Alleenzijn en gelukkig zijn met jezelf deel VI

Eind 2011 opende Lisanne een topic omdat Lisanne maar niet gelukkig kon worden met zichzelf. Haar eigenwaarde was gebaseerd op de bevestiging die ze kreeg van anderen. In een relatie werd Lisanne afhankelijk en cijferde ze zichzelf weg, als vrijgezel was Lisanne altijd op zoek naar afleiding en naar een potentiële relatie. Na een relatie met een foute man waarin ze zichzelf compleet verloren was wist ze dat er iets moest veranderen, maar hoe?



Inmiddels is dit topic uitgegroeid tot een plek waar mensen hun verhaal (~15.000 berichten!) kwijt kunnen, maar vooral tot een plek waar men elkaar advies geeft en elkaar helpt om gelukkig(er) te worden. Het topic biedt praktische tips voor een aangenamer leven met jezelf en brengt lotgenoten samen. Het doel van dit topic is niet om de uiterste staat van kijk-mij-alleen-eens-gelukkig-zijn te bereiken.



Iedereen die zich op de een of andere manier verbonden voelt met dit onderwerp is hier welkom, of je nou net ontdekt hebt dat je anderen nodig hebt om je goed te voelen, altijd op zoek bent naar afleiding om maar niet alleen te zijn, al bezig bent om je eigenwaarde in jezelf (terug) te vinden of al helemaal gelukkig met jezelf bent. Eveneens is eenieder welkom die ongelukkig is in een relatie. Iets wat in deel III regelmatig ter sprake kwam.



Uit feedback bleek dat personen het waardevol vinden om de eerste vijf delen van het topic te lezen:

Deel I Alleen zijn en gelukkig zijn met jezelf

Deel II Alleen zijn en gelukkig zijn met jezelf - deel 2

Deel III http://forum.viva.nl/foru ... -3/list_messages/215279/0

Deel IV Alleen zijn en gelukkig zijn met jezelf, deel IV

Deel V- Alleenzijn en gelukkig zijn met jezelf deel V



Maart 2016 bestaat de literatuurlijst uit de volgende stukken:

Als hij maar gelukkig is – Robin Norwood

De ideale vrouw is een bitch – Sherry Argov

Coach jezelf naar succes – Talene Miedaner

Verslaafd aan liefde – Jan Geurtz

Je kunt je leven helen – Louise L. Hay

Het monsterverbod – Carolien Roodvoets

Liefhebben zonder voorwaarden – Paul Ferrini

De Kracht van het Nu – Eckhart Tolle

Als succes een spel is, dan zijn dit de regels – Cherie Carter-Scott

Als liefde een spel is, dan zijn dit de regels - Cherie Carter- Scott

De zeven spirituele wetten van succes – Deepak Chopra

Superbrein – Deepak Chopra

Emotionele afhankelijkheid - Dr. Rudolf Snel.

Houd me vast - Dr Sue Johnson

Liefdesbang- Hannah Cuppen





Lisanne: bedankt voor het openen van het oorspronkelijke topic! Alhoewel Lisanne minder actief is, is er nog altijd een ‘harde kern’ actief aangevuld met (eveneens welkome) passanten.

quote:Alicemorgan82 schreef op 13 februari 2017 @ 15:44:

Hihi Suzy slaapkop...



Misschien mutsig en ik weet dat het vooral commerciele bullshit is maar toch vind ik het wel een beetje lastig, valentijnsdag morgen.

Geen drama en nee een relatie is niet ideaal, ik weet het maar je voelt je toch wat knullig als op zo'n dag de nadruk zo op stelletjes (yug ) is...

Herkenbaar?



Nee, niet herkenbaar.

Scheelt misschien dat ik niet afgunstig ben op stelletjes, ik word juist blij van verliefde mensen, haha: dat het nog bestaat!

Je kunt je ook gek láten maken door al die onzin, he.

(Net als met de feestdagen of zomerse dagen op terras).

Laat je niet leiden door wat je niét "hebt" (en wel zou willen hebben), is totaal zinloos en maakt ontevreden.



Als je zelf cynisch wordt van "happy stelletjes" of liefde bij anderen te zien is dat imo niet een erg positieve houding tegenover de liefde, die liefde aan zal trekken of oproepen in jezelf.



Niet dat het niet begrijpelijk is als je het er wél moeilijk mee hebt hoor, maar ik denk dat blijven geloven in/vertrouwen op liefde iha gewoon alleen al voor jezelf zorgt dat je ervoor open staat.. dat nodigt meer uit dan de nadruk die het voor jou heeft dat dat ontbreekt of een gemis is.



Het voor jezelf "yuk" noemen houdt toch een soort afkeer in van die aanblik, ipv denken: dat zou ik ook wel willen.

En misschien ook dat je het niet kunt voorstellen voor jezelf?

Zou je zelf niet zo (klef) willen zijn samen met een geliefde, of is het dan wel okay, als je het zelf zou zijn?

Zou je niet nét zo willen stralen dan en van de daken willen schreeuwen, willen delen met de hele wereld?



Ik denk dat zichtbare liefde afwijzen (bij anderen) automatisch ook ergens soort van de liefde itself afwijzen (voor jezelf).

quote:VesperLynd schreef op 13 februari 2017 @ 19:33:

[...]





Yep. Het is een beetje de 'naaah-nah-nah-naaah-nah, lekker puhuhhh'-dag van de stelletjes. Andere dagen kunnen we ze om de oren slaan met torenhoge scheidingspercentages, beddendood en vreemdgaan, maar morgen even niet .



Bijzonder dat sommigen van jullie dat zo ervaren.

Tis toch geen wedstrijd om stelletjes te overtuigen hoe fijn en goed single-zijn wel is of andersom?

Ik zie echt geen enkele arrogantie oid in dat andere mensen wél samen zijn tov singles oid, snap niet goed waarom jullie dat zo ervaren, als "zij tegen wij" of zo?

Denk je dat die mensen zich "beter" vinden dan singles of zo?

Dat ze lekker puh doen en singles dan mogen "terugslaan" met "wacht maar": percentages en kansen dat zij tzt ook "lekker" uit elkaar zullen gaan en dan wel een toontje lager zullen zingen?



Ik lees dit echt met verbazing

Zou het jou/jullie beter laten voelen als andere mensen de liefde voor elkaar ook maar zouden afzweren of verkeerd afloopt voor hun?



Ik ben geen voorstander van het denken "waarom zij wel en ik niet".

Daarnaast zijn niet alle mensen met relatie ook gelukkig (of daardoor gelukkig) en ook niet alle singles zijn gelukkig (of omdát ze alleen zijn), het gaat erom dat mensen proberen in welke situatie en omstandigheid ook (die vaak niet zelfgekozen zijn en soms wel, maar ook deels geluk/pech hebben en toeval is (immers wat je "toe valt")) om daar iets van te maken.



Waarom oordelen, vergelijken, interpreteren alsof anderen de ogen willen uitsteken oid?

Ik pleit toch vooral voor een levenshouding waarin je uitgaat van "behandel anderen zoals je zelf behandeld zou willen worden " (en daar dan zélf mee starten als eerste, mocht je merken dat anderen dat niet doen naar jou).

Veronderstellen dat stellen (oordelend) neerkijken op singles, ik herken daar niks van, dat is toch hoe je het zelf interpreteert?



Je kunt voor hetzelfde geld ook (mee) delen in blijdschap en geluk van anderen, dat straalt op jezelf af ipv verbitterd raken (of het single leven "beter" vinden).

Dat je om welke reden dan ook zelf een happy single bent, is dat prima natuurlijk, en ook heel krachtig, dat neemt niet weg dat er ook niks mis is met mensen die wél in een happy relatie zijn en daar gewoon blij mee zijn en dat net zo goed mogen tonen aan de buitenwereld.

quote:dilligaf schreef op 13 februari 2017 @ 16:03:

Je hebt gelijk Suzy. Ik ben niet alleen gescheiden, ik ben ook nog eens weduwe, nu al weer 5 jaar alleen. En mijn kinderen hebben op hoog niveau gesport, dat kostte veel geld maar vooral ook veel tijd, waardoor er weinig voor mij overbleef. Ik realiseerde me vandaag dat ik eigenlijk best eens wat liever voor mezelf mag zijn. Ik koop bv nooit een bosje bloemen voor mezelf. Ik zou ook nooit ergens koffie gaan drinken want dat kan thuis ook, dat is immers goedkoper.. Ik bedoel, wat kost dat nou. En toch doe ik het niet, ik ben heel zuinig als het om mezelf gaat.

Ik ben inderdaad bang voor het moment dat allebei mn kinderen uitgevlogen zijn (duurt hopelijk nog even, maar tijd gaat snel), want wie blijft er dan over? Wie ben ik nog? Toen ik ging scheiden, ging ik van 3 naar 2 kinderen voor mijn gevoel(13 jaar geleden). Mijn latere partner was ziek, dus het draaide voornamelijk om hem. En na zijn overlijden, werd een goede vriendin ernstig ziek en draaide het om haar, tot haar overlijden.. Wat logisch is maar ik cijfer mezelf helemaal weg. Snap je wat ik bedoel? Ik weet niet meer wie ik ben. Daar moet ik echt aan werken.



Valentijnsdag vind ik ook vreselijk Alice, ondanks dat het ik er eigenlijk niets om geef. Nog 2 dagen en dan hebben we dat ook weer gehad



Hoewel ik het voor een klein deel wel herken, vind ik het toch stuitend om te lezen hoe weinig jij jezelf gunde en gunt in het leven, voor jezelf! Enig idee waar dat wegcijferende vandaan komt?

Had je het dus ook mbt je partners, dat jij de zorgzame was of waren ze dat op hun manier ook voor jou (voor zover mogelijk dan)?

Heb je dit op eoa manier in je systeem zitten in de vorm van "dit is wat ik blijkbaar (vind dat ik) verdien?"



Destijds (rondom scheiding) kreeg ik ook een groot gevoel over me heen van "En nu ff ik!!!!!"

En dan niet in de vorm van dure spullen oid, maar zeker wel een kop koffie of biertje ergens, en elke week een bos bloemen (dat doe ik nog, zij het van de AH en die blijven vaak wel 2 weken goed).

Maar ook in de vorm van mannelijke aandacht, zij het niet op zoek naar een relatie, omdat ik mijn eigen persoonlijke ontwikkeling ff bovenaan zette en daar geen ruimte/tijd voor had.

Ik vond ook dat ik het volste "recht" had op kunnen herstellen, en deed een (coaching)opleiding waarin het accent daar ook erg op lag en je zelf ook helemaal door de mangel werd gehaald.



Maar -belangrijker- naast de diepte in met eigen gevoelens (dus ook volop naar het verdriet en ontgoocheling van dat moment in de liefde) óók gelukt om bij eigen kern te komen, je eigen oorsprong, mechanismen, óók het accent op je talenten en wat (je) allemaal kunt en kan, een groot geloven in jezelf, het denken in mogelijkheden ipv onmogelijkheden, en werd in dat binnenste ook volop eigen kracht aangeboord.

Ben toen in een enorme "flow" terechtgekomen, kon de hele wereld aan voor mijn gevoel, de inzichten bléven maar komen, en ik had de kracht om nog tig andere mensen erbij te "dragen", voelde me zeer zelfverzekerd en waardevol, liefdevol, stralend, enz.

Ik zou iedereen gunnen om dat eens te voelen, hoeveel kracht je eigenlijk in jezelf hebt!



En ja, die "me-time" was grotendeels beperkt tot wanneer de kinderen bij ex waren, maar ik gunde me wel degelijk eea!

Net zo vaak genoot ik van hele weekenden met mezelf alleen zijn, maar ook de vrijheid van het onderzoeken & ontdekken van bepaalde rollen die achtergebleven waren (ik had dat beschreven hierboven maar weggehaald): oa ambitie en (mijn eigen specifieke) seksualiteit.



Mógen leren en ervaren van mezelf, en ik denk dat ook belangrijk was dat ik allerlei schaamte van me afgegooid heb destijds.

Ik schaamde me nergens meer voor, ik mócht van mezelf helemaal zijn wie ik was, en me verder ontwikkelen.

Totaal niet (langer) bezig met wat anderen vonden van mij of ik van anderen, het oordelende denken ben ik mee gestopt, misschien omdat je blik naar binnen gericht is dat je dan niet naar anderen kijkt: zowel niet zelf oordelen/kijken naar anderen wat zij denken en doen, maar ook niet wat zij dus vinden en menen/deden met hun leven als dat ik me niet druk maakte of anderen eoa oordeel over mij hadden: het boeide me niks, ik hechtte er geen belang meer aan.

Hoe bevrijdend dat was en is kan ik niet uitleggen, dat moet je ervaren!



Anyway, het gaat imo niet zozeer om "ik moet eens keihard gaan werken aan mijn eigenwaarde" oid, zoals je hierboven noemt, alsof het een gebrek is, of dat je dat niet zou hebben, het is denk ik dat je gevangen zit in die laag van "ik ben niet goed (genoeg" (of zelfs waardeloos, niks waard, niet belangrijk, ik verdien niet beter, anderen en ikzelf zien me niet staan, ik doe er niet toe" enz.



Ik weet niet of je de boeken van Jan Geurtz kent, met name in het boek "Verslaafd aan liefde" wordt dit goed verduidelijkt.

Het is niet zozeer dat je (men) eigenliefde, zelfvertrouwen en eigenwaarde moet zien aan te leren oid, het is een gesteldheid die al in je zit en moet zien aan te boren, zodat je uit die overtuiging komt waarin je je vereenzelvigt met die laag waarin je je nu/ al jaren bevindt.

Iedereen heeft zo'n laag, en bepaalde strategieen om dat tegen te spreken, bijv prestaties in werk, jezelf een goede moeder vinden en/of andere kwaliteiten waardoor en waarin je jezelf wél eea waard vindt.

Die hebben alles te maken dus met hoe je jezelf waardeert (en in welke rollen, op identiteitsniveau dus).

Maar dat is nog niet wie jij bént: het is waarmee je jezelf vereenzelvigt (of juist afwijst in bepaalde opzichten/rollen) en per saldo jezelf niet waardeert als "goed" (genoeg) of je identificeert met hoe succesvol (of niet) je bent in die rollen.



ik heb iets tegen de uitdrukking "aan jezelf werken", omdat het een grote moeite en veel inspanning/effort impliceert en ver van je af zou liggen, terwijl ook jij (en iedereen) die kern gewoon in je draagt, en het eigenlijk gaat om het afleren van eea aan een vastgeroeste en herhaalde rotsvaste overtuiging (je "negatieve geloof" over jezelf) en denkt dat jij dat bént, (dat je bént hoe je denkt en wat je gelooft over jezelf dus). Of erger: dat je bent hoe anderen (ouders, verzorgers, opvoeders, (ex)geliefden) over je denken en geloven/menen en dat je je dat onderweg eigen hebt gemaakt.



Dan gaat het om je zelfbeeld en eigenwaarde en als je strategieen niet overheersen, dan overheerst dat negatieve zelfbeeld dus.

Dat is niet onbelangrijk, maar dan sta je ook totaal niet in verbinding met je (mooie) kern (van zuivere eigenliefde en liefde), die daar nog "onder" ligt.



Als je jaar in jaar uit dit negatieve geloof over jezelf laat zegevieren, is dat een hardnekkig iets geworden, waarin je denkt dat je zo bent of dat bent. In werkelijkheid is het alleen maar zo dat je alleen maar gelooft dat je deze persoon/zo bent gewórden.

Die overtuiging herhaal je dus de hele tijd, als je je daar ook elke dag naar gedraagt, denkt, voelt en gelooft.

En al die tijd wijs je jezelf af: je eigen behoeften (want die "verdien je niet" of moet je (eerst) ergens aan verdienen), de stralende zelf die jij kunt zijn, plezier, het speelse, waardevolle, de betekenis die je werkelijk hebt (voor jezelf en anderen), jezelf groots en krachtig en mooi (mens) vinden, alle liefde en vreugde die je in je hebt die nu niét naar buiten komt, enz.



Het ergste is dan dat niet anderen, maar jij vooral jezélf zo tekort doet in alles wat je afwijst voor jezelf en jezelf niet gunt (en ook nog denkt dat je niet beter verdient dan dat)!



Je zou zoveel gebaat zijn bij het ontmantelen van deze negatieve overtuiging(en) over jezelf en zoveel meer mooie kanten van jezelf kunnen ontdekken als je daar aktief naar op zoek zou gaan.

Zie dat niet als "erken", maar als een prettige speurtocht, een ontdekkingstocht naar binnen waar zoveel moois en fijns ook voor je te vinden zal zijn (ipv als een soort zware opgave en hard werken om eoa geluk te "mogen" bereiken oid, en dat je dat pas zou bereiken als een soort resultaat dat je eerst moet verdienen met veel moeite en inspanning).



Waaronder jezelf dus gúnnen betekent de moeite gunnen om jezelf in al die (mooie) aspecten en je eigen kracht enz te willen leren kennen, jezelf een trainer (coach of andere professional) cadeau te doen die je ook naar dat soort plaatsen in jezelf leidt, helpt ouwe negatieve meuk los te laten die niet klopt over jezelf, en weer kan laten voelen wat levensvreugde is.

Het is meer loslaten van bestaande overtuigingen over jezelf dan (met een hoop "werk" moeten) aanleren van zelfvertrouwen en eigenwaarde!



Jezelf die aandacht voor jezelf gunnen kan al een eerste sprong voorwaarts zijn van een daad van eigenwaarde!

Ook al voel je die niet, daarnaar alvast handelen alsof je die moeite wél waard bent is een eerste stap dus in jezelf die moeite waard vinden!

quote:VesperLynd schreef op 14 februari 2017 @ 07:22:

[...]





Ik vind dat je het nu een beetje uit proportie trekt, Suzy. Het was een geintje, maar wel met een heel klein seintje. Seintje is inderdaad dat ik een aantal stellen ken die hun relatie flink over bijvoorbeeld FB etaleren ('lekker eten met mijn schatje', 'al een paar dagen zonder mijn liefje', 'al drie jaar samen met mijn schatje'). Dit zijn wel de mensen die mijn vrijgezellenbestaan een 'tegenslag in mijn leven' noemen en bijvoorbeeld keer op keer vragen of ik al iemand heb en 'dat het met mij ook wel een keer goed komt, net zoals bij hun'. Van dat soort stellen word ik dus niet blij en valt me ook niet mee om dan mijn hoofd koel te houden, gaat m'n bloed wel een beetje van koken. Maar dat is een klein deel van de stellen, gelukkig.



Sorry, je hebt gelijk, ik nam dat te serieus.

Het kwam hier vaker ter sprake, moeite met gelukkige stelletjes te zien.

Als status is waarmee geschermd wordt is het idd heel vervelend als stellen laatdunkend doen tov singles, alsof alleen dan je leven "gelukt" zou zijn, wat ook maar een beperkt begrip van geluk is.

En Fb is imo sowieso een etalage voor "kijk mij eens succesvol zijn" (bij uitstek in -de status van- vriendschappen, leuke aktiviteiten, buitenkant, alles wat goed gaat).

Lekker boven staan en je niet gek laten maken!

quote:Alicemorgan82 schreef op 14 februari 2017 @ 13:12:

Ik ben overigens meer bang voor dat ik zo behandeld wordt dan dat werkelijk gebeurt.

Blijkbaar heb ik een uitstraling dat ik daar toch mooi geen zin in heb, laagdunkend doen of aan mn kop zeiken van het feit dat ik toch al een tijdje single ben.



Ik ben overigens in orde, flink bezig geweest tot nu toe, en in het kader van liefde voor mezelf heb ik een valentijnskado en een bloemetje voor mezelf gekocht .

Ook nog in laten pakken...

(En dat vind ik geniaal bedacht van mezelf, gewoon voor mezelf kopen)



Dit is denk ik de clou, Alice!

Vaak denk je dat je door andermans ogen kijkt, maar tis met jouw filter, (dat jij er gevoelig voor bent voor) wat jij dénkt dat anderen wel zullen denken, omdat je ergens dit toch zelf denkt.

Ik heb zelf echt nooit gemerkt dat mensen daar laatdunkend over doen, hooguit tantes of mijn moeder die eens -goedbedoeld- me het zo gunden om geliefd te zijn door een partner in een liefdesrelatie, en dat is toch vaak hun eigen (cliché) idee van geluk.

Misschien wel omdat sommigen zelf hun leven lang single zijn geweest (en dat niet onverdeeld fijn hebben gevonden, zelf altijd gemist hebben?)

Laatste jaren hoorde ik ze er nooit meer over, omdat ze zelf wel zagen dat ik zo ook al gelukkig was.



Briljante vondst trouwens, hahaha, om voor jezelf een cadeautje te kopen en te laten inpakken

Heel goed dat je een beetje verliefd op jezelf bent en jezelf de allerliefste vindt!



Ik heb een Valentijnskind, ook heel bijzonder!

Ik koop dus elk jaar een paar van die hartjesdingen (bijv hartjesballonnen), Valentijnskaart en rode rozen en kleine cadeautjes, dat wordt me erg makkelijk gemaakt door die commerciele flauwekul, haha. Daarnaast een serieuzer cadeau natuurlijk.

Bedenk me dat ik bij het boodschappen doen geeneens rozen voor mezelf gekocht heb vandaag, en vorige bloemen net weg moeten doen, dus die ga ik alsnog halen!

Ik koop altijd witte (op mijn witte tafel) maar ik denk dat het nu eens rode worden!



Lief dat je die bloemen aan je moeder geeft!

Maak het maar gezellig met haar!

Is bij jullie het forum ook zo traag, als je iets post?

Dat je twijfelt of het wel geplaatst is?



Nonaaa!

Wat lief van jou!

En speciaal voor jou van mij een hele bos rode



Dat je op deze stralende dag zelf ook volop mag stralen!

En dat alles wat je daar schrijft ook op jouzelf van toepassing is, dat je voelt dat ook jij bijzonder bent.