Psyche
alle pijlers
Acceptatie - hoe doe je dat?
donderdag 9 mei 2024 om 14:45
Ik heb wat psychische issues die ik moeilijk te accepteren vind. Ik wil niet te specifiek zijn vanwege herkenning maar ook al meerdere therapieën gehad en ik ben er van overtuigd dat acceptatie van sommige dingen (ipv de werkelijkheid proberen te veranderen) het beste is. Maar wat ik nog nergens heb gevonden is een manier om dingen meer te accepteren. Alleen maar denken: ok, ik accepteer het, maakt niet dat ik dat ook echt geloof. Herkennen jullie dit en wat werkt voor jullie?
donderdag 9 mei 2024 om 22:03
Zwaktes?frambozentaartje schreef: ↑09-05-2024 20:05Een deel van accepteren is ook wel: erkennen dat je het moet doen met de werkelijkheid en niet met het ideaalplaatje in je hoofd. Ik kan heel goed verzinnen hoe mijn leven eruit zou zien als ik vanalles zou kunnen wat een ander gemakkelijk kan. Op een gegeven moment ben ik gestopt met mezelf uitfoeteren om m'n zwaktes.
Jammer om het zo te omschrijven.
Those who choose the lesser evil forget quickly that they chose evil.
Hannah Arendt
Hannah Arendt
donderdag 9 mei 2024 om 22:39
Ik begrijp ook niet zo goed wat er jammer aan is om het zo te omschrijven. Ik zie mijn angststoornis als een zwakte, ook al kan ik er niets aan doen, en kan ik er (vaak) prima mee leven. Ik ben dan ook in therapie om mijn angststoornis te verminderen. En ik vind het op zich ook helemaal niet erg om een zwakte te hebben (ik heb er zelfs meerdere) - het motiveert me ook om verbetering na te streven en die is er ook duidelijk, hoewel ik er nooit echt vanaf kom, denk ik.
donderdag 9 mei 2024 om 22:43
Wat mooi geschreven. Mijn oom zei weleens; een probleem dat je niet kan oplossen is iets waarmee je moet leren leven. Dat acceptatie proces gaat natuurlijk niet in een keer; je kan jezelf ook ontzettend in de weg zitten en ergens van balen/verdrietig om zijn.
A lie doesn't become truth, wrong doesn't become right, and evil doesn't become good, just because it's accepted by a majority.
donderdag 9 mei 2024 om 23:44
vrijdag 10 mei 2024 om 12:54
Als ik naar mezelf kijk; het helpt ook heel erg om gedachten om te buigen wanneer ze de kop opsteken, gedachten als:
- waarom is het zo?
- waarom zit ik hierin?
- waarom kunnen anderen wél ….?
- wanneer houdt dit op?
Maar ik mag zeker tegen mezelf zeggen;
- jeetje Frizz wat rot
- het is af en toe ook zwaar
- tuurlijk wil je het anders
Ik leef hoofdzakelijk bij de dag en probeer gewoon zo aardig mogelijk voor mezelf te zijn.
- waarom is het zo?
- waarom zit ik hierin?
- waarom kunnen anderen wél ….?
- wanneer houdt dit op?
Maar ik mag zeker tegen mezelf zeggen;
- jeetje Frizz wat rot
- het is af en toe ook zwaar
- tuurlijk wil je het anders
Ik leef hoofdzakelijk bij de dag en probeer gewoon zo aardig mogelijk voor mezelf te zijn.
•
vrijdag 10 mei 2024 om 13:32
Ik herken het zeker, ik ben niet goed in accepteren en nogal koppig met de realiteit naar mijn hand willen zetten.
Wat voor mij helpt:
- een routine ontwikkelen van regelmatig een mentale oefening (meditatie) doen van overgave.
- de pijn/het verdriet/de boosheid/verzet er laten zijn en als het erg dwars zit, huilen.
- periodes van depressie en zinloosheid er laten zijn, niet forceren om de gevoelens uit de weg te gaan of vluchten in verdoving en afleiding.
- gedachten ombuigen van piekeren/doemdenken naar helpende gedachten.
- praten met anderen over het verlies/het gemis/de eenzaamheid/de onzekerheid.
Wat ik heb gemerkt is dat acceptatie iets is waar je telkens opnieuw doorheen moet, het ondergaan van de realiteit. Het is niet eenmalig. Maar op den duur merk je dat er dingen veranderen en dat het makkelijker gaat om allerlei dingen te aanvaarden. En soms andere keuzes te gaan maken die beter bij je situatie passen, zodat je voldoening vindt in andere dingen.
Wat voor mij helpt:
- een routine ontwikkelen van regelmatig een mentale oefening (meditatie) doen van overgave.
- de pijn/het verdriet/de boosheid/verzet er laten zijn en als het erg dwars zit, huilen.
- periodes van depressie en zinloosheid er laten zijn, niet forceren om de gevoelens uit de weg te gaan of vluchten in verdoving en afleiding.
- gedachten ombuigen van piekeren/doemdenken naar helpende gedachten.
- praten met anderen over het verlies/het gemis/de eenzaamheid/de onzekerheid.
Wat ik heb gemerkt is dat acceptatie iets is waar je telkens opnieuw doorheen moet, het ondergaan van de realiteit. Het is niet eenmalig. Maar op den duur merk je dat er dingen veranderen en dat het makkelijker gaat om allerlei dingen te aanvaarden. En soms andere keuzes te gaan maken die beter bij je situatie passen, zodat je voldoening vindt in andere dingen.
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
