Tussen 2 culturen

Ik weet eigenlijk niet zo goed wat ik zeggen moet... ik ben geschokt i.i.g...

Dametje36 schreef: ↑

24-03-2019 21:55

Jaa ik studeer nog. En ik heb speciaal gekozen voor een vervolgstudie die 60km verderop is om het een beetje duidelijk te maken dat ik wel op kamers moet zo. Maar helaas niemand die het begrijpt..

Ik zou eerst inschatten wie je in de familie kan vertrouwen en met wie je open jouw gevoel kan delen. In mijn geval was het mijn moeder. Naarmate ik vaker als we met tweeën waren vertelde dat ik me graag verder wilde ontwikkelen en wilde zien wat de wereld te bieden heeft, begreep ze me wel. Ik probeerde haar mee te nemen in mijn leven en mijn interesses door foto's op Instagram enzo te laten zien. Toen ze me (soort van begreep) wist ik dat ik lig iemand had met wie ik kon praten over wat ik wilde en die me emotioneel een beetje steunde.

Daarna heb ik gekeken naar wat ik financieel nodig had (wilde absoluut niks aan mn ouders vragen) en heb ik met veel bijbaantjes gespaard. Ik heb tegen mijn ouders gezegd dat een buitenlandse stage onderdeel was van de studie (jij kan bijv. Zeggen dat wordt aanbevolen om op kamers te gaan ivm reisafstand). Ik heb ze ook laten zien hoeveel geld ik had gespaard, om te bewijzen dat ik van hen niks hoefde en het zelf kon. Uiteindelijk na de stage teruggekomen en kort daarna verliefd geworden op mijn vriend. Ik wilde nog niet trouwen (je weet nooit hoe iemand echt is voordat je samenwoont) en dus besloten we om te gaan samenwonen. Ik heb het pas thuis verteld toen we al een appartement hadden en alles hadden ingericht. Ik heb mij ouders gezegd dat ik een baan had gevonden (want afgestudeerd) en dat ik wilde samenwonen. Mijn vader hartstikke boos en die heb ik ook 2 maanden niet gesproken. Mijn vriend heeft zijn ouders een jaar niet gesproken. Maaar toen ze zagen dat we het met zn tweeën wel redden, stonden ze open voor een kennismaking en nu is alles eigenlijk hartstikke gezellig!

Al hoor ik elke week wel gezeur over trouwen:p

Mijn tip in het kort:
- zorg ervoor dat je iemand in vertrouwen neemt over wat je graag zou willen
- maak een plan wat je wil en hoe je dit gaat financieren zonder financiële steun van je ouders
- voer je plan uit en geniet!
- en onthoud.. het is toch nooit goed genoeg wat je doet, dus je kan er maar beter het beste van maken voor je zelf en genieten.

Sorry voor het boekwerk haha

Dametje36 schreef: ↑

24-03-2019 22:03

Dan kunnen er wel klappen gaan vallen denk ik.

Oh nee. Dus je kunt ze niet bij je voorbereidingen betrekken zonder dat t uit de hand loopt? Zou je na je studie wel weg ‘mogen’, of verwachten ze dat je tot een eventueel huwelijk thuisblijft?

De enige tip die ik je kan geven is altijd eerlijk blijven over wat je doet en wilt doen.
Ik spreek uit ervaring, en ja aan het begin hele lastige tijd geweest en moeilijk te accepteren door mijn moeder. Maar uit eindelijk is ze nu blij dat ik altijd eerlijk ben geweest tegen haar.

hoii schreef: ↑

24-03-2019 22:07

Ik zou eerst inschatten wie je in de familie kan vertrouwen en met wie je open jouw gevoel kan delen. In mijn geval was het mijn moeder. Naarmate ik vaker als we met tweeën waren vertelde dat ik me graag verder wilde ontwikkelen en wilde zien wat de wereld te bieden heeft, begreep ze me wel. Ik probeerde haar mee te nemen in mijn leven en mijn interesses door foto's op Instagram enzo te laten zien. Toen ze me (soort van begreep) wist ik dat ik lig iemand had met wie ik kon praten over wat ik wilde en die me emotioneel een beetje steunde.

Daarna heb ik gekeken naar wat ik financieel nodig had (wilde absoluut niks aan mn ouders vragen) en heb ik met veel bijbaantjes gespaard. Ik heb tegen mijn ouders gezegd dat een buitenlandse stage onderdeel was van de studie (jij kan bijv. Zeggen dat wordt aanbevolen om op kamers te gaan ivm reisafstand). Ik heb ze ook laten zien hoeveel geld ik had gespaard, om te bewijzen dat ik van hen niks hoefde en het zelf kon. Uiteindelijk na de stage teruggekomen en kort daarna verliefd geworden op mijn vriend. Ik wilde nog niet trouwen (je weet nooit hoe iemand echt is voordat je samenwoont) en dus besloten we om te gaan samenwonen. Ik heb het pas thuis verteld toen we al een appartement hadden en alles hadden ingericht. Ik heb mij ouders gezegd dat ik een baan had gevonden (want afgestudeerd) en dat ik wilde samenwonen. Mijn vader hartstikke boos en die heb ik ook 2 maanden niet gesproken. Mijn vriend heeft zijn ouders een jaar niet gesproken. Maaar toen ze zagen dat we het met zn tweeën wel redden, stonden ze open voor een kennismaking en nu is alles eigenlijk hartstikke gezellig!

Al hoor ik elke week wel gezeur over trouwen:p

Mijn tip in het kort:
- zorg ervoor dat je iemand in vertrouwen neemt over wat je graag zou willen
- maak een plan wat je wil en hoe je dit gaat financieren zonder financiële steun van je ouders
- voer je plan uit en geniet!
- en onthoud.. het is toch nooit goed genoeg wat je doet, dus je kan er maar beter het beste van maken voor je zelf en genieten.

Sorry voor het boekwerk haha

Erg goede tips. Ik heb mijn moeder ook losgeweekt van de gedachte dat ik thuis MOEST blijven. En toen gegaan (2 maanden voorbereiding oid) en toen volgde er ruzie en zwijgen en was ik een tijdje best ongelukkig maar daarna kwamen ze toch langs, en ik bij hen. Met samenwonen/kind krijgen hetzelfde. Ze zijn nu erg lieve grootouders. Maar moet wel zeggen mijn ouders zijn niet agressief.

Dametje36 schreef: ↑

24-03-2019 22:10

Ja, ze verwachten inderdaad dat ik pas uit huis ga wanneer ik ga trouwen..

Als jij dat zelf niet ziet zitten zou ik je aanraden dat te zeggen en dan te gaan.

Mijn ouders wilden dat ik hbo/pabo ging doen en thuis bleef wonen en mee naar de kerk zou gaan. Ik wilde informatica gaan studeren, niet naar de kerk en op kamers, vrij zijn en de wereld rondreizen.

Guess what? Ik ben blij dat ik geen katholieke schooljuf ben geworden.

EsterInside schreef: ↑

24-03-2019 21:51

Nou, dan is het maar goed dat je in Nederland bent, hè?
Waar je de vrijheid hebt om dit helemaal zelf te mogen beslissen.

Maar of iedereen dat daadwerkelijk kan, nee dus.