Psyche
alle pijlers
Afhankelijke persoonlijkheidsstoornis
woensdag 2 juli 2008 om 10:04
Ik heb al een tijdje last van een afhankelijke persoonlijkheidsstoornis. Het is een stoornis die veel voorkomt bij mensen die in de vroege jeugd ziek zijn geweest en door de ouders beschermd zijn opgevoed. Beide is bij mij het geval.
In 1e aanleg ben ik enorm afhankelijk geweest van mijn moeder, later van mijn vriend (nu ex) en nu weer van een goede vriend. In de 1e 2 gevallen had ik er zelf niet zo'n last van. Maar inmiddels neemt het hele heftige vormen aan. Ik herken mezelf niet meer.
Ik heb geen relatie en heb een aantal sociale contacten in de afgelopen jaren verloren zien gaan. Van sommige heb ik verdriet, van anderen eigenlijk niet. Ik heb last van verlatingsangst, voel me enorm snel gepasseerd en heb een hele lage zelfwaarde.
Ik kan momenteel niet fulltime werken dus werk ik parttime. Ik vind het enorm zwaar omdat ik veel last heb van paniekaanvallen als ik me weer realiseer wat ik doe. Ik heb het idee dat ik voor mijn omgeving enorm lastig en niet leuk ben.
Ik weet in theorie heel goed te vertellen hoe het zou moeten, maar in de praktijk vind ik het zo enorm lastig! Ik ben veranderd van een assertieve stoere griet in een onzeker meisje van 26 jaar.
Ik ben onder behandeling bij een psycholoog en dat gaat op zich goed. Ik heb alleen zoveel slechte momenten.
Wie herkent dit!?
In 1e aanleg ben ik enorm afhankelijk geweest van mijn moeder, later van mijn vriend (nu ex) en nu weer van een goede vriend. In de 1e 2 gevallen had ik er zelf niet zo'n last van. Maar inmiddels neemt het hele heftige vormen aan. Ik herken mezelf niet meer.
Ik heb geen relatie en heb een aantal sociale contacten in de afgelopen jaren verloren zien gaan. Van sommige heb ik verdriet, van anderen eigenlijk niet. Ik heb last van verlatingsangst, voel me enorm snel gepasseerd en heb een hele lage zelfwaarde.
Ik kan momenteel niet fulltime werken dus werk ik parttime. Ik vind het enorm zwaar omdat ik veel last heb van paniekaanvallen als ik me weer realiseer wat ik doe. Ik heb het idee dat ik voor mijn omgeving enorm lastig en niet leuk ben.
Ik weet in theorie heel goed te vertellen hoe het zou moeten, maar in de praktijk vind ik het zo enorm lastig! Ik ben veranderd van een assertieve stoere griet in een onzeker meisje van 26 jaar.
Ik ben onder behandeling bij een psycholoog en dat gaat op zich goed. Ik heb alleen zoveel slechte momenten.
Wie herkent dit!?
vrijdag 22 augustus 2008 om 13:57
Ik herken inderdaad veel uit jou verhaal. Zeker de laatste allinea. Ik ben blij dat het met jou inmiddels beter gaat. Het kan inderdaad wel heel lang duren. Daar was ik al op voorbereid. Ik kijk er zeker niet naar uit hoor. Liever vandaag dan morgen.........
Ik weet dat bij de gevoelens ineens veel heftiger zijn dan dat ze "normaal" moeten zijn. Ik vind het heel lastig om met die vreselijk heftige gevoelens om te gaan.
Eerst voelde ik niets, en nu voel ik zo veel en zo heftig. En dat's doet echt pijn. Nooit geweten dat geestelijke ellende zoveel pijn kan doen.
Ik herken het verhaal van het bellen. Dat doe ik inderdaad ook. Ik vind het gemeen dat hij gaat slapen als ik naar de klote ben. Of dat hij gaat voetballen als ik hem bel om aan te geven dat het niet gaat. Maar ja, het leven draait niet om mij. En ik moet het leren om alleen te doen. En dat is wel eens heel erg lastig omdat die emeties zo vreselijk versterkt zijn....
Ik moet nog een hoop leren..... Ik ben er nog lang niet.
Ik weet dat bij de gevoelens ineens veel heftiger zijn dan dat ze "normaal" moeten zijn. Ik vind het heel lastig om met die vreselijk heftige gevoelens om te gaan.
Eerst voelde ik niets, en nu voel ik zo veel en zo heftig. En dat's doet echt pijn. Nooit geweten dat geestelijke ellende zoveel pijn kan doen.
Ik herken het verhaal van het bellen. Dat doe ik inderdaad ook. Ik vind het gemeen dat hij gaat slapen als ik naar de klote ben. Of dat hij gaat voetballen als ik hem bel om aan te geven dat het niet gaat. Maar ja, het leven draait niet om mij. En ik moet het leren om alleen te doen. En dat is wel eens heel erg lastig omdat die emeties zo vreselijk versterkt zijn....
Ik moet nog een hoop leren..... Ik ben er nog lang niet.
zaterdag 23 augustus 2008 om 22:25
Halfvol, heel veel sterkte met deze strijd, ik weet hoe zwaar het kan zijn voordat je het gevoel hebt een beetje evenwicht te hebben gevonden.
Blijf zoeken naar jezelf, wat je wilt en wat je grenzen en je beperkingen zijn, houd daar ten allen tijde rekening mee, zodat je niet over je eigen grenzen gaat en ook een ander niet over je grenzen laat lopen.
Je mag me ook altijd mailen als je dat wilt.
Blijf zoeken naar jezelf, wat je wilt en wat je grenzen en je beperkingen zijn, houd daar ten allen tijde rekening mee, zodat je niet over je eigen grenzen gaat en ook een ander niet over je grenzen laat lopen.
Je mag me ook altijd mailen als je dat wilt.
maandag 25 augustus 2008 om 15:16
Hyphen, Wat klote voor je. Het ging met mij ook even een tijdje wat minder. Maar nu gaat het juist wel weer goed. Gek genoeg.
Ik heb een dikke 2 weken lichamlijke klachten gehad en dan de combi met psychisch niet lekker voelen ging net meer.
Ik hoop wel dat je het nu weer hebt opgepakt en dat je verjaardag nog wel iets geworden is. Of niet?
De dingen om me heen blijven mij ook gewoon raken. Het wakker liggen en de bibbers krijgen van die dingen herken ik zeker wel. Ik hoop echt dat het weer wat beter gaat.......
Josefientje; ik herken echt heel veel uit jou verhaal. Heel herkenbaar allemaal. Veel dingen ercaar ik precies zo. Dat is fijn om te merken. Ik ben toch niet de enige!!!!
Ik heb een dikke 2 weken lichamlijke klachten gehad en dan de combi met psychisch niet lekker voelen ging net meer.
Ik hoop wel dat je het nu weer hebt opgepakt en dat je verjaardag nog wel iets geworden is. Of niet?
De dingen om me heen blijven mij ook gewoon raken. Het wakker liggen en de bibbers krijgen van die dingen herken ik zeker wel. Ik hoop echt dat het weer wat beter gaat.......
Josefientje; ik herken echt heel veel uit jou verhaal. Heel herkenbaar allemaal. Veel dingen ercaar ik precies zo. Dat is fijn om te merken. Ik ben toch niet de enige!!!!
maandag 25 augustus 2008 om 19:25
Fijn Halfvol nog even van je te 'horen', ons een-tweetje raakt hier zo wat ondergesneeuwd. Tof te weten dat je me toch gelezen had. Ik voelde me, tuurlijk, al weer extra zielig. Zelfs van een forummaatje ben ik afhankelijk 
Fijn dat het met jou nu weer goed gaat.
Het gaat nu weer redelijk, maar ik merk wel dat ik die baan die ik nu heb echt niet meer wil. Woensdag heb ik een sollicitatiegesprek en als dat niets wordt dan ga ik wsnl. gewoon even projecten doen bij een bemiddelingsbureau of zo. Want zo wil ik niet verder. Vervelend maar het is even niet anders. Zit er nog voor een paar maandjes vast en dan is het arrividerci.
Mijn therapeute heeft me nog goed geholpen om wat afstand te nemen van het hele gebeuren maar het blijft moelijk.
Fijn dat het met jou nu weer goed gaat.
Het gaat nu weer redelijk, maar ik merk wel dat ik die baan die ik nu heb echt niet meer wil. Woensdag heb ik een sollicitatiegesprek en als dat niets wordt dan ga ik wsnl. gewoon even projecten doen bij een bemiddelingsbureau of zo. Want zo wil ik niet verder. Vervelend maar het is even niet anders. Zit er nog voor een paar maandjes vast en dan is het arrividerci.
Mijn therapeute heeft me nog goed geholpen om wat afstand te nemen van het hele gebeuren maar het blijft moelijk.
zaterdag 30 augustus 2008 om 18:46
Dat is een terugkerend iets. De dingen blijven zo moeilijk. Voor elke stap moet je vechten.
Ik vind het knap dat je de stap gaat nemen om weg te gaan. Goed dat je de keuze hebt gemaakt en weet dat dit het niet is.
Als je met je therapeut dan ook nog eens de dingen op een rij kan krijgen is dat helemaal fijn.
Ik heb weer een dip gehad vandeweek. En heb 70 minuten keihard zitten huilen bij mijn psych vandeweek. Inmiddels gaat dat toch wel weer wat beter, maar ik moest een hobbel nemen en dat deed PIJN!!!!! Maar als je die eenmaal neemt gaat het wel weer wat beter.......
Ik heb het gehad over de therapievormen. Dagtherapie en alles is groepsverband zijn dignen die mij niet liggen dus ik hou het gewoon bij wat het nu is. Een 1 op 1 gesprek is iets dat mij helpt. De wet van de grote getallen ken ik nu wel.....
Ik vind het knap dat je de stap gaat nemen om weg te gaan. Goed dat je de keuze hebt gemaakt en weet dat dit het niet is.
Als je met je therapeut dan ook nog eens de dingen op een rij kan krijgen is dat helemaal fijn.
Ik heb weer een dip gehad vandeweek. En heb 70 minuten keihard zitten huilen bij mijn psych vandeweek. Inmiddels gaat dat toch wel weer wat beter, maar ik moest een hobbel nemen en dat deed PIJN!!!!! Maar als je die eenmaal neemt gaat het wel weer wat beter.......
Ik heb het gehad over de therapievormen. Dagtherapie en alles is groepsverband zijn dignen die mij niet liggen dus ik hou het gewoon bij wat het nu is. Een 1 op 1 gesprek is iets dat mij helpt. De wet van de grote getallen ken ik nu wel.....
zaterdag 30 augustus 2008 om 18:54
Hi Halfvol,
Ik herken ook wel een hoop helaas.
Wat mensen zoals jij gemist hebben volgens mij is een steunpilaar in het leven. Altijd op jezelf aangewezen en als je een keer steunde, bij mensen die daar gebruik van hebben gemaakt.
Het heeft mij geholpen niet meer perse controle over alles te willen hebben. Want controle over alles is eigenlijk de grootste valkuil van iemand met een afhankelijkheidsstoornis. (je wilt dat ook controleren, vandaar de woede dat iemand toch maar gaat slapen als jij je klote voelt. Je wil invloed hebben op iemands reactie)
Het begint bij normale hulp aanvaarden van mensen van dingen die ze kunnen opbrengen. In mijn geval een keertje oppassen om mijn lasten te verlichten. Of noem maar iets op wat redelijk vrijblijvend is, jou wel goed helpt, maar niet iemand bezwaard laat voelen.
Stapje voor stapje. Sterkte!
Ik herken ook wel een hoop helaas.
Wat mensen zoals jij gemist hebben volgens mij is een steunpilaar in het leven. Altijd op jezelf aangewezen en als je een keer steunde, bij mensen die daar gebruik van hebben gemaakt.
Het heeft mij geholpen niet meer perse controle over alles te willen hebben. Want controle over alles is eigenlijk de grootste valkuil van iemand met een afhankelijkheidsstoornis. (je wilt dat ook controleren, vandaar de woede dat iemand toch maar gaat slapen als jij je klote voelt. Je wil invloed hebben op iemands reactie)
Het begint bij normale hulp aanvaarden van mensen van dingen die ze kunnen opbrengen. In mijn geval een keertje oppassen om mijn lasten te verlichten. Of noem maar iets op wat redelijk vrijblijvend is, jou wel goed helpt, maar niet iemand bezwaard laat voelen.
Stapje voor stapje. Sterkte!
zondag 31 augustus 2008 om 17:25
Hee Halfvol,
Wat vervelend dat jij ook weer een dip had van de week. We zullen het moeite blijven uitvinden he, het leven. Maar weer een hobbel over is natuurlijk wel heel fijn.
Ik heb afgelopen vrijdag in therapie weer een grote stap gedaan. En die werkt nog steeds door. Voel me wel heel instabiel op het moment en doe allemaal rare dingen (zoals een zelfgeschreven en gezongen liedje op mijn hyves pagina zetten). Zou ik soms aandacht willen ? Lijkt erop.
Gisteren had ik een geweldig leuke barbecue met mensen van mijn man's werk maar ik geloof dat ik wel weer te raar deed. Is even niet anders, moet mezelf maar vergeven. Heb heerlijk staan singstarren met een hoop mensen van in de twintig. Dat was super. Singstar geeft me echt goede zin!
Vandaag naar het zwembad geweest met mijn kinderen en dat was ook heel leuk. Ze hebben zo genoten. De zomer van 2008 was maar twee dagen maar wel heel super :-).
Je leest het, met mij gaat het weer even heel goed. Jammer dat ik morgen weer moet gaan werken.
Nu nog de motivatie opbrengen om eindelijk die berg strijk aan te vallen. Beuh!
Overigens wil ik ook geen groepstherapie voorlopig. Net als jij ken ik dat nu wel. 1 op 1 werkt ook voor mij het best. Therapie is hard werken trouwens. Was er vrijdag zo moe van dat ik 's avonds al om acht uur naar bed ben gegaan...
Sterkte weer en tot schrijfs!
Wat vervelend dat jij ook weer een dip had van de week. We zullen het moeite blijven uitvinden he, het leven. Maar weer een hobbel over is natuurlijk wel heel fijn.
Ik heb afgelopen vrijdag in therapie weer een grote stap gedaan. En die werkt nog steeds door. Voel me wel heel instabiel op het moment en doe allemaal rare dingen (zoals een zelfgeschreven en gezongen liedje op mijn hyves pagina zetten). Zou ik soms aandacht willen ? Lijkt erop.
Gisteren had ik een geweldig leuke barbecue met mensen van mijn man's werk maar ik geloof dat ik wel weer te raar deed. Is even niet anders, moet mezelf maar vergeven. Heb heerlijk staan singstarren met een hoop mensen van in de twintig. Dat was super. Singstar geeft me echt goede zin!
Vandaag naar het zwembad geweest met mijn kinderen en dat was ook heel leuk. Ze hebben zo genoten. De zomer van 2008 was maar twee dagen maar wel heel super :-).
Je leest het, met mij gaat het weer even heel goed. Jammer dat ik morgen weer moet gaan werken.
Nu nog de motivatie opbrengen om eindelijk die berg strijk aan te vallen. Beuh!
Overigens wil ik ook geen groepstherapie voorlopig. Net als jij ken ik dat nu wel. 1 op 1 werkt ook voor mij het best. Therapie is hard werken trouwens. Was er vrijdag zo moe van dat ik 's avonds al om acht uur naar bed ben gegaan...
Sterkte weer en tot schrijfs!
maandag 1 september 2008 om 16:19
Heel vaak ga ik na de therapie inderdaad ook even slapen. Op de dag dat ik naar de shrink moet werk ik ook steevast niet. Dat doe ik gewoon (nog) niet, die dag is rust.
Dat drukke en soms raar doen zonder dat je het zelf wil heb ik ook een keertje gehad. Dat vond ik vreselijk na afloop. Bleek dat het kon komen door mijn nieuwe medicijnen die ik toen 2 weken slikte.
Inmiddels ben ik gewoon weer een beetje druk. Op sommige momenten dan. Op andere momenten kan ik weer uren slapen. Heel gek!!!!
Ik ben blij dat je een goed weekend hebt gehad. Daar gaat het toch om? Ik heb ook weer gewerkt vandaag en ik ben de dag doorgekomen! Haha!
Domnaiefmutsje, controleren....... Daar ben ik goed in. Ik wil idd vaak de controle houden. Ik wil eigenlijk de dingen kiezen, maar aan de andere kan wil ik dan ook van anderen horen dat ik de juiste keuze heb gemaakt. Heel verwarrend soms.....
Ik weet inmiddels dat ik op de goede weg zit..... Maar het gaat zo verdomde langzaam. Ik wil nuuuu beter zijn. Maar dat kan niet. Ik vind het ook moeilijk om die controle los te laten. Hoe doe je dat??
Dat drukke en soms raar doen zonder dat je het zelf wil heb ik ook een keertje gehad. Dat vond ik vreselijk na afloop. Bleek dat het kon komen door mijn nieuwe medicijnen die ik toen 2 weken slikte.
Inmiddels ben ik gewoon weer een beetje druk. Op sommige momenten dan. Op andere momenten kan ik weer uren slapen. Heel gek!!!!
Ik ben blij dat je een goed weekend hebt gehad. Daar gaat het toch om? Ik heb ook weer gewerkt vandaag en ik ben de dag doorgekomen! Haha!
Domnaiefmutsje, controleren....... Daar ben ik goed in. Ik wil idd vaak de controle houden. Ik wil eigenlijk de dingen kiezen, maar aan de andere kan wil ik dan ook van anderen horen dat ik de juiste keuze heb gemaakt. Heel verwarrend soms.....
Ik weet inmiddels dat ik op de goede weg zit..... Maar het gaat zo verdomde langzaam. Ik wil nuuuu beter zijn. Maar dat kan niet. Ik vind het ook moeilijk om die controle los te laten. Hoe doe je dat??
woensdag 3 september 2008 om 16:20
