Psyche
alle pijlers
Alleen rouwkaart bij overlijden familielid
woensdag 10 november 2021 om 22:15
Vanwege het overlijden van een oom die ik niet veel zag maar waar ik wel een goed gevoel bij had, heb ik vandaag een rouwkaart gekregen.
Met nog allerlei dingen te doen haalde ik vanmiddag nog even nietsvermoedend snel de post uit de brievenbus en lees ik dus dat hij overleden is.
Geen telefoontje niks en hij is nu dus al drie dagen dood..
Mijn ouders willen al jaren niet meer op hun initiatief met me bellen ( en ze wonen op drie uur reisafstand, daarom is elkaar zien ook altijd een planning)
Zelf kreeg ik er deze zomer genoeg van, van het bellen op mijn initiatief en ben ermee gestopt en heb ze ook verteld waarom.
Ze hebben sindsdien nooit meer gebeld.
Er is een hoop misgegaan in mijn jeugd en mijn ouders zijn niet erg empatisch.
Ik probeer hun gedrag al jaren te accepteren en te verwerken, maar op deze manier doorgeven dat
een familielid overleden is? Iemand die dit herkend? Is dit normaal? Of ben ik nu zelf niet empatisch?
Ik schrok me helemaal rot en ben in een soort shock, zowel van het overlijden als van de manier waarop ik het heb gehoord.
Met nog allerlei dingen te doen haalde ik vanmiddag nog even nietsvermoedend snel de post uit de brievenbus en lees ik dus dat hij overleden is.
Geen telefoontje niks en hij is nu dus al drie dagen dood..
Mijn ouders willen al jaren niet meer op hun initiatief met me bellen ( en ze wonen op drie uur reisafstand, daarom is elkaar zien ook altijd een planning)
Zelf kreeg ik er deze zomer genoeg van, van het bellen op mijn initiatief en ben ermee gestopt en heb ze ook verteld waarom.
Ze hebben sindsdien nooit meer gebeld.
Er is een hoop misgegaan in mijn jeugd en mijn ouders zijn niet erg empatisch.
Ik probeer hun gedrag al jaren te accepteren en te verwerken, maar op deze manier doorgeven dat
een familielid overleden is? Iemand die dit herkend? Is dit normaal? Of ben ik nu zelf niet empatisch?
Ik schrok me helemaal rot en ben in een soort shock, zowel van het overlijden als van de manier waarop ik het heb gehoord.
donderdag 11 november 2021 om 14:34
Als ouders zullen ze ook geweten hebben welke band hun kind met deze oom heeft gehad, nu of in het verleden.
Omdat zij nu met hun kind in een soort van stilzwijgen zitten, omdat kind aan heeft gegeven dat initiatief niet alleen vanuit haar moet komen, maar vanuit beiden, hebben ze gewoon een haatdragende actie gedaan.
Sorry dat ik het zeg TO, wat een nare ouders heb je. Los van dat ze wel of geen ruzie met je hebben, ze hadden je kunnen laten weten dmv een appj/ sms of briefje dat je oom slecht lag.
Kortzichtig gedrag, bah.
Gecondoleerd en sterkte.
Omdat zij nu met hun kind in een soort van stilzwijgen zitten, omdat kind aan heeft gegeven dat initiatief niet alleen vanuit haar moet komen, maar vanuit beiden, hebben ze gewoon een haatdragende actie gedaan.
Sorry dat ik het zeg TO, wat een nare ouders heb je. Los van dat ze wel of geen ruzie met je hebben, ze hadden je kunnen laten weten dmv een appj/ sms of briefje dat je oom slecht lag.
Kortzichtig gedrag, bah.
Gecondoleerd en sterkte.
Je reactie zegt meer over jou dan over mij....
donderdag 11 november 2021 om 14:37
Je zou verwachten dat mensen in dit soort verdrietige omstandigheden boven zichzelf uit kunnen stijgen en ondanks conflicten toch het goede doen, maar helaas, dat is niet zo. Sommige mensen blijven zelfs als er zoiets gebeurt - of misschien wel juist dan - net zo raar als ze ervoor of erna waren.
Wat eten we vanavond?
donderdag 11 november 2021 om 14:38
Tot de zomer had ik nog wel wat contact met mijn ouders, maar ben idd gestopt met zelf bellen. Is misschien wel inherent aan de situatie Makreel, dat je dan dit soort dingen krijgt bij geen contact:) Waarschijnlijk hoopte ik voordat ik überhaupt wist van de ziekte en overlijden van mijn oom dat mijn ouders ooit nog eens belangstelling zouden tonen, na jarenlang eenrichtingsverkeer vanaf mijn kant.
Ik probeer dan ook te verwerken dat er weinig belangstelling is van hun kant ( op dit moment snap ik dat natuurlijk wel) en dat dat er waarschijnlijk ook niet meer zal komen. En ook dat ze niks met emoties kunnen en dat ik moet leren dat mijn emoties er mogen zijn, maar dan niet in contact met hen, want daar snappen ze niets van.
En dat ik hun had kunnen steunen als ze hadden gebeld, ja, dat is meer dat ik dat eigenlijk vind dat ik dat zou moeten, maar gezien mijn voorgeschiedenis met mijn ouders, vraag ik me af of ik daar echt toe in staat zou zijn. Maar ik had nog wel wat kreten van medeleven kunnen slaken. Dat was nog wel gelukt denk ik.
Ik probeer dan ook te verwerken dat er weinig belangstelling is van hun kant ( op dit moment snap ik dat natuurlijk wel) en dat dat er waarschijnlijk ook niet meer zal komen. En ook dat ze niks met emoties kunnen en dat ik moet leren dat mijn emoties er mogen zijn, maar dan niet in contact met hen, want daar snappen ze niets van.
En dat ik hun had kunnen steunen als ze hadden gebeld, ja, dat is meer dat ik dat eigenlijk vind dat ik dat zou moeten, maar gezien mijn voorgeschiedenis met mijn ouders, vraag ik me af of ik daar echt toe in staat zou zijn. Maar ik had nog wel wat kreten van medeleven kunnen slaken. Dat was nog wel gelukt denk ik.
donderdag 11 november 2021 om 19:32
donderdag 11 november 2021 om 19:59
Wow, wat lief. Zo goed verwoord. Dank dank 
Dat vertrouwen moet ik nog wel steeds weer opnieuw een beetje kweken, dat niet iedereen zo is. Ook het besef dat het niet aan mij ligt, dat ze zo apart reageren.
Er zal vast weleens iets ook aan mij liggen natuurlijk, maar het basisvertrouwen heb ik niet van jongs af aan meegekregen. Zowel het vertrouwen in mezelf als in een ander. Heel lastig soms wel. Maar zo een bericht zet me ook weer op het goede spoor. Fijn.
Dat vertrouwen moet ik nog wel steeds weer opnieuw een beetje kweken, dat niet iedereen zo is. Ook het besef dat het niet aan mij ligt, dat ze zo apart reageren.
Er zal vast weleens iets ook aan mij liggen natuurlijk, maar het basisvertrouwen heb ik niet van jongs af aan meegekregen. Zowel het vertrouwen in mezelf als in een ander. Heel lastig soms wel. Maar zo een bericht zet me ook weer op het goede spoor. Fijn.
zaterdag 13 november 2021 om 07:23
Ik denk dat je het hier goed zegt.Vendredi schreef: ↑11-11-2021 14:38Tot de zomer had ik nog wel wat contact met mijn ouders, maar ben idd gestopt met zelf bellen. Is misschien wel inherent aan de situatie Makreel, dat je dan dit soort dingen krijgt bij geen contact:) Waarschijnlijk hoopte ik voordat ik überhaupt wist van de ziekte en overlijden van mijn oom dat mijn ouders ooit nog eens belangstelling zouden tonen, na jarenlang eenrichtingsverkeer vanaf mijn kant.
Ik probeer dan ook te verwerken dat er weinig belangstelling is van hun kant ( op dit moment snap ik dat natuurlijk wel) en dat dat er waarschijnlijk ook niet meer zal komen. En ook dat ze niks met emoties kunnen en dat ik moet leren dat mijn emoties er mogen zijn, maar dan niet in contact met hen, want daar snappen ze niets van.
En dat ik hun had kunnen steunen als ze hadden gebeld, ja, dat is meer dat ik dat eigenlijk vind dat ik dat zou moeten, maar gezien mijn voorgeschiedenis met mijn ouders, vraag ik me af of ik daar echt toe in staat zou zijn. Maar ik had nog wel wat kreten van medeleven kunnen slaken. Dat was nog wel gelukt denk ik.
En dat je ergens, ondanks alles, toch nog stiekem hoopt dat er een kwartje valt bij je ouders, en dus ook nog teleurgesteld kunt worden, dat is niet zomaar weg, dat kost enorm veel tijd.
Sterkte met het overlijden van je oom.
