Wanneer geslaagd in het leven?

28-01-2009 10:29 60 berichten
Over mijn leven heb ik niks te klagen, maar soms (geregeld) bekruipt me het gevoel dat iedereen om me heen wel weet waar ze mee bezig zijn: ambitieus, carriere, kinderen, etc. En ik dus niet.



Ik heb een superleuk koophuis (zonder hypotheek), heb een wo-studie in the pocket en zit nu in het eindexamenjaar van een andere studie, heb een uitermate lieve & aantrekkelijke vriend, ben begin 30, heb een handjevol vrienden... maar worstel met 'de grote vragen van het leven'.



Is dit wat ik wil? Waar sta ik over 5, 10 en 20 jaar? Was ik niet liever een carrieretijger geweest met een leuke baan? Waarom wil ik geen kinderen?



Mijn vraag: wanneer ben je geslaagd in het leven? Wat moet je doen om als oude dame straks op een geslaagd leven terug te kunnen kijken? (Behalve genadeloos genieten natuurlijk...)



En, if so, waarom zijn jullie geslaagd?
Alle reacties Link kopieren
geen hypotheek?

dan heb je hard gespaard
Alle reacties Link kopieren
Je bent geslaagd in het leven als je gelukkig bent. Niet meer, niet minder.
Alle reacties Link kopieren
Je bent geslaagd in het leven als jij vindt dat je leven geslaagd is.



Ook al ben je putjesschepper.......dan kan je leven nog geslaagd zijn.
je bent geslaagd als je gelukkig bent.....of dat nou is wanneer je een miljoen op de bank hebt, of als je een bijstandsmoeder bent maakt niet veel uit lijkt me.

Opleiding enzo is allemaal maar relatief........
quote:vlinnie1985 schreef op 28 januari 2009 @ 10:31:

geen hypotheek?

dan heb je hard gespaard



of een erfenis.



In mijn ogen ben je geslaagd als je gelukkig bent met je keuzes. Dus niet per se als je tonnen per jaar verdient, president-directeur van Philips bent of 10 kinderen hebt. Ja, als dat je gelukig maakt wel natuurlijk, maar het is geen voorwaarde.
Alle reacties Link kopieren
tja, lastig..mijn idee van geslaagd is niet dat van mijn buurvrouw..

Misschien is geslaagd wel dat je in Huize Kleurendoof zit op je 85ste en denkt: ik ben geen uitdaging uit de weg gegaan. en dat je niet denkt; had ik maar.. of wat als ik toch?..



De vraag waarom je geen kinderen wilt is niet zo relevant, toch? Je wil ze niet, klaar. Daar ben je jezelf, en anderen al helegaar niet, geen verantwoording over schuldig.

Studeer lekker af en kijk dan eens wat je kan doen waar jij nou zin in hebt om je tanden in te zetten.

en vergeet niet te genieten, het klinkt goed wat je in je leven hebt op dit moment!
Je bent geslaagd in het leven als je in je einddagen op je schommelstoeltje tevreden terug kunt kijken op je leven.



Een leven wat gevuld is met ups en downs
Ik kan zeggen dat ik gelukkig ben, met alles wat ik doe en heb gedaan. Spijt hebben van dingen daar doe ik niet aan. En wat de wereld van mijn leven en mijn levenswijze vind zal me hele dikke worst wezen. Je bent zelf degene die je leven zal moeten leiden dus wat anderen vinden is niet relevant.

Doe wat je wilt doen is mijn advies. Volg je hart.
Maar hebben jullie dan nooit het gevoel dat anderen hun leven zoveel meer op de rit lijken te hebben?
Alle reacties Link kopieren
Daar is geen norm voor, alleen je eigen norm. Als ik naar jouw situatie kijk, van buitenaf, zou ik waarschijnlijk ook denken dat je in vergelijking tot mij prima weet waar je mee bezig bent
Alle reacties Link kopieren
quote:Zwieber schreef op 28 januari 2009 @ 10:31:

Je bent geslaagd in het leven als je gelukkig bent. Niet meer, niet minder.



Hoewel wat kort door de bocht, toch wel waar.

Tevreden, blijven leren en eerlijk tegen jezelf zijn, zijn daarvoor denk ik belangrijke ingrediënten.



TO: Probeer je niet met andere te vergelijken, echt iedereen krijgt zijn of haar beproevingen in zijn leven.

Kun je aangeven wat je mist in je leven?
quote:Zoete schreef op 28 januari 2009 @ 10:37:

Maar hebben jullie dan nooit het gevoel dat anderen hun leven zoveel meer op de rit lijken te hebben?



Zolang jij kijkt naar wat anderen hebben, zul je nooit tevreden zijn.



Bij velen lijkt het op de rit, bij velen is het op de rit.
Alle reacties Link kopieren
Zoete, wat heb je dan niet op de rit?

Ik heb dat gevoel voortdurend hoor, dat anderen hun leven meer op de rit hebben, maar ik ben dan ook 25, heb 2 kinderen, geen diploma, studeer half, geen koophuis, geen vaste baan, enzovoorts.



Ik bedoel maar.....
Alle reacties Link kopieren
quote:Zoete schreef op 28 januari 2009 @ 10:37:

Maar hebben jullie dan nooit het gevoel dat anderen hun leven zoveel meer op de rit lijken te hebben?lieve schat, JIJ lijkt het allemaal behoorlijk op de rit te heben!
quote:Zoete schreef op 28 januari 2009 @ 10:37:

Maar hebben jullie dan nooit het gevoel dat anderen hun leven zoveel meer op de rit lijken te hebben?



Je zegt het heel goed ja, Lijkt.

Iemand met 3 kinderen en weet ik veel wat nog meer is misschien wel jaloers op jouw vrije tijd die je hebt.

Iemand zonder koophuis is misschien wel jaloers op jouw prachtige huis zonder hypotheek.

Iemand die single is en snakt naar een arm om zich heen, is misschien wel jaloers op jouw relatie.



Maar misschien ook niet.

Het gras is lijkt altijd groener bij de buren zeggen ze wel eens......
quote:Eowynn_ schreef op 28 januari 2009 @ 10:37:

Daar is geen norm voor, alleen je eigen norm. Als ik naar jouw situatie kijk, van buitenaf, zou ik waarschijnlijk ook denken dat je in vergelijking tot mij prima weet waar je mee bezig bent Tja, dat zou je bijna zo denken wanneer je het zo leest. Maar wanneer ik hier op het forum juist lees over alle studerende jonge moeders met een leuke baan, denk ik altijd: pfff, hoe krijgen ze dat toch allemaal voor elkaar?! (Petje af natuurlijk!))
Je bent geslaagd in 't leven als je mooie herinneringen en belevenissen de verdrietige en slechte herinneringen outnumberen.
Toevallig las ik net op nu.nl een interview met Brad Pitt, waarin hij zei: "Een vriend die in een hospice werkt vertelde dat mensen in hun laatste dagen praten over hun liefdes en hun verdriet, niet over hun successen, trofeeën of wat ze hebben bereikt."



Wanneer jouw leven geslaagd is kun je alleen zelf zeggen, maar ik denk dat over het algemeen relaties (in de breedste zin van het woord) en persoonlijke groei (ook in de breedste zin) het belangrijkste zijn in een mensenleven.
Alle reacties Link kopieren
Op mij kom jij behoorlijk geslaagd over.



Ik begrijp trouwens wel wat jij bedoelt, ik heb zelf altijd het idee dat een ander wel exact weet waar hij mee bezig is, terwijl ik altijd maar een beetje aanrommel voor mijn gevoel. Begrijp me niet verkeerd, ik ben gelukkig zo, ik heb een baan die me veel vrije tijd geeft, een huis, relatie, ik reis veel, niets om over te klagen dus , maar toch lijkt het wel of ik op de een of andere manier maar niet echt volwassen word. En eigenlijk wil ik dat ook niet. Soms vergelijk ik me met anderen, met iemand die een goede carriere heeft of een gezin met kinderen heeft. Dan benijd ik ze weleens omdat het voor mij lijkt dat zij precies datgene doen wat ze willen en ik eigenlijk nooit echt geweten heb wat ik wil. Behalve dan dat ik veel vrijheid wil hebben.Vrijheid om te gaan en staan waar ik wil en wanneer ik dat wil en dat gaan nu eenmaal niet samen met een carriere of gezin.



Misschien is dat het wel dat maakt dat je geslaagd bent: accepteren wie je bent en daar happy mee zijn.



Verder ben ik het ook met Elninjoo eens.

Ik zeg altijd op reis tegen mijn vriend dat we zoveel mogelijk leuke herinneringen moeten sparen voor later, want dat is een van de weinige dingen die overblijven volgens mij als je oud bent.
Cum non tum age
Alle reacties Link kopieren
Ik stel hem nog een keer: Kun je aangeven wat je mist in je leven?
Alle reacties Link kopieren
En weet je wat het ook is: je ziet van anderen alleen de momenten waarop ze weten dat anderen hen zien. En dat ziet er net iets anders uit dan wanneer ze alleen zijn Je ziet van andere mensen niet het getob en de zorgen die ze hebben, dat ze het even niet meer weten en dat ze maar wat doen. Dat weet je van jezelf wel, maar hoe iemand anders er 's nachts in bed bijligt, piekerend of niet, dat weet je niet.



Kijk, als ik visite krijg is mijn huis netjes, kinderen schoon en netjes, ikzelf leuk aangekleed en ben ik meestal vrolijk en enthousiast. Maar er zijn natuurlijk ook momenten dat ik in een oude pyjama door de kamer hobbel, tussen de puinhopen door, met twee zieke kindjes om me heen, terwijl ik het gewoon ook niet meer weet. En ik vermoed dat de laatste situatie in verschillende vormen bij iedereen wel eens voorkomt, maar dat zíe je niet Dus ziet er het al snel uit alsof iedereen weet wat hij doet
quote:MissMMM schreef op 28 januari 2009 @ 10:57:

Ik stel hem nog een keer: Kun je aangeven wat je mist in je leven?



MissMMM, waarschijnlijk zelfvertrouwen. Ik kies er juist heel duidelijk voor om me niet 'vast te leggen', maar weet heel goed dat ik door geen keuze te maken ook keuze maak. (Ehm, schrijf ik dat nu niet wat vaag op?) Noa's reactie (direct boven jou) is inderdaad ook heel herkenbaar. Beter dan ik het zelf had kunnen schrijven:



"...ik heb zelf altijd het idee dat een ander wel exact weet waar hij mee bezig is, terwijl ik altijd maar een beetje aanrommel voor mijn gevoel. Begrijp me niet verkeerd, ik ben gelukkig zo, ik heb een baan die me veel vrije tijd geeft, een huis, relatie, ik reis veel, niets om over te klagen dus , maar toch lijkt het wel of ik op de een of andere manier maar niet echt volwassen word. En eigenlijk wil ik dat ook niet. Soms vergelijk ik me met anderen, met iemand die een goede carriere heeft of een gezin met kinderen heeft. Dan benijd ik ze weleens omdat het voor mij lijkt dat zij precies datgene doen wat ze willen en ik eigenlijk nooit echt geweten heb wat ik wil. Behalve dan dat ik veel vrijheid wil hebben.Vrijheid om te gaan en staan waar ik wil en wanneer ik dat wil en dat gaan nu eenmaal niet samen met een carriere of gezin."
Alle reacties Link kopieren
quote:Eowynn_ schreef op 28 januari 2009 @ 11:02:

En weet je wat het ook is: je ziet van anderen alleen de momenten waarop ze weten dat anderen hen zien. En dat ziet er net iets anders uit dan wanneer ze alleen zijn Je ziet van andere mensen niet het getob en de zorgen die ze hebben, dat ze het even niet meer weten en dat ze maar wat doen. Dat weet je van jezelf wel, maar hoe iemand anders er 's nachts in bed bijligt, piekerend of niet, dat weet je niet.



Kijk, als ik visite krijg is mijn huis netjes, kinderen schoon en netjes, ikzelf leuk aangekleed en ben ik meestal vrolijk en enthousiast. Maar er zijn natuurlijk ook momenten dat ik in een oude pyjama door de kamer hobbel, tussen de puinhopen door, met twee zieke kindjes om me heen, terwijl ik het gewoon ook niet meer weet. En ik vermoed dat de laatste situatie in verschillende vormen bij iedereen wel eens voorkomt, maar dat zíe je niet Dus ziet er het al snel uit alsof iedereen weet wat hij doet Dat laatste gebeurd hier vrij regelmatig en dan hoeft mijn kind niet eens ziek te zijn.
Slagen in het leven heeft niets te maken met een blinkende carriere, het hebben van kinderen, veel geld hebben en een groot, net, opgeruimd huis.



Je bent geslaagd in het leven als je tevreden kunt zijn met wat je hebt en tevreden te zijn met wie je bent.



Je bent geslaagd in je leven als je achter je keuzes kan staan die je maakt en kunt accepteren dat je fouten hebt gemaakt en daarvan leert. Je bent geslaagd als je respect hebt voor jezelf (er zijn teveel mensen die dit niet hebben) en respect hebt voor een ander. Je bent geslaagd in het leven als je blij kunt zijn voor een ander die zijn leven OOK op de rit heeft.



Het gaat in het leven niet wat je allemaal overkomt, het gaat in het leven wat je ermee doet. En dat bepaald meteen de mate van zelfrespect. Iemand die zich laat leven, zal niet tevreden kunnen zijn en altijd wat missen.



Je bent geslaagd in het leven als je volledig de verantwoording van je eigen leven in eigen hand neemt.

Dit is een oud topic. Het topic is daarom gesloten.
Maak een nieuw topic aan om verder praten over dit onderwerp.

Terug naar boven