Psyche
alle pijlers
Abortus na ICSI?
zaterdag 15 oktober 2016 om 09:49
Mijn man en ik hebben jarenlang besproken of we wel of niet een tweede kind willen hebben. Hij wil het niet, ik wil het wel. Na vele gesprekken, verdriet, een gesprek met een hulpverlener, proberen erbij neer te leggen dat er geen tweede kind komt, hebben we een ICSI poging ondergaan. Omdat ik me geen leven zonder kind voor kon stellen en man geen keihard 'nee' zei. Wij kunnen trouwens enkel kinderen via ICSI krijgen, andere opties zijn er niet. En nu ben ik zwanger en heeft mijn man gezegd uit elkaar te willen gaan.
WAT moet ik in hemelsnaam doen?
- we hebben al een kind van 4,5 jaar
- wel/niet een tweede kind beheerst al 3 jaar ons leven
- ik heb enorm veel, nee ik heb verschrikkelijk idioot veel lopen pushen voor een tweede kind
- ik heb veel te weinig oog gehad voor het feit dat mijn man het niet wil
- mijn man heeft meegeholpen aan de ICSI poging
- mijn man staat op het randje van totaal instorten (en ik ook, denk ik)
Ik heb 2 keuzes, me nu realiserende in wat voor ellende ik zit. Embryo weg laten halen, dit leidt tot heel veel verdriet, een leven lang spijt maar ik kan er wel mijn relatie misschien mee redden. Vraag is dan wel hoe ik de rest van mijn leven ervoor ga zorgen dat ik dit niet nadraag en mijn man dit continue blijf verwijten. En daarmee alsnog in een scheiding terecht kom.
Andere keuze is embryo houden en kind krijgen (ervan uitgaande dat alles goed gaat.). Betekent scheiding, mijn kind gaat in een gebroken gezin opgroeien, hoe ga ik dit redden, wat doe ik mijn man en kind aan.
Ik hoop ondertussen eigenlijk op een miskraam, want dan lost het probleem vanzelf op. Ik heb ook geen idee hoe ik de fertiliteitsarts zou moeten vertellen dat ik abortus zou doen, maar ik neig op dit moment wel iets meer naar abortus. Wil mijn man niet kwijt.
Jullie mogen me voor rotte vis uitmaken (zo voel ik me ook) dat ik het zo ver heb laten komen, maar ik zou heel graag een paar serieuze reacties krijgen wat ik nu moet doen.....
WAT moet ik in hemelsnaam doen?
- we hebben al een kind van 4,5 jaar
- wel/niet een tweede kind beheerst al 3 jaar ons leven
- ik heb enorm veel, nee ik heb verschrikkelijk idioot veel lopen pushen voor een tweede kind
- ik heb veel te weinig oog gehad voor het feit dat mijn man het niet wil
- mijn man heeft meegeholpen aan de ICSI poging
- mijn man staat op het randje van totaal instorten (en ik ook, denk ik)
Ik heb 2 keuzes, me nu realiserende in wat voor ellende ik zit. Embryo weg laten halen, dit leidt tot heel veel verdriet, een leven lang spijt maar ik kan er wel mijn relatie misschien mee redden. Vraag is dan wel hoe ik de rest van mijn leven ervoor ga zorgen dat ik dit niet nadraag en mijn man dit continue blijf verwijten. En daarmee alsnog in een scheiding terecht kom.
Andere keuze is embryo houden en kind krijgen (ervan uitgaande dat alles goed gaat.). Betekent scheiding, mijn kind gaat in een gebroken gezin opgroeien, hoe ga ik dit redden, wat doe ik mijn man en kind aan.
Ik hoop ondertussen eigenlijk op een miskraam, want dan lost het probleem vanzelf op. Ik heb ook geen idee hoe ik de fertiliteitsarts zou moeten vertellen dat ik abortus zou doen, maar ik neig op dit moment wel iets meer naar abortus. Wil mijn man niet kwijt.
Jullie mogen me voor rotte vis uitmaken (zo voel ik me ook) dat ik het zo ver heb laten komen, maar ik zou heel graag een paar serieuze reacties krijgen wat ik nu moet doen.....
Lekker laten waaien.....
zaterdag 15 oktober 2016 om 09:52
zaterdag 15 oktober 2016 om 09:53
Jezus, wat een zooitje!
Eigenlijk zeg je: ik kan niet leven zonder tweede kind én ik kan niet leven zonder mijn man.
Dat is sowieso niet gezond.
Ik zou opnieuw met een therapeut gaan praten, misschien een relatietherapeut, want ik vraag me af of jij nu een goede keuze kan maken voor jezelf en het (mogelijk) toekomstige kind. En je eerste kind zit hier ook nog ergens tussen neem ik aan. Je man zou ik overigens ook aanraden met iemand te gaan praten, want die kan blijkbaar ook geen goede beslissingen voor zichzelf nemen.
Eigenlijk zeg je: ik kan niet leven zonder tweede kind én ik kan niet leven zonder mijn man.
Dat is sowieso niet gezond.
Ik zou opnieuw met een therapeut gaan praten, misschien een relatietherapeut, want ik vraag me af of jij nu een goede keuze kan maken voor jezelf en het (mogelijk) toekomstige kind. En je eerste kind zit hier ook nog ergens tussen neem ik aan. Je man zou ik overigens ook aanraden met iemand te gaan praten, want die kan blijkbaar ook geen goede beslissingen voor zichzelf nemen.
zaterdag 15 oktober 2016 om 09:56
zaterdag 15 oktober 2016 om 09:58
Eerlijk gezegd lijkt het me heel lastig om samen verder te gaan, zowel met tweede kind als zonder. Als je abortus zou laten doen, denk ik dat je daar zo'n spijt van gaat krijgen dat het toch altijd tussen jullie in zou blijven staan.
Je wilt jouw man niet kwijt, maar de drang naar een tweede is bij jou zo groot. Ik zou er voor gaan. En ja, het wordt heel zwaar, maar er zijn er velen die jouw voor zijn gegaan.
Zoals je al zei, je twijfelt of je na abortus toch niet in scheiding komt. Ik denk dat dat zeker zou kunnen gebeuren.
Je wilt jouw man niet kwijt, maar de drang naar een tweede is bij jou zo groot. Ik zou er voor gaan. En ja, het wordt heel zwaar, maar er zijn er velen die jouw voor zijn gegaan.
Zoals je al zei, je twijfelt of je na abortus toch niet in scheiding komt. Ik denk dat dat zeker zou kunnen gebeuren.
Als het regent is het nat en als het vriest is het glad!
zaterdag 15 oktober 2016 om 09:59
Misschien wil je man ergens wel een tweede kindje, want hij heeft toch meegewerkt, maar is alles hem nu te veel geworden. Ik zou hulp zoeken, bij een relatietherapeut of misschien kent jullie fertiliteitsarts een maatschappelijk werker die gespecialiseerd is in alle emoties die bij zo'n traject komen kijken. Abortus van zo'n gewenst kindje (in ieder geval door jou en ook deels, lijkt me, door je man) is niet iets waar je snel toe moet over gaan. Veel sterkte!
zaterdag 15 oktober 2016 om 09:59
quote:MinkeDeWit schreef op 15 oktober 2016 @ 09:52:
Nou geen abortus natuurlijk hè. Je had beter kunnen wachten tot jullie het over een tweede eens waren maar nu ga je er maar gewoon voor zorgen. Met of zonder man.
Dit, trek je eigen plan. Daarnaast is het nog maar de vraag of jij het je man kan vergeven om jou voor zo'n keuze te stellen.
Misschien is (of heb je, jullie) de scheiding tussen jou en je man al in gang gezet, dit tweede kind of niet maakt de inzet van de scheiding geen verschil.
Nou geen abortus natuurlijk hè. Je had beter kunnen wachten tot jullie het over een tweede eens waren maar nu ga je er maar gewoon voor zorgen. Met of zonder man.
Dit, trek je eigen plan. Daarnaast is het nog maar de vraag of jij het je man kan vergeven om jou voor zo'n keuze te stellen.
Misschien is (of heb je, jullie) de scheiding tussen jou en je man al in gang gezet, dit tweede kind of niet maakt de inzet van de scheiding geen verschil.
zaterdag 15 oktober 2016 om 10:00
Liggen de vruchtbaarheidsproblemen volledig bij hem? Als het ( mede ) bij jou ligt is dit misschien wel je enige kans. Maar goed, ik zou het sowieso houden en kan het ook makkelijk alleen opvoeden en onderhouden. Het is nog maar de vraag of het goed komt als je het weg laat halen en dan heb je geen vent en geen baby.
zaterdag 15 oktober 2016 om 10:00
zaterdag 15 oktober 2016 om 10:01
Sorry hier snap ik niks van. Heb zelf ICSI ondergaan en weet ook dat je man ook bij gesprekken moet zijn, en akkoord heeft gegeven voor het gebruik van zijn zaad.
En nu zegt hij nadat je toch zwanger bent geraakt, ik wil niet verder nu je zwanger bent?
Hoe denk jij dat jij je zult voelen als je abortus ondergaat? Dat ga jij hem nooit vergeven.
Ik zou voor mezelf en kinderen kiezen (als je zelf geen problemen ziet om dit alleen te doen).
Dit gaat toch voor 1 van de twee niet werken.
En heb je alsnog kans dat je uit elkaar gaat nadat je abortus hebt laten plegen.
1 van jullie raakt iets kwijt.
Veel sterkte met kiezen.
En nu zegt hij nadat je toch zwanger bent geraakt, ik wil niet verder nu je zwanger bent?
Hoe denk jij dat jij je zult voelen als je abortus ondergaat? Dat ga jij hem nooit vergeven.
Ik zou voor mezelf en kinderen kiezen (als je zelf geen problemen ziet om dit alleen te doen).
Dit gaat toch voor 1 van de twee niet werken.
En heb je alsnog kans dat je uit elkaar gaat nadat je abortus hebt laten plegen.
1 van jullie raakt iets kwijt.
Veel sterkte met kiezen.
zaterdag 15 oktober 2016 om 10:01
Ik snap echt niet waarom hij alsnog meegewerkt heeft. En als mijn kinderwens zo sterk is dan zou ik het nooit weg laten halen om mijn relatie te redden. Hooguit als er iets medisch niet in orde is met de baby of met mij.
Je gaat het hem altijd kwalijk nemen en jezelf afvragen hoe het geweest zou zijn. Dus ik zou alleen verder gaan. Want die ruzies en het verdriet wat na deze abortus zal ontstaan is ook slecht voor je vierjarige.
Je gaat het hem altijd kwalijk nemen en jezelf afvragen hoe het geweest zou zijn. Dus ik zou alleen verder gaan. Want die ruzies en het verdriet wat na deze abortus zal ontstaan is ook slecht voor je vierjarige.
Kia aka brandhout voor de hel, aangenaam.
zaterdag 15 oktober 2016 om 10:02
Sommige mensen...
Er zijn mensen met echte problemen in de wereld die geen drinkwater hebben of kanker en die terecht een beroep doen op de overbelaste zorg. Mensen ziekten waarvoor de medicijnen te duur zijn en die dus sterven.
Jullie zijn twee verwende pubers...ongelooflijk. Verwerpelijk om zo met leven en de natuur te spelen.
Er zijn mensen met echte problemen in de wereld die geen drinkwater hebben of kanker en die terecht een beroep doen op de overbelaste zorg. Mensen ziekten waarvoor de medicijnen te duur zijn en die dus sterven.
Jullie zijn twee verwende pubers...ongelooflijk. Verwerpelijk om zo met leven en de natuur te spelen.
This user may use sarcasm and cynicism in a way you are not accustomed to. You might suffer severe mental damage.
zaterdag 15 oktober 2016 om 10:03
quote:ikbenleaf schreef op 15 oktober 2016 @ 10:00:
Hou je eigenlijk wel rekening met het kind dat er al is? Je zegt "Omdat ik me geen leven zonder kind voor kon stellen" ipv 'tweede kind' en "Betekent scheiding, mijn kind gaat in een gebroken gezin opgroeien," ipv kinderen.
Zoals al gezegd: zsm naar een (relatie)therapeut!Dat viel mij ook op.
Hou je eigenlijk wel rekening met het kind dat er al is? Je zegt "Omdat ik me geen leven zonder kind voor kon stellen" ipv 'tweede kind' en "Betekent scheiding, mijn kind gaat in een gebroken gezin opgroeien," ipv kinderen.
Zoals al gezegd: zsm naar een (relatie)therapeut!Dat viel mij ook op.
zaterdag 15 oktober 2016 om 10:03
Hè?! Dus je gaat heel bewust een traject in om zwanger te raken, maar man wil helemaal geen kind?? Wat is dat voor iets achterlijks? Hoezo werkt hij daar dan aan mee? Waar zijn julie in hemelsnaam mee bezig geweest?
Hij gaat misschien weg als jij het kind houdt, maar als jij abortus ondergaat zal jij hem dat ook altijd kwalijk blijven nemen. Jullie relatie is sowieso naar de klote.
Ik ben echt wel pro abortus, maar als je zo bewust zwanger wordt, vind ik het echt absurt om (zonder medische reden) abortus te plegen.
Hij gaat misschien weg als jij het kind houdt, maar als jij abortus ondergaat zal jij hem dat ook altijd kwalijk blijven nemen. Jullie relatie is sowieso naar de klote.
Ik ben echt wel pro abortus, maar als je zo bewust zwanger wordt, vind ik het echt absurt om (zonder medische reden) abortus te plegen.
zaterdag 15 oktober 2016 om 10:05
quote:-Kia-Ora- schreef op 15 oktober 2016 @ 10:01:
Ik snap echt niet waarom hij alsnog meegewerkt heeft. En als mijn kinderwens zo sterk is dan zou ik het nooit weg laten halen om mijn relatie te redden. Hooguit als er iets medisch niet in orde is met de baby of met mij.
Je gaat het hem altijd kwalijk nemen en jezelf afvragen hoe het geweest zou zijn. Dus ik zou alleen verder gaan. Want die ruzies en het verdriet wat na deze abortus zal ontstaan is ook slecht voor je vierjarige.Ik denk dat hij heeft meegewerkt om de relatie te redden (ook voor hun dochter). Hij dacht het aan te kunnen en nu blijkt dat hij het toch niet kan.
Ik snap echt niet waarom hij alsnog meegewerkt heeft. En als mijn kinderwens zo sterk is dan zou ik het nooit weg laten halen om mijn relatie te redden. Hooguit als er iets medisch niet in orde is met de baby of met mij.
Je gaat het hem altijd kwalijk nemen en jezelf afvragen hoe het geweest zou zijn. Dus ik zou alleen verder gaan. Want die ruzies en het verdriet wat na deze abortus zal ontstaan is ook slecht voor je vierjarige.Ik denk dat hij heeft meegewerkt om de relatie te redden (ook voor hun dochter). Hij dacht het aan te kunnen en nu blijkt dat hij het toch niet kan.
