Psyche
alle pijlers
2,5 wk moeder en paniek
woensdag 4 april 2018 om 17:57
Hoi forumdames,
Ik heb mijn account hier maar weer eens opgerakeld. Las de afgelopen jaren alleen (veel) mee. Nu toch weer de behoefte om jullie te raadplegen voor advies. Als jullie me loepen zien jullie dat ik een aantal jaar geleden eenzelfde kwestie voorlegde.
Komt ie (alvast excuses voor lange verhaal): ik ben net (2,5 wk) moeder van een mooi meisje. Na een hele dag weeen(opwekkers) wegens groeiachterstand een spoedkeizersnede, laag geboortegewicht en een week ziekenhuis nu al enige tijd thuis en de afgelopen 3 dagen heel fijn bij mijn ouders. Zij helpen me praktisch en emotioneel. Dochter drinkt inmiddels goed en doet het ook goed, op wat onrustige nachten na. Heel fijn dus.
Maar... met mij gaat het wat minder goed. Ik ben bekend met angst- en paniekstoornissen. Al sinds mijn puberteit. Veel therapie voor gehad en al jaren stabiel op 50 Mg sertraline. Althans, stabiel genoeg om goed te functioneren. Angsten blijven wel opspelen, maar ik kan ze handelen. Alleen nu dus niet. Heb het verblijf in het ziekenhuis (met 3 man op kamer, onzekerheid en steeds andere gezichten) als behoorlijk heftig ervaren. Ook de kraamhulp zorgde met steeds weer andere adviezen voor veel onzekerheid. Dit resulteerde in veel angstklachten (wat als ik niet genoeg slaap, wat als we het niet redden qua gezin, wat als ik een psychose of depressie krijg en opgenomen word?). Terwijl dit alles nog helemaal niet aan de orde is. Voel me erg zenuwachtig en heb veel paniek in mijn lijf. Steeds als ik wat slaap, word ik in paniek wakker.
Ik ben al in contact met mijn psycholoog en heb de huisarts ook geraadpleegd voor advies. Psych zegt: tijd geven, het is allemaal niet niks. Huisarts nog geen reactie. Ik twijfel namelijk of ik de sertraline moet ophogen, of dat het normaal is dat ik me nu zo voel, door alles wat er gebeurd is? En moet ik het de tijd geven en over me heen laten komen? Af en toe slik ik snachts een oxazepam of temazepam om iets tot rust te komen, maar daar wil ik ook niet eeuwig mee doorgaan natuurlijk!
Ik geef flesvoeding en zo nu en dan nog wat gekolfde moedermelk. Ik probeer te slapen van 20.00 tot ong 00.30, tussen de nachtvoedingen door en tussen de middag. Dochter slaapt helaas nog niet in eigen bedje, alleen op voedingskussen of op mij. Probleem is dat ik nu zo gefocust ben op genoeg slaap dat het niet altijd lukt. Waardoor ik weer bang ben om ‘gek’ te worden. En hierdoor geniet ik minder van dochter, wat ik zo jammer vind!
Nogmaals excuses voor lange verhaal. Ik weet niet zo goed wat ik ermee wil. Hoop wat herkenning en tips te vinden van andere kersverse moeders die ook ervaring hebben met angst en paniek. Alvast heel erg bedankt!
Ik weet niet hoe snel ik weer kan reageren, probeer de prikkels een beetje te beperken qua telefoon.
Liefs chives
Ik heb mijn account hier maar weer eens opgerakeld. Las de afgelopen jaren alleen (veel) mee. Nu toch weer de behoefte om jullie te raadplegen voor advies. Als jullie me loepen zien jullie dat ik een aantal jaar geleden eenzelfde kwestie voorlegde.
Komt ie (alvast excuses voor lange verhaal): ik ben net (2,5 wk) moeder van een mooi meisje. Na een hele dag weeen(opwekkers) wegens groeiachterstand een spoedkeizersnede, laag geboortegewicht en een week ziekenhuis nu al enige tijd thuis en de afgelopen 3 dagen heel fijn bij mijn ouders. Zij helpen me praktisch en emotioneel. Dochter drinkt inmiddels goed en doet het ook goed, op wat onrustige nachten na. Heel fijn dus.
Maar... met mij gaat het wat minder goed. Ik ben bekend met angst- en paniekstoornissen. Al sinds mijn puberteit. Veel therapie voor gehad en al jaren stabiel op 50 Mg sertraline. Althans, stabiel genoeg om goed te functioneren. Angsten blijven wel opspelen, maar ik kan ze handelen. Alleen nu dus niet. Heb het verblijf in het ziekenhuis (met 3 man op kamer, onzekerheid en steeds andere gezichten) als behoorlijk heftig ervaren. Ook de kraamhulp zorgde met steeds weer andere adviezen voor veel onzekerheid. Dit resulteerde in veel angstklachten (wat als ik niet genoeg slaap, wat als we het niet redden qua gezin, wat als ik een psychose of depressie krijg en opgenomen word?). Terwijl dit alles nog helemaal niet aan de orde is. Voel me erg zenuwachtig en heb veel paniek in mijn lijf. Steeds als ik wat slaap, word ik in paniek wakker.
Ik ben al in contact met mijn psycholoog en heb de huisarts ook geraadpleegd voor advies. Psych zegt: tijd geven, het is allemaal niet niks. Huisarts nog geen reactie. Ik twijfel namelijk of ik de sertraline moet ophogen, of dat het normaal is dat ik me nu zo voel, door alles wat er gebeurd is? En moet ik het de tijd geven en over me heen laten komen? Af en toe slik ik snachts een oxazepam of temazepam om iets tot rust te komen, maar daar wil ik ook niet eeuwig mee doorgaan natuurlijk!
Ik geef flesvoeding en zo nu en dan nog wat gekolfde moedermelk. Ik probeer te slapen van 20.00 tot ong 00.30, tussen de nachtvoedingen door en tussen de middag. Dochter slaapt helaas nog niet in eigen bedje, alleen op voedingskussen of op mij. Probleem is dat ik nu zo gefocust ben op genoeg slaap dat het niet altijd lukt. Waardoor ik weer bang ben om ‘gek’ te worden. En hierdoor geniet ik minder van dochter, wat ik zo jammer vind!
Nogmaals excuses voor lange verhaal. Ik weet niet zo goed wat ik ermee wil. Hoop wat herkenning en tips te vinden van andere kersverse moeders die ook ervaring hebben met angst en paniek. Alvast heel erg bedankt!
Ik weet niet hoe snel ik weer kan reageren, probeer de prikkels een beetje te beperken qua telefoon.
Liefs chives
woensdag 4 april 2018 om 18:19
woensdag 4 april 2018 om 18:21
Ah wat lief jullie reacties al! En stelt ook gerust! Dat het ‘normaal’ is. Komt alleen zo binnen nu dat ik het ff niet meer overzie.
Star, ben een paar dagen per week bij mijn ouders. Zij doen dan ook de avondvoedingen. En ook een paar dagen bij schoonouders. Dus qua zorg wel gedekt. Tis die paniek die me zo grijpt. En weinig slaap
Star, ben een paar dagen per week bij mijn ouders. Zij doen dan ook de avondvoedingen. En ook een paar dagen bij schoonouders. Dus qua zorg wel gedekt. Tis die paniek die me zo grijpt. En weinig slaap
woensdag 4 april 2018 om 18:24
Dikke knuffel.
Ik had zelf geen voorgeschiedenis met psychische klachten maar de klachten die jij omschrijft heb ik gekregen na mijn zwangerschap. Aanvankelijk eerst angstklachten wat overging in een postnatale depressie. Ik voelde al na twee weken dat het niet goed zat. Werd echter pas op de 6 weken controle in het ziekenhuis serieus genomen en gelijk doorgestuurd naar de GGZ.
Ik had zelf geen voorgeschiedenis met psychische klachten maar de klachten die jij omschrijft heb ik gekregen na mijn zwangerschap. Aanvankelijk eerst angstklachten wat overging in een postnatale depressie. Ik voelde al na twee weken dat het niet goed zat. Werd echter pas op de 6 weken controle in het ziekenhuis serieus genomen en gelijk doorgestuurd naar de GGZ.
woensdag 4 april 2018 om 18:27
woensdag 4 april 2018 om 18:35
chives schreef: ↑04-04-2018 18:21Ah wat lief jullie reacties al! En stelt ook gerust! Dat het ‘normaal’ is. Komt alleen zo binnen nu dat ik het ff niet meer overzie.
Star, ben een paar dagen per week bij mijn ouders. Zij doen dan ook de avondvoedingen. En ook een paar dagen bij schoonouders. Dus qua zorg wel gedekt. Tis die paniek die me zo grijpt. En weinig slaap
Wat fijn zoveel hulp!
Pak elk uurtje slaap. Dus als je dochter om 19.00 ofzo haar laatste fles heeft gehad, ga lekker slapen.
woensdag 4 april 2018 om 18:42
Volgens mij doe je het fantastisch! Je merkt dat je jezelf niet bent en hebt zelfs al actie ondernomen. Ik zou op je psych afgaan. Ik heb geen angstklachten en voelde me ook zo in het begin. Wij hadden ook een ziekenhuis start en die wisselende adviezen zijn om gek van te worden. Zegt de een wit zegt de ander zwart... ja hallo! !
Mijn beste tip is volg je gevoel. Als moeder heb je het bijna altijd bij het rechte eind. Het gaat steeds "natuurlijker" voelen en naar mate de tijd verstrijkt durf je beter op je gevoel af te gaan als je merkt dat het idd klopt.
*knuffel*
Mijn beste tip is volg je gevoel. Als moeder heb je het bijna altijd bij het rechte eind. Het gaat steeds "natuurlijker" voelen en naar mate de tijd verstrijkt durf je beter op je gevoel af te gaan als je merkt dat het idd klopt.
*knuffel*
"It does not do to dwell on dreams, and forget to live."
woensdag 4 april 2018 om 18:42
Even kijken of ik dit goed doe (reageren op reactie). Ja probeer ik ook, alleen lukt het me vanwege de spanning vaak niet om te slapen. Gek genoeg wel als meiske snachts op me ligt. Oh en ik snap niet waarom ze zeggen dat vivaforummers zuur etc zijn. Jullie zijn lief!
woensdag 4 april 2018 om 18:44
Lief! Dankjewel, stelt gerustLunchLover schreef: ↑04-04-2018 18:42Volgens mij doe je het fantastisch! Je merkt dat je jezelf niet bent en hebt zelfs al actie ondernomen. Ik zou op je psych afgaan. Ik heb geen angstklachten en voelde me ook zo in het begin. Wij hadden ook een ziekenhuis start en die wisselende adviezen zijn om gek van te worden. Zegt de een wit zegt de ander zwart... ja hallo! !
Mijn beste tip is volg je gevoel. Als moeder heb je het bijna altijd bij het rechte eind. Het gaat steeds "natuurlijker" voelen en naar mate de tijd verstrijkt durf je beter op je gevoel af te gaan als je merkt dat het idd klopt.
*knuffel*
woensdag 4 april 2018 om 18:46
chives schreef: ↑04-04-2018 18:42Even kijken of ik dit goed doe (reageren op reactie). Ja probeer ik ook, alleen lukt het me vanwege de spanning vaak niet om te slapen. Gek genoeg wel als meiske snachts op me ligt. Oh en ik snap niet waarom ze zeggen dat vivaforummers zuur etc zijn. Jullie zijn lief!
Probeer je niet te focussen op het slapen, dan lukt het juist niet. Als je (schoon-)ouders en vriend voor de baby zorgen, dan is ze in goede handen. Niet teveel zorgen maken!
woensdag 4 april 2018 om 18:48
Over het algemeen zijn "we" lief als iets dichtbij ons ligtchives schreef: ↑04-04-2018 18:42Even kijken of ik dit goed doe (reageren op reactie). Ja probeer ik ook, alleen lukt het me vanwege de spanning vaak niet om te slapen. Gek genoeg wel als meiske snachts op me ligt. Oh en ik snap niet waarom ze zeggen dat vivaforummers zuur etc zijn. Jullie zijn lief!
. Dat zegt wel iets over hoeveel vrouwen dit herkennen. Hier nog geen ervaring met moeder worden, maar eens met de rest; Je doet het goed en gaat verantwoordelijk met jezelf om. Je hebt iets geconstateerd en neemt actie. Chapeau!
ik zet tel nu uit voor de nacht, reageer morgen weer!
