Overig
alle pijlers
Wat ga ik m'n katteschatten missen :-(
zaterdag 13 juni 2009 om 11:37
Weet even niet waar ik dit moet plaatsen, vandaar maar in het overig topic.
Over een halfuurtje komt er een gezin mijn lieve Bram en Sushi adopteren. Ze gaan naar een groot huis met een grote tuin.
In het topic aangeboden heb ik vorige week een topic aangemaakt. Hierin was ik op zoek naar een nieuw huis voor m'n lieve beestjes...
Ik kan alleen maar huilen als ik ze aan kijk. Ben zo intens verdrietig dat ik ze weg moet doen. Weet overigens wel dat het beter is, maar het doet zo verdomd veel pijn om afscheid te nemen van iets dat je zo dierbaar is.
Bram en Sushi, zal jullie missen en ik hou van jullie. Jullie hebben me al door zware tijden geloodst met jullie knuffels en spinnerijen.
Het ga jullie goed bij de nieuwe baasjes...
Zometeen komen de mensen de katten halen. Ben op van de zenuwen ...
x Piekerien
Over een halfuurtje komt er een gezin mijn lieve Bram en Sushi adopteren. Ze gaan naar een groot huis met een grote tuin.
In het topic aangeboden heb ik vorige week een topic aangemaakt. Hierin was ik op zoek naar een nieuw huis voor m'n lieve beestjes...
Ik kan alleen maar huilen als ik ze aan kijk. Ben zo intens verdrietig dat ik ze weg moet doen. Weet overigens wel dat het beter is, maar het doet zo verdomd veel pijn om afscheid te nemen van iets dat je zo dierbaar is.
Bram en Sushi, zal jullie missen en ik hou van jullie. Jullie hebben me al door zware tijden geloodst met jullie knuffels en spinnerijen.
Het ga jullie goed bij de nieuwe baasjes...
Zometeen komen de mensen de katten halen. Ben op van de zenuwen ...
x Piekerien
zaterdag 13 juni 2009 om 12:25
Snap het helemaal, en dat woordje katteschatten, je moest eens weten hoe ik mijn skatties allemaal noem! Wat verschrikkelijk om afscheid te moeten nemen, wat goed dat je zo'n fijn huis voor ze hebt gevonden. Echt, hulde en alle lof, want ik hekel de mensen, die hun katten in jouw situatie naar een asiel brengen.
Nu ik dit zo lees, eigenlijk zou ik ook op zoek moeten gaan naar mensen met een huis met tuin. Ik ben niet allergisch voor mijn katten, mijn vriend ook niet, maar ik heb geen tuin. En daarmee zijn ze wel opgegroeid, tot mijn vorige relatie over ging en ze mee gingen naar mijn huisje. Mijn ene kat zal het worst wezen, die hield al nooit van de tuin. Maar mijn andere schatje, die was gek op buiten zijn, stroopte alle tuinen af, ging achter ieder vliegje aan. Ik voel me schuldig als ik haar zie, ze zit zo graag op het balkon en kijkt dan naar de tuinen, waar andere katten rondlopen. Eigenlijk zou ik voor haar een ander thuis moeten zoeken. Maar ik zou net als jij nu, gek worden van verdriet. En me zorgen maken, of haar nieuwe baasjes echt wel zo lief zijn.
In ieder geval, ik voel met je mee. Sterkte!
Nu ik dit zo lees, eigenlijk zou ik ook op zoek moeten gaan naar mensen met een huis met tuin. Ik ben niet allergisch voor mijn katten, mijn vriend ook niet, maar ik heb geen tuin. En daarmee zijn ze wel opgegroeid, tot mijn vorige relatie over ging en ze mee gingen naar mijn huisje. Mijn ene kat zal het worst wezen, die hield al nooit van de tuin. Maar mijn andere schatje, die was gek op buiten zijn, stroopte alle tuinen af, ging achter ieder vliegje aan. Ik voel me schuldig als ik haar zie, ze zit zo graag op het balkon en kijkt dan naar de tuinen, waar andere katten rondlopen. Eigenlijk zou ik voor haar een ander thuis moeten zoeken. Maar ik zou net als jij nu, gek worden van verdriet. En me zorgen maken, of haar nieuwe baasjes echt wel zo lief zijn.
In ieder geval, ik voel met je mee. Sterkte!
zaterdag 13 juni 2009 om 13:22
quote:bitterandsweet schreef op 13 juni 2009 @ 12:03:
Het klinkt niet suf, TO, het IS rouw! Dieren kunnen een grote plaats in je leven innemen, omdat ze er altijd voor je zijn en meestal nog vaker bij je zijn dan een vriend of vriendin en hun liefde is onvoorstelbaar onvoorwaardelijk.
Ik begrijp je verdriet heel, heel goed. Ik heb af en toe nog steeds last van verdriet om mijn in februari overleden kat Muis, die ik 15 jaar had, zelfs al heb ik inmiddels 2 nieuwe katten.
Ik weet niet wat ik zou kiezen in jouw situatie: allergische vriend of de katten...
Hier hetzelfde verhaal. Ik begrijp het ook erg goed. Vorig jaar in vier maanden tijd drie katten verloren. Dat hakt er in. En ja, soms heb ik er ook nog wel verdriet om. Je had ze toch liever nog gehad. Ik beschouw dat tevens als rouw. Dieren kunnen dan in de maatschappij onder de mensen staan, dat wil niet zeggen dat je liefde voor een of een paar van die exemplaren niks voorstelt.
Overigens vind ik katteschatten een heel erg leuk en lief woord. Of kattendames, ook leuk woord want daar heb ik er drie van. Hoewel eentje half bij de buurvrouw woont. En die is eigenlijk niet zo damesachtig. Eerder een straatmeid
Het klinkt niet suf, TO, het IS rouw! Dieren kunnen een grote plaats in je leven innemen, omdat ze er altijd voor je zijn en meestal nog vaker bij je zijn dan een vriend of vriendin en hun liefde is onvoorstelbaar onvoorwaardelijk.
Ik begrijp je verdriet heel, heel goed. Ik heb af en toe nog steeds last van verdriet om mijn in februari overleden kat Muis, die ik 15 jaar had, zelfs al heb ik inmiddels 2 nieuwe katten.
Ik weet niet wat ik zou kiezen in jouw situatie: allergische vriend of de katten...
Hier hetzelfde verhaal. Ik begrijp het ook erg goed. Vorig jaar in vier maanden tijd drie katten verloren. Dat hakt er in. En ja, soms heb ik er ook nog wel verdriet om. Je had ze toch liever nog gehad. Ik beschouw dat tevens als rouw. Dieren kunnen dan in de maatschappij onder de mensen staan, dat wil niet zeggen dat je liefde voor een of een paar van die exemplaren niks voorstelt.
Overigens vind ik katteschatten een heel erg leuk en lief woord. Of kattendames, ook leuk woord want daar heb ik er drie van. Hoewel eentje half bij de buurvrouw woont. En die is eigenlijk niet zo damesachtig. Eerder een straatmeid
Het is mij: shaHla 
(Iranian version)
(Iranian version)
zaterdag 13 juni 2009 om 14:57
Ik voel me leeg, schuldig en alleen...Ik heb allang niet meer zo gehuild...
Ze zijn net 5 minuten weg. Ik kon het niet over m'n hart verkrijgen om met ze mee naar beneden te lopen. Ben er echt kapot van.
Sushi kwam net bij me op schoot en nam echt afscheid van me. Ze bleef zo mooi bij me zitten en ik heb gezegd dat ik haar ga missen, mijn kleine ondeugd...
Bram wilde niet echt meer door me aangeraakt worden...
Ze gingen ook vrij gemakkelijk in de reiskooitjes...
Verdomme, wat is dit een kutgevoel...Sorry, maar zo voel ik het nu.
Ben er even kapot van...
Ze zijn net 5 minuten weg. Ik kon het niet over m'n hart verkrijgen om met ze mee naar beneden te lopen. Ben er echt kapot van.
Sushi kwam net bij me op schoot en nam echt afscheid van me. Ze bleef zo mooi bij me zitten en ik heb gezegd dat ik haar ga missen, mijn kleine ondeugd...
Bram wilde niet echt meer door me aangeraakt worden...
Ze gingen ook vrij gemakkelijk in de reiskooitjes...
Verdomme, wat is dit een kutgevoel...Sorry, maar zo voel ik het nu.
Ben er even kapot van...
zaterdag 13 juni 2009 om 15:02
zaterdag 13 juni 2009 om 15:09
Oh, wat erg. Het ís natuurlijk een goede beslissing, maar dat maakt het verdriet niet minder.
Ik zit/zat in een soortgelijke situatie met mijn hond. Ik moet verhuizen, hond mag eigenlijk niet mee, hij kan niet naar mijn ouders, en dan? Hij is ruim 10, "autistisch" maar voor mij (ons) oh zo lief. Ik heb er echt over nagedacht, maar kan hem niet weg doen. Het kan gewoon niet! Door zijn karakter, door hoe hij aan mij gehecht is, door zijn leeftijd, hij went nooit meer ergens anders.
En dus smokkel ik hem toch mee naar mijn nieuwe huis, waar kennelijk een soort onofficieel gedoogbeleid wordt gevoerd. Pfieuw.
Je katten komen goed terecht, zij gaan er qua "situatie" niet op achteruit, maar het blijft een kut beslissing.
Ik zit/zat in een soortgelijke situatie met mijn hond. Ik moet verhuizen, hond mag eigenlijk niet mee, hij kan niet naar mijn ouders, en dan? Hij is ruim 10, "autistisch" maar voor mij (ons) oh zo lief. Ik heb er echt over nagedacht, maar kan hem niet weg doen. Het kan gewoon niet! Door zijn karakter, door hoe hij aan mij gehecht is, door zijn leeftijd, hij went nooit meer ergens anders.
En dus smokkel ik hem toch mee naar mijn nieuwe huis, waar kennelijk een soort onofficieel gedoogbeleid wordt gevoerd. Pfieuw.
Je katten komen goed terecht, zij gaan er qua "situatie" niet op achteruit, maar het blijft een kut beslissing.
zaterdag 13 juni 2009 om 15:15
Lief jongens...echt....
Ben echt zo intens ongelukkig nu. Wist niet dat afscheid nemen van m'n schatjes zo zwaar kon zijn...
Het waren echt lieve mensen. De vrouw van het gezin was gewoon met me mee aan het huilen toen ik afscheid nam...Dat raakte me ook wel. Ze leven echt me mee.
Kon ik maar blij voor ze zijn, maar dit ben ik nu niet. Ik denk alleen maar "kom terug" maar het gaat niet en het kan niet...
Ze zitten nu in de auto...Ze moeten nog een reis van 2 uur maken. Hoop dat alles goed gaat met de stress en dat ze gauw kunnen wennen daar...
*huilt de ogen uit het hoofd*
Ik mis jullie nu al zo verschrikkelijk!
Ben echt zo intens ongelukkig nu. Wist niet dat afscheid nemen van m'n schatjes zo zwaar kon zijn...
Het waren echt lieve mensen. De vrouw van het gezin was gewoon met me mee aan het huilen toen ik afscheid nam...Dat raakte me ook wel. Ze leven echt me mee.
Kon ik maar blij voor ze zijn, maar dit ben ik nu niet. Ik denk alleen maar "kom terug" maar het gaat niet en het kan niet...
Ze zitten nu in de auto...Ze moeten nog een reis van 2 uur maken. Hoop dat alles goed gaat met de stress en dat ze gauw kunnen wennen daar...
*huilt de ogen uit het hoofd*
Ik mis jullie nu al zo verschrikkelijk!
zaterdag 13 juni 2009 om 15:30
Ik zit gewoon van dit mee te huilen, jakkes, ik heb zelf een lieve katteschat en een schattepatat van een hond, ik zou er niet aan moeten denken om ze weg te moeten doen, maar in geval van een allergie kan het niet anders, wat een moeilijke keuze.
Sterkte
Sterkte
Denken is zo buitengewoon moeilijk dat velen de voorkeur geven aan oordelen. Otto Weiss
zaterdag 13 juni 2009 om 16:23
piekerien... kan me voorstellen dat je ze enorm mist, en je schuldig voelt. Op dit moment weet je al met je hoofd dat dit beter is, maar met je hart nog niet... en dat heeft tijd nodig.
Heb je mooie foto's van ze? Eentje vergroot af laten drukken en in een mooie lijst aan de muur? Zijn ze toch elke dag een beetje bij je.
Heb je mooie foto's van ze? Eentje vergroot af laten drukken en in een mooie lijst aan de muur? Zijn ze toch elke dag een beetje bij je.
vrijdag 19 juni 2009 om 16:07
Lieve Piekerien!
Ik voel zo met je mee, kan het me allemaal heel goed voorstellen.
Ik voorspel dat je je beter / geruster gaat voelen als je foto's van ze krijgt en je ziet dat ze ontspannen zijn.
Dan nog mis JIJ ze wel, maar dan hoef je je over HEN geen zorgen meer te maken; dat scheelt tóch!
Dikke kus!
Ik voel zo met je mee, kan het me allemaal heel goed voorstellen.
Ik voorspel dat je je beter / geruster gaat voelen als je foto's van ze krijgt en je ziet dat ze ontspannen zijn.
Dan nog mis JIJ ze wel, maar dan hoef je je over HEN geen zorgen meer te maken; dat scheelt tóch!
Dikke kus!
