Psyche
alle pijlers
Alleen voelen en opnieuw beginnen
zaterdag 20 mei 2017 om 13:38
Hallo allemaal
Ik twijfelde of dit onder het kopje 'psyche' hoort of 'relaties'
even mijn verhaal in het kort;
Na bijna 7 jaar is mijn lat-relatie 3 maanden geleden afgelopen waar ik het nog erg moeilijk mee heb. Hij heeft de relatie verbroken , het verliep stroef het laatste half jaar, ik had er nog we veel aan willen doen , maar het was in zijn ogen te laat helaas.
We woonden niet vlak bij elkaar (minder dan een uur rijden) en waren in het weekend samen , deden dan alles samen en hij was mijn beste vriend...en ik 'leunde' erg veel op hem en de relatie, waarschijnlijk te veel..
Nu zie ik een gapend gat voor me en voel ik me erg alleen , mis de verbondenheid waar ik veel behoefte aan heb (die overigens ook de laatste tijd in de relatie minder was) Ik merk dat ik moeilijk alleen kan zijn terwijl ik dat wel kon zijn tijdens onze relatie en vond dat ook prettig en vermaakte mij prima, moet zeggen dat de weekenden me nu superzwaar vallen en zie er als een berg tegenop. Probeer ze te vullen maar dat lukt niet altijd natuurlijk en het voelt alsof ik vlucht voor mezelf en voor het alleen zijn. Ben bang voor de toekomst en heb het gevoel weer helemaal opnieuw te moeten beginnen ..ben trouwens 50 plus.
Ik heb vriendinnen maar die nemen dit gevoel van gemis van verbondenheid niet weg .
Heb eigenlijk geen vraag , zoek meer herkenning en wilde dit vertellen.
Dank je wel voor het lezen
Ik twijfelde of dit onder het kopje 'psyche' hoort of 'relaties'
even mijn verhaal in het kort;
Na bijna 7 jaar is mijn lat-relatie 3 maanden geleden afgelopen waar ik het nog erg moeilijk mee heb. Hij heeft de relatie verbroken , het verliep stroef het laatste half jaar, ik had er nog we veel aan willen doen , maar het was in zijn ogen te laat helaas.
We woonden niet vlak bij elkaar (minder dan een uur rijden) en waren in het weekend samen , deden dan alles samen en hij was mijn beste vriend...en ik 'leunde' erg veel op hem en de relatie, waarschijnlijk te veel..
Nu zie ik een gapend gat voor me en voel ik me erg alleen , mis de verbondenheid waar ik veel behoefte aan heb (die overigens ook de laatste tijd in de relatie minder was) Ik merk dat ik moeilijk alleen kan zijn terwijl ik dat wel kon zijn tijdens onze relatie en vond dat ook prettig en vermaakte mij prima, moet zeggen dat de weekenden me nu superzwaar vallen en zie er als een berg tegenop. Probeer ze te vullen maar dat lukt niet altijd natuurlijk en het voelt alsof ik vlucht voor mezelf en voor het alleen zijn. Ben bang voor de toekomst en heb het gevoel weer helemaal opnieuw te moeten beginnen ..ben trouwens 50 plus.
Ik heb vriendinnen maar die nemen dit gevoel van gemis van verbondenheid niet weg .
Heb eigenlijk geen vraag , zoek meer herkenning en wilde dit vertellen.
Dank je wel voor het lezen
zaterdag 20 mei 2017 om 20:02
Ik heb recent mijn relatie van 2 jaar verbroken.
Het valt niet mee inderdaad en de gevoelens zijn wisselend.
Van normaal, naar verdrietig, naar nuchter, naar schuldig.
Hij leunde heel erg op mijn en had verslavingen.
Ik kon het gewoon niet meer aan, al die stress.
Ik ben er ook nog.
Ik mis hem wel, maar ik hoop dat het allemaal langzaam slijt.
Het valt niet mee inderdaad en de gevoelens zijn wisselend.
Van normaal, naar verdrietig, naar nuchter, naar schuldig.
Hij leunde heel erg op mijn en had verslavingen.
Ik kon het gewoon niet meer aan, al die stress.
Ik ben er ook nog.
Ik mis hem wel, maar ik hoop dat het allemaal langzaam slijt.
zaterdag 20 mei 2017 om 21:07
Merle. 
Hier hetzelfde verhaal. Ook 3 maanden geleden, heeft hij onze relatie verbroken na meer dan 25 jaar. Ik zag het totaal niet aankomen. En het voelt K U T. Elke dag weer. Soms wat meer, soms wat minder, maar het gevoel is er. Ik. Heb wel veel aan gesprekken met de prijktijkondersteuner van de huisarts, maar die kan verder aan de situatie ook niks veranderen. Als ik aan de (mijn) toekomst denk, pfoe, dan heb ik nog een lange weg te gaan. En tja ik weet het; vele mensen zijn mij voorgegaan en er zullen ook nog velen hetzelfde meemaken.
Inderdaad, de weeekenden zijn het zwaarst, ook voor mij. Zaterdag gaat nog wel. Maar de zondag... dat was altijd onze leuke dingen dag. En nu is er niks meer.....
Dus ja. Helaas. Ik herken je verhaal.
Hier hetzelfde verhaal. Ook 3 maanden geleden, heeft hij onze relatie verbroken na meer dan 25 jaar. Ik zag het totaal niet aankomen. En het voelt K U T. Elke dag weer. Soms wat meer, soms wat minder, maar het gevoel is er. Ik. Heb wel veel aan gesprekken met de prijktijkondersteuner van de huisarts, maar die kan verder aan de situatie ook niks veranderen. Als ik aan de (mijn) toekomst denk, pfoe, dan heb ik nog een lange weg te gaan. En tja ik weet het; vele mensen zijn mij voorgegaan en er zullen ook nog velen hetzelfde meemaken.
Inderdaad, de weeekenden zijn het zwaarst, ook voor mij. Zaterdag gaat nog wel. Maar de zondag... dat was altijd onze leuke dingen dag. En nu is er niks meer.....
Dus ja. Helaas. Ik herken je verhaal.
zondag 21 mei 2017 om 08:04
As we speak zit ik met de bijlage van de Volkskrant van dit weekend op schoot.
Daarin wordt een boek besproken dat "Hotel Hartzeer" heet en speciaal is geschreven voor de periode na een relatiebreuk. Tips, oefeningen en andere toepasselijke zaken.
De recensie is erg lovend, ms is het wat voor jullie.
Verder veel sterkte iedereen. Heb zelf twee keer een breuk overleefd. Na 15 en na 10 jaar geloof me: je komt er doorheen.
Daarin wordt een boek besproken dat "Hotel Hartzeer" heet en speciaal is geschreven voor de periode na een relatiebreuk. Tips, oefeningen en andere toepasselijke zaken.
De recensie is erg lovend, ms is het wat voor jullie.
Verder veel sterkte iedereen. Heb zelf twee keer een breuk overleefd. Na 15 en na 10 jaar geloof me: je komt er doorheen.
woensdag 31 mei 2017 om 15:22
Dank jullie voor de reacties, beetje late reactie van mij.
Ik weet dat het tijd nodig heeft, tenminste ..dat hoor ik overal om mij heen maar het vervelende is dat ik het juist moeilijker lijk te gaan vinden naarmate de tijd verder gaat...het wordt steeds realistischer dat het echt voorbij is . Ik functioneer ook niet goed door de emoties . Heb gesprekken gehad bij de POH ter overbrugging van de tijd tot ik bij een psycholoog terecht kan.
Veel weet ik met mijn verstand maar het gevoel werkt niet mee....
Het leven is niet meer hetzelfde , de glans is er vanaf en het voelt nu alsof die niet meer terugkomt, ook al probeer ik dingen te ondernemen, ook mijn hobby's ervaar ik niet meer als fijn!
Ik realiseer me dat ik voor mijn geluksgevoel veel te afhankelijk geweest ben van een ander....maar hoe dit te veranderen weet ik niet....en voel me eenzaam
pfff zelfs al moeilijk dit hier neer te schrijven
Ik weet dat het tijd nodig heeft, tenminste ..dat hoor ik overal om mij heen maar het vervelende is dat ik het juist moeilijker lijk te gaan vinden naarmate de tijd verder gaat...het wordt steeds realistischer dat het echt voorbij is . Ik functioneer ook niet goed door de emoties . Heb gesprekken gehad bij de POH ter overbrugging van de tijd tot ik bij een psycholoog terecht kan.
Veel weet ik met mijn verstand maar het gevoel werkt niet mee....
Het leven is niet meer hetzelfde , de glans is er vanaf en het voelt nu alsof die niet meer terugkomt, ook al probeer ik dingen te ondernemen, ook mijn hobby's ervaar ik niet meer als fijn!
Ik realiseer me dat ik voor mijn geluksgevoel veel te afhankelijk geweest ben van een ander....maar hoe dit te veranderen weet ik niet....en voel me eenzaam
pfff zelfs al moeilijk dit hier neer te schrijven
