Overig
alle pijlers
Wanneer geslaagd in het leven?
woensdag 28 januari 2009 om 10:29
Over mijn leven heb ik niks te klagen, maar soms (geregeld) bekruipt me het gevoel dat iedereen om me heen wel weet waar ze mee bezig zijn: ambitieus, carriere, kinderen, etc. En ik dus niet.
Ik heb een superleuk koophuis (zonder hypotheek), heb een wo-studie in the pocket en zit nu in het eindexamenjaar van een andere studie, heb een uitermate lieve & aantrekkelijke vriend, ben begin 30, heb een handjevol vrienden... maar worstel met 'de grote vragen van het leven'.
Is dit wat ik wil? Waar sta ik over 5, 10 en 20 jaar? Was ik niet liever een carrieretijger geweest met een leuke baan? Waarom wil ik geen kinderen?
Mijn vraag: wanneer ben je geslaagd in het leven? Wat moet je doen om als oude dame straks op een geslaagd leven terug te kunnen kijken? (Behalve genadeloos genieten natuurlijk...)
En, if so, waarom zijn jullie geslaagd?
Ik heb een superleuk koophuis (zonder hypotheek), heb een wo-studie in the pocket en zit nu in het eindexamenjaar van een andere studie, heb een uitermate lieve & aantrekkelijke vriend, ben begin 30, heb een handjevol vrienden... maar worstel met 'de grote vragen van het leven'.
Is dit wat ik wil? Waar sta ik over 5, 10 en 20 jaar? Was ik niet liever een carrieretijger geweest met een leuke baan? Waarom wil ik geen kinderen?
Mijn vraag: wanneer ben je geslaagd in het leven? Wat moet je doen om als oude dame straks op een geslaagd leven terug te kunnen kijken? (Behalve genadeloos genieten natuurlijk...)
En, if so, waarom zijn jullie geslaagd?
woensdag 28 januari 2009 om 11:05
Het lijkt altijd dat anderen hun leven beter op de rit hebben, omdat jij kijkt vanuit datgene wat er bij jou ontbreekt.
Zo heb ik mijn leven best wel op de rit; goed huwelijk, 3 gezonde kinderen, bijna 40 en ik voel me goed, geestelijk en lichamelijk. Alleen heb ik even geen baan.
Iedereen om me heen lijkt nu supercarrieres te hebben.
Terwijl een ander met een beginnende depressie of een rotrelatie misschien wel denkt: Die Nijn, die heeft het supertoppie voor elkaar.
Verder eens met de andere dames; voor mij geldt gelukkig zijn als DE maatstaf voor een geslaagd leven. Zeker weten!
Zo heb ik mijn leven best wel op de rit; goed huwelijk, 3 gezonde kinderen, bijna 40 en ik voel me goed, geestelijk en lichamelijk. Alleen heb ik even geen baan.
Iedereen om me heen lijkt nu supercarrieres te hebben.
Terwijl een ander met een beginnende depressie of een rotrelatie misschien wel denkt: Die Nijn, die heeft het supertoppie voor elkaar.
Verder eens met de andere dames; voor mij geldt gelukkig zijn als DE maatstaf voor een geslaagd leven. Zeker weten!
woensdag 28 januari 2009 om 11:08
Maar als gelukkig zijn de maatstaaf is, dan ben je nooit geslaagd want niemand leeft in continue staat van geluk.
Accepteren dat het leven ups en downs kent en een gemiddelde. Tevredenheid over het geheel met wat je hebt en met wie je bent is volgens mij de sleutel met een hoge dosis zelfrespect (waardoor je je minder laat overkomen)
Accepteren dat het leven ups en downs kent en een gemiddelde. Tevredenheid over het geheel met wat je hebt en met wie je bent is volgens mij de sleutel met een hoge dosis zelfrespect (waardoor je je minder laat overkomen)
woensdag 28 januari 2009 om 11:14
Terwijl ik jullie, Zwieber en Eowynn, geregeld 'tegenkom' (dwz lees) bij andere topics en dan dus denk: wow, die hebben het goed voor elkaar! Kids, (rechten)studie, etc. Respect!
Zal ook toelichten waar mijn vraag vandaan komt. Stond laatst op een verjaardag waar voornamelijk mensen rondliepen die het - in mijn ogen - allemaal heel goed voor elkaar hadden: chirurgen, tandartsen, doktoren in opleiding, etc. En dat al dan niet met kinderen.
En nu weet ik prima dat wat je doet qua beroep niet bepaalt wie je bent of hoe je staat in het leven. Maar ik vond het benijdenswaardig om die ambitie te proeven. De meesten van hen waren ook net iets jonger dan ik. Ik denk dat ik iets van mezelf herkende, 'van vroeger' so to say. Nu is die honger naar meer als sneeuw voor de zon verdwenen.
Dat is goed, ik ben tevreden en gelukkig. Maar tegelijkertijd dat knagende gevoel: is dit nu alles...?
Zal ook toelichten waar mijn vraag vandaan komt. Stond laatst op een verjaardag waar voornamelijk mensen rondliepen die het - in mijn ogen - allemaal heel goed voor elkaar hadden: chirurgen, tandartsen, doktoren in opleiding, etc. En dat al dan niet met kinderen.
En nu weet ik prima dat wat je doet qua beroep niet bepaalt wie je bent of hoe je staat in het leven. Maar ik vond het benijdenswaardig om die ambitie te proeven. De meesten van hen waren ook net iets jonger dan ik. Ik denk dat ik iets van mezelf herkende, 'van vroeger' so to say. Nu is die honger naar meer als sneeuw voor de zon verdwenen.
Dat is goed, ik ben tevreden en gelukkig. Maar tegelijkertijd dat knagende gevoel: is dit nu alles...?
woensdag 28 januari 2009 om 11:17
quote:Eowynn_ schreef op 28 januari 2009 @ 11:02:
En weet je wat het ook is: je ziet van anderen alleen de momenten waarop ze weten dat anderen hen zien. En dat ziet er net iets anders uit dan wanneer ze alleen zijn Je ziet van andere mensen niet het getob en de zorgen die ze hebben, dat ze het even niet meer weten en dat ze maar wat doen. Dat weet je van jezelf wel, maar hoe iemand anders er 's nachts in bed bijligt, piekerend of niet, dat weet je niet.
Kijk, als ik visite krijg is mijn huis netjes, kinderen schoon en netjes, ikzelf leuk aangekleed en ben ik meestal vrolijk en enthousiast. Maar er zijn natuurlijk ook momenten dat ik in een oude pyjama door de kamer hobbel, tussen de puinhopen door, met twee zieke kindjes om me heen, terwijl ik het gewoon ook niet meer weet. En ik vermoed dat de laatste situatie in verschillende vormen bij iedereen wel eens voorkomt, maar dat zíe je niet Dus ziet er het al snel uit alsof iedereen weet wat hij doet
Mooi gezegd!
Ja, ik heb dat voortdurend. Word dit jaar 30, ga weer met een opleiding beginnen, ben op zoek naar een baan, woon nog in een klein appartement, terwijl mijn vrienden (al jaren!) in een volwassen huis-huis wonen, een goede baan hebben en aan kinderen beginnen. Soms lijk ik achter te lopen.
En aan de andere kant... zou ik echt al zo gesetteld willen zijn? Nee.. ik denk ook dat zij wel eens jaloers zijn op mijn vrijheid. Zo heeft iedereen wel wat te klagen. Maar ik ben gelukkig (alhoewel, een leuke baan zou ik ook wel willen )
En weet je wat het ook is: je ziet van anderen alleen de momenten waarop ze weten dat anderen hen zien. En dat ziet er net iets anders uit dan wanneer ze alleen zijn Je ziet van andere mensen niet het getob en de zorgen die ze hebben, dat ze het even niet meer weten en dat ze maar wat doen. Dat weet je van jezelf wel, maar hoe iemand anders er 's nachts in bed bijligt, piekerend of niet, dat weet je niet.
Kijk, als ik visite krijg is mijn huis netjes, kinderen schoon en netjes, ikzelf leuk aangekleed en ben ik meestal vrolijk en enthousiast. Maar er zijn natuurlijk ook momenten dat ik in een oude pyjama door de kamer hobbel, tussen de puinhopen door, met twee zieke kindjes om me heen, terwijl ik het gewoon ook niet meer weet. En ik vermoed dat de laatste situatie in verschillende vormen bij iedereen wel eens voorkomt, maar dat zíe je niet Dus ziet er het al snel uit alsof iedereen weet wat hij doet
Mooi gezegd!
Ja, ik heb dat voortdurend. Word dit jaar 30, ga weer met een opleiding beginnen, ben op zoek naar een baan, woon nog in een klein appartement, terwijl mijn vrienden (al jaren!) in een volwassen huis-huis wonen, een goede baan hebben en aan kinderen beginnen. Soms lijk ik achter te lopen.
En aan de andere kant... zou ik echt al zo gesetteld willen zijn? Nee.. ik denk ook dat zij wel eens jaloers zijn op mijn vrijheid. Zo heeft iedereen wel wat te klagen. Maar ik ben gelukkig (alhoewel, een leuke baan zou ik ook wel willen )
woensdag 28 januari 2009 om 11:18
quote:Zoete schreef op 28 januari 2009 @ 10:29:
Over mijn leven heb ik niks te klagen, maar soms (geregeld) bekruipt me het gevoel dat iedereen om me heen wel weet waar ze mee bezig zijn: ambitieus, carriere, kinderen, etc. En ik dus niet.
Ik heb een superleuk koophuis (zonder hypotheek), heb een wo-studie in the pocket en zit nu in het eindexamenjaar van een andere studie, heb een uitermate lieve & aantrekkelijke vriend, ben begin 30, heb een handjevol vrienden... maar worstel met 'de grote vragen van het leven'.
Niet op de rit?
hmm.
koophuis: heb ik ook, alleen is het huis niet naar mijn zin, maar voor ons schamele salaris konden we niks anders krijgen (en huren kwamen we niet tussen). Overigens zal ik de rest van mijn leven krom moeten liggen voor de hypotheek.
wo-studie en andere studie bijna af?: ik heb een halve hbo en een geslaagde mbo4 studie. waarom? door omstandigheden die ik hier niet ga neerzetten.Als ik de tijd kon terugdraaien had ik best wat anders willen doen.
Relatie: check, heb ik.
Kinderen: check
ook begin 30
vrienden: weinig, zou er wel eens wat meer willen hebben.
Tja, wat kan ik zeggen. In mijn ogen heb jij alles op de rit (ga maar na, geen hypotheek, hoge opleiding, dus straks een dikbetaalde baan, veel geld en ruimte om lekker te reizen en leuke dingen te doen). Terwijl anderen bij elke uitgave moeten nadenken. Maar die denken dan miischien niet 'is dit alles', die hebben het te druk met rondkomen.
Dat is het probleem denk ik als je het finacieel voor elkaar hebt. Dan kun je je richten op andere imperfecties in het leven.
Ik bedoel maar: heb je ook een mens uit Ethiopie horen zeuren over 'is dit alles'? Nee, want die is aan het overleven.
Over mijn leven heb ik niks te klagen, maar soms (geregeld) bekruipt me het gevoel dat iedereen om me heen wel weet waar ze mee bezig zijn: ambitieus, carriere, kinderen, etc. En ik dus niet.
Ik heb een superleuk koophuis (zonder hypotheek), heb een wo-studie in the pocket en zit nu in het eindexamenjaar van een andere studie, heb een uitermate lieve & aantrekkelijke vriend, ben begin 30, heb een handjevol vrienden... maar worstel met 'de grote vragen van het leven'.
Niet op de rit?
hmm.
koophuis: heb ik ook, alleen is het huis niet naar mijn zin, maar voor ons schamele salaris konden we niks anders krijgen (en huren kwamen we niet tussen). Overigens zal ik de rest van mijn leven krom moeten liggen voor de hypotheek.
wo-studie en andere studie bijna af?: ik heb een halve hbo en een geslaagde mbo4 studie. waarom? door omstandigheden die ik hier niet ga neerzetten.Als ik de tijd kon terugdraaien had ik best wat anders willen doen.
Relatie: check, heb ik.
Kinderen: check
ook begin 30
vrienden: weinig, zou er wel eens wat meer willen hebben.
Tja, wat kan ik zeggen. In mijn ogen heb jij alles op de rit (ga maar na, geen hypotheek, hoge opleiding, dus straks een dikbetaalde baan, veel geld en ruimte om lekker te reizen en leuke dingen te doen). Terwijl anderen bij elke uitgave moeten nadenken. Maar die denken dan miischien niet 'is dit alles', die hebben het te druk met rondkomen.
Dat is het probleem denk ik als je het finacieel voor elkaar hebt. Dan kun je je richten op andere imperfecties in het leven.
Ik bedoel maar: heb je ook een mens uit Ethiopie horen zeuren over 'is dit alles'? Nee, want die is aan het overleven.
woensdag 28 januari 2009 om 11:19
woensdag 28 januari 2009 om 11:22
quote:Zoete schreef op 28 januari 2009 @ 11:14:
Terwijl ik jullie, Zwieber en Eowynn, geregeld 'tegenkom' (dwz lees) bij andere topics en dan dus denk: wow, die hebben het goed voor elkaar! Kids, (rechten)studie, etc. Respect!
Zal ook toelichten waar mijn vraag vandaan komt. Stond laatst op een verjaardag waar voornamelijk mensen rondliepen die het - in mijn ogen - allemaal heel goed voor elkaar hadden: chirurgen, tandartsen, doktoren in opleiding, etc. En dat al dan niet met kinderen.
En nu weet ik prima dat wat je doet qua beroep niet bepaalt wie je bent of hoe je staat in het leven. Maar ik vond het benijdenswaardig om die ambitie te proeven. De meesten van hen waren ook net iets jonger dan ik. Ik denk dat ik iets van mezelf herkende, 'van vroeger' so to say. Nu is die honger naar meer als sneeuw voor de zon verdwenen.
Dat is goed, ik ben tevreden en gelukkig. Maar tegelijkertijd dat knagende gevoel: is dit nu alles...?
Nee lieverd, het is niet alles. Er is veel meer in het leven. Alles hebben en kunnen dat is volstrekt onmogelijk. Dus iedereen 'mist' iets.
Ik weet wel, dat alles wat de moeite waard is in het leven energie en effort kost, kwetsbaarheid geeft. Dus wat het meeste de moeite waard is in mijn leven geef ik die energie en dan blijft er voor een hele hoop niets over. Dat geeft niet, want ik heb veel waar ik die energie in stop en dus de moeite waard is.
Mensen die alles willen zullen maar beperkte energie overhouden om in wat ze werkelijke de moeite waard vinden te verdiepen. Dan is het misschien heel gevarieerd, maar oppervlakkig.
Het geld voor alles. Wil je kinderen, das geen kunst. Wil je een goede moeder zijn en je kinderen goed op laten groeien, kost dit energie. Wil je een carriere, dan kom je er niet met de basisschool en laffe houding, nee dat kost effort en energie. Wil je spieren, zal je daar aan moeten werken in de sportschool. Dat kost energie. Alles wat je goed wil doen, kost energie.
Dus accepteren dat je niet alles hebt of kunt is een stap en verdiepen in wat je hebt.
Het is dan ook meteen zonde om die energie te stoppen in zaken die de moeite NIET waard zijn
Terwijl ik jullie, Zwieber en Eowynn, geregeld 'tegenkom' (dwz lees) bij andere topics en dan dus denk: wow, die hebben het goed voor elkaar! Kids, (rechten)studie, etc. Respect!
Zal ook toelichten waar mijn vraag vandaan komt. Stond laatst op een verjaardag waar voornamelijk mensen rondliepen die het - in mijn ogen - allemaal heel goed voor elkaar hadden: chirurgen, tandartsen, doktoren in opleiding, etc. En dat al dan niet met kinderen.
En nu weet ik prima dat wat je doet qua beroep niet bepaalt wie je bent of hoe je staat in het leven. Maar ik vond het benijdenswaardig om die ambitie te proeven. De meesten van hen waren ook net iets jonger dan ik. Ik denk dat ik iets van mezelf herkende, 'van vroeger' so to say. Nu is die honger naar meer als sneeuw voor de zon verdwenen.
Dat is goed, ik ben tevreden en gelukkig. Maar tegelijkertijd dat knagende gevoel: is dit nu alles...?
Nee lieverd, het is niet alles. Er is veel meer in het leven. Alles hebben en kunnen dat is volstrekt onmogelijk. Dus iedereen 'mist' iets.
Ik weet wel, dat alles wat de moeite waard is in het leven energie en effort kost, kwetsbaarheid geeft. Dus wat het meeste de moeite waard is in mijn leven geef ik die energie en dan blijft er voor een hele hoop niets over. Dat geeft niet, want ik heb veel waar ik die energie in stop en dus de moeite waard is.
Mensen die alles willen zullen maar beperkte energie overhouden om in wat ze werkelijke de moeite waard vinden te verdiepen. Dan is het misschien heel gevarieerd, maar oppervlakkig.
Het geld voor alles. Wil je kinderen, das geen kunst. Wil je een goede moeder zijn en je kinderen goed op laten groeien, kost dit energie. Wil je een carriere, dan kom je er niet met de basisschool en laffe houding, nee dat kost effort en energie. Wil je spieren, zal je daar aan moeten werken in de sportschool. Dat kost energie. Alles wat je goed wil doen, kost energie.
Dus accepteren dat je niet alles hebt of kunt is een stap en verdiepen in wat je hebt.
Het is dan ook meteen zonde om die energie te stoppen in zaken die de moeite NIET waard zijn
woensdag 28 januari 2009 om 11:25
woensdag 28 januari 2009 om 11:26
woensdag 28 januari 2009 om 11:34
quote:Zoete schreef op 28 januari 2009 @ 11:03:
[...]
MissMMM, waarschijnlijk zelfvertrouwen. Ik kies er juist heel duidelijk voor om me niet 'vast te leggen', maar weet heel goed dat ik door geen keuze te maken ook keuze maak. (Ehm, schrijf ik dat nu niet wat vaag op?) ."
Heb je enig idee waar je onzekerheid is ontstaan?
Welke keuze ga je uit de weg?
Ik vind je geen verwend nest hoor, helemaal niet, dit zijn hele reeele vragen die voorbij komen in een mensenleven wanneer de eerste treden van de behoeftepyramide in orde zijn. Het is wel van belang om deze levensvragen voor jezelf te beantwoorden.....en dat kun je alleen door jezelf de juiste vragen te stellen. Echt niet alle antwoorden zul je krijgen, maar hoe beter je jezelf kent des te beter je dingen kunt plaatsen en erop kunt anticiperen.....
[...]
MissMMM, waarschijnlijk zelfvertrouwen. Ik kies er juist heel duidelijk voor om me niet 'vast te leggen', maar weet heel goed dat ik door geen keuze te maken ook keuze maak. (Ehm, schrijf ik dat nu niet wat vaag op?) ."
Heb je enig idee waar je onzekerheid is ontstaan?
Welke keuze ga je uit de weg?
Ik vind je geen verwend nest hoor, helemaal niet, dit zijn hele reeele vragen die voorbij komen in een mensenleven wanneer de eerste treden van de behoeftepyramide in orde zijn. Het is wel van belang om deze levensvragen voor jezelf te beantwoorden.....en dat kun je alleen door jezelf de juiste vragen te stellen. Echt niet alle antwoorden zul je krijgen, maar hoe beter je jezelf kent des te beter je dingen kunt plaatsen en erop kunt anticiperen.....
woensdag 28 januari 2009 om 11:37
quote:zusenzo schreef op 28 januari 2009 @ 11:29:
Zoete, ik vind je echt geen verwend nest hoor!
Probeer je alleen duidelijk te maken dat er op deze manier over je leven na te denken zoveel energie kost terwijl het zo anders kan.
Je hebt gelijk!
Weet je wat, ik klap mijn computer dicht, zet meneer Poes van mijn schoot af en ga maar weer een paar uur studeren. Thanks voor de reacties!
(Best gek eigenlijk dat ik jullie, hier op het forum, zoveel vaker spreek dan mijn vrienden irl.)
Zoete, ik vind je echt geen verwend nest hoor!
Probeer je alleen duidelijk te maken dat er op deze manier over je leven na te denken zoveel energie kost terwijl het zo anders kan.
Je hebt gelijk!
Weet je wat, ik klap mijn computer dicht, zet meneer Poes van mijn schoot af en ga maar weer een paar uur studeren. Thanks voor de reacties!
(Best gek eigenlijk dat ik jullie, hier op het forum, zoveel vaker spreek dan mijn vrienden irl.)
woensdag 28 januari 2009 om 11:43
quote:
Heb je enig idee waar je onzekerheid is ontstaan?
Welke keuze ga je uit de weg?
Sinds een jaar werk ik niet meer. Ik denk dat dat me behoorlijk dwars zit. Verdien dus nu zelf geen geld. En juist nu zijn er opeens een aantal vervelende (juridische) kwesties met een behoorlijk prijskaartje. Vind het verschrikkelijk dat mijn vriend nu de kostwinner is. En afhankelijk van hem. Ik weet, het is maar geld, maar ik voel me er erg schuldig over. Ook al zegt hij dat ik er niet over in moet zitten en dat het allemaal wel goedkomt.
En welke keuze ik uit de weg ga... Ehm, afstuderen??
Heb je enig idee waar je onzekerheid is ontstaan?
Welke keuze ga je uit de weg?
Sinds een jaar werk ik niet meer. Ik denk dat dat me behoorlijk dwars zit. Verdien dus nu zelf geen geld. En juist nu zijn er opeens een aantal vervelende (juridische) kwesties met een behoorlijk prijskaartje. Vind het verschrikkelijk dat mijn vriend nu de kostwinner is. En afhankelijk van hem. Ik weet, het is maar geld, maar ik voel me er erg schuldig over. Ook al zegt hij dat ik er niet over in moet zitten en dat het allemaal wel goedkomt.
En welke keuze ik uit de weg ga... Ehm, afstuderen??
woensdag 28 januari 2009 om 11:46
quote:Zoete schreef op 28 januari 2009 @ 11:43:
[...]
Sinds een jaar werk ik niet meer. Ik denk dat dat me behoorlijk dwars zit. Verdien dus nu zelf geen geld. En juist nu zijn er opeens een aantal vervelende (juridische) kwesties met een behoorlijk prijskaartje. Vind het verschrikkelijk dat mijn vriend nu de kostwinner is. En afhankelijk van hem. Ik weet, het is maar geld, maar ik voel me er erg schuldig over. Ook al zegt hij dat ik er niet over in moet zitten en dat het allemaal wel goedkomt.
En welke keuze ik uit de weg ga... Ehm, afstuderen??
Als jij nou ff gaat studeren, ga ik nog ff werken.....gaan we straks nog ff verder over de grote vragen des levens....
Waar kom je vandaan, waar ga je naartoe....(HT)
[...]
Sinds een jaar werk ik niet meer. Ik denk dat dat me behoorlijk dwars zit. Verdien dus nu zelf geen geld. En juist nu zijn er opeens een aantal vervelende (juridische) kwesties met een behoorlijk prijskaartje. Vind het verschrikkelijk dat mijn vriend nu de kostwinner is. En afhankelijk van hem. Ik weet, het is maar geld, maar ik voel me er erg schuldig over. Ook al zegt hij dat ik er niet over in moet zitten en dat het allemaal wel goedkomt.
En welke keuze ik uit de weg ga... Ehm, afstuderen??
Als jij nou ff gaat studeren, ga ik nog ff werken.....gaan we straks nog ff verder over de grote vragen des levens....
Waar kom je vandaan, waar ga je naartoe....(HT)
woensdag 28 januari 2009 om 11:49
Als je kinderen goed terecht zijn gekomen. -als je die hebt dan-
Als je in je eigen onderhoud kunt voorzien.
Als je tevreden bent wanneer je naar je hier en nu kijkt. Nou ja, misschien als je oud en ziek bent dat je dan eerder tevreden bent als je terugkijkt op het verleden dan wanneer je naar het hier en nu kijkt.
Ik geloof niet dat ik meer eisen heb dan dit.
Als je in je eigen onderhoud kunt voorzien.
Als je tevreden bent wanneer je naar je hier en nu kijkt. Nou ja, misschien als je oud en ziek bent dat je dan eerder tevreden bent als je terugkijkt op het verleden dan wanneer je naar het hier en nu kijkt.
Ik geloof niet dat ik meer eisen heb dan dit.
woensdag 28 januari 2009 om 11:49
quote:elninjoo schreef op 28 januari 2009 @ 10:41:
Je bent geslaagd in 't leven als je mooie herinneringen en belevenissen de verdrietige en slechte herinneringen outnumberen.
Nooit gedacht, maar helemaal eens met elninjoo
@mizzpoes, je kunt inderdaad niet bepalen wat je overkomt in het leven. Maar de omstandigheden bepalen niet voor jou hoe je ermee omgaat en of je er sterker uitkomt of niet: daarin is een mens nog altijd vrij.
Je bent geslaagd in 't leven als je mooie herinneringen en belevenissen de verdrietige en slechte herinneringen outnumberen.
Nooit gedacht, maar helemaal eens met elninjoo
@mizzpoes, je kunt inderdaad niet bepalen wat je overkomt in het leven. Maar de omstandigheden bepalen niet voor jou hoe je ermee omgaat en of je er sterker uitkomt of niet: daarin is een mens nog altijd vrij.
woensdag 28 januari 2009 om 11:50
geslaagd zijn in het leven heeft te maken met je eigen gevoel: ben je gelukkig?
je hoeft niet gelukkig te worden van bv een groot huis, een mooie vriend, rijke ouders, een 2e huis in spanje, een baan als directeur etc etc etc. het is puur je gevoel.
heb zelf een half jaartje geleden dit gevoel gehad: wat wil ik met mn baan, wil ik wel verder met mn vriend (zelfs vreemdgegaan met een ander en een behoorlijke rotperiode gehad), wil ik ooit kinderen, waarom wil iedereen in mijn omgeving ze NU en ik nog niet, het gevoel hebben dat je voor sommige dingen gewoon al te oud bent blablabla
en toen iemand me vroeg: ben je gelukkig? dacht ik: ja, ik hoor gelukkig te zijn want heb een baan, huis, relatie etc.
maar het voelde niet zo. ik voelde me niet gelukkig.
die rotperiode doorgeworsteld, heel goed bedacht wat ik wilde. de relatie met mn vriend een nieuwe kans gegeven, en die is nu beter dan ie ooit geweest is. ik weet wat ik wil met mn werk. ik weet dat ik nog geen kinderen wil en zie ooit wel of ik ze nog wil, ga me dr niet druk om lopen maken. ik weet dat ik op zoek was naar nieuwe vriendschappen, en daar 'werk' ik nu aan, en dat bevalt me erg goed (bleef behoorlijk hangen in een vriendschap met iemand die ik al jaaaaren kende, en eigenlijk was dat iemand die mij alleen maar beperkte in mijn eigen dingen). ik doe dingen die ik eerst niet durfde, maar die me altijd superleuk leken.
en ik merk dat ik weer lach, en dat ik weer straal. ik zit lekker in mn vel. ik geniet.
en wat mij betreft heeft dát te maken met geslaagd zijn in het leven: de dingen doen die jij graag wilt en die jou tot een gelukkig mens maken.
je hoeft niet gelukkig te worden van bv een groot huis, een mooie vriend, rijke ouders, een 2e huis in spanje, een baan als directeur etc etc etc. het is puur je gevoel.
heb zelf een half jaartje geleden dit gevoel gehad: wat wil ik met mn baan, wil ik wel verder met mn vriend (zelfs vreemdgegaan met een ander en een behoorlijke rotperiode gehad), wil ik ooit kinderen, waarom wil iedereen in mijn omgeving ze NU en ik nog niet, het gevoel hebben dat je voor sommige dingen gewoon al te oud bent blablabla
en toen iemand me vroeg: ben je gelukkig? dacht ik: ja, ik hoor gelukkig te zijn want heb een baan, huis, relatie etc.
maar het voelde niet zo. ik voelde me niet gelukkig.
die rotperiode doorgeworsteld, heel goed bedacht wat ik wilde. de relatie met mn vriend een nieuwe kans gegeven, en die is nu beter dan ie ooit geweest is. ik weet wat ik wil met mn werk. ik weet dat ik nog geen kinderen wil en zie ooit wel of ik ze nog wil, ga me dr niet druk om lopen maken. ik weet dat ik op zoek was naar nieuwe vriendschappen, en daar 'werk' ik nu aan, en dat bevalt me erg goed (bleef behoorlijk hangen in een vriendschap met iemand die ik al jaaaaren kende, en eigenlijk was dat iemand die mij alleen maar beperkte in mijn eigen dingen). ik doe dingen die ik eerst niet durfde, maar die me altijd superleuk leken.
en ik merk dat ik weer lach, en dat ik weer straal. ik zit lekker in mn vel. ik geniet.
en wat mij betreft heeft dát te maken met geslaagd zijn in het leven: de dingen doen die jij graag wilt en die jou tot een gelukkig mens maken.
woensdag 28 januari 2009 om 11:51
ik doe altijd gewoon wat mijn gevoel me ingeeft, dat doe ik nu vanaf 27 mei 2008 en het werkt zo goed voor mij.
Ik leef mijn gevoelens nu meer en voel me dus best heel gelukkig en vrij in alles wat ik doe.
Ik plan niet echt vooruit, en ik zie wel hoe alles loopt.
Op het moment dat mijn gevoel iets aangeeft ben ik daar klaar voor en hoop ik dat de mensen in mijn omgeving daar ook klaar voor zijn.
En ik geloof dat als ik op deze manier door leef ik een geslaagd leven zal hebben.
En zo niet.... dan kom ik daar toch pas achter als ik dood ga
Ik leef mijn gevoelens nu meer en voel me dus best heel gelukkig en vrij in alles wat ik doe.
Ik plan niet echt vooruit, en ik zie wel hoe alles loopt.
Op het moment dat mijn gevoel iets aangeeft ben ik daar klaar voor en hoop ik dat de mensen in mijn omgeving daar ook klaar voor zijn.
En ik geloof dat als ik op deze manier door leef ik een geslaagd leven zal hebben.
En zo niet.... dan kom ik daar toch pas achter als ik dood ga
Een goed begin is het halve werk, maar een goed begin is maar de helft
woensdag 28 januari 2009 om 11:55
Ik denk dat je geslaagd bent in het leven als je je niet afvraagt of je geslaagd/gelukkig bent.
Tenminste... zo voel ik het een beetje. Ik herken die vragen wel, maar ik heb ze niet meer. Het voelt hier goed in balans.
Ja we hebben 1 dochter, ik heb mijn werk opgegeven om vriend naar buitenland te volgen. Heb dus een 'upgrade' gehad van zelfstandig ondernemer naar Huisvrouw en ik voel me prima geslaagd en gelukkig.
Ik denk dat al die vragen ook wel leeftijd gebonden zijn hoor. Ik ben 38... dan maak je je toch minder druk om die dingen. Nouja, ik dan...
Tenminste... zo voel ik het een beetje. Ik herken die vragen wel, maar ik heb ze niet meer. Het voelt hier goed in balans.
Ja we hebben 1 dochter, ik heb mijn werk opgegeven om vriend naar buitenland te volgen. Heb dus een 'upgrade' gehad van zelfstandig ondernemer naar Huisvrouw en ik voel me prima geslaagd en gelukkig.
Ik denk dat al die vragen ook wel leeftijd gebonden zijn hoor. Ik ben 38... dan maak je je toch minder druk om die dingen. Nouja, ik dan...
