Overig
alle pijlers
Thuissituatie is killing me! Help!
donderdag 30 oktober 2008 om 23:27
Hallo mensen!
Ik heb me zojuist geregistreerd omdat ik al jaren met een probleem zit. Ik wil er het liefst met niemand over praten maar toch wil ik eens feedback, en het liefst een oplossing, voor mijn verhaal. Ik kan hier lekker anoniem blijven en dat doe ik dan ook graag.
Mijn thuissituatie is erg vervelend voor mij. Ik mis een hele hoop dingen, vrienden, vriendinnen of een warm thuis. Het zit er voor mij niet in. Dit komt omdat mijn ouders misschien erg gemakkelijk zijn. Mijn moeder is dol op katten. Het begon allemaal klein, toen ik nog jong was. Toen ik een jaar of 12 was hadden wij 6 a 7 katten in huis. We hebben een huis met 3 verdiepingen, dus opzich valt dat mee. Al gauw werden het er meer.. mijn moeder werd gek van raskatten etc. en het liep uit de hand. Mijn vriendjes en ik vonden vroeger al dat ik teveel huisdieren had. Ouders van mijn vriendjes zeiden altijd dat het een dierentuin moest zijn, en dat was het ook. Toen ik een jaar of 15 was hadden we ongeveer 10 katten in huis.
Je komt in de periode dat je meer met meisjes omgaat en dat soort dingetjes gaat ontdekken. Ik schaamde mij heel erg voor mijn huis. 10 katten geven namelijk een hoop problemen, het stinkt, je huis ruikt naar kattenbak en het haart. Veel katten poepen of pissen ook nog eens naast de bak. Ik wilde nooit thuis zijn, niet met vrienden of vriendinnen naar binnen. Als mensen langskwamen, liet ik ze altijd buiten wachten. Mijn kamer, waar uiteraard geen katten kwamen, was de enige schone, reine plek in het huis.
Mijn thuis was niet warm, ik voelde me er niet welkom. Vanaf die tijd, rond een jaar of 15, ben ik gaan geloven dat mijn ouders mij verwaarloosden. Ze luisterden niet naar mij, ik voelde me achtergesteld. Ik vertelde ze dat het genoeg was, dat er geen katten meer bij moesten komen. (Daarbij hadden(hebben) we ook nog eens 2 honden). Ik heb het zinnetje wel 8 x gehoord..'nee er komt nu echt niets meer bij'. Mijn moeder had het beloofd.. maar toch wou ze die ene kat hebben. Ik ben toen in tranen uitgebarst, en heb gezegd dat het genoeg is en dat ze niet geeft om wat ik denk of voel. Dat gevoel werd ook versterkt omdat ik een slechte band heb met mijn ouders.
Mijn ouders werken beiden hele dagen, ze zijn vanaf 7 tot 7 uur de deur uit. Vroeger deden we nooit wat samen, we deden erg weinig leuke dingen. Wat ik me nog kan herinneren was de apenheul, dolfinarium en een keertje Eurodisney. Nooit gingen we op vakantie. Mijn vriendjes gingen naar Spanje etc. en ik verveelde me in Nederland. Die paar gezinsuitjes zijn het enige wat ik me nog herinner. Maargoed, zodra mijn moeder thuiskomt uit haar werk, is ze erg moe. Ze moet dan nog eten maken voor mijn pa en mij. Daarna gaat ze achter de computer zitten spelletjes spelen. Mijn vader doet he-le-maal niks in huis. Mijn moeder draait op voor het hele huishouden. Hij gaat na zijn werk op de bank liggen en kijkt tv of gaat liggen maffen. Zo gaat het dag in, dag uit. Ik sluit mijzelf op in mijn kamer. Ik kan niet lekker beneden op de bank tv kijken. Ik erger me aan de haren, de katten, de vieze lucht etc. We hebben ook nog een vrij jongehond, een duitse herder, die de hele dag in een kennel zit. Hij kan niet overweg met de katten als er niemand thuis is, dus alleen als hij uit moet gaat hij eruit. Soms schijt hij zijn kennel onder en hij blaft heel vaak. Als ik mijn pa was had ik hem zelf allang de deur uitgezet, omdat ze er geen tijd voor hebben en een hond niet in een kooitje hoort. Beide ouders willen hem niet trainen, vooral mijn pa wilt hem erg graag houden. Ik mag er niets van zeggen, want dat zeur ik.
Maar met 17 katten in huis, vraag je om problemen. Ik heb ze verteld dat ze er geen tijd voor hebben, de ene kat is nog meer gestresst dan de ander. Het huis is een zooitje. We zijn nog half in verbouwing, en de zogenaamde kattenkamer is een hel. Alles is goor. Overal, tegen elk muurtje is weleens gezeken. Mijn huis meurt naar kattenzeik en stront. Ik heb ze zovaak verteld wat ik ervan vind en dat ik zooo ongelukkig ben. Ik kan geen meisje uitnodigen om lekker een film te kijken oid. Ik moet zelfs uitkijken dat ik niet in de pis of stront sta. Op het aanrecht ligt regelmatig een kattendrol. Waarom die katten het doen weet ik niet.. maar het sloopt me. Altijd als ik uit school of werk kwam, lag er wel ergens stront. Dat is toch geen thuiskomen?! Ik kan niet lekker op de bank neerploffen, want het ligt vol met kattenhaar of katten. Ze zitten me al mijn hele leven in de weg.
Mijn moeder kan ze de deur niet uitdoen zegt ze. Andere oplossingen zijn er niet. Me ma doet heeel weinig aan het huishouden, op zaterdag doet ze meestal de woonkamer en de keuken, maar ze vergeet dat er nog tig andere kamers in huis zijn. Als ik er iets van zeg, dat ze het moet opruimen omdat ze zélf voor al die katten + bijkomende probleme gekozen heeft, word ze boos. Ze zegt dat ik zeur en gaat me negeren.
Nu ik 21 ben, en een hele hoop heb gemist en me eenzaam voel wil ik het anders doen. Het is tijd voor verandering. Mijn thuis nu is waar ik weg wil. Ik wil lekker thuis kunnen komen, zonder zorgen. Met of zonder vrienden, iedereen kan langskomen wanneer hij/zij wil. Dat lijkt me ideaal. Ik ben jaloers als ik bij vrienden thuiskom waar het zo schoon is omdat ze geen huisdieren hebben. Heerlijk!
Ik heb alleen mijn HAVO afgerond en werk momenteel in een supermarkt. Ik ben van plan HBO te gaan doen maar ik wil zo graag uit huis. Ik wil dolgraag op mezelf wonen. Ik weet niet wat ik hiermee aan moet.. maar sinds ik van mijn bloosprobleem af ben, wil ik dit probleem aanpakken. Iemand enig idee wat ik zou kunnen doen?
Met mijn ouders valt niet te praten, ze zijn heel kinderachtig en zij zoeken nooit naar oplossingen. Voorbeeldje: Ik trap altijd de katten van het aanrecht, want daar word eten gemaakt en daar hoef ik geen kattenharen bij. Mijn ma zet toch elke keer weer dat drinkensbakje op het aanrecht. En ze trapt ze er nooit vanaf. Ze doen er zelf niets aan, ze doen mij alleen een hoop verdriet. Ik denk dat ik me de moeite bespaar om nog iets aan het huis te doen en dat het het beste is om zelf een woning te zoeken. De vraag is alleen, hoe moet ik dit doen? Ik wil zeker nog een opleiding doen!
Excuses voor het lange, saaie verhaal.
Ik heb me zojuist geregistreerd omdat ik al jaren met een probleem zit. Ik wil er het liefst met niemand over praten maar toch wil ik eens feedback, en het liefst een oplossing, voor mijn verhaal. Ik kan hier lekker anoniem blijven en dat doe ik dan ook graag.
Mijn thuissituatie is erg vervelend voor mij. Ik mis een hele hoop dingen, vrienden, vriendinnen of een warm thuis. Het zit er voor mij niet in. Dit komt omdat mijn ouders misschien erg gemakkelijk zijn. Mijn moeder is dol op katten. Het begon allemaal klein, toen ik nog jong was. Toen ik een jaar of 12 was hadden wij 6 a 7 katten in huis. We hebben een huis met 3 verdiepingen, dus opzich valt dat mee. Al gauw werden het er meer.. mijn moeder werd gek van raskatten etc. en het liep uit de hand. Mijn vriendjes en ik vonden vroeger al dat ik teveel huisdieren had. Ouders van mijn vriendjes zeiden altijd dat het een dierentuin moest zijn, en dat was het ook. Toen ik een jaar of 15 was hadden we ongeveer 10 katten in huis.
Je komt in de periode dat je meer met meisjes omgaat en dat soort dingetjes gaat ontdekken. Ik schaamde mij heel erg voor mijn huis. 10 katten geven namelijk een hoop problemen, het stinkt, je huis ruikt naar kattenbak en het haart. Veel katten poepen of pissen ook nog eens naast de bak. Ik wilde nooit thuis zijn, niet met vrienden of vriendinnen naar binnen. Als mensen langskwamen, liet ik ze altijd buiten wachten. Mijn kamer, waar uiteraard geen katten kwamen, was de enige schone, reine plek in het huis.
Mijn thuis was niet warm, ik voelde me er niet welkom. Vanaf die tijd, rond een jaar of 15, ben ik gaan geloven dat mijn ouders mij verwaarloosden. Ze luisterden niet naar mij, ik voelde me achtergesteld. Ik vertelde ze dat het genoeg was, dat er geen katten meer bij moesten komen. (Daarbij hadden(hebben) we ook nog eens 2 honden). Ik heb het zinnetje wel 8 x gehoord..'nee er komt nu echt niets meer bij'. Mijn moeder had het beloofd.. maar toch wou ze die ene kat hebben. Ik ben toen in tranen uitgebarst, en heb gezegd dat het genoeg is en dat ze niet geeft om wat ik denk of voel. Dat gevoel werd ook versterkt omdat ik een slechte band heb met mijn ouders.
Mijn ouders werken beiden hele dagen, ze zijn vanaf 7 tot 7 uur de deur uit. Vroeger deden we nooit wat samen, we deden erg weinig leuke dingen. Wat ik me nog kan herinneren was de apenheul, dolfinarium en een keertje Eurodisney. Nooit gingen we op vakantie. Mijn vriendjes gingen naar Spanje etc. en ik verveelde me in Nederland. Die paar gezinsuitjes zijn het enige wat ik me nog herinner. Maargoed, zodra mijn moeder thuiskomt uit haar werk, is ze erg moe. Ze moet dan nog eten maken voor mijn pa en mij. Daarna gaat ze achter de computer zitten spelletjes spelen. Mijn vader doet he-le-maal niks in huis. Mijn moeder draait op voor het hele huishouden. Hij gaat na zijn werk op de bank liggen en kijkt tv of gaat liggen maffen. Zo gaat het dag in, dag uit. Ik sluit mijzelf op in mijn kamer. Ik kan niet lekker beneden op de bank tv kijken. Ik erger me aan de haren, de katten, de vieze lucht etc. We hebben ook nog een vrij jongehond, een duitse herder, die de hele dag in een kennel zit. Hij kan niet overweg met de katten als er niemand thuis is, dus alleen als hij uit moet gaat hij eruit. Soms schijt hij zijn kennel onder en hij blaft heel vaak. Als ik mijn pa was had ik hem zelf allang de deur uitgezet, omdat ze er geen tijd voor hebben en een hond niet in een kooitje hoort. Beide ouders willen hem niet trainen, vooral mijn pa wilt hem erg graag houden. Ik mag er niets van zeggen, want dat zeur ik.
Maar met 17 katten in huis, vraag je om problemen. Ik heb ze verteld dat ze er geen tijd voor hebben, de ene kat is nog meer gestresst dan de ander. Het huis is een zooitje. We zijn nog half in verbouwing, en de zogenaamde kattenkamer is een hel. Alles is goor. Overal, tegen elk muurtje is weleens gezeken. Mijn huis meurt naar kattenzeik en stront. Ik heb ze zovaak verteld wat ik ervan vind en dat ik zooo ongelukkig ben. Ik kan geen meisje uitnodigen om lekker een film te kijken oid. Ik moet zelfs uitkijken dat ik niet in de pis of stront sta. Op het aanrecht ligt regelmatig een kattendrol. Waarom die katten het doen weet ik niet.. maar het sloopt me. Altijd als ik uit school of werk kwam, lag er wel ergens stront. Dat is toch geen thuiskomen?! Ik kan niet lekker op de bank neerploffen, want het ligt vol met kattenhaar of katten. Ze zitten me al mijn hele leven in de weg.
Mijn moeder kan ze de deur niet uitdoen zegt ze. Andere oplossingen zijn er niet. Me ma doet heeel weinig aan het huishouden, op zaterdag doet ze meestal de woonkamer en de keuken, maar ze vergeet dat er nog tig andere kamers in huis zijn. Als ik er iets van zeg, dat ze het moet opruimen omdat ze zélf voor al die katten + bijkomende probleme gekozen heeft, word ze boos. Ze zegt dat ik zeur en gaat me negeren.
Nu ik 21 ben, en een hele hoop heb gemist en me eenzaam voel wil ik het anders doen. Het is tijd voor verandering. Mijn thuis nu is waar ik weg wil. Ik wil lekker thuis kunnen komen, zonder zorgen. Met of zonder vrienden, iedereen kan langskomen wanneer hij/zij wil. Dat lijkt me ideaal. Ik ben jaloers als ik bij vrienden thuiskom waar het zo schoon is omdat ze geen huisdieren hebben. Heerlijk!
Ik heb alleen mijn HAVO afgerond en werk momenteel in een supermarkt. Ik ben van plan HBO te gaan doen maar ik wil zo graag uit huis. Ik wil dolgraag op mezelf wonen. Ik weet niet wat ik hiermee aan moet.. maar sinds ik van mijn bloosprobleem af ben, wil ik dit probleem aanpakken. Iemand enig idee wat ik zou kunnen doen?
Met mijn ouders valt niet te praten, ze zijn heel kinderachtig en zij zoeken nooit naar oplossingen. Voorbeeldje: Ik trap altijd de katten van het aanrecht, want daar word eten gemaakt en daar hoef ik geen kattenharen bij. Mijn ma zet toch elke keer weer dat drinkensbakje op het aanrecht. En ze trapt ze er nooit vanaf. Ze doen er zelf niets aan, ze doen mij alleen een hoop verdriet. Ik denk dat ik me de moeite bespaar om nog iets aan het huis te doen en dat het het beste is om zelf een woning te zoeken. De vraag is alleen, hoe moet ik dit doen? Ik wil zeker nog een opleiding doen!
Excuses voor het lange, saaie verhaal.
vrijdag 31 oktober 2008 om 09:52
Alle tips zijn wel gegeven, even praktisch een paar adressen:
- Schrijf je in bij www.woningnet.nl als je in aanmerking wilt komen voor een sociale huurwoning. Kan een paar maanden tot een paar jaar duren, afhankelijk van wat voor woning in welke wijk, maar als je je niet inschrijft kom je nooit in aanmerking. Je kunt dit nu direct doen. Doen dus.
- Zodra dat is gebeurd, bel met Patrimonium of ga langs: Peizerweg 136
9727 AP Groningen
050 52 999 99
Leg je verhaal voor, zij willen nog wel eens sneller iets toewijzen op basis van omstandigheden. Ook dit kun je nu direct doen. Echt doen!
- Zoek een kamer via woningnet.nl (eerst inschrijven dus) kamernet.nl, kennissen, briefjes in de supermarkt, etc. Misschien juist goed voor je om huisgenoten te hebben, in plaats van direct alleen te gaan wonen.
- Ga naar www.hanzehogeschool.nl en zoek het nummer van de faculteit op van de studies die jouw interesse hebben. Bel en maak een afspraak met de studieadviseur om je te laten informeren over studies en mogelijkheden. Je hebt hiervoor ruim de tijd tot de zomer. Niet wachten tot die tijd maar de tijd gebruiken!
- Bel met de IB-groep of ga langs om je te laten informeren over mogelijkheden met studiefinanciering:
Kempkensberg 4, Groningen
(050) 599 77 55
Routebeschrijving fiets
Fiets naar de Helperzoom en neem de afslag Kempkensberg (vlakbij het tankstation). Neem vervolgens de eerste afslag rechts. U rijdt nu het terrein van de IB-Groep op. Rijd rechtdoor, na ongeveer 100 meter vindt u aan uw linkerhand het Servicekantoor.
Bus: vanaf het Centraal Station kunt u de stadsbus (Arriva lijn 5) nemen. Uitstappen op de Helperzoom bij de halte 'Kempkensberg'. Loop op de Helperzoom richting het tankstation. Na ongeveer 100 meter kunt u via een voetpaadje het terrein van de IB-Groep bereiken.
- Schrijf je in bij www.woningnet.nl als je in aanmerking wilt komen voor een sociale huurwoning. Kan een paar maanden tot een paar jaar duren, afhankelijk van wat voor woning in welke wijk, maar als je je niet inschrijft kom je nooit in aanmerking. Je kunt dit nu direct doen. Doen dus.
- Zodra dat is gebeurd, bel met Patrimonium of ga langs: Peizerweg 136
9727 AP Groningen
050 52 999 99
Leg je verhaal voor, zij willen nog wel eens sneller iets toewijzen op basis van omstandigheden. Ook dit kun je nu direct doen. Echt doen!
- Zoek een kamer via woningnet.nl (eerst inschrijven dus) kamernet.nl, kennissen, briefjes in de supermarkt, etc. Misschien juist goed voor je om huisgenoten te hebben, in plaats van direct alleen te gaan wonen.
- Ga naar www.hanzehogeschool.nl en zoek het nummer van de faculteit op van de studies die jouw interesse hebben. Bel en maak een afspraak met de studieadviseur om je te laten informeren over studies en mogelijkheden. Je hebt hiervoor ruim de tijd tot de zomer. Niet wachten tot die tijd maar de tijd gebruiken!
- Bel met de IB-groep of ga langs om je te laten informeren over mogelijkheden met studiefinanciering:
Kempkensberg 4, Groningen
(050) 599 77 55
Routebeschrijving fiets
Fiets naar de Helperzoom en neem de afslag Kempkensberg (vlakbij het tankstation). Neem vervolgens de eerste afslag rechts. U rijdt nu het terrein van de IB-Groep op. Rijd rechtdoor, na ongeveer 100 meter vindt u aan uw linkerhand het Servicekantoor.
Bus: vanaf het Centraal Station kunt u de stadsbus (Arriva lijn 5) nemen. Uitstappen op de Helperzoom bij de halte 'Kempkensberg'. Loop op de Helperzoom richting het tankstation. Na ongeveer 100 meter kunt u via een voetpaadje het terrein van de IB-Groep bereiken.
vrijdag 31 oktober 2008 om 09:58
Ik heb 2x in de situatie gezeten dat ik op kamers moest in Groningen. Gewoon uit de krant gehaald en dat was beide keren op zeer korte termijn gerealiseerd.
Ik denk dat een kamer vinden dus niet zo'n probleem kan zijn.
Je kamer delen doe je dus NIET, je deelt hooguit de keuken, douche en toilet.
Ik had de eerste keer een kamer met eigen keuken zelfs.
Ik vond beide keren erg geslaagd, lekker in de binnenstad, alles dichtbij.
Succes, alles beter dan waar je nu zit.
Ik denk dat een kamer vinden dus niet zo'n probleem kan zijn.
Je kamer delen doe je dus NIET, je deelt hooguit de keuken, douche en toilet.
Ik had de eerste keer een kamer met eigen keuken zelfs.
Ik vond beide keren erg geslaagd, lekker in de binnenstad, alles dichtbij.
Succes, alles beter dan waar je nu zit.
vrijdag 31 oktober 2008 om 10:10
quote:Groninguh schreef op 30 oktober 2008 @ 23:27:
...Mijn ouders werken beiden hele dagen, ze zijn vanaf 7 tot 7 uur de deur uit. .... Mijn vader doet he-le-maal niks in huis. Mijn moeder draait op voor het hele huishouden..... Me ma doet heeel weinig aan het huishouden, op zaterdag doet ze meestal de woonkamer en de keuken, maar ze vergeet dat er nog tig andere kamers in huis zijn. Als ik er iets van zeg, dat ze het moet opruimen omdat ze zélf voor al die katten + bijkomende probleme gekozen heeft, word ze boos. Ze zegt dat ik zeur en gaat me negeren.
Lees je lange OP nu nog een keer maar dit had ik over het hoofd gezien..
*strenge modus aan*
Zeg luie donder, zou jij je handen niet eens uit de mouwen steken dan!?
*strenge modus uit*
Even zonder gekheid, dit is echt belachelijk . Je moeder heeft een FT job, je pa ook maar doet niets in het huishouden. En jij zit je pa te bekritiseren maar intussen steek je zelf geen poot uit!! Kom eens op, je gaat je moeder gewoon helpen. Jij woont er ook, je maakt ook dingen vies dus je zal ook moeten helpen. Je kan mee schoonmaken, koken, boodschappen doen, de was doen etc. Meteen een goede oefening voor als je op jezelf woont .
...Mijn ouders werken beiden hele dagen, ze zijn vanaf 7 tot 7 uur de deur uit. .... Mijn vader doet he-le-maal niks in huis. Mijn moeder draait op voor het hele huishouden..... Me ma doet heeel weinig aan het huishouden, op zaterdag doet ze meestal de woonkamer en de keuken, maar ze vergeet dat er nog tig andere kamers in huis zijn. Als ik er iets van zeg, dat ze het moet opruimen omdat ze zélf voor al die katten + bijkomende probleme gekozen heeft, word ze boos. Ze zegt dat ik zeur en gaat me negeren.
Lees je lange OP nu nog een keer maar dit had ik over het hoofd gezien..
*strenge modus aan*
Zeg luie donder, zou jij je handen niet eens uit de mouwen steken dan!?
*strenge modus uit*
Even zonder gekheid, dit is echt belachelijk . Je moeder heeft een FT job, je pa ook maar doet niets in het huishouden. En jij zit je pa te bekritiseren maar intussen steek je zelf geen poot uit!! Kom eens op, je gaat je moeder gewoon helpen. Jij woont er ook, je maakt ook dingen vies dus je zal ook moeten helpen. Je kan mee schoonmaken, koken, boodschappen doen, de was doen etc. Meteen een goede oefening voor als je op jezelf woont .
vrijdag 31 oktober 2008 om 10:17
Ik ga zelf binnenkort uit mijn kamer.
Het zijn 2 ruime kamers + eigen badkamer en eigen keuken. Met 3 huisgenoten in het centrum van Groningen. De prijs is er wel naar, ik denk dat mijn huisbaas 500 euro gaat vragen als ik wegga. Daar komt in de regel nog een flinke narekening voor de energiekosten bij. Daarbij is mijn huisbaas niet betrouwbaar. In (en uit) principe raad ik het iedereen af om iets te huren bij mijn huisbaas, maar soms moet je wat.
Een sociale huurwoning die echt voor jou alleen is, is goedkoper dan dit. En ik denk dat je beter kunt beginnen in een goedkopere kamer. Je woont dan wat kleiner en deelt de keuken en badkamer, maar je bent minder woonlasten kwijt en je hoeft dus minder te werken naast je studie. Je studie zou prioriteit moeten worden.
Ik raad je mijn kamer dus in de eerste instantie af, maar je kunt het in je achterhoofd houden.
Het zijn 2 ruime kamers + eigen badkamer en eigen keuken. Met 3 huisgenoten in het centrum van Groningen. De prijs is er wel naar, ik denk dat mijn huisbaas 500 euro gaat vragen als ik wegga. Daar komt in de regel nog een flinke narekening voor de energiekosten bij. Daarbij is mijn huisbaas niet betrouwbaar. In (en uit) principe raad ik het iedereen af om iets te huren bij mijn huisbaas, maar soms moet je wat.
Een sociale huurwoning die echt voor jou alleen is, is goedkoper dan dit. En ik denk dat je beter kunt beginnen in een goedkopere kamer. Je woont dan wat kleiner en deelt de keuken en badkamer, maar je bent minder woonlasten kwijt en je hoeft dus minder te werken naast je studie. Je studie zou prioriteit moeten worden.
Ik raad je mijn kamer dus in de eerste instantie af, maar je kunt het in je achterhoofd houden.
vrijdag 31 oktober 2008 om 10:19
quote:sandra1960 schreef op 31 oktober 2008 @ 10:03:
Nostradame, goeie tips geef je!
Ik zou als ik TO was niet voor een huurhuis gaan, meestal kom je dan alleen in aanmerking voor een flatje in Lewenborg, beyum of een huis in een achterstandswijk.
Mee eens, ik denk dat hij het beste af is in een bescheiden kamer in een gezellig studentenhuis. Volgens mij kan hij wel wat sociale contacten gebruiken. Maar wil hij over een paar jaar iets groters voor zichzelf dat níet een klein gehorig vochtig huis in een mindere wijk is, dan heeft hij tegen die tijd een aardig aantal punten en dus een betere keuze.
Zelf zat ik namelijk vast toen ik mijn op kamers-fase voorbij was omdat ik me niet op tijd had ingeschreven. Ik wacht nu 4 jaar op een huurwoning, woon 8,5 jaar op kamers, maar heb inmiddels een huis gekocht. Eigenlijk had daar 3 of 4 jaar een sociale huurwoning tussen de kamer en het koophuis moeten zitten. Maar helaas, ik stond te kort ingeschreven om daarvoor in aanmerking te komen.
Nostradame, goeie tips geef je!
Ik zou als ik TO was niet voor een huurhuis gaan, meestal kom je dan alleen in aanmerking voor een flatje in Lewenborg, beyum of een huis in een achterstandswijk.
Mee eens, ik denk dat hij het beste af is in een bescheiden kamer in een gezellig studentenhuis. Volgens mij kan hij wel wat sociale contacten gebruiken. Maar wil hij over een paar jaar iets groters voor zichzelf dat níet een klein gehorig vochtig huis in een mindere wijk is, dan heeft hij tegen die tijd een aardig aantal punten en dus een betere keuze.
Zelf zat ik namelijk vast toen ik mijn op kamers-fase voorbij was omdat ik me niet op tijd had ingeschreven. Ik wacht nu 4 jaar op een huurwoning, woon 8,5 jaar op kamers, maar heb inmiddels een huis gekocht. Eigenlijk had daar 3 of 4 jaar een sociale huurwoning tussen de kamer en het koophuis moeten zitten. Maar helaas, ik stond te kort ingeschreven om daarvoor in aanmerking te komen.
anoniem_656af95ca288e wijzigde dit bericht op 31-10-2008 10:23
Reden: aanvulling
Reden: aanvulling
% gewijzigd
vrijdag 31 oktober 2008 om 14:21
Ik wil jullie als eerst bedanken voor de goede reactie's. Echt super.
Jullie hebben veel dingen (over mij) uit mijn post kunnen halen die goed kloppen.
Ik moet gewoon tevreden zijn met alles, wat ook maar beter dan dit is. Klagen over een kamer waarbij je een keuken oid moet delen.. waar maak ik me druk om! Jullie hebben gelijk, alles beter dan dit.
Het is ook een gegeven dat ik niet zeker weet wat ik wil. Ik wil in ieder geval niets meer doen bij defensie. Zowel het leger als de politie. Ik moet erachter komen wat mij echt interesseert en waar ik voor wil gaan leren. Zoals iemand al eerder aangaf... waarom ga ik niet naar mijn oude mentor? Die wilt mij vast en zeker helpen! En opzoek naar een beroepskeuzebegeleiding!
Ook heb ik inderdaad weinig tot geen vaardigheden of begeleiding gehad van mijn ouders. Als kind kreeg ik al weinig aandacht, en ook nu niet. Zij zijn zelf ook erg ongemotiveerd.. een instelling die ik heb overgenomen. Ik heb 2 x een klas over moeten doen op het VWO voordat ik naar de HAVO ging. Vandaar dat ik nu, op mn 20e nog in een supermarkt werk. Het begon als bijbaantje naast mn school, maar daarna ben ik er blijven hangen. Gewoon niet gemotiveerd genoeg om een andere baan te zoeken. Dit komt vooral omdat ik niet wist wat ik wilde, welke richting wil ik op? Wat moet ik studeren? Wat interesseert mij? Allemaal vragen die ik open heb gelaten. Daar moet ik nu antwoorden op gaan vinden.
Mijn ouders wilden, omdat ik 3 vwo en 4 vwo over heb moeten doen, geen HBO opleiding betalen. Zij hebben mij in feite gedwongen op het vwo te blijven, terwijl ik 10x aangaf naar de havo te willen. Ik moest er veel te veel voor doen... ook daar erg ongemotiveerd.
Wat ik ga doen:
Inschrijven bij woningbouwvereniging. (woningnet, kamernet)
Advertentie plaatsen op marktplaats voor een studentenwoning.
Vacatures afgaan en solliciteren naar een betere baan dan mijn huidige, tot ik kan studeren.
Studiekeuze, beroepskeuze testen doen en contact opnemen met mijn oude school.
Ik heb wel wat spaargeld. Ik heb zo'n 4000 euro gespaard wat ik wou gebruiken voor een rijbewijs en meubilair etc. voor mijn eigen woninkje. Misschien ben ik hier al ietsje verder mee... ik bewaar het iig voor mijn eigen crib.
Iemand plaatste nog een opmerking over zelf de handen uit de mouwen steken. Ik heb dit een paar keer gedaan, maar tevergeefs. Alle moeite, het schoonmaken en netjes maken. De volgende dag was het weer een puinhoop. Was er weer gepiest of wat... ik had zoiets van: Als ik een parkietje op mijn kamer hou, ga ik mijn moeder toch ook niet vragen of zij de rommel wil opruimen? Ik ben altijd tegen al die huisdieren geweest, ze heeft zelf al die problemen in huis gehaald. Ik heb wel betere dingen te doen, het is dweilen met de kraan open! Zelf zit ze spelletjes te spelen de hele avond. Zou het langer dan 1 dag schoon en opgeruimd blijven, dan zou ik heus willen stofzuigen, dweilen en rommeltjes opruimen. Maar ik blijf geen pis opdweilen of stront opruimen.
Nogmaals, bedankt voor alle feedback. Ik heb echt een steuntje in de rug nodig omdat ik zelf zo ongemotiveerd ben! Hier baal ik verschrikkelijk van!
Jullie hebben veel dingen (over mij) uit mijn post kunnen halen die goed kloppen.
Ik moet gewoon tevreden zijn met alles, wat ook maar beter dan dit is. Klagen over een kamer waarbij je een keuken oid moet delen.. waar maak ik me druk om! Jullie hebben gelijk, alles beter dan dit.
Het is ook een gegeven dat ik niet zeker weet wat ik wil. Ik wil in ieder geval niets meer doen bij defensie. Zowel het leger als de politie. Ik moet erachter komen wat mij echt interesseert en waar ik voor wil gaan leren. Zoals iemand al eerder aangaf... waarom ga ik niet naar mijn oude mentor? Die wilt mij vast en zeker helpen! En opzoek naar een beroepskeuzebegeleiding!
Ook heb ik inderdaad weinig tot geen vaardigheden of begeleiding gehad van mijn ouders. Als kind kreeg ik al weinig aandacht, en ook nu niet. Zij zijn zelf ook erg ongemotiveerd.. een instelling die ik heb overgenomen. Ik heb 2 x een klas over moeten doen op het VWO voordat ik naar de HAVO ging. Vandaar dat ik nu, op mn 20e nog in een supermarkt werk. Het begon als bijbaantje naast mn school, maar daarna ben ik er blijven hangen. Gewoon niet gemotiveerd genoeg om een andere baan te zoeken. Dit komt vooral omdat ik niet wist wat ik wilde, welke richting wil ik op? Wat moet ik studeren? Wat interesseert mij? Allemaal vragen die ik open heb gelaten. Daar moet ik nu antwoorden op gaan vinden.
Mijn ouders wilden, omdat ik 3 vwo en 4 vwo over heb moeten doen, geen HBO opleiding betalen. Zij hebben mij in feite gedwongen op het vwo te blijven, terwijl ik 10x aangaf naar de havo te willen. Ik moest er veel te veel voor doen... ook daar erg ongemotiveerd.
Wat ik ga doen:
Inschrijven bij woningbouwvereniging. (woningnet, kamernet)
Advertentie plaatsen op marktplaats voor een studentenwoning.
Vacatures afgaan en solliciteren naar een betere baan dan mijn huidige, tot ik kan studeren.
Studiekeuze, beroepskeuze testen doen en contact opnemen met mijn oude school.
Ik heb wel wat spaargeld. Ik heb zo'n 4000 euro gespaard wat ik wou gebruiken voor een rijbewijs en meubilair etc. voor mijn eigen woninkje. Misschien ben ik hier al ietsje verder mee... ik bewaar het iig voor mijn eigen crib.
Iemand plaatste nog een opmerking over zelf de handen uit de mouwen steken. Ik heb dit een paar keer gedaan, maar tevergeefs. Alle moeite, het schoonmaken en netjes maken. De volgende dag was het weer een puinhoop. Was er weer gepiest of wat... ik had zoiets van: Als ik een parkietje op mijn kamer hou, ga ik mijn moeder toch ook niet vragen of zij de rommel wil opruimen? Ik ben altijd tegen al die huisdieren geweest, ze heeft zelf al die problemen in huis gehaald. Ik heb wel betere dingen te doen, het is dweilen met de kraan open! Zelf zit ze spelletjes te spelen de hele avond. Zou het langer dan 1 dag schoon en opgeruimd blijven, dan zou ik heus willen stofzuigen, dweilen en rommeltjes opruimen. Maar ik blijf geen pis opdweilen of stront opruimen.
Nogmaals, bedankt voor alle feedback. Ik heb echt een steuntje in de rug nodig omdat ik zelf zo ongemotiveerd ben! Hier baal ik verschrikkelijk van!
vrijdag 31 oktober 2008 om 14:33
weet je wat mij echt heel erg verbaast aan jouw bericht?
dat jij zegt tegen al die beesten te zijn en dat jij best wil opruimen als het maar nut heeft voor langer dan een dag...
ten eerste ben jij volwassen, in wonend in het huis van je ouders! jij hebt helemaal nergens op tegen te zijn! dat moet je bewaren voor je eigen huis.
enne ook in je eigen huis zal je dagelijks dingen moeten doen, dat is nou eenmaal de pest met huishouden, het moet elke keer weer opnieuw!
daarbij kan je ook andere dingen in huis doen, anders dan poep en pies ruimen (en waarom trouwens ook niet? jij stoort je (terecht weleens waar) toch aan?!) koken, boodschappen doen, de was doen, strijken, de vaat....
in jouw huis mag je eisen stellen, in het huis van je ouders dien je je te schikken naar hun huishouding (en nogmaals als je het er niet mee eens bent, doe er zelf wat aan!)
dat jij zegt tegen al die beesten te zijn en dat jij best wil opruimen als het maar nut heeft voor langer dan een dag...
ten eerste ben jij volwassen, in wonend in het huis van je ouders! jij hebt helemaal nergens op tegen te zijn! dat moet je bewaren voor je eigen huis.
enne ook in je eigen huis zal je dagelijks dingen moeten doen, dat is nou eenmaal de pest met huishouden, het moet elke keer weer opnieuw!
daarbij kan je ook andere dingen in huis doen, anders dan poep en pies ruimen (en waarom trouwens ook niet? jij stoort je (terecht weleens waar) toch aan?!) koken, boodschappen doen, de was doen, strijken, de vaat....
in jouw huis mag je eisen stellen, in het huis van je ouders dien je je te schikken naar hun huishouding (en nogmaals als je het er niet mee eens bent, doe er zelf wat aan!)
vrijdag 31 oktober 2008 om 15:34
Nou, ik ben heel benieuwd hoe dit gaat aflopen. Meneer Groningen schrijft wel erg keurig, dus ik heb af en toe ook het gevoel dat het een test is, of een experiment of iets dergelijks, maar niet serieus. Als het waar is: jammer dat je alle dingen die geschreven zijn niet zelf hebt kunnen bedenken, maar fijn dat je nu zoveel tips hebt. Laat nog eens horen hoe het gaat, zou ik zeggen...
vrijdag 31 oktober 2008 om 15:38
En als je op zoek gaat naar een andere baan: er is vrij veel werk te vinden in de callcenterbranche. In Groningen stikt het van de vacaturs voor deze functies, misschien in Rotterdam net zo.
Dat wil niet zeggen dat je onder etenstijd mensen verzekeringen moet aansmeren, want je kunt ook op een klantenservice gaan werken. Leuk afwisselend werk met vaak een commercieel tintje. Goed voor je communicatieve vaardigheden, je oplossingsgerichtheid en, afhankelijk van wat voor klantenservice, je commerciële vaardigheden. Tegenwoordig is het vrij normaal dat je, nadat een klant naar tevredenheid is geholpen, de klant een aanbieding doet voor een nieuw product of ander abonnement o.i.d., passend bij de situatie en wensen van die klant. Vaak kun je daar nog extra bonus mee verdienen ook! In inhouse callcenters (dwz dat een bedrijf zijn eigen callcenterafdeling heeft ipv een callcenter inhuurt) heb je vaak prima doorgroeimogelijkheden, handig voor als je bent afgestudeerd. Je werkt veelal in ploegendienst dus zowel fulltime als parrtime is mogelijk. Dus je kunt er waarschijnlijk parttime blijven werken als je studie begint.
Als je aan een opleiding denkt in de richting van commerciële economie kan dit best iets voor jou zijn.
Dat wil niet zeggen dat je onder etenstijd mensen verzekeringen moet aansmeren, want je kunt ook op een klantenservice gaan werken. Leuk afwisselend werk met vaak een commercieel tintje. Goed voor je communicatieve vaardigheden, je oplossingsgerichtheid en, afhankelijk van wat voor klantenservice, je commerciële vaardigheden. Tegenwoordig is het vrij normaal dat je, nadat een klant naar tevredenheid is geholpen, de klant een aanbieding doet voor een nieuw product of ander abonnement o.i.d., passend bij de situatie en wensen van die klant. Vaak kun je daar nog extra bonus mee verdienen ook! In inhouse callcenters (dwz dat een bedrijf zijn eigen callcenterafdeling heeft ipv een callcenter inhuurt) heb je vaak prima doorgroeimogelijkheden, handig voor als je bent afgestudeerd. Je werkt veelal in ploegendienst dus zowel fulltime als parrtime is mogelijk. Dus je kunt er waarschijnlijk parttime blijven werken als je studie begint.
Als je aan een opleiding denkt in de richting van commerciële economie kan dit best iets voor jou zijn.
vrijdag 31 oktober 2008 om 15:41
quote:El_lebel schreef op 31 oktober 2008 @ 15:34:
Nou, ik ben heel benieuwd hoe dit gaat aflopen. Meneer Groningen schrijft wel erg keurig, dus ik heb af en toe ook het gevoel dat het een test is, of een experiment of iets dergelijks, maar niet serieus. Als het waar is: jammer dat je alle dingen die geschreven zijn niet zelf hebt kunnen bedenken, maar fijn dat je nu zoveel tips hebt. Laat nog eens horen hoe het gaat, zou ik zeggen...
Misschien heb je gelijk, misschien niet.
Maar schrijfvaardigheid en spellingsvaardigheid kan volkomen los staan van welke andere vaardigheid dan ook. Het is ook niet zo dat iemand die keurig schrijft ook perse uit een keurig gezin komt.
Nou, ik ben heel benieuwd hoe dit gaat aflopen. Meneer Groningen schrijft wel erg keurig, dus ik heb af en toe ook het gevoel dat het een test is, of een experiment of iets dergelijks, maar niet serieus. Als het waar is: jammer dat je alle dingen die geschreven zijn niet zelf hebt kunnen bedenken, maar fijn dat je nu zoveel tips hebt. Laat nog eens horen hoe het gaat, zou ik zeggen...
Misschien heb je gelijk, misschien niet.
Maar schrijfvaardigheid en spellingsvaardigheid kan volkomen los staan van welke andere vaardigheid dan ook. Het is ook niet zo dat iemand die keurig schrijft ook perse uit een keurig gezin komt.
vrijdag 31 oktober 2008 om 15:49
ik zie vaak reclames van leren en weken (punt nl)
Ga eens praten bij het CWI wat daar voor mogelijkheden zijn
Ga kijken bij MJD in je buurt. (www.mjd.nl)
enneh.. als je moeder zo moe thuiskomt van die 12 uur werken, zou jij haar ook wat werk uit handen kunnen nemen door te koken, natuurlijk. Dat deed ik als 12 jarige al, dus een 21 jarige kan dat zéker. Nu lijk je wel érg op je pa.
Succes
Ga eens praten bij het CWI wat daar voor mogelijkheden zijn
Ga kijken bij MJD in je buurt. (www.mjd.nl)
enneh.. als je moeder zo moe thuiskomt van die 12 uur werken, zou jij haar ook wat werk uit handen kunnen nemen door te koken, natuurlijk. Dat deed ik als 12 jarige al, dus een 21 jarige kan dat zéker. Nu lijk je wel érg op je pa.
Succes
Later is nu
vrijdag 31 oktober 2008 om 17:08
quote:Groninguh schreef op 31 oktober 2008 @ 14:21:
Ook heb ik inderdaad weinig tot geen vaardigheden of begeleiding gehad van mijn ouders.
Ach, dan leer je de vaardigheden van het viva-forum, dat kan ook. Je bent nu nog jong genoeg om jezelf een gigantische schop onder je kont te geven en nu echt wat van je leven te maken.
Kijk voor voorlichtingsdagen eens hier: Hogeschool Rotterdam
Ik weet niet of deze hogeschool dat heeft, maar als je geinteresseerd was in leger/politie is veiligheidsstudies misschien iets voor je.
De truc is om zoveel mogelijk open dagen te bezoeken en te bedenken of het onderwerp van de studie je genoeg aantrekt om je er vier jaar mee bezig te houden. Wat je ook kiest, er zijn altijd dingen aan een studie die minder leuk zijn. Saaie colleges en vervelende vakken horen er ook bij. Laat je daar dus niet door demotiveren.
Aangezien je 21 bent en voorheen VWO hebt gedaan (duidelijk voldoende hersencellen, alleen wat ongebruikt) kun je ook een toelatingstest voor de universiteit doen: colloquium doctum
Het is altijd mijn regel geweest dat je na je 25e je ouders nergens meer de schuld van mag geven. Dan ben je zo volwassen dat je verantwoordelijk bent voor je eigen leven. Je mag dus nog vier jaar mopperen. Je kunt ook denken: 'het is jammer voor hen dat ze niets van hun leven maken. Ik laat me er niet door meeslepen en ga er tegenaan.'
Ook heb ik inderdaad weinig tot geen vaardigheden of begeleiding gehad van mijn ouders.
Ach, dan leer je de vaardigheden van het viva-forum, dat kan ook. Je bent nu nog jong genoeg om jezelf een gigantische schop onder je kont te geven en nu echt wat van je leven te maken.
Kijk voor voorlichtingsdagen eens hier: Hogeschool Rotterdam
Ik weet niet of deze hogeschool dat heeft, maar als je geinteresseerd was in leger/politie is veiligheidsstudies misschien iets voor je.
De truc is om zoveel mogelijk open dagen te bezoeken en te bedenken of het onderwerp van de studie je genoeg aantrekt om je er vier jaar mee bezig te houden. Wat je ook kiest, er zijn altijd dingen aan een studie die minder leuk zijn. Saaie colleges en vervelende vakken horen er ook bij. Laat je daar dus niet door demotiveren.
Aangezien je 21 bent en voorheen VWO hebt gedaan (duidelijk voldoende hersencellen, alleen wat ongebruikt) kun je ook een toelatingstest voor de universiteit doen: colloquium doctum
Het is altijd mijn regel geweest dat je na je 25e je ouders nergens meer de schuld van mag geven. Dan ben je zo volwassen dat je verantwoordelijk bent voor je eigen leven. Je mag dus nog vier jaar mopperen. Je kunt ook denken: 'het is jammer voor hen dat ze niets van hun leven maken. Ik laat me er niet door meeslepen en ga er tegenaan.'
vrijdag 31 oktober 2008 om 22:07
quote:El_lebel schreef op 31 oktober 2008 @ 15:34:
Nou, ik ben heel benieuwd hoe dit gaat aflopen. Meneer Groningen schrijft wel erg keurig, dus ik heb af en toe ook het gevoel dat het een test is, of een experiment of iets dergelijks, maar niet serieus. Als het waar is: jammer dat je alle dingen die geschreven zijn niet zelf hebt kunnen bedenken, maar fijn dat je nu zoveel tips hebt. Laat nog eens horen hoe het gaat, zou ik zeggen...Je kan wel slimme jongen zijn en correct Nederlands kunnen, maar dat betekent nog niet dat je ook daadkrachtig bent of weet je hoe dingen als dit aan moet pakken. Dat leer je al doende, en als je ouders je het niet voordoen, tja... Groninguh zegt zelf ook dat zijn ouders hem nooit ergens mee hebben geholpen. Als dat zo is, vind ik het heel knap dat hij de HAVO is doorgekomen.
Nou, ik ben heel benieuwd hoe dit gaat aflopen. Meneer Groningen schrijft wel erg keurig, dus ik heb af en toe ook het gevoel dat het een test is, of een experiment of iets dergelijks, maar niet serieus. Als het waar is: jammer dat je alle dingen die geschreven zijn niet zelf hebt kunnen bedenken, maar fijn dat je nu zoveel tips hebt. Laat nog eens horen hoe het gaat, zou ik zeggen...Je kan wel slimme jongen zijn en correct Nederlands kunnen, maar dat betekent nog niet dat je ook daadkrachtig bent of weet je hoe dingen als dit aan moet pakken. Dat leer je al doende, en als je ouders je het niet voordoen, tja... Groninguh zegt zelf ook dat zijn ouders hem nooit ergens mee hebben geholpen. Als dat zo is, vind ik het heel knap dat hij de HAVO is doorgekomen.
vrijdag 31 oktober 2008 om 22:53
'dorie, heb ik net dat artikel opgezocht over die toffe hospita in Groningen. Blijkt meneer in Rotterdam te zitten........
Uit de universiteitskrant:
Ans is gezellig. En stoer.
97 jaar en nog steeds studenten in huis
Al tientallen jaren heeft Ans Haveman studenten over de vloer. Op haar 97e is ze ongetwijfeld de oudste hospita van Groningen.
Door Janita Naaijer
Wie aanbelt bij haar statige huis aan de Derde Drift, moet geluk hebben. Want als ze haar gehoorapparaat niet in heeft of op haar divan verzonken ligt in ‘De Groene’, kun je lang wachten op de grote stoep. Voor wie binnenkomt, is er veel warmte. Een rode wollen trui. Een gezicht dat een bewogen leven verraadt, maar nog altijd gratie bezit. En een lach. Steeds weer die lach. Zelfs als Ans Haveman (97) aan het eind van gesprek opmerkt dat het leven van haar niet meer zo lang hoeft te duren.
Ans Haveman werd geboren in Wijnjeterp, Friesland. Haar vader was predikant. Haar vijf broers gingen naar het gymnasium. Ans volgde de mulo en werd daarna naar een streng christelijk internaat gestuurd in Amsterdam. “Ik werd volgens mij te jongensachtig.” Na het internaat werkte ze als au pair in Frankrijk en Engeland. En in 1938 keerde ze als KLM-stewardess terug naar Amsterdam.
Toen de oorlog uitbrak en de KLM werd verboden, solliciteerde ze bij de gemeente. Daar werkte ze een blauwe maandag. “Ik moest van de Duitsers een papier ondertekenen dat ik geen Jodin was”, vertelt ze. “Maar dat vond ik dikke discriminatie.” Haveman weigerde en werd ontslagen. “Dus toen ben ik maar getrouwd.”
Met haar man verhuisde ze naar Breda, later naar Aerdenhout. Ze kregen twee zoons , in 1970 strandde het huwelijk. “Om iets heel onbenulligs. Ik had mijn ene zoon toestemming gegeven voor iets kleins en toen werd mijn man kwaad. Hij zei: ‘Als mijn zoon de baas speelt, kunnen we net zo goed scheiden.’ En ik zei: ‘Dat is goed.’” Haast net zo vloeiend en eenvoudig als ze in het huwelijk stapte, zette Haveman haar leven met haar twee zoons voort in Eelde, later in Groningen. ’s Nachts was ze verpleegster. Overdag hospita.
“Dit huis leek me geen gek idee”, zegt ze nu achtendertig jaar later. Glunderend wijst ze op een oude kast in haar kamer. “Ik houd van antiek en dit huis is een… hoe noem je dat ook al weer? Ik mag er niets aan veranderen.” Ze denkt even na. “Ja, een rijksmonument! Nog nooit heb ik ergens zo lang gewoond als hier.”
Dat ze er al die tijd heeft kunnen wonen, heeft ze naar eigen zeggen te danken aan de studenten die kamers bij haar huurden en huren. “Ik heb geen pensioen. Alleen AOW. En met een huis dat 150 jaar oud is, valt er altijd iets te repareren.”
De verhuur begon ooit met één of twee kamers. Later werden het er vier. En de studenten die in het huis woonden, waren op één tijdelijke huurder na allemaal jongens. Want die vindt Haveman gemoedelijker.
Gemoedelijk is het in het huis aan de Derde Drift nog steeds. “We krijgen vaak bezoek”, zegt Haveman. “Want we wonen in het centrum, dat vinden mensen leuk.”
Met ‘we’ bedoelt ze zichzelf en haar huidige vier huisgenoten: Daan Maarse (21), Patrick Huiting (20), Teun Deuling (19) en Niels Mulder (21). Alle vier lid van het onafhankelijke dispuut Primus Inter Pares.
Niels, vierdejaars rechten, bewoont de kamer naast Haveman. Tegenover zijn deur is een kleine keuken met een granieten aanrecht, roze geraniums en een eettafel vol potjes en zakjes. Hier kookt Thuiszorg het eten voor Haveman. De smalle trap, links van het aanrecht, biedt toegang tot de tweede etage van de bovenwoning. Dat is het domein van de studenten. Die hebben daar hun eigen keuken.
Haveman kent de namen van de jongens en hun studierichting uit haar hoofd. “We praten weleens wat in de keuken”, zegt ze. “Want ik wil mijn belangstelling tonen. ‘Hoe gaat het met de studie?’, vraag ik dan. Of ik zeg: ‘Jij wilt graag advocaat worden, hè? Dat lijkt me wel goed voor jou.’”
Ze moet er zelf een beetje om lachen. Dan serieus: “Ik vraag ze ook weleens of ze studeren. Want laatst las ik in de krant dat studenten meer feesten.” Stellig: “En dat is wel zo. Er gaat heel wat bier rond hierboven.”
Met de jaren heeft Haveman behoorlijk last gekregen van haar lichaam. Vooral als ze ’s ochtends uit bed komt, zijn haar ledematen stijf en willen haar armen en benen niet meer wat zij zelf wil. Haveman blijft er positief onder. Want ze houdt van lezen. Iedere dag NRC Handelsblad en de Groene Amsterdammer. “En dat kan ook in bed.” Dat ze door haar lijf niet meer zoveel in de keuken komt, vindt ze wel jammer. Het contact met haar huurders is daardoor minder dan vroeger. En het voeren van gesprekken is lastig omdat ook haar oren het niet meer zo goed doen.
Toch heeft die doofheid zo zijn voordelen. Last van geluidsoverlast heeft Haveman nooit. Ook niet als Patrick, derdejaars rechten en bedrijfskunde, een ode brengt aan De meeste dromen zijn bedrog van Marco Borsato en zijn serenade dwars door het plafond naar beneden komt.
Patrick is nog niet zo lang uit bed en bakt een eitje voor zichzelf en huisgenoot Daan, derdejaars international business and management. “Dit hele huis is uniek”, zegt hij. “Het is leuk om hier te wonen.”
Over hun 97-jarige huisgenoot zijn de jongens louter positief. “Ans is heel gezellig”, vindt Daan. “En stoer”, zegt Patrick. “Ze leest nog in drie talen en toen we vorig jaar een huisfeest gaven, mochten we van haar de keuken verven. Ze vond het allemaal zo leuk, dat ze zelf koekjes voor ons had gebakken.”
“Ans vindt het ook geweldig dat er zoveel mensen over de vloer komen”, vult Daan aan. “Maar ze neemt zelf ook iedereen in huis. Op donderdag komt er bijvoorbeeld altijd een dakloze. Die krijgt twee euro en soms een sigaret. Als hij op woensdag komt, zegt Haveman altijd: nee, het is geen donderdag.”
Volgens Daan beschikt Haveman nog over een opmerkelijk accuraat geheugen. “Ans onthoudt dingen heel goed. Bijvoorbeeld waar mijn thuis-thuis is. Heel veel mensen vergeten dat weer, maar zij wist het al na twee keer.”
Terug beneden heeft Haveman bezoek gekregen. Het is visserijbioloog Bert Keus uit Leiden. Van 1989 tot 1991 woonde hij in het huis aan de Derde Drift en regelmatig komt hij een weekendje logeren. Onlangs bleef hij zelfs drie weken om voor Haveman te zorgen. En hij is niet de enige. “Veel studenten komen hier terug”, vertelt Keus. “Je kunt hier slapen op de logeerkamer en het is gezellig. Met Ans kun je een goed gesprek voeren. Ze heeft veel meegemaakt in haar leven.”
Haveman begint te stralen als ze vertelt over de jongens die ooit bij haar woonden en haar nog steeds bellen en ansichtkaarten sturen. Het is een inmiddels internationaal gezelschap uit onder andere Mexico, Zuid-Afrika, Amerika en Engeland. “Het is altijd jammer als ze weggaan en een baan krijgen”, vindt ze. “Maar dan kun je alleen maar blij voor ze zijn.”
Zelf wil ze in haar huis blijven totdat het leven voor haar eindigt. Maar als ze begraven wordt, zal dat in haar geboorteplaats Wijnjeterp, zijn. Tot die tijd is ze gelukkig in haar kamer aan de Derde Drift. Met ‘de Groene’, de drukte van de jongens van Primus Inter Pares en haar geliefde uitzicht op het park bij de rechtbank. “Zie je die lindebomen? Dat is net goud.”
Uit de universiteitskrant:
Ans is gezellig. En stoer.
97 jaar en nog steeds studenten in huis
Al tientallen jaren heeft Ans Haveman studenten over de vloer. Op haar 97e is ze ongetwijfeld de oudste hospita van Groningen.
Door Janita Naaijer
Wie aanbelt bij haar statige huis aan de Derde Drift, moet geluk hebben. Want als ze haar gehoorapparaat niet in heeft of op haar divan verzonken ligt in ‘De Groene’, kun je lang wachten op de grote stoep. Voor wie binnenkomt, is er veel warmte. Een rode wollen trui. Een gezicht dat een bewogen leven verraadt, maar nog altijd gratie bezit. En een lach. Steeds weer die lach. Zelfs als Ans Haveman (97) aan het eind van gesprek opmerkt dat het leven van haar niet meer zo lang hoeft te duren.
Ans Haveman werd geboren in Wijnjeterp, Friesland. Haar vader was predikant. Haar vijf broers gingen naar het gymnasium. Ans volgde de mulo en werd daarna naar een streng christelijk internaat gestuurd in Amsterdam. “Ik werd volgens mij te jongensachtig.” Na het internaat werkte ze als au pair in Frankrijk en Engeland. En in 1938 keerde ze als KLM-stewardess terug naar Amsterdam.
Toen de oorlog uitbrak en de KLM werd verboden, solliciteerde ze bij de gemeente. Daar werkte ze een blauwe maandag. “Ik moest van de Duitsers een papier ondertekenen dat ik geen Jodin was”, vertelt ze. “Maar dat vond ik dikke discriminatie.” Haveman weigerde en werd ontslagen. “Dus toen ben ik maar getrouwd.”
Met haar man verhuisde ze naar Breda, later naar Aerdenhout. Ze kregen twee zoons , in 1970 strandde het huwelijk. “Om iets heel onbenulligs. Ik had mijn ene zoon toestemming gegeven voor iets kleins en toen werd mijn man kwaad. Hij zei: ‘Als mijn zoon de baas speelt, kunnen we net zo goed scheiden.’ En ik zei: ‘Dat is goed.’” Haast net zo vloeiend en eenvoudig als ze in het huwelijk stapte, zette Haveman haar leven met haar twee zoons voort in Eelde, later in Groningen. ’s Nachts was ze verpleegster. Overdag hospita.
“Dit huis leek me geen gek idee”, zegt ze nu achtendertig jaar later. Glunderend wijst ze op een oude kast in haar kamer. “Ik houd van antiek en dit huis is een… hoe noem je dat ook al weer? Ik mag er niets aan veranderen.” Ze denkt even na. “Ja, een rijksmonument! Nog nooit heb ik ergens zo lang gewoond als hier.”
Dat ze er al die tijd heeft kunnen wonen, heeft ze naar eigen zeggen te danken aan de studenten die kamers bij haar huurden en huren. “Ik heb geen pensioen. Alleen AOW. En met een huis dat 150 jaar oud is, valt er altijd iets te repareren.”
De verhuur begon ooit met één of twee kamers. Later werden het er vier. En de studenten die in het huis woonden, waren op één tijdelijke huurder na allemaal jongens. Want die vindt Haveman gemoedelijker.
Gemoedelijk is het in het huis aan de Derde Drift nog steeds. “We krijgen vaak bezoek”, zegt Haveman. “Want we wonen in het centrum, dat vinden mensen leuk.”
Met ‘we’ bedoelt ze zichzelf en haar huidige vier huisgenoten: Daan Maarse (21), Patrick Huiting (20), Teun Deuling (19) en Niels Mulder (21). Alle vier lid van het onafhankelijke dispuut Primus Inter Pares.
Niels, vierdejaars rechten, bewoont de kamer naast Haveman. Tegenover zijn deur is een kleine keuken met een granieten aanrecht, roze geraniums en een eettafel vol potjes en zakjes. Hier kookt Thuiszorg het eten voor Haveman. De smalle trap, links van het aanrecht, biedt toegang tot de tweede etage van de bovenwoning. Dat is het domein van de studenten. Die hebben daar hun eigen keuken.
Haveman kent de namen van de jongens en hun studierichting uit haar hoofd. “We praten weleens wat in de keuken”, zegt ze. “Want ik wil mijn belangstelling tonen. ‘Hoe gaat het met de studie?’, vraag ik dan. Of ik zeg: ‘Jij wilt graag advocaat worden, hè? Dat lijkt me wel goed voor jou.’”
Ze moet er zelf een beetje om lachen. Dan serieus: “Ik vraag ze ook weleens of ze studeren. Want laatst las ik in de krant dat studenten meer feesten.” Stellig: “En dat is wel zo. Er gaat heel wat bier rond hierboven.”
Met de jaren heeft Haveman behoorlijk last gekregen van haar lichaam. Vooral als ze ’s ochtends uit bed komt, zijn haar ledematen stijf en willen haar armen en benen niet meer wat zij zelf wil. Haveman blijft er positief onder. Want ze houdt van lezen. Iedere dag NRC Handelsblad en de Groene Amsterdammer. “En dat kan ook in bed.” Dat ze door haar lijf niet meer zoveel in de keuken komt, vindt ze wel jammer. Het contact met haar huurders is daardoor minder dan vroeger. En het voeren van gesprekken is lastig omdat ook haar oren het niet meer zo goed doen.
Toch heeft die doofheid zo zijn voordelen. Last van geluidsoverlast heeft Haveman nooit. Ook niet als Patrick, derdejaars rechten en bedrijfskunde, een ode brengt aan De meeste dromen zijn bedrog van Marco Borsato en zijn serenade dwars door het plafond naar beneden komt.
Patrick is nog niet zo lang uit bed en bakt een eitje voor zichzelf en huisgenoot Daan, derdejaars international business and management. “Dit hele huis is uniek”, zegt hij. “Het is leuk om hier te wonen.”
Over hun 97-jarige huisgenoot zijn de jongens louter positief. “Ans is heel gezellig”, vindt Daan. “En stoer”, zegt Patrick. “Ze leest nog in drie talen en toen we vorig jaar een huisfeest gaven, mochten we van haar de keuken verven. Ze vond het allemaal zo leuk, dat ze zelf koekjes voor ons had gebakken.”
“Ans vindt het ook geweldig dat er zoveel mensen over de vloer komen”, vult Daan aan. “Maar ze neemt zelf ook iedereen in huis. Op donderdag komt er bijvoorbeeld altijd een dakloze. Die krijgt twee euro en soms een sigaret. Als hij op woensdag komt, zegt Haveman altijd: nee, het is geen donderdag.”
Volgens Daan beschikt Haveman nog over een opmerkelijk accuraat geheugen. “Ans onthoudt dingen heel goed. Bijvoorbeeld waar mijn thuis-thuis is. Heel veel mensen vergeten dat weer, maar zij wist het al na twee keer.”
Terug beneden heeft Haveman bezoek gekregen. Het is visserijbioloog Bert Keus uit Leiden. Van 1989 tot 1991 woonde hij in het huis aan de Derde Drift en regelmatig komt hij een weekendje logeren. Onlangs bleef hij zelfs drie weken om voor Haveman te zorgen. En hij is niet de enige. “Veel studenten komen hier terug”, vertelt Keus. “Je kunt hier slapen op de logeerkamer en het is gezellig. Met Ans kun je een goed gesprek voeren. Ze heeft veel meegemaakt in haar leven.”
Haveman begint te stralen als ze vertelt over de jongens die ooit bij haar woonden en haar nog steeds bellen en ansichtkaarten sturen. Het is een inmiddels internationaal gezelschap uit onder andere Mexico, Zuid-Afrika, Amerika en Engeland. “Het is altijd jammer als ze weggaan en een baan krijgen”, vindt ze. “Maar dan kun je alleen maar blij voor ze zijn.”
Zelf wil ze in haar huis blijven totdat het leven voor haar eindigt. Maar als ze begraven wordt, zal dat in haar geboorteplaats Wijnjeterp, zijn. Tot die tijd is ze gelukkig in haar kamer aan de Derde Drift. Met ‘de Groene’, de drukte van de jongens van Primus Inter Pares en haar geliefde uitzicht op het park bij de rechtbank. “Zie je die lindebomen? Dat is net goud.”
vrijdag 31 oktober 2008 om 22:55
OK, ik heb alles gelezen en je geeft het zelf eigenlijk al aan. Als je de situatie zo zat bent, dan is er maar 1 oplossing en dat is je eigen geluk gaan zoeken.
Naast alle goede tips die hier al gegeven zijn, heb ik nog een andere tip voor je.
Veel studies zijn tegenwoordig ook in deeltijd te volgen. Dat betekent dat je ze kunt doen naast een fulltime baan, meestal 's avonds en soms ook op zaterdagen. Veel werkgevers zijn bereid om daar aan mee te betalen of het zelfs helemaal te vergoeden, als ze tenminste een werknemer hebben die ze die moeite van de investering waard vinden.
Mijn tip zou daarom zijn dat je nu direct op zoek gaat naar een leuke baan bij een leuk bedrijf waar ze veel waarde hechten aan ontwikkelings- en doorgroeimogelijkheden. Daar laat je vervolgens tot de zomer zien wie je bent en wat je kunt, in de hoop dat zij dan bereid zijn om in september mee te betalen aan jouw HBO-studie.
Die fulltime baan levert je dan als het goed is ook voldoende op om iets redelijks te kunnen huren en uit huis te gaan.
Al die onzin over luiheid en ongemotiveerdheid dat moet je nu echt direct vergeten want je zult flink aan de slag moeten als je in je werk iets wilt bereiken! Zonder opleiding zit er namelijk maar 1 ding op, en dat is jezelf bewijzen door net een stapje harder te lopen dan de rest...
Ik denk ook dat jij het best tot je recht zult komen in een omgeving waar ze je enigzins achter je broek aan zitten. De politie is dan zo gek of niet. Of anders een commercieel bedrijf dat erg resultaatgericht is. Oftewel, een stimulerende en motiverende werkomgeving waar ze ook een stok achter de deur zullen zijn voor wat betreft je studie straks.
Naast alle goede tips die hier al gegeven zijn, heb ik nog een andere tip voor je.
Veel studies zijn tegenwoordig ook in deeltijd te volgen. Dat betekent dat je ze kunt doen naast een fulltime baan, meestal 's avonds en soms ook op zaterdagen. Veel werkgevers zijn bereid om daar aan mee te betalen of het zelfs helemaal te vergoeden, als ze tenminste een werknemer hebben die ze die moeite van de investering waard vinden.
Mijn tip zou daarom zijn dat je nu direct op zoek gaat naar een leuke baan bij een leuk bedrijf waar ze veel waarde hechten aan ontwikkelings- en doorgroeimogelijkheden. Daar laat je vervolgens tot de zomer zien wie je bent en wat je kunt, in de hoop dat zij dan bereid zijn om in september mee te betalen aan jouw HBO-studie.
Die fulltime baan levert je dan als het goed is ook voldoende op om iets redelijks te kunnen huren en uit huis te gaan.
Al die onzin over luiheid en ongemotiveerdheid dat moet je nu echt direct vergeten want je zult flink aan de slag moeten als je in je werk iets wilt bereiken! Zonder opleiding zit er namelijk maar 1 ding op, en dat is jezelf bewijzen door net een stapje harder te lopen dan de rest...
Ik denk ook dat jij het best tot je recht zult komen in een omgeving waar ze je enigzins achter je broek aan zitten. De politie is dan zo gek of niet. Of anders een commercieel bedrijf dat erg resultaatgericht is. Oftewel, een stimulerende en motiverende werkomgeving waar ze ook een stok achter de deur zullen zijn voor wat betreft je studie straks.
vrijdag 14 november 2008 om 21:51
Is er geen BBL-opleiding te vinden? Werken en leren tegelijk. Je werkt dan in een bedrijf dat bij je studie past, zo sla je eigenlijk 2 vliegen in 1 klap. Weet alleen niet of dat op HBO-niveau ook kan, maar ik heb het zelf op MBO gedaan. Je moet veel leren en er echt tijd in steken, maar je krijgt wel gewoon een goed salaris en dat scheelt je weer een lening bij het IBG
