Psyche
alle pijlers
Accepteren vh verlies van mijn vrouwzijn
zaterdag 24 juni 2017 om 16:42
dit probleem kan je niet alleen de baas. Hier heb je professionele hulp voor nodig.
Ikzelf heb BDD (body dysmorphic disorder) van het vermijdende type. Ik kijk alleen in de spiegel om mezelf op te maken en daarna draai ik mezelf snel af. ( ik zie mezelf alsof ik in een lachspiegel kijk, volledig vervormd)
Gezien je posting denk ik dat je, als je niet met een professional gaat praten (heb ik zelf ook) dan kan jouw afkeer van jezelf tot ernstiger problemen leiden. Dat als eerste.
acceptatie. Tja. Dat is dus het moeilijke. Ik denk dat de eerste acceptatie is dat je de ziekte hebt. Dat je daar niets aan kan doen, en er niets tegen kan doen. de oplossing met het haarstukje is een cosmetische, en symptoombestrijding, maar wel een goede eerste stap. Het helpt je de dag door tot het moment komt dat je de confrontatie met jezelf weer aan moet gaan.
je geeft het zelf al aan: je verliest je vrouwelijkheid, denk je. Omdat kaalheid vaak geassocieerd wordt met oude mannen, zet zich waarschijnlijk het idee in jouw hoofd vast, dat je niet meer vrouwelijk bent. Ik kan je vertellen dat vrouwelijkheid in veel meer zit dan in een kapsel. uiteraard weet jouw verstand dat ook wel, maar je hart zegt wat anders. ik geloof heus dat je verscheurd voor de spiegel staat.
daarnaast speelt onze maatschappij een rol. wij zijn ingericht op jong (en vruchtbaar) niet op ouder, en rijper. de omslag in het denken en voelen van het jonge meisje dat nog steeds in je zit, naar de rijpere vrouw die jouw lichaam is, dat proces vindt op jouw leeftijd bij elke vrouw plaats. De een stapt er wat makkelijker overheen dan de ander. Je kan eventueel (en het klinkt gek, maar ik denk dat je daar ook steun vindt) praten met een overgangsconsulente.
het is meer dan alleen jouw ziekte, het is je veranderende lichaam en je acceptatie van de nieuwe "jij". Er zit ook een positief punt aan: je moet jezelf opnieuw gaan uitvinden. Wie ben jij? het is fijn, dat je een partner hebt die van je houdt en die het niets uitmaakt. Kan je jezelf in bed nog geven? of sluit je jezelf af? In dat laatste geval is het zeker van belang om hulp te zoeken; als je hem van je afstoot op seksueel gebied, bestaat de kans dat je hem ook op emotioneel gebied gaat uitsluiten en dat komt je relatie niet ten goede.
Ikzelf heb BDD (body dysmorphic disorder) van het vermijdende type. Ik kijk alleen in de spiegel om mezelf op te maken en daarna draai ik mezelf snel af. ( ik zie mezelf alsof ik in een lachspiegel kijk, volledig vervormd)
Gezien je posting denk ik dat je, als je niet met een professional gaat praten (heb ik zelf ook) dan kan jouw afkeer van jezelf tot ernstiger problemen leiden. Dat als eerste.
acceptatie. Tja. Dat is dus het moeilijke. Ik denk dat de eerste acceptatie is dat je de ziekte hebt. Dat je daar niets aan kan doen, en er niets tegen kan doen. de oplossing met het haarstukje is een cosmetische, en symptoombestrijding, maar wel een goede eerste stap. Het helpt je de dag door tot het moment komt dat je de confrontatie met jezelf weer aan moet gaan.
je geeft het zelf al aan: je verliest je vrouwelijkheid, denk je. Omdat kaalheid vaak geassocieerd wordt met oude mannen, zet zich waarschijnlijk het idee in jouw hoofd vast, dat je niet meer vrouwelijk bent. Ik kan je vertellen dat vrouwelijkheid in veel meer zit dan in een kapsel. uiteraard weet jouw verstand dat ook wel, maar je hart zegt wat anders. ik geloof heus dat je verscheurd voor de spiegel staat.
daarnaast speelt onze maatschappij een rol. wij zijn ingericht op jong (en vruchtbaar) niet op ouder, en rijper. de omslag in het denken en voelen van het jonge meisje dat nog steeds in je zit, naar de rijpere vrouw die jouw lichaam is, dat proces vindt op jouw leeftijd bij elke vrouw plaats. De een stapt er wat makkelijker overheen dan de ander. Je kan eventueel (en het klinkt gek, maar ik denk dat je daar ook steun vindt) praten met een overgangsconsulente.
het is meer dan alleen jouw ziekte, het is je veranderende lichaam en je acceptatie van de nieuwe "jij". Er zit ook een positief punt aan: je moet jezelf opnieuw gaan uitvinden. Wie ben jij? het is fijn, dat je een partner hebt die van je houdt en die het niets uitmaakt. Kan je jezelf in bed nog geven? of sluit je jezelf af? In dat laatste geval is het zeker van belang om hulp te zoeken; als je hem van je afstoot op seksueel gebied, bestaat de kans dat je hem ook op emotioneel gebied gaat uitsluiten en dat komt je relatie niet ten goede.
zaterdag 24 juni 2017 om 16:46
Je hebt er last van, dus doe er wat aan. Definitief je haar kwijtraken (ipv tijdelijk door bijvoorbeeld medicatie) lijkt me heftig. Vind ik niets oppervlakkig aan.
Maar noem het niet je 'vrouwzijn' want dat is het niet. Je vrouwelijkheid zit 'm niet in je haar en zelfs niet in een borst, baarmoeder of enig lichamelijk attribuut. Dat zit in jezelf.
zaterdag 24 juni 2017 om 16:49
Als je denkt dat alleen lotgenoten je kunnen helpen, dan zou ik mij, als ik jou was, wenden tot de alopecia vereniging. ik heb gegoogled, die is er.
Bij deze vereniging zullen vast praatgroepen hebben, misschien wel in jouw gemeenten, of kan jou in contact brengen met lotgenoten. neem contact met hen op, nee heb je, ja kan je krijgen.
Bij deze vereniging zullen vast praatgroepen hebben, misschien wel in jouw gemeenten, of kan jou in contact brengen met lotgenoten. neem contact met hen op, nee heb je, ja kan je krijgen.
zaterdag 24 juni 2017 om 16:50
Wat naar voor je. Wanneer heb je de diagnose gekregen? Natuurlijk is het hartstikke zwaar om te beseffen en laatstaan te accepteren waar je nu nee te kampen hebt. Ik zou ook adviseren dat je hierover professionele hulp zoekt of een lotgenoten contact. Jouw haar was maar 1 onderdeel van jouw vrouwelijkheid, maar echt ; het definieert jou niet. Er zijn legio punten wat jou vrouw maakt. Neem de tijd om die te her ontdekken en haal daar jouw kracht uit.
zaterdag 24 juni 2017 om 16:52
Wat rot voor je. Kan me echt voorstellen dat dat heel moeilijk is. Heeft niks met oppervlakkigheid te maken.
Neemt niet weg dat het zonde is, want je haar zegt niks over jouw (vrouw)zijn. Maaar ik kan me heel goed voorstellen dat het wel zo voelt.
Zou idd naar een psych gaan. Of idd zoeken naar lotgenoten. Er zijn vast facebookgroepen te vinden, onder andere.
Dit is een mooi filmpje, misschien helpt het:
https://www.youtube.com/watch?v=4bmzIkni3-8
Niet precies hetzelfde misschien, maar het gevoel denk ik wel.
Neemt niet weg dat het zonde is, want je haar zegt niks over jouw (vrouw)zijn. Maaar ik kan me heel goed voorstellen dat het wel zo voelt.
Zou idd naar een psych gaan. Of idd zoeken naar lotgenoten. Er zijn vast facebookgroepen te vinden, onder andere.
Dit is een mooi filmpje, misschien helpt het:
https://www.youtube.com/watch?v=4bmzIkni3-8
Niet precies hetzelfde misschien, maar het gevoel denk ik wel.
zaterdag 24 juni 2017 om 16:56
Misschien niet, maar om leren gaan met de gevolgen van een ziekte of beperking is bij uitstek iets waar een psycholoog voor opgeleid is. Mijn gynaecoloog weet ook niet hoe het is om een kind te baren, maar de beste man heeft er wél verstand van!
En oppervlakkig is het niet! Het is behoorlijk ingrijpend om (als vrouw) je haar te verliezen, geen arts of psycholoog zal dit bagatelliseren.
zondag 25 juni 2017 om 14:24
Ik vind het helemaal niet oppervlakkig. Ik geloof dat ik het ook vreselijk zou vinden, en ik heb nota bene niet eens mooi dik haar. Maar mijn haar maakt wel een belangrijk deel uit van hoe ik mezelf in de spiegel zie. Dat je moeite krijgt met je zelfbeeld als je spiegelbeeld zo drastisch verandert kan ik me echt heel goed voorstellen. Ik hoop voor je dat je lotgenoten kunt vinden om erover te praten, en anders is een psycholoog zeker geen gek idee. Maar de herkenning die je vindt bij lotgenoten, ik kan me goed indenken dat je dat het fijnst zou vinden. Sterkte.
Sometimes, I hear my voice, and it's been here, silent all these years (Tori Amos)
zondag 25 juni 2017 om 14:27
Dat doet ze toch? Ze zoekt lotgenoten, dat is iets anders dan met je verdriet/etc in een hoekje blijven zitten mokken.badmeester schreef: ↑25-06-2017 14:25Beste TO
Voor een man verlies je nooit je vrouwelijkheid doordat je je haar verliest.
Je gaat wel je aantrekkelijkheid voor een man verliezen als je niks doet aan je verdriet/zelfbeklag/syndroom/pijn.
Sometimes, I hear my voice, and it's been here, silent all these years (Tori Amos)
zondag 25 juni 2017 om 14:32
Ik heb nu 13 jaar lang diffuse haaruitval. Nu twee kale plekken voor op mijn hoofd. Het is deze keer weer heel extreem en het blijft nu wel heel lang aanhouden. Heb het namelijk soms een jaar niet en groeit het weer aan.
Het is verschrikkelijk!! En ik kon mij altijd het gevoel voorstellen van vrouwen die echt helemaal kaal zouden worden... Het is oneerlijk!
Ik hoor je nergens over finasteride (zoiets) en minoxidil (zoiets). Mijn broer/vriend werden/worden ook kaal en ik heb jarenlang op forums mij ingelezen. Alle mannen gebruikten die middelen. Om de haren die zouden moeten uitvallen te behouden en soms ook teruggroei. Heb je navraag gedaan? Ook las ik eens in over transplantatie...dat je je haarcellen kon verplaatsen naar de plekken waar je kaal wordt. Wordt je overal kaal? Of alleen je kruin en inhammen? Blijf je goed inlezen,want de techniek blijft zich op dit gebied ontwikkelen.
En weet ze 100% zeker dat dit AA is? Normaal gaat het kaal worden heel geleidelijk maar met diffuus haaruitval door ziekte, stress,etc kan het heel snel in 1x uitvallen.
Kijk eens op haarwebforum. Heeft mij aardig geholpen.
Heel veel sterkte zeg. Oef het is verschrikkelijk. Ik hoop echt heel erg dat er oplossingen komen voor deze ziekte. Maar volgens mij kan je eens kijken naar finasteride.
Het is verschrikkelijk!! En ik kon mij altijd het gevoel voorstellen van vrouwen die echt helemaal kaal zouden worden... Het is oneerlijk!
Ik hoor je nergens over finasteride (zoiets) en minoxidil (zoiets). Mijn broer/vriend werden/worden ook kaal en ik heb jarenlang op forums mij ingelezen. Alle mannen gebruikten die middelen. Om de haren die zouden moeten uitvallen te behouden en soms ook teruggroei. Heb je navraag gedaan? Ook las ik eens in over transplantatie...dat je je haarcellen kon verplaatsen naar de plekken waar je kaal wordt. Wordt je overal kaal? Of alleen je kruin en inhammen? Blijf je goed inlezen,want de techniek blijft zich op dit gebied ontwikkelen.
En weet ze 100% zeker dat dit AA is? Normaal gaat het kaal worden heel geleidelijk maar met diffuus haaruitval door ziekte, stress,etc kan het heel snel in 1x uitvallen.
Kijk eens op haarwebforum. Heeft mij aardig geholpen.
Heel veel sterkte zeg. Oef het is verschrikkelijk. Ik hoop echt heel erg dat er oplossingen komen voor deze ziekte. Maar volgens mij kan je eens kijken naar finasteride.
