Psyche
alle pijlers
AD(H)D zonder medicatie, wie heeft nuttige tips?
donderdag 23 juli 2009 om 16:07
Hallo allemaal,
Een aantal maanden geleden heb ik van de psychiater het etiket 'adhd' gekregen. Na twee gesprekken en een heleboel vragenlijsten heb ik direct een recept voor strattera gekregen. Nou ben ik geen voorstander van medicatie voor een psychische aandoening, omdat ik denk dat het de oorzaak niet wegneemt. Maar na lang wikken en wegen heb ik dit medicijn uiteindelijk toch ingenomen, na een week echter, voelde ik me (lichamelijk en geestelijk) zo onprettig, dat ik ben gestopt. Na overleg met de psychiater heb ik weer een nieuw receptje gekregen, dit keer voor concerta. Mijn twijfel over medicatie vond hij niet gegrond en met hangende pootjes ben ik maar weer naar huis gegaan. Ik heb mezelf nog 1 kans gegeven om dit medicijn te proberen. Ik 'slik' nu ruim een week, maar ik heb besloten dat medicatie gewoon niet bij mij past. Daarbij komt dat ik adhd een (soms lastige) karaktereigenschap vind, of misschien beter gezegd; een lijst met lastige symptomen, en geen ziekte waarvoor ik medicatie moet slikken (dit geldt voor mij persoonlijk, hiermee wil ik niemand tegen de haren instrijken!)
Ik ben dan ook op zoek naar ervaringsdeskundigen die het prima doen met bijvoorbeeld voedingssupplementen en/of coaching. Hoe krijgen jullie rust, hoe blijven jullie tevreden met je werk/huis/ect. Hoe zorgen jullie ervoor dat je niet zo snel geïrriteerd bent? Hoe houden jullie overzicht? Kortom, alle tips zijn welkom!
Ps. Ik weet dat er al een topic is over adhd/add, maar daar kan ik niet vinden wat ik zoek.
Een aantal maanden geleden heb ik van de psychiater het etiket 'adhd' gekregen. Na twee gesprekken en een heleboel vragenlijsten heb ik direct een recept voor strattera gekregen. Nou ben ik geen voorstander van medicatie voor een psychische aandoening, omdat ik denk dat het de oorzaak niet wegneemt. Maar na lang wikken en wegen heb ik dit medicijn uiteindelijk toch ingenomen, na een week echter, voelde ik me (lichamelijk en geestelijk) zo onprettig, dat ik ben gestopt. Na overleg met de psychiater heb ik weer een nieuw receptje gekregen, dit keer voor concerta. Mijn twijfel over medicatie vond hij niet gegrond en met hangende pootjes ben ik maar weer naar huis gegaan. Ik heb mezelf nog 1 kans gegeven om dit medicijn te proberen. Ik 'slik' nu ruim een week, maar ik heb besloten dat medicatie gewoon niet bij mij past. Daarbij komt dat ik adhd een (soms lastige) karaktereigenschap vind, of misschien beter gezegd; een lijst met lastige symptomen, en geen ziekte waarvoor ik medicatie moet slikken (dit geldt voor mij persoonlijk, hiermee wil ik niemand tegen de haren instrijken!)
Ik ben dan ook op zoek naar ervaringsdeskundigen die het prima doen met bijvoorbeeld voedingssupplementen en/of coaching. Hoe krijgen jullie rust, hoe blijven jullie tevreden met je werk/huis/ect. Hoe zorgen jullie ervoor dat je niet zo snel geïrriteerd bent? Hoe houden jullie overzicht? Kortom, alle tips zijn welkom!
Ps. Ik weet dat er al een topic is over adhd/add, maar daar kan ik niet vinden wat ik zoek.
donderdag 23 juli 2009 om 16:26
Ik heb ADD. Mijn hoofd is met regelmaat een chaos, ik kan met heel veel dingen tegelijk bezig zijn en ook heel snel mijn interesse in zaken verliezen. Ik maak ook zelden iets af. Heel irritant.
Zowel op privé als zakelijk vlak houd ik er een strenge structuur op na. Zo doe ik mijn huishouden altijd volgens een vast patroon, doe ik heel erg mijn best om contacten volgens de normen te onderhouden en weten bijv. mijn vrienden dat ik ADD heb. In het begin was er nogal eens iemand een beetje beledigt, teleurgesteld als ik een tijdje niks liet horen. Maar met eerlijkheid kom je gewoon een heel eind. Soms ´vergeet´ ik mensen gewoon even omdat ik me dan heel erg focus op datgene wat me op dat moment bezig houd. Kan je het volgen?
Ik heb een baan waarin behoorlijke zelfstandigheid word vereist en dat gaat me heel goed af. Ik kan zelf dingen indelen en kijk ook streng op toe dat ik dit goed doe. Want ik wil alles graag heel goed doen.
Ook heb ik een kind en ik moet zeggen dat de structuur die zo' n kleine vereist ook helpt. Het gaat goed.
Mijn uitlaatklep is schrijven, ik kan boeken volkliederen met mijn gedachten en ingevingen wat voor mij heel goed werkt. Minder chaos en ik kan nuttige dingen weer eens teruglezen.
Structuur en tijdschema' s zijn voor de strohalm. En de ruimte om zo nu en dan alles eruit te schrijven of te kletsen met mijn man.
Zowel op privé als zakelijk vlak houd ik er een strenge structuur op na. Zo doe ik mijn huishouden altijd volgens een vast patroon, doe ik heel erg mijn best om contacten volgens de normen te onderhouden en weten bijv. mijn vrienden dat ik ADD heb. In het begin was er nogal eens iemand een beetje beledigt, teleurgesteld als ik een tijdje niks liet horen. Maar met eerlijkheid kom je gewoon een heel eind. Soms ´vergeet´ ik mensen gewoon even omdat ik me dan heel erg focus op datgene wat me op dat moment bezig houd. Kan je het volgen?
Ik heb een baan waarin behoorlijke zelfstandigheid word vereist en dat gaat me heel goed af. Ik kan zelf dingen indelen en kijk ook streng op toe dat ik dit goed doe. Want ik wil alles graag heel goed doen.
Ook heb ik een kind en ik moet zeggen dat de structuur die zo' n kleine vereist ook helpt. Het gaat goed.
Mijn uitlaatklep is schrijven, ik kan boeken volkliederen met mijn gedachten en ingevingen wat voor mij heel goed werkt. Minder chaos en ik kan nuttige dingen weer eens teruglezen.
Structuur en tijdschema' s zijn voor de strohalm. En de ruimte om zo nu en dan alles eruit te schrijven of te kletsen met mijn man.
donderdag 23 juli 2009 om 16:29
Oh ja, ik gebruik dus geen medicatie. Sta ook niet onder een behandeling van een specialist. Ik red het goed.
Ik raak wel heel snel geirriteerd of boos, dat vind ik wel jammer. Soms ontploft het wel letterlijk, vaak ga ik dan een stukje lopen. Ik kan me snel druk maken om dingen. Ontspanning is voor mij goed, ik ga een lekker stuk paardrijden of fietsen als daar de tijd voor is.
Ik geef de chaos ook op bepaalde momenten even de ruimte. Hoe moet ik dat uitleggen; dan ben ik lekker even op mijzelf en dan denk ik er gewoon even op los.
Ik raak wel heel snel geirriteerd of boos, dat vind ik wel jammer. Soms ontploft het wel letterlijk, vaak ga ik dan een stukje lopen. Ik kan me snel druk maken om dingen. Ontspanning is voor mij goed, ik ga een lekker stuk paardrijden of fietsen als daar de tijd voor is.
Ik geef de chaos ook op bepaalde momenten even de ruimte. Hoe moet ik dat uitleggen; dan ben ik lekker even op mijzelf en dan denk ik er gewoon even op los.
donderdag 23 juli 2009 om 16:39
Begrijp niet helemaal waarom je denkt dat medicatie de orzaak niet weghaalt en voedingssuplementen wel.
Medicatie of niet het belangrijkste is structuur en regelmaat. dat kun je lastig uit jezelf halen, maar mss wel door coaching.
Volg eens een cursus timemanagement en begin elke dag met het maken van een dagplanning. Maak darnast ook een week en/of maandplanning, en koop een grote kalender waarop je al je afspraken schrijft. Hang die kalender op je koelkast, zodat je elke dag ziet wat je die maand moet.
Voor mij ook heel belangrijk; plan je schema niet te vol. De meeste klussen kosten 1,5 tot 2x zoveel tijd als je denkt. ik wordt zelf gestrest van teveel afspraken, dus minimaal 2 avonden in de week blijven leeg. daarin creeer je rustmomentjes, lekker in bad, mediteren als je het kan, of schrijven. Schrijven helpt mij ook enorm mijn gedachten te ordenen.
Sporten is goed voor je door bewegen kun je ook je hooft een beetje leegmaken. De meeste ADHD-ers zijn idd snel uitgekeken op een sport, en dat hardlopen valt al snel uit de planning wegens "het regent", geen zin, of morgen ga ik echt. Wat vor mij helt is teamsport of een competitiesport. Ik heb voldoende schuldgevoel om toch te gaan als ik weet dat iemand anders niet kan spelen als ik niet kom opdagen. En zonder training ben ik geen partij, dus dat doen we dan ook maar. nu alleen nog op tijd komen, dat blijft problematisch.
daarnaast: je moet de medicatie ook niet zien als een sort tovermiddel dat je problemen oplost. Ik gebruik wel medicatie, omdat het sommige dingen gewoon makkelijker maakt. De medicatie geeft me geen structuur en overzicht, maakt niet mijn planning, dat moet ik zelf doen. medicatie zorgt er wel voor dat ik in een vergadering niet de helft mis van wat er wordt gezegd, dat ik in de bioscoop kan genieten van de film in plaats van elke 10 minuten weg te willen lopen en of het verhaal niet meerr snappen omdat mijn hoofd een paar minuten even heel ergens anders was.
Als jij je niet prettig voelt bij de medicatie en je hebt het gevoel dat het je persoonlijkheid aantast (sommige mensen hebben dat, die voelen zich een zombie) dan kan ik me voorstellen dat je liever niet gebruikt, het is geen onschuldig sinaasprilletje dat je slikt.
Medicatie of niet het belangrijkste is structuur en regelmaat. dat kun je lastig uit jezelf halen, maar mss wel door coaching.
Volg eens een cursus timemanagement en begin elke dag met het maken van een dagplanning. Maak darnast ook een week en/of maandplanning, en koop een grote kalender waarop je al je afspraken schrijft. Hang die kalender op je koelkast, zodat je elke dag ziet wat je die maand moet.
Voor mij ook heel belangrijk; plan je schema niet te vol. De meeste klussen kosten 1,5 tot 2x zoveel tijd als je denkt. ik wordt zelf gestrest van teveel afspraken, dus minimaal 2 avonden in de week blijven leeg. daarin creeer je rustmomentjes, lekker in bad, mediteren als je het kan, of schrijven. Schrijven helpt mij ook enorm mijn gedachten te ordenen.
Sporten is goed voor je door bewegen kun je ook je hooft een beetje leegmaken. De meeste ADHD-ers zijn idd snel uitgekeken op een sport, en dat hardlopen valt al snel uit de planning wegens "het regent", geen zin, of morgen ga ik echt. Wat vor mij helt is teamsport of een competitiesport. Ik heb voldoende schuldgevoel om toch te gaan als ik weet dat iemand anders niet kan spelen als ik niet kom opdagen. En zonder training ben ik geen partij, dus dat doen we dan ook maar. nu alleen nog op tijd komen, dat blijft problematisch.
daarnaast: je moet de medicatie ook niet zien als een sort tovermiddel dat je problemen oplost. Ik gebruik wel medicatie, omdat het sommige dingen gewoon makkelijker maakt. De medicatie geeft me geen structuur en overzicht, maakt niet mijn planning, dat moet ik zelf doen. medicatie zorgt er wel voor dat ik in een vergadering niet de helft mis van wat er wordt gezegd, dat ik in de bioscoop kan genieten van de film in plaats van elke 10 minuten weg te willen lopen en of het verhaal niet meerr snappen omdat mijn hoofd een paar minuten even heel ergens anders was.
Als jij je niet prettig voelt bij de medicatie en je hebt het gevoel dat het je persoonlijkheid aantast (sommige mensen hebben dat, die voelen zich een zombie) dan kan ik me voorstellen dat je liever niet gebruikt, het is geen onschuldig sinaasprilletje dat je slikt.
donderdag 23 juli 2009 om 16:54
Ik heb een PDA-telefoon die ik kan synchroniseren met met laptop. In mijn laptop werk ik met Outlook, waarin (bijna) al mijn mail in 1x wordt opgehaald van verschillende adressen.
Daaraan gekoppeld zit een agenda. Met kleurcodes kun je daarin je type afspraken aangeven (werk, privé, etc.).
Door middel van een kabeltje synchroniseert dit.
Bovendien zit erin de PDA de mogelijkheid om alarmen te stellen. In mijn geval voor medicatie, maar ik gebruik ze ook om afspraken in vast te leggen. Er verschijnt een signaal/ pop-up wanneer je dat wil (een kwartier voor de tijd van de afspraak bijvoorbeeld).
Ik heb een HTC Touch HD. Waarbij ik altijd grap; HTC Touch (AD)HD.
Daaraan gekoppeld zit een agenda. Met kleurcodes kun je daarin je type afspraken aangeven (werk, privé, etc.).
Door middel van een kabeltje synchroniseert dit.
Bovendien zit erin de PDA de mogelijkheid om alarmen te stellen. In mijn geval voor medicatie, maar ik gebruik ze ook om afspraken in vast te leggen. Er verschijnt een signaal/ pop-up wanneer je dat wil (een kwartier voor de tijd van de afspraak bijvoorbeeld).
Ik heb een HTC Touch HD. Waarbij ik altijd grap; HTC Touch (AD)HD.
donderdag 23 juli 2009 om 17:01
quote:return_of_kreng schreef op 23 juli 2009 @ 16:58:
Ik heb een dagplanning, maar me er aan houden is een tweede. ben nu alweer veels te lang aan het forummen.
Maarja, vakantie, dus weinig te doen.Heel bekend! Ik vergeet ook altijd de tijd als ik zit te internetten. Vind al die info zo heerlijk om op te nemen.
Ik heb een dagplanning, maar me er aan houden is een tweede. ben nu alweer veels te lang aan het forummen.
Maarja, vakantie, dus weinig te doen.Heel bekend! Ik vergeet ook altijd de tijd als ik zit te internetten. Vind al die info zo heerlijk om op te nemen.
donderdag 23 juli 2009 om 18:42
Ik weet nu sinds een paar jaar dat ik adhd heb. Heb ook medicatie geprobeerd maar voelde me er echt niet prettig bij. Naast de bijwerkingen miste ik inderdaad een stuk van mezelf, het snelle denken en analyseren. Door middel van coachingsgesprekken bij Psyq heb ik geleerd welk gedrag bij ADHD hoort en aan welk gedrag ik wel makkelijk iets kan doen. Dit heb ik regelmatig met mijn vriend besproken en we hebben het een en ander veranderd in onze manier van leven. Ik moet eerlijk zeggen dat het ook echt niet zo goed gaat met de structuur als hij er niet is.
Ik heb nu inderdaad een agenda in outlook, maak regelmatig ' things to do' lijstjes als er van alles in mijn hoofd zit en ik er onrustig van wordt. Ik plan mijn week bewust niet meer vol maar ik ben echt minimaal 3 avonden per week thuis.
Ik slaap en eet regelmatiger en ik doe dingen vaak volgens een vaste structuur omdat ik anders dingen vergeet.
Een concreet voorbeeld: Ik slaap niet als ik na 12 uur nog wakker ben. Probleem is alleen dat ik 's avonds juist extra actief wordt waardoor ik dus niet naar bed ga. Vriendlief let hier op en kondigt op tijd aan dat we zo naar bed gaan. Doet na een kwartier de lichten uit en gaat naar boven. Soms brengt hij me zelfs mijn tandenborstel.Ik moet dan wel opstaan en meelopen maar het helpt wel. Ook heb ik het nodig dat de tv nog even aanstaat. We kijken dan een film omdat ik die toch niet kan volgen en ik slaap dan binnen 10 minuten. Doe ik dit niet dan lig ik de halve nacht wakker.
Maar goed, zo kan ik nog wel even doorgaan. Voorbeelden genoeg. Het komt erop neer dat we samen manieren hebben gevonden om ermee om te gaan. En sommige dingen die accepteer ik gewoon van mezelf. Ja, ik wordt snel boos. Ja ik kan niet nadenken als iets van z'n plek is. Nou, dan ruim ik het dus op voordat ik aan het werk of de studie ga.
Maar goed, ik overweeg soms wel eens om in de toekomst medicatie nog een kans te geven, dit vooral met het oog op mijn studie....
Ik heb nu inderdaad een agenda in outlook, maak regelmatig ' things to do' lijstjes als er van alles in mijn hoofd zit en ik er onrustig van wordt. Ik plan mijn week bewust niet meer vol maar ik ben echt minimaal 3 avonden per week thuis.
Ik slaap en eet regelmatiger en ik doe dingen vaak volgens een vaste structuur omdat ik anders dingen vergeet.
Een concreet voorbeeld: Ik slaap niet als ik na 12 uur nog wakker ben. Probleem is alleen dat ik 's avonds juist extra actief wordt waardoor ik dus niet naar bed ga. Vriendlief let hier op en kondigt op tijd aan dat we zo naar bed gaan. Doet na een kwartier de lichten uit en gaat naar boven. Soms brengt hij me zelfs mijn tandenborstel.Ik moet dan wel opstaan en meelopen maar het helpt wel. Ook heb ik het nodig dat de tv nog even aanstaat. We kijken dan een film omdat ik die toch niet kan volgen en ik slaap dan binnen 10 minuten. Doe ik dit niet dan lig ik de halve nacht wakker.
Maar goed, zo kan ik nog wel even doorgaan. Voorbeelden genoeg. Het komt erop neer dat we samen manieren hebben gevonden om ermee om te gaan. En sommige dingen die accepteer ik gewoon van mezelf. Ja, ik wordt snel boos. Ja ik kan niet nadenken als iets van z'n plek is. Nou, dan ruim ik het dus op voordat ik aan het werk of de studie ga.
Maar goed, ik overweeg soms wel eens om in de toekomst medicatie nog een kans te geven, dit vooral met het oog op mijn studie....
donderdag 23 juli 2009 om 20:16
Bedankt voor de reacties!
Kreng; goede vraag, over de voedingsupplementen. Dat klink inderdaad niet helemaal logisch. Maar van de medicijnen voel ik mij niet meer mezelf en ik blijf maar twijfelen of ik ze wel echt nodig heb. Ik vind het heel goed dat ze er zijn, maar ik heb niet het gevoel dat het voor mij de oplossing is. Ik had ook behoorlijk veel last van nare bijwerkingen. Ik heb wel veel goede berichten gelezen over visolie en L-carnitine, vandaar de vraag over voedingssupplementen eigenlijk.
Nastik, wat fijn dat structuur jouw zo helpt. Ik heb zelf 2 kleine kinderen (2 en 3) en voor hun probeer ik zo veel mogelijk regelmaat aan te houden. Ik vind het alleen wel héél moeilijk! Juist voor de kinderen was ik toch begonnen met de medicatie, omdat ik vind dat ze een moeder nodig hebben die rustig is, die niet zo'n kort lontje heeft en die langer dan 5 minuten kan genieten van de speeltuin/dierentuin/knutselen (en ga zo maar door).
Ik probeer mijn leven al wel beter in te richten. Zo heb ik de speelgoedkast grondig opgeruimd en voor elk soort speelgoed bakken gemaakt. De administratie is opgeruimd en heb to-do-lijstjes, afpraken zet ik netjes in de agenda (maar ja, dan moet je daar wél in kijken........haha). Gelukkig heb ik een hele lieve man die mij zo goed mogelijk probeert te helpen. Alleen op mijn werk blijft het lastig, ik kan me zo slecht tot taken zetten. En het eerste half jaar bij mijn nieuwe baan is superleuk en ziet iedereen hoe ik me inzet en hoe snel en geordend ik werk, maar daarna 'kak ik in'. Ik kán het dus wel, maar de interesse en motivatie sijpelen weg.
En een PDA is ook een oplossing, goede tip!
Van Psyq heb ik ook vaak positieve verhalen gehoord, misschien dat ik daar ook eens kan informeren. Ik heb het gevoel dat mijn eigen psychiater alleen maar medicijnen voorschrijft, ik kan nooit mijn verhaal en vragen bij hem kwijt en ik heb het lef niet om dat tegen hem te zeggen. Wel achteraf in gedachten, dan vertel ik hem kort en krachtig waar ik mee zit en komt hij met DE oplossing, haha. Er zit een groot gat tussen denken en doen!
Kreng; goede vraag, over de voedingsupplementen. Dat klink inderdaad niet helemaal logisch. Maar van de medicijnen voel ik mij niet meer mezelf en ik blijf maar twijfelen of ik ze wel echt nodig heb. Ik vind het heel goed dat ze er zijn, maar ik heb niet het gevoel dat het voor mij de oplossing is. Ik had ook behoorlijk veel last van nare bijwerkingen. Ik heb wel veel goede berichten gelezen over visolie en L-carnitine, vandaar de vraag over voedingssupplementen eigenlijk.
Nastik, wat fijn dat structuur jouw zo helpt. Ik heb zelf 2 kleine kinderen (2 en 3) en voor hun probeer ik zo veel mogelijk regelmaat aan te houden. Ik vind het alleen wel héél moeilijk! Juist voor de kinderen was ik toch begonnen met de medicatie, omdat ik vind dat ze een moeder nodig hebben die rustig is, die niet zo'n kort lontje heeft en die langer dan 5 minuten kan genieten van de speeltuin/dierentuin/knutselen (en ga zo maar door).
Ik probeer mijn leven al wel beter in te richten. Zo heb ik de speelgoedkast grondig opgeruimd en voor elk soort speelgoed bakken gemaakt. De administratie is opgeruimd en heb to-do-lijstjes, afpraken zet ik netjes in de agenda (maar ja, dan moet je daar wél in kijken........haha). Gelukkig heb ik een hele lieve man die mij zo goed mogelijk probeert te helpen. Alleen op mijn werk blijft het lastig, ik kan me zo slecht tot taken zetten. En het eerste half jaar bij mijn nieuwe baan is superleuk en ziet iedereen hoe ik me inzet en hoe snel en geordend ik werk, maar daarna 'kak ik in'. Ik kán het dus wel, maar de interesse en motivatie sijpelen weg.
En een PDA is ook een oplossing, goede tip!
Van Psyq heb ik ook vaak positieve verhalen gehoord, misschien dat ik daar ook eens kan informeren. Ik heb het gevoel dat mijn eigen psychiater alleen maar medicijnen voorschrijft, ik kan nooit mijn verhaal en vragen bij hem kwijt en ik heb het lef niet om dat tegen hem te zeggen. Wel achteraf in gedachten, dan vertel ik hem kort en krachtig waar ik mee zit en komt hij met DE oplossing, haha. Er zit een groot gat tussen denken en doen!
vrijdag 24 juli 2009 om 00:27
quote:Passion80 schreef op 23 juli 2009 @ 16:07:
Nou ben ik geen voorstander van medicatie voor een psychische aandoening, omdat ik denk dat het de oorzaak niet wegneemt. .
Ben jij wel goed voorgelicht door je psychiater? AD(H)D is een neurobiologische stoornis. Neurotransmitters zoals dopamine en noradrenaline worden niet goed doorgegeven aan de zenuwcellen. Deze stoffen zijn belangrijk voor de concentratie en de filtering van prikkels. Dit veroorzaakt jouw gedrag.
Ik gebruik medicijnen en heb ze echt nodig wil ik mijn leven op orde houden. Ik kan je niet echt adviseren. Er zijn wel allerlei trainingen/therapieen om aan te gaan met adhd. Ik volg er een paar. Het is erg moeilijk. Ik doe mijn best, maar heb moeite het vol te houden. Het is net als sporten. In het begin ga je elke dag enthousiast naar de sportschool. Daarna maar twee keer per week, daarna een keer en daarna nog heel af en toe. Het kost veel zelfdiscipline..
Nou ben ik geen voorstander van medicatie voor een psychische aandoening, omdat ik denk dat het de oorzaak niet wegneemt. .
Ben jij wel goed voorgelicht door je psychiater? AD(H)D is een neurobiologische stoornis. Neurotransmitters zoals dopamine en noradrenaline worden niet goed doorgegeven aan de zenuwcellen. Deze stoffen zijn belangrijk voor de concentratie en de filtering van prikkels. Dit veroorzaakt jouw gedrag.
Ik gebruik medicijnen en heb ze echt nodig wil ik mijn leven op orde houden. Ik kan je niet echt adviseren. Er zijn wel allerlei trainingen/therapieen om aan te gaan met adhd. Ik volg er een paar. Het is erg moeilijk. Ik doe mijn best, maar heb moeite het vol te houden. Het is net als sporten. In het begin ga je elke dag enthousiast naar de sportschool. Daarna maar twee keer per week, daarna een keer en daarna nog heel af en toe. Het kost veel zelfdiscipline..
vrijdag 24 juli 2009 om 00:33
quote:Mik schreef op 23 juli 2009 @ 23:13:
Ik ben vooral een meelezer wat dit onderwerp betreft. Herken er heel veel in van mijzelf laatste tijd. Of tenminste ben op zoek gegaan naar waarom ik vaak zo moe/lui/ongeinterresserd (enz enz) ben. Ben nu veel aan het lezen en proberen te ontdekken of het AD(H)D kan zijn... wil eerst zoveel mogelijk weten voor ik hiermee naar de huisarts ga.
Hoe is bij jullie de diagnose gesteld en het balletje gaan rollen met huisarts en verder...???Er is een superlang topic over adhd hier, misschien vind je daar wat antwoorden.. (het is zo lang dat ik geen zin meer heb om er doorheen te worstelen ). Mijn diagnose was gesteld door mijn psychiater die ik al had vanwege depressies. Ik kreeg opeens een nieuwe en zij kwam ermee. Mensen in mijn omgeving denken dat ze er ook last van hebben en vragen mij advies. Ik zeg altijd dat ze naar de huisarts moeten gaan. Ik kan het niet beoordelen. Wat je je af kan vragen, is hoeveel je symptomen je leven beheersten/verpesten.. als dat zo is, moet je zeker hulp zoeken..
Ik ben vooral een meelezer wat dit onderwerp betreft. Herken er heel veel in van mijzelf laatste tijd. Of tenminste ben op zoek gegaan naar waarom ik vaak zo moe/lui/ongeinterresserd (enz enz) ben. Ben nu veel aan het lezen en proberen te ontdekken of het AD(H)D kan zijn... wil eerst zoveel mogelijk weten voor ik hiermee naar de huisarts ga.
Hoe is bij jullie de diagnose gesteld en het balletje gaan rollen met huisarts en verder...???Er is een superlang topic over adhd hier, misschien vind je daar wat antwoorden.. (het is zo lang dat ik geen zin meer heb om er doorheen te worstelen ). Mijn diagnose was gesteld door mijn psychiater die ik al had vanwege depressies. Ik kreeg opeens een nieuwe en zij kwam ermee. Mensen in mijn omgeving denken dat ze er ook last van hebben en vragen mij advies. Ik zeg altijd dat ze naar de huisarts moeten gaan. Ik kan het niet beoordelen. Wat je je af kan vragen, is hoeveel je symptomen je leven beheersten/verpesten.. als dat zo is, moet je zeker hulp zoeken..
zaterdag 25 juli 2009 om 10:51
quote:emra schreef op 24 juli 2009 @ 00:27:
[...]
Ben jij wel goed voorgelicht door je psychiater? AD(H)D is een neurobiologische stoornis. Neurotransmitters zoals dopamine en noradrenaline worden niet goed doorgegeven aan de zenuwcellen. Deze stoffen zijn belangrijk voor de concentratie en de filtering van prikkels. Dit veroorzaakt jouw gedrag.
Ik snap wel wat passion bedoeld, de medicatie lost het probleem niet op maar het neemt wel zoals jij zegt de (meeste) symptomen weg.
Het punt is denk ik dat medicatie niet voor iedereen even geschikt/passend is. De een heeft er meer profijt van dan de ander. Ook verschilt de mate van problemen door de ADHD van persoon tot persoon. Als ik naar mezelf kijk valt er op zich heel wat te verbeteren, met name op het gebied van werk en studie. Maar ik functioneer dus wel gewoon, alleen niet naar mijn kunnen.
Als ik in mijn familie kijk, dan zijn de problemen door adhd soms ook ernstiger dan dat, bv. agressie, middelengebruik enz. Bij hen denk ik wel dat medicatie echt nodig is.
@ mik, bij mij werd adhd geopperd door mijn toenmalige therapeut. Toen is het balletje gaan rollen.
Wat ik zelf een hele prettige 'adhd-lijst' vind is de zelftest voor vrouwen. Als je de link aanklikt dan kun je hem inzien.
De symptomen die je noemt horen vaak bij adhd maar kunnen ook andere oorzaken hebben natuurlijk. Vooral omdat je schrijft dat je jezelf hierin herkent van de laatste tijd. ADHD is iets wat je meestal al je hele leven hebt, niet iets wat zich op latere leeftijd openbaart. Maar goed, misschien begrijp ik je verkeerd?
[...]
Ben jij wel goed voorgelicht door je psychiater? AD(H)D is een neurobiologische stoornis. Neurotransmitters zoals dopamine en noradrenaline worden niet goed doorgegeven aan de zenuwcellen. Deze stoffen zijn belangrijk voor de concentratie en de filtering van prikkels. Dit veroorzaakt jouw gedrag.
Ik snap wel wat passion bedoeld, de medicatie lost het probleem niet op maar het neemt wel zoals jij zegt de (meeste) symptomen weg.
Het punt is denk ik dat medicatie niet voor iedereen even geschikt/passend is. De een heeft er meer profijt van dan de ander. Ook verschilt de mate van problemen door de ADHD van persoon tot persoon. Als ik naar mezelf kijk valt er op zich heel wat te verbeteren, met name op het gebied van werk en studie. Maar ik functioneer dus wel gewoon, alleen niet naar mijn kunnen.
Als ik in mijn familie kijk, dan zijn de problemen door adhd soms ook ernstiger dan dat, bv. agressie, middelengebruik enz. Bij hen denk ik wel dat medicatie echt nodig is.
@ mik, bij mij werd adhd geopperd door mijn toenmalige therapeut. Toen is het balletje gaan rollen.
Wat ik zelf een hele prettige 'adhd-lijst' vind is de zelftest voor vrouwen. Als je de link aanklikt dan kun je hem inzien.
De symptomen die je noemt horen vaak bij adhd maar kunnen ook andere oorzaken hebben natuurlijk. Vooral omdat je schrijft dat je jezelf hierin herkent van de laatste tijd. ADHD is iets wat je meestal al je hele leven hebt, niet iets wat zich op latere leeftijd openbaart. Maar goed, misschien begrijp ik je verkeerd?
zaterdag 25 juli 2009 om 15:40
quote:Nastik schreef op 23 juli 2009 @ 16:29:
Ik raak wel heel snel geirriteerd of boos, dat vind ik wel jammer. Soms ontploft het wel letterlijk, vaak ga ik dan een stukje lopen. Ik kan me snel druk maken om dingen. Ontspanning is voor mij goed, ik ga een lekker stuk paardrijden of fietsen als daar de tijd voor is.
Is daar mee te leven? Hoe doe jij dat? Hebben meer mensen dit?
Ik heb dit ook, vooral in gesprekken loopt het vaak mis als ik het even niet begrijp, probeer te verduidelijken (en dat lukt niet) dan word ik gauw boos. Daar maak ik me nog wel heel druk over. Ligt ook aan mij maar ik ben vreselijk bezig met 'wat is normaal' en 'wat is afwijkend'.
Ik raak wel heel snel geirriteerd of boos, dat vind ik wel jammer. Soms ontploft het wel letterlijk, vaak ga ik dan een stukje lopen. Ik kan me snel druk maken om dingen. Ontspanning is voor mij goed, ik ga een lekker stuk paardrijden of fietsen als daar de tijd voor is.
Is daar mee te leven? Hoe doe jij dat? Hebben meer mensen dit?
Ik heb dit ook, vooral in gesprekken loopt het vaak mis als ik het even niet begrijp, probeer te verduidelijken (en dat lukt niet) dan word ik gauw boos. Daar maak ik me nog wel heel druk over. Ligt ook aan mij maar ik ben vreselijk bezig met 'wat is normaal' en 'wat is afwijkend'.
zaterdag 25 juli 2009 om 15:46
Trouwens al die planningen die ik heb, daar schaam ik me ook stiekem een béétje voor door dat stomme beeld van de stereotype student dat in mijn hoofd zit (en dan ik met mijn week-planning: 'nee ik ga niet mee wat drinken, sorry', omdat ik op tijd wil slapen).
Wat een emo-bui Nastik je hebt wat geraakt hier
Wat een emo-bui Nastik je hebt wat geraakt hier
zaterdag 25 juli 2009 om 15:48
zaterdag 25 juli 2009 om 16:56
zaterdag 25 juli 2009 om 20:34
Emra, ja, ik ben wel goed voorgelicht door de psychiater. Maar ik voel me vooralsnog niet lekker bij de medicatie, dus ik probeer het zonder te doen. Twijfel al om, dat wel. Elke beslissing die ik neem, trek ik achteraf weer in twijfel. Vandaar ook dat ik zoveel mogelijk ervaringen wil lezen om daarna de juiste weg te vinden. Natuurlijk is het voor iedereen anders, maar het is wel fijn om te lezen hoe anderen bepaalde dingen ervaren.
Wat hierboven omschreven is in de reacties herken ik allemaal, bij mij uit het zich in principe het meest op mijn werk. En als de kinderen beide de hele dag aan het donderen zijn, maar ik neem aan dat de meeste moeders dat herkennen, ook degene zonder adhd. Het grootste probleem is de motivatie. Ik begin aan alles met zoveel enthousiasme en energie, om vervolgens binnen de kortste keren weer te klagen dat het niet lukt of dat het niet leuk meer is. Ik heb om die reden al heel wat banen gehad! En mijn huis is netjes, schoon en mooi ingericht, maar kijk bijvoorbeeld niet naar details, allemaal onafgemaakt of slordig gedaan omdat ik geen zin meer had om te verven, haha. Daar zou ik echt wat aan willen doen. Soms denk ik wel eens bij mezelf; kom op, stop die peper in je **** en maak het gewoon af en gá ervoor. Maar zo makkelijk is het in de praktijk helaas niet (zucht). Voel me daarom vaak falen, ik zou graag zoveel meer uit het leven willen halen. Eens écht willen genieten, voor langere tijd als het even kan,
Zo'n NLP opleiding lijkt mij ook wel wat! Ik had daar nog nooit van gehoord, maar heb snel even gegoogeld.
Wat hierboven omschreven is in de reacties herken ik allemaal, bij mij uit het zich in principe het meest op mijn werk. En als de kinderen beide de hele dag aan het donderen zijn, maar ik neem aan dat de meeste moeders dat herkennen, ook degene zonder adhd. Het grootste probleem is de motivatie. Ik begin aan alles met zoveel enthousiasme en energie, om vervolgens binnen de kortste keren weer te klagen dat het niet lukt of dat het niet leuk meer is. Ik heb om die reden al heel wat banen gehad! En mijn huis is netjes, schoon en mooi ingericht, maar kijk bijvoorbeeld niet naar details, allemaal onafgemaakt of slordig gedaan omdat ik geen zin meer had om te verven, haha. Daar zou ik echt wat aan willen doen. Soms denk ik wel eens bij mezelf; kom op, stop die peper in je **** en maak het gewoon af en gá ervoor. Maar zo makkelijk is het in de praktijk helaas niet (zucht). Voel me daarom vaak falen, ik zou graag zoveel meer uit het leven willen halen. Eens écht willen genieten, voor langere tijd als het even kan,
Zo'n NLP opleiding lijkt mij ook wel wat! Ik had daar nog nooit van gehoord, maar heb snel even gegoogeld.
maandag 27 juli 2009 om 16:10
Ik gebruik wel medicatie voor mijn adhd, maar denk wel dat je ook een boel kan proberen te veranderen zonder medicatie. Zal misschien wat lastiger zijn, maar als je je er niet prettig bij voelt dan lijkt het me in ieder geval het proberen waard. Je kan altijd nog je mening herzien toch?
Sommige boeken zijn trouwens wel aanraders, bv het boek 'Een opgeruimd leven met ADHD'. Veel praktische, makkelijk inzetbare tips en voor mij relativeerde het ook erg prettig (ik ben nog lang niet zo erg als de voorbeelden in het boek!).
Ook ik probeer te werken met weekschema's, maar meestal komt daar niks van terecht, ook omdat mijn werktijden vaak anders zijn of op het laatste moment veranderen. En daarbij vind ik het heerlijk om mijn eigen opgelegde structuur weer te verbreken, maar daar heb ik me inmiddels redelijk bij neergelegd.
Misschien helpt het als je (samen met je man/vriend?) een lijstje maakt met dingen die je echt graag anders zou willen doen. En er daar dan steeds eentje van kiezen en proberen hier een oplossing voor te vinden? Zo houd je het concreet, ga je niet 100 dingen tegelijk doen (tenminste, dat probleem heb ik altijd...) en zie je ook snel of iets wel of niet werkt.
PGB aanvragen is in deze tijd denk ik moeilijk, ik werk zelf in die sector. Ik heb het zelf nog nooit geprobeerd, heb laatst wel gezien dat een meisje met ADD nog wel een budget kreeg. Verder heb ik zelf coaching via de praktijk van mijn psychiater. Dat is bij mij wel een beetje vreemd, omdat zijn werk met mij overeen komt met mijn eigen werk, maar het is wel prettig om iemand te hebben bij wie ik mijn ei kwijt ben en me soms op een goede manier confronteerd of toch dingen van een andere kant kan laten zien.
Het stuk over het falen herken ik trouwens ook heel erg. Ik worstel daar nog steeds mee, maar merk wel dat het minder wordt nu ik mijn adhd steeds beter leer accepteren. Maar dat is een heel lang proces...
Sommige boeken zijn trouwens wel aanraders, bv het boek 'Een opgeruimd leven met ADHD'. Veel praktische, makkelijk inzetbare tips en voor mij relativeerde het ook erg prettig (ik ben nog lang niet zo erg als de voorbeelden in het boek!).
Ook ik probeer te werken met weekschema's, maar meestal komt daar niks van terecht, ook omdat mijn werktijden vaak anders zijn of op het laatste moment veranderen. En daarbij vind ik het heerlijk om mijn eigen opgelegde structuur weer te verbreken, maar daar heb ik me inmiddels redelijk bij neergelegd.
Misschien helpt het als je (samen met je man/vriend?) een lijstje maakt met dingen die je echt graag anders zou willen doen. En er daar dan steeds eentje van kiezen en proberen hier een oplossing voor te vinden? Zo houd je het concreet, ga je niet 100 dingen tegelijk doen (tenminste, dat probleem heb ik altijd...) en zie je ook snel of iets wel of niet werkt.
PGB aanvragen is in deze tijd denk ik moeilijk, ik werk zelf in die sector. Ik heb het zelf nog nooit geprobeerd, heb laatst wel gezien dat een meisje met ADD nog wel een budget kreeg. Verder heb ik zelf coaching via de praktijk van mijn psychiater. Dat is bij mij wel een beetje vreemd, omdat zijn werk met mij overeen komt met mijn eigen werk, maar het is wel prettig om iemand te hebben bij wie ik mijn ei kwijt ben en me soms op een goede manier confronteerd of toch dingen van een andere kant kan laten zien.
Het stuk over het falen herken ik trouwens ook heel erg. Ik worstel daar nog steeds mee, maar merk wel dat het minder wordt nu ik mijn adhd steeds beter leer accepteren. Maar dat is een heel lang proces...
maandag 27 juli 2009 om 22:49
Ik heb een zoon met ADD,dit is nu bijna 2 jaar geleden gediagnosticeerd. heb toen voor hem geen medicijnen meegekregen.(hij is 12 ). Hij heeft veel problemen op school,concentratieproblemen,werkhouding,bezeerd vaak andere kinderen omdat hij zijn eigen kracht niet kent,heeft inslaapproblemen,en driftbuien,zegt vaak dat het zo druk is in zijn hoofd.
We hebben binnenkort weer een gesprek met de GGZ,heb een stapel vragenlijsten in moeten vullen. (zoon,vader en ik)
ook heeft de psychologe een brief meegegven om de grote zorg van school uit te spreken.
Ik hoop echt dat ze iets meegeven,misschien dat hij er wat rustiger van wordt in zijn hoofd en daardoor weer beter gaat slapen.en zijn resultaten op school beter worden.
Heeft hier iemand ook een kind of kinderen met ADD,wil graag wat advies hoe met alles om te gaan.Zoon krijt een keer in de 2 weken thuisbegeleiding,wat ik als zeer positief ervaar.
We hebben binnenkort weer een gesprek met de GGZ,heb een stapel vragenlijsten in moeten vullen. (zoon,vader en ik)
ook heeft de psychologe een brief meegegven om de grote zorg van school uit te spreken.
Ik hoop echt dat ze iets meegeven,misschien dat hij er wat rustiger van wordt in zijn hoofd en daardoor weer beter gaat slapen.en zijn resultaten op school beter worden.
Heeft hier iemand ook een kind of kinderen met ADD,wil graag wat advies hoe met alles om te gaan.Zoon krijt een keer in de 2 weken thuisbegeleiding,wat ik als zeer positief ervaar.
Haast, ik moet niet vergeten te zwaaien,als ik mezelf voorbij loop...
