Psyche
alle pijlers
32 en autistisch?
vrijdag 14 april 2017 om 17:02
Afgelopen week kreeg ik het bericht dat mijn vader gediagnosticeerd is met Asperger.
Voor mij zelf viel ineens van alles op zijn plek. De laatste maanden verdenk ik mezelf vaker van autistische trekjes. Ik heb steeds meer 'last' gekregen van dingen waar ik eerder nooit last van gehad heb, misschien komt het nu meer naar boven door stress of wat dan ook. Punt is wel dat ik al mijn hele leven tegen dezelfde dingen aan loop, en dat ik de vinger er niet op kan leggen wat nou precies mijn probleem is. Sommige dingen zijn 'erger' geworden.
Ik heb online wel eens testjes gedaan en scoorde dan bovengemiddeld. Vroeg me af of ik me eens echt moest laten testen, maar dan dacht ik ook: welnee, iedereen heeft wel eens autistische trekjes. Knilles kent ook weer een term hoor, wil ook wel eens ergens 'bijhoren'. En dan vergat ik het weer een tijdje.
Maar nu er een genetisch component blijkt, ben ik eigenlijk ineens heel erg opgelucht.
Niet dat ik al een diagnose heb, maar het zou me niets verbazen.
Ik heb in ieder geval een afspraak gemaakt bij de POH-GGZ, waar ik al vaker ben geweest, voor een doorverwijzing.
Ik weet niet wat ik met dit topic wil, gewoon van me afschrijven denk ik. Ik zit er best een beetje vol van merk ik.
En misschien zijn er mensen die zich herkennen en mee willen schrijven.
Bedankt voor het lezen in ieder geval.
Groetjes Knilles
Voor mij zelf viel ineens van alles op zijn plek. De laatste maanden verdenk ik mezelf vaker van autistische trekjes. Ik heb steeds meer 'last' gekregen van dingen waar ik eerder nooit last van gehad heb, misschien komt het nu meer naar boven door stress of wat dan ook. Punt is wel dat ik al mijn hele leven tegen dezelfde dingen aan loop, en dat ik de vinger er niet op kan leggen wat nou precies mijn probleem is. Sommige dingen zijn 'erger' geworden.
Ik heb online wel eens testjes gedaan en scoorde dan bovengemiddeld. Vroeg me af of ik me eens echt moest laten testen, maar dan dacht ik ook: welnee, iedereen heeft wel eens autistische trekjes. Knilles kent ook weer een term hoor, wil ook wel eens ergens 'bijhoren'. En dan vergat ik het weer een tijdje.
Maar nu er een genetisch component blijkt, ben ik eigenlijk ineens heel erg opgelucht.
Niet dat ik al een diagnose heb, maar het zou me niets verbazen.
Ik heb in ieder geval een afspraak gemaakt bij de POH-GGZ, waar ik al vaker ben geweest, voor een doorverwijzing.
Ik weet niet wat ik met dit topic wil, gewoon van me afschrijven denk ik. Ik zit er best een beetje vol van merk ik.
En misschien zijn er mensen die zich herkennen en mee willen schrijven.
Bedankt voor het lezen in ieder geval.
Groetjes Knilles
vrijdag 14 april 2017 om 17:10
Vreemd dat ze bij jou vader het wel de naam asperger geven, bij mijn vriend werd gezegd dat ze tegenwoordig alles onder één noemer doen.
Als je het prettig vind kan je inderdaad gewoon een test laten doen, er worden dan meerdere vragen gesteld en ook je ouders moeten een vragenlijst invullen. Het eerste centrum waar we gingen werd gezegd dat hij het niet had, maar wij twijfelden. Hij krijgt een vaag symptoom van stress, rode oren die branderig aanvoelen. Wij zijn daarvoor doorverwezen naar een centrum voor onverklaarbare psychiatrische klachten en daar bleek uit onderzoek dat hij wel degelijk autistisch is.
Het hebben of niet hebben van autisme veranderd uiteraard niks, maar je moet gewoon doen waar je zelf goed bij voelt. Ik vond het bij mijn vriend wel prettig om te weten, dan kan je tenminste bepaalde dingen makkelijker verklaren.
Als je het prettig vind kan je inderdaad gewoon een test laten doen, er worden dan meerdere vragen gesteld en ook je ouders moeten een vragenlijst invullen. Het eerste centrum waar we gingen werd gezegd dat hij het niet had, maar wij twijfelden. Hij krijgt een vaag symptoom van stress, rode oren die branderig aanvoelen. Wij zijn daarvoor doorverwezen naar een centrum voor onverklaarbare psychiatrische klachten en daar bleek uit onderzoek dat hij wel degelijk autistisch is.
Het hebben of niet hebben van autisme veranderd uiteraard niks, maar je moet gewoon doen waar je zelf goed bij voelt. Ik vond het bij mijn vriend wel prettig om te weten, dan kan je tenminste bepaalde dingen makkelijker verklaren.
vrijdag 14 april 2017 om 17:12
Hi Knilles,
Ik wil wel meeschrijven. Ik zit momenteel in hetzelfde schuitje, namelijk wachtend op een diagnostisch onderzoek.
Hier kwam het vermoeden van autisme nadat ik 'het is hier autistisch' had gezien. Opzich wist ik altijd al dat ik anders ben dan de meeste andere mensen, maar autisme had ik een heel beperkt beeld van, waardoor ik dacht dat ik dat nooit zou kunnen hebben.
Inmiddels heb ik er flink veel over gelezen en herken ik me in veel dingen. Dus ik ben erg benieuwd naar het onderzoek. Bij mij is dat over anderhalve week al... Maar kan wel enkele maanden in beslag nemen begreep ik. Dus dat duurt nog even...
Ik wil wel meeschrijven. Ik zit momenteel in hetzelfde schuitje, namelijk wachtend op een diagnostisch onderzoek.
Hier kwam het vermoeden van autisme nadat ik 'het is hier autistisch' had gezien. Opzich wist ik altijd al dat ik anders ben dan de meeste andere mensen, maar autisme had ik een heel beperkt beeld van, waardoor ik dacht dat ik dat nooit zou kunnen hebben.
Inmiddels heb ik er flink veel over gelezen en herken ik me in veel dingen. Dus ik ben erg benieuwd naar het onderzoek. Bij mij is dat over anderhalve week al... Maar kan wel enkele maanden in beslag nemen begreep ik. Dus dat duurt nog even...
vrijdag 14 april 2017 om 17:18
Dat is vreemd inderdaad Sasja. Misschien heeft ze bij mijn vader de term genoemd zodat hij wat gerichter info kan zoeken.
Het verandert inderdaad niets, ik functioneer prima en zo, maar misschien kweekt het bij mezelf (en anderen) net wat meer begrip inderdaad. Voor mezelf vooral dat ik niet aan bepaalde plaatjes hóef te voldoen ofzo, waarover ik me wel altijd druk heb gemaakt.
Fijn dat je meeschrijft Bumba. Ik ben wel benieuwd naar hoe zo'n test gaat en hoe je dat ervaart.
Het verandert inderdaad niets, ik functioneer prima en zo, maar misschien kweekt het bij mezelf (en anderen) net wat meer begrip inderdaad. Voor mezelf vooral dat ik niet aan bepaalde plaatjes hóef te voldoen ofzo, waarover ik me wel altijd druk heb gemaakt.
Fijn dat je meeschrijft Bumba. Ik ben wel benieuwd naar hoe zo'n test gaat en hoe je dat ervaart.
vrijdag 14 april 2017 om 17:28
vrijdag 14 april 2017 om 17:37
quote:Bumba1985 schreef op 14 april 2017 @ 17:28:
Ik ook Ik moet zeggen dat ik het best spannend vind allemaal.
Overigens denk ik dat de diagnose wel een en ander gaat veranderen, namelijk dat ik dan hopelijk wat meer begrip krijg over sommige dingen, maar ook dat ik mijn eigen leven kan aanpassen om alles wat minder moeizaam te laten gaan.Dát denk ik inderdaad ook, volgens mij zou het in veel gevallen alleen maar voordelen op kunnen leveren.
Ik ook Ik moet zeggen dat ik het best spannend vind allemaal.
Overigens denk ik dat de diagnose wel een en ander gaat veranderen, namelijk dat ik dan hopelijk wat meer begrip krijg over sommige dingen, maar ook dat ik mijn eigen leven kan aanpassen om alles wat minder moeizaam te laten gaan.Dát denk ik inderdaad ook, volgens mij zou het in veel gevallen alleen maar voordelen op kunnen leveren.
vrijdag 14 april 2017 om 17:38
quote:clemance schreef op 14 april 2017 @ 17:35:
http://www.mynd.nu/iedere ... che-diagnose-maar-waarom/Vanwaar deze link Clemance?
http://www.mynd.nu/iedere ... che-diagnose-maar-waarom/Vanwaar deze link Clemance?
vrijdag 14 april 2017 om 17:38
quote:clemance schreef op 14 april 2017 @ 17:35:
http://www.mynd.nu/iedere ... che-diagnose-maar-waarom/Wat een dom stuk.
http://www.mynd.nu/iedere ... che-diagnose-maar-waarom/Wat een dom stuk.
vrijdag 14 april 2017 om 17:42
Overigens wel een groot verschil tussen ons, Knilels: ik heb al mijn hele leven het gevoel dat er iets niet klopt en loop regelmatig vast. Heb dus ook al meerdere keren een psychologisch onderzoek gehad, maar elke keer komt er wat anders uit: sociale fobie, PMDD, aanpassingsstoornis.... Allemaal etiketjes die ik in het verleden heb gehad, en die allemaal een overlap hebben met (vormen van) autisme. Maar autisme schijnt bij vrouwen lastiger te diagnostiseren, waardoor veel vrouwen meerdere etiketjes hebben gekregen voordat er autisme wordt geconstateerd.
vrijdag 14 april 2017 om 17:45
Dat scheelt inderdaad wel. Ik loop de laatste jaren wel regelmatig bij een psycholoog. Depressieve klachten, sociale angsten enz enz. Terwijl ik altijd best een sociaal meisje, maar het koste me wel altijd moeite. Laatste jaren merk ik steeds meer angsten in sociaal contact en steeds minder behoefte eraan.
Maar ook kleinere dingen. paniek als er te veel keuze is, focus op 1 ding, ook in communicatie, en woest worden als een ander dat niet snapt.
Maar ook kleinere dingen. paniek als er te veel keuze is, focus op 1 ding, ook in communicatie, en woest worden als een ander dat niet snapt.
vrijdag 14 april 2017 om 18:09
Hier ook pas op mijn 26e een diagnose gekregen (Asperger). Bij mij kwam het aan het licht toen ik Pfeiffer kreeg en problemen had om de moeheid die erbij kwam kijken te herkennen in mijn lichaam. Ik kon dus niks met adviezen als 'als je merkt dat je moe wordt, moet je rust nemen'. Merken dat ik moe word? Ik merk pas dat ik moe word als ik niets meer kan Ook hier is het autisme heel erg genetisch, in mijn familie zijn er meerder mensen met een diagnose of verdenkingen van autisme.
Prima om te gaan voor een diagnose...Het gaat je herkenning en erkenning geven. Houd er verder wel rekening mee dat het los daarvan eigenlijk maar weinig inhoud en je leven ook na een diagnose gewoon verder gaat. Het kan helpen om met lotgenoten te praten...Althans, dat heeft mij enorm geholpen. Ik heb echt een vriendengroep overgehouden van mensen die net zo 'raar' zijn als ik. Het kan onwijs veel helpen om dan te merken dat die mensen tegen dezelfde dingen aanlopen, of dezelfde dingen niet begrijpen.
Prima om te gaan voor een diagnose...Het gaat je herkenning en erkenning geven. Houd er verder wel rekening mee dat het los daarvan eigenlijk maar weinig inhoud en je leven ook na een diagnose gewoon verder gaat. Het kan helpen om met lotgenoten te praten...Althans, dat heeft mij enorm geholpen. Ik heb echt een vriendengroep overgehouden van mensen die net zo 'raar' zijn als ik. Het kan onwijs veel helpen om dan te merken dat die mensen tegen dezelfde dingen aanlopen, of dezelfde dingen niet begrijpen.
vrijdag 14 april 2017 om 18:11
quote:knilles schreef op 14 april 2017 @ 17:45:
Dat scheelt inderdaad wel. Ik loop de laatste jaren wel regelmatig bij een psycholoog. Depressieve klachten, sociale angsten enz enz. Terwijl ik altijd best een sociaal meisje, maar het koste me wel altijd moeite. Laatste jaren merk ik steeds meer angsten in sociaal contact en steeds minder behoefte eraan.
Maar ook kleinere dingen. paniek als er te veel keuze is, focus op 1 ding, ook in communicatie, en woest worden als een ander dat niet snapt.
Het is of je mij hier omschrijft. Exact.
Altijd heel verlegen geweest, sociaal onhandig zelfs.
Inmiddels al ruim 4 jaar in de hulpverlening. Vooral voor stemmingsproblemen en sociale angst.
Ben liever alleen dan met mensen, alles moet volgens een planning. Ik kan compleet van de rel raken als dingen anders gaan.
Contact met anderen vind ik lastig. Kan moeilijk inschatten wat anderen denken, vinden. En wat sociaal wenselijk is.
Sinds kort ben ik in behandeling bij een nieuwe behandelaar. Heb dit ook al aangekaart. In het verleden werd het afgeschoven op mijn persoonlijkheidsstoornis. Maar heb heel sterk het gevoel dat het 'autismehoekje' ook onderzocht moet worden.
Allemaal heel herkenbaar dus!
Dat scheelt inderdaad wel. Ik loop de laatste jaren wel regelmatig bij een psycholoog. Depressieve klachten, sociale angsten enz enz. Terwijl ik altijd best een sociaal meisje, maar het koste me wel altijd moeite. Laatste jaren merk ik steeds meer angsten in sociaal contact en steeds minder behoefte eraan.
Maar ook kleinere dingen. paniek als er te veel keuze is, focus op 1 ding, ook in communicatie, en woest worden als een ander dat niet snapt.
Het is of je mij hier omschrijft. Exact.
Altijd heel verlegen geweest, sociaal onhandig zelfs.
Inmiddels al ruim 4 jaar in de hulpverlening. Vooral voor stemmingsproblemen en sociale angst.
Ben liever alleen dan met mensen, alles moet volgens een planning. Ik kan compleet van de rel raken als dingen anders gaan.
Contact met anderen vind ik lastig. Kan moeilijk inschatten wat anderen denken, vinden. En wat sociaal wenselijk is.
Sinds kort ben ik in behandeling bij een nieuwe behandelaar. Heb dit ook al aangekaart. In het verleden werd het afgeschoven op mijn persoonlijkheidsstoornis. Maar heb heel sterk het gevoel dat het 'autismehoekje' ook onderzocht moet worden.
Allemaal heel herkenbaar dus!
vrijdag 14 april 2017 om 18:31
Padme, dat laatste dat je schrijft is ook voor mij dan weer heel herkenbaar. Ik ben graag alleen, maar gedij onder de mensen ook best aardig. Maar dat hangt wel van 'periodes' af. Ik blijf in groepen wel vaker wat op de achtergrond, of hang juist de clown uit om me een houding of een plek in de groep te geven.
Aan de andere kant kan ik mensen dan wel weer goed 'lezen'. Dat is het probleem niet. Fijn ook wel, want in mijn beroep kan ik dat goed gebruiken.
En natuurlijk is het bij iedereen anders. Het is ook niet zo dat ik mezelf nu al een diagnose wil geven, maar de opluchting en het gevoel van 'thuiskomen' toen ik over mijn vader hoorde, maakte me wel een beetje emotioneel.
Aan de andere kant kan ik mensen dan wel weer goed 'lezen'. Dat is het probleem niet. Fijn ook wel, want in mijn beroep kan ik dat goed gebruiken.
En natuurlijk is het bij iedereen anders. Het is ook niet zo dat ik mezelf nu al een diagnose wil geven, maar de opluchting en het gevoel van 'thuiskomen' toen ik over mijn vader hoorde, maakte me wel een beetje emotioneel.
vrijdag 14 april 2017 om 18:38
Herkenbaar, knilles. Ik ben er ongeveer een jaar geleden pas achtergekomen dat ik trekken heb van autisme en die verklaarden ineens alles waar ik in mijn leven tegenaan was gelopen. Het voelde ook als een enorme opluchting. Daarvoor was ik wel eens bij een hulpverlener geweest en er werd altijd in de verkeerde hoek gezocht en 'behandeld', hielp dus ook niets. Ineens werd dit ontdekt en ik kan mezelf nu veel beter begrijpen! Herken het overigens ook bij mijn vader, dus beetje hetzelfde als in jouw verhaal.
vrijdag 14 april 2017 om 18:44
quote:Bumba1985 schreef op 14 april 2017 @ 17:28:
Ik ook Ik moet zeggen dat ik het best spannend vind allemaal.
Overigens denk ik dat de diagnose wel een en ander gaat veranderen, namelijk dat ik dan hopelijk wat meer begrip krijg over sommige dingen, maar ook dat ik mijn eigen leven kan aanpassen om alles wat minder moeizaam te laten gaan.
Van mij zou je geen begrip krijgen. Ik zou niet weten waarom?! Omdat je ineens een kapstok hebt?
Of ik vond je al leuk zoals je bent of niet. En een diagnose gaat mijn mening over of ik je leuk vind of niet echt niet veranderen.
Ik ook Ik moet zeggen dat ik het best spannend vind allemaal.
Overigens denk ik dat de diagnose wel een en ander gaat veranderen, namelijk dat ik dan hopelijk wat meer begrip krijg over sommige dingen, maar ook dat ik mijn eigen leven kan aanpassen om alles wat minder moeizaam te laten gaan.
Van mij zou je geen begrip krijgen. Ik zou niet weten waarom?! Omdat je ineens een kapstok hebt?
Of ik vond je al leuk zoals je bent of niet. En een diagnose gaat mijn mening over of ik je leuk vind of niet echt niet veranderen.
vrijdag 14 april 2017 om 18:53
quote:knilles schreef op 14 april 2017 @ 18:31:
En natuurlijk is het bij iedereen anders. Het is ook niet zo dat ik mezelf nu al een diagnose wil geven, maar de opluchting en het gevoel van 'thuiskomen' toen ik over mijn vader hoorde, maakte me wel een beetje emotioneel.Ja logisch. Bij mij was het ook alsof er allerlei stukjes op hun plek vielen. En zelfs in het diagnose traject waren er telkens weer dingen die besproken werden waarvan ik uitriep 'hoort dat er ook bij?!' Ja dus...Het voelde voor mij alsof ik jaren en jaren heb lopen compenseren en hard mijn best heb gedaan voor dingen en dat dan opeens blijkt dat het niet hoeft, omdat ik gewoon zo ben.
En natuurlijk is het bij iedereen anders. Het is ook niet zo dat ik mezelf nu al een diagnose wil geven, maar de opluchting en het gevoel van 'thuiskomen' toen ik over mijn vader hoorde, maakte me wel een beetje emotioneel.Ja logisch. Bij mij was het ook alsof er allerlei stukjes op hun plek vielen. En zelfs in het diagnose traject waren er telkens weer dingen die besproken werden waarvan ik uitriep 'hoort dat er ook bij?!' Ja dus...Het voelde voor mij alsof ik jaren en jaren heb lopen compenseren en hard mijn best heb gedaan voor dingen en dat dan opeens blijkt dat het niet hoeft, omdat ik gewoon zo ben.
vrijdag 14 april 2017 om 19:00
quote:padme84 schreef op 14 april 2017 @ 18:53:
[...]
Ja logisch. Bij mij was het ook alsof er allerlei stukjes op hun plek vielen. En zelfs in het diagnose traject waren er telkens weer dingen die besproken werden waarvan ik uitriep 'hoort dat er ook bij?!' Ja dus...Het voelde voor mij alsof ik jaren en jaren heb lopen compenseren en hard mijn best heb gedaan voor dingen en dat dan opeens blijkt dat het niet hoeft, omdat ik gewoon zo ben.
Echt, ik vind het toch zo'n enorm zwaktebod "omdat ik gewoon zo ben".
Normale normen en waarden aan je laars lappen: je mag van mij recht proberen te kletsen wat krom is maar meer dan een sneue poging gaat het niet worden. Ook jij als autist zal soms dingen moeten, gewoon omdat onze (!) maatschappij dat van je verwacht. Net zoals ik als niet autist van alles moet (laten). Dan zucht je diep, haal je goed adem en doe je wat men van je verwacht. Hoort er bij.
[...]
Ja logisch. Bij mij was het ook alsof er allerlei stukjes op hun plek vielen. En zelfs in het diagnose traject waren er telkens weer dingen die besproken werden waarvan ik uitriep 'hoort dat er ook bij?!' Ja dus...Het voelde voor mij alsof ik jaren en jaren heb lopen compenseren en hard mijn best heb gedaan voor dingen en dat dan opeens blijkt dat het niet hoeft, omdat ik gewoon zo ben.
Echt, ik vind het toch zo'n enorm zwaktebod "omdat ik gewoon zo ben".
Normale normen en waarden aan je laars lappen: je mag van mij recht proberen te kletsen wat krom is maar meer dan een sneue poging gaat het niet worden. Ook jij als autist zal soms dingen moeten, gewoon omdat onze (!) maatschappij dat van je verwacht. Net zoals ik als niet autist van alles moet (laten). Dan zucht je diep, haal je goed adem en doe je wat men van je verwacht. Hoort er bij.
vrijdag 14 april 2017 om 19:05
quote:-Suze- schreef op 14 april 2017 @ 19:00:
[...]
Echt, ik vind het toch zo'n enorm zwaktebod "omdat ik gewoon zo ben".
Normale normen en waarden aan je laars lappen: je mag van mij recht proberen te kletsen wat krom is maar meer dan een sneue poging gaat het niet worden. Ook jij als autist zal soms dingen moeten, gewoon omdat onze (!) maatschappij dat van je verwacht. Net zoals ik als niet autist van alles moet (laten). Dan zucht je diep, haal je goed adem en doe je wat men van je verwacht. Hoort er bij.
Jij verzint er zelf bij dat ik niet in staat zou zijn om 'normale normen en waarden' te hanteren.
Niet dat ik genoodzaakt ben het toe te lichten, maar ik doe het toch...Ik doelde meer op dingen als dat ik vond dat ik, toen ik nog begin 20 was ofzo, enorm moest socializen elk weekend omdat iedereen dat deed. Dat ik dan elke week opnieuw kapot aan een werkweek begon, probeerde ik maar te negeren. Na mijn diagnose was ik beter in staat om te denken dat dat socializen misschien niet zo mijn ding is, vanwege mijn autisme, en dat er niets mis is met wat meer een huismus zijn.
[...]
Echt, ik vind het toch zo'n enorm zwaktebod "omdat ik gewoon zo ben".
Normale normen en waarden aan je laars lappen: je mag van mij recht proberen te kletsen wat krom is maar meer dan een sneue poging gaat het niet worden. Ook jij als autist zal soms dingen moeten, gewoon omdat onze (!) maatschappij dat van je verwacht. Net zoals ik als niet autist van alles moet (laten). Dan zucht je diep, haal je goed adem en doe je wat men van je verwacht. Hoort er bij.
Jij verzint er zelf bij dat ik niet in staat zou zijn om 'normale normen en waarden' te hanteren.
Niet dat ik genoodzaakt ben het toe te lichten, maar ik doe het toch...Ik doelde meer op dingen als dat ik vond dat ik, toen ik nog begin 20 was ofzo, enorm moest socializen elk weekend omdat iedereen dat deed. Dat ik dan elke week opnieuw kapot aan een werkweek begon, probeerde ik maar te negeren. Na mijn diagnose was ik beter in staat om te denken dat dat socializen misschien niet zo mijn ding is, vanwege mijn autisme, en dat er niets mis is met wat meer een huismus zijn.
