaan doen maar ik wil zo graag uit huis. Ik wil dolgraag op mezelf wonen. Ik weet niet wat ik hiermee aan moet.. maar sinds ik van mijn bloosprobleem af ben, wil ik dit probleem aanpakken. Iemand enig idee wat ik zou kunnen doen?
Met mijn ouders valt niet te praten, ze zijn heel kinderachtig en zij zoeken nooit naar oplossingen. Voorbeeldje: Ik trap altijd de katten van het aanrecht, want daar word eten gemaakt en daar hoef ik geen kattenharen bij. Mijn ma zet toch elke keer weer dat drinkensbakje op het aanrecht. En ze trapt ze er nooit vanaf. Ze doen er zelf niets aan, ze doen mij alleen een hoop verdriet. Ik denk dat ik me de moeite bespaar om nog iets aan het huis te doen en dat het het beste is om zelf een woning te zoeken. De vraag is alleen, hoe moet ik dit doen? Ik wil zeker nog een opleiding doen!
Excuses voor het lange, saaie verhaal.
donderdag 30 oktober 2008 om 23:32
Wat een verhaal! (denk trouwens dat je beter met dit op de relatiepijker terecht kunt)
Als je gaat studeren als uitwonende, dan krijg je toch stufi?
Dan zou je een kamer kunnen huren in een studentenhuis.
Of gewoon ergens een kamer.
Dit is geen leven. Heb je wellicht familie waar je terecht zou kunnen voor een tijdje?
Als je gaat studeren als uitwonende, dan krijg je toch stufi?
Dan zou je een kamer kunnen huren in een studentenhuis.
Of gewoon ergens een kamer.
Dit is geen leven. Heb je wellicht familie waar je terecht zou kunnen voor een tijdje?
Ik verbaas me erover dat de buitenkant van de dingen zoveel verbergt.
donderdag 30 oktober 2008 om 23:37
Overigens ik keur het gedrag van je ouders geenszins goed (al neuzel je over de vakanties, ik ben ook nooit met mijn ouders naar het buitenland geweest) dat moet duidelijk zijn.
Maarreh voor zo'n 300 euro in de maand heb je een studentenkamer, inclusief g+w+L, komt voor een student nog een mobieltje en zorgverzekering bij+ studiekosten. Er vanuit gaand dat je deeltijd blijft werken en studiefinanciering krijgt kan je dat al betalen, anders leen je wat je tekort komt bij het IBG.
Maarreh voor zo'n 300 euro in de maand heb je een studentenkamer, inclusief g+w+L, komt voor een student nog een mobieltje en zorgverzekering bij+ studiekosten. Er vanuit gaand dat je deeltijd blijft werken en studiefinanciering krijgt kan je dat al betalen, anders leen je wat je tekort komt bij het IBG.
donderdag 30 oktober 2008 om 23:42
IB-Groep (www.ib-groep.nl). Werken en lenen. Net als andere studenten. Bel eens naar de IB-Groep.
En ja, over die vakanties, dat vind ik maar geblaat. Maar die katten, daar zou ik -als kattenliefhebster- ook absoluut niet van gediend zijn.
En ja, over die vakanties, dat vind ik maar geblaat. Maar die katten, daar zou ik -als kattenliefhebster- ook absoluut niet van gediend zijn.
donderdag 30 oktober 2008 om 23:43
Als je wilt studeren en op jezelf wonen heb je nodig : een bijbaan, een uitwonende beurs, eventueel lening van IBgroep, inschrijving kamerbureau's, woningbouwvereniging, en natuurlijk advertenties lezen! Ik woonde met mijn 18e op een kamer in Amsterdam, ging prima, lekker dichtbij school en vond het heerlijk mijn eigen plekje te hebben.
Wat vind je precies moeilijk aan op jezelf gaan wonen?
Wat vind je precies moeilijk aan op jezelf gaan wonen?
donderdag 30 oktober 2008 om 23:43
Nouja, de dieren worden verder goed onderhouden. Ze krijgen goed te eten en hun bakken worden elke dag geleegd. Zij hebben niets te klagen, integendeel. Ik ben diegene die overal maar mee moet leven. Het leven van de dieren lijkt meer waard te zijn dan die van mij, zo'n gevoel heb ik. Denk niet dat de dierenbescherming daar iets mee kan. En als ze die hond uit huis halen, maakt me pa me hoogstwaarschijnlijk af.
donderdag 30 oktober 2008 om 23:45
Och meid,wat een verhaal.
Ik zou ook snel op kamers gaan,de thuissituatie zal niet veranderen.
Schrijf je in bij kamernet,bij woningbouwstichtingen,zet zelf een advertentie op marktplaats bijv.
Laat zoveel mogelijk mensen weten dat je een betaalbare woonruimte zoekt.
Informeer jezelf goed over de studiefinanciereing zodat je weet wat je rechten zijn.
Je hebt ook een mooie leeftijd om je vleugels uit te slaan en je lijkt mij een intelligente meid.
Komt vast goed met die studie!
Sterkte en succes met kamers zoeken.
Ik zou ook snel op kamers gaan,de thuissituatie zal niet veranderen.
Schrijf je in bij kamernet,bij woningbouwstichtingen,zet zelf een advertentie op marktplaats bijv.
Laat zoveel mogelijk mensen weten dat je een betaalbare woonruimte zoekt.
Informeer jezelf goed over de studiefinanciereing zodat je weet wat je rechten zijn.
Je hebt ook een mooie leeftijd om je vleugels uit te slaan en je lijkt mij een intelligente meid.
Komt vast goed met die studie!
Sterkte en succes met kamers zoeken.
donderdag 30 oktober 2008 om 23:46
Ga het huis uit inderdaad.
Ik kan me heel goed voorstellen dat dit een onleefbare situatie is voor je en ik zou dan ook zo snel mogelijk maken dat ik weg kwam. Je bent 21, je mag en kan volledig je eigen gang gaan, ongeacht wat je ouders daar nou van vinden.
Weet je al wat je wil gaan doen voor HBO? Maak een plan van aanpak en bespreek dit wel met iemand anders die je ermee kan helpen. Ga er eens goed voor zitten, bedenk wat je wil gaan doen met je leven en richt het dan zelf in!
Ik kan me heel goed voorstellen dat dit een onleefbare situatie is voor je en ik zou dan ook zo snel mogelijk maken dat ik weg kwam. Je bent 21, je mag en kan volledig je eigen gang gaan, ongeacht wat je ouders daar nou van vinden.
Weet je al wat je wil gaan doen voor HBO? Maak een plan van aanpak en bespreek dit wel met iemand anders die je ermee kan helpen. Ga er eens goed voor zitten, bedenk wat je wil gaan doen met je leven en richt het dan zelf in!
donderdag 30 oktober 2008 om 23:46
quote:iry schreef op 30 oktober 2008 @ 23:45:
Och meid,wat een verhaal.
Ik zou ook snel op kamers gaan,de thuissituatie zal niet veranderen.
Schrijf je in bij kamernet,bij woningbouwstichtingen,zet zelf een advertentie op marktplaats bijv.
Laat zoveel mogelijk mensen weten dat je een betaalbare woonruimte zoekt.
Informeer jezelf goed over de studiefinanciereing zodat je weet wat je rechten zijn.
Je hebt ook een mooie leeftijd om je vleugels uit te slaan en je lijkt mij een intelligente meid.
Komt vast goed met die studie!
Sterkte en succes met kamers zoeken.Volgens mij is het een jongetje...
Och meid,wat een verhaal.
Ik zou ook snel op kamers gaan,de thuissituatie zal niet veranderen.
Schrijf je in bij kamernet,bij woningbouwstichtingen,zet zelf een advertentie op marktplaats bijv.
Laat zoveel mogelijk mensen weten dat je een betaalbare woonruimte zoekt.
Informeer jezelf goed over de studiefinanciereing zodat je weet wat je rechten zijn.
Je hebt ook een mooie leeftijd om je vleugels uit te slaan en je lijkt mij een intelligente meid.
Komt vast goed met die studie!
Sterkte en succes met kamers zoeken.Volgens mij is het een jongetje...
donderdag 30 oktober 2008 om 23:48
donderdag 30 oktober 2008 om 23:51
Ik ben inderdaad een jongetje.
Tot voor kort wilde ik graag het leger in. Daar kon ik lekker op de kazerne hangen, weg van huis. En het kostte me allemaal geen drol dan. Helaas heb ik dan weinig voor in de toekomst, dus ik heb besloten een HBO opleiding te gaan doen. Welke richting ik precies op wil weet ik niet, maar ik hoor veel positieve verhalen over Commerciele Economie. Dit zou ook vrij breed zijn dus je kan er alle kanten mee op. Verder dan politie, leger of sport kwam ik niet in de zogenaamde studietestjes.
Het huis uit gaan. Dat is idd wat er moet gebeuren. Ik moet hier eens echt werk van maken. Ik wilde op mijn 18e al heel graag weg maar heb er nooit goed naar gekeken. Ik wist niet waar ik moest beginnen, wat moest ik studeren, moest ik het leger ingaan?
Nu is het iets duidelijker, een eigen plek vinden en HBO doen. Het probleem van een eigen plek als student, is dat je vaak op kamers moet. Nou heb ik geen vrienden die op kamers zitten, maar het klinkt erg kut. Soms zit je met (vervelende?) mensen op een kamer, of je moet vanalles delen. Ik zou liever meer dan een kamertje hebben. Ik ben alleen bang dat dit financieel niet haalbaar is. Ik ben wel bereid te lenen bij IBGroep. Jeetje zeg, waar ben ik in beland. :p
Tot voor kort wilde ik graag het leger in. Daar kon ik lekker op de kazerne hangen, weg van huis. En het kostte me allemaal geen drol dan. Helaas heb ik dan weinig voor in de toekomst, dus ik heb besloten een HBO opleiding te gaan doen. Welke richting ik precies op wil weet ik niet, maar ik hoor veel positieve verhalen over Commerciele Economie. Dit zou ook vrij breed zijn dus je kan er alle kanten mee op. Verder dan politie, leger of sport kwam ik niet in de zogenaamde studietestjes.
Het huis uit gaan. Dat is idd wat er moet gebeuren. Ik moet hier eens echt werk van maken. Ik wilde op mijn 18e al heel graag weg maar heb er nooit goed naar gekeken. Ik wist niet waar ik moest beginnen, wat moest ik studeren, moest ik het leger ingaan?
Nu is het iets duidelijker, een eigen plek vinden en HBO doen. Het probleem van een eigen plek als student, is dat je vaak op kamers moet. Nou heb ik geen vrienden die op kamers zitten, maar het klinkt erg kut. Soms zit je met (vervelende?) mensen op een kamer, of je moet vanalles delen. Ik zou liever meer dan een kamertje hebben. Ik ben alleen bang dat dit financieel niet haalbaar is. Ik ben wel bereid te lenen bij IBGroep. Jeetje zeg, waar ben ik in beland. :p
donderdag 30 oktober 2008 om 23:53
Niemand hier wil denk ik beweren dat jouw thuissituatie normaal of gezond is, sterker nog ik vind het een hele nare situatie, daarom stellen we ook dat je op jezelf moet gaan wonen, das namelijk beter, normaal op jouw leeftijd en een stuk beter voor je. En helemaal niet zo moeilijk zoals de rekenvoorbeelden aantonen.
donderdag 30 oktober 2008 om 23:55
donderdag 30 oktober 2008 om 23:55
